Mijn persoonlijke tocht op weg naar het ideale gewicht
13-01-2011
Badminton
Donderdagavond staat er vaak badminton gepland in mijn programma. Het is een sport waarin ik me sinds september vorig jaar toch ietwat probeer te bekwamen, maar waar vooral toch het spelplezier primeert. Bij deze zou ik mijn sport aan iedereen warm aanbevelen, want we weten allemaal wel (bij sommigen ver in het achterhoofd teruggedrongen) dat sport of toch beweging nodig is om gezond te leven en/of af te vallen.
Gezonde mensen begrijpen soms niet dat dikkere personen de stap niet 'willen' zetten om meer te bewegen of om te gaan sporten. Het is echter zo dat het voor zwaardere mensen ook lastiger is om te beginnen met sporten. Er kunnen zoveel factoren meespelen in waarom een dikkere medemens de stap niet zet om te bewegen. Een dikkere vrouw zal bijvoorbeeld niet graag naar een fitnessclub willen of een zwembad, omdat daar veel slankere en meer getrainde sporters aan de slag zijn. En probeer als papzak zijnde maar eens te gaan lopen. Ik heb dat vorig jaar nog geprobeerd op een loopband: ik hield het welgeteld twee minuten vol om aan zeven kilometer per uur te lopen. Daarna zakte ik zowat ineen met een hartslag van om en bij de 190 slagen per minuut.
Iemand met overgewicht wordt na zo'n ervaringen best moedeloos en zal sneller opgeven. "Wat haalt het uit als ik dit niet eens kan", dacht ik na de loopband bij mezelf...
Mijn mening is dat als je dikker bent je best begint met een sport waarin je makkelijk kan instappen. Ga vijf minuutjes per dag wandelen of fietsen op je eigen tempo of schaf je een hometrainer aan als het buiten slecht weer is. Of...ga badmintonnen. Zoek jezelf een warme club zoals PSV-ONA Brugge, waar ook lang niet iedereen atletisch is gebouwd, en begin er gewoon aan. Het kost je alles samen maximaal zo'n 150 euro, terwijl een abonnement om te gaan fitnessen al snel oploopt tot het dubbele. Plus: het is een laagdrempelige sport waarin je snel kan groeien. Je maakt al eens een gelukspuntje, er wordt gelachen...je voelt je goed en vooral: je blijft komen. Het wordt een vaste structuur, een gewoonte, een hobby, ja zelfs een gezonde levensstijl!
De clubwebsite van psv-ona brugge vind je trouwens hier!
Het jaar 2010 loopt op zijn allerlaatste tenen en een gloednieuw decennium loert al om de deur. Sinterklaas vertoeft al lang in warmere oorden en de kerstman zit alweer in het koude noorden. Bij ons vriest het soms tegenwoordig ook dat het kraakt: dit jaar werd trouwens het record aantal sneeuwdagen aangescherpt tot 58 stuks, waarvan 32 in onze huidige maand. Sterk van koning winter, zeker als je weet dat het vorige record al dateerde van 1906. Maar, waarover ging deze blog weer? Juist ja
In de eindejaarsperiode komen veel vrienden en familieleden massaal bijeen om samen ook massaal te eten. Dat gebeurt niet één keer, maar verschillende keren en soms verschillende opeenvolgende dagen. Want er is immers kerstavond, Kerstmis, tweede kerstdag, oudejaar, Nieuwjaar en tweede Nieuwjaar. En de gezichten rond de wellicht mooi versierde tafel mogen dan wel variëren, het basisingrediënt blijft toch lekker, sfeerrijk en vooral uitgebreid tafelen. Ergens is dat overigens geenszins zo slecht, want te snel eten is niet goed voor een snelle spijsvertering en dus ook indirect nefast (wat een woord!) voor mensen die op hun (bolle?) lijn willen letten.
Zoals steeds hou ik mijn gewicht goed in het oog en mijn lodderig oog stelde de dag van kerstavond vast dat het prima was gesteld met het pre-feestdagengewicht. Onze nieuwe digitale weegschaal, die ook het vetpercentage aangeeft) wist me te vertellen dat ik goed was voor 73,4 kilogram. Ideaal, want mijn gewicht blijft tegenwoordig stabiel rond de 74 kilo. Enkele dagen later stelde ik gisterenavond vast dat de weegschaal me ongenadig een 76,9 kilo aanrekende. Logisch: lekker kerstavondeten, de volgende dag ook lekker gaan eten in Varsenare en tussendoor al de cupcakejes die mijn vriendin maakte, opgegeten. Vandaag heb ik de broeksriem figuurlijk een beetje aangehaald en letterlijk een gaatje verder gestoken en vanmiddag wees de wijzer naar 75,6 kilogram. Het doel is om dat vrijdag weer onder de 74 kilogram te krijgen, zonder daarbij een maaltijd over te slaan uiteraard.
