1. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 8]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
1984-1987: De haat
Deze periode staat vooral gekend als een tijdspanne waarin Bisschop Zanic er alles heeft aan gedaan om Medjugorje zwart te maken.
Elk ernstig onderzoeker van de verschijningen te Medjugorje stelt zich de vraag: Wat bezielde er destijds Bisschop Pavao Zanic? Tijdens een televisie-interview zei hij dat hij "Medjugorje zou uitroeien," terwijl hij bij een andere gelegenheid aanbeval om de plaats te "verbranden."
Op 25 maart 1985 gaf de plaatselijke Bisschop Pavao Zanic het bevel aan de parochie van Medjugorje om alle bedevaarten af te lassen, en om aan de zes zieners te verbieden om samen te komen in de kerk en het nabijgelegen gebied. De samenkomsten gingen vanaf dan door in de pastorij, maar in september 1987 werd ook dat verboden door Zanic.
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 151]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
De geseling van Jezus
Gedurende de nacht was het koud geweest. Van s ochtends tot nu bleef de hemel betrokken en tot ieders verwondering waren er enkele korte hagelbuien. Tegen de middag was de lucht helder en scheen de zon.
Het tweede paar geselaars ging met nieuwe woede Jezus te lijf. Zij hadden een ander soort roeden, als van warrige doornen samengevlochten en waarin hier en daar ijzeren prikkels en kogeltjes schenen te zijn vastgemaakt. Onder hun woeste slagen springen al die blaren open die Jezus lichaam bedekten. Zijn heilig bloed spatte in het rond tot op de armen van de beulen. Jezus jammerde, bad en sidderde van de pijn.
Vele vreemdelingen op kamelen reden thans over de markt en keken verschrikt en bedroefd toen het volk hen vertelde wat er gebeurde. Sommige van deze reizigers hadden het doopsel ontvangen en verschillenden onder hen hadden Jezus bergrede gehoord. Het roepen en het tieren voor het paleis van Pilatus ging zijn gang.
De volgende geselaars sloegen Jezus met gewone gesels van kleine kettingen of riemen, aan het uiteinde voorzien van haken en die aan een ijzeren handgreep waren bevestigd. Zijn rukten Hem daarmee hele brokken vlees en stukken huid van de ribben. O, wie kan dit gruwelijk, ellendig schouwspel beschrijven!
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 151]
Preken
De drift en haar gevolgen
O mijn God, wat een treurig gezelschap is degene die telkens het slachtoffer wordt van zijn drift! Neem een vrouw wier man opvliegend van aard is. Als zij de vreze des Heren bezit en zowel de goede God als zichzelf veel leed wil besparen, moet zij zwijgen, hoe groot haar behoefte om zich uit te spreken ook mag zijn. Alleen in stilte zal zij zuchten en schreien, om de vrede in haar gezin te bewaren en geen aanstoot te geven.
"Ja maar," zal zon driftkop me tegenwerpen, "waarom verzet ze zich dan ook tegen mij? Zij weet dat ik nu eenmaal prikkelbaar ben."
Gij zijt prikkelbaar, beste vriend, maar denkt ge dat de anderen geen last hebben van hun zenuwen? Zeg toch liever dat ge zonder godsdienst zijt, dan spreekt ge tenminste de waarheid. Is het immers niet zo, dat een godvrezend mens zijn hartstochten de baas moet blijven in plaats van zich er door te laten beheersen?
Ik heb gezegd dat er ongelukkige vrouwen zijn, omdat ze driftkoppen van mannen hebben. Maar sommige mannen zijn niet minder ongelukkig met hun vrouwen, omdat ze hen geen enkel woord gunnen, omdat ze om niets opstuiven en niet meer schijnen te weten wat te zeggen. Wat een droevig huwelijk wanneer de één voor de ander niet buigen wil! Ruzie, driftbuien en verwensingen iedere dag opnieuw! Is dat geen hel, broeders? Wat een voorbeeld krijgen die arme kinderen uit zon huwelijk? Waar blijven de lessen in wijsheid en zachtzinnigheid die de ouders hen gegeven hebben? Sint Basilius zegt dat de drift een mens maakt zoals de duivel, want enkel duivels immers zijn in staat om zich aan zulke uitersten over te leveren .... En ik zou daaraan toe willen voegen dat de drift nooit alleen komt: ze gaat vergezeld van vele andere zonden ...
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 151]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: satan blijkt dikwijls zo machtig te zijn dat mensen zich zouden afvragen welke verschillen er zijn tussen satan en God. Maria: Dat kan ik begrijpen. Ieder van ons kan op elk moment kiezen om een volgeling van satan te zijn of een volgeling van God. We moeten God in alles wat we doen aanroepen en bereiken. En we kunnen veel doen om onszelf te beveiligen tegen satans greep. Waar God onze gedachten kent, kent satan deze niet, behalve bij hen die hem gedachtig zijn. satan kan echter dieper binnendringen door onze woorden te horen en onze daden te zien en zo later onze zwakheden, die hij hierdoor heeft achterhaald, aan te vallen. Stilte kan nooit kwaad. Ons bewust blijven van onze zondigheid en hierdoor nederig en stil blijven is een van Gods grootste wensen. En het gebeurt dat we, in het leren van de macht van deze stilte, vlugger komen tot het luisteren naar God. Stilte, alleen met God, is op zichzelf alleen al een groot gebed.
Enkel de biecht kan satan weerhouden van de kennis van onze zonden. Als iemand aan de gebeden deelneemt tijdens een exorcisme en ongebiechte zonden heeft, zullen de stemmen dikwijls de betrokken persoon beschuldigen van zonden die hij heeft begaan, waarbij satan het dan ook bij het rechte eind heeft, en dit tot verlegenheid van iedereen. Maar, als ze in een staat van genade zijn, kunnen de duivels niets inbrengen. En zo is het juist om te zeggen dat wij het zijn die satan elk recht verlenen. God is nederig, stil en vriendelijk terwijl satan hoogmoedig; luidruchtig en irriterend is. Herinner steeds dat wij naar Gods beeld zijn gemaakt en zo moeten wij bewust en voortdurend vechten om te zijn wat hij van ons verlangt om te zijn: met Hem.
Een van de grootste leugens van de tijden waar wij nu in leven is dat satan niet bestaat. Er zijn zelfs priesters die dit vandaag beweren. Men zegt gewoonweg dat de bezetenheden uit de Bijbel vandaag worden erkend als lichamelijke of geestelijke ziekten ... en symptomen kunnen worden bestudeerd, geanalyseerd, opgevolgd en er wordt ook een benaming aan gegeven en "bingo!" het is niet langer het werk van de duivel. Hoe naïef, oppervlakkig, lichtvaardig, stompzinnig en arrogant zijn deze mensen! satan lacht zich gewoonweg een breuk en de ziekenhuizen kunnen amper de opvang aan. Breng heilige priesters en ervaren leken naar hen en kijkt naar het aantal gevallen dat zal afnemen van deze overbestudeerde verschijnselen. satan overwint nadat hij verdeeldheid heeft gebracht. God leidt ons in vrijheid naar vrede en naar de hemelse eenheid.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Romero [1/11]
In El Salvador breekt er eind de jaren '70, na reeds vele jaren van onrust, een burgeroorlog uit tussen de junta en marxistische rebellen. Een groep jonge officieren werpt het regime omver met steun van de VS. Er kwam een regerings-junta, waarin christendemocraten, sociaaldemocraten en zelfs communisten deelnamen. Een bloedige strijd waarin doodseskaders actief waren brak uit, onder de leiding van extreem-rechtse Roberto d'Aubuisson. De Amerikaanse overheid, die al jaren 'een dreiging van het communisme' vanuit Zuid-Amerika ervaart, steunt achter de schermen het militaire bewind van El Salvador. Het leger en de politie krijgt training in de VS en wordt voorzien van wapens om aan de macht te blijven. De VS heeft wel geleerd van Vietnam om achter de schermen te opereren, officieel blijft de Amerikaanse betrokkenheid beperkt tot advies.
Er vielen in totaal 75.000 slachtoffers, waarvan in 1980 wellicht de bekendste: de aartsbisschop Oscar Romero.Nog vijftig dagen eerder had hij op de Leuvense Universiteit het eredoctoraat ontvangen. De film over mgr. Oscar Arnulfo Romero [1917-1980] begint net voor hij tot aartsbisschop werd benoemd van San Salvador. De vrome en ietwat verlegen pastoor Romero, die in Rome theologie had gestudeerd, was al bisschop toen hij gepromoveerd werd tot aartsbisschop van de hoofdstad van het middenamerikaanse land El Salvador. Behoudsgezinde kringen hadden zijn benoeming toegejuicht. De film laat zien hoe Romero op korte tijd een diepgaande verandering ondergaat én teweeg brengt. De openingsscène is een sleutel in dat verhaal: Romero ontmoet pater Rutilio Grande, een jezuïet in wie hij veel vertrouwen heeft en die pastoor is bij de armen. De moord op pater Grande schudt als het ware Romero wakker. Hij groeit uit tot een kerkvader, die het opneemt voor de onderdrukte bevolking. Deze is voortdurend het slachtoffer van een vuil politiek conflict waarin verschillende machten en krachten de aartsbisschop zoeken te manipuleren. Romero zelf zoekt de dialoog, maar moet ervaren dat de machtigen niet willen weten van onderhandelen. Het einde is bekend: sluipschutters schieten hem op 24 maart 1980 neer, terwijl hij in een hospitaalkapel voorgaat in de eucharistie.
