Al een geruime tijd was ik aan het denken om eens een blog te maken. Waarom? Geen idee, ik denk omdat ik mijn verhaal eens kwijt moest.

Niet dat iemand eigenlijk weet dat ik een blog heb aangemaakt maar goed. 

Dan ben ik er toch "even van af".

Een paar dagen geleden was het mijn verjaardag, 

en eigenlijk had ik het moeten zien aankomen, dat ook deze dag, net zoals de andere dagen van dit jaar, een vrij klote dag ging worden.

Werkloos worden, uitkering niet krijgen door fouten van ambtenaren, jezelf in de schulden werken bij vrienden, terug thuis moeten gaan wonen omdat je je huur niet kunt betalen,... Enkel mijn vriendin had ik nog

En uit het niets maakte ze het gedaan.

Met een reden die ik totaal niet kon aanvaarden. "Ik geloof niet dat we elkaar in de toekomst gelukkig kunnen maken" 

Hoe kon je daar zo zeker van zijn? Ok, we hadden onze verschillen, maar we maakten elkaar wel gelukkig op die moment.

Het feit dat ik terug thuis moest gaan wonen, schulden had en geen job zal het niet gemakkelijker voor haar hebben gemaakt. De constante stress... 

Dus die dag, als donderslag op klaarlichte hemel... 

Niets kon me nog iets doen die dag. De openingswedstrijd van mijn voetbalploeg interesseerde me niet meer. Ik was een wrak.

Ik had toen even echt niets meer...

Echt geslaagd was ik niet in het leven tot die dag... bijna 28jaar, thuis wonend, geen vriendin, geen wagen, schulden... Gezellig was anders.

Langzaam probeerde ik mijn leven terug op te nemen. 

Met een job die ik dik tegen mijn zin deed probeerde ik de touwtjes aan elkaar te knopen.

De toekomst was wat rooskleuriger aan het worden.

Een wagen die op me stond te wachten, een betere job in het verschiet... 

Tot ik ook deze job verspeelde. Met de reden dat ik "niet met mijn collega's overeenkwam".

Bizar, zeker als mijn collega's dat met klem ontkenden, en zelf helemaal van de kaart waren toen ik mijn ontslag kreeg.

Alles viel weer in duigen.

De dag van mijn verjaardag had ik anders gehoopt te kunnen vieren. 

Ik had met mijn ex plannen gemaakt om naar Italie te gaan, om daar een optreden te zien van mijn favoriete groep.

Toen we uit elkaar gingen wou ik die reis overkopen. Maar zelfs dat kon niet.

De reis was geboekt met haar VISA kaart en kon enkel afgehaald worden met haar kaart.

Uiteindelijk is zij gegaan. Met een vriendin van haar. 

Happy fucking Birthday. 

8 mensen hebben me iets laten weten die dag, maar van een persoon waarvan ik eigenlijk had gehoopt een smsje te krijgen niet. Mijn zus.

Ook met haar leef ik al een periode in onvrede. 

Maar dan nog. 

Nu zit ik hier, een paar dagen na mijn verjaardag, met mijn wagentje. Dat is toch gelukt... Die is toch van mij.

Hoewel dat het auto'ke besloten had om gisteren niet meer te starten aan het tankstation.

"God geeft je enkel de lasten die je kunt dragen" heb ik ooit eens gehoord in een film.

Toen klonk me dat mooi in de oren, en gaf het me moed om te blijven knokken.

Maar momenteel denk ik eerder dat God een komiek moet zijn.

Tegenslagen kom je tegen in je leven, dat weet ik.

Maar ik heb mijn deel al gehad.

2013 mag voor mij snel voorbij zijn.

Heel snel....