Deze morgen genoten van de zonsopgang, ttz Peter heeft ervan genoten, ik lag nog lekker te knorren
Na ons ontbijtje, de motor gestart en tijdens het warmdraaien, zijn we, zoals iedere morgen, beginnen dauwspoelen ... dauwspoelen, dat is een eufemisme voor het verwijderen van dode insecten, afgevallen bladeren en vogelstront
We waren juist van plan om onze palen binnen te halen toen er een ventje afkwam ... een boertje ... hij zei dat we aangemeerd lagen aan zijn stuk land en dat er liggeld moest geïnd worden. Strikt genomen hebben we geen gebruik gemaakt van zijn faciliteiten ... bestaande uit: een stukje oever met een houten plank voor, enkele latjes (niet eens palen) in de grond geklopt en wat land vol met tengels (niet uitnodigend om aan wal te komen). Maar goed, doordat wij ervoor lagen, kon er geen ander jacht aanmeren, dus hebben we de 10 euro betaald. Hij wou ons ook nog eieren verkopen, maar toen hij zei dat ze al een week in zijn auto lagen, hebben we toch maar bedankt
En dan hebben zijn we het laatste stukje Vecht tot Muiden afgevaren.
In Weesp moesten we even wachten voor de brug ... rechts van ons was er een jongedame aan het zwemmen, naakt of met een bikini in vleeskleur .... We zullen het aan uw fantasie moeten overlaten, want wij weten het zelf ook niet (en vooral Peter niet, die zat 'jammer genoeg' achter het stuur) We hadden geen tijd om het goed te bekijken, er waren ook overal roeiers die we in het oog moesten houden
Aan de sluis nog een interessant telefoongesprek gehad met de sluiswachteres ... of beter sluismeesteres ... of nog beter sluisjuf ... Ik bel met de vraag welke sluis we later mogen binnenvaren (stuurboord of bakboord). Zegt ze ... als je een rood/groen licht ziet, betekent dit dat die sluis zo dadelijk opengaat Ik zeg, ja dat weet ik wel, maar het is wel fijn om te weten of we stuurboord of bakboord kunnen schutten, dan kunnen we aan de goede kant onze beurt afwachten. Zegt ze nog eens ... ja maar dat kan je zien aan de lichten. Ik zeg, lichtjes gepikeerd, maar uiteraard heel beleefd, mevrouw dat begrijp ik, maar we varen met een schip van 23 meter en dan manoeuvreer je niet zomaar van de ene naar de andere kant (gelukkig ging dit gesprek niet over de marifoon, of ik had het etiket van dikke nek op mijn voorhoofd kunnen plakken ). Moest ze even met de sluismeester overleggen ... Had ze dan gewoon gezegd, u kan straks stuurboord of rechts schutten .... Nope ... Haar uitleg, u mag de grootste sluis nemen, ... dat is de sluis aan de rechterzijde. Er zijn 3 kolken, maar de linkse is een stuw, geen echte sluis ... de middelste kolk gebruiken we wel, maar die is kleiner dan .... blablablablablabla ... en goed aan de kant blijven want er komt nog een schuit uit ... blablablablablabla ... En dan komt het in mij naar boven ... en vraag ik poeslief ...dus we mogen rechts wachten? En raar maar waar ... ze was even van haar melk ... moest ze even over nadenken geloof ik vooraleer ik bevestiging kreeg
Dan nog even 100 % onze aandacht erbij houden in de vaargeul (zeilers, zonder motor, moeten daar laveren en wij - en zij - moeten elkaar ontwijken). En dan koers richting Eemmeer. En daar liggen we nu, op bijna dezelfde plaats als vorig jaar ... bijna ... want toen lagen we aan de kant en nu liggen we 200 meter verder op onze palen. Het is hier de omgekeerde wereld ... de zeiljachten liggen allemaal vast aan de wal en bij ons schittert de ankerbol in de mast
Peter is hier aan het vissen, zo'n helder water hier, je ziet gewoon de bodem ... maar ik denk dat de vissen ook zijn haak zien, want hij vangt hier niets, nada en noppes.