Deze Amerikaans-Mexicaanse speelfilm uit 1989 duurt 105 minuten en staat onder regie van John Duigan. Acteurs zijn Raul Julia [Oscar Romero], Richard Jordan [Rutilio Grande], Ana Alicia [Arista Zelada], Tony Plana [Morantes], Harold Gould [Francisco Galedo].
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 31: De profetie [Aflevering 203]
We lopen nu iets sneller door de geschiedenis omdat satan, wetende dat zn tijd kort was, ook sneller tewerk ging [Openbaring 12:12]. Lepanto was slechts de eerste strijd in een steeds uitbreidende oorlog. De duivel viel de overblijfselen van wat Maria gezaaid had aan, en Maria ging hier tegenin met zo veel verschijnselen, dat tegen de tijd van Lepanto ieder land in het Christelijk Europa niet één, maar tientallen plaatsen had waar mirakels gebeurden. Hadden de Protestanten de draagwijdte, de echtheid, en de goede vruchten van de verschijnselen gekend, dan zouden ze niet enkel gestopt zijn met de laster tegenover de Maagd, maar zouden ze het Christelijke geloof vervoegd hebben in toewijding aan haar.
Men zag ongewone sterren aan de hemel (waaronder een nieuwe die ontdekt werd op de dag dat Pius stierf) en er waren ontelbare gevallen van houthakkers die mysterieuze beelden vonden in bomen, soms zelfs in de bast. Protestanten en Turken stelden vast dat ze haar afbeeldingen en beelden niet konden verbranden of weggooien. Het beeld uit Garsten keerde stroomopwaarts terug naar dat dorp nadat het door gefrustreerde Protestanten in de rivier Enns was gegooid.
Het was een belangrijke eeuw voor Maria, terwijl de strijd met Lucifer het moderne tijdperk inging, terwijl het conflict nog grotere proporties aannam, terwijl de deur van de hel bleef opengaan. Nu was het slagveld uitgebreid tot Zuid Amerika. Op 21 januari 1577, een paar jaar na Lepanto, was een groep nonnen van de orde van de Onbevlekte Ontvangenis in Quito verzameld in het koor voor de vespers, toen buitengewone lichtstralen op het hoofdaltaar schenen, op de beelden die er op stonden, en vooral op een beeldje van Maria die Jezus en een scepter vasthield. De nonnen hoorden ook het geluid van gezang en roken de geur van heiligheid. Er was geen twijfel aan de bovennatuurlijke aard van het licht, omdat er geen enkele lamp in de kapel was. De nonnen waren te arm om er zich één te kunnen veroorloven. Er was zelfs geen licht voor het tabernakel en toch was het altaar verlicht, op zon manier dat zelfs de dorpelingen het merkten.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 98]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Johannes XXIII, de Profeet
Op 9 oktober 1958 stierf Pius XII. Ondanks de weerstand die hij tijdens zijn pontificaat had geboden tegen de oecumenische beweging konden Broeder Roger en Broeder Max alleen maar dankbaar zijn voor deze paus die hen tweemaal had ontvangen. Op 18 oktober bracht Broeder Roger kardinaal Gerlier op de hoogte dat de Gemeenschap doorlopend zou bidden gedurende heel het conclaaf. "We zullen de Heilige Geest aanroepen, want de keuze van de toekomstige paus is zo belangrijk voor Kerk en wereld."
In een ander schrijven verklaart hij nader: "[...] we moeten misschien ons hart voor God tot vrede brengen om diep in ons innerlijke te aanvaarden dat de keuze van de toekomstige paus niet zou overeenstemmen met onze diepste verlangens."
