Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
26-04-2012
...
En toch nog even opmerken : al die mooie jurken hoeven voor mij echt niet ...
Moe ...
Normaal gezien wou ik eigenlijk tot deze nacht op de feria blijven hangen, maar ik was echt doodmoe en dus ben ik rond 22u toch maar op de bus richting Gelves gestapt. Velen zullen nooit op de bus geraken, want er rijden constant ambulances aan en af. Veel te jonge meisjes die te veel alcohol drinken zullen waarschijnlijk in het tentendorp van het Rode Kruis eindigen en ik denk niet dat er veel politieagenten vakantiedagen kunnen opnemen in deze periode. Toch weer een ervaring rijker, maar ík ben nu wel aan enkele dagen vakantie toe ... Gelukkig was er deze miiddag nog een lekkere pizza én deze avond een stukje kokosnoot lang geleden dat ik dat nog eens gezien had. Vroeger had je overal van die kraampjes in Spanje, als kind was ik daar al liefhebber van. Veel mensen keken wel raar naar mij, ik weet niet waarom. Misschien toch iets te lang in het smurfendorp geparkeerd ?
Feria !
En dan zou ik nog bijna vergeten waarom ik absoluut nog een keertje naar Sevilla wilde komen : de feria ! De feria van Sevilla zal zowat de bekendste en grootste/drukste van heel Spanje zijn. Wat is die feria ? Wat vroeger de kermis was voor de dorpjes bij ons, maar dan veeeeeeeeel groter. Gooi de Gentse feesten, de Sinksenfoor en de Rubensmarkt op een hoop. Doe daar de toeschouwers bij van de Champions League finale, aangevuld met alle feestvarkens die ooit een danske hebben gedaan in La Rocca en kruid af met massa's mooie vrouwen en meisjes in traditionele klederdracht : zoiets is de feria van Sevilla ! Het is echt niet in woorden of foto's te vatten, echt waanzinnig druk. Sevilla is al een drukke stad maar einde april wordt dat nog tien keer erger. Bussen, paardenkoetsen, (brom)fietsers, taxi's : alles raast door elkaar. Het feestterrein zelf is onderverdeeld in ontelbare straten en bestaat uit twee grote, enigszins afgescheiden gedeelten. De ene helft is gevuld met feesttenten van de peñas (vriendenkringen) waar gedanst en gezongen wordt, de andere helft is een grote kermis én er is ook nog plaats voor een circus. Die kermis wordt een heel jaar lang naar uitgekeken en er wordt niet op een euro gekeken. Werkelijk bij elke attractie staan ze in de rij. Alles moet groter, hoger en/of sneller dan elders. Aan één kriebelenbuik (reuzenrad) hebben ze niet genoeg, maar een echte rups (zo eentje waar je stiekem kan kussen als het doek dichtgaat) hebben ze ook nog. In het peñagedeelte zijn er aan elk kruispunt opstoppingen want overal tussendoor rijden de paarden, al dan niet met een koets er achteraan. Soms zijn de ruiters niet eens twaalf jaar, maar wel met hun vriendinnetje in amazonezit achterop en met streken van een Don Juan met veertig jaar ervaring. Al die paarden schijten natuurlijk op straat en regelmatig worden die dan schoongespoten waardoor de zandvlakte alsmaar smeriger wordt. Gelukkig wordt er regelmatig gedweild door de soms over de grond slepende flamencojurken. Om samen te vatten : iemand zoals ik die altijd met sandalen rondloopt, kan 's avond maar beter zijn voeten wassen.
Nieuw record.
