Ik ben Eva
Ik ben een vrouw en woon in Bertem (België) en mijn beroep is bediende bij een verzekeringsmaatschappij.
Ik ben geboren op 30/04/1981 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: verhalen lezen en schrijven, wandelen in de natuur, reizen om andere culturen te leren kennen.
Wanneer Xander na zes weken
afwezigheid terug thuiskomt, lijkt er op het eerste gezicht niets aan de hand.
Hij kijkt er naar uit om het normale dagelijkse leven met zijn verloofde Lynn en
zijn dochtertje Sanne terug op te pakken.
Niets blijkt echter nog te zijn
zoals het was voor zijn vertrek. De mensen uit zijn directe omgeving blijken
helemaal niet te zijn zoals hij dacht. Wie kan hij nog vertrouwen? Zal hij er
ooit in slagen zijn oude leven terug te krijgen?
Op deze blog kan je de eerste verise van mijn zelfgeschreven verhaal 'Twee gezichten' lezen. Ik hoop dat jullie even veel plezier aan het lezen van dit verhaal zullen beleven als ik heb bij het schrijven ervan. Alvast veel leesplezier toegewenst.
21-08-2017
De fantasiedobbelstenen
Hallo lieve lezer.
Ik ben terug van een hele tijd weg te zijn geweest
en ik heb er heel veel zin in om jullie opnieuw te verwennen met een aantal
zelfgeschreven verhalen.
De volgende tekst is ontstaan door met mijn
fantasiedobbelstenen te werpen. Ik ben lang op zoek geweest naar deze
dobbelstenen en heb ze uiteindelijk gevonden in de Tiger-shop in Leuven. Ze
zijn een ideale manier om je te helpen bij het schrijven wanneer je even
vastzit en ik ben ervan overtuigd dat ze me in de toekomst nog vaak gaan helpen
bij het verzinnen van nieuwe verhalen.
Tijdens een worp met de dobbelstenen kwamen de
volgende zes afbeeldingen naar boven te liggen : bril, potlood, walvis,
autobus, een droevig gezichtje en een dennenboom. Deze dobbelstenen vormden
uiteindelijk de basis voor het volgende verhaal dat ik heb geschreven. Ik wens
jullie veel leesgenot en misschien dat de les die ik op het einde via dit
verhaal wil meegeven ook voor jou heel waardevol kan zijn, maar geniet in
eerste instantie van het verhaal en wat er verder gebeurt dat zien we dan wel
weer.
Ik kom de kamer binnen. Ze is leeg. Er is niemand
te zien. Mijn gezicht ziet rood van het huilen. Ik weet niet meer wat te doen.
Tot ik in het midden van de kamer een tafel zie staan met daarop drie kaarten,
elk met een andere afbeelding : een dennenboom, een potlood en een bril. Ik
neem de kaart met het potlood en berg hem op in mijn zak. Wat ik niet weet is
dat deze keuze de rest van mijn leven zal gaan bepalen. Wanneer ik de volgende
ochtend wakker wordt en de kaart uit mijn jaszak haal zie ik dat er niet langer
een potlood opstaat, maar dat de kaart vervangen is door een busticket met een
onbekende bestemming. Ik besluit mijn nieuwsgierigheid te volgen, gooi snel
enkele spullen in een trekkersrugzak en neem de bus op het uur dat op de kaart
vermeld staat. Die bus zal me uiteindelijk naar het mooiste plekje brengen dat
ik ooit heb gezien. Een prachtige groene heuvel met uitzicht op een verlaten
strand met een azuurblauwe zee waarin talrijke walvissen rondzwemmen. Ik kijk
verbaasd om me heen. Een man die ik nog nooit heb gezien overhandigt me een
cursusblok en een potlood. Het zal op die plaats zijn dat ik uiteindelijk het
manuscript voor het verhaal dat ik in mijn hoofd heb zal schrijven.Wat zou er
zijn gebeurd als ik die bewuste dag een andere kaart had genomen? Zou ik dan
uiteindelijk ook de beslissing hebben genomen om mijn droom te volgen?
Dit is dan wel een fictief verhaal, maar het zegt
wel iets over de gebeurtenissen die ons allemaal overkomen tijdens ons leven.
Op een bepaald moment kom je voor een keuze te staan, een keuze die de
rest van je verdere leven kan gaan beïnvloeden. Niet elke keuze is gemakkelijk,
maar vaak leiden de moeilijkste keuzes tot de mooiste resultaten. Dus laat je
niet tegenhouden door deze moeilijke keuzes en doe wat je hart je ingeeft. Je
weet immers nooit wat er allemaal voor moois kan gebeuren.
Het team van hoofdinspecteur De
Goede wilde net het huis verlaten toen ze vaststelden dat stagiair Green
nergens te bespeuren was.
Heeft iemand de jongen Thomas
ergens gezien?
De laatste keer dat ik hem
gezien heb, zat hij boven in de studeerkamer, chef.
Net op dat moment kwam de jonge
stagiair de trap afgelopen.
Waar zat jij? Heb ik bij het
begin van de huiszoeking niet gezegd dat ik jullie om kwart na drie terug
beneden verwachte? Als je deze job graag zou willen doen, dan zou ik me maar
aan de bevelen van mn overste houden!
Het spijt me, meneer. Ik denk
echter dat ik iets ontdekt heb in het bureau.
De hoofdinspecteur keek de
jongen ongelovig aan. Na een keer hard gevloekt te hebben haastte hij zich met
de rest van zijn team naar boven.
Het was vijfentwintig minuten na
drie in de namiddag. De schooldag was net afgelopen. Op de overvolle parking
naast het schoolgebouw was het zoeken naar een vrije parkeerplaats. Miranda had
geluk. Er reed net een wagen weg toen ze het plein kwam opgereden. Hopelijk was
dit een gunstig teken en zou het tij voor haar familie eindelijk keren. Ze deed
haar wagen op slot en liep naar het gebouw waar de kleuterklassen gevestigd
waren. Ze keek de andere ouders zo weinig mogelijk aan om nieuwsgierige vragen
te ontwijken. Toen ze de deur opendeed en naar binnen wilde stappen werd ze tegengehouden
door een journalist van de commerciële omroep.
Mevrouw, u bent toch de
schoonzus van Xander Franssens? Zou ik u enkele vragen mogen stellen?
Sorry, meneer. Ik heb nu geen
tijd. Mijn zoontje zit op mij te wachten.
De vrouw wilde verdergaan, maar
de journalist blokkeerde de deur.
Wilt u mij alstublieft
doorlaten? keek ze hem smekend aan.
Ondertussen had er zich al een
massa volk rond het tweetal verzameld.
Wat heeft u te zeggen op wat
het slachtoffer Lynn Van Wesemael daarnet in de rechtszaal verteld heeft?
Volgens haar kan iedereen uw nichtje verkracht hebben.
Ik heb hier niets op te
zeggen.
Voelt u zich soms schuldig om
wat er gebeurd is? Jullie woonden toch in hetzelfde huis, nietwaar? Heeft u dan
nooit gemerkt dat er iets aan de hand was?
Ik heb nooit iets gemerkt,
omdat er nooit iets gebeurd is! Alles wat Lynn verteld heeft, is een leugen!
Zij was enkel geïnteresseerd in het geld van mijn schoonbroer en de aandacht
die ze door hem kreeg!
Ze duwde de journalist van zich
af en liep de gang op naar het klasje van haar oudste zoontje.
Waarom reageert u toch zo
aanvallend, mevrouw?! riep de journalist haar nog na. Heeft u soms schrik dat
er nog andere zaken aan het licht gaan komen?
De huiszoeking was bijna een
uur bezig toen hoofdinspecteur De Goede zijn team samenriep voor een korte
evaluatie. Ze verzamelden rond de plastieken tuintafel met vier verschillende
keukenstoelen in de eetkamer. Het aanrecht stond nog vol met het keukengerei
van de vorige avond. Vanuit het grote schuifraam had je zicht op een kleine,
onverzorgde binnenkoer. Heel de inrichting van deze oude stadswoning deed je
onmiddellijk beseffen dat de bewoners het niet breed hadden. Een groter
contrast met de luxe villa van de verdachte was niet mogelijk.
Gasten, we zijn nu ruim zestig
minuten binnen en hebben nog steeds geen verdachte elementen gevonden. Het
lijkt erop dat het slachtoffer Lynn Van Wesemael de waarheid gesproken heeft en
dat ze niets te maken hebben met het dossier van kindermisbruik tegen de
beschuldigde. Uit de rekeninguittreksels die we gevonden hebben kunnen we
concluderen dat er inderdaad financiële problemen waren en dat ze daardoor
waarschijnlijk de foute keuzes gemaakt hebben. Nu ja, het is hoe je het bekijkt,
het is misschien wel dankzij deze fout dat we meneer Franssens hebben kunnen
ontmaskeren en het misbruik bij zijn dochter hopelijk hebben kunnen stoppen.
Alle medewerkers waren het
volmondig eens met de conclusies van hun chef. Ze waren opgelucht dat ze
eindelijk met heel deze farce konden stoppen. Waarvoor was dit eigenlijk
allemaal nodig geweest? Ze hadden al meer dan genoeg bewijs verzameld dat deze
vent schuldig was. Als hij geen bekend zanger was geweest dan had heel deze
heisa waarschijnlijk niet plaatsgevonden en dan zat die pedo nu al lang
opgesloten in de zwaarbeveiligde gevangenis op het kunstmatig aangelegde eiland
vlak buiten de stad.
Gisteren was het mijn verjaardag. Daarnaast was het ook de deadline voor het manuscript van mijn verhaal "Twee gezichten". Van mijn verjaardag heb ik met volle teugen genoten en er een onvergetelijke dag van gemaakt. De deadline voor mijn manuscript heb ik echter niet gehaald. Dit wil helemaal niet zeggen dat ik dit verhaal links heb laten liggen. Integendeel zelfs. Het waren echter vermoeiende weken waardoor ik na een drukke werkdag nog weinig energie overhield om te gaan schrijven. Hier is een maand geleden verandering in gekomen. Na het doen van een test rond hooggevoeligheid en de zeer hoge score die ik hierbij behaalde ben ik gestart met de online-introductietraining van Femke De Grijs om met deze kwaliteit beter om te gaan. Een ding is tijdens de eerste maand alvast duidelijk geworden en dat is dat ik heel veel energie haal uit het creatief bezig zijn. Naar aanleiding daarvan heb ik dan ook besloten om terug de dagelijkse gewoonte op te starten om elke ochtend een uur te besteden aan dit verhaal. Ik maak dan ook een nieuwe deadline met mijzelf en dat is dat ik tegen het einde van deze maand klaar wil zijn met het manuscript. Ik kan immers blijven schrijven, schrappen en inspiratie opdoen maar op een bepaald moment moet ik een slot aan het verhaal breien.
Zoals ik reeds zei ben ik volop bezig met leren om te gaan met mijn hooggevoeligheid. Een van de opdrachten hierbij is het werken met kwaliteitenkaartjes en op die manier mijn eigen kwaliteiten beter leren kennen. Het laatste kaartje dat ik hierbij heb bestudeerd was 'spontaniteit'. Dit is een kwaliteit die bij mij helemaal niet aanwezig is. Ik ben iemand die eerst zal nadenken over een bepaald iets alvorens ook echt de beslissing te nemen of ik er er mee aan de slag ga of niet. Dit vele nadenken heeft echter tot gevolg dat ik vaak zit te piekeren en door al dat twijfelen komt er uiteindelijk niet veel van. Hier heb ik echter een oplossing voor gevonden en dat is door het maken van een ideeëndoos waarin ik de dingen uit het bucketlistboek die ik wil realiseren steek. Elke week trek ik er een kaartje en ga ik daar mee aan de slag. Op die manier wil ik ook spontaner leren zijn, want twijfelen kan hier echt niet. Het kaartje dat ik trek moet ik die week uitvoeren of alleszins toch beginnen met het verwezenlijken ervan.
Het eerste kaartje dat ik heb getrokken is alvast niet iets dat ik rap rap zal kunnen realiseren, maar dat heel veel tijd in beslag zal nemen. Niet in de zin dat ik er elke week uren aan zal besteden, maar wel in de zin dat het iets is dat niet echt een einde kent. Het actiepunt waar ik deze week mee zal beginnen is "EEN FAMILIESTAMBOOM MAKEN". Wens me veel succes!
Deze avond ging ik aan de slag met het kwaliteitenkaartje 'zelfverzekerdheid'.
Toen ik dit kaartje voor het eerst zag was het eerste dat in mij opkwam dat deze kwaliteit echt wel niet bij mij past. Ook al zou ik dat wel willen. Als ik wat meer vertrouwen in mezelf zou hebben en me minder zou aantrekken van wat anderen ergens van zouden denken dan denk ik dat ik echt het leven zou leiden dat ik zou willen en niet dat wat anderen van mij verwachten. Ik zou met meer zelfverzekerdheid echt mijn dromen kunnen realiseren.
