Vandaag is het ideaal om de blog bij te houden .. het zonnetje schijnt niet ... dus een duidelijk zichtbaar scherm deze keer 

We liggen dus nog altijd op de Vecht ... op een Oer-Hollandse plaats: voor ons een ouderwetse windmolen, rechts van ons velden zover je kan kijken ... en een vergezicht over de rivier ... we liggen in een bocht (veilig en ver uit het vaarwater) en zien van verre de jachten afkomen.  Die weten het natuurlijk niet, maar ze worden beoordeeld op schoonheid  (voor alle duidelijkheid de schoonheid van de jachten, want we hebben al gemerkt dat er hier lezers met een dirty mind bij zitten ) en vaarkunst. 

En er zitten specialkes tussen zulle ... een huurboot (Le Boat) die zichzelf constant aan het filmen was met een drone, een andere huurboot heeft te midden van de rivier  een man overboord gezet, op een supplank weliswaar, was interessant om te volgen, maar hij is wonder boven wonder recht blijven staan. 

En nu is onze Peter aan het vissen, en hij is goed bezig ... heeft er al een flink aantal gevangen en terug gesmeten... geen vis op de menu deze avond.  Hij is goed ingeduffeld want erg warm is het niet. Ben ook benieuwd hoe het met onze zonnepanelen zal aflopen, de vorige dagen konden ze ons elektriciteitsverbruik goed aan, maar of het op een bewolkte dag ook zal lukken 

Niet te geloven dat we alweer een week onderweg zijn, het leven verloopt veel langzamer (is gevoelsmatig zulle, we weten ook wel dat het 24 u/dag blijft) en toch vliegen de dagen zo voorbij.

17-05-2019 om 14:15 geschreven door Ma@s  

De politie vaart tot de boeg, bekijkt de situatie en keert terug naar ons met de mededeling dat hij gezegd heeft dat we moesten omkeren, maar dat ze nu naar hun basis terugkeerden en niet konden weten of we effectief de motor terug gestart hebben.  En ze voegden er nog aan toe, dat ze hun taak gedaan hadden, moest er iets gebeuren dan was het onze verantwoordelijkheid.  Toch tof hé ... zo hebben we toch verder kunnen genieten van het avondzonnetje op onze smoel, de prachtige, rustige omgeving en een lekker wijntje 

En deze morgen dan pas onze stek verlaten en richting Maarssen op de Vecht gestoomd. De Vecht, is ook een beetje een pelgrimsoord voor ons.  Toen we daar de allereerste keer, de eerste dag ooit met de Estée S voeren, heeft Peter een Belgische vlag geofferd aan Neptunus opdat we altijd overal veilig en wel zouden kunnen varen.  Of was het iets minder religieus en was het gewoon omdat het knoopje in de vlag niet optimaal was en de vlag gewoon van de vlaggenmast is gewaaid  

Maarssen is ook onze eerste ligplaats zonder onze palen, weer vasteland onder ons voeten sinds bijna een week - we moeten wel ons eten en drank is ver op ...

Wat was me dat een vlotte tocht, werkelijk iedere brug of sluis stond voor ons op rood/groen ... de planning was dat we hier rond 16:00 moesten arriveren, we hebben er 2 uur minder over gedaan. We hebben wel een paar keer gehad dat de brug- of sluiswachter ons voor een beroepsschip aanziet. Ik heb dat iedere keer tegengesproken, maar eigenlijk is dat niet mooi van mij ... daarmee beledig ik die mensen een beetje.  De volgende keer laat ik hen in hun geloof ... ik ben zeker dat we dan nog 'rapperder bediend zullen worden 

In Maarssen hebben we dus onze proviand ingedaan ... en met  op mijn wangen moet ik bekennen dat ik en oriëntatie niet zo'n goede match zijn ...beladen met pak en zak, ging ik eens een kortere weg nemen ... het is dubbel zo ver geworden   ... en wat nog erger is .... die fout had ik vorig jaar ook al gemaakt 

Enfin, een goed aperitiefje en kibbelingen  ... hé ... we zijn tenslotte in Nederland ... hebben die paar extra kilometers goed gemaakt.

16-05-2019 om 18:19 geschreven door Ma@s  

Om 9 uur zijn we vertrokken, het eerste uurtje is het opletten geblazen, want in de Biesbosch is het zigzaggen van de ene kant naar de andere kant om ondieptes te vermijden. Praktisch betekent dit dat Peter op de kaart kijkt en zegt hoe ik moet varen ... en deze keer luister ik goed zulle, want een paar jaar geleden hebben we deze trip gedaan met de Estée S ... en toen vond ik het niet zo nodig om goed te luisteren en waren we bijna omhoog gevaren 

Voor de Biesboschsluis is er een jachtje langszij gekomen.  Twee krasse tachtigers, die massa's interessante verhalen te vertellen hadden .... zoveel dat we ze letterlijk hebben moeten losgooien toen het licht op groen sprong voor de sluis of we lagen er nog 

En dan een stukje Nieuwe Merwede ... op weg naar Gorinchem ... Plots begint er iets te piepen ... ik heb even vorig jaar even opnieuw beleefd ...ik dacht dat we weer op krak dezelfde plek een alarm hadden.  Het was gelukkig de vaatwas maar die einde programma was.