Wat hij vreesde kwam niet uit, integendeel. Op 28 oktober werd kardinaal Roncalli tot paus verkozen. Onder de naam Johannes XXIII doorbrak hij de lijst van de vele namen Pius die de geschiedenis van het pausdom gekenmerkt hadden met een autoritaire stijl en een starre doctrine.
Al daags na de verkiezing schreef Broeder Max naar kardinaal Gerlier in Rome waar hij aan het conclaaf had deelgenomen: "We zijn verheugd met die keuze [...]." Hij vertelde ook aan de kardinaal dat hij met Broeder Roger de bekroning van Johannes XXIII zou bijwonen en vroeg hem om voor hen een audiëntie bij de nieuwe paus aan de vragen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 38]
Woordenboek: Letter D
Domitianus
Het paleizencomplex
Het paleizencomplex, gebouwd door keizer Domitianus, stond in de oudheid bekend als "Domus Augustana," naar de titel Augustus die elke keizer na keizer Augustus droeg. Het bestond eigenlijk uit drie gedeelten: het Domus Flavia [het officiële en representatieve paleis], het Domus Augustana [de prive residentie van de keizer] en het Stadion.
Het complex werd gebouwd door de architect Rabirius in opdracht van keizer Domitianus tussen 81 en 92 n. C. Over alle eerder bestaande bebouwingen op deze plek [uit republikeinse tijd tot en met de tijd van Nero] werd heengebouwd.
Het is een gebouw in de vorm van een circus, dwz. een erg langgerekte rechthoek waarbij één van de korte zijden, de zuidelijke, gekromd is.
Het is als laatste van het paleizencomplex gebouwd, aan het einde van de regering van keizer Domitianus, zoals uit de bakstenen met stempel blijkt, en vervolgens gerestaureerd in de tijd van Hadrianus [met name de zuilengangen] en in de tijd van Septimius Severus [verandering van de tribune-exedra]. Het strekt zich uit langs de hele oostelijke zijde van het Domus Agustana over een oppervlakte van 160 bij 48 meter.
De omtrek ervan bestond uit een porticus [overdekte zuilengang] van twee verdiepingen. De onderste verdieping had pilaren van baksteen, al vanaf het begin bekleed met marmer, zoals heel de rest van het Stadion, waarvan slechts de bases overgebleven zijn. De bovenste verdieping daarentegen was opgetrokken met marmeren zuilen.
De ovalen ronding die het zuidelijke deel van de arena beslaat gaat waarschijnlijk terug tot de tijd van Theodorik.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 83]
Het wonder van Brussel, België [1370]
Hier in de Sint Michielskathedraal liggen de overblijfselen van vele beroemde personen in titel en kroon. Het is ook een mooi voorbeeld van de Gotische Architectuur van de dertiende tot de zeventiende eeuw, omdat de eerder kerk gesloopt, herbouwd en meerdere keren uitgebouwd is geweest. Sommige delen van de oorspronkelijke muren staan nog steeds overeind. Het doopvont stamt uit de negende eeuw en de vestibule uit de twaalfde eeuw. De kathedraal is beroemd, natuurlijk, vanwege zijn band met de Wonderlijke Hosties van 1370, waarvoor een grote kapel is gebouwd van 1534 tot 1539.
Er is een glas-in-loodraam in de kathedraal die het moment afbeeld waarop de weduwe van Jonathan de Hosties aan de joden geeft. Een ander raam beeld de processie af waarin de Hosties gedragen werden naar de Notre Dame de la Chapelle en de Sintmichaëlkathedraal. Een ander raam laat zien hoe de Hosties werden toevertrouwd aan John Hauchin, de aartsbisschop van Mechelen, die toen de deken was van de Sint Michielskathedraal.
Drie andere ramen laten andere gebeurtenissen in de geschiedenis van het wonder zien.
10. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 8]
In het kielzog van de Exodus
Zowel Cohen als Anati bevinden zich in de weinig benijdbare positie van waarheden gevonden te hebben die tegenstrijdig zijn met de aanvaarde wijsheid. Hun "truckjes" om het probleem te omzeilen zijn gebrekkig, maar het enige alternatief zou zijn van een drastische herdatering te doen van de archeologie van het Land van Israël. En daar is goede reden toe. Het is niet enkel de periode van de Exodus en de Verovering die plots overeenstemt met het bewijs van oude archieven en archeologie, wanneer men de data van de archeologische periodes beschouwt:
Na een paar eeuwen zich op het land gevestigd te hebben, breidden de indringers uit het Midden Bronzen Tijdperk zich bijna van de ene dag op de andere uit tot een imperium dat van de Nijl tot aan de Eufraat reikte. Dit imperium wordt het "Hyksos" imperium genoemd, dat verwijst naar een groep nomaden die Egypte binnenvielen, ondanks het feit dat er geen geschiedkundig bewijs is voor zon imperium. Dezelfde aanpassing die de Exodus en de Verovering op het juiste tijdstip in de geschiedenis plaats, doet hetzelfde met het Verenigd Koninkrijk van David en Salomon.