Ik herinner me nochtans goed van vorig jaar dat er hier vis zit ... op een bepaald moment was er letterlijk een vis met zijn visstok vandoor ... we hebben nogal wat manoeuvres moeten uithalen om die terug in ons bezit te krijgen.
Nu gaan we nog genieten van de rust (hadden daarstraks de pech dat er hier een soort toervaart passeerde, bootjes versiert met kleurige vaandels en daar zaten hollanders op
Het Eemmeer kon ook gerust het zwanenmeer genoemd worden ... we zien er hier honderden (en ik weet, ik ben niet van een overdrijvingske links of rechts gespeend, maar het zijn er echt minstens honderd).
Ciao,
Peter & Conny
Traject: laatste stukje Vecht metWeesp en Muiden - Ijmeer - Gooimeer en Eemmeer.
Vandaag is het ideaal om de blog bij te houden .. het zonnetje schijnt niet ... dus een duidelijk zichtbaar scherm deze keer
We doen het rustig (weer maar eens) aan vandaag, slechts 15 kilometer gevaren, dat lijkt super weinig, maar we zijn toch meer dan 3 uur onderweg geweest ... je mag op de Vecht maar 6 km/uur varen en je hebt wel een pak bruggetjes die je door moet ... dat neemt telkens wat tijd in beslag. Het is hier een iets ander systeem dan op de meeste rivieren of kanalen ... geen marifoon, hier moet je een nummer bellen, je krijgt een automatisch antwoordapparaat aan de lijn en die bevestigt dat je oproep aangenomen is ... dan duurt het nog wel even voor de barelen naar beneden gaan en de brug open ... maar we hebben tijd zat...
We liggen dus nog altijd op de Vecht ... op een Oer-Hollandse plaats: voor ons een ouderwetse windmolen, rechts van ons velden zover je kan kijken ... en een vergezicht over de rivier ... we liggen in een bocht (veilig en ver uit het vaarwater) en zien van verre de jachten afkomen. Die weten het natuurlijk niet, maar ze worden beoordeeld op schoonheid (voor alle duidelijkheid de schoonheid van de jachten, want we hebben al gemerkt dat er hier lezers met een dirty mind bij zitten ) en vaarkunst.
En er zitten specialkes tussen zulle ... een huurboot (Le Boat) die zichzelf constant aan het filmen was met een drone, een andere huurboot heeft te midden van de rivier een man overboord gezet, op een supplank weliswaar, was interessant om te volgen, maar hij is wonder boven wonder recht blijven staan.
En nu is onze Peter aan het vissen, en hij is goed bezig ... heeft er al een flink aantal gevangen en terug gesmeten... geen vis op de menu deze avond. Hij is goed ingeduffeld want erg warm is het niet. Ben ook benieuwd hoe het met onze zonnepanelen zal aflopen, de vorige dagen konden ze ons elektriciteitsverbruik goed aan, maar of het op een bewolkte dag ook zal lukken
Niet te geloven dat we alweer een week onderweg zijn, het leven verloopt veel langzamer (is gevoelsmatig zulle, we weten ook wel dat het 24 u/dag blijft) en toch vliegen de dagen zo voorbij.
En het is weer vrijdag, de dag waarop we meer nog dan anders aan onze vriendin denken, de dag dat ze haar chemo heeft. Nummer 6 van de 18 beurten. Van hieruit een dikke, virtuele knuffel van ons.
En natuurlijk ook aan alle andere lezers wensen we een gezond en fijn weekend.
A demain,
Peter & Conny
Traject: de Vecht: Van Maarssen naar Nederhorst den Berg
Gisteren, na het schrijven van onze blog nog bezoek gehad van de politie.
Ze waren hoogstwaarschijnlijk getipt dat er een schip 'wild kampeerde', want we waren hun eindbestemming.
Zeer vriendelijke politie, ze sommeerden ons om in een jachthaven te gaan liggen of op een ander kanaal aan te meren.
Peter vroeg of we toch niet voor één nacht konden blijven, ik zei dat we wel rechtsomkeer zouden maken, geen probleem.
