Party_People_love_to_go_to_Foreign_Countries De reisverslagen van Mira Breban en Erwin ten Berge!
08-10-2007
Tempelbezoek ANGKOR WAT & CO
Maandag 8 oktober
We staan tegen 7 uur op, nemen warm badje en gaan gezellig ontbijten in Karo Restaurant. De meisjes herkennen ons onmiddellijk, goede bediening! Tafeltje langs ons zitten 2 kerels uit Tilburg, Twan en Ramon. Fijn om even wat nederlands te babbelen (is nit zo gemakkelijk meer als je elke dag Engels babbelt). We wisselen wat reiservaringen uit en tegen 9 uur staat Bean ons al op te wachten. Gisteren heeft Bean ons vertelt dat hij eigenlijk `Kuk` of zoiets heet wat kikker zou betekenen in het Engels??? En omdat hij Mr Bean van op TV kent en wel leuk vond, heeft hij deze `coole` naam gekozen als Tuk tuk chauffeur. Je moet iets doen om populair te zijn en deze kerel weet hoe dat aan te pakken.
Een eerste bezoek is aan ANGKOR WAT, de hoofdtempel (The Holy City). We worden onmiddellijk aangesproken door verkopers en gidsen maar we beslissen zonder gids te gaan. Symbolisch het belangrijkste tempelcomplex van de Khmer geschiedenis en cultuur. De tempel werd gebouwd door King Suryavarman II die de tempel ter ere van de Hindou god Vishnu. Erwin en ik splitsen ons op en spreken een uur af om elkaar terug aan de ingang te zien. Hier valt zoveel te fotograferen en als we op elkaar moeten wachten ... Maar goed dat we geen gids hebben genomen want het is hier snikheet en we zien het tempo van de groepen met gids dus ...
In de stad ANGKOR THOM hebben we vooral `BAYON` (boeddhistisch) bezocht. De god met 4 gezichten. Prachtig maar alles wordt duidelijk als je de foto`s ziet.
Volgend bezoek aan `TA PROHM`, tempelcomplex in de jungle en vooral bekend door de film Tomb Raider met Angelina Jolie. Hier ontmoeten we het Engels koppel dat in ons hotel verblijft en waar we vanavond iets mee gaan drinken.
Daarna nog de `PRASAT TA SOM` waar we veel trappen moeten beklimmen om wel een prachtig uitzicht te hebben. De foto`s vertellen meer hierover.
Gisterenavond (zondag 7/10) zijn we samen met Mr.Bean gaan eten in een gezellig restaurantje met lokale gerechten. Erwin heeft de `Amok Fish` en Mie heeft `Amok Chicken` gegeten. Amok is een typisch gerecht hier, een soep met verse groenten en dan de keuze uit vis/vlees/kip. Heerlijk !!! De maaltjd op zich is nooit erg duur, meestal zorgt de drank voor een hogere rekening.
Daarna brachten we een bezoek aan de club `Temple` waar we op de bovenverdieping iets dronken en een wat traditionele dansen kunnen bewonderen. Meest bekend = Aspara dancers. Afbeeldingen hiervan gaan we zeker terugzien in o.a. Angkor Wat tempel. Mr Bean vertelt ons dat de borsten van de meeste afbeeldingen nogal blinken omdat toeristen (vooral mannen) er per ongeluk met hun hand over wrijven. Tegenover is een cafe-disco `Angkor Wat cafe`, mooie grafiti tegen de muur, Westerse muziek, goed bier enz. Goed geamuseerd maar we moeten morgenvroef fris zijn om de tempels te gaan bezoekn. We maken het niet te laat.
Op de foto zie Mie noedels eten die voor ons werden klaar gemaakt in ongeveer een dikke minuut! Prijs: 0.72 Euro voor beide maaltijden! Dit is wat de gemiddelde Cambodiaan aan eten uitgeeft voor 2 maaltijden, als hij/zij ze op straat koopt! In een restaurantje zijn de maaltijden altijd duurder, maar hier komen enkel toeristen.
Verder heb ik er een kort filmpje van gemaakt (eigenlijk 2, maar uploaden duurt qe laaaaaang!):
Gisterenavond (6 oktober) wat rondgeslenterd in de buurt van The old market. Aangezien Erwin zijn broek scheurde in het internetcafe en helaas ook nog ter hoogte van zijn `kruis` moesten we die avond nog een nieuwe short kopen. Op de markt vinden we een camouflage legershort, maatje 38 want maat 42 is veel te groot! Snappen hier geen ballen van de maten maar het belangrijkste is dat Erwin een nieuwe short heeft. Natuurlijk heeft Mie tijdens het wachten ook een leuke short in legermotief gevonden en stelt voor om voor 2 stuks een betere prijs te maken (heb toch altijd een uitleg klaar als ik iets wil). Ze vragen eerst 45 dollar voor de 2 shorts, proberen af te dingen tot 35 dollar maar we voelen dat dit niet haalbaar is. We sluiten een akoord voor 38 dollar voor 2 shorts. Even vermelden dat we in O` Neill shorts rondwandelen nu.
Als we buiten komen is Erwin nog op zijn ongemak want zijn hoofd en armen zijn lekker bruin en het contrast met de witte benen is een beetje groot. En dan zeggen ze dat vrouwen ijdel zijn! Verder maken we kennis met de gokplaatsen van de Cambodianen. Vooral gokken op voetbal en Thai boxing. Hier zouden blijkbaar ook veel casino`s in de buurt zijn. En in Belgie al die heisa voor die ene gokchinees!
We drinken iets in Cafe-restaurant LE MALRAUX, uitgebaat door een Franse eigenaar. Prachtige inrichting, sfeervol maar een grote fles Angkor beer kost hier 3,50 dollar en ze hebben zelfs Leffe aan 4,50 dollar/glas. We houden het dus bij Angkor beer. Terug in het hotel zijn we steendood en en genieten van ons warm badje en tegen 21 uur liggen we al in bed, even TV kijken maar onze lamp is uit.
Zondag 7 oktober: Citytrip Siem Reap. Als je tegen 21 uur gaat slapen, ben je natuurlijk fris wakker tegen 7 uur (Erwin zelfs vroeger en heeft al ochtendwandeling gemaakt). We nemen een badje, doen rustig aan en gaan dan ontbijten in het KARO Restaurant. Het dienstertje `HAN` is heel vriendelijk en doet haar uiterste best om goed Engels te praten. Ze vertelt dat ze voordien enkel borden mocht afwassen in een restaurant en door Engelse les te volgen, mag ze nu al opdienen. Intussen belt Erwin, Mr Bean op (de Tuk tuk chauffeur) die ons Siem Reap helpt verkennen.