Veel mensen zullen 2011 weer beginnen met het goeie voornemen om af te vallen in 2011. Sommige van hen zullen daarin slagen, anderen zullen een desillusie rijker zijn. Ik weet alvast dat de feestdagen geen geschikt moment zijn om te beginnen met een dieet. Het is praktisch onmogelijk en kan irritant overkomen. Geniet dus van deze eindejaarsperiode, met de gezellige sfeer, de vrolijk en hopelijk niet al te beschonken mensen en ook het lekkere eten en vlieg er volgend jaar wat minder in.
En anders dan met een welgemeende 'Vrolijk Kerstmis en een gelukkig Nieuwjaar' kan ik deze blogpost niet besluiten. Santé!
Het is alweer veel te lang geleden dat ik op deze blog nog iets heb gepost. Oprechte excuses daarvoor!
Mijn dieet is eigenlijk afgelopen. In een tijdspanne van 8 maanden ging ik van 123 kilo naar 74 kilo en rond dat gewicht blijf ik nu al enkele maanden schommelen. Veel mensen blijven me complimentjes geven en begrijpen maar niet hoe ik dat heb gedaan. Het antwoord is simpel, maar moeilijker om te zetten in de praktijk: meer bewegen en minder, maar ook gevarieerder en op meer geschiktere momenten eten. Als je dikker bent is het moeilijker om te beginnen met sporten: alles gaat tien keer zo moeilijk en het is minstens evenveel keer zo zwaar, maar het leuke is wel dat de kilootjes er (normaal gezien) vlotter afgaan.
Naar de diëtiste ga ik ook niet meer. Ik weet wat ik moet doen om af te vallen en waar ik op moet letten, dus acht ik dat niet meer nodig. Dat wil echter niet zeggen dat het altijd supergoed gaat. De oude Bart blijft aanwezig en de laatste dagen waren nagenoeg rampzalig op voedingsgebied. En daarover wou ik het in eigenlijk deze iets te lang uitgesponnen blogpost eens hebben.
Wat doe je als je eenmaal op je gewicht gekomen bent waar je wilt stoppen met diëten? Een periode van onzekerheid later probeer je een evenwicht te zoeken in wat meer beginnen eten en toch op je gewicht te blijven letten. Ik vond het in die periode jammer dat ik eigenlijk niet veel mensen ken die ook een dieet volgden. Dan had ik meer geweten hoe zij op gewicht bleven of hun voeding aanpasten...
Het is en blijft een moeilijke oefening. Enerzijds om niet te hervallen in vraatzucht en anderzijds om jezelf niet te blijven zien als een papzak die steeds maar meer moet vermageren. Vandaag heb ik een rampzalige dag en heb ik bijna niet anders gedaan dan gegeten. Het begon nochtans goed: twee geroosterde broodjes met butella light (+/- 275 calorieën) + 250 ml sojamelk (90 calorieën). Vanmiddag heb ik dan nog eens bij mijn moeder warm gegeten en daar heb ik wellicht iets te weinig gegeten, want ik ging met een hongergevoel van tafel. Nu heb ik in de namiddag al een Bueno (250 calorieën), maar vooral ook 150 gram chips (600 calorieën) en een meergranenbroodje met boter (390 calorieën) opgevreten. In het totaal is dat al goed voor ten minste 2000 calorieën. In feite zou ik nu niets meer mogen eten vandaag, maar 's avonds moet je ook eten...
Anyways, het blijft lastig vechten tegen oude gewoontes. Maar het lukt me wel, ik ben van te ver gekomen om het nu allemaal te verkloten.
Ik heb een rustig avondje. Wat internetten, misschien Cercle nog eens de Champions League laten winnen op de spelconsole...Enfin, u kent het wel, of misschien ook niet. Dus kruip ik nog snel even in mijn pen voor een kort blogberichtje. Een cursiefje over een klein werkdetail met grote vergelijkingen.
De vijftiger Guido stond in voor mijn officiële opleiding op mijn werk. Hij leerde me heel wat kneepjes van het vak en volgende week moet ik me alleen op de weg zien te bewijzen. Best wel veel verantwoordelijkheid, maar ik hou wel van een uitdaging. Mijn mentor is naast een uiterlijk vriendelijk en vaderlijk man ook een echte atleet. Zo doet hij morgenavond mee aan de 'Nacht van Torhout', waar hij deelneemt aan de marathon van 42 kilometer. Alstublieft!
