MOBIELE HONDEN >>> HET VERVOLG

Lekker uitgeslapen, de auto ingeladen en rustig vertrokken richting Duitsland. Zoals te verwachten tijdens de namiddag geen verkeersproblemen en iets na 16 u aangekomen aan het Caravan Center van de Messe. De grote toeloop moest blijkbaar nog op gang komen want we konden vlot het terrein oprijden en kregen een prima plaatsje toegewezen op veld 15. Ideaal gelegen om met de honden te wandelen en niet te ver van de biertent en de bushaltes. Elk jaar wordt op de site van het salon aangeraden geen honden mee te brengen maar zoals altijd zijn de viervoeters ook nu weer talrijk aanwezig. Oxbow en Fakie hebben het er naar hun zin : schaduw genoeg, veel mensen om naar te blaffen, honden om te besnuffelen en er zijn mooie wandelingen mogelijk. Ze kunnen zelfs een stukje in de Rijn. Vermits we pas morgen de beurs zullen bezoeken hebben we ruim de tijd om kwijlend over de parking te wandelen. Wat hier allemaal bij elkaar staat kom je tijdens al je vakanties samen niet tegen. Van "koekendozen" van enkele tientallen jaren oud, over omgebouwde legervoertuigen tot super-de-luxe Amerikaanse 20tonners. Wat vooral opvalt is het grote aantal duurdere merken : Concorde, Carthago, Phoenix - ze zijn hier allemaal goed vertegenwoordigd. De meest opvallende is echter een Hymer van Perestroika Tours die prachtig beschilderd is. Op de laptop vinden we maar liefst 25 digitale zenders ! 's Avonds lopen we enkele forumleden (Peter Brig en Lucky Luke) van de campersite tegen het lijf en drinken nog een pintje. Ook een lekkere Duitse worst gaat er zonder problemen in.

Na een wandeling met de honden trekken we naar de beurs waar we weer iemand (Leri) van het forum tegenkomen. De hele dag lopen we alle zalen af en zien dat de meeste constructeurs hun best hebben gedaan om iets moois rond de nieuwe Transit en Ducato te bouwen. De buitenmaatse gevaartes zijn ook weer goed vertegenwoordigd en de oldtimershow vonden we ook de moeite. De meeste merken pakken ook uit met "goedkope" integraalmodellen waar op de prijs wordt bespaard door het weglaten van bv. de dubbele vloer, goedkopere ramen e.d. De ingerichte bestelwagens lijken elk jaar duurder te worden. Op het einde bezoeken we ook de accessoirehal en de Tour Natur beurs waar we al direct een hoop (niet voorzien) geld uitgeven aan nieuwe Teva-sandalen, een simpel omvormertje en een paar assteunen. Hier en daar horen we verkopers klagen over de bezoekersaantallen. Men zou met zo veel nieuwe modellen beter verwacht hebben. Op de "camping" zijn nog altijd veel lege plaatsen op te vullen. Na een douche in het prima onderhouden sanitair gebouw van het caravan center gaan we 's avonds gaan we nog eens een kijkje nemen aan de tent en ja hoor : alweer een pintje pakken met naar Düsseldorf afgezakte campersiters. We praten met o.a. Bakkertje, Raymond en Kathy en ook Wim (in rolstoel) en Pascale die we voor de eerste keer terugzien na hun zware ongeval in Duitsland.

's Morgens nog even naar Bakkertje gaan kijken die niet ver van ons geparkeerd stond maar die was al naar de beurs vertrokken (of lag nog in zijn bed) en ook gezocht naar de Karmann die Raymond ter beschikking had voor een testrit maar we hebben hem niet gevonden. Rond half twaalf zijn we vertrokken en met een omweg langs Düsseldorf-Noord toch richting Koblenz geraakt. Omstreeks 15u30 zijn we aangekomen op Country Camping Schinderhannes in Hausbay/Pfalzfeld, een gezellige camping met zeer vriendelijk onthaal. We maken nog een wandeling met de honden en kijken op de laptop naar een film.