Ondanks het aanvoelen dat deze kwaliteit niet bij mij aanwezig is heb ik er toch iets moois van gemaakt en ben ik trots op het resultaat dat ik ermee bereikt heb en dat is een eerste stap naar meer zelfverzekerdheid.
Geniet hier mee van de mooie tekst die ik met de letters van het woord zelfverzekerdheid heb geschreven.
- Ze weet wat ze wilt.
- Niemand zal haar tegenhouden.
- Als ze er voor de volle 100% voor gaat dan kan ze alles bereiken wat ze wilt.
- Misschien is niet iedereen fan van haar.
- Maar wat kan het haar schelen, ze weet wie haar echte vrienden zijn.
- Diegenen die er voor haar zijn als ze hen nodig heeft.
- Dat is wat er echt telt.
- Samen met hen genieten van de zomer en alle andere dagen van het jaar.
- Zij geven haar de energie die ze nodig heeft om echt voor haar dromen te gaan.
- Het kan haar niet schelen wat de rest van de wereld daarvan denkt.
- Haar echte vrienden steunen haar en dat is wat telt.
- En als het haar niet lukt die droom te realiseren dan is dat zo.
- Ze heeft het geprobeerd en kan zich dus niets verwijten.
Wat gaat dat de tijd toch snel. Het is al weer meer dan een maand geleden sinds ik de laatste keer iets gepost heb op deze blog en dat terwijl ik het voornemen had genomen om elke week iets te posten en mijn vorderingen bij het schrijven aan mijn verhaal "Twee gezichten" hier te delen.
Dit wil echter niet zeggen dat ik heb stilgezeten.
Ik heb nu eindelijk aan mezelf toegeven dat ik waarschijnlijk hoogsensitief ben en ben een online training aan het volgen om beter met deze kwaliteit te leren omgaan. Dit doe ik onder andere aan de hand van kwaliteitenkaartjes en het is juist via die kwaliteitenkaartjes dat ik nog meer ben gaan stilstaan bij mijn grote passie, nl. het schrijven van verhalen. De kaartjes hebben het verlangen om dit verhaal verder af te schrijven terug helemaal opgewakkerd en toen ik vandaag nadacht over het kwaliteitenkaartje 'motiveren' kwam een van de personages van dit verhaal in mijn gedachten naar boven en via dit personage heb ik uiteindelijk een brief aan mezelf geschreven om me te motiveren om terug de draad op te pikken waar ik die een maand geleden heb laten vallen. Deze brief zou ik hier graag met jullie willen delen.
Bertem, 25 april 2017
Hallo Eva,
Ik ben het hier. Lisa, Lisa Van Der Meeren.
Waarom is het alweer enkele dagen geleden dat je nog aan je verhaal hebt geschreven? Ik weet dat je hoofd nog vol zit met ideeën om dit verhaal verder af te werken. Waarom doe je dit dan niet? Het is toch je droom om een eigen boek te schrijven en dit misschien zelfs in de winkel te zien liggen. Ik weet dat je ervan droomt om andere mensen te laten wegdromen bij jouw verhalen en op die manier de dagelijkse rompslomp en actualiteit even te doen vergeten. Pak dan die pen vast en schrijf verder aan dit verhaal! Neem je gewoonte om elke ochtend voor je met je werk begint een uur te schrijven aan je verhaal weer op. Jouw fantasie mag je immers niet verloren laten gaan. Er is namelijk ergens iemand die zit te wachten op dit verhaal. Dus ga ervoor en geef niet op tot je je einddoel bereikt hebt.
Hoe wil je namelijk anders dat wij het niet opgeven en blijven doorzetten tot de volledige waarheid aan het licht is gekomen? Als jij die ons in je hoofd heeft gecreëerd het opgeeft, dan zullen ook wij ons uiteindelijk moeten neerleggen bij de feiten en dat mag niet gebeuren. Niet nu we zo dicht bij de waarheid zitten. Onthoud je lezers van deze blog niet het einde van dit prachtige verhaal en ga verder met schrijven.
Binnen vijf dagen is het ook nog eens je 36ste verjaardag en was het niet je doel om je manuscript tegen die datum af te hebben? Je hebt misschien nog maar weinig tijd, maar probeer alvast de draad terug op te pikken en opnieuw een gewoonte te maken van dit uurtje schrijven in de ochtend. Wij staan alvast achter je. Vergeet dat niet.
Je innerlijke stem die bij je blijft tot dit verhaal volledig verteld is.