Wat een dag ! Alweer bijna 25 km gewandeld en dat wil zeggen dat ik bijna één cache per km heb gehaald, want mijn nieuwe dagrecord staat nu op 24 ! Hoeveel ik er niet gevonden heb, tel ik niet meer maar het waren er weer een flink aantal. Dikwijls schrijf ik niets in het logboek want vandaag waren er verschillende caches van dezelfde eigenaar met zo'n klein logpapiertje dat je het bijna niet in of uit het containertje kreeg. Sevilla is echt wel een mooie en interessante stad waar je je gemakkelijk een hele week kan amuseren. Om maar een voorbeeld te geven : tijdens mijn kilometerslange wandeling van vandaag ben ik niet eens tot in de winkelstraten of aan de Giralda (toch dé toeristische trekpleister) geraakt ! Uiteraard ben ik wel weer in een aantal onfrisse achterbuurten geweest waarvoor buitenlandse zaken ongetwijfeld een negatief reisadvies zal geven. Zoals in bijna alle Spaanse steden, is het centrum echt proper maar als je de platgetreden paden verlaat : ronduit smerig ! Maar zelfs in een centrumwijk zoals Macarena kan ik me voorstellen dat niet iedere toerist zich veilig voelt.
25-04-2012
Verkenningstochtje.
Een half uurtje na aankomst zat ik alweer op de fiets en na een tochtje van 50 km in de omgeving (enkele caches zoeken hoorde daar ook bij) heb ik besloten om morgen met de bus naar de stad te gaan. Het is met de fiets best te doen (al was het wel even zoeken naar de beste route), maar te voet caches zoeken is soms toch handiger en er liggen er heel veel verstopt in Sevilla.
Puerto Gelves.
Rond 15u kwam ik dan toe in Puerto Gelves, een klein haventje in de buurt van Sevilla. De haven biedt daar ook staanplaatsen aan voor motorhomes en dat is interessant want vanuit Gelves kan je snel met de fiets of de bus naar Sevilla. En Sevilla moest ik toch nog een herkansing geven want de eerste kennismaking enkele jaren geleden was niet echt positief. Heel de stad was toen één grote bouwwerf door het aanleggen van een tramnet.
Ronda voorbijgereden.
Ronda ben ik gewoon gepasseerd, de beroemde kloof staat nog te goed in mijn geheugen geprent en als ik me goed herinner is het daar helemaal niet zo simpel om je auto kwijt te kunnen. De foto is genomen in 2007.
Gesmurft.
Zou ik vandaag langs de kust rijden of door het binnenland ? Zowel de route langs Tarifa als die via Ronda had ik al een keer gedaan, maar sinds korte tijd kan je als je de route via Ronda neemt een speciaal dorp bekijken. En zo ben ik met een omweg een keertje in Júzcar gaan rondneuzen. Echt veel tijd had ik niet, want ik vond niet echt een goede parkeerplaats om de auto met een gerust gevoel achter te laten. En wat is er nu zo speciaal aan dit dorp ? Niks ! Er is echt niets meer te zien dan in een ander Spaans dorp van deze grootte, maaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrr ... al de huizen zijn hier blauw ! En hoe komt dat beste kindertjes ? De laatste 3D smurfenfilm is hier opgenomen ! De producenten van de film hadden nochtans geld gegeven aan de inwoners om hun huizen opnieuw in de oorspronkelijke kleur te schilderen. De dorpsbewoners hadden echter al snel door dat ze zich zo konden onderscheiden van andere veelal witte dorpjes in de omgeving en ze hebben besloten de rest van hun leven hun burgemeester aan te spreken als oppersmurf.
24-04-2012
Spanje lijkt ver weg.
Als je langs de Landport (vroeger de enige toegangsweg over land) en de kazematten loopt kom je automatisch terecht op Casemates Square en daarna in de aansluitende Main Street. Die straat zou net zo goed in Canterbury kunnen liggen, Britser kan echt niet inclusief fish & chips.
Helemaal tot het einde.