Eerst komen we aan een tempeltje met 2 boedhabeelden ` Prak Ang Chek`en `Prak Ang Cham`. Beelden waar mensen komen offeren voor geluk. De beelden zien nogal kitscherig uit omdat ze omringd zijn door kleurrijke lichtjes. Vooraan spelen ze `Pen Piech` muziek als gebed aan de boeddha`s. Tegenover zien we `The Royal King Residence`. Als de koning naar Siem Reap komt, verblijft hij hier in dit gebouw. De bevolking kijkt hier echt wel op naar hun koning. Aan de overkant hebben we uitzicht op het duurste hotel van Siem Reap, The Raffles Grand Hotel d`Angkor. Voor 1.900 /nacht kan je hier verblijven. Ok chic maar de straat erlangs heb je het enorme contrast met de arme bewoners van de paalwoningen. Zij kregen blijkbaar geld van de regering om een stuk grond elders te kopen. Na een tijdje zijn er toch wat Cabodianen terug gekeerd naar deze armzalige woningen, wat ze met het geld gedaan hebben??? Maar Mr Bean legt ons uit dat het niet lang meer zal duren vooraleer ze gedwongen worden te vertrekken. We zien ook de werken aan een groot woningwijkcomplex en een nieuw Nationaal museum dat waarschijnlijk volgende maand zal openen. Ze doen hun best hier aan de wederopbouw van het land.
Verder een korte tussenstop aan een morning market, we zien het Children Hospital en daarna richting Tempelcomplex. Weet even de naam niet meer van de tempel maar heb foto van het infobord genomen. Ter ere van het boeddha feest is het hier druk bevolkt, veel schoolkinderen en bussen met toeristen. Ze offeren weer vanalles aan boeddha en de monnik die hier zit en dan wordt er samen gebeden en gegeten. Bij elke binnenkomst in een tempel moeten de slippers uit en een klein kereltje laat zien dat hij onze schoenen goed gaat bewaken. Bij het buitenkomen, verwachten ze natuurlijk wat geld. Verder een monument ter nagedachtenis aan de Killing Fields en een tweede tempel met een enorm groot boeddhabeeld en prachtige plafond en muurschilderingen. We mogen gelukkig wat foto` s nemen.
Daarna bezoeken we de Pailin Angkor Souvenir Shop met prachtige juwelen maar wij zien enkel de mooie beelden. We kopen toch weer een paar mini souveniertjes en een houten beeld van BAYON (3 hoofden). Een van de prachtige beelden die we tijdens ons programma van Angkor Wat zullen bezoeken. Tegen 11u15 brengt Mr Bean ons naar `The Angkor Arts en Crafts`. Onze gids Visal (niet Vital) legt ons in het Frans uit hoe je uit steen prachtige beelden kunt maken. Hier kopen we niets want dan geraken we er nooit met ons budget. Zeer boeiend wel om te bezoeken en we geven Visal een kleine fooi die hij erg waardeert.
Op de middag nog even langs `The Crocodile Farm` om krokodillen in alle formaten te bewonderen. Ze ruiken een beetje maar er zitten er imens grote tussen. We leggen aan het mevrouwtje uit dat we geen produkten van krokodillenleer mogen exporteren. De beeldjes, riemen en portemonnetjes zijn mooi maar het risico voor een fikse boette niet waard.
Tegen 13 uur even alles afzetten aan het hotel en daarna naar een ander internetcafe. We spreken af dat Mr Bean ons tegen 18 uur ophaalt aan het hotel om samen te gaan eten. Hij mag een restaurant uitzoeken met lokale Cambodiaanse gerechten. Voor de rest beetje wandelen en korte lunch houden.
Onze overnachting in `onze suite` van het Royal Hotel is heel goed meegevallen. Als we `s avonds nog iets drinken op ons gezellig boventerras ontmoeten we ook de 4 Belgische meisjes die blijkbaar hier ook overnachten en op rondreis zijn voor hun opleiding als tourgids van `Joker reizen`. Ze zijn van Brussel maar zijn Vlaamstalig maar dat wil dus ook niks zeggen. Brusselse `kakmiekes`gelijk we dat bij ons zeggen. We willen een paar tips geven ivm met hun verblijf ginder maar we hebben snel door dat ze nogal betweterig en vooral uit de hoogte doen. Geen tijd aan verspillen dus. De volgende dag vertrekken ze met een ander busje naar Sihanoukville maar slechts 1 van de dames vindt het de moeite om even goeiendag te zeggen. Ik ga zeker nooit met Joker weg als 1 van die madammen moet gidsen!!!!
Vandaag, zaterdag 6 oktober, moeten we er al vroeg uit (om 6 uur) want een minibusje komt ons ophalen aan het hotel. Als we met onze bagage naar beneden wandelen, beslissen we ook die grote onhandige paraplu (in Phnom Penh gekocht voor 4 dollar) niet mee te nemen. In Belgie hebben we er genoeg en we geven hem af aan de hoteleigenaar. Blij dat die kerel er mee was, hij heeft ons 2 sjaaltjes en een tros banaantjes meegegeven voor de dagtrip. Hij zorgt er ook voor dat we in Siem Riep afgehaald worden door een tuk tuk. Hij vraagt Erwin zijn familienaam en dan zal er iemand met een bordje klaarstaan.
In het minibusje leren we 2 toffe kerels kennen Mike (uit Ierland) en Kris (uit Brussel maar spreekt vlaams). We stappen op de boot (ticket = 15 dollar/pers) richting Siem Reap en dit tegen 7u30. We gaan samen met Mike en Kris (heel tof koppel) bovenop de boot zitten en ervaren de hoge temperaturen gedurende de trip. Insmeren met veel zonnebrand is de boodschap en heel veel drinken. Wij hebben geluk een grote picknick bij te hebben want Kris en Mike hebben enkel flesjes water bij. Goed opgevoed als we zijn, delen we met hun. Wat genieten we van het bimbobrood met kaas en confituur, de banaantjes en de ramboetans. Tijdens een tussenstop kopen we nog wat taaie stokbroodjes bij en Mie smeert de nutella er lekker dik op. In de namiddag is de choco een beetje vloeibaar en dus soppen we de bokes maar in de chocopot. Creatief blijven!
We zijn een van de weinige mensen die ons afval in een zakje bijhouden want hier gooien ze alles lekker op de grond. Viezerikken. Op de middag is het echt nodig even beneden in de boot te gaan zitten want dit zijn geen gezonde temperaturen voor de huid. Mie leert een Cambodiaanse man kennen die perfect engels spreekt. Hij woont in Californie maar zijn thuisland is Cambodja. Hij is reeds 3 maanden aan het reizen in Cambodja en plant tegen volgend jaar een vaknatie naar China (heeft blijkbaar ook wat chinese roots). Erwin en de andere kerels lachen mij uit omdat ik blijkbaar `een bebbel` ben. Ik noem dit `sociaal contact`.
