Alweer een paar dagen niets geschreven.... Soms weet je niet de juiste woorden te vinden.... Gevoelens zitten zo door elkaar... Als iemand het zou kunnen voelen, dan zou die waarschijnlijk wel weten wat ik voel en bedoel....
Moeilijk je gevoelens te beschrijven, omschrijven, neer te zetten... Hoofd loopt zo door, woorden, gedachten draaien door elkaar...
Pfff....zo fijn om haar te zien en met haar te praten en te lachen.... Die mooie blik in haar ogen...haar lieve glimlach...
Ze keek nog even om toen ze weg ging....maar misschien zag ik het verkeerd.....ben nog zo gek op haar...
Dank je wel als je mijn blog leest. Voor mij was het eigenlijk een moeilijke start om hiermee te beginnen. Al een tijd terug had ik een account aangemaakt, maar nog steeds niet de moed gevat om iets neer te zetten. Vandaag is het dus eindelijk zover.
Waarom een blog voor mezelf? Ik merk dat ik met heel veel dingen in mijn hoofd rondloop, GEVOELENS, gedachtens, beelden, enzo enzo... Maar vooral met emoties, die ik niet echt kwijt kan, kan er heel moeilijk met iemand over praten, omdat het best som best wel om lastige situaties gaat....
Eigenlijk zet ik mijn GEVOELENS en zo al een tijd op papier, maar dan nog was het alleen maar voor mezelf, en blijft het nog rondspoken in mijn omgeving. Nu wil ik het wegschrijven op deze manier en misschien herkend iemand wel deze GEVOELENS en weet misschien wat te doen in bepaalde situaties...
De woorden en zinnen die ik schrijf, komen rechtstreeks uit mijn handen, denk er niet over na of de zin goed geschreven is, de GEVOELENS die er in mij spelen worden ter plekke neer gezet...
Wie hou je nu voor de gek? Voornamelijk mezelf.....eigenlijk alleen mezelf..... Wat doe ik mijn omgeving aan..... Waarom voel ik me nog steeds zo verdrietig als ik haar zie, maar voel me weer goed als ze naar me lacht...en weer slecht als ze weer gaat... Mis zo alles aan haar....wanneer ben ik hier overheen? Waarom laat ik dit zo toe tot mijn mezelf? Het wordt wel wat minder, maar kan haar niet vergeten....
Ze blijft altijd bij me, in mijn hoofd, hart en ziel....
Zo....wat een dramadag....bah Heb nog even aan haar gevraagd of ze misschien helemaal niet met me wil praten, omdat ze zo kortaf tegen me doet... Ze zei, dat ze bang is dat iemand het ziet het dan doorverteld, ze is daar zo bang voor, het spijt haar heel erg dat het zo gaat, ze had het graag anders gezien zei ze.... Ben blij dat ik het gevraagd heb, want doet me veel verdriet en dat vertelde ik haar ook... Ze vindt het niet prettig dat het zo gaat, maar ze kan niet anders, ze moet het zo afstandelijk houden.....zo zwaar voor haar...zo zwaar voor mij...doet haar ook zoveel verdriet...ze verdiend zoveel meer.... Zal proberen dan niet meer met haar te praten, haar dan moeten ontwijken, in alles, zien, spreken.....wordt al gek van die gedachtens....hoeveel kan iemand hebben.....mis haar zo erg!
Gek van verlangen en begeerte..... Wat mis ik haar om me heen..... Mijn liefde voor haar is er nog steeds en voelt zo sterk aan.... Iedere keer haar zien voelt vol van vreugde en verdriet..... Kan haar niet vaak genoeg zeggen hoeveel ik van haar hou, alleen maar in gedachte.... Wel gezegd dat ik haar een geweldige vrouw vind, ze bedankte en knuffelde me daarvoor.... Hoe graag wil ik haar meer voelen, aanraken en bij haar zijn.... Kan mijn liefde niet aan haar kwijt.....hoe graag ik dat ook wil....
Tjonge......waarom blijft het zo lang in miijn hoofd hangen....dat gevoel van missen....niet weten wat ze aan het doen is...haar niet meer kunnen bellen/sms/mailen en zo....voel me zo "alleen", zo leeg, zo verdrietig nog steeds.... Mis haar in alles....
Wat een dag, veel gedaan, ging zo lekker het laatste uur...maar denk nog zo veel aan haar.... Had een briefje voor haar achter gelaten, waarin stond dat ik haar een geweldige vrouw vind... Hoop wel dat ze het direct weggooid en niet meeneemt naar huis...anders gaat het goed fout.... Hmmmm mis haar zo....heel veel....
Oh wat een lange dag, te weinig gedaan vandaag....wat ben ik toch nog gek op haar...pffff... Ze zei vanmorgen tegen me, dat ze me ook zo miste....dat vond ik fijn om te horen...echt waar! Maar ze kan er niets meer mee, ze moet er voor gaan....hoe graag ze het ook anders wil..... Hij vraagt steeds dingen aan haar....ze wordt er gek van zei ze... Hmmm ze glimlacht wel weer een beetje naar me, dat is zo lief van haar om te zien... Ik zei haar dat ik probeerde afstand van haar te nemen, hoe moeilijk het ook is... We hadden nog een lolletje....ze liet me iets zien aan haar wat ze nieuw aan had...en ik zei zo van HMMMM en ze duwde me lachend weg....hou zo van haar...veel....
Pff....vind het nog moeilijk allemaal...maar heb me er onbewust al bij neergelegd.....doen niets meer samen....mis dat zo erg....kijk af en toe nog bij haar....wil haar zo graag blijven zien...haar mooie ogen...haar glimlach...ze heeft het zwaar, zie ik aan haar ogen, mond.....voel het aan haar....hoe graag ze misschien nog wil...het kan niet meer....mis haar zo erg....hoor haar naam en zie haar naam overal...ze is zo geweldig! Ik hou veel van haar....wat kan liefde toch pijn doen...ze was weer zo goed, gisteren en vandaag....had haar zo graag willen kussen op haar zachte lippen.....kreeg wel 3 kussen van haar....dat vond ik wel weer heel erg fijn....
Vandaag niet naar werk gegaan, geslapen tot bijna half 11, af en toe wel wakker, maar had geen zin om op te staan en eigenlijk ook niet te gaan....want ze wilt toch niet echt met me praten en doet heel veel pijn om haar te zien....en weten dat we niets meer kunnen doen...maar zei vind het ook jammer zei ze laatst, maar ze gaat voor haar gezin.... Voel me zo moe in mijn hoofd...heb geen zin meer in de dingen.....pffff