Maar we hebben het druk, druk, druk  ... we liggen vlakbij een koppel meerkoeten met 5 kuikentjes ... en verder in de buurt ook nog spechten, buizerds, nijlganzen, reigers, Vlaamse gaaien, eenden, .... Maar ik had het dus over de meerkoetjes .... er is hier een koppel kraaien die de kuikentjes willen roven ... en ze spelen het slim ... één doet een afleidingsmanoeuvre ... de volwassen meerkoeten ernaar toe ..en de andere probeert de kuikentjes te pakken.   Probeert .... want de dappere wachters Peter & Conny doen er alles aan om die kraaien weg te jagen (alles aan doen, ttz ... we klappen in onze handen en zeggen tsss, tssss ). We weten dat we de natuur zijn gang moeten laten gaan ... maar het is tegen onze natuur om onschuldige beestjes voor onze neus te zien verdwijnen.

En om ons verhaal af te sluiten .... geen stomme stoten gedaan vandaag  ... enkel een windstoot heeft mijn zonnehoed, ter bescherming van mijn verbrande oren én ondertussen ook verbrande neus, overboord geblazen.  Maar ik heb ze als een volleerde visser (ik heb hier dikwijls een goed voorbeeld) uit het water gevist.

Nu gaan we een beetje eten maken, nog genieten van onze avond en ... uiteraard waken over onze nieuwe kroost 

15-05-2019 om 18:30 geschreven door Ma@s  

Weinig of niets te melden vandaag ... we zijn een dagje op onze palen blijven liggen en hebben weinig of niets gedaan ... het was bijlange niet lastig

We hebben gewoon genoten van het mooie weer en de stilte, het is te zeggen bijna stilte ... we hebben hier een heel actieve koekoek ... zwijgt geen minuut ... ik zal haar/hem eens naar Zwitserland sturen .... zodat hij/zij leert dar er maar ieder half uur gekoekoekt moet worden. 

Je weet het, of je weet het niet ... ik ben de vrouw die haar haar kort liet knippen ... En nu heb ik rooie oortjes (lang geleden dat ze zon gezien hebben) ... dat belooft

14-05-2019 om 17:21 geschreven door Ma@s  

als je de luxe van 7 weken verlof hebt, kan je op een leuke plek iets langer blijven liggen ... en we hebben het hier goed, dus voor woensdag vertrekken we niet.

Daarmee bedoelen we de Biesbosch, want vandaag hebben we exact 2 kilometer gevaren, de wind is een beetje gedraaid, dus hebben een ligplaats gezocht uit de wind.

Zo heerlijk rustig hier, één van de weinige bootjes die gepasseerd zijn, is van de muskusrattenvangers 

En verder valt er niet veel te vertellen, want er is weinig activiteit op de Mira-Ceti.  Deze morgen een tochtje met het bijbootje, maar Peter wordt dat iets rapper moe dan ik.Dus ging ik het eens alleen proberen, ik zou wel weer zijn tegen de aperitief. Recht (allez relatief recht) naar de overkant, direct in ondiepe waters.

Dit is de Mira-Ceti niet, dus er even uit roeien en klaar is kees .... jammer maar helaas een windstoot  (en slechte stuurmanskunst, dat ook ) stuurde me terug naar het ondiepe deel ... en deze keer was het wat lastiger om eruit te geraken ... Drie handen nodig: 2 voor de peddels en 1 om de elektrische motor omhoog te houden ... inderdaad 1 hand tekort dus.  Maar goed, geduld en voor de (gelukkig enige) toeschouwer met de naam Peter een schouwspel, de comedy capers waardig ben ik toch losgeraakt. En hij kreeg waar voor zijn geld, want ik kan evengoed met dat ding sturen als achteruit rijden met de auto ... niet dus ... ik heb een paar pirouettes gedraaid zulle.  Ik moest constant bijsturen met de peddel of ik zat nu ergens in Rotterdam of zo 

Enfin ik ben er geraakt ... veel te laat voor de aperitief.  Maar na het eten ben ik terug alleen in het bootje gekropen en heb ik geoefend tot ik het onder de knie had.  En dat is me gelukt ...de aanhouder wint!

Peter heeft ondertussen de reddingsboeien (die zaten nog in de verpakking ) omhoog gehangen, 't schip nog wat meer uit de wind gelegd en is nu op deze moment aan het vissen ... gedurende de tijd van het verslag nog niets gevangen.

Morgen zal het nog rustiger zijn dan vandaag, want dan varen we waarschijnlijk 0 meter ... tenzij we van gedacht veranderen .. dat kan, want niets moet en alles mag ...

Slaap lekker en tot morgen .... misschien, want niets moet  en ...

Lieve groetjes,

Peter & Conny

13-05-2019 om 17:57 geschreven door Ma@s  

het was grappig deze morgen, Peter leest het weerbericht voor ... ganse dag zon .... terwijl hij dat zegt, vallen er dikke regendruppels uit de lucht 

We proberen ons eigen niet voorbij te lopen/varen en geen al te grote afstanden te doen.  We moeten niet per se overmorgen in Friesland zijn 

Vandaag stoppen we in de Biesbosch en blijven we er liggen tot dinsdag.  Nu liggen we te midden van de natuur - geen enkel bootje (meer) in de omtrek te zien.