We besluiten te vertrekken maar eerst helpen we nog een 82-jarige Nederlander die er niet in slaagt zijn "sleurhut" aan zijn wagen te koppelen. Als we doorrijden zien we beschilderde Hymer van Perestroika Tours op de parking staan. De reisorganisatie blijkt zijn thuisbasis op de camping te hebben. We maken nog een praatje met enkele medewerkers en nemen een brochure mee. We zijn niet ver van de Loreley en het ligt dan ook voor de hand om daar eens langs te rijden. Ik ken het verhaaltje nog van heel lang geleden maar heb de rots nog nooit gezien. Onderweg parkeren we de auto in Sankt Goar, een gezellig toeristisch plaatsje aan de Rijn en niet ver van de beroemde rots. Er zijn vele winkeltjes met poppen, beren, koekoeksklokken e.d. - ideaal voor mensen die hun huis willen volzetten met allerlei nutteloze garnituren. De bakker is moeilijker om voorbij te lopen en we kunnen niet weerstaan aan Loreleybrood, - spitzen en -felsen die later op de dag allemaal in mijn buikje verdwijnen. Het beeld van Sankt Goar vind ik een dubieus geval, het lijkt op een priester die onder zijn pij een blowjob krijgt van een misdienaar. We gaan eens kijken wat de overzetboot kost en dat blijkt 6,50 te zijn. We kunnen er zo'n 20 km mee uitsparen maar we zullen toch maar rondrijden. Enkele kilometers verder zien we de rots aan de overkant en zijn blij dat we niet voor de veerdienst betaald hebben. De rots ziet eruit als honderden andere in de buurt en we rijden verder richting Bad Kreuznach. Aan een wegversmalling ter hoogte van wegenwerken in de tegenovergestelde richting staat een vrachtwagen in panne en niemand kan passeren. We zijn blij dat we de andere richting uitrijden. Na een tijdje vraagt Nancy zich af waarom we eigenlijk naar een CD van Frank Sinatra luisteren. Ik moet heel hard lachen want het is de nieuwe van Bob Dylan die een luisterbeurt krijgt. Als daarna Yevgueni door de luidsprekers klinkt, kijkt ze al wat vrolijker. Onderweg doen we inkopen in een Lidl-supermarkt waar we op de parking meteen een deel van de aangekochte voeding verbruiken. Langs lokale wegen zonder verkeer arriveren we rond 15u in Schönenberg-Kübelberg. Op camping Ohmbachsee naast het meer zullen we 2 nachten blijven staan. De camping zelf oogt minder uitnodigend dan de vorige en de ontvangst wordt "verzorgd" door een wat nukkige man die later toch wel vriendelijk blijkt te zijn. We krijgen weinig informatie en gaan zelf op verkenning. Het overdekbare zwembad dat volgens de camping cheque-gids zou moeten open zijn tot 15 september is gesloten en ziet er ook niet echt uitnodigend uit. De supermarkt van de camping heeft enkel nog overschotjes van het afgelopen seizoen in de rekken staan maar er kunnen wel verse broodjes besteld worden. De omgeving is prima om te wandelen en te fietsen en rond het meer wordt duchtig aan nordic walking gedaan.

Wanneer we "s morgens willen doorrijden, vragen onze buren waar we naartoe gaan. We vertellen dat we naar de camping in Neckargemünd willen maar dat raden ze ons af. Zij komen van daar en zijn er na één nacht gaan lopen van het lawaai. De brug loopt over de camping en van enige rust is geen sprake. We bedanken hen voor de waarschuwing maar doen toch lekker onze eigen zin. Onderweg willen we enkele uurtjes in Heidelberg rondhangen maar er wordt overal aan de wegen gewerkt en een parkeerplaats vinden is bijna onmogelijk. We rijden dan maar naar de burcht en vinden daar een mooie parkeerplaats : helemaal blijven doorrijden tot het hoogste punt, voorbij de betalende parkings - vóór een antieke villa heb je heel grote parkeerplaatsen met kans op schaduw. We eten iets in de auto en wandelen langs een pad naar beneden waar we een uur of twee rondwandelen in de buurt van de gigantisch grote ruïne. Iets later komen we aan op camping An der Friedensbrücke in Neckargemünd. Het lawaai blijkt mee te vallen maar de camping zelf helemaal niet. Het is een langgestrekt veld naast de Neckar met helemaal geen privacy en geen schaduw. Je kan net zo goed op een parking gaan staan. Helemaal achteraan en langs de oever zijn wel mooie plaatsen maar die zijn blijkbaar alleen voor de langblijvers, wat we ook logisch vinden. Als je deze camping kiest om van hieruit Heidelberg te bezoeken, kan dat op vele manieren : met de fiets, boot, bus en trein.

