Zaterdag den 21 ste Deze voormiddag was er een maya primavera viering met veel mystiek en nog meer wierrook, er lopen nu heel wat vierders high rond, daarom was er zoveel volk! Op weg dus naar Campeche, met een direkte vermelding da de weg via Agua azull versperd is, we gaan dus via Tuxla G. en Villa hermoso!het zal een beetje langer duren zegt de man, mijn kaart verteld iets anders, zo n 3 uur langer wat het ook zal worden, Ondertussen is mijne rugzak boven de schoenenzak voor den helft gescheurd, mama mia! Zondag 22 maart Dus eerst de rug zak genaaid, met zwitsers mes! Wehoren vertellen dat er vanavond de lang verwachte lightshow op Zocalo zal doorgaan en eindelijk, yes, het was echt t wachten waard! Maandag 21 maart Rustdag, s avonds gaan we sundown spotten, maar eigenlijk kun je er meer joggers op de plaat vastleggen. Dinsdag 24 maart Vandaag naar Valladolid, ze krijgen de grote bus niet gevuld, dus komt er zo n halfwasje voorgereden, plaats zat in dezen bijna splinternieuwe bak, na een kwartier ligt bijna iedereen in slaap, Ik bekijk de man die met zijn rechterbeen wiebelt, met delinker nu en dan stampt, zijn stylo bijna opeet, zie hem even knikken dan de radio keihard zet! verdo...m da is de schauffeur! Geen seconde verslapt mijn aandacht, als hij dan toch een helling naar boven neemt en volledig links zit sta ik vlak bij hem en roep ,, of hij moe is en moet gaan slapen ? ga dan langs de kant staan! De man zegt iets in het spaans wat ik niet begrijp laat zijn stuur los en zegt dat de bus goed baan houd. Juist, alleen rijd de bus niet zo goed als hij de handen aan het stuur houd! Hij weet da we hem viseren en is dat laatste stuk wel alerter.ook de pieptoon van de begrenzer helpt hem hierbij. Woensdag 25 maart We vilnden in onze boek nog een museeke San roque, klein maar fijn, ook nog gratis. Maar dat men voor cenote Zaci nog geld durft te vragen? J e mag er nu wel zwemmen, tegenover andere cenotes laat alles te wesen over! Donderdag 26 maart Naar Coba vandaag, na hetgeen wat we van arch, sites gezien hebben is onze conclusie dat uitgezonderd de moole wandelingen eningeval je power over hebt om de Nohoh mul te beklimmen, het iets is voor echte stone lovers! Vrijdag 27 maart Zijn al in Cancun, primaverafeesten op Las pallapas vallen letterlijk in het water. met bakken valt het eruit, eigenlijk begint het regenseizoen een dezer dagen. Zaterdag28 maart Shopping day, s avonds op Las palappas mooi jeugdconcert, muziek en zang , heel mool!! Het is nu al zondag en daarstraks zijn ln de kerk de palmen gewijd. Hiermee sluiten wij onze blog en daarmee ook onze vakantie af. Tot binnenkort allemaal!
Woensdag T is al laat in de namiddag als we terug aankomen in San Cristobal. Vooral in het grensgebied lijkt ons het leven in deze koterijen niet zo simpel. Kunnen of hebben ze de kans niet om zich te verbeteren? s Avonds kraken we in het wijnhuis nog een flesje wijn met gratis tapas (adres gekend door onze vrienden van Lee)
Donderdag We hebben ze geteld vandaag (de trappen) Eerst naar de kerk van de maagd van Guadelupe (volgens de Trotter meer in aanzien dan de president) 107 trappen Na een paar kilometers wandelen naar de andere kant van de stad naar San Cristobal 288 trappen, in de tuin nog eens 15 naar mirador nog eens 30 erbij. Samen 440 trappen aub!!! Pol en Marijke waar waren jullie??? We kwamen ook nog langs een kerk die omgebouwd was tot auditorium van de universiteit met prachtig beschilderde muren.