We hebben eens een reportage gezien van een Nederlandse schipper (op youtube: De Valère) - hij was 3 keer vastgevaren in het Biesbosch.  Zijn systeem was om zijn anker (met behulp van zijn bijbootje) zo ver mogelijk te werpen en het dan als lier te gebruiken en op die manier zijn eigen los te trekken.  Vastvaren  .. dat willen we zeker vermijden. We tuffen het natuurdomein binnen, er was ruim voldoende diepgang ... tot aan een afslag, toen moesten we echt op kaart varen of we moesten de techniek van het anker ook proberen .  Wij deden het zo ... ik vaar, mijn blik vooral op de dieptemeter gericht (geen tijd om het natuurschoon te bewonderen) en Peter kijkt op de kaart en zegt hoe ik moet varen.

En we hebben een schoon plekje gevonden zulle ... Peter eerst 'peilen' met de boeg (dieptemeter zit vooraan) of alles ok was. Check ... palen naar beneden. High five, dat hebben wij beter gedaan dan die 'ervaren' schipper.

Maar 100% uit de wind liggen we toch niet - een 'tra' (je ziet ik doe regelmatig een kruiswoordraadsel  ) was de boosdoener, en het is nu nog niet zo dat het zo warm is dat we behoefte hebben aan een frisse bries.

Dus we besluiten een meter of 10 - 15 achteruit te varen ... we zijn maar een 8-tal meter ver geraakt .... vast   ... vooraan nog 1,2 meter, achteraan -0.  Na wat manoeuvreren toch weer losgeraakt .... oef. In mijn vorige blog was dat toch makkelijker te vertellen, toen lieten we ons alter ego's (Richard & Hyacinth) de domme toeren uithalen.  Maar om maar een idee te geven van de grilligheden van het Biesbosch ... spudpaal vooraan: 1 meter diep, achteraan: 3 meter.  Maar perfect uit de wind zulle.

Zo we hebben ons avontuur van de reis weeral gehad ... vanaf nu zal alles op rolletjes verlopen (fingers crossed).  En geef toe, zo is het verslag toch een beetje spannend ... alles voor de blog

12-05-2019 om 18:09 geschreven door Ma@s  

We denken aan rusten, luieren, vissen, lezen ... het is al duidelijk, denk ik ....  dit zijn geen WERKwoorden  ... het zullen dus behoorlijk 

Onze tweede dag van onze 7 weken durende trip. We liggen op de Dintel, zitten buiten met ons smoeltje in de zon (allez Peter toch, ik in de schaduw ...  anders zie ik het scherm niet 

Deze morgen, ontbeten, krantje gelezen (digitaal hé, de krantenman kom hier niet langs  ) en dan de motoren gestart om 20 km verderop op één van onze favoriete plaatsen te liggen (of moeten we nu met onze spudpalen staan zeggen ) : De Dintel.

11-05-2019 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Hoog tijd dat we het eens over het Mittellandkanaal hebben, we zijn al over halfweg van dit 325,7 kilometer lange kanaal.  Enfin over het kanaal zelf is niet zo heel veel te vertellen, het is lang en recht 😊.  Voor ons is alles nieuw en wij kunnen genieten van het ontspannen varen, en om de saaiheid te doorbreken wisselen we om het uur af, vergapen we ons aan de kwikstaartjes die ons schip als gratis vervoermiddel gebruiken en moeten we ook regelmatig uitwijken voor een beroepsschip. En zij voor ons. Het moet gezegd, hier wordt door 90 % van de schippers (vooral Polen, Tsjechen en voormalige Oost-Duitsers), echt wel rekening gehouden met de pleziervaart. Het groene water is overal omzoomd door groene bomen en als we dan al eens een open plaatsje passeren, hebben we uitzicht op kilometers lange graanvelden. Huizen zijn er langs dit kanaal praktisch niet gebouwd.

Eerst hebben we 2 dagen in een oud kanaaltje gelegen, dat was ginder aangenaam vertoeven.  De eerste dag lagen we nog samen met de Contessa aan de kaai. Het was warm, maar we besloten om toch een fietstochtje (20 km) te doen, na amper 3 kilometer zag Peter het al zitten om een terrasje te doen, maar ik kreeg mijn elektrische fiets niet stilgelegd 😊.  Onze toer ging langs de kanalen. Met dit mooie weer zag je jong en oud, in zwembroek of naakt in het kanaal zwemmen, duiken, ploeteren, springen,…  In het terugkeren zijn we dan toch gestopt bij het terrasje van café Clara.  Mooi zulle een terras in een binnentuin van een oud Cisterciënzerklooster, ook een kunstencentrum.  De mensen die opdienden waren mensen met een beperking. Het zou een 100% rustgevende locatie kunnen zijn, alleen jammer van de autostrade in de buurt. Niet panikeren, beste lezer, we gaan niet ieder terrasje dat we aandoen uitgebreid  beschreven, maar dit was ons eerste terrasje in Duitsland, vandaar 😉.

Terug aan boord stonden onze Nederlandse buren al klaar met een heerlijk helder Heineken.  Nog een paar uur bij hen doorgebracht. Van hieraf scheiden onze wegen zich (voorlopig), hun vaartempo ligt hoger dan het onze (een oud schipper hé 😊), wat zij afvaren op één dag, doen wij in 2 dagen.

Zaterdag, 25/6, zijn we een goeie 40 kilometer opgeschoten. We hadden een plek voorzien om te stoppen, maar tijdelijk verbod om daar te liggen wegens werkzaamheden. We hadden geen goesting meer om verder te varen met dit warme weer, dus hebben we ons maar op het einde van de zwaaikom gelegd (ze moeten er maar geen bolders in voorzien 😊). Voor het eerst konden we eens testen hoe het liggen op het kanaal ging tegen- of meevallen. Het valt mee, ons Mira is juist een hondje, als er een ander schip in de buurt is wil ze er naartoe, en maar trekken aan haar touw(en). Peter houdt haar kort aan het lijntje, de leiband(en) strak aangespannen. We blijven relatief mooi op onze plaats liggen (behalve als er een speedbootje passeert, dan slingeren we serieus, zelfs ons schilderij zwiert dan over en weer).  Ook hier een fietstochtje (15 km) gedaan.  Hier kwamen de heuvels tot aan het kanaal, een uitloper van het Teutoburgerwoud (een bergrug), dus het was klimmen geblazen (zeker de niet elektrisch rijders puften toch een beetje 😊). Hier in Duitsland hebben ze geen fietsknooppunten, ik heb er een alternatief voor gevonden.  We vertrekken, Maasje op kop, straatje in, straatje uit tot ze geen idee meer heeft waar ze zijn, dan mag Van Laereke het overnemen om ons terug naar huis te loodsen😊. Soms komen we wel voor een verrassing te staan, zoals een diepe greppel, ik durf daar dan niet over, dus Peter wil dan eerst gaan en mij galant overzetten. Zijn afsprong was schitterend, zijn landing iets minder, helemaal onder het zand maar met een big smile heeft deze heer zijn madam aan de overkant geholpen 😊. Deze streek wordt vooral gekenmerkt door de vakwerkhuizen.

De zondag naar Minden gevaren of toch in de buurt want de ligplaatsen in Minden waren allemaal bezet en in de jachthaven konden maar jachten tot 15 meter.  Onze oorspronkelijke planning om daar twee dagen te blijven is dus niet doorgegaan.  Maar vermits we langs dezelfde weg terug moeten keren, kunnen we de plekken die we nu overslaan bezoeken (of niet).  We liggen een vijftal kilometer van de stad, dus onze stalen rossen terug van boord gehaald en naar het centrum gefietst. We waren onder de indruk van de grote, statige herenhuizen die er stonden (nu meestal opgesplitst in flats). Het centrum zelf wordt gedomineerd door wat kerken en wat stemmige pleintjes (en ongelooflijk veel ijssalons, dat ook).

Minden ligt aan de splitsing van het Mittelandkanaal en de Wezer. De Wezer hebben we niet bevaren maar toch overgestoken, via een aquaduct. Er zijn eigenlijk 2 kanaalbruggen: de oude, betonnen prachtige, oude constructie wordt niet meer gebruikt.  Voor de nieuwe overspanning hebben ze staal gebruikt, minder fraai maar wel breder en dieper. Toch speciaal, vanaf het Mittellandkanaal daal je 64 trappen af en je bent aan de Wezer.

Ook de sluis (Schachtenschleuze) om naar de Wezer te varen hebben we met enig ontzag bekeken, schoon kunstwerkje.

En nu een uitgebreid verslag van ons eerste restaurantbezoek in Duitsland. Het was veel en ook veel 😊.  Ik vroeg een wit wijntje, bij ons is dat 20 cl, gevuld tot aan het streepje, hier staat die aanduiding  ook op het glas, maar dat negeren ze straal, quasi volkappen is hier de boodschap. Ik wou en zou geen jäger-, Wiener- of zigeunerschnitzel eten.  Maar op mijn bord lagen 2 flinke lappen varkensvlees helemaal gepaneerd. Peter had mooie varkenslapjes besteld, duidelijk een betere keuze. Deze massa vlees, waar af en toe zo een heerlijk stukje puur vet aan zit , heb ik niet volledig door mijn keelgat gekregen. We hebben ons onlangs trouwens gewogen …  als we dit soort eten en hoeveelheden blijven eten, mogen jullie ons binnenkort Billie en Bessie (Turf) noemen 😊

Vandaag, maandag, 27/6 besloten we een klein eindje verder te varen … maar we hebben uiteindelijk meer dan 70 kilometer gevaren vooraleer we konden aanmeren.  In het begin waren we nog kieskeurig, niet aan industrie, niet aan een lawaaierige brug, …   Daarna was mijn hoofdbezigheid van de dag, fenders verhangen van stuurboord naar bakboord en omgekeerd. Iedere plaatsje waar we dachten aan te leggen was een probleem. Een mooi plekje voor pleziervaart mocht je sowieso al vergeten, daar ligt al wel een jacht. De jachthavens bijna allemaal tot maximum 15m. Dan maar geprobeerd aan een kade voor beroepsvaart, de bolders staan veel te ver uit elkaar. Als er al een (minder fraai) plaatsje voor jachten was, moesten we ons vastmaken aan halve ringetjes die in de kade geslagen waren, we krijgen onze touwen er niet eens door. Uiteindelijk hebben we een plaatsje gevonden niet ver van Schleuse Anderten, weer niet bestemd voor pleziervaart, maar wij hebben een beroep gemaakt van te liggen waar het niet mag, dan is dan ook beroepsvaart toch? 😊.

Als alles meevalt, varen we morgen door de sluis (wachttijden kunnen daar een paar uur oplopen) en stoppen we op het plaatsje dat reeds door de Contessa is verkend en goedgekeurd.