De man houdt verder ook van voetbal en wielrennen en het is best grappig als hij soms van die wielrennen-achtige termen gebruikt tijdens het fietsen. Zoals in het wiel kruipen, overnemen, een tempoversnellingkje zetten, iemand uit de wind zetten...en spurtje bergop! Even terugspoelen naar gisterenmiddag toen de eerste editie van 'spurtje bergop' hielden. Als u naar het AZ Sint-Jansziekenhuis rijdt vanuit Sint-Andries moet je over twee bruggen. Zo ook de postbodes, maar dan wel maar eentje. Op die brug riep Guido me toe om een spurtje te houden wie het eerst boven was. Ik zat veilig in mijn wiel en we reden vrij traag. Ik schakelde direct een paar tandjes groter en nam enkele meters die Guido niet meer toegefietst kreeg. Maar hij hield wel verbazend sterk stand.
Vandaag de tweede en voorlopig laatste editie van het steile spurtje, ditmaal van de voet van de brug, vanaf het opdraaien. Ik had daarvoor een kilometer 'aan kop' gevlamd, maar waande me toch favoriet. Weeral legde ik de ketting op het zwaarste tandje en de grote molen werkte goed. Guido bleef echter in een kleiner verzet (met moeite) aanklampen. Plots zag ik hem halfweg naast me opduiken en over me gaan. Zijn voeten dansten precies op de pedalen en ik geraakte niet meer langszij, laat staan over goeie oude Guido. Om het mooi te zeggen was het sterven aan het wiel, maar toch voor de bezemwagen blijven.
Ik voelde me echt als Jan Ullrich tegen pakweg een Lance Armstrong. En damn, wat moet die Duitser zich vaak gefrustreerd hebben gevoeld!
U weet het misschien of misschien ook niet, maar ik ben nu al twee weken aan de slag als postbode in de eigen Brugse regio. Een leuke en vaste job waarin in bovendien toch al veel vriendelijke mensen tegen het lijf ben gelopen, maar die wel fysiek niet te onderschatten is. Daarnaast heb ik ook mijn eetgewoontes moeten bijstellen om toch een gezond dieet te blijven nastreven en toch mijn werk goed uit te voeren.
Mijn ontbijt van drie boterhammen heb ik vervroegd naar 5.30 uur, tien minuutjes voor ik naar het werk vertrek. Voor het transport reken ik op mijn oude knar van een fiets en uiteraard op mijn spierkracht. Het is trouwens leuk en verkwikkend om te fietsen zo vroeg in de buitenlucht. Je kan nog de vogeltjes horen fluiten en op dit moment van het jaar is het nog klaar buiten. Ook de regen is nog niet zo'n grote spelbreker geweest tijdens mijn nog korte werkperiode.
Ik ondervond wel problemen met mijn middageten, dat ik vaak nuttigde omstreeks 14-15 uur, wat uiteraard veel te laat is na mijn ontbijt. Ik leed vaak honger, maar heb ondertussen de oplossing gevonden. Rond 8.30 uur kan je immers een korte pauze nemen, die ik dan gebruik om een boterhammetje of een daar gekochte sandwich naar binnen te werken. Als dat niet lukt koop ik tijdens de route een Balisto-reep of schaf mezelf een flesje Cola Zero aan. Dat laatste is trouwens niet al te gezond heb ik dus inmiddels van mijn diëtiste vernomen. Om bij te komen kan het geen kwaad, maar als je er te veel van drinkt kan het een oorzaak zijn van botontkalking, waar vrouwen overigens wel meer kans op hebben.
De laatste twee weken heb ik ook een ministrijdje met de weegschaal achter de rug. Ik woog bij aanvang van de job zo'n slordige 88 kilo en dat getal verminderde telkens tijdens de week, maar tijdens het weekend liep het weer op om onverklaarbare reden. Hoe dan ook lijkt het tij nu wat gekeerd en sta ik op een min of meer 85,9 kilo, wat voorlopig een minimumgewicht is.
Morgen moet ik eens voor mijn doen vroeg opstaan. Om 10 uur heb ik een nieuwe afspraak bij mijn diëtiste voor een eerste maandelijkse controle. Het zal de zesde afspraak zijn en ik krijg het gevoel dat de consultaties steeds minder nut beginnen krijgen. Positief is wel dat de prijs per consultatie nu 'slechts' 17 euro is, waar ik voor het eerste gesprek en de eigenlijke opstart van mijn officiële dieet 47 euro moest neertellen. Voor mensen die ook een dieet overwegen onder professionele begeleiding: het wordt niet echt genereus terugbetaald. Althans toch niet wanneer je bent aangesloten bij de christelijke mutualiteit. Diezelfde mutualiteit betaalt trouwens slechts één keer een dieet voor een klein deeltje terug...
