Hola!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Waarschijnlijk weer later dan (ik ga geen excuses verzinnen, ik had eerlijk gezegd gewoonweg geen zin om mij achter de pc te zetten en te beginnen tippen…): m’n volgende berichtje!  In blogtijd zitten we ondertussen rond de 6^de maart en sta ik dus 2 maand achter (schaam, schaam :-$)…

ORIENTATIEDAG WEP & BEZOEK NICHT IN ROSARIO

6 Maart: oriëntatiedag van WEP uit voor de Belgische uitwisselingsstudenten in Rosario, Alecia en ik dus.  Ik snap ten eerste al niet waarom de Belgen maar een halve dag oriëntatie krijgen en alle andere nationaliteiten een heel week (inclusief stoomcursus Spaans) en heb hier ook geen fatsoenlijk antwoord op gekregen. Maar swat, dit heeft eigenlijk geen belang, want wij kunnen onze plan zonder die oriëntatie ook wel trekken:-).

Na een busreis van 2u Chovet-Rosario zijn we croque-monsieurtjes gaan eten en daarna naar het WEP-gebouw getrokken.  Hier hebben we weer de same old shit moeten aanhoren, dezelfde uitleg als in België en Frankrijk dus!  Nieuw was de uitleg dat je hier best je benen en ‘snor’ (!) laat epileren, zoals alle Argentijnse vrouwen, en wanneer het warm is je het best een deodorant gebruikt.  (Alsof we dat in Europa niet kennen en Argentinië het ontwikkelde land is, manman)

’s Middags zijn we (Alecia, Mari, de WEPman Fernando en ik) samen gaan eten.  Op die tien minuten wandelen werd het verschil tussen mijn klein Chovet en een grootstad als Rosario al snel duidelijk.  Het eerste wat ze zeiden was dat we heeel goed op onze spullen moesten letten en niemand te lang mag aankijken (vraag me niet waarom).  Vervolgens hebben we twee botsingen meegemaakt en zijn we zelf ook bijna uit onze schoenen gereden en dit verschrikkelijke verkeer zorgt natuurlijk ook voor nen hoop lawaai en getoet.  Jaja, ik was content toen dak rustig op ’t terras mee ne pizza voor mijne neus zat.  We hebben daar ook al direct aan goede daden gedaan door een bedelaar een bijna hele pizza te geven (we hadden ons daar een beetje overschat :-p). 

Daarna zijn we naar het monument van de vlag (Monumento de la Bandera), ne put mee namen ingeschreven (‘k ben al vergeten wat dat die moest voorstellen) en naar de rivier del Rio gaan kijken.  Vervolgens een beetje gaan uitrusten (al dan niet van de warmte) in het park en na een tijdje, aangetrokken door een zonnig terrasje, ene gaan drinken… En bij deze zat onze ‘toeristische toer’ erop. 

Fernando en Alecia richting taxi en Mari en ik werden opgewacht door Vanessa, een nicht die kort bij Rosario woont.  We zijn dan samen kleren gaan kopen om te verkopen in Liliana haar ‘winkeltje’ en hebben ook tevergeefs naar een schooluniform voor mij gezocht… 

Met ons zakken vol kleren en ander prullen de bus naar Vanessa haar huis genomen, waar we met zijn allen zouden blijven slapen.  Spullen uitgepakt, gedoucht, en dus klaar om naar de cinema te gaan, moesten we niet wachten op Vanessa haar lief… Eduardo.  Het werd al snel duidelijk dat wij nooit beste vrienden zouden worden.  Hij nen typische Argentijnse machoman, en ik die mij niet laat doen en op alles wat hij te zeggen had toch wel een antwoord klaar had (‘k verschoot er toen eigenlijk zelf van hoe goed ik mij al in het Spaans kon redden), op den duur ging hij dan mompelen en verstond ik er natuurlijk niks meer van.   

Daarna wou hij dan perse dat ik foto’s ging trekken van HEM en zijn auto, HEM en zijn hond (ne vieze loebas trouwens), HEM en zijn moto, kortom van HEM, HEM,HEM.  Ik heb maar gezegd dat ik geen geheugen meer had om me verder van zijn egocentrisme te besparen…  Vanessa daarentegen is echt een keitoffe en sympathiek meiske (29 jaar maar lijkt er 22) en wij komen wél goed overeen :-). 