Ik schat dat Gibraltar zo'n 2 op 4 km groot is maar ik ben er toch in geslaagd hier twintig kilometers rond te fietsen. Ik heb heel de kustweg gevolgd, ook door donkere tunnels waar gelukkig niet te veel verkeer was en heb ook op Europa Point gestaan, waar je Marokko kan zien liggen en waar de hele dag grote vrachtschepen de haven van Algeciras binnen- en buitenvaren. Het eerste wat je ziet als je uit een tunnel komt aan Europa Point is niet de vuurtoren maar een zeer grote moskee met een hoge minaret.
Even wachten tot het vliegtuig geland is.
Voor diegenen die het nog niet doorhadden : ik ben dus niet op weg naar België maar zit nu helemaal in het zuiden van Spanje. Hier kon ik kiezen :: naar Marokko zwemmen of naar Engeland fietsen. Ik heb voor het laatste gekozen ik ben niet zo'n goede zwemmer en ben vandaag Gibraltar gaan bezoeken. Tegen de zin van de Spanjaarden is dit nog altijd Brits grondgebied. Een aantal jaren geleden zijn we ook in Gibraltar geweest maar het was toen net een Britse feestdag en alles was gesloten. Dat was vandaag wel anders, wat een drukte ! Uiteindelijk is dit geen pittoresk dorpje maar een heuse stad met alles erop en eraan : ziekenhuis, crematorium, scholen, haven, industriegebied en vliegveld. Dat vliegveld zorgde al meteen voor een mooie verkeersopstopping. Als er een vliegtuig landt of opstijgt wordt alle verkeer aan de grens stilgelegd want de landingsbaan loopt dwars over de enige toegangsweg tot dit stukje rots. Je komt hier trouwens niet zomaar binnen, van het Schengen akkoord hebben ze hier nog nooit gehoord. We zijn het niet meer gewend maar zonder identiteitskaart of paspoort moet je aan de Spaanse kant van de grens blijven. De telefooncellen en de postbussen zijn hier Brits, je betaalt met Britse ponden maar gelukkig rijden ze wel gewoon aan de rechterkant van de weg.
23-04-2012
La Linea.
Afgerekend op de camping en rond 10 u vertrokken want volgens het navigatietoestel had ik meer dan 400 km voor de boeg. Ik wist dat dat niet juist kon zijn, maar je weet maar nooit. Tektonische platen die verschuiven of zo. Nog geen 200 km verder stond ik aan de poort van camping Sureuropa in La Linea. Deze camping is een buitenbeentje, vrijwel alle medewerkers zijn verstandelijk gehandicapt maar veel contact heb je er niet mee. Ook deze camping zal trouwens niet op de site verschijnen, want honden zijn hier niet welkom.
Een half uurtje na aankomst zat ik al op de fiets, de kustweg volgen tot een cache iets noordelijker leek me een goed idee. Het was ook een goed idee, maar een mooi fietspad bleef het echter niet. Ook al ging het hoogste punt niet veel hoger dan 60 meter boven de zeespiegel, er zaten pittige klimstukjes in over een zeer geaccidenteerd terrein.
Daarna ben ik ook even gaan kijken in La Linea zelf, een niet bijzonder interessante stad maar je vindt er wel alle mogelijke winkels en restaurants. Een echte toeristische hoogvllieger zal het nooit worden.
Vandaag rustdag en dat was nodig na gisteren want ongemerkt heb ik toch weer zo'n 20 km rondgewandeld. Waarschijnlijk deed ik dat vroeger ook wel maar nu met de wandelGPS kan je dat allemaal precies zien. Een rustdag betekent natuurlijk niet de hele dag niksen. Eerst 's morgens een kleine wandeling langs het strand, een beetje in de zon zitten en dan toch nog even met de fiets naar Benajarafe om een cache mee te pikken. Tien kilometers heen in 40 minuten en diezelfde tien kilometers terug in 25 minuten, dat is het verschil tussen wind op kop of wind in de rug.
21-04-2012
De haven.