Maar bon, ik besef ook wel het belang van opvolging en ik zou graag morgen de nieuwe verhouding tussen de spiermassa en vetmassa in mijn lichaam nog eens willen berekenen. Het is bovendien ook zo dat dikke mensen niet overal proportioneel dik zijn. Bij mij zijn de probleemgebieden de armen, kort gevolgd door de buik. Vandaag ben ik trouwens weer op de weegschaal gaan staan, die me positief verraste met een resultaat van 90,8 kilo, een nieuw diepterecord en bijna een nieuw voordeur. Volgens gezondheid.be is mijn BMI-index daarmee nu onder de grens van zwaarlijvigheid gedaald en ben ik nu een persoon met overgewicht. Exact bedraagt die index bij mij nu 29,7.
Voor de lol heb ik ook eens gecalculeerd hoeveel ik zou moeten wegen om een normaal BMI-cijfer te halen, namelijk eentje tussen de 20 en 25. Wel, in dat geval zou ik 75 à 76 kilogram moeten wegen. Ik heb daar eens goed mee gelachen en het bewijst nog maar eens de relativiteit van diezelfde overbekende index. Ze houdt immers geen rekening met de spiermassa, want onder de 80 kilogram komen is voor mij bijna niet mogelijk, of ik moet spierweefsel afbreken.
Morgen wil ik de diëtiste een aantal vragen stellen ook. Of het bijvoorbeeld kwaad kan om in plaats van een liter water een liter Cola Zero te drinken? Welke producten nu echt light zijn? Wat ze denkt over pasta- en/of groenteslaatjes en hoeveel calorieën je eigenlijk dagelijks moet opnemen opdat je gezond blijft afvallen? Dat zal wel snor zitten, maar ik wil het toch controleren...
Hoewel het niet mijn bedoeling is alles van mezelf tot in het fijnste detail te onthullen, wil ik het toch even hebben over mijn vader. Wilfried van Maele is een 55-jarige metaalarbeider die vorig jaar het landbouwbedrijf van mijn grootvader heeft overnam, toen die laatstgenoemde erg plots overleed. Een vijftiger die ontzettend hard werkt en voor zijn kinderen veel over heeft.
Ik en mijn vader komen goed overeen en we lijken ook veel op elkaar, zowel qua uiterlijk als van karakter. Van hem heb ik mijn soms zo kenmerkende verstrooidheid meegekregen, mijn impulsiviteit, maar ook mijn vriendelijkheid en behulpzaamheid en het vermogen om onder alle omstandigheden jezelf en anderen te relativeren. Ook zwaarlijvigheid is iets waar we beiden aan 'lijden'. Maar voor hem zou op dieet gaan moeilijker zijn, want de kwalijke eetgewoontes die hij heeft zitten te diep verankerd in de persoon die hij is en hoe hij zijn avond doorbrengt. Bovendien zit obesitas er langs die kant van de familie echt ingebakken. De keuken die hij (en mijn oma) produceert is heel erg lekker, maar vaak ook erg zwaar en enorm grote porties. Er heerst een mini-subcultuur waar een volle tafel bijna noodzakelijk is en waar je enorm veel keuze hebt uit wat je allemaal wil eten.
Het probleem is dat ik daar regelmatig nog kom en dat ik iedere keer terug wat gewicht aangekomen ben als ik hier in Brugge terug op de weegschaal ga staan. Vandaag wees de digitale weegwijzer naar 93 kilo, waar dat drie dagen geleden nog 91,6 kilo was. Het is vervelend om telkens terug omlaag te moeten knokken en wetende dat je bij je vader toch je best doet om zo 'gezond' mogelijk er te eten. Ik kan toch ook moeilijk verlangen, laat staan eisen, dat mijn vader en grootmoeder, mensen van 't goei leven zich aanpassen omdat ik op dieet ben? Het is een moeilijke kwestie, maar ik denk dat ik de volgende keer toch een keukenweegschaaltje meeneem naar Eede.
Deze middag bood de koelkast maar weinig ideetjes om er een gezond, maar ook lekker middagmaal van te maken. Een paar tomaatjes, een ui, wéér aardappelen, dat ene overgebleven geplette schnitzeltje? Nee, ik ben naar de Carrefour gepeddeld en er een lasagne gekocht van de WeightWatchers. Goed voor een totaal van 350 kilocalorieën en een tevreden, voldaan gevoel achteraf. Maar dat ik niet de perfecte weg bewandel blijkt toch ook weer.
Samen met de lasagne kon ik het niet laten om in de wachtrij nog snel een groot doosje tic-tacs mee te graaien. In het totaal gaat het over 49 gram, goed voor in totaal 390 kilocalorieën (meer dus als de lasagne). Toen ik er een heleboel van had binnengespeeld wou ik wel eens weten hoeveel ik nu exact binnen had. Blijkt dat er in een groot doosje van 49 gram exact 100 tic-tacs zitten. Ik telde alles na: ik had er 63 gegeten, die cijferwaarde vermenigvuldigt en zo kwam ik uit op 126 kilocalorieën. Iets te veel voor een tussendoortje, maar niet dramatisch hoog. En ik had echt een verzadigd gevoel.