De politie vaart tot de boeg, bekijkt de situatie en keert terug naar ons met de mededeling dat hij gezegd heeft dat we moesten omkeren, maar dat ze nu naar hun basis terugkeerden en niet konden weten of we effectief de motor terug gestart hebben. En ze voegden er nog aan toe, dat ze hun taak gedaan hadden, moest er iets gebeuren dan was het onze verantwoordelijkheid. Toch tof hé ... zo hebben we toch verder kunnen genieten van het avondzonnetje op onze smoel, de prachtige, rustige omgeving en een lekker wijntje
En deze morgen dan pas onze stek verlaten en richting Maarssen op de Vecht gestoomd. De Vecht, is ook een beetje een pelgrimsoord voor ons. Toen we daar de allereerste keer, de eerste dag ooit met de Estée S voeren, heeft Peter een Belgische vlag geofferd aan Neptunus opdat we altijd overal veilig en wel zouden kunnen varen. Of was het iets minder religieus en was het gewoon omdat het knoopje in de vlag niet optimaal was en de vlag gewoon van de vlaggenmast is gewaaid
Maarssen is ook onze eerste ligplaats zonder onze palen, weer vasteland onder ons voeten sinds bijna een week - we moeten wel ons eten en drank is ver op ...
Wat was me dat een vlotte tocht, werkelijk iedere brug of sluis stond voor ons op rood/groen ... de planning was dat we hier rond 16:00 moesten arriveren, we hebben er 2 uur minder over gedaan. We hebben wel een paar keer gehad dat de brug- of sluiswachter ons voor een beroepsschip aanziet. Ik heb dat iedere keer tegengesproken, maar eigenlijk is dat niet mooi van mij ... daarmee beledig ik die mensen een beetje. De volgende keer laat ik hen in hun geloof ... ik ben zeker dat we dan nog 'rapperder bediend zullen worden
Ons tochtje ging dus van het Merwedekanaal, over het Amsterdam 'schudden en klotsen' - Rijnkanaal naar de Vecht. Wat ik leuk vind aan varen in Nederland, veel van die kanalen liggen hoger dan het omliggend vasteland ...kan je heel ver kijken over de velden, huizen, ....
Tot nu toe hebben we enkel gevaren over ons reeds bekende waterwegen, dat zal morgen nog het geval zijn, maar daarna zullen we waarschijnlijk nieuwe 'paadjes' bevaren.
In Maarssen hebben we dus onze proviand ingedaan ... en met op mijn wangen moet ik bekennen dat ik en oriëntatie niet zo'n goede match zijn ...beladen met pak en zak, ging ik eens een kortere weg nemen ... het is dubbel zo ver geworden ... en wat nog erger is .... die fout had ik vorig jaar ook al gemaakt
Enfin, een goed aperitiefje en kibbelingen ... hé ... we zijn tenslotte in Nederland ... hebben die paar extra kilometers goed gemaakt.
Beste lezer, bedankt voor uw tijd en tot de volgende zitting
Peter & Conny
Traject: Merwedekanaal, het Amsterdam-Rijnkanaal, Vecht
Vandaag varen we een stukje verder richting Friesland.
Om 9 uur zijn we vertrokken, het eerste uurtje is het opletten geblazen, want in de Biesbosch is het zigzaggen van de ene kant naar de andere kant om ondieptes te vermijden. Praktisch betekent dit dat Peter op de kaart kijkt en zegt hoe ik moet varen ... en deze keer luister ik goed zulle, want een paar jaar geleden hebben we deze trip gedaan met de Estée S ... en toen vond ik het niet zo nodig om goed te luisteren en waren we bijna omhoog gevaren
Voor de Biesboschsluis is er een jachtje langszij gekomen. Twee krasse tachtigers, die massa's interessante verhalen te vertellen hadden .... zoveel dat we ze letterlijk hebben moeten losgooien toen het licht op groen sprong voor de sluis of we lagen er nog
En dan een stukje Nieuwe Merwede ... op weg naar Gorinchem ... Plots begint er iets te piepen ... ik heb even vorig jaar even opnieuw beleefd ...ik dacht dat we weer op krak dezelfde plek een alarm hadden. Het was gelukkig de vaatwas maar die einde programma was.