Uiteindelijk dan naar de cinema gereden in ZIJNEN auto.  Dieje reed echt als ne zot, vraag met niet hoe dieje ooit zijn rijbewijs heeft gehaald, want hij weet geeneens nog niet wat een rood licht betekent. ‘k Was dan om een beetje afleiding te hebben een sms’je aan ’t sturen en bemoeial als hij is vroeg hij naar wie en wat (hij zou beter op de weg letten).  Toen ik zei da ‘k naar ons moeke aan ’t sturen was dak ze allemaal heel graag zag en dat ik waarschijnlijk de volgende dag niet ging halen begon hij hekserig te lachen en gaf nog wat gas bij.  Hij vond het dan toch een goede grap, zei hij - al dat het niet zo grappig bedoeld was -.  Liliana en Marisabel konden in elk geval toch ook niet goed om met stoere Eduardo zijn rijgedrag…  Bueno, we hebben dan toch heelhuids de cinema bereikt en zijn naar 1408 gaan kijken, nen horrorfilm, “want de andere films waren voor mietjes”.  5 Euro betaalt voor de film, ne grote cola en een pak nacho’s, hier tast je dus wat minder diep in je zakken dan in België tegenwoordig :-D

Nadien zijn we wederom naar een pizzeria gaan eten (hoewel de rest liever frietjes had, maarja, HIJ was dé man en mocht dus kiezen…).  Hij mij maar overhalen om bier te drinken en ik had eigenlijk ook wel zin in een pint, dus samen een fles gepakt en wanneer ik tweemaal op rij mijn pint sneller leeg had dan het zijne zei hij op een toch wel overwonnen manier dat ik de rest mocht hebben, hihi, goed opgeleid daar in België.  Zonder dat ik het zelf wist, had ik op die manier toch wel respect van hem afgedwongen – wist Vanessa mij nadien te vertellen :-D.  Terug naar hun huis gereden en aangezien ik het niet zag zitten om samen met Liliana en Mari in één bed te slapen, heb ik mij toen maar in de zetel genesteld.  Wanneer ik de volgende morgen wakker werd lag ik oog in oog mee ne grote loebas en heb ik ineens maar iedereen wakker geroepen :-D 

HIJ met zijn auto naar vrienden en wij zaten dus bijgevolg thuis ‘opgesloten’ en hebben ons dus van 10u ’s morgens tot 19u ’s avonds goed kunnen vervelen, al boekskes lezend, verschrikkelijk.  Het was die dag ook enorm warm, maar toen ik amper 5 minuten in de zon zat kwam den hond er weer aan dus ben ik mij maar weder binnen gaan verstoppen…

Toen Eduardo terug thuis was, had hij mijn Ipod ontdekt en stond er toch wel veel muziek op die hij goed vond (niet-Spaans dan :-)), ook de foto’s vond hij super… “En toen de vriendelijkheid werd geboren” :-D

Tegen 19u dan naar een shoppingcenterke gereden, beetje gewinkeld en natuurlijk de geur van den Burger King niet kunnen weerstaan en dus ook nog eens ne vettige hamburger gegeten…  Tijdens de trip weder huiswaarts nog aan een Heladeria gestopt om den beste Ferrero-Rocher-ijs ooit te eten :-)

De morgen nadien redelijk vroeg de taxi genomen naar het busstation en van daaruit terug naar Chovet gereden.  Bij het afscheid was HIJ helemaal veranderd en uiterst vriendelijk geworden, hij zei zelfs dat hij het leuk vond kennis met mij gemaakt te hebben :-P

Die avond terug in Chovet hamburgers gaan eten bij Agostina en daarna met haar en haar lief nog wat rondgereden door de straatjes van -het ondertussen al vertrouwde- Chovet met de muziek vollenbak natuurlijk.

23-06-2008 om 17:18 geschreven door Valeria

17-05-2008 om 20:26 geschreven door Kiiir