Muelleuno (Muelledos aan de andere kant is gepland) is een project waarmee de havenbuurt opgewaardeerd wordt. Hier is niets te merken van de Spaanse crisis, de dure terrassen zitten barstensvol en de nog duurdere modehuizen doen goede zaken. Het is er dan ook mooi zitten en rondkuieren, perfect om weg te dromen en te fantaseren over je eigen bootje.
Hiermee werd mijn bezoekje aan de stad afgesloten en na 40 minuten (want deze keer nam de bus de autosnelweg) stond ik terug in Torre del Mar, waar om 19u de mensen nog altijd op het strand lagen.
Tijd om iets te eten.
Aan het teatro romano (het uitzicht werd langs één kant helemaal verpest door publiciteit voor het filmfestival) had ik een gezellig vegetarisch restaurant ontdekt maar op weg daar naartoe kwam ik voorbij spaghetteria Circus en dat leek me een goed alternatief én bovendien goedkoper. In Málaga kan je de hele dag door geld uitgeven : de kathedraal, het Picasso museum, het Alcazaba, een ritje met de koets enz. Na de uitstekende pasta bleef er nog geld over voor mijn eerste ijslollie van het seizoen.
Tijd voor een beklimming.
Zoals bijna altijd liggen kastelen, forten en alle andere bouwwerken die in deze categorie thuishoren, bovenop een heuvel. Dat is hier ook het geval en vele trappen en hellingen later stond ik bezweet aan het Castillo de Gibralfaro. Het uitzicht is werkelijk fantastisch : je ziet de hele oude stad liggen, de haveninstallaties en de plaza de toros.
Ster in wording ?
Eén meisje dat blijjkbaar ook in een film meespeelt, kwam ik later tegen op de Engelse begraafplaats. Toen de professionals even niet keken, heb ik ook maar een foto van haar gemaakt. Van dichtbij was ze gewoonweg lelijk, maar wel fotogeniek. Misschien wel de grote ster in de volgende Almodóvar of Amenábar ?
Over die begraafplaats valt meer te vertellen. Blijkbaar is dit de oudste begraafplaats in Spanje voor ongelovigen of christenen die niet rooms-katholiek waren. Tot 1831 werden de afvalligen begraven op het strand, waar ze dan meestal door de golven of de wilde honden verzwolgen werden.
De rode loper.
Vanmorgen om 10u stond ik al in centrum van Málaga. Tot de voorstad El Palo ging het vlot maar toen werd het verkeer drukker en de bus voller. Alles bij elkaar heb ik toch een uur en een kwartier op de bus gezeten. Voor een keertje kan dat geen kwaad maar mensen die dit elke dag moeten doen voor hun werk, pfffff ... Eigenlijk zouden de uren die je onderweg bent om te gaan werken, ook betaald moeten worden.
In Málaga waren ze al op de hoogte dat ik in aantocht was, overal hadden ze de rode loper uitgerold. Iets later bleek dat vandaag het filmfestival begon, er was dan ook extra veel volk in de stad en hier en daar volgden fotografen en filmploegen het doen en laten van de nieuwe sterren op de voet.
Flauwekul.
Heb ik verteld hoe rustig het hier was ? Ja, was ! Tot gisterenavond 20u hoorde je hier alleen de vogeltjes fluiten en de wind die de bladeren in de bomen deed ritselen. En toen begon het weekend. Nogal wat Spanjaarden die een caravan bezitten, gebruiken die ook in de weekends. Meestal zijn dat gezinnetjes met kinderen en ALTIJD denkt het zoontje dat hij de nieuwe Messi is en begint tegen een bal te schopppen. Terwijl de ouders proberen de voortent op te stellen (trouwens bij dit koppel niet gelukt) is het voor de naaste buren afwachten tot wanneer zoonlief de bal tegen je caravan of auto trapt. Maar ... misschien is dit wel de nieuwe Messi, want niks gebeurde. Spannend verhaal hé !