Vrijdag Vandaag groot feest voor de kinderen voor het begin van de lente. Allemaal verkleed en gesch;inkt. Pol en Marijke, we hebben het ambarmuseum gevonden!! Het echte dan! Veel beter dan het andere. Morgen terug naar Campeche!
Vrijdag We bezochten vandaag de kerk Santa Anna volgens onze hotelier had het te maken met Semana Santa maar dat blijkt helemaal fout. Het is een bedevaartoord. Voor de kerk een ernorme kermis, eetkraampjes, souveniertjes, speelgoed enz.
Zaterdag We maken er een rustige dag van. We bekijken de voorbijgangers in het park, de verkopers, de toeristen en ene die zijn roes lag uit te slapen en zo te zien niet meer wist waar hij woonde. Op een gegeven moment komt er toch politie en hulpdiensten bij maar na gecontroleerd te hebben hoe zijn hart klopte en zijn pols nog eens te hebben gevoeld laten ze hem gewoon liggen. |Te gek gewoon!!! We hebben ticketten gekocht om naar Panajachel te gaan. We zouden vertrekken om 7 uur s morgens maar we worden verwittigd dat dat niet zal doorgaan en we zouden moeten vertrekken om 12u30, wat we weigeren. Uiteindelijk vertrekken we s morgens om 05u30.
Zondag We logeren in het Onvisa hostal. (zeker niet aan te raden) 24 uur op 24 lawaai en rumoer. Dit is tot hiertoe het slechtste hostal dat we al gehad hebben. Deze namiddag zijn we aangekomen aan het Atitlan meer. We wandelen alleen langs het water want morgen wordt een drukke dag.
Maandag Om 9 uur vertrekken we worden naar een bootje geloodsd samen met een canadees en een koppeltje van San Salvador. We hebben een gids mee, die we extra moeten betalen maar waar we achteraf gezien, zeker geen spijt van hebben. Onze eerste stop is het eiland San Juan, na ongeveer 1 uur varen. We bewonderen de prachtige schilderwerkjes van de plaatselijke kunstenaars het kerkje, de katoenweverij enz. Onze tweede halte is San Pedro, bekend voor zijn alom geprezen koffie (alleen voor uitvoer, zelf drinken ze er niet van) De derde en laatste stop is Santiago Atitlan. We rijden met de tuk tuk naar de mirador, een prachtig zicht over de streek, het kerkhof, naar de verdoken plaats van Maximon (de afgod die rookt en drinkt en die door de indianen vereerd wordt) naar een huis waar een sjamaan zit (waar mensen terecht kunnen om gunsten af te smeken) Onze gids en zeker onze schipper waren hun geld waard want soms ging het er ruw aan toe op het water. We genieten nog van een mooie zonsondergang en gaan dan tevreden terug naar ons hotel.
Dinsdag Weer een rustige dag vandaag. We wandelen langs kleine straatjes en we komen terecht bij een instelling waar overdag ouderlingen worden opgevangen die er wat groenten kweken en andere kleine werkzaamheden. In ruil daarvoor krijgen ze gratis eten. Nu en dan is er ook feest voor de jarigen. s Avonds gaat iedereen terug naar huis om te gaan slapen. De instelling is afhankelijk van giften. Alleen het personeel wordt door de overheid betaald want er bestaat hier alleen pensioen voor de werknemers van de staat.
Maandagmorgen vertrekken we naar Chiquimula. We rijden tot El Rancho waar we verbinding hebben naar onze bestemming. We komen aan midden op de enorm drukke groentenmarkt. Tussendoor rijden massa s busjes naar overal en nergens. Een hels kabaal van s morgens tot s avonds. We vinden een hotel aan redelijke prijs maar later blijkt er geen warm wáter te zijn. Op onze vraag hoe dat zit krijgen we als antwoord "alleen s morgens tussen vijf en acht" (niet dus) Een koude douche dan maar. Ook de dag nadien niks geen warm water.