Beste lezer, we zijn veel sneller gevorderd dan we van plan waren op het Mittellandkanaal, maar gelukkig nog altijd in vakantiemodus 😊.

Fijne week nog en tot de volgende keer

Peter en Conny.

Afgelegd traject

Datum: 23/06

Vaarroute:  Schleuse Altenrheine (Dortmund-Emskanaal) naar oude kanaalarm (Hörstel) op het Mittellandkanaal – km 4,4

Vaaruren: 3,5 uur (beroepsvaart voor ons kon maar 5 km/u varen). 

Overnachting: Oude kanaalarm Mittellandkanaal – km 4,4. Geen faciliteiten.

Datum: 25/06

Vaarroute: Mittellandkanaal van km 4,4 tot km 47,5 (Ostercappeln)

Vaaruren: 6 uur

Overnachting: In zwaaikom, na de werken komt hier weer een mooie overnachtingsplaats voor jachten.

Datum: 26/06

Vaarroute: Mittellandkanaal van km 47,5 (Ostercappeln) tot km 107,5 (5 km boven Minden)

Vaaruren: 6 uur

Overnachting:  overnachtingsplaats voorzien voor jachten, rechtover fabriekje, maar in het weekend heerlijk rustig. Geen faciliteiten.

Datum: 27/06

Vaarroute: Mittellandkanaal van km 107,5 (5 km boven Minden) tot km 171,8 (buurt van Hannover)

Vaaruren: 7 uur

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Varen op het Dortmund-Ems kanaal is voor mensen met tijd en geduld. Of je ligt lang voor een sluis te dobberen of je zit achter een beroepschip aan die met een slakkengangetje vooruit gaat. Ons maakt het niet uit, we zijn in verlof van 1 januari tot 31 december, dus het kan en mag allemaal wel.

Vandaag, 22 juni liggen we ergens op het Dortmund-Ems kanaal, aan kilometer 117, aan de Altenrheine sluis. Wat hebben we allemaal beleefd om hier te geraken? Van beleefd gesproken trouwens, nen goeiendag kost hier een pak meer dan in Friesland, voor de doorgaans stugge Duitser is hallo zeggen een optie. Maar als je een individu dan weer iets vraagt, zijn ze wel heel erg behulpzaam. Tot zover onze eerste indruk van de Duitse medemensch.

De zaterdag (18/6) voor het eerst buiten op ons dek ontbeten. Ik kan alleen maar superlatieven bedenken voor het zonnetje op ons smoeltje, de natuur, de stilte (afgezien van de vogeltjes die even blij waren als wij), gewoonweg zalig. Enfin over het ontbijt valt dan weer iets te zeggen, dat bestaat bij ons enkel uit vers gemalen koffie. Peter maalt dat elke ochtend met de hand (of had ik dat al ergens eens geschreven?).

De zondag, zijn we naar Haren (Ems) gevaren, naar de jachthaven deze keer. Er was nog één plaatsje beschikbaar op de steiger voor boten van 15 tot 50 meter, speciaal voor ons vrijgelaten 😊. We hebben achteraan zicht op het kanaal, vooraan op serieuze villaÿs, Haren (Ems) grenst aan Nederland en  de iets meer dan modale Nederlander komt dan hier een stekkie kopen (vastgoed is hier goedkoper). We hebben het centrum van Haren bezocht, het marktpleintje wordt gedomineerd door een Dom. Dat is dan ook het enige wat we bezocht hebben, er waren daar ook een pak Biergartens te bezoeken, maar het was niet echt terrasjesweer.

Voor maandag had Peter een fietstochtje uitgestippeld, maar met rotweer en met harde wind gaan fietsen met dat kind? Lekker niet, want dedju, dedju, ik had platte tube.  Dus wij naar de fietsenwinkel achter 2 nieuwe banden (hopelijk houden deze het ook meer dan 5000 kilometer vol). En nog wat etenswaren en drank gekocht.  Hier worden trouwens weer mondmaskers gedragen in de winkels (niet verplicht wel sterk aangeraden). Van fietsen is er niets meer in huis gekomen, het is klusjesnamiddag geworden, ook leuk 😊😊.

De dag nadien zijn we naar de oude haven van Lingen gevaren, dat is op wandelafstand  van  het stadje.  Konden we te voet de historische binnenstad bezoeken. Mooi plekje, sehr gemütlich. We hebben massaÿs veel telecomwinkels bezocht op zoek naar een simkaartje, maar tevergeefs, in het verenigd Europa is het niet mogelijk om een abonnement af te sluiten als je geen adres en rekeningnummer in het land van aanvraag hebt. In het haventje aan de praat geraakt met Nederlandse oud schippers (nou oud, die vrouw is 14 dagen jonger dan Peter 😊).  Ze varen ook naar Berlijn. En vermits ze vroeger veel naar het Oostblok gevaren hadden, konden ze al heel wat tips geven over onze toekomstige vaarroute.

Vandaag, 22 juni zijn we samen met de Contessa vertrokken richting Mittellandkanaal. Wij gingen sowieso stoppen aan deze sluis, zij gingen het Mittellandkanaal nog op. Was wel zo gemakkelijk, ze spreken perfect Duits, dus ik had een rustdag aan de marifoon 😊. Maar rustig werd het hoe dan ook, er voer een tanker voor ons, de Eiltank 66, aan een snelheid van 6,6 kilometer per uur (en zeggen dat eilig zoveel als snel, rap betekent in het Duits …).