Normaal wilden we 2 nachten op deze camping blijven om nog een keertje het centrum van Heidelberg te bezoeken maar we trekken verder, op zoek naar rust. De bedoeling is om naar een camping in Wertheim te rijden maar het draait een beetje anders uit. Na vele omleidingen belanden we in ons dorp van bestemming maar zien daar een wegwijzer naar een motorhomeparking aan de Tauber. We besluiten om daar te overnachten. De parking is gratis en je mag er maximum 3 nachten blijven staan. Er staan zo'n 20 motorhomes en de brug boven de parking zorgt eerder voor schaduw dan lawaai. Het gezellige dorp is op loopafstand en het kasteel is zeker de moeite om eens rond te wandelen.

We rijden 220 km en komen rond de middag aan in Regensburg. Onderweg zien we een groot aantal waarschuwing voor afgesloten autostrades na het weekend en vragen ons af wat er aan de hand is. Na een korte verkenningstocht met de fiets door het centrum wordt het al snel duidelijk : de paus komt op bezoek in zijn geboortestad ! Gelukkig gebeurt dat pas nadat wij vertrekken maar het weekend brengt hij door in München en wij hebben voor zondag Dachau op het programma staan ... Heel Beieren staat op zijn kop en er wordt een flinke verkeerschaos verwacht. We zullen eens moeten bekijken of we ons programma niet beter een beetje aanpassen. Eerst rijden we naar de Azur camping vlak bij het Donaupark. Een prima stadscamping, de plaatsen zijn wisselend van afmetingen maar er zijn ook verharde plaatsen voor zwaardere voertuigen. Met de fiets ben je op 10 minuten in het centrum maar er stopt ook een bus voor de ingang van de camping. In Regensburg zelf hangt een gezellige sfeer en overal worden pausprullaria verkocht. We kuieren door de stad en ontdekken talloze eetgelegenheden, een groot winkelcentrum à la Wijnegem shopping center, vele historische gebouwen maar ook daklozen die onder de brug slapen. Kortom, alles wat een grote stad te bieden kan hebben. Als goede katholieken zijn we natuurlijk ook eens gaan kijken naar de plaats waar Papst Benedikt XVI de mis zal opdragen. Het is niet moeilijk om de route te vinden, overal waar hij langs zal komen zijn de riooldeksels dichtgelast en met gele verf gemerkt. 's Avonds zijn we op de Dultplatz nog naar de kermis geweest, een mengeling tussen een ouderwetse kermis en een bierfeest. Digitale teevee kijken lukt hier niet, terwijl we op de vorige overnachtingsplaatsen bijna altijd tussen de 5 en 10 zenders konden ontvangen. Op de camping betaal ik 's avonds 8 euro voor een uurtje draadloos internet.

We worden wakker met het nieuws dat de franzözische Justine Henin de finale van de US Open heeft verloren van Sjarapova ... Iets voor 10u vertrekken we richting Dachau en verwachten ons aan grote verkeersproblemen richting München i.v.m. het pausbezoek maar blijkbaar durven de meeste Duitsers niet buiten komen want we hebben nog nooit zo rustig rondgereden. Om half twaalf rijden we de parking van het voormalige concentratiekamp op en zien daar onmiddellijk de Bürstner van Luc en Marina staan. De eerste indruk van het kamp was een beetje teleurstellend, ik vond het allemaal te proper en het straalde weinig authenticiteit uit. Voor Nancy was het al snel genoeg en ze ging terug naar de auto. Gaandeweg werd ik toch ondergedompeld in de gruwelijke toestanden die daar hebben plaatsgevonden. In het museum zelf kan je als je alles wil lezen een hele dag doorbrengen, de barakken e.d. kan je op iets meer dan een uur afwandelen. Ik werd vooral stil in het crematorium. Maar hoe erg het ook allemaal geweest is, het leven gaat voort en de mensheid heeft blijkbaar nog altijd niet genoeg geleerd uit het verleden. Overal ter wereld moorden mensen nog altijd andere mensen uit omwille van hun overtuiging, huidskleur, geaardheid enz. Rond half vier arriveren we op camping Elbsee in Aitrang waar we zeer vriendelijk ontvangen worden. We krijgen een plaatsje toegewezen aan de rand van de camping zodat we met honden gemakkelijk langs de zijkant buiten kunnen om te wandelen. Na de avondwandeling met de honden komt onze overbuurman vertellen dat de we onze vuilniszak hoger aan het fietsenrek moeten hangen want we hadden tijdens onze kort afwezigheid bezoek gehad van een vos die blijkbaar elke avond nieuwe gasten komt testen. Het is hier 's nachts heel rustig en we slapen 's avonds als een roos.

