Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Trees De Clerck
De oorlog woedde volop in Bosnië en in die dagen gingen er maar weinig bedevaarders naar Medjugorje. Trees Merckx uit Veurne was een uitzondering. Haar kon de oorlog niet schelen. Ze voelde zich zo aangetrokken tot Onze Lieve Vrouw van Medjugorje dat ze er niet kon aan weerstaan om er heen te gaan. Hoewel het dorpje Medjugorje midden in het oorlogsgebied lag, heeft Maria er steeds voor gezorgd dat het dorpje nooit betrokken raakte in de oorlog. Maar de weg erheen was gevaarlijk.
In januari en februari van 1992 trok Trees met een hulporganisatie naar Medjugorje. Ze hadden voedingsmiddelen en medicijnen verzameld. Langs de weg zagen ze al zandzakjes en strooien poppen die over de straat hingen ... er was bijna niemand in Medjugorje. Trees logeerde bij Vicka's zus, dus bij Nedjo, want Nedjo's echtgenote is Vicka's zus. Vicka kwam er elke dag langs en ze gingen ook naar de groep van Zuster Elvira. Nedjo filmde toen de verschijning. Het jaar daarop gingen ze met de kinderen terug om geneesmiddelen en baxters af te leveren en opnieuw werden ze heel vriendelijk ontvangen in Nedjo's huis.
En Trees kon logeren in het huis van Nedjo en zo kon ze de jongen beter leren kennen. Ze heeft er heel aangename herinneringen aan overgehouden en kon er zelfs deelnemen als toeschouwer aan een verschijning in het Nedjo's huis. Nedjo moet wel heel erg gelukkig geweest zijn met het bezoek van Trees en heeft voor haar een hoofdje uit hout gemaakt. Eenvoudig en mooi. Nu is het voor Trees een soort reliek die ze heel erg koestert. Zij houdt aan Nedjo de beste herinneringen over. Hieronder vindt u een foto van dat beeldje.
Trees De Clerck en Vicka
Vicka en Trees De Clerck
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 5]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Mogelijke motieven
Financiële
Dit kan, naast de andere motieven, een reden zijn waarom Zanic wou dat de verschijningen niet zouden worden goedgekeurd. Medjugorje was één van de rijkere parochies. Er liep zelfs al een plan voor de aanstelling van Zanic tot Bisschop om de Franciscanen weg te houden uit de rijkere parochies en deze aan priesters te geven die vielen onder de rechtstreekse bevoegdheid van de bisschop, ook gekend als seculiere priesters. Zij zijn uiteraard meer gebonden aan de bisschop, terwijl de Franciscanen minder gebonden zijn. Het spreekwoord: "wiens brood men eet, diens woord men spreekt," komt hier goed van pas. Veel van de fondsen die door de rijkere Franciscaanse parochies waren verzameld zouden immers goed van pas komen voor de seculiere priesters en het zou ook een groter inkomen betekenen voor het bisdom Mostar. Uiteraard kan dit niet voor 100% worden bewezen maar er bestaat genoeg stevig bewijsmateriaal dat dit aanneembaar maakt.
3. Statistieken Medjugorje: maart 2010
Aantal uitgedeelde Communies: 80.500 Aantal concelebrerende priesters: 1.434 [46/dag]
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 147]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
De geseling van Jezus
Pilatus, de wankelmoedige, laaghartige rechter, had een paar malen het verkeerde woord gesproken: "Ik vind geen schuld in hem, daarom zal ik hem vrijlaten , maar vooraf laten tuchtigen." De Joden hielden echter niet op te schreeuwen: "Kruisig Hem! Kruisig Hem!" Pilatus wou eerst nog altijd zijn wil hebben en zien hoever hij daarmee kwam. Hij gaf bevel om Jezus te geselen op de Romeinse manier. Toen voerde de bende de mishandelde, gehavende en bespuwde Heiland, die zij met korte stokken hevig sloegen en stootten, door de roepende en tierende massa heen over het Forum, naar de geselzuil die ten noorden van Pilatus paleis, niet ver van het wachthuis, vóór een der markthallen stond.
De beulsknechten van de Romeinen kwamen op Jezus af en gooiden hun gesels, roeden en touwen neer bij de zuil. Het waren zes donkerhuidige mannen, kleiner dan Jezus en met warrig kroeshaar. Hun baardgroei was dun, hier en daar stoppelig uitschietend. Hun kleding bestond alleen uit een lendendoek, slechte sandalen en een stuk leder of andere, grove stof dat aan de zijden open was, op de wijze van een scapulier dat hun bovenlijf bedekte. Hun armen waren naakt. Deze mannen waren gemene booswichten en kwamen ergens van rond Egypte vandaan. Er waren er meer zoals zij, die hier als slaven en gestraften werkten aan kanalen en gebouwen. De kwaadaardigsten, de laagsten onder hen, werden door de Romeinen voor beulsdiensten gebruikt.
Die afschuwelijke mensen hadden aan dezelfde zuil reeds menige arme zondaar dood gegeseld. Zij hadden iets echt dierlijks, iets duivels over zich en leken wel half bedronken. Zij sloegen Onze Heer, die toch heel gewillig meeging, met hun vuisten en met de touwen en sleurden Hem, in een razende woede, naar de geselzuil. Dit is een vrijstaande zuil, geen steunpaal of ander bouwwerk. Deze is zo hoog dat een grote mens, met uitgestrekte armen, het bovenste gedeelte kan raken dat voorzien is van een ijzeren ring. Aan de achterkant van de zuil, op halve hoogte, zijn ook ringen of haken aangebracht. Het is onmogelijk om de barbaarsheid te beschrijven waarmee die woedende joden Onze Heer, op de korte weg naar de zuil, mishandelden. Zij rukten Hem de spotmantel af die men Hem ten huize van Herodes had omgehangen en duwden de arme Heiland daarbij haast tegen de stenen.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 147]
Preken
Gaan uw zaken beter?
Een andere fout die in de gezinnen en onder de arbeiders veel wordt begaan, is het ongeduld, het gemopper, het vloeken. Wel broeders, wat schiet ge met uw ongeduld en uw gemor eigenlijk op? Gaan uw zaken er soms beter door? Hebt ge minder te lijden als ge u beklaagt? Is niet juist het tegenovergestelde waar? Hoe feller ge u verzet, hoe meer ge te lijden hebt en, wat nog ongelukkiger is, ge verliest er alle verdiensten voor de Hemel bij. Ja, zult ge me misschien ten antwoord geven, dat is allemaal mooi en goed voor mensen die niets te verduren hebben, als u in mijn schoenen stond, zoudt u zich misschien nog slechter gedragen. Ik zou het roerend met u eens zijn, broeders, als wij geen Christenen waren, als wij geen andere hoop hadden dan de goederen en de genoegens van deze wereld, of ook als wij de eersten waren die moesten lijden. Maar ik zeg u, van Adam tot nu toe hebben alle heiligen iets te lijden gehad en de meesten van hen zelfs veel meer dan wij: zij echter hebben geleden met geduld, altijd onderworpen aan de wil van God. En thans zijn hun smarten voorbij! Hun geluk is begonnen en zal nooit meer eindigen.
Ach broeders, laten wij opzien naar de schoonheid van de hemel, denken we aan het geluk dat God voor ons bereid houdt en wij zullen alle lasten van het leven geduldig dragen, in een geest van boete en versterving, in de hoop op een eeuwige beloning. Zo zult ge de vreugde smaken van iedere avond te kunnen zeggen dat uw dag geheel en al voor de goede God is geweest.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 147]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Wat nog heeft hij u aangedaan? Maria: Wel ...
Nicky: Wat is het, Maria? Maria: Er was een ernstig complot in de maak om mij te vermoorden.
Nicky: Wat? Kunt u ons hierover meer vertellen? Maria: Een gespreksweekend werd voor mij gepland in Noord-Duitsland in de lente van 1974 en ik zou op vrijdag, zoals gebruikelijk, vertrekken. Maar enkele nachten daarvoor kwam een ziel mij bezoeken en zei eenvoudig: "Ga daar niet heen." Dit verbaasde me sterk omdat me jaren werd voorgehouden om elke uitnodiging te aanvaarden die ik ontving.
Eerst dacht ik het er een treinstaking zou zijn of iets dergelijks, en zo luisterde ik naar de radio, maar neen, de treinen bleken normaal te rijden. Toen sprak ik met mijn priester, die me de raad gaf om te vertrouwen in wat de zielen mij vertelden omdat daar waarschijnlijk een goede reden voor was. Zo zond ik een brief per express naar de inrichters van de gespreksavonden en deelde hen eenvoudigweg mee dat de zielen mij hadden verteld om tijdens dat bepaalde weekend thuis te blijven.
Twee dagen later kwam er een andere ziel en vertelde me dat er een moordplan werd beraamd. Het moest in Keulen zijn want de trein van hier in Bludenz naar Keulen is een slaaptrein en enkel daar zou ik heel laat s nachts kunnen overstappen. Ik herinnerde mij van daarvoor dat het treinstation in Keulen lange donkere gangen bevat, die ik moest doorgaan, en ik heb dit steeds gevaarlijk gevonden.
