Voila, hier zijn we weer. Port Harcourt nog steeds, nog een kleine 3 weken verwijderd van mijn familie, maar afgelopen zondag hebben wij ons nog es goed ge-amuseerd.
Het begon nochtans niet veel beleovend. Vrijdagochtend vertrokken we weer eens op een onvoorspeld uur naar het werk, om 7u15 wanneer ik een telefoon kreeg van een van onze contacten in de veiligheidsdienst, net voordat ik de bus instapte. Er werd op dat moment een overval (gewapend natuurlijk) gepleegd op een Duitse firma Bilfinger & Berger. Vermits die hun basis heel dichtbij de onze is gelegen, zijn we maar uit de bus gestapt en hebben de situatie afgewacht. Wanneer we hoorden dat de militanten wegwaren en met een buit van een expat, zijn we 2 uur later toch naar de bureau gegaan. Het was dus een Nederlander die meegepakt was, en tot op heden nog niet vrijgelaten.
Nadat ik wat mensen heb geraadpleegd en bij Bilfinger-Berger bij een vriendin geinformeerd, bleek dat onze manier van werken, en inspelen op de activiteit van kidnapping door de truc van onvoorspelbaarheid wel een goed middel is. De aanval op B&B was getimed en ingespeeld op het feit dat de expats iedere ochtend op hetzelfde uur beginnen. En dat terwijl die mannen speciaal daarom een expat Security Manager hebben. Dan ben ik toch een beetje geflatteerd, maar toch ziet neimand dat. Men ziet alleen als er tekort gedaan wordt.
Anyway, vorige zondag had ik onze mannen (we zijn maar met 6 niemeer) getrakteerd op een brunch in hotel Presidential, en daar kwam ik nog wat Lebanese vrienden tegen die in het hotel werkten, en gezien de onveiligheid er ook wonen. En ze vertelden het zo beu te zijn. Dus had ik ze ge-inviteerd bij ons aan het zwembad voor de zondag daarop. Zij hebben voor de BBQ gezorgd en wij voor den drank. Het was een feest onder mannen. Er werd veel gezwommen, het was mooi weer, er is gegeten, ge-pingponged, en gedronken, en veel gelachen. Zowel de mannen van Presidential als die van Dredging vonden het een memorabele zondag. Hoe groter de stress, hoe beter de parties (zie foto attached). Peter Schoneveld, een goede vriend die gemuteerd is naar Istanbul, was voor de gelegenheid nog es in PHC, en heeft ons ook vervoegd en zo ook Albert Verspoor en zijn vrouw Seline. Er zijn heel wat foto's gemaakt, want we gaan een Club-Med brochure maken voor aantrekken van personeel.
Nog plezant aan die zondag is dat we 's ochtends met de mannen binnen de compound (die van Dredging dus) samen ontbeten hebben, iedereen neemt iets mee en dat is ook gezellig en plezant.
Zo zie je maar: "Life is what you make it" in iedre geval toch een gedeelte ervan.