We passeren heel veel dorpjes met paalwoningen, vissersbootjes, moeten doorheen dicht struikgewas en ocharm de kleine vissersbootjes die ons passeren ... Het uitzicht is prachtig en we maken allebei veel foto`s. Beneden in de boot zitten veel Cambodianen die in de dorpjes afgezet worden met hun koopwaren. Bootjes komen hen tegemoet en bregen hen naar de overkant. Geweldig gewoon. We zien een klein jongetje met de boot naar de winkel (paalwoning) roeien en die moet waarschijnlijk wat boodschappen doen voor de mama. Aangezien achteraan in de boot ook redelijk wat ` zatte Cambodianen` zitten, beslissen we in de namiddag terug naar het bovendek te kruipen. We genieten voluit en zonnebrandcreme dat we smeren ...
Tegen 14 uur arriveren we eindelijk aan de aanlegsteiger in Siem Reap en zoals ze ons verteld hadden, overromelen ze je ook hier met aanbiedingen voor hotels, tuk tuks, ... Wat zijn we blij een kerel met een bord met `Ten Berge` te zien. De Tuk tuk chauffeur heeft op zijn wagentje Mr Bean staan en blijkbaar is dat ook zijn naam. Hij spreekt goed Engels en brengt ons naar het `BUN SEDA ANGKOR VILLA` hotel. Ziet een zeer chic en veel te duur hotel uit maar we gaan eens een kijkje nemen en Mr Bean belooft op ons te wachten en verder op zoektocht te gaan indien we hier geen kamer willen. Wonder bij wonder kunnen we hier terecht voor 15 dollar/nacht. Grote kamer, dubbel bed, airco, frigo, TV, fatsoenlijke badkamer met warm water en een ligbad. We beslissen hier de rest van de week te blijven.
Met Mr Bean, de tuk tuk chauffeur, spreken we af dat we morgen wel een rondrit willen maken en verder het programma van Angkor Wat bespreken. Hij heeft zelfs een business kaartje en we mogen hem morgen bellen als we er klaar voor zijn. Dit lijkt weer een lotje uit de loterij te zijn.
Vandaag wat slenteren aan de old market en relaxen. Wel al veel leuke beelden gezien .... wat gaan we toch weer meebrengen?
Gisterenavond (dond 3/10) zijn we na onze busrit van Sihanoukville (vertrek 14u15 en tegen 18u30 terug in Phnom Penh) terug met Wie terug gereden naar ons guesthouse. We wisselen adressen uit om Wie de foto's te bezorgen waar hij ook op staat. We geven hem een goede fooi voor hem en de familie omdat we echt tevreden waren vam zijn service.
De bazin en haar familie zittn gezellig te eten want blijkbaar is het een feestdag in China die ook hier gevierd wordt. Traditie is dat de bazin haar tofste hotelgaten uitnodigt om mee te eten. En jawel, voor 2007 hebben wij de eer toch wel! We genieten met volle teugen van deze lekkere maaltijd, soort van 'pot au feu' zoals in Vietnam, heerlijk dus. De ouders van de bazin spreken geen Engels maar doen zoveel moeite om ons goed te onthalen, fantastisch gewoon.
De man van de bazin heeft ook onze bustickets naar Battambang geregeld voor morgenvroeg (5 dollar/pp ipv 8 dollar)(Busmaarschappij lag vroeger naast hun guesthouse. Op tijd gaan slapen want om 7 uur pikken ze ons op.
Vrijdag 4/10: Busuitstap naar Battambang. Een vriend van het guesthous pikt ons op om 7 uur, verstaat geen woord engels en moet blijkbaar noig een Maleisisch gezin mee ophalen. Erwin mag voorin en ik zit met 4 personen opeen geduwd. Het gezin heeft de bus naar Siem Reap en ons laten ze de 2-de bus instappen richting Battambang. Mie vertrouwt dit geen 2de keer na het avontuur van gisteren en laat de naam Battambang even zien in de brochure. Oef we ziten in de juiste bus. Het Hoeselts kwartiertje kennen ze hier niet want tegen 7u45 zijn we eindelijk aan het vertrekken!
Dit keer zijn we de enige blanken temidden van een propvolle bus met alle soorten Aziaten. We vallen dus op maar hebben wel zetels 1 en 2 omdat ze dit gevraagd hebben vanuit het guesthouse. Uitzicht op het verkeer en de vele regenbuien tijdens de dag maar veel beenruimte. We willen vriendelijk zijn en wat snoepjes uitdelen aan de kleine kinderen in bus maar blijkbaar schrikken wij ze een beetje af (Erwin iets meer nog dan ik, is het zijn gestalte en/og witte haar???) Het nadeel van deze busriten is dat ze zo vaak stoppen om andere mensen extra mee te nemen en als er geen zetels zijn dan zet je toch gewoon plastic stoeltjes in et middebn van de bus. Goede bijverdienste waarschijnlijk.Tweede nadeel is dat ze altijd een DVD opzetten met Aziatische TV programma's die de ganse bus plezant vindt maar dit is niet ons genre van humor. Als ze dan ook nog Aziatische 'Ching Chang muziek' spelen, wordt het ons wat veel en moeten we onze MP 3 - spelertjes bovenhalen. Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn dure Sony Ericsson W 900 I (of zoiets). Had voordien nauwelijks aandacht voor de ''walkman functie' van mijn toestelletje.
De tussenstops (2 keer) om te plassen, roken en eten zijn beperkt tot een 15 minuten/keer. We zweten ons te pletter en ik stoot mijn hoofd zeker 3 keer tegen het bagagerek bovenaan zodat ik mijn eigen verdoof met wat migrainepillen. Ben ik te groot of gewoon onhandig? Tegen 14 uur arriveren we eindelijk op onze bestemming, de busstatie in Battambang. Weer en bende mannen die ons overdonderden met brochures van hotels, zich aanbieden om oms met de moto naar een goede plaats te brengen enz. De vorige aond had ik echter al een 2-tal hotels in gedachten en een kwartier voor aankomst kiezen Erwin en ik voor het ROYAL Hotel. Buiten heeft 1 van de kerels een brochure van dit hotel en we spreken af dat we eerst iets rustig drinken en hem terugvinden als we akoord zijn. Intussen blijft de rest dan ook beter uit je buurt. We leren elke keer bij.
Ik zoek de kerel van de brochure op en hij brengt ons samen met zijn vriend met de moto en alle bagage tot aan het hotel. We mogen de kamers even bekijken en nemen de suite, jawel een kamer van 20 dollar maar we zijn hier 1 nacht! Een supergrote kamer met airco, groot bed, warm water, frigo (niet gevuld), TV, een minibalkonnetje maar vooral met een prachtig boventerras en goed restaurant. Heerlijk hebben we gedineerd en we genieten even van de luxe. Verder kunnen we vanuit het hotel de tickets regelen voor onze boottocht morgen naar Siem Reap. Om 6u40 halen ze ons op met een minibusje naar de boot. Aangezien we niets kunnen eten of drinken op de boot slaan we onze voorraad in. Brood en kaas, koeken met een soort jam in en nutella choco, flesjes water en fruitsapjes. Als morgen er mensen zonder voedsel op de boot zijn, kunnen we uitdelen en geld verdienen (grapje). Erwin koopt ook wat Thaise spirit omdat ze hier geen sterke drank in kleine flesjes hebben en een doosje sigaren 'King Edwards of King Hendrik' ????
Verder weinig te beleven in Battambang en internetverbinding is te traag om filmpjes te uploaden naar Youtube. Verder verslag vanuit Siem Reap.
Woensdag 3 oktober staat 'Wie' onze tuktuk chauffeur ons op te wachten om 7u15 en brengt ons naar de Sisovath Boulevard. Om 7u40 zit de bus propvol, we geven de tickets af en hebben stoelnr 19 en 20, en vertrekken we richting Sihanoukville ... dat denken we toch!
Na 5 minuten is Erwin al aan de babbel met een Australisch gezin en wanneer er over gesproken wordt over de prijs van het ticket en de tijdsduur van onze rit, merken we dat er iets niet klopt. Zij betaalden 9 dollar maar dan wel voor een rit richting Siem Reap ... net zoals de andere mensen in de bus. Erwin laat de buschauffeur onmiddellijk stoppen, we nemen onze rugzak en stappen terug uit. We kijken nog even onze tickets na en zien dat de fout zeker niet bij ons ligt. Maar daar staan we wel! Aan een of andere grote brug CHUOR CHANG BRIDGE of iets in die aard, verder zijn we temidden van een zeer druk, chaotisch verkeer. Verschillende moto's stoppen en vragen of ze ons ergens naar toe kunnen brengen.We beslissen onze vriend Wie te bellen en te vragen of hij ons komt oppikken. Wat een geluk dat we zijn gsm nummer hebben. Na een 10-tal minuten is hij al bij ons en bezorgd als hij is, heeft hij ook al naar de busmaatschappij gebeld en geregeld dat de andere bus op ons wacht. Hij haalt volgens ons de topsnelheid met zijn tuk tuk om zeker te zijn dat onze uitstap nog kan doorgaan. Dit is schitterend toch!
We stapppen tegen 8u45 in een ander bus ook van Angkor Express maar dit keer richting Sihanoukville. Weinig volk op de bus, comfortabele zetels, ook hier nummer 19 en 20 ... en veel beenruimte. Een 4-tal Aziaten en twee zetels achter ons zit een Engels koppel, Mike en Maggy. Na 2 minuten is de conversatie al weer gestart. Ze zijn 9 jaar samen maar zijn nu pas getrouwd en dit is hun huwelijksreis. Zij hebben Siem Reap en Phnom Penh al achter de rug en gaan de laatste dagen relaxen in Sihanoukville. Gezellig koppel en we zitten onmiddellijk op dezelfde golflengte.
Ik probeer al wat info te lezen over Sihanoukville en heb snel door dat we in de buurt van de Ochheuteal Beach en de Serendipity Beach moeten zijn. Mooie stranden, veel restaurantjes en genoeg cafes. In mijn zoektocht naar een geschikt huesthouse en luisterend naar mijn MP3-speler val ik in slaap. Tegen 10u30 is er een eerste plas-en rookpauze voorzien en ons eerste Angkor biertje kan er al in. We kopen een zakje met verse en in stukjes gesneden ananas. Van een klein meisje koop ik een soort gefrituurde cocosnootkoek. Niet slecht maar ik ben er ook niet wild van. Erwin vraagt aan de meisjes of hij een foto mag trekken enn geeft ze een kleine fooi.
Rond 13 uur arriveren we aan het busstation en bij het uitstappen zijn we plots omringd door een bende taxichauffeurs, mannen met flyers, geplastificieerde mappen om zo hun guesthouses en bungalows te promoten. Samen met Mike en Maggy nemen we een taxi (7 dollar voor ons 4)richting Serendipity Beach. Aan Cafe Restaurant Eden zetten we ons rustig aan een tafeltje en met een fris biertje kunnen we rustig nadenken over ons verblijf. Terwijl Maggy en ik babbelen, gaan de 2 mannen wandelen langs het strand om te zien of er interssante bungalows te krijgen zijn. En ja, we hoven niet ver te gaan want vlakbij is er het SERENITY Restautant met prachtige bungalows met uitzicht op de zee (15 dollar/nacht) Wij nemen bungalow 1B en Mike en Maggy zitten 1 bungalow verder. Het lijken net paalwoningen met een apart terrasje, een hangmat en inderdaad een ongelooflijk mooi uitzicht op de wilde zee. Opnieuw een dubbel bed en een 1-persoons bed, beide voorzien van een klamboe maar wij gebruiken die van ons! We hebben dit dure ding niet voor niks gekocht!
We gaan met ons viertjes een gezellige avondwandeling maken en houden halte aan Cafe FROG SHACK. De eigenaar heet Andy en blijkt van het zelfde stadje in Engeland te zijn als Mike. Aan de toog leren we nog een engelse kerel kennen, Michael, die al 2 jaar in Cambodja woont, helaas net 2 dagen geleden zijn relatie ten einde liep maar hij houdt zich nu bzig met Kmer Fighting. Hij geeft ons wel een interessant adres van een Guesthouse in Siem Reap (FRESH AIR Guesthouse). Nadien nog iets eten in CLOUD 9 op het einde van het strand. We eindigen de avond op het terras van Mike en Maggy.
Donderdag 3/10: om 14u15 vertrekt onze bus terug richting Phnom Penh. Dus nog beetje relaxen, koffers pakken en afscheid nemen van Mike en Maggy.
Eerlijk gezegd kunnen we hier goed terecht met ons Engels en moeten we niet noodzakelijk de reisgids bij de hand nemen. Gisterenavond hebben we de restaurantjes en de gezellige sfeer opgezocht aan de Sisowath Quai, aan de Mekongrivier. In het Rendez-Vous restaurant eten we pizza en spaghetti en drinken een aantal Angkorwat biertjes. Zeer lekker, vriendelijke bediening maar duur. Onze chauffeur Bow Vi (WIE uitgesproken en makkelijker om te schrijven) drinkt een paar biertjes mee. In totaal zijn we een 17 dollar met fooi kwijt, niet zo goedkoop in dit land. Verder is er `s avonds vooral het nachtleven te bespeuren met barretjes die felgekleurde lampionnetjes hebben en waar sexy dames zitten. Erwin wordt waarachtig lastig gevallen door een hoertje dat met haar blauwe poncho toch nog alle sexy materiaal naar boven wilt halen. Normaal is 1 boze blik van Mie genoeg om concurrentie te mijden maar hier geven ze verdoerie niet vlug op. Ze kon zelfs niet aan Mie tippen, veel te klein, spleetogen, geen kont en borsten maar zeer gewillig ... De mannen denken het hunne er maar van! We zoeken een Tuk tuk richting Guesthouse en blijven wat nababbelen op ons balkonnetje. Verder nog wat babbelen met het thuisfront ... en dan is het nodig om te slapen!