Eerder had ik hen reeds een brief geschreven waarin stond welke trein ik zou nemen en om welk uur ik ginds zou aankomen. Die brief is echter nooit aangekomen en moet in verkeerde handen terechtgekomen zijn. Op de eerste gesprekavond kwam een ziel mij bezoeken en vertelde mij dat er drie personen bij het plan betrokken waren en dat ze er waren achter gekomen waarom ik alles had afgezegd.
Ziet u, de gesprekken werden nooit afgelast, ik werd louter vervangen door audiocassettes opdat de mensen niet al te teleurgesteld zouden zijn. Alles ging dus door zoals eerder was gepland en de drie waren hoe dan ook naar de lezing gegaan en omwille hiervan hebben twee ervan zich bekeerd. Ik kwam er ook achter dat ze met succes eerdere moorden hadden gepleegd die nooit konden worden opgelost.
Zijn deze zielen dus niet prachtig? Ze hebben een leven gered en bekeerden twee misleidde mensen zonder zelfs iemand bij naam te noemen, te beschuldigen of te veroordelen. Dat is onze christelijke plicht.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [13/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 31: De profetie [Aflevering 200]
Elke twijfel, dat de mensheid een nieuw en gevaarlijker tijdperk inging, werd verjaagd door de ernstige aandacht die Maria gaf aan de aanvang van het tijdperk en het adembenemende tempo van haar verschijningen. Tot nu toe waren er in geen enkele eeuw zoveel verschijningen geweest. Ze verscheen aan zo veel heiligen dat we de tel kwijtraken. Ze kwam aan het doodsbed van de H. Cajetan Gaetano en dat van de H. Stanislaus Kostka. De H. Theresa van Avila zag haar op een dag bij de aanvang van het Salve Regina.
En dan vermelden we nog niet de onduidelijke visioenen door honderden anderen. Sommigen waren niet echt. Sommigen waren misleidingen. In het Spaanse Cordoba was er een non die duivelse extases en stigmata kreeg die gedurende achtendertig jaar zelfs kardinalen misleidden. Er waren zo veel zieners, vooral jonge vrouwen, en zo veel politieke en religieuze voorspellingen, dat Leo X een bul had uitgevaardigd waarin hij zn geestelijken verbood om er publiekelijk aandacht aan te geven. Tegen de volgende eeuw zou er een periode zijn waarin het Heilige Officie twintig veroordelingen zou uitspreken.
Maar er waren ook veel grote heiligen zoals Johannes van het Kruis, die Maria in al haar echte heerlijkheid zag. En er waren zo veel mirakels, waaronder één waar Paus Pius V getuige van was, dat het leek dat niets minder dan een massale, spirituele censuur kon verhinderd hebben dat het grote aantal en de diversiteit ons zou bereiken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 95]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Supranationaal en supraconfessioneel
Op het einde van dit jaar 1957 trok een in Réforme verschenen dossier sterk de aandacht op de Gemeenschap. Sinds het eerste artikel dat in 1947 de jonge Gemeenschap begroette verscheen er niets meer in het vermaarde protestantse weekblad. Buiten een artikel van Roger Schutz zelf werden de andere bijdragen door bevoegde protestanten getekend: dominees Finet, Roux en Casalis die lof en bewondering afwisselden met kritiek. Dominee Finet voornamelijk achtte het bestaan van een cenobiete gemeenschap met geloften, verbintenissen, celibaat en gehoorzaamheid aan een menselijke instantie iets nieuws in het hervormde milieu. De Bijbel, vervolgde hij, spreekt ons over een natuurlijke gemeenschap: de familie, van een spirituele gemeenschap: de Kerk. Tevergeefs zoek ik naar het klooster. Dat is een eerste vraag.
Daarna was er de interconfessionele en internationale positie van de Gemeenschap van Taizé die in de praktijd heel wat problemen meebracht: De gemeenschap van Taizé staat met de voeten op de grond, ergens in Bourgondië. Ze staat dus onder de rechtsmacht van de hervormde Kerk of de lutheraanse Kerk in Frankrijk (haar theologie is de hervormde, niet de Roomse). Wel nee! beweert ze. De gemeenschap van Taizé wil oecumenisch zijn. Maar, om lid te zijn van de oecumenische Raad der Kerken moet ze Kerk zijn. Wel nee! beweert ze. Dat is een tweede vraag.
