Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Moeilijke dag
  • Voet in het gips
  • 5 jaar later
  • Psychologische grenzen
  • Fietsen met een stadsfiets!
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Van dik naar dun
    Mijn persoonlijke tocht op weg naar het ideale gewicht
    17-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spurtjes bergop
    Ik heb een rustig avondje. Wat internetten, misschien Cercle nog eens de Champions League laten winnen op de spelconsole...Enfin, u kent het wel, of misschien ook niet. Dus kruip ik nog snel even in mijn pen voor een kort blogberichtje. Een cursiefje over een klein werkdetail met grote vergelijkingen.

    De vijftiger Guido stond in voor mijn officiële opleiding op mijn werk. Hij leerde me heel wat kneepjes van het vak en volgende week moet ik me alleen op de weg zien te bewijzen. Best wel veel verantwoordelijkheid, maar ik hou wel van een uitdaging. Mijn mentor is naast een uiterlijk vriendelijk en vaderlijk man ook een echte atleet. Zo doet hij morgenavond mee aan de 'Nacht van Torhout', waar hij deelneemt aan de marathon van 42 kilometer. Alstublieft!

    De man houdt verder ook van voetbal en wielrennen en het is best grappig als hij soms van die wielrennen-achtige termen gebruikt tijdens het fietsen. Zoals in het wiel kruipen, overnemen, een tempoversnellingkje zetten, iemand uit de wind zetten...en spurtje bergop! Even terugspoelen naar gisterenmiddag toen de eerste editie van 'spurtje bergop' hielden. Als u naar het AZ Sint-Jansziekenhuis rijdt vanuit Sint-Andries moet je over twee bruggen. Zo ook de postbodes, maar dan wel maar eentje. Op die brug riep Guido me toe om een spurtje te houden wie het eerst boven was. Ik zat veilig in mijn wiel en we reden vrij traag. Ik schakelde direct een paar tandjes groter en nam enkele meters die Guido niet meer toegefietst kreeg. Maar hij hield wel verbazend sterk stand.

    Vandaag de tweede en voorlopig laatste editie van het steile spurtje, ditmaal van de voet van de brug, vanaf het opdraaien. Ik had daarvoor een kilometer 'aan kop' gevlamd, maar waande me toch favoriet. Weeral legde ik de ketting op het zwaarste tandje en de grote molen werkte goed. Guido bleef echter in een kleiner verzet (met moeite) aanklampen. Plots zag ik hem halfweg naast me opduiken en over me gaan. Zijn voeten dansten precies op de pedalen en ik geraakte niet meer langszij, laat staan over goeie oude Guido. Om het mooi te zeggen was het sterven aan het wiel, maar toch voor de bezemwagen blijven.

    Ik voelde me echt als Jan Ullrich tegen pakweg een Lance Armstrong. En damn, wat moet die Duitser zich vaak gefrustreerd hebben gevoeld!


    17-06-2010 om 19:56 geschreven door (BVM)  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:Cercle Brugge, Jan Ullrich, Lance Armstrong, Wielrennen, Werk
    >> Reageer (1)
    14-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aangepast aan het werkleven
    U weet het misschien of misschien ook niet, maar ik ben nu al twee weken aan de slag als postbode in de eigen Brugse regio. Een leuke en vaste job waarin in bovendien toch al veel vriendelijke mensen tegen het lijf ben gelopen, maar die wel fysiek niet te onderschatten is. Daarnaast heb ik ook mijn eetgewoontes moeten bijstellen om toch een gezond dieet te blijven nastreven en toch mijn werk goed uit te voeren.

    Mijn ontbijt van drie boterhammen heb ik vervroegd naar 5.30 uur, tien minuutjes voor ik naar het werk vertrek. Voor het transport reken ik op mijn oude knar van een fiets en uiteraard op mijn spierkracht. Het is trouwens leuk en verkwikkend om te fietsen zo vroeg in de buitenlucht. Je kan nog de vogeltjes horen fluiten en op dit moment van het jaar is het nog klaar buiten. Ook de regen is nog niet zo'n grote spelbreker geweest tijdens mijn nog korte werkperiode.

    Ik ondervond wel problemen met mijn middageten, dat ik vaak nuttigde omstreeks 14-15 uur, wat uiteraard veel te laat is na mijn ontbijt. Ik leed vaak honger, maar heb ondertussen de oplossing gevonden. Rond 8.30 uur kan je immers een korte pauze nemen, die ik dan gebruik om een boterhammetje of een daar gekochte sandwich naar binnen te werken. Als dat niet lukt koop ik tijdens de route een Balisto-reep of schaf mezelf een flesje Cola Zero aan. Dat laatste is trouwens niet al te gezond heb ik dus inmiddels van mijn diëtiste vernomen. Om bij te komen kan het geen kwaad, maar als je er te veel van drinkt kan het een oorzaak zijn van botontkalking, waar vrouwen overigens wel meer kans op hebben.

    De laatste twee weken heb ik ook een ministrijdje met de weegschaal achter de rug. Ik woog bij aanvang van de job zo'n slordige 88 kilo en dat getal verminderde telkens tijdens de week, maar tijdens het weekend liep het weer op om onverklaarbare reden. Hoe dan ook lijkt het tij nu wat gekeerd en sta ik op een min of meer 85,9 kilo, wat voorlopig een minimumgewicht is.

    14-06-2010 om 06:28 geschreven door (BVM)  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)



    Archief per week
  • 19/03-25/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 15/07-21/07 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/09-30/09 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 25/07-31/07 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 27/12-02/01 2011
  • 11/10-17/10 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010

    Interessante sites
  • Vereniging Anorexia Nervosa-Boulimia Nervosa (ANBN)
  • Vlaams Instituut Gezond Leven
  • Gezondheid.be
  • Leef! (CM-magazine)
  • Zeepreventorium
  • Weight Watchers (België)
  • BMI-calculator
  • Afvallen met elkaar (FB-groep met veel lotgenoten)


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs