Na het ontbijt met geroosterd brood, confituur en koffie ben ik vertrokken in het ochtendgloren. Het werd een korte etappe van 20 km, maar eentje waar ik van genoten heb. De meseta, stilte, rust en eindeloze vlaktes, een mens wordt er stil van. Af en toe word ik opgeschrikt door een geweerschot, blijkbaar is het jachtseizoen begonnen. Hontanas, een dorp in the middle of nowhere, men stapt over een hoogvlakte en plots ligt het dorpje aan je voeten in een kuil, je bent er zonder dat je het goed beseft. Ik kom er aan om kwart voor elf, schrijf me in in een privé albergue en van op het terras heb ik tijd zat om de voorbijtrekkende pelgrims gade te slaan. Ik voel me terug een pelgrim, en dat gevoel heb ik de voorbije week wat gemist.
Tot morgen,
El peregrino José
|