Minder ironisch stelde de bijdrage van dominee Roux fundamentele vragen: Het komt erop aan te weten of een gemeenschap die in feite zichzelf bestuurt en de organieke banden van actie en gezamenlijk getuigenis beperkt tot haar spirituele verwanten in de hervormde Kerk, zich niet blootstelt aan het gevaar of de bekoring om zelf de Kerk of een Kerk te worden, wat de bekoring van een sekte is. Dominee Roux oordeelde dat de protestantse Kerken tegenover Taizé voorbehoud, waarschuwing of weigering, aanmoediging, steun of nodig akkoord mochten formuleren.
In een bijdrage, die hij gewoon met Roger Schutz ondertekent, beantwoordt de stichter van Taizé deze kommer. Hij herbevestigt de oecumenische roeping van de Gemeenschap: "Daar we weigeren opgesloten te worden in een goed confessioneel geweten willen we met onze middelen proberen een bres te slaan in de muur tussen christenen." Maar ook uit hij de wil om de moeilijke poging tot leven in de menigte te wagen als een steeds duidelijker kenmerk van de Gemeenschap. Het is een te vinden evenwicht tussen verbondenheid met een gemeenschap, een leven van gebed, een stevig vaststaande Kerk en de lucht in volle zee [...] op het knooppunt van het menselijk bestaan.
De komende verbintenissen van Taizé, [deelname aan het tweede Vaticaans concilie, het Jongeren concilie, de internationale Jeugdontmoetingen] waaraan Broeder Roger nog niet dacht, bevestigden weldra die uitspraken.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cumanus
Ventidius Cumanus was Romeins procurator van Judea tussen 48 en 52 na J.C. en was de opvolger van Tiberius Julius Alexander. Tijdens deze eerste helft van de eerste eeuw barste onder zijn bewind de revolutie los die as broeide onder zijn twee voorgangers. Tot drie maal toe kwam het tot incidenten.
De eerste wanorde daagde op tijdens het Paasfeest en Pasen was voor de Joden het moment bij uitstek waarbij ze dan dachten aan de bevrijding van de vijandelijke overheersing. Gewoonlijk werden er dan ook tijdens dit feest extra-troepen achter de hand gehouden. Van op een dak boven een Tempelpoort toonde een Romeinse schildwacht zijn bloot achterwerk aan de Joodse pelgrims en liet tegelijk een klinkende wind. Daardoor ontstonden verontwaardigde protestkreten en werden stenen geworpen met tussenkomst van het leger als gevolg. De opstand werd een wilde vlucht. Talrijke betogers werden vertrapt in het tumult en verloren het leven. Nochtans schijnt het aantal van twintig à dertig duizend van Flavius Josephus overdreven.
Een tweede incident vond plaats nadat Joden, tijdens een vergeldingsaanval, een vrijgelaten slaaf van de keizer, die met een keizerlijke opdracht door Judea trok, overvallen en beroofd hadden. Cumanus vond dat de leiders van de dorpjes in de omgeving niet adequaat genoeg op het voorval reageerden en voerde een strafexpeditie uit waarbij hij de dorpjes liet plunderen en hun leiders gevangen nam. Tijdens de strafexpeditie verscheurde een Romeinse soldaat in het openbaar een rol met daarop de tekst van Thora. In Joodse ogen was dit heiligschennis. Een grote menigte Joden verzamelde zich in Caesarea, waar Cumanus zijn residentie had, en eiste dat de dader gestraft zou worden. De situatie was zo dreigend dat Cumanus geen andere oplossing zag dan de soldaat in kwestie te laten onthoofden.
De derde opstand was ernstiger. Hij koste Cumanus zijn ambt. Enkele pelgrims die vanuit Galilea, door Samaria reisden, om in Jeruzalem een van de Joodse feesten te vieren, waren door samaritanen overvallen en gedood. Galileeërs en Samaritanen stonden toch al op gespannen voet met elkaar en de situatie was dan ook zeer dreigend. De Galileese leiders riepen Cumanus op snel in te grijpen en de daders terecht te stellen om erger te voorkomen, maar Cumanus aarzelde. Daarop namen veel Joden het recht in eigen hand en richtten een bloedbad aan onder de Samaritanen. Nu reageerde Cumanus wel. Hij stuurde zijn troepen naar Sebaste in Samaria om vandaaruit de Samaritanen te hulp te komen, met als resultaat dat de Samaritanen, bijgestaan door de Romeinen, op hun beurt een bloedbad aanrichtten. De situatie liep zo uit de hand dat beide partijen een delegatie naar Gaius Ummidius Quadratus, de gouverneur van Syrië stuurden in de hoop dat hij de zaak zou oplossen. Deze deed een onderzoek. Hij deed de opstandige Joden door Cumanus gevangen terechtstellen en stuurde alle Joodse en Samaritaanse rellenstokers naar Rome, met Cumanus. Op de raad van de Joodse koning Agrippa II koos Claudius partij voor de Joden en deed de Samaritaanse leiders terechtstellen. Hij zette ook Cumanus af en stuurde hem naar Rome om zich voor de keizer te verantwoorden.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 80]
Het wonder van Brussel, België [1370]
Het lot van de dief is niet zeker, maar Jonathan werd vermoord in zijn eigen tuin, nog geen twee weken na de diefstal, tot grote schrik van zijn zoon die de aanslag had gezien. Een tijdje later nam de weduwe van Jonathan de ciborie met de Hosties met zich mee naar de Hoofdstad Brussel.
Op 4 april 1370, Goede Vrijdag, kwamen de joden bijeen in de synagoge van Brussel. De Hosties werden toen op een tafel uitgespreid waarna ze er fysiek en verbaal geweld op uitoefenden. Op een bepaald punt in deze heiligschennis kwamen er messen aan te pas waarmee de Hosties werden gestoken.
Onmiddellijk, tot grote verbazing van de joden, stroomde er bloed uit de gestoken wonden. De wapens van de aanvallers vielen van hun handen, en zij werden zelf op de grond gedrukt.
Om van de bloedende Hosties af te komen haalden ze een bekeerde Christen, Catherina, over om de Hosties naar de joden in Keulen te brengen. Maar, vol van berouw, besloot ze alles te vertellen aan de zielenpriester, Pierre Van den Eede, van de Kerk van Notre Dame de la Chapelle. De curator van de Bisschop van het Kamerijk Brussel, Jean dYssche, werd ook ingelicht over de diefstal en nam samen met een commissie van geestelijken de Hosties terug van Catherina.
12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 5]
In het begin van de negentiende eeuw vond men in Egypte een papyrusrol die dateert van het einde van het Oude Koninkrijk [zie 6]. Het is een verhaal van een Egypte dat plots verstoken was van leiderschap. Het geweld overheerst. Overal zijn er buitenlandse indringers, en er is niemand om hen in bedwang te houden. De natuurlijke orde van de dingen komt tot stilstand. De slaven zijn verdwenen en hebben de rijkdom van Egypte meegenomen. Volgens de schrijfstijl lijkt het een verhaal te zijn van een ooggetuige uit Egypte, niet lang na de ontbinding van het Oude Koninkrijk. De auteur, een Egyptenaar met de naam Ipuwer, schrijft:
De pest is in heel het land. Overal is er bloed [2:5]
De rivier is bloed [2:10]
Dat is ons water! Dat is ons geluk! Wat zullen we hier aan doen? Alles ligt in puin. [3:10-13]
De bomen zijn vernietigd [4:14]
Er is geen fruit meer, geen kruiden... [6:1]
Voorwaar, het graan is overal verdwenen [6:3]
Er is geen licht in het land [9:11].
De Nijl stroomt over [wat de oogst met zich meebrengt], maar niemand ploegt voor hem [2:3].
Er zijn geen vaklui, de vijanden van het land hebben de ambachten verknoeid [9:6]
Goud en lapus lazuli, zilver en malachiet, worden aan de nek van vrouwelijke slaven gehangen [3:2].
Velikovsky zag hierin het verhaal van een ooggetuige van de tien plagen. Zijn bevindingen werden bekritiseerd op basis van het feit dat Ipuwer een algemene aftakeling van de Egyptische maatschappij beschrijft, en dat de overeenkomsten met de plagen en de plundering van Egypte op de avond voor de Exodus niet het middelpunt zijn van zijn uiteenzetting. Maar Ipuwer was Egyptenaar. Zijn bezorgdheid was de algemene toestand waarin Egypte zich bevond, en wat er kon gedaan worden om ze te verbeteren. Als Ipuwer lid was geweest van het Hof van de Farao, en getuige was geweest van het volledige drama van Mozes en Aaron t.o.v. zijn koning, dan had hij op zon manier kunnen schrijven dat de datering van de Exodus zelfs aan de meest sceptische lezer duidelijk was geweest. Maar nu hebben we een verhaal van hoe de gebeurtenissen van de Exodus een invloed hadden op heel Egypte.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Tijdens de zomer van 1915 en de Eerste Wereldoorlog, werd Ivan opgeroepen. Terwijl hij op de toewijzing van zijn opdracht wachtte, bracht hij tijd door met zijn ouders in Banja Luka en zette hij zijn studie van literaire werken verder. Hij bleef in zn dagboek schrijven, wat een aanduiding was dat hij een verlangen voelde om zijn ziel en karakter te perfectioneren. Hij voelde zich zwak, en verzonken in gebed wendde hij zich tot God voor hulp. Na grondige overweging legde de achttienjarige een gelofte van kuisheid af, waarbij hij beloofde kuis te blijven tot aan het huwelijk. De gelofte werd afgelegd op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, 8 december 1915. Hij schreef: "Ik legde mijn gelofte van kuisheid voor het huwelijk af aan de Heilige Maagd. Misschien wel voor mijn hele leven." Dit voorgevoel werd bevestigd toen hij later ook een gelofte van eeuwige kuisheid aflegde.
Ivan moest zich voor zijn militaire opleiding in het leger aanbieden in februari 1916. Toen hij in zijn jeugd de militaire academie bijwoonde, was hij niet in staat om enige vorm van interesse aan de dag te leggen voor de militaire opleiding. Maar nu wijdde hij zichzelf ijverig aan het militaire leven tijdens de acht weken die hij doorbracht in Lebring, nabij Graz. Vervolgens ging hij naar Graz en Slovenska Bistrica voor het vervolg van zijn militaire opleiding. Nadat hij in januari 1917 slaagde voor een examen voor officier, kreeg Ivan het bevel over een groep soldaten en ze werden naar het front gestuurd. Ivan nam deel aan alle gevechten aan het Italiaanse front, en bleef er tot het einde van de oorlog.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 40]
Aan Pater Charles Bouin
Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven, zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie; hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
15. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Als ik niet kreupel was
De devotie voor de heilige Rita begint zodra ze dood is. Het eerste wonder van haar waarvan we kennis hebben vindt voor haar ter aarde bestelling plaats. Een timmerman die haar stoffelijk overschot was komen aanbidden, riep uit: "Als ik niet kreupel was, zou ik wel een doodkist voor haar maken!"
Terstond is hij genezen en kan de eerste doodkist voor de Heilige vervaardigen. Even later wordt een familielid van Rita dat haar een laatste keer kwam omhelzen, genezen van een verlamde arm. Na iedere toegekende genade hangen de zusters bij haar graf kleine ex-voto's op. Begin XVIe eeuw is Rita in heel Italië bekend en vervolgens ook in de andere landen van Europa. Ze is na langdurige onderzoeken zalig verklaard in 1628, maar pas op 24 mei 1900 heilig verklaard. In 1710 wordt de heilige Rita door een Spaanse geestelijke uit de orde van de Augustijnen voor het eerst «voorspreekster in onmogelijke zaken» genoemd. Ze wordt ook wel «patrones van wanhopige zaken» genoemd. De meest uiteenlopende problemen worden aan haar toevertrouwd: genezingen, werk, zaken succes op examens... Nu nog is haar voorspraak heel sterk, zoals de 595 ex-voto's aantonen die in de twintigste eeuw bij het heiligdom zijn gedeponeerd.
16. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Heeft het Westen nu het hoogtepunt van de dwaasheid bereikt, dan is dit niet omdat de mensen over het algemeen in essentie slechter zijn dan in vroegere tijden [de menselijke aard wijzigt niet], maar dan is het omdat ze tot dwalingen zijn geleid [zoals het geloof dat men het recht heeft om alles te doen wat ons kan bevredigen] en dit door een minderheid van "intellectuelen" die het toegelaten is om vrijuit hun funeste ideeën te verspreiden.
Deze "intellectuelen" die de Heilige Judas Thaddeüs hekelt als "mensen vol van trots, blijvende andersdenkenden, deskundig in bedrieglijke redeneringen, het verdraaien van de betekenis van woorden, zaaiers van tweestrijd, het belasteren van Heilige aangelegenheden," deze mensen eerbiedigen niets in hun ijverige pogingen om ten alle tijden respectabel en objectief te lijken, zodat zelfs onze Bisschoppen, de verdedigers van ons geloof, deze mensen niet openlijk durven te berispen wanneer ze openlijke verklaringen doen om hun dodelijke dwalingen te promoten.
Na de notie dat het Concilie van Trente [1545-1563] een geschenk was van God om de Christenen bij te staan en bij te staan, gaat de Eerbiedwaardige B. Holzhauser verder met te zeggen dat er een ander Concilie zal plaatsvinden ten tijde van de Grote Koning, iets wat ook de Extatische Non van Tours zegt. Vreemd genoeg echter worden Vaticaan I en II nergens vernoemd. Waarom? Er zijn hiertoe meerdere redenen. Klaarblijkelijk kan de Holzhauser enkel de meest betekenisvolle gebeurtenissen van de vijfde periode vernoemen en Vaticaan kan op geen enkele wijze vergeleken worden met het Concilie van Trente. Het kondigde de Pauselijke onfeilbaarheid af, maar het werk was nog niet af.