We worden 's morgens gewekt door loeiende koeien die uit hun weide zijn ontsnapt en achter de auto op een landweggetje staan te grazen. Gelukkig staat er nog een afsluiting tussen het weggetje en de camping. Het brood en de croissants die we gisteren besteld hebben smaken heerlijk maar van een dagje rust zal niets in huis komen. Op de overigens zeer rustige camping is er welgeteld één vaste campinggast die het nodig vindt om met boor- en zaagmachine te jongleren en die staat natuurlijk juist in ons straatje. Rond een uur of 11 besluiten we dan maar om rond het meer te wandelen. Gewoon de oevers van het meer volgen blijkt niet mogelijk te zijn en we maken een grote omweg om terug bij de camping te geraken. Een hele mooie wandeling maar voor de honden net iets te lang en als we rond 13 u terug zijn aan de motorhome kruipen ze allebei onder de auto om een middagdutje te doen. Wij liggen de rest van de middag ook in onze relaxstoelen om van het zonnetje te genieten. Tegen de avond komt er een flink onweer opzetten. Net als gisteren probeer ik nog even op het internet te geraken maar het lukt me weer niet, het draadloos signaal is te zwak.

Het heeft flink gebliksemd maar uiteindelijk maar een klein beetje geregend. We rekenen af aan de receptie en krijgen nog een sjaaltje mee als aandenken. De uitbaters zijn echt mensen die zich 100 % inzetten voor hun gasten en alles doen om de camping zo gezellig mogelijk te maken. We rijden een klein uurtje tot Füssen waar we een plaatsje vinden op een motorhomeparking temidden van een aantal winkels (Aldi, Lidl, campingtoebehoren enz.), alles bij de hand en te voet te bereiken. In dezelfde straat zijn 2 parkings, de eerste ziet er een beetje rommelig uit en vermeldt geen prijs. De tweede oogt zeer gezellig en heeft zeer propere WC's en douches. Een plaatsje kost 10 euro + eventueel 2 euro voor 4A stroom, water lozen en vullen is gratis. Op het terrein zelf aan de ingang is er een café waar je ook iets kan eten aan zeer redelijke prijzen. Het centrum van Füssen en de hele omgeving is gemakkelijk met de fiets te verkennen, de fietspaden en -bewegwijzering zijn uitstekend. Je kan natuurlijk ook naar de kastelen van Höhenschwangau en Neuschwanstein maar als je het laatste met de fiets wil bereiken moet je toch een heel goede klimmer zijn. Ik heb het geprobeerd maar halverwege het laatste grindpad heb ik het opgegeven, de fiets aan een boom vastgemaakt en te voet verder naar boven gewandeld. Het was intussen meer dan 15 jaar geleden dat ik de kastelen nog had bezocht maar de omgeving is nog steeds indrukwekkend, zeker als je nog een omweg langs de Marienbrucke neemt. Inkom betalen doen we niet, van verschillende toeristen horen we dat ze het interieur de moeite niet vinden. Gisterenavond is er een vulling afgebroken van Nancy's tand afgebroken en voor alle veiligheid hebben we in Füssen een tandarts gezocht. De eerste (Hoffmann) had geen tijd om haar te helpen alhoewel er tijdens het vrije spreekuur niemand in de wachtkamer zat en ze wel de tijd had om op een plannetje aan te duiden waar we andere tandartsen konden vinden. Raar volkje, die Beierse tandartsen. Gelukkig werd Nancy wel geholpen door een andere tandarts (Binus-Twelkmeyer), die voor 10 euro het gaatje uitboorde en van een nieuwe vulling voorzag. In het zwart uiteraard ... maar heel vriendelijk en pijnloos. Nadien lopen we nog door de straten van Füssen waar de terrasjes overvol zitten en vrijwel iedereen zich volstopt met gebak en ijscoupes. 's Avonds zijn we met de honden nog naar het Festspielhaus gewandeld waar een musical over Ludwig II geprogrammeerd stond. Veel chic opgetut volk maar wel een heel mooi gebouw op een prachtige locatie. De honden konden er ook nog even een stukje zwemmen in de Forggensee.