"Wat ons niet zal doden". Toen ik de titel van het laatste boek dat ik gelezen heb voor het eerst las, vulde ik die onmiddellijk aan met de woorden "... maakt ons sterker".
Eigenlijk zit er hierin een belangrijke levensles vervat. Het wil ons zeggen dat je zelfs uit een negatieve ervaring heel veel kan leren. Soms komt er een tegenslag op je pad of verloopt iets niet zoals je gepland had, maar dat wil niet zeggen dat je dit zo snel mogelijk moet proberen te vergeten. Het kan je helpen om iets in de toekomst anders of beter aan te pakken. Hoe moeilijk of hopeloos iets soms ook lijkt je kan er als persoon sterker door worden en dat brengt ons bij het gezegde Wat ons niet zal doden maakt ons sterker.
Als ik na het lezen van dit boek dieper nadenk over het boek, dan is dat ook datgene dat de personages in het verhaal leren. Door de hindernissen die ze in de loop van het verhaal hebben moeten trotseren zijn ze op het einde een ander mens geworden, misschien zelfs wel een beter mens. Wil je weten op welke manier de personages veranderd zijn, dan raad ik je aan dit boek te gaan lezen. Het is misschien een dik boek dat meer dan 400 bladzijden telt, maar het boek is zeker de moeite waard en ik heb het met veel plezier en ook op het puntje van mijn stoel gelezen. Je leeft als lezer namelijk zo sterk mee met de personages dat hun emoties bijna jouw emoties worden en dat is voor mij een van de kenmerken van een goed boek. Je moet je als lezer kunnen identificeren met de personages en het gevoel hebben dat je zelf in het verhaal zit.
De reden waarom ik dit boek voor mezelf heb gekocht was niet in de eerste plaats omdat de titel mij zo fascineerde, dat is eigenlijk pas later gebeurd. De hoofdreden was dan wel omdat ik enorm genoten heb van de Millenium-trilogie van Stieg Larsson. Ik heb deze drie kanjers van boeken op drie maanden tijd in een ruk uitgelezen. Het jammere was dat de schrijver Stieg Larsson voor de publicatie van deze drie boeken is overleden aan een hartaanval. Op dat ogenblik was hij bezig met het schrijven van het vierde deel en had hij al een idee voor nog twee volgende boeken. In totaal wou hij een reeks van tien boeken schrijven. Door zijn overlijden is dit er echter niet van gekomen.
Als lezer ben je natuurlijk benieuwd hoe het verder gaat met de twee hoofdpersonages, Mikael Blomkvist en Lissbet Salander, nadat je het derde boek hebt gelezen. Doordat de auteur overleden is, zal je nooit weten hoe hij hun verhaal verder zag verlopen. Ik was dan ook dubbel benieuwd naar dit boek. Op de eerste plaats omdat ik me afvroeg of de schrijver van dit boek je als lezer kon doen vergeten dat het niet Stieg Larsson is die het geschreven heeft en als ik eerlijk ben dan moet ik zeggen dat hij daar zeker in geslaagd is. Ik heb op geen enkel moment gedacht dat dit boek helemaal anders is dan de vorige drie. Oké, het is niet helemaal de stijl van Stieg Larrsson, maar het sluit er toch zeer sterk bij aan. Op de tweede plaats was ik natuurlijk ook gewoon nieuwsgierig naar hoe het verder ging met de hoofdpersonages. Dit boek heeft daarbij heel wat duidelijk gemaakt. Je komt meer te weten over wie Lissbet Salander precies is, wat haar belangrijkste motivatie was om hacker te worden en waarom zij de persoon is geworden die wij kennen. Het einde van het boek is zelfs open. Je vraagt je af hoe het met haar verder zal gaan en hoe haar strijd uiteindelijk zal aflopen. Nu stelt zich natuurlijk de volgende vraag : moet ik mijn eigen fantasie gebruiken om het verhaal verder te schrijven in mijn hoofd of zal deze schrijver een vervolg op dit boek maken? Dat zal de toekomst uitwijzen.
Voor mij is dit vierde boek alvast een perfect vervolg op de Milleniumtrilogie van Stieg Larsson. Het boek is voor mij met respect voor de schrijfstijl van Stieg Larsson geschreven. Het is alleen jammer dat we nooit zullen weten wat het echte verhaal is dat deze overleden schrijver ons heeft willen vertellen. Hij heeft nooit geweten dat zijn boeken een wereldwijd succes zijn geworden en zelfs een verfilming hebben gekregen.