Stel je voor dat we weer 2 weken in panne liggen; Alhoewel, de panne was vervelend, maar het bezoek van kapitein Jan en Trees en nadien van Eric en Nancy hebben het lange wachten meer dan goed gemaakt.
Eens voorbij Gorinchem zijn we via het verbindingskanaal een stukje de Linge opgevaren, dit wordt onze overnachtingsplaats.
Het is hier echt zalig liggen, mede met dank aan het prachtige weer en natuurlijk de heerlijk rustig omgeving.
Maar we hebben het druk, druk, druk ... we liggen vlakbij een koppel meerkoeten met 5 kuikentjes ... en verder in de buurt ook nog spechten, buizerds, nijlganzen, reigers, Vlaamse gaaien, eenden, .... Maar ik had het dus over de meerkoetjes .... er is hier een koppel kraaien die de kuikentjes willen roven ... en ze spelen het slim ... één doet een afleidingsmanoeuvre ... de volwassen meerkoeten ernaar toe ..en de andere probeert de kuikentjes te pakken. Probeert .... want de dappere wachters Peter & Conny doen er alles aan om die kraaien weg te jagen (alles aan doen, ttz ... we klappen in onze handen en zeggen tsss, tssss ). We weten dat we de natuur zijn gang moeten laten gaan ... maar het is tegen onze natuur om onschuldige beestjes voor onze neus te zien verdwijnen.
En om ons verhaal af te sluiten .... geen stomme stoten gedaan vandaag ... enkel een windstoot heeft mijn zonnehoed, ter bescherming van mijn verbrande oren én ondertussen ook verbrande neus, overboord geblazen. Maar ik heb ze als een volleerde visser (ik heb hier dikwijls een goed voorbeeld) uit het water gevist.
Nu gaan we een beetje eten maken, nog genieten van onze avond en ... uiteraard waken over onze nieuwe kroost
Weinig of niets te melden vandaag ... we zijn een dagje op onze palen blijven liggen en hebben weinig of niets gedaan ... het was bijlange niet lastig
We hebben gewoon genoten van het mooie weer en de stilte, het is te zeggen bijna stilte ... we hebben hier een heel actieve koekoek ... zwijgt geen minuut ... ik zal haar/hem eens naar Zwitserland sturen .... zodat hij/zij leert dar er maar ieder half uur gekoekoekt moet worden.
Je weet het, of je weet het niet ... ik ben de vrouw die haar haar kort liet knippen ... En nu heb ik rooie oortjes (lang geleden dat ze zon gezien hebben) ... dat belooft
als je de luxe van 7 weken verlof hebt, kan je op een leuke plek iets langer blijven liggen ... en we hebben het hier goed, dus voor woensdag vertrekken we niet.
Daarmee bedoelen we de Biesbosch, want vandaag hebben we exact 2 kilometer gevaren, de wind is een beetje gedraaid, dus hebben een ligplaats gezocht uit de wind.
Zo heerlijk rustig hier, één van de weinige bootjes die gepasseerd zijn, is van de muskusrattenvangers
En verder valt er niet veel te vertellen, want er is weinig activiteit op de Mira-Ceti. Deze morgen een tochtje met het bijbootje, maar Peter wordt dat iets rapper moe dan ik.Dus ging ik het eens alleen proberen, ik zou wel weer zijn tegen de aperitief. Recht (allez relatief recht) naar de overkant, direct in ondiepe waters.
Dit is de Mira-Ceti niet, dus er even uit roeien en klaar is kees .... jammer maar helaas een windstoot (en slechte stuurmanskunst, dat ook ) stuurde me terug naar het ondiepe deel ... en deze keer was het wat lastiger om eruit te geraken ... Drie handen nodig: 2 voor de peddels en 1 om de elektrische motor omhoog te houden ... inderdaad 1 hand tekort dus. Maar goed, geduld en voor de (gelukkig enige) toeschouwer met de naam Peter een schouwspel, de comedy capers waardig ben ik toch losgeraakt. En hij kreeg waar voor zijn geld, want ik kan evengoed met dat ding sturen als achteruit rijden met de auto ... niet dus ... ik heb een paar pirouettes gedraaid zulle. Ik moest constant bijsturen met de peddel of ik zat nu ergens in Rotterdam of zo
Enfin ik ben er geraakt ... veel te laat voor de aperitief. Maar na het eten ben ik terug alleen in het bootje gekropen en heb ik geoefend tot ik het onder de knie had. En dat is me gelukt ...de aanhouder wint!