Dus wat mij betreft, een aanrader voor wie eens (of meer dan eens ;)) een zwak momentje heeft.
Ik ben eigenlijk een ongelofelijk grote uitsteller. Elke dag dacht ik wel aan iets wat ik hierop zou kunnen posten, maar tijdsgebrek en luiheid weerhielden me ervan. Nu, het komt er eindelijk nog eens van.
Het gaat ondertussen prima met me. Ik ga wat vaker fietsen en mijn conditioneel sta ik scherper dan ooit. De weegschaal geeft me nog 95 kilogram, waar van mij nog zeker 10 kilootjes mogen van afgetrokken worden. Discipline bewaren lijkt daarbij de grootste zorg en moeilijkheid. Snoepen doe ik amper nog, maar vooral 's avonds is er wel goesting naar iets met veel suiker. Vettige producten zoals chips en frieten mijd ik wonderwel makkelijker.
Vandaag stond ondergetekende ook op de court van de Loppemse sporthal, waar er een recreantentoernooitje badminton was. Ik speelde zowel in de dubbel en mix in de klasse 2+, wat in mensentaal of outsiders ook wel wordt omschreven als 'gevorderd'. Mijn toekomstige schoonbroer en ik verloren al onze wedstrijden, maar telkens heel nipt. Dan is dat natuurlijk altijd extra zuur als het dan misloopt, maar we weten dat we het niveau toch wel zeker waard zijn. In de mix nam ik het met een goeie vriendin die nog maar enkele maanden speelt op tegen andere gevorderden. Het was nog maar de tweede keer dat we samen op het terrein stonden, maar het verliep al veel beter. We slaagden er zelfs in onze laatste match winnend af te sluiten. Een zenuwslopende partij van stervende en vermoeide zwanen, waarbij ik een groot arsenaal aan krachtige slagen moest bovenhalen om samen de bovenhand te halen. De conditie was voor mij doen heel goed, de vorm ook, de tevredenheidachterafdus des te groter!
Diëten is een werk van lange adem. Dat begin ik nu eigenlijk pas te beseffen. Ik ben begonnen met veel goeie moed en had mezelf stiekem voorgenomen nooit nog bij te komen, nooit nog ongezond te eten enzovoort. Maar de voorbije dagen brak dan toch even de veer: 's avonds speelde ik telkens wat paaseitjes binnen en op één dag at ik twee warme maaltijden na elkaar met veel te veel vlees (+/- een halve kilo). En op Paasmaandag 5 april had ik al drie koffiekoeken binnengespeeld op het badmintontoernooi met daarna trouwens een groot slaatje met geitenkaas, gewikkeld in hesp en met spekblokjes.
Tja, nu ik het hier zelf neerpen besef ik dat het verkeerd was. Dat besefte ik ook op dat moment wel, maar de weegschaal bleef genadig en daarom durfde ik het aan om het lot uit te dagen. Tot plots dat vreselijke driecijferige getal weer prompt verscheen op de weegschaaldisplay. Ik woog weer 100,2 kilo waar dat nog 98,5 kilo is geweest. Even twijfelde ik: is alles voor niets geweest? Zou ik nu gewoon niet aan gewichtscontrole doen en het dieet laten varen?
Maar dat zou betekenen dat ik net als al die andere (voornamelijk vrouwen) zou moeten stoppen met deze blog en telkens ik op zo'n schrijfplaatsje langskwam eindigde het dieet wel met zo'n tegenslag. Opgeven ligt gelukkig niet in mijn aard en ben ik opnieuw begonnen en heb ik besloten wat strenger te zijn en mijn porties terug juist op te volgen. Met succes trouwens, want vandaag staat de teller toch al weer op 99,6 kilo.
Aan alle mensen die ook willen vermageren, met of zonder operatie, vooral volhouden en voldoende discipline voor jezelf aan de dag leggen!
Sinds enkele dagen is het moeilijker om de nochtans goede verworven voedingsgewoontes te blijven handhaven. De paasklokken vliegen volgens mij niet enkel vanuit Rome, maar van alle kanten. En ik heb drie grote zwaktes: gefrituurd eten, ijsjes en ook chocolade (gelukkig geen witte!). Het is me nu twee dagen op rij niet gelukt om van die halve kilo paaseitjes te blijven die zo centraal in onze frigo staan te pronken. Ik troost me een beetje met de gedachte dat ik ze niet allemaal opvreet, zoals ik vroeger wel zou doen, maar het is telkens net voor ik ga slapen. Te laat slapen blijft een probleem en mijn wekker werkt bovendien niet meer naar behoren, zodat ik bang ben om overal te laat te komen.