Vertaling: Chris De Bodt
17. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico, deel 3?
Boodschap 3294 van 18/03/2010
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Grootste milieuramp in 20 jaar
Uit de lekke pijpleiding van het gezonken olieplatform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico stroomt nog veel meer olie dan tot nu toe gedacht. Volgens de Amerikaanse kustwacht gaat het niet om 160.000 liter per dag, maar om 800.000 liter per dag. Dat zou betekenen dat tegen dat de lekken gedicht kunnen worden [ten vroegste over een maand en eerder in twee maanden volgens specialisten] 24 à 48 miljoen liter sterk vervuilende olie in zee stroomt.
Dat is vergelijkbaar met wat er in zee belandde bij de tot nu toe grootste ecologische ramp in Amerika met de Exxon Valdez in Alaska. Twintig jaar na die ramp is het milieu nog steeds niet hersteld daar. Mogelijk bereikt de eerste olie vandaag al het vasteland. Dat is eerder dan verwacht en heeft te maken met een draaiende wind. Een woordvoerster van de kustwacht zei ook dat op een diepte van 1.500 meter een derde lek is ontdekt.
De olievlek heeft nu al een oppervlakte van meer dan 11.000 vierkante kilometer. Ze is 160 kilometer lang en 72 kilometer breed. Ze bevindt op minder dan 30 kilometer van de kust van Louisiana. Oceanografen spreken van de "grootste milieuramp in 20 jaar". Boven de vlek hangt een doordringende, verstikkende petroleumgeur. Vier walvissen raakten al gevangen op een plaats waar de olie erg dik ligt.
Een woordvoerder van de Britse oliemaatschappij BP, die het boorplatform huurde, bevestigde dat er een derde lek was, maar hij bestreed dat er meer olie lekt. "Er is een klein verschil van mening", aldus de zegsman. De cijfers komen nochtans van de National Oceanic Atmospheric Administration (NOAA), dat bekend staat om z'n betrouwbare en doorgaans conservatieve schattingen. De secretary of Homeland Security is met de nieuwe cijfers naar president Barack Obama getrokken, en die heeft besloten dat het Amerikaanse leger ter hulp moet schieten gezien de omvang van de ramp.
Ondertussen is overigens duidelijk dat men er niet zal in slagen de lekken te dichten met vanop afstand bestuurde robotonderzeeërs. Dat betekent dat de olie nog zeker een maand, waarschijnlijk twee maanden zal lekken. Want zo lang duurt het voor het boren van een "relief well", een nieuwe leiding die de olie uit de gehavende pijp onder de lekken opvangt. BP denkt ondertussen de schade te kunnen beperken door het plaatsen van een koepel over de lekkende pijp, van waaruit de olie naar boven wordt gepompt met slangen. Dat is nooit eerder op die diepte gebeurd, en het is ook maar een doekje voor het bloeden: de lekken zijn er niet mee gedicht. Bovendien zou het ook nog zeker twee weken duren voor dat systeem geplaatst kan worden. Bij de ramp met het platform brak de boorpijp die van het platform naar de bron liep. Normaal gezien moet bij zo'n ongeval een automatisch afsluitdeksel, de blowout preventer, over de bron schuiven.
De gigantische oliekvlek op het zee-oppervlak bedreigt nu de kust van Louisiana. De gouverneur van de Amerikaanse staat, Bobby Jindal, heeft de federale overheid om bijstand gevraagd in pogingen de kust tegen de oliesmurrie te beschermen. Mogelijk bereikt de eerste olie vandaag al het vasteland. Dat is eerder dan verwacht en heeft te maken met een draaiende wind. Gevreesd wordt dat de olie de Mississippidelta bereikt, een kwetsbaar natuurgebied bij de stad New Orleans. Ook de omvangrijke visindustrie wordt bedreigd.
De Amerikaanse kustwacht heeft gisteren geprobeerd de olievlek in de Golf van Mexico in brand te steken. Het gaat om een drastische maatregel om een nog grotere milieuramp trachten te vermijden. De vlammen zouden vermoedelijk pas na meer dan een uur doven. Met vlotters trachten de kustwacht en olieproducent BP, eigenaar van het gezonken booreiland, de vlek in te dijken. Ze zullen proberen de olie naar een meer afgelegen gebied te transporteren om ze daar in brand te steken. Vandaag werd al geëxperimenteerd op kleinere schaal. De vlek kan immers enkel in brand worden gestoken als de olielaag dik genoeg is. Daarnaast zijn ook brandversnellers nodig.