Vandaag zijn we dinsdag 2 oktober en Mie is om 8 uur uit de veren. Een koude douche nemen en per ongeluk Erwin proberen wakker maken (ben ik goed in). We gaan op zoek naar die ene grote winkelhal van gisteren maar dat is niet zo simpel! Je denkt een straat te herkennen maar we zitten telkens fout. Na een tijdje gaan we gewoon een paar van de kleine winkelkraampjes aan de straatkant opzoeken en bevoorraden ons van water, frisdrank, frans stokbrood en confituur, snoepjes, ...
Tegen 9u15 staat `Wie` ons al op te wachten aan de overkant. Andere Tuk tuk chauffeurs kijken een beetje boos omdat we enkel met Wie op stap willen. Probleem hier is dat je goed naar hun gezicht en tuktuk moet kijken om te weten of je de juiste voor hebt. Zoals afgesproken vertrekt de rondrit om 9u30 en ons eerste bezoek is een eindje buiten het stadscentrum.
10 uur: SHOOTING RANGE Kompol nr 119 Army Erwin mag hier zich laten gaan met een AK 47 met 30 kogels (30 dollar) en een Tommy Gun en 40 kogels (40 dollar). Een aantal geweren die ik zelfs niet in min handen wil houden en ook al schiet ik niet mee, de oorbeschermers moet ik opdoen. De 3 eerste schoten verschiet ik zodanig dat ik vergeet een foto te trekken maar met het tweede wapen slaag ik erin een paar foto`s te trekken. Als we Erwin zijn scoreblad zien, besef ik dat mijn man een halve para is die mensen akelig kan verwonden. We babbelen even met een Engelse dame Sara die ook op doortocht is maar dan wel voor 1 JAAR (ipv 3 weken).
Tegen de middag arriveren we aan CHENK OEK (bekend als de KILLING FIELDS). We maken vooral foto`s van het eerste monument waarin duizenden doodskoppen opeengestapeld staan en een aantal informotieborden met de geschiedkundige uitleg. We lopen langs een paar afgebakende terreinen die gemarkeerd staan als massagraven, bomen waar kinderen gemarteld werden enz. Hoe erg de geschiedenis hierrond is, we vinden hier niet zoveel te zien. De kinderen zijn hier trouwens erg opdringerig en onbeleefd als je geen geld wilt geven. Erwin wilt wat snoepjes uitdelen, maar ze grommelen dat ze liever dollars willen om zogezegd naar school te kunnen gaan. Als Erwin niet akkoord is en ze de snoepjes terug probeert af te nemen, beginnen ze te schelden.We houden hier voor bekeken.
De volgende stop is aan het TUOL SLENG MUSEUM (museum van de volkerenmoorden ten tijde van de Rode Kmer en het Pol Pot regime, periode 1975 - 1979) We kopen een brochure over de geschiedenis van deze gevangenis waar blijkbaar een 15.000 mensen opgesloten zaten en op gruwelijke wijze gemarteld werden. Uiteindelijk is er niet zoveel te zien dan enkele verdiepingen met kale gevangeniskamers met tralies waarin centraal 1 bed staat met marteltuigen. Alle kamers lijken op elkaar en zeggen weinig. In een aparte toonzaal zie je portretten van mensen die gemarteld en gedood werden maar Erwin is het hier vlug beu en ik eigenlijk ook. Dezelfde mening als bij de Killing Fields: historie is erg en afgrijselijk maar je kan beter er over lezen in een brochure of een videofilm bekijken. In Vietnam bezochten we ook een dergelijk oorlogsmusem maar dat was tenminste beter `geanimeerd en verzorgd`. Ook hier zijn we snel weg en worden we buiten aangesproken door de slachtoffers van landmijnen. Mensen die kreupel en verminkt zijn, ... hier worden we wel stil van en deze mensen stoppen we graag wat geld toe.
We vragen Wie ons naar een lokaal restaurantje te brengen want we zien flauw van de honger. In het TA TAI restaurant kennen ze geen letter engels maar Wie bestelt voor ons. Voor hemzelf witte rijst en gebakken kip en voor ons noedels met kip en cashew. Vooraf willen ze goed bedoeld wat lekkere thee brengen en ons beer in een gla met ijsblokjes kieperen maar we zeggen beleefd dat dit niet hoeft. In totaal betalen we voor ons drietjes een 8 dollar. Wie vraagt ons het meisje een fooi te geven en dat doen we ook
Tegen 14u30 laten we ons naar het ROYAL PALACE brengen en hier vragen we een gids. We betalen 6,25 dollar/persoon en 5 dollar voor de gids. Dit was werkelijk een fantastisch bezoek dat zijn geld waard was. Een goede uitleg in het Engels en we staan versteld van de mooie gebouwen en de rijkdom die hier tentoongesteld staat. Deze plek word bezocht door vele toeristen en is begrijpelijk. We zijn blij dat we voorbereid zijn en een lange broek dragen en een shirt bij hebben om onze schouders te bedekken. Anders moesten we ter plekken een lelijke paarse broek kopen en ik wil mijn Erwin daar liever niet in zien. Na een uurtje is de rondleiding ten einde en dit net voor een hevige regenbui start.
Het Nationaal museum stond ook nog op het programma maar dat houden we voor bekeken. We hebben toch al weer dorst zeker. Daarna boeken we ons busticket naar Sihanoukville voor morgenvroeg (vertrek 7u45) en aankomst voorzien tegen 11u45. We spreken af dat Wie ons morgenvroeg komt oppikken en laten ons enkel nog naar het internetcafe van gisteren te brengen. Verder staat enkel nog een lokaal middagmaaltje op de planning.
Maandag 1/10: vertrek van Vientiane naar Phnom Penh in Cambodja
Vanmorgen om 7 uur nog lekker ontbeten in ons guesthouse en tegen 7u45 stond Kampan klaar met de Tuk tuk om ons naar de luchthaven te brengen. Om 9u40 boarden en tegen 11u50 arriveren we in Phnom Penh, hoofdstad van Cambodja. We geraken zonder problemen met ons E-visum langs de paspoortcontrole en douane.