Gelukkig is er morgen een badmintontoernooi. Samen met een paar vrienden nemen we deel aan een recreantentoernooi in Oostende dat georganiseerd wordt door OBTC Oostende. Ik moet er lekker vol aan de bak, want ik speel zowel enkel, dubbel en mix. Een goeie vriendin uit Oostende zelf wordt mijn partner. Zij begon enkele weken met badmintonnen en ik zal snel merken of ze veel progressie heeft gemaakt of niet. Aan de kwaliteit van mijn racket zal het niet liggen. Ik heb er nu een 'dure' aangeschaft van Artengo (820). Ja, ik weet het, 35 euro is niet veel voor professioneel materiaal. Maar voor een werkzoekende is dat toch al wat.
Oh, het is trouwens bijzonder moeilijk om digitale soortgenoten te vinden. Daarmee bedoel ik mensen die ook willen afvallen en ook hun verhaal neerpennen op een blog. Je moet je eerst door ellenlange pagina's vol advertenties worstelen, zelfs met de aanwijzingen die ik vond in het boek van journalist-auteur Arjan Dasselaar (Internetresearch, 2008). Ik zou namelijk graag in contact treden met die mensen en hen hier op mijn blog een link geven. Maar dat is voor morgen, of zeg maar zeker overmorgen.
Goed nieuws vandaag! De weegschaal gaf vandaag het leuke gewicht aan van 99,3 kilogram. Eindelijk is het gelukt om onder die grote grens van 100 kilogram te duiken. Ik ben ontzettend tevreden, want onder dat getal met drie cijfers gaan was door de diëtiste en huisdokter pas voorzien voor de laatste maanden van deze jaargang. Het blijft dus relatief vlot gaan, maar de zin in frietjes en ander gefrituurds lekkers zoals een Bicky, frikandel speciaal en dergelijk smakelijks wordt wel groter. Gisteren moest ik ook voor het eerst een pil Magnésium forte nemen van producent Biover. Ik heb immers al een weekje last van vermoeide bilspieren, wat me serieus hinderde bij het badmintonnen. Maar mijn moeder wist dus blijkbaar raad en vandaag heeft het echt al resultaat. Gelukkig maar!
Dan nog iets kleins. Ik heb vandaag gezondigd en pas 's middags opgestaan. Tijd om voor middag te eten was er ook niet, want ik moest om 13 uur gaan solliciteren. Nu, het is allemaal wat uitgelopen en anderhalf uur geleden heb ik dan snel een rolletje Mentos gekocht. Omdat ik weeral nieuwsgierig was ook even de voedingswaarde van de lekkere muntjes opgezocht en dat blijkt goed mee te vallen. Ik heb een rol van 48 gram volledig opgevreten. De website calorielijst.nl vermeldt dat 100 gram Mentos binnenspelen 384 kilocalorieën oplevert, op de webstek alfitness.com is dat iets meer: 391 kilocalorieën. Hoe dan ook: ik zal al vrij vol van zo'n rol van 48 gram, dus 100 gram Mentos naar binnen werken, daar moet je sterk voor zijn. Nadeel is wel dat er veel suiker inzit. Websites meldden me een koolhydratengehalte dat gaat van 92-97 procent, waarvan de overgrote meerderheid suikers zijn. Voor wie zich afvraagt wat er in één muntje zit: één muntje bevat 10 kilocalorieën en weegt ongeveer 2,8 gram, waarvan 2,64 gram koolhydraten zijn. Deze gegevens vond ik terug op deze website.
De beste website om snel voedingswaarde van op te zoeken is deze!
Er zijn zo van die kwalijke gewoontes waar een mens moeilijk vanaf raakt. Mijn vader kan niet zonder enkele sigaretjes per dag, de moeder van een vriend zonder enkele glaasjes wijn per avond. Ik had en heb er nog steeds verschillende, die me tot de zwaarlijvige jongeman hebben gemaakt die ik nu nog steeds ben. Elke woensdag- en zaterdagmiddag gingen we altijd eten bij mijn grootouders van mijn moeders kant en na het eten aten we dan een ijsje. Na het dessert ging ik dan meestal in de tuin een balletje trappen en terwijl speelde ik nog gauw 2 à 3 fake-magnums binnen. Of wat te zeggen van de rituele Bicky voor een minivoetbalmatch of de vele kant-en-klare pastagerechten die ik de laatste maanden van vorig jaar altijd kocht in de Carrefour.
Tegenwoordig kamp ik nog steeds met enkele hardnekkige moeilijkheden die het diëten bemoeilijken en ze zijn eigenlijk logisch met elkaar verbonden. Ik blijf zonder reden veel te lang op en slaap dus een groot deel van de voormiddag door en soms zelfs tot 13 uur. Natuurlijk speelt het feit van werkzoekend zijn wel mee, maar een ontbijt nemen is onontbeerlijk voor wie wil diëten. Je moet ontbijten, eten over de middag en nog eens avondeten tot je nemen en eventueel nog een tussendoortje van maximaal 100 calorieën. Maar in de praktijk blijft het voor mij moeilijk om op te brengen om vroeger uit mijn warm nestje te komen.