De olievervuiling is het gevolg van een ongeval op het boorplatform Deepwater Horizon. Deepwater Horizon op ongeveer 60 kilometer van de monding van de Mississippirivier, geleasd door BP, ontplofte op 20 april. Daarbij kwamen 11 arbeiders om. 126 anderen konden worden gered. Twee dagen later zonk het platform. Er zit nog 2,6 miljoen liter olie in, voorlopig lekt het niet, maar specialisten zeggen dat dat vroeg of laat toch zal gebeuren.
De enorme olievlek bedreigt honderden kilometers kustlijn in vier Amerikaanse staten, waaronder de stranden in vakantieparadijs Florida. Dat het toerisme zware klappen gaat krijgen door de ramp staat nu al vast: naast de stranden is er de in de regio erg populaire sportvisserij, goed voor duizenden jobs en miljoenen dollars. De ramp heeft nu al naar schatting al een miljard euro gekost aan de economie. Bovendien spendeert BP alleen al 6 miljoen per dag om de ramp te bestrijden. Het boren van een "relief well" gaat het bedrijf zeker nog eens 100 miljoen euro kosten. Het vervangen van het gezonken boorplatform zelf, eigendom van Transocean Ltd., betekent een kost van 700 miljoen. En dan spreken we niet eens van De implicaties voor de natuur. De Golf van Mexico heeft al zwaar te lijden onder vervuiling: via de Mississippi komt toxisch water, met enorme concentraties pesticiden en kunstmest van de landbouw in het Midwesten en de Corn Belt in de Golf terecht. Daardoor is er al een "dead zone", een plek waar geen leven meer is in zee, van 23.000 vierkante kilometer, tussen Galveston (Texas) en Venice (Louisiana). De "dead zone" is sinds 1985 verdubbeld in grootte. Aaron Viles, directeur van het Gulf restoration Network, vloog over de plaats van de ramp. Hij zag walvissen die op de vlucht leken voor de olievlek. Die drijft richting Chandeleur en Breton, twee eilanden voor de kust van Louisiana waar momenteel duizenden vogels aan het nesten zijn. Ook direct bedreigd zijn de oesterbedden daar in de buurt, de beklangrijkste in de VS. De gouverneur van Louisiana heeft alvast opdracht gegeven het Pass A Loutre-natuurgebied in de monding van de Mississippi af te zetten met speciale drijfnetten die de olie moeten tegenhouden. Het gebied is 450 vierkante kilometer groot en er leven naast bedreigde vogelsoorten ook veel vissen, alligators en schildpadden.
18. Gebed gevraagd: walpurgisnacht
In de Walpurgisnacht, van vrijdag 30 april op zaterdag 1 mei, komen er naar schatting 150.000 heksen vanuit heel Europa naar de Brocken, met ruim 1100 meter de hoogste berg van de Harz in Noord-Duitsland en omgeven door legenden waarin heksen en duivels een rol spelen.
Ze wachten daar met een groot, nachtelijk festival "de komst van de duivel" af. In de geschiedenis is er regelmatig sprake geweest van een dergelijk festical op de Brocken. De laatste jaren neemt de belangstelling ervoor toe. De Duitse dichter Von Goethe (1749-1832) maakte er echter ook al melding van. In zijn Faust laat hij de duivel tijdens een Walpurgisnacht op de Brocken neerdalen, waarna vervolgens een verdrijving van de winter-demonen plaats vindt.
Heel de geschiedenis door is de Brocken verbonden gebleven met de Walpurgisnacht, een nacht waarin satanisten de duivel aanbidden. Een nacht ook waarin volgens sommige bronnen dierenoffers (en volgens een enkeling zelfs mensenoffers) worden gebracht. En een nacht waarin christenen worden vervloekt.
Walpurgisnacht
In de dorpjes aan de voet van de Brocken probeert men een toeristisch slaatje uit de Walpurgisnacht te slaan. In plaatsjes als Zorge en Altenau vinden allerlei festiviteiten plaats, compleet met levensgrote poppen die de duivel moeten voorstellen.
De afgelopen jaren hebben christenen in Noord-Duitsland zich telkens fel uitgesproken tegen de viering van de Walpurgisnacht. Ditmaal zoeken ze het niet zozeer in verbale waarschuwingen als wel in gebed. Onlangs werd een gebedsmars rond en op de berg gehouden. Daaraan namen 150 christenen deel, meldt de Duitse evangelische persdienst Idea. Op de top van de berg hebben ze allerlei evangelische lectuur achtergelaten. In de hoop dat de heksen die tijdens de Walpurgisnacht zullen zien en er in zullen gaan lezen.