Ondanks onze slechte ervaring met de eerste sluizen (geen bolders) vallen de meeste sluizen wel mee. Maar het zijn duidelijk sluizen voor de beroepsvaart, jachten moet zich in het midden van hun schip vastmaken, aan één bolder. Het verval is ook iedere keer minstens een 4 tal meter, en als je bijna boven bent, heb je in sommige gevallen niets meer waar je jouw touw kunt aan vastmaken. Het zijn dus sasjes waar je moet werken voor je geld 😊. Peter heeft er een sport van gemaakt om in iedere sluis een portret van mij te trekken, hij weet dat ik niet kan weglopen dan 

De Contessa zag het ook niet meer zitten om verder te varen in deze hitte en aan dit slakkengangetje, ze zijn ook aangemeerd in Altenrheine.  Op de foto een idyllisch plaatsje, maar helaas, de autosnelweg is niet zo heel erg ver hier vandaan.

We hebben onze buren getrakteerd op een frisse pint. En ondanks dezelfde taal zijn er toch af en toe Babylonische spraakverwarringen, wij zeiden dat we croque monsieur gingen eten, zij hadden juist tosti gegeten.  Blijkt dat we uiteindelijk krak hetzelfde bedoelden.

Daarna nog een wandelingetje gemaakt met Peter rond het kanaal (niet gans het kanaal uiteraard, maar van één brug naar een andere). 

Dan mijn verhaaltje getypt en nu gaan we nog een glas wijn drinken, vroeg zullen we niet onder de wol (dun lakentje is al meer dan genoeg) kruipen want het is bloedheet binnen.

Warme groetjes van ergens op het Dortmund-Ems kanaal.

Peter en Conny

Afgelegd traject:

Datum: 19.06

Vaarroute: Dortmund-Emskanaal van kilometer 197 naar Haren (Ems), kilometer 177

Vaaruren:  voor dit traject van 20 kilometer zijn we 4 uur onderweg geweest

Overnachting: Jachthafen Emspark (1,2 euro/meter).

Datum: 21.06

Vaarroute: Dortmund-Emskanaal van kilometer 177  naar Lingen (Ems), kilometer 145,9

Vaaruren: 6 uur

Overnachting: oude haven Lingen, geen faciliteiten

Datum: 22.06

Vaarroute: van Lingen (Ems), kilometer 145,9 naar Schleuse Altenrheine kilometer 117,8

Vaaruren: 6 uur

Overnachting: Sluis Altenrheine, geen faciliteiten (achtergrondlawaai van autosnelweg)

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Varen op het Dortmund-Ems kanaal is voor mensen met tijd en geduld. Of je ligt lang voor een sluis te dobberen of je zit achter een beroepschip aan die met een slakkengangetje vooruit gaat. Ons maakt het niet uit, we zijn in verlof van 1 januari tot 31 december, dus het kan en mag allemaal wel.

Vandaag, 22 juni liggen we ergens op het Dortmund-Ems kanaal, aan kilometer 117, aan de Altenrheine sluis. Wat hebben we allemaal beleefd om hier te geraken? Van beleefd gesproken trouwens, nen goeiendag kost hier een pak meer dan in Friesland, voor de doorgaans stugge Duitser is hallo zeggen een optie. Maar als je een individu dan weer iets vraagt, zijn ze wel heel erg behulpzaam. Tot zover onze eerste indruk van de Duitse medemensch.

De zaterdag (18/6) voor het eerst buiten op ons dek ontbeten. Ik kan alleen maar superlatieven bedenken voor het zonnetje op ons smoeltje, de natuur, de stilte (afgezien van de vogeltjes die even blij waren als wij), gewoonweg zalig. Enfin over het ontbijt valt dan weer iets te zeggen, dat bestaat bij ons enkel uit vers gemalen koffie. Peter maalt dat elke ochtend met de hand (of had ik dat al ergens eens geschreven?).

De zondag, zijn we naar Haren (Ems) gevaren, naar de jachthaven deze keer. Er was nog één plaatsje beschikbaar op de steiger voor boten van 15 tot 50 meter, speciaal voor ons vrijgelaten 😊. We hebben achteraan zicht op het kanaal, vooraan op serieuze villaÿs, Haren (Ems) grenst aan Nederland en  de iets meer dan modale Nederlander komt dan hier een stekkie kopen (vastgoed is hier goedkoper). We hebben het centrum van Haren bezocht, het marktpleintje wordt gedomineerd door een Dom. Dat is dan ook het enige wat we bezocht hebben, er waren daar ook een pak Biergartens te bezoeken, maar het was niet echt terrasjesweer.

Voor maandag had Peter een fietstochtje uitgestippeld, maar met rotweer en met harde wind gaan fietsen met dat kind? Lekker niet, want dedju, dedju, ik had platte tube.  Dus wij naar de fietsenwinkel achter 2 nieuwe banden (hopelijk houden deze het ook meer dan 5000 kilometer vol). En nog wat etenswaren en drank gekocht.  Hier worden trouwens weer mondmaskers gedragen in de winkels (niet verplicht wel sterk aangeraden). Van fietsen is er niets meer in huis gekomen, het is klusjesnamiddag geworden, ook leuk 😊😊.