Het imperium kwam ten val, en dat bracht een einde aan het Midden Bronzen Tijdperk. Archeologen en Egyptologen zijn heden in een debat verwikkeld, over het feit of het een burgeroorlog was of Egyptische invasies die het "Hyksos" imperium vernietigden. De Bijbelse verhalen over de opstand van de tien noordelijke stammen en de invasie van Shishak, koning van Egypte, maken het debat irrelevant.
De periode die volgde op het einde van het Imperium was er één van veel onrust, maar ook één van gigantische literaire verwezenlijkingen. Vermits deze periode, het Late Bronzen Tijdperk, de laatste periode was voor het IJzeren Tijdperk, en vermits het IJzeren Tijdperk verondersteld wordt de Israëlische Periode te zijn, wordt het Late Bronzen Tijdperk de Kanaätische Periode genoemd. Vreemd genoeg spraken en schreven deze Kanaïeten in het mooie Bijbels Hebreeuws. Semitische Kanaïeten? Had de Bijbel het weer verkeerd? Maar eigenlijk, vermits ze na de tijd van David en Salomon kwamen, waren ze niet echt Kanaïeten. Zij die het Bijbelse Hebreeuws spraken en schreven, waren zoals men had kunnen raden... Bijbelse Hebreeuwen.
Tot slot komen we bij het IJzeren Tijdperk. Dit is wanneer Israël vermoedelijk in Kanaän arriveerde. Maar voor archeologen is het al meer dan een eeuw duidelijk dat de archeologie van het IJzeren Tijdperk weinig gelijkenis vertoond met het Bijbelse verhaal over de verovering van Kanaän. Er waren invasies, maar ze kwamen uit het noorden, uit Syrië en Mesopotamië, en ze kwamen in verschillende golven, niet zoals de razendsnelle verovering onder Jozua. Het volk dat zich na de invasies in het land vestigde, kwam ook uit het noorden, hoewel er veel bewijs is dat doet vermoeden dat zij niet de indringers waren en zich enkel maar vestigden in een leeg land nadat het door anderen was vernietigd. Het zuiden bleef in handen van de inwoners uit het Bronzen Tijdperk, maar had een lager materialistisch niveau.
De conclusies die uit dit bewijs werden getrokken, waren onthutsend. Van het volk in het zuiden dat het koninkrijk van Juda vestigde, waaruit de Joden kwamen, werd vastgesteld dat ze van Kanaïetische afkomst waren! Als het niet biologisch was, dan zeker cultureel. En van het volk in het noorden, de andere tien stammen van Israël, werd vastgesteld dat het "niet verwant" was met de stammen in het zuiden. Het idee van twaalf stammen die van de zonen van Jacob afstamden, werd uit de geschiedenisboeken geschrapt en heringedeeld onder "Joodse Mythologie."
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
11. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Ivan maakte in die tijd weinig aantekeningen in zijn dagboek, waarschijnlijk omdat hij problemen had met zn ogen en het gevaar liep blind te worden. Ondanks zijn probleem vervolledigde hij zijn studies. Voor een jongeman zoals hij, die hield van literatuur en studeren, moet het een grote beproeving geweest zijn om beperkt te worden in het lezen. Ivan merkte echter op dat hij, hoe dan ook, in staat was geweest om de vertaling te doen van Paul Claudels "De Weg van het Kruis."
Ivan was diep onder de indruk van een bezoek aan Lourdes, en in een brief aan zn ouders waarin hij hen aanmoedigde om hun godsdienstige geloof te verdiepen, schreef hij: "Jullie weten dat het universiteitsleven in Wenen, de oorlog, mijn studies, en tenslotte Lourdes me volledig hebben overtuigd van de getrouwheid van het Katholieke geloof, en dat mijn hele leven daarom rond Christus de Heer draait... het Katholieke geloof is mijn roeping in dit leven en zo moet het zijn voor elke mens, zonder uitzondering."