's Morgens rond 10u vertrokken, de grens met Oostenrijk overgestoken en via Vils en Pfronten terug Duitsland binnen. Langs de Bodensee gereden tot Meersburg waar wegwijzers ons zonder problemen naar de motorhomeparking brengen. De parking is iets luidruchtiger dan de vorige maar er is ook meer schaduw. De prijs van 9u tot 16u is 3 euro, van 16u tot 9u betaal je 6 euro. Er staan 2 Belgische motorhomes op de parking maar we hebben de eigenaars niet gezien. Onze teller staat sinds Düsseldorf op 8 motorhomes met een Belgische nummerplaat, wat toch echt heel weinig is. We besluiten in ieder geval te blijven staan en naar Meersburg te wandelen. Er rijdt ook een (te betalen) pendelbus maar met de honden gaan we liever te voet. Oxbow slaagt erin vlak voor de drukbezette terrassen (het is mooi weer en etenstijd) te zitten kakken ... We hebben alles opgeraapt natuurlijk, maar plezant is het niet. Meersburg is best gezellig maar intussen beginnen alle middeleeuwse dorpjes op elkaar te lijken.

Goed geslapen en na een kleine wandeling verder gereden naar Tengen waar we na slechts 60 km aankomen op camping Hegau Bodensee. De bedoeling is om hier van een dagje volledige rust te genieten en daar zullen we niet veel moeite voor moeten doen. Werkelijk alles is hier aanwezig : zwemmeer, overdekt zwembad met whirlpool, sauna e.d., minigolf, speeltuin en op fietsafstand verschillende mooie dorpjes met watervallen, historische stadskernen enz. Een eigenaardigheid : de zijlijn van het voetbalveld in deelgemeente Wiechs vormt meteen ook de grens tussen Duitsland en Zwitserland ! Voor het avondeten wandelen we met de honden naar het centrum, er zijn geen wereldschokkende dingen te zien maar het is er wel pittoresk. Vanuit het "centrum" kan je naar een ruïne van een molen wandelen en dan langs een riviertje via bruggetjes terug naar het dorp. Met ons "digitaal sprietje" ontvangen we 4 Zwitserse zenders, maar echt verstaanbaar zijn de Zwitsers niet voor ons. Ook de campingmedewerkers spreken een zeer vreemd dialect. We zijn wel blij dat we eindelijk een goede radiozender hebben ontdekt, een soort Zwitserse Studio Brussel. Bijna 2 weken schlagers en oldies begonnen fameus tegen te steken.