Op de luchthaven wisselen we eerst een 50 dollar in RIEL (munteenheid Cambodja). 1 dollar = 4.000 Riel. De taxichauffeur brengt ons naar het stadscentrum (7 dollar, zoals in de Trotter stond) maar wilt ons overtuigen naar het Star River Hotel of zoiets te gaan (kamers rond de 40 dollar). Wij laten ons niet doen en willen eerst een kijkje nemen in het KEOV MEAN Guesthouse. Volgens de taxichauffeur is dit een plek enkel voor de Cambodianen en is het er vuil enz. Ik blijf buiten bij de chauffeur wachten en vertrouw erop dat Erwin een goed oordeel velt over de kamer. En ja, kamer 5 wordt het! We sturen de chauffeur vriendelijk weg en boeken een kamer voor 2 nachten voor 10 dollar/nacht. We zitten op de eerste verdieping en hebben een klein balkonnetje buiten. De kamer is geen luxe maar is netjes, er staat een dubbel bed en een 1-persoonsbed. Airco en ventilator. Badkamer met toilet en douche. Er is enkel koud water maar de koude douche viel heel goed mee! Verder zien we dat als we de kraan van de lavabo opendraaien, het water onderaan uitkomt ... Geen onoverkomelijk probleem! Een kleerkast hebben we niet maar er hangen een 10-tal kleerhangers aan de wand en we hebben een bed over dus ...
We maken de koffers leeg, nemen een koude aangename douche en gaan dan op zoek naar voedsel, we hebben honger. Een paar straten verder zijn er verschillende eetstalletjes met typische lokale gerechten. Als wij ons neerzetten op de kleine plastic stoeltjes schieten een 3-tal Cambodianen in aktie om ons zo vlot mogelijk te bedienen. Ze staren ons wat aan omdat dit blijkbaar niet zo gebruikelijk is voor toeristen. We nemen een soep met groenten en rijst in, frans stokbrood en zeker 6 vleesspiezen. We zijn wel voorzichtig dat we de rauwe groentjes aan de kant laten liggen. Maar jawel, het smaakt ons en de maaltijd kost een 33.000 Riel (8 dollar).
Terug in ons Guesthouse, babbelen we met de eigenares en vertellen ons verhaal van de taxichauffeur. Ze is hiervan op de hoogte. Blijkbaar hebben verschillende van deze `luchthavenchauffeurs' haar voorgesteld 15 dollar te vragen voor een kamer en dat zij bij het aanbrengen van toeristen 5 dollar hiervan wensen. De bazin wilde hier niet op ingaan omdat ze toch voldoende bezoekers krijgt en overtuigd is dat haar kamers wel 10 dollar waard zijn. Vandaar de slechte reclame voor haar zaak.
Wij willen dit bij deze rechtzetten. De eigenares is een vriendelijke jongedame die goed Engels spreekt en verder fijne tips geeft rond bezienswaardigheden in Cambodja.
Zij helpt ons trouwens met de verdere planning van onze reis. Morgen gaan we o.a. naar het Tuoleng Museum en Choeng Ek (Killing Fields) en combineren we nog wel iets. Daarna raadt zij ons aan een busticket te kopen richting Sihanoukville en daar te overnachten. De dag erna terug naar Phnom Penh en bij haar kunnen we tickets kopen voor verder verblijf in Battambang.
Vandaag houden we een rustige namiddag. We wandelen doorheen het drukke stadsverkeer en inderdaad verkeersregels hebben ze hier niet! Auto's, brommers, motodops, fietsers, voetgangers, ... een wirwar en iedereen steekt de straat op eigen risico over. We bezoeken de centrale markt, een reusachtige gele hal in art-decostijl met een 2.000 tal standjes. Stoffen, kleding, juwelen en uurwerken, kunstwerkjes, fruit en groenten, vis en vlees, ... Alles gezellig gegroepeerd en eens binnenin loop je rondjes, krijg je het benauwd en spreekt iedereen je aan.We komen ook de eerste slachtoffers van landmijnen tegen en voor 5 dollar kopen we gewone postkaarten en wat design kaartjes. Verder is het hier afdingen !!!
We kopen maar een aantal souveniertjes maar hebben door dat je niet akkoord moet gaan met hun prijs, zeker de helft eraf doen en dan even bemiddelen. Ben je niet akkoord, wandel je weg en dat helpt bij vele verkopers. Wonder bij wonder is Mie hier iets beter in dan onze Erwin. Al blijf ik erbij dat andere toeristen waarschijnlijk nog beter onderhandelen dan mij. Bij deze hitte echter en in een opgesloten ruimte is het ons de heisa niet waard. Na een uurtje houden we het al voor bekeken en pauzeren met een lekker ANGKOR BEER (lokale bier). Lekker maar niet zo goed als het Lao Beer.
Ter info: Sigaretten (Pall Mall Red 20) kosten 0,33 Euro per pakje (= 3,97 euro goedkoper dan bij ons per pakje).
Na onze gezellige lunchpauze (maaltijd op zich vonden wij niet zo denderend, vraag me af of de niertjes en andere ingewanden van de kip in onze soep dreven?) vertrekken we tegen 13 uur richting watervallen. Volgens Kampan ging deze rit een 75 kilometer zijn en Erwin zag het al niet zitten. Na wat babbelen, blijkt Kampan zijn Engels echt slecht te zijn en zal de rit slechts 25 kilometer bedragen. We zien het terug zitten.
Na weer een hobbelige weg arriveren we aan de KHU KHANA Waterfalls en we betalen in totaal 2 dollar inkom. Dit is waarschijnlijk niet de mooiste van de Laotiaanse watervallen maar we kunnen fijn relaxen, beetje zwemmen, tot aan een kleine waterval weliswaar maar gezellig. Vooral een plekje waar je met het gezin en de kinderen naar toe komt op een zondagnamiddag en geniet van een lekkere picknick.
Wij hebben onze kinderen dus weer vergeten ... maar we hebben toch al snel contact met een rijke Laotiaan die hier met de familie vertoeft en ons als het ware uitnodigt om mee te eten en Lao Lao whisky te drinken. Zijn neefjes kijken op naar hun nonkel en vinden het fantastisch dat wij met hem babbelen. We drinken enkel een paar glazen Lao Lao whisky en gaan dan terug naar onze reisgenoten, Kampan en Wanti. Sociaal als we zijn, kunnen we er niet tegen dat ze zielig alleen zitten op een rotsje en geen conversatie hebben omwille van hun beperkte talenkennis.
Na een uurtje houden we het hier voor bekeken en vertrekken richting Guesthouse. We stoppen onderweg even bij een aantal verkoopsters die Kampan kent en geven hun wat geld omdat we eigenlijk net geen zin hebben in 'levende sprinkhanen en kevers'. Zag thans heerlijk uit ... maar ons buikje zat al vol.
Tegen 16 uur komen we terug in het Guesthouse aan want Erwin ziet een 'Afternoon Market' niet meer zo zitten. Eigenlijk houdt hij gewoon niet zo van die marktgelegenheden en kwam dit goed uit.We regelen met Kampan een rit met de Tuk tuk voor ons vervoer naar de luchthaven.
Wel compromis gemaakt met Mie dat we in de plaats een wandeling maken aan de Mekong Rivier met de leuke restaurantjes en kraampjes ... nadat we eerst een internetcafe bezocht hebben natuurlijk. Geen probleem, we moeten enkel 2 internetcafes passeren vooraleer Erwin zijn foto's kan uploaden. Mie schrijft intussen maar tekstjes maar eigenlijk is dat wel plezant (altijd goed in opstellekes geweest in school).