Zijn gebeden opdat zn vader zou terugkeren naar de sacramenten werden in januari 1921 verhoord, toen zijn vader voor het eerst sinds twintig jaar de H. Communie ontving. Zijn moeder weigerde echter nog steeds een actieve deelname aan het leven van de Kerk.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 43]
Aan Pater Charles Bouin
Bijgesloten in de brief van 22 augustus 1864
Verslag van de verschijningen
Dat was de eerste keer, donderdag 11 februari 1858. De tweede keer was de zondag daarop. Ik keerde er terug met enkele personen; sommigen zeiden dat ik papier en inkt moest meenemen om die Dame te vragen, als ik haar nog eens zou zien en als ze mij iets te vertellen had, of ze het op schrift wilde stellen. Toen ik er aankwam, begon ik de rozenkrans te bidden. Na het eerste tientje zag ik dezelfde dame. Ik vroeg haar of ze zo goed wilde zijn, als ze me iets te vertellen had, dit voor mij op te schrijven. Wel, ze glimlachte en zei dat het niet nodig was op te schrijven wat zij me te vertellen had, maar alleen of ik zo vriendelijk wilde zijn gedurende twee weken hierheen te komen. Ik antwoordde haar dat ik dat wilde. Ze voegde eraan toe dat ik aan de priesters moest zeggen dat zij hier een kapel moesten laten bouwen, dat ik van de bron moest drinken en me er wassen, en dat ik moest bidden voor de zondaars. Zij herhaalde dezelfde woorden verschillende keren voor mij. Ze zei ook dat ze mij niet in deze wereld beloofde gelukkig te maken, maar in de andere. Meermalen heb ik haar gevraagd wie zij was, ze antwoordde slechts door te glimlachen. Ik heb haar twee weken lang achter elkaar gezien, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Na twee weken vertelde ze me dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. Ze had blauwe ogen.
13. Ongeschonden Lichamen: Clara van Assisi [1193/94-1253]
Inleiding
Wie zich verdiept in het leven van Clara van Assisi kan zich erover verwonderen dat iemand die haar hele leven op één en dezelfde plaats heeft gewoond, zo intens heeft geleefd. Zij is te vergelijken met een boom, waarvan de wortel steeds verder de diepte ingaat. In de diepte ontdekt zij het leven. Boven de grond strekt zij haar armen meer en meer uit. Haar stam is vast en stevig. Mensen kunnen er tegen leunen en in de hitte van het leven uitrusten in de schaduw van haar bladeren.
Haar levensverhaal is een verhaal over nederigheid en armoede. Maar vooral een verhaal van liefde voor God en de mensen om haar heen. En de rijkdom die daar in is.
14. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Klaarblijkelijk, kan een Concilie dat er niet in slaagt om met vastberadenheid, en dit op een ogenblik waarin alle vastberadenheid sterk wordt uitgedaagd, haar pastorale beslissingen op te dringen, dan ook niet historisch als erg betekenisvol worden aanzien. En als we dit niet in inzien, dan is dit omdat we het breed historisch perspectief eveneens niet inzien: wij bevinden ons nog steeds in het post conciliair perspectief. Alles is nog te recent voor een correcte beoordeling. De Eerbiedwaardige Bartholomeüs Holshauzer ziet echter met een profetisch oog dit historisch perspectief en dit kan eventueel uitleggen waarom hij het tweede Vaticaanse Concilie niet heeft vernoemd.
Hij voorzag correct driehonderd jaar geleden dat, in onze tijden, het herstel van een zekere Franse monarch volgens het huidige menselijke redeneren praktisch onmogelijk zou blijken en dit lijkt inderdaad onmogelijk. Maar, als we de wijze overwegen, op de manier waarop een handvol doctrinaire welgetrainde en vastbesloten Bolsjewieken de macht overnamen in Rusland in 1917, en als we overwegen dat er thans in Europa een gelijkaardig welgetrainde en vatbesloten gemeenschap van toegewijde Katholieken bestaan, die geen moeite besparen om het zaad van de hernieuwing rond te strooien, een concept van katholieke denkers en filosofen die thans nog ongekend zijn, juist zoals Karl Marx dit in 1850 was, maar niettemin bekwaam en kundig, dan heeft God reeds alles in gereedheid gebracht voor een wonderbaarlijke hernieuwing waar Hij de hand zal in hebben.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Uit de mailbox: Vraag om gebed
Op dit ogenblik heeft een bepaalde persoon, die sinds anderhalf jaar gekend is bij een beweging die zich bezighoudt met het helpen van dergelijke mensen, zeer zware problemen. Hij is midden de dertiger jaren en