Peter heeft ondertussen de reddingsboeien (die zaten nog in de verpakking ) omhoog gehangen, 't schip nog wat meer uit de wind gelegd en is nu op deze moment aan het vissen ... gedurende de tijd van het verslag nog niets gevangen.
Morgen zal het nog rustiger zijn dan vandaag, want dan varen we waarschijnlijk 0 meter ... tenzij we van gedacht veranderen .. dat kan, want niets moet en alles mag ...
Slaap lekker en tot morgen .... misschien, want niets moet en ...
het was grappig deze morgen, Peter leest het weerbericht voor ... ganse dag zon .... terwijl hij dat zegt, vallen er dikke regendruppels uit de lucht
We proberen ons eigen niet voorbij te lopen/varen en geen al te grote afstanden te doen. We moeten niet per se overmorgen in Friesland zijn
Vandaag stoppen we in de Biesbosch en blijven we er liggen tot dinsdag. Nu liggen we te midden van de natuur - geen enkel bootje (meer) in de omtrek te zien.
We hebben eens een reportage gezien van een Nederlandse schipper (op youtube: De Valère) - hij was 3 keer vastgevaren in het Biesbosch. Zijn systeem was om zijn anker (met behulp van zijn bijbootje) zo ver mogelijk te werpen en het dan als lier te gebruiken en op die manier zijn eigen los te trekken. Vastvaren .. dat willen we zeker vermijden. We tuffen het natuurdomein binnen, er was ruim voldoende diepgang ... tot aan een afslag, toen moesten we echt op kaart varen of we moesten de techniek van het anker ook proberen . Wij deden het zo ... ik vaar, mijn blik vooral op de dieptemeter gericht (geen tijd om het natuurschoon te bewonderen) en Peter kijkt op de kaart en zegt hoe ik moet varen.
En we hebben een schoon plekje gevonden zulle ... Peter eerst 'peilen' met de boeg (dieptemeter zit vooraan) of alles ok was. Check ... palen naar beneden. High five, dat hebben wij beter gedaan dan die 'ervaren' schipper.
Maar 100% uit de wind liggen we toch niet - een 'tra' (je ziet ik doe regelmatig een kruiswoordraadsel ) was de boosdoener, en het is nu nog niet zo dat het zo warm is dat we behoefte hebben aan een frisse bries.
Dus we besluiten een meter of 10 - 15 achteruit te varen ... we zijn maar een 8-tal meter ver geraakt .... vast ... vooraan nog 1,2 meter, achteraan -0. Na wat manoeuvreren toch weer losgeraakt .... oef. In mijn vorige blog was dat toch makkelijker te vertellen, toen lieten we ons alter ego's (Richard & Hyacinth) de domme toeren uithalen. Maar om maar een idee te geven van de grilligheden van het Biesbosch ... spudpaal vooraan: 1 meter diep, achteraan: 3 meter. Maar perfect uit de wind zulle.
Zo we hebben ons avontuur van de reis weeral gehad ... vanaf nu zal alles op rolletjes verlopen (fingers crossed). En geef toe, zo is het verslag toch een beetje spannend ... alles voor de blog
in mij naar boven ... en vraag ik poeslief ...dus we mogen rechts wachten? En raar maar waar ... ze was even van haar melk ... moest ze even over nadenken geloof ik vooraleer ik bevestiging kreeg 
) en toch vliegen de dagen zo voorbij.
op mijn wangen moet ik bekennen dat ik en oriëntatie niet zo'n goede match zijn ...beladen met pak en zak, ging ik eens een kortere weg nemen ... het is dubbel zo ver geworden 