Het heeft vannacht geregend en ook als we opstaan druppelt het nog een beetje. Terwijl we met de honden gaan wandelen rapen we hier en daar appeltjes en peertjes op die van de bomen gevallen zijn. 's Middags worden de appeltjes gestoofd met een scheutje vanillejenever en bestrooid met bruine suiker, lekker ... De camping en de hele omgeving zetten echt aan tot een langer verblijf en ondanks de vele motorhomeplaatsen in Duitsland, staan er weer een twintigtal motorhomes op de camping en zonder uitzondering hebben ze allemaal minstens één hond bij. 's Middags schijnt het zonnetje alweer en ga ik een beetje fietsen. Overal kan je goed bewegwijzerde fietsroutes vinden die je langs kleine wegen in de volgende dorpjes (en veel verder) brengen. Na het fietsen willen we een beetje tafeltennissen en nemen de palletjes en balletjes uit de auto. Lang geleden hebben we een blister met 6 balletjes gekocht, waarvan we er steeds één gebruiken om de auto waterpas te zetten. Dat balletje is steeds mooi rond gebleven, de andere uit de verpakking zijn allen eivormig geworden. We besluiten om ze toch maar te gebruiken en zijn benieuwd naar het effect. Het effect is quasi nihil, want de eerste keer dat we tegen een balletje slagen valt het in stukken uiteen tot grote hilariteit van de toeschouwers, zeker wanneer balletje 2, 3 , 4 en 5 hetzelfde gedrag vertonen. Uiteindelijk slagen we erin met ons "waterpasballetje" ons toch nog te amuseren. Gisteren hebben we in het restaurant al Schwarzwalder Maultaschen gegeten, vandaag probeer ik de gerookte struisvogelworst (die afkomstig is van een struisvogelboerderij hier in de buurt) in rode wijnsaus. De smaak is zeer sterk en blijft lang hangen, echt lekker is het niet maar wel het proberen waard.

Het is vannacht beginnen regenen. We wandelen even met de honden, blazen ze droog met de haardroger van de hondendouche en rijden door naar het "beroemde" voetbalveld aan de grens met Zwitserland, volgens de folders het enige voetbalveld ter wereld waar de zijlijn tegelijkertijd de staatsgrens is. Als de bal wordt ingeworpen, gebeurt dan vanaf Zwitsers grondgebied. Veel is er niet te zien, het is een voetbalveld zoals je er in elk dorp één vindt, maar aan de zijlijn staat inderdaad een grenspaal. Om een foto van de grenspaal te nemen, loop ik door het versgemaaide natte gras met als gevolg dat heel mijn sandalen vol gras hangen. In de stromende regen rijden we Zwitserland binnen om een half uurtje later aan te komen in Schaffhausen om de grootste waterval van Europa te zien. Echt indrukwekkend vonden we het niet en we houden het snel voor bekeken in de nog steeds neergutsende regen. Langs kleine landwegen, we passeren zelfs Beringen (!), rijden we naar de Titisee. We parkeren ons op de motorhomeparking aan het station en wandelen naar het meer en de winkelstraat. Ondanks het mistroostige weer (intussen is het motregen geworden) lopen hier heel wat toeristen rond. We twijfelen nog even of we op de parking zullen blijven overnachten maar rijden toch door richting Feldberg. We doorkruisen het Zwarte Woud maar zien er niet veel van, de helft van de tijd rijden we door laaghangende wolken. Uiteindelijk komen we aan op Feriencamping Hochschwarzwald in Muggenbrunn, een deelgemeente van Todtnau. Een simpele camping met mooie wandelwegen in de buurt maar sanitair dat vergeleken met de vorige campings zeer gewoontjes is. 's Avonds begint het weer hevig te regenen, ik blijf wachten tot het een beetje mindert om nog even met de honden te wandelen maar tegen middernacht moet ik tegen mijn zin toch door de regen met ze buiten.