De dag nadien zijn we naar de oude haven van Lingen gevaren, dat is op wandelafstand  van  het stadje.  Konden we te voet de historische binnenstad bezoeken. Mooi plekje, sehr gemütlich. We hebben massaÿs veel telecomwinkels bezocht op zoek naar een simkaartje, maar tevergeefs, in het verenigd Europa is het niet mogelijk om een abonnement af te sluiten als je geen adres en rekeningnummer in het land van aanvraag hebt. In het haventje aan de praat geraakt met Nederlandse oud schippers (nou oud, die vrouw is 14 dagen jonger dan Peter 😊).  Ze varen ook naar Berlijn. En vermits ze vroeger veel naar het Oostblok gevaren hadden, konden ze al heel wat tips geven over onze toekomstige vaarroute.

Vandaag, 22 juni zijn we samen met de Contessa vertrokken richting Mittellandkanaal. Wij gingen sowieso stoppen aan deze sluis, zij gingen het Mittellandkanaal nog op. Was wel zo gemakkelijk, ze spreken perfect Duits, dus ik had een rustdag aan de marifoon 😊. Maar rustig werd het hoe dan ook, er voer een tanker voor ons, de Eiltank 66, aan een snelheid van 6,6 kilometer per uur (en zeggen dat eilig zoveel als snel, rap betekent in het Duits …).

Ondanks onze slechte ervaring met de eerste sluizen (geen bolders) vallen de meeste sluizen wel mee. Maar het zijn duidelijk sluizen voor de beroepsvaart, jachten moet zich in het midden van hun schip vastmaken, aan één bolder. Het verval is ook iedere keer minstens een 4 tal meter, en als je bijna boven bent, heb je in sommige gevallen niets meer waar je jouw touw kunt aan vastmaken. Het zijn dus sasjes waar je moet werken voor je geld 😊. Peter heeft er een sport van gemaakt om in elke sluis een foto van mij te nemen, hij weet dat ik dan niet weg kan lopen, de snoodaard 

De Contessa zag het ook niet meer zitten om verder te varen in deze hitte en aan dit slakkengangetje, ze zijn ook aangemeerd in Altenrheine.  Op de foto een idyllisch plaatsje, maar helaas, de autosnelweg is niet zo heel erg ver hier vandaan.

We hebben onze buren getrakteerd op een frisse pint. En ondanks dezelfde taal zijn er toch af en toe Babylonische spraakverwarringen, wij zeiden dat we croque monsieur gingen eten, zij hadden juist tosti gegeten.  Blijkt dat we uiteindelijk krak hetzelfde bedoelden.

Daarna nog een wandelingetje gemaakt met Peter rond het kanaal (niet gans het kanaal uiteraard, maar van één brug naar een andere). 

Dan mijn verhaaltje getypt en nu gaan we nog een glas wijn drinken, vroeg zullen we niet onder de wol (dun lakentje is al meer dan genoeg) kruipen want het is bloedheet binnen.

Warme groetjes van ergens op het Dortmund-Ems kanaal.

Peter en Conny

Afgelegd traject:

Datum: 19.06

Vaarroute: Dortmund-Emskanaal van kilometer 197 naar Haren (Ems), kilometer 177

Vaaruren:  voor dit traject van 20 kilometer zijn we 4 uur onderweg geweest

Overnachting: Jachthafen Emspark (1,2 euro/meter).

Datum: 21.06

Vaarroute: Dortmund-Emskanaal van kilometer 177  naar Lingen (Ems), kilometer 145,9

Vaaruren: 6 uur

Overnachting: oude haven Lingen, geen faciliteiten

Datum: 22.06

Vaarroute: van Lingen (Ems), kilometer 145,9 naar Schleuse Altenrheine kilometer 117,8

Vaaruren: 6 uur

Overnachting: Schleuse Altenrheine,geen faciliteiten, autostrade goed hoorbaar

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.

Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een beetje uit de wind.

Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de vergelijking op 😊.  In de buurt waar wij lagen was het nogal een  rommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen, af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik gelezen dat  veel mensen weggetrokken zijn omdat er te weinig werk is in de havens.  Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.

De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal uitgeprobeerd 😊.  Maar de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de plaatsnamen betekent trouwens sluis.  Het niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering (zie de foto’s hieronder).

Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar Delfzijl.  Onderweg nog een stokoud kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na al die eeuwen.  En uiteindelijk moesten we het laatste stukje door een industriegebied.  Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.  Als je het ook wil weten, check Wikipedia of bel Peter 😊.

Vrijdag, 17 juni hebben we Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje, ik had een beetje een déjà-vu gevoel.  Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we zien wel waar we belanden. De sluis in  Delfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.  Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr) die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct een figurant in de Hitchcock film 😊.

Dan konden we met een rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf over onze boeg, mooi om te zien.  Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge en het kon daar ook een vuil sopje regenen).

Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.  Er is geen voorziening voor de pleziervaart om je vast te maken voor een sluis.  Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom, dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees Peter) moesten constant manoeuvreren.

De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar de sluismeester gaf niet thuis.  Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.  Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde litanie, maar iets trager deze keer.  Als ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me wel.  Onze eerste overtreding, want handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen … er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.  Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet meer of nog niet) gebruikt.

En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in zoet water!  Dat betekent dat we (lees nu Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we (nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.  Dan maar verder gevaren naar een jachthaven, ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.

Afgelegd traject:

Datum: 17.06

Vaarroute:  Eemsmonding - Eems - Dortmund-Emskanaal

Vaaruren: 10 

Overnachting: oude rivierarm Dortmund-Emskanaal, tussen Emstal en Meppen

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.

Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een beetje uit de wind.

Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de vergelijking op 😊.  In de buurt waar wij lagen was het nogal een  rommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen, af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik gelezen dat  veel mensen weggetrokken zijn omdat er te weinig werk is in de havens.  Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.

De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal uitgeprobeerd 😊.  Maar de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de plaatsnamen betekent trouwens sluis.  Het niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering (zie de foto’s hieronder).

Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar Delfzijl.  Onderweg nog een stokoud kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na al die eeuwen.  En uiteindelijk moesten we het laatste stukje door een industriegebied.  Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.  Als je het ook wil weten, check Wikipedia of bel Peter 😊.

Vrijdag, 17 juni hebben we Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje, ik had een beetje een déjà-vu gevoel.  Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we zien wel waar we belanden. De sluis in  Delfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.  Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr) die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct een figurant in de Hitchcock film 😊.

Dan konden we met een rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf over onze boeg, mooi om te zien.  Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge en het kon daar ook een vuil sopje regenen).

Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.  Er is geen voorziening voor de pleziervaart om je vast te maken voor een sluis.  Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom, dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees Peter) moesten constant manoeuvreren.

De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar de sluismeester gaf niet thuis.  Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.  Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde litanie, maar iets trager deze keer.  Als ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me wel.  Onze eerste overtreding, want handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen … er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.  Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet meer of nog niet) gebruikt.

En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in zoet water!  Dat betekent dat we (lees nu Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we (nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.  Dan maar verder gevaren naar een jachthaven, ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.

Afgelegd traject:

Datum: 17.06

Vaarroute:  Eemsmonding - Eems - Dortmund-Emskanaal

Vaaruren: 10 

Overnachting: oude rivierarm Dortmund-Emskanaal, tussen Emstal en Meppen

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.

Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een beetje uit de wind.

Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de vergelijking op 😊.  In de buurt waar wij lagen was het nogal een  rommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen, af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik gelezen dat  veel mensen weggetrokken zijn omdat er te weinig werk is in de havens.  Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.

De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal uitgeprobeerd 😊.  Maar de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de plaatsnamen betekent trouwens sluis.  Het niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering (zie de foto’s hieronder).

Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar Delfzijl.  Onderweg nog een stokoud kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na al die eeuwen.  En uiteindelijk moesten we het laatste stukje door een industriegebied.  Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.  Als je het ook wil weten, check Wikipedia of bel Peter 😊.

Vrijdag, 17 juni hebben we Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje, ik had een beetje een déjà-vu gevoel.  Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we zien wel waar we belanden. De sluis in  Delfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.  Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr) die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct een figurant in de Hitchcock film 😊.

Dan konden we met een rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf over onze boeg, mooi om te zien.  Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge en het kon daar ook een vuil sopje regenen).

Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.  Er is geen voorziening voor de pleziervaart om je vast te maken voor een sluis.  Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom, dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees Peter) moesten constant manoeuvreren.

De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar de sluismeester gaf niet thuis.  Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.  Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde litanie, maar iets trager deze keer.  Als ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me wel.  Onze eerste overtreding, want handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen … er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.  Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet meer of nog niet) gebruikt.

En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in zoet water!  Dat betekent dat we (lees nu Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we (nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.  Dan maar verder gevaren naar een jachthaven, ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.

Afgelegd traject:

Datum: 17.06

Vaarroute:  Eemsmonding - Eems - Dortmund-Emskanaal

Vaaruren: 10 

Overnachting: oude rivierarm Dortmund-Emskanaal, tussen Emstal en Meppen

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.

Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een beetje uit de wind.

Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de vergelijking op 😊.  In de buurt waar wij lagen was het nogal een  rommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen, af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik gelezen dat  veel mensen weggetrokken zijn omdat er te weinig werk is in de havens.  Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.

De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal uitgeprobeerd 😊.  Maar de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de plaatsnamen betekent trouwens sluis.  Het niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering (zie de fotoÿs hieronder).

Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar Delfzijl.  Onderweg nog een stokoud kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na al die eeuwen.  En uiteindelijk moesten we het laatste stukje door een industriegebied.  Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.  Als je het ook wil weten, check Wikipedia of bel Peter 😊.

Vrijdag, 17 juni hebben we Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje, ik had een beetje een déjà-vu gevoel.  Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we zien wel waar we belanden. De sluis in  Delfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.  Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr) die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct een figurant in de Hitchcock film 😊.

Dan konden we met een rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf over onze boeg, mooi om te zien.  Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge en het kon daar ook een vuil sopje regenen).

Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.  Er is geen voorziening voor de pleziervaart om je vast te maken voor een sluis.  Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom, dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees Peter) moesten constant manoeuvreren.

De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar de sluismeester gaf niet thuis.  Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.  Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde litanie, maar iets trager deze keer.  Als ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me wel.  Onze eerste overtreding, want handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen … er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.  Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet meer of nog niet) gebruikt.

En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in zoet water!  Dat betekent dat we (lees nu Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we (nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.  Dan maar verder gevaren naar een jachthaven, ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.

Afgelegd traject:

Datum: 17.06

Vaarroute:  Eemsmonding - Eems - Dortmund-Emskanaal

Vaaruren: 10 

Overnachting: oude rivierarm Dortmund-Emskanaal, tussen Emstal en Meppen

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Ma@s