Dinsdag vertrekken we heel vroeg naar Copan (Honduras) naar de archeologische site. We wisselen vier keer van voertuig en we zitten telkens tussen de groenten en fruit die van de markt naar de dorpen worden gebracht. Couleur local dus!! De grensovergang verloopt, tegen alle verwachtingen in zeer vlot. Uiteindelijk brengt een tuk tuk ons tot aan de site, die volgens ons, in vergelijking met andere sites, zijn 15 dollar absoluut niet waard is. De terugweg verloopt uiteindelijk even hectisch.
Woensdag gaan we richting Antigua via Guatemala city, een hele grote hectische stad. We worden geholpen door een vriendelijke man om ons van het ene busstation naar het andere te brengen gans de stad door. Uiteindelijk betaald hij ook nog eens de bus voor ons want je hebt een soort buskaart nodig die we natuurlijk niet hebben. Als we vragen waarom hij dat doet antwoord hij "omdat ik een goed kristen ben en ik dacht dat jullie verdwaald waren" Er zijn dus nog goeie mensen op de wereld die niet altijd iets in de plaats willen. We hebben hem natuurlijk de bus terugbetaald.
Donderdag We zijn nu in Antigua en deze stad is een hele verademing!! We lopen gans de stad door van kerk naar museum naar convento naar kroeg. Vele gebouwen liggen er nog zielig bij van de laatste aardbeving (1976). De dag is zo voorbij. Zondag is het hier Semana Santa, een processie die heel veel volk lokt. Tot zover onze belevenissen.
als we zondagmorgen opstaan is er geen elektriciteit. We vragen aan onze hotelbaas wat er aan de hand is en die vertelt ons dat de ganse stad zonder elektriciteit zit tot vijf uur s avonds. We kunnen het maar moeilijk geloven maar als we de stad in gaan staan er bij vele zaken generatoren te draaien. En dan bij ons maar zagen over een paar uurtjes stroomonderbreking.
Om half zes staat er ene met een hamer op de klok van de kathedraal te kloppen en... en ja hoor!! Er is terug elektriciteit dus doucheke pakken en haar drogen. Het kan allemaal zo'n deugd doen!
Deze morgen onze was weggebracht, daarna gaan we de kathedraal bezoeken. Later beklimmen we de Calvario 135 trappen weeral. Boven gekomen blijkt het kerkje gesloten want het is middag dus ik loop even naar de achterkant van de kerk. Daar ligt een man te rusten, hij staat recht als hij mij hoort aankomen en nodigt mij uit in een hangar. Daar is hij aan het werk aan de draagbare altaren voor semana santa. Uit de hand snijdt hij figuren uit isomo. (hij is al maanden bezig) Hij geeft ons een deskundige uitleg want hij neemt zijn werk echt ter harte.
Vrijdagmorgen...
s morgens om acht uur vertrekken we naar Champey. Op de lijst staat wat we allemaal moeten meenemen, handdoek, badpak, muggenmelk enz maar vooral energie. Ze duwen ons met zeven mensen in een minibus. Na een uur verlaat hij de hoofdweg en rijden we verder over een grindweg (het is zelfs die naam niet waard) Hij rijdt constant zig zag om de putten te vermijden maar eigenlijk lukt dat niet. Een uur lang hotsen en botsen we en slingeren we heen en weer. Daarna gaat het verder in een laadbak van een 4x4. Nog meer gebots en geslinger. We rijden over een brug waar een aantal planken aan ontbreken. (kippenvel!!!)
Endelijk, na nog een mooie wandeling van nog een uur komen we aan bij de watervallen waar je kan zwemmen. (vijf niveaus naar beneden)
Het is er heel erg mooi en het water is heerlijk maar zoals ze bij ons zeggen "het is het sop op de kolen niet waard"
En dus gaan we weer de 4x4 in op weg naar de grotten van Lanquin. Een uur lang in de grot glibberend van de ene steen naar de andere en hele hoge (maya)trappen. Dan weer terug in de minibus en op safari naar ons hotel. Onderweg gaat de chauffeur een paar keer zijn banden nakijken (niet echt geruststellend)
Zonder ons nog op te frissen gaan we in casa d acuna (3 sterren) vlug iets eten en kruipen dan steendood ons bed in.