De hele nacht is het blijven regenen, de beek die naast de camping loopt is echt een kolkende stroom geworden. Jammer van het slechte weer, we hadden hier graag nog wat rondgewandeld. Aan de ingang van de camping ligt een "blotevoetenpad" en dat leek ons wel plezierig om een keer te doen maar ook dat is uitgesteld tot een volgende keer, want ooit komen we hier terug - dat staat vast ! We vertrekken heel voorzichtig richting Freiburg en blijven de hele tijd de aanzwellende waterloop volgen. Hier en daar komen er nog bergbeekjes bij en raken de paden langs de oever overstroomd. Op de radio horen we dat er hier en daar al dorpen van de buitenwereld zijn afgesneden. In Freiburg vinden we niet meteen een goede parkeerplaats en rijden dan maar meteen door naar Colmar waar we na enig zoeken en rondrijden een geschikte (gratis) parking vinden vlak bij het centrum, intussen is het ook gestopt met regenen. Colmar is een mooie stad met vele winkels en oude vakwerkhuizen. Spijtig genoeg zijn de winkelstraten een beetje uitgestorven, blijkbaar gaan de meeste winkels hier pas maandagmiddag om 14u open. Als de winkels beginnen te openen, rijden we verder langs Kaysersberg (waar we een grote motorhomeparking naast de weg zien liggen) en de Col du Bonhomme naar Saint Dié in de Vogezen. We waren van plan hier drie dagen te verblijven (camping cheque aanbieding 3=2) maar al bij het binnenrijden van de stad kijken we elkaar ontevreden aan. Dit lijkt maar niks om zo lang te blijven hangen. We rijden naar camping La Vanne de Pierre en zoeken zelf een plaatsje want de receptie is nog gesloten. De plaatsen zijn heel groot maar de bomen moeten dringend gesnoeid worden wat voor de nodige schurende geluiden tegen het dak zorgt. We zetten ons naast een Belgisch echtpaar uit Waterloo. We zeggen "goedemiddag" en ze antwoorden ons in het Frans, terwijl ze net daarvoor Nederlands met elkaar praatten - blaaskaken ! We wandelen met de honden naar het centrum en kunnen niet snel genoeg terug zijn. Veel is er niet te zien, de hoofdstraat wordt heraangelegd en het is er verschrikkelijk druk. Overal stinkende bussen, lawaaierige brommertjes en rondhangende schooljongeren. Op de camping is het gelukkig iets rustiger maar één nacht lijkt ons meer dan genoeg. Voor de zoveelste keer tijdens deze vakantie overleggen we over onze volgende bestemming. Voorlopig blijft het in de hele omgeving kwakkelweer. 's Avonds komt er een bijzonder uitziende motorhome met Belgische nummerplaten op de camping gereden. Ik heb hem in Gent ook al zien rondrijden : de Tele Atlas motorhome met videocamera's langs alle kanten. Ik ga natuurlijk direct een praatje maken met de jonge gasten die ermee rondrijden en het blijken Tsjechen te zijn die in opdracht van Tele Atlas rijden. Al snel krijg ik een Tsjechisch biertje aangeboden en hebben we het over de boezem van Jan Köllers vriendin ...

Ik had graag de motorhome van Tele Atlas eens van binnen bekeken maar ze waren te vroeg weg. We kunnen nog net een foto nemen voor ze de camping afrijden. Rond half elf rijden we zelf door en stoppen nog even in het centrum om een krant te kopen. Vandaag blijft het nog zwaar bewolkt met kans op regen maar vanaf morgen betert het en tegen donderdag beloven ze terug de hele dag zon. Voor alle zekerheid rijden we toch nog een stukje naar het zuiden en belanden na een tocht langs o.a. Epinal, Vittel en Monaco (een gehuchtje) op camping Lac de la Liez aan de rand van Langres. Een camping met een openlucht en een overdekt zwembad, hier zitten we goed om het mooie weer af te wachten. Voor een compleet vernieuwde camping is het sanitair niet echt super te noemen en het achterste gedeelte van de camping lijkt wel een Hollandse enclave.

Normaal wilden we met de honden naar het centrum van Langres wandelen maar de vooropgestelde 3 km blijken in vogelvlucht te zijn. Langs de niet zo gezellige weg is het bijna 7 km wandelen en dat willen we de beestjes niet meer aandoen. Om met de fiets te gaan ziet Nancy dan weer niet zitten, de hoogteverschillen zijn niet om mee te lachen. Uiteindelijk heeft Nancy het idee om gewoon aan de uitgang van de camping te gaan staan en proberen een lift te krijgen. Binnen het kwartier kunnen we meerijden met een echtpaar uit Namur met roots in Wevelgem. Langres is eigenlijk niet echt gezellig maar we lopen toch een drietal uren rond, vooral de wandeling lang de omwallingen is de moeite. In het centrum komen we te weten dat Langres de geboorteplaats van Diderot is, de "uitvinder" van de encyclopedie. We ontdekken ook een stadscamping aan de Tour de Navarre, de prijs voor één nacht zonder stroom kost nog geen 8 euro, dat moeten we onthouden voor later. Een busverbinding met de camping is blijkbaar onbestaande en we nemen een taxi die ons 13 euro kost.