Dit is onze laatste avond in Laos want morgen vertrekken we richting CAMBODJA. We gaan de planning nog eens opnieuw bekijken na verschillende reiservaringen van andere toeristen.
Hallo iedereen, mijn aankondiging begint in het Laotiaans aangezien ik vandaag toch wel wat woorden in het Laotiaans gesproken heb. Met de reisgids erbij natuurlijk en dan even checken bij Kampan of de uitspraak goed zat.
Vandaag zondag 30/9 (kan zijn dat mijn vorige data niet helemaal kloppen maar dat stoot ik op de jetlag). We zitten gezellig aan ons omtbijt om 9 uur als we zien dat chauffeur Kampan en nog een man ons al opwachten in het cafeetje tegenover. We zijn er zeker van dat we 9u30 hadden gezegd maar ja ...
Het ontbijtje (2 dollar/persoon) bestaat uit een stevige mok koffie, verse fruitsap, frans stokbrood met boter en ananasjam, 2 spiegeleitjes en fel oranje fruit in stukjes gesneden. De moeite, het smaakt ook al kijken we regelmatig in de richting van onze chauffeur. Typisch Belgisch zeker. We maken kennis met de vader van Kampan die ons gedurende de uitstap zal vergezellen. Zijn naam is WANTI (schrijf het zoals het voor mij klinkt natuurlijk). Net als zijn zoon begrijpt hij geen letter Engels maar we voelen ons op ons gemak.
Volgens de planning zouden we eerst de morning market bezoeken 'TALAT SAO' maar Kampan en zijn vader vinden dat we eerst naar het boeddhapark moeten gaan. Dus ... wij volgen. Trots dat Kampan is op zijn wagen, een Mitshubitshu Jeep, elke tuk tuk chauffeur die hij kent, groeten we met de nodige aandacht. Eens uit het stadscentrum geraken we op wegen die hobbelig zijn met vele kuilen en niet zo comfortabel zijn. We begrijpen nu waarom dit geen tocht was voor een tuk tuk. We zien zelfs een bus passeren (lijn 14) die propvol zit en blijkbaar ook richting buddhapark gaat. In tegenstelling tot in Belgie zijn hier ook op zondag wegenwerken! Tijdens deze tocht komen we een bierbrouwerij tegen (LAO BEER en CARLSBERG) en we zien verschillende vrachtwagens met de afbeelding van Che Guevara op. Eigenaardig!
Het Boeddhapark ligt op 25 km van Vientiane en tegen 10u15 arriveren we. We betalen inkom voor ons beiden en Kampan. Inkomgeld is 5.000 Kip/persoon, 2.000 Kip/camera en 3.000 Kip parkinggeld. Papa Wanti blijft op de wagen letten. Bij aankomst moeten we natuurlijk ook wat 'offerdingen' kopen voor 7.000 Kip (wierookstaafjes, bloempjes en oranje kaarsjes). Dit moet je gewoon worden in de Aziatische landen, maar ja wij met onze reiservaringen!
Eenmaal binnen wil Kampan ons onmiddellijk het eerste gebouw in nemen en ons rondleiden. We stappen de 'muil' van een of ander monument binnen en moeten in het donker via een gevaarlijke, niet verlichtte en ongelijke trappenhal naar boven klimmen. Omdat Kampan zo blij is iets voor ons te kunnen doen, besef ik niet eens dat ik hier gewoon schrik heb in de donker. Ben ik blij dat ik goede slippers gekocht heb (dank u broertje voor de hulp hierbij) want mistrappen wil je hier echt niet! Binnenin zijn ook vele mooie beelden te zien maar eens bovenop het monument kunnen we prachtige foto's maken van een mooi park gevuld met enorme betonnen beelden. Fijn als je beetje hoogtevrees hebt maar Mie laat zich niet kennen en laat zich veilig door de 2 heren naar beneden gidsen. Als we het park eens binnenwandelen, besefgfen we dat hier toch wel het een en het ander bij elkaar staat. In 1950 heeft een of andere monnik dit park gebouwd met de bedoeling om het boeddhisme en Hindoeisme te verenigen.
Erwin maakt heel veel foto's en Mie verliest veel tijd om haar wierookstaafjes en kaarsjes in gang te krijgen. Is nadeel als niet-roker. Een paar monnik 'mennekes' komen me groeten en in eerste instantie denk ik iets mis te doen, maar ze willen gewoon een beetje in het engels converseren (denk ik toch). Tegen 11 uur hebben we het park wel gezien en we eindigen in een kraampje met mooie kunstartikels. We kopen 3 mooie kunstwerken (schilderwerken niet ingelijst) tegen 9 dollar per werk. We vinden het zo mooi en laten de verkoopster weten dat haar broer een goede kunstenaar is.
Tegen 12 uur groeit ons hongergevoel en we laten ons brengen naar een typisch Laotiaans restaurantje. Van de menukaart snappen we niks maar we laten Kampan een kruidige soep, kleefrijst en kip brengen, gevolgd door Lao beer en 4 Lao Lao whisky's. Niet spectaculair maar wij doen mee.
De foto's uploaden is helaas mislukt en jullie moeten dus even wachten op het vervolg. Erwin vindt dit niet zo leuk want veel tijdverspilling natuurlijk!
De PATUXAI is de Laotiaanse versie van de Arc de Triomphe in Parijs. Dit is het herdenkingsmonument aan de verschillende oorlogslachtoffers van Laos. In 1969 gebouwd met cement geleverd uit de Verenigde Staten en eigenlijk bedoeld voor de bouw van een vliegveld.
Het park rondom is mooi, straalt rust uit en lokt blijkbaar toch heel wat bezoekers. In eerste instantie vind ik het bouwwerk van buitenaf niet zo indrukwekkend maar als je eronder door wandelt, blijf je toch even de mooi beschilderingen aan het plafond bewonderen. Het stellen taferelen voor uit de Laotiaanse mythologie.
Via trappen geraken we hogerop in het gebouw en we kunnen genieten van een mooi uitzicht over de stad. Tijdens deze wandeltocht doorheen de trappenhal komen we natuurlijk vele verkoopkraampjes tegen. We kunnen moeilijk verbergen dat we toeristen zijn, dus ze spreken je toch altijd wel aan om iets te kopen. Echter niet zo opdringerig als in Thailand of Vietnam. Hun Engels is hier nog niet zo goed, wacht maar tot binnen een paar jaren. We kopen dan toch weer een paar kleinigheden. Twee topjes van Laos voor MIE self en waarom zien wij altijd en overal beeldjes van schildpadjes? Geert en Liesbet weten waarom ...
De tweede halte is een bezoek aan de Tempel WAT SI SAKET. Dit is de enige tempel die niet verwoest werd tijdens de vele oorlogen. De eerste indruk was niet zo spectaculair. Rondom de tempel zijn het vooral de kloostergangen die bijzonder zijn door de vele oude boeddhabeelden en in de nissen kleine boeddhatjes die paarsgewijs staan. In de tempel zelf mag ik geen foto's trekken maar hier is vooral de muurbeschildering en opnieuw de nissen met kleine beeldjes met boeddha's een blikvanger.
Als we hier buitenkomen, wandelen we een Hollands koppel tegemoet dat we eerder al zagen op de luchthaven. Zij hebben Cambodja al achter de rug en gaven ons het advies de speedboat te nemen van Phnom Penh naar Siem Riep en niet een gewone boot vanuit Battambang zoals we eerst dachten te doen. Waar deze korte ontmoetingen al niet goed voor kunnen zijn.
We wandelen terug naar Kampa en zijn tuk tuk en zetten de rit voort naar PATUXAI.
Een eerste halte is een bezoek aan de WHAT PHA THAT LUANG. De tempel met de heilige stoepa en het belangrijkste religieuze monument van Laos. Omdat het betalende gedeelte nog niet open is bezoeken we de omliggende stoepa s die trouwens zeer mooi zijn. In de omliggende verkooptentjes kopen we voor onze goed vrienden 'zoenvarkentjes', gewoon een grappig hebbedingetje. We kopen ook 2 kooitjes met elk 2 vogeltjes en dit met de bedoeling ze vrij te laten, dit moet ons veel geluk brengen. We hebben dus aan ons eigen gedacht maar het 2de kooitje was speciaal bedoeld voor een aantal dierbaren die dit geluk zeker nodig hebben voor hun gezondheid. Dus papa, Hilda en Harry, we hebben bij deze een speciaal en origineel offer gedaan voor jullie.
De eigenlijke tempel is mooi maar we genoten zeker zo goed van alle pracht buiten.
We zetten maar enkele foto's on line want het uploaden duurt veel te lang.
Na ons hartelijk onthaal in ons guesthouse wandelen we op de geur af van gebakken spiezen. Een verzameling van eetkraampjes waar we kunnen kiezen uit vis op de barbecue (niet vlug vies gevallen maar dit riskeren we niet) en wat vleesspiezen en kleefrijst in bamboe gewikkeld en spicy kruiden. We kiezen 2 spiezen waarvan de stokjes met kleine stukjes vlees het beste zijn. Geen idee wat we gegeten en is misschien ook best zo. Als we een foto van de verkoopster maken, beginnen de andere dames te giechelen. We betalen voor dit Laotiaans gerechtje 13.000 kip (of 1,20 dollar of 0,90 eurocent) en dit voor ons beiden. We kunnen hier eigenlijk heel goedkoop leven.
In de vroege namiddag vragen we een tuk tuk voor een stadsrondrit in Vientiane. We leren chauffeur KAMPAN kennen, vriendelijk en beleefd maar kent geen woord Engels. Toch slagen we erin om uit te leggen welke bezienswaardigheden we in gedachten hebben. We bemiddelen voor een prijs van 150.000 Kip of 15 dollar voor een namiddag.
Tegen 15 uur hebben we ons lijstje met bezienswaardigheden afgewerkt. Als we terug in ons guesthouse aankomen, genieten we van een frisse duik in ons eigen zwembad. Zie foto's.
Hello everybody,
This message is in English so that Jim and Wen, our new friends from Taiwan, can read it.
In the photolink above you can see some pictures of the dinner we had together yesterday.
Greetz,
We
Donderdag 27 september zijn we te vroeg (waren nog aan het uitstallen) naar de night market gegaan en hebben wat souvenirs gekocht. Opnieuw in het restaurant TAMNAK of The Three Elephants cafe. Niet het goedkoopste restaurantje maar wel lekkere keuken en vooral vriendelijke en goede bediening. Daarna is onze lamp weer uit en bij aankomst in ons guesthouse regelen we al een tuk tuk voor de luchthaven.
De volgende dag staat Lai ons al op te wachten , we nemen afscheid van de familie en vertrekken richting luchthaven. Lai heeft opnieuw motorproblemen en moet alweer een collega optrommelen. Wij brengen de jongen geen geluk. Op de luchthaven komen we opnieuw Wen en Jim tegen, koppel van Taiwan, en weer fijn gebabbeld. Zij gaan overnachten in een luxueus hotel The Royal Dokmai Deng op de Lane Xang Avenue (wel 60 dollar per nacht). Het is voor hun dan ook de laatste nacht vooraleer zij naar Taiwan terugkeren. Aangezien we geen aansluiting krijgen voor een reservatie in het Vannasinh Guesthouse (gevonden in onze Trotter Reisgids), beslissen we samen een taxibusje te nemen en ook 1 nacht in hun hotel te blijven. Uiteindelijk betalen wij voor een zelfde kamer (naast die van Wen en Jim) maar 50 dollar. Genoeg geld natuurlijk voor een slecht werkende airco, maar een lekker badje en de haren even kunnen fohnen doet wonderen.
We nemen samen een tuk tuk naar het Nam Phou plein waar blijkbaar het bruisend hart van de stad ligt. Winkels, restaurants met alle mogelijke keukens, discotheken, ... Maar vanavond is de fontein zonder water, de omgeving errond ziet nogal verlaten uit. We voelen de hart beat niet maar na een paar straten op en af wandelen, komen we terecht in een groot en goed restaurant KOP CHAI DEU FOOD RESTAURANT. We bestellen een Laotiaans Setmenu met Lao beer en voor elk een Lao whisky. Zeer lekker en betaalbaar. Vriendelijke en vlotte bediening. Toeristen kennen deze plaats want hier zat een mix van diverse nationaliteiten. Gezellig zitten babbelen met vooral Wen want Jim was een iets stiller persoon (moest constant naar 3 babbelaars luisteren)
Bij aankomst in hotel zoeken we nog even naar een internetcafe maar die zijn dicht om 21 uur. We beslsen dan nog iets te drinken in de bar van het hotel, de Karaoke Bar, ... Met veel sexy madammekes, veel kamers waar je kan gaan zingen maar wij hadden zo onze twijfels... Blij dat wij niet kunnen zingen.
Zaterdag 1 oktober ontbijten we met Wen en Jim en we nemen afscheid. We krijgen een grote fles Lao beer cadeau. Intussen vonden we een nieuw Guesthouse SISAVAD GUESTHOUSE op de Ban Sisavad Neua. We betalen 30 dollar voor 2 overnachtingen. Ideaal. Eigenaar praat frans, goede ontvangst, airco, frigo, ...en een zwembad. Goed is dat we hier ook onze vuile was kunnen laten doen. Dan natuurlijk richting internet cafe en dan plannen we de rest van ons verblijf in Vientiane.