Tussen te weinig slapen en zwaarlijvigheid is er overigens wel degelijk een verband. Zo toonde ene Stijn Verhulst, een onderzoeker aan de Antwerpse universiteit, in 2008 in een doctoraatsonderzoek aan dat in 50% van de gevallen van obese kinderen bleek dat deze ook te weinig hadden geslapen. Veel jonge kinderen gaan immers later dan 22 uur slapen en moeten al vroeg op voor die verrekte school. De verklaring hiervoor moet worden gezocht in het hormoon leptine, dat pas in 1994 werd ontdekt. Leptine is het hormoon dat je een verzadigd gevoel geeft na het eten. Nu blijkt dat als je te weinig slaapt slechts weinig leptine in het bloed hebt, waardoor je dus het gevoel krijgt dat je niet genoeg hebt gegeten. Bovendien heb je dan ook te veel ghreline in het bloed, wat je eetlust net doet toenemen. Een dik foute combinatie dus!
De weegschaal is sinds enkele maanden een goeie vriend van mij geworden. In het begin van mijn afvallingsrace zag ik hem zelfs dagelijks en nu nog ten minste twee keer per week. Vandaag hijste ik mezelf weer op het digitale weegtoestel, dat me na even wikken en wegen een score van 100,9 kilo toekende. Dat zou een forse vooruitgang, maar veiligheidshalve reken ik er altijd 200 à 300 gram extra bij. Toch is zelfs dat getal een prima resultaat. De voor mij mythische borderline van 100 kilo komt zo wel zeer dichtbij. Ruwweg betekent het dat ik ongeveer 3 maanden 22 kilo ben afgevallen.
Dat klinkt spectaculair en als je dat gewichtsverlies voorstelt in aardappelen is dat inderdaad heel wat. Het is veel makkelijker om te wandelen en ik ben niet direct vermoeid als ik vervelende klusjes moet opknappen. Sommige mensen denken dat ik met tegenzin zaken afwerkte, maar dat is dus slechts deels aan luiheid te wijten.
Het gebeurt nu ook steeds vaker dat ik complimentjes krijg over het feit dat ik vermager of toch zelfs al een poging met dat doel onderneem. Ik weet dan meestal niet goed wat ik daarvan moet denken. Sowieso reageer ik altijd nogal verlegen op complimentjes, want ik wil absoluut nooit een dikke nek hebben of arrogant overkomen, maar met deze vermageringscomplimentjes is het nog anders. Ik ben hen dankbaar en dat zeg ik ze ook, maar ergens in mij is er mijn geweten dat me vermanend toespreekt. Ik vind dat ik niet moet 'beloond' worden voor deze noodzakelijke inspanningen die ik voor mijn gezondheid doe. Want het is (hoofdzakelijk) mijn eigen schuld dat ik zo zwaar was geworden. Had ik dat voorkomen, had ik geen dieet moeten volgen. Magere mensen krijgen toch ook geen complimentjes omdat ze mager zijn?
Nuja, het idee hebben van je gesteund te voelen is wel leuk uiteraard.
Ik zal het kort houden, want morgen moet ik ook weer vroeg uit de veren. Ik ben een kleine illusie armer, want de zogenaamde 'vezelreep' Balisto is niet zo onschadelijk, laat staan gezond, als ik voordien wel dacht. Mis poes! Een Balisto-reep bestaat voor ruim een vierde uit vetten, waarvan de meerderheid verzadigde zijn, en 59 procent koolhydraten, waarvan 43 procent suiker. Het is zelfs zo dat een Balisto-reep ongeacht de grootte meer verzadigde vetten en kilocalorieën bevat dan een Mars.
Kijk, tegenwoordig heb je ze uieraard in klein formaat per twee reepjes wat een totaal van net geen 100 kilocalorieën oplevert. Maar ik vind het gewoon erg verraderlijk, gezien de granen op de verpakking en het bevestigen van imoga van een koekje met veel vezels, terwijl een dergelijke reep maar voor 3 procent uit die vezels bestaat.
Voor wie slechtziend, lui, moe of zat is wil ik het best nog eens herhalen. In deze persoonlijke blog beschrijf ik hoe ik van een superzwaarlijvig persoon terug een beetje een normaal mens wordt, lichamelijk gezien. Het is dus mijn eigen queeste op zoek naar een ideaal streefgewicht, zonder garantie op succes, maar uiteraard met de wil en dus de motivatie om te slagen. En waar een wil is, is soms best een weg.