Zaterdag
We slapen lang uit. We leggen onze trip naar El Rancho (richting Copan) vast en bezoeken de plaatselijke markt en het choppingcenter. We moeten regelmatig schuilen voor een regenbui. We maken er verder een rustige dag van.
Groetjes aan iedereen in ons thuisland en tot binnenkort.
we kruipen op tijd in ons bed want morgen om zeven uur nemen we weer de bus. Ik verschiet mij een ongeluk als ik een schorpioen langs de muur zie kruipen. Een hagedis of een spin(netje) tot daar toe maar een schorpioen!!!! Swa heeft het beestje een snelle dood bezorgd, hij klopte zo hard dat hij in twee stukken op de grond viel.
vijf uur dertig en we zijn al onderweg naar Tikal. Blijkt weer eens dat we ons ticketten veel te veel hebben betaald hebben. We trekken er alleen op uit met onze Trotter als gids. The site ligt midden in de jungle en we worden verwelkomd door vreemde vogels en andere dieren.
De site is enorm groot. Het ontgonnen gedeelte is 16 vierkante kilometer. Om de volledige site te zien heb je vier dagen nodig. Wij lopen zes uur rond en we hebben onze ogen uitgekeken.
We hebben prachtige tempels gezien en beklommen. We hebben genoten van het uitzicht en hebben ons laten overdonderen door de mystieke sfeer die er hangt. Dit is een van de prachtigste sites die we al gezien hebben. Zeker een aanrader!
Doodmoe maar tevreden sluiten we hiermee onze dag af.
Vandaag zondag is alles gesloten behalve een winkeltje dat op zondagvoormiddag open is. we doen dus inkopen voor een ganse dag en we kopen ook tickets voor de bus naar Guatemala (El Remate)
Hier en daar liggen nog een paar dronkenlappen te slapen. Voor de rest is de zondag hier doods.
Maandagmorgen is de stad weer vol bedrijvigheid, er liggen er nog een paar hun roes uit te slapen maar de meesten zijn weg. Ons busticket blijkt een ticket tweede klas te zijn (zelfde prijs als de bus eerste klas of is het omgekeerd?)
Onze rugzakken worden achterin het busje gegooid. Kort na ons vertrek komen we dwars door een kerkhof te rijden. Er zijn zelfs graven op de middenberm. (plaatstekort?)
Zijn ondertussen veilig de grens overgestoken en hebben ons goed geinstalleerd in "mon ami" guesthouse. Een hele verademing!!!!
We vertrekken s avonds (ook op tijd deze keer) naar Orange Walk in Belize. t is een beetje raar nu met zijn tweetjes. We missen de gezellige gesprekken met Pol en Marijke. (Dat die maar gaan werken dinsdag). Onderweg met de bus veranderen we van gedacht en vragen de chauffeur of we kunnen doorgaan naar Belize city en die maakt dat geen probleem van. we betalen een kleine opleg en dat is dat. We zoeken een hostel dat in de trotter staat maar we worden verwelkomt met de woorden "keep out or get shot" in t groot Op de muur geschilderd! We zoeken dus maar snel iets anders. Het hotel dat we vinden ijs redelijk goed. De bazin verwittigd ons om voorzichtig te zijn op straat en op onze vraag of het hier gevaarlijk is zegt ze: praat maar niet te veel tegen de zwarte mannen! Niet gemakkelijk anders want we zitten hier precies in Jamaika.
Wat een zee van verschil met Mexico! De voertaal is hier meestal Engels, sommigen spreken Spaans maar velen spreken Creools, Garifuna en broken up engels waar we dus niks van begrijpen.
Voor de middag bezochten we het Belize museum dat zich in een voormalige gevangenis bevind. Deze namiddag is er een "art festival" in de stad met veel Veel luide muziek, maar ook soms met heel meeslepende muziek zoals gammelan.
Er is een massa aan eettentjes en hier en daar wat "kunst"
vermits we verwittigd zijn van de onveiligheid s avonds kruipen we voor donker in ons kamertje. Morgen zien we wel weer verder.