Ik hoop je met deze korte recensie warm gemaakt te hebben om dit boek te gaan lezen. En als je nog geen enkel boek van Stieg Larsson hebt gelezen, dan is het misschien wel een idee om hiermee te beginnen tijdens de vakantie.
De woorden van Lynn bleven maar
door mijn hoofd spoken: iedereen zou dit
gedaan kunnen hebben. Wat als ze gelijk had en dat het inderdaad iemand was
die ik volledig vertrouwde die mijn dochter had misbruikt? Neen, daar mocht ik
niet aan denken. Lynn had al gelogen over wat er dat weekend werkelijk was
voorgevallen. Wie zegt dat ze over al de rest wel de waarheid had gesproken?
Ik schrok op uit mijn gedachten
toen Danny en Ben de cel binnenkwamen en zich naast me op het bed neerzetten.
Ik wist niet wat ik tegen hen moest zeggen. Wat als ?
Broer, ik heb je toch gezegd
dat alles in orde ging komen. Deze avond ben je terug thuis. Ben klopte
aanmoedigend met zijn hand op mijn schouder.
Jij lijkt daar wel heel zeker
van te zijn, Ben. Is er iets dat jij weet waar ik nog niet van op de hoogte
ben?
Wat bedoel je, Xander? Je
denkt toch niet dat ik
Waarom niet? Lynn heeft
gelijk. Iedereen kan het gedaan hebben.
Dus jij geloofd dat
leugenachtige kreng boven je eigen broer. Dat na alles wat ik de laatste weken
voor je gedaan heb. Wat zit ik hier in godsnaam nog te doen?
Ben liep met snelle tred naar
de celdeur en wilde net op de deur kloppen om hem buiten te laten toen Danny
hem tegenhield.
Mannen, rustig alsjeblieft.
Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar het heeft geen enkele zin om
elkaar verwijten te maken. We zijn allemaal enorm gespannen waardoor we dingen
zeggen die we eigenlijk niet menen.
Je hebt gelijk, Danny, viel
ik mijn goede vriend in de rede. Het spijt me dat ik dat gezegd heb, Ben. Ik
snap ook wel dat ze alleen maar probeert om haar eigen hachje te redden. Ik
voel me alleen zo schuldig dat ik Sanne niet heb kunnen beschermen.
Ik legde mijn hoofd verslagen
tussen mijn benen.
Wat als ze niets vinden bij
Lynn en Jonas thuis? De kans is nog altijd reëel dat ze mij dan van alles de
schuld geven.
Een tijdje geleden heb ik het hier gehad over het boek "Jeugd" van Paolo Sorrentino.
Afgelopen woensdag heb ik de film waarvoor dit boek het scenario vormde bekeken en als ik een conclusie mag trekken dan is het wel dat deze film al mijn verwachtingen, en zelfs veel meer dan dat, heeft ingevuld. Het is een prachtige film. Een film met een rustig tempo die je echt de tijd bied om te genieten. De grapjes die in het boek vermeld worden komen in deze film ook veel beter tot zijn recht. Naast het feit dat het verhaal van de film een rustig tempo kent komt er ook wel wat actie aan bod via de sterke emoties van de personages. De film is met andere woorden echt een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar een ontspannende film voor een gezellige avond met vrienden. Ik ben er van overtuigd dat je na het bekijken van deze film helemaal tot rust bent gekomen na een drukke werkdag.
Door het bekijken van de film heb ik het uiteindelijke verhaal ook veel beter begrepen. De film is dan ook een echte meerwaarde voor het boek. Via het boek leer je de grote lijnen van het verhaal kennen. Het boek is vooral een omschrijving van de gebeurtenissen terwijl de film naar mijn mening veel dieper gaat en je als lezer ook echt meeneemt in het verhaal.
Op die manier moet ik dan ook mijn mening dat het boek vaak veel beter is dan de film herzien. In de meeste gevallen blijf ik als lezer na het bekijken van de film van een boek op mijn honger zitten. Ik vind vaak dat er in de film iets essentieels ontbreekt. Dit heb je helemaal niet bij deze film. Benieuwd? Bekijk dan zeker de film en ik ben er van overtuigd dat je net als ik na twee uur volledig ontspannen zult zijn en klaar om met een fris hoofd verder te gaan.
Een overtuigde lezer die met plezier naar de film van een boek heeft gekeken of moet ik zeggen het boek van een film heeft gelezen.