Situatieschetsje om te beginnen. Op 2 januari dit jaar merkte ik dat ik niet meer op onze weegschaal kon staan. Ik geraakte er wel nog bovenop, maar u begrijpt vast wel wat ik bedoel. Een sterkere, doch vrij goedkope Blokker-weegschaal bracht soelaas en drukte me met de neus op de zware feiten: 123,6 kilogram, wat me een indrukwekkende BMI-score van 40 opleverde. Meer zelfs: als ik een gastrische bypass zou laten steken of een andere operatieve maagverkleining had laten uitvoeren kon ik dankzij dat BMI zelfs het gros van de operatiekost recupereren van het ziekenfonds. Dat wist ik echter op dat moment niet.
Ik begon als een gek aan een eigen dieet. Zo weinig mogelijk vetten, suikers, boterhammen. Veel water en wekelijks zelfs een stuk fruit. Het leek te renderen, want de kilo`s gingen er vlot af. Maar ik voelde me minder en minder goed en vooral futloos. De dokter stuurde me door naar een dieetspecialiste, bij wie ik nu nog altijd in 'therapie' ben. Al snel bleek dat ik slecht bezig was: mijn spierweefsel zou worden aangetast en mijn mentale gezondheid was niet dat. Ik kreeg een persoonlijk dieet voorgeschreven, wat ik nu nog altijd met succes volg. Aan een operatie heb ik wel nog gedacht, maar ik was al te fel vermagerd en zelf een som van ten minste 5.000 euro (dixit AZ-arts Bruno Dillemans) ophoesten lag ook niet voor de hand.
Hoe staat het nu? Goed, dank u! Ik weeg nog 102 kilo (BMI: 33) en voel me vrij goed. Het dieet werkt en het badmintonnen doet de rest. Het wandelt makkelijker en het ontzeggen van snoep is ook makkelijker omdat ik zie dat het werkt en ik nooit meer wil worden als enkele maanden geleden. Het vooropgestelde einddoel voor mij zou 87 kilo zijn, omdat ik volgens de specialiste een vrij uitgebreid spierweefsel heb. Maar ik wil graag naar 85 kilogram gaan. De weg is dus nog lang en het is niet zeker of het wel lukt, maar die spannende weg kunt u via dit kanaal dus op de voet volgen, evenals commentaren op nieuwsitems rond obesitas en dergelijke.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik kan deze nacht maar moeilijk de slaap vatten en zonet stootte ik bij het surfen op de blog van Emilie Laurent. Een jong meisje die me eigenlijk compleet onbekend is, maar wel een vrij interessante blogpost schreef over het verraderlijke effect van te veel fruit eten. Onwillekeurig gingen mijn gedachten naar de grootscheepse campagne 'All day long', waaraan ik me al een tijdje mateloos erger. En nu het blijkbaar van 22 tot en met 28 maart de 'Week van de Groenten en Fruit' is, kan ik maar met moeite aan ontsnappen.
U moet weten dat ik bijna geen fruit eet. Wat is er lekker aan een watermeloen? Wat is er leuk aan een kleverige mandarijn of draderige sinaasappel? Hoe kunnen mensen in hemelsnaam een citroen opeten? Wat is er zo verslavend aan die zo vervelend in je mond openspetsende druiven? Ik begrijp dat niet. Het enige wat ik lust is een zoete kiwi of een maandelijkse appel. That's it.
Volgens Emilie Laurent mag je wel 5 stuks fruit per dag eten, maar best niet meer. Maar eerlijk: wie heeft tijd OF zin om zoveel fruit binnen te spelen anyways? Hoe dan ook, het probleem is dat de fructose (suiker in het fruit) in tegenstelling tot andere suikers er niet voor zorgt dat het hormoon insuline vrijkomt, waardoor we geen verzadigd gevoel krijgen en dus in principe fruit zouden kunnen blijven eten. Ook in honing en jam bevatten veel fructose.
Ik wou even opsnorren welke fruitsoorten dan het gevaarlijkste zijn. Welnu, ik kwam te weten dat een appel gemiddeld 56 calorietjes bevat, een sinaasappel 46 calorietjes en een banaan 128 calorietjes. Dat vond en vind ik eigenlijk best veel. Het 'lekkerste' fruit is trouwens het slechtste: appels, peren, kersen, druiven, mango, meloen, sinaasappel, peer, ananas en watermeloen bevatten per stuk meer dan 4 gram fructose. Maar bij de goeie fruitsoorten vinden toch ook zoete vruchten als aardbeien, abrikozen en pruimen terug met minder dan dan deze hoeveelheid waarvan sprake. Die laatste gegevens vond ik hier terug. Op een andere blog vond ik dan terug dat een kiwi ook een goed idee is en appel zelfs meer dan 5 gram fructose per 100 gram bevat. Dus voortaan enkele kiwi's voor mij!
Van dik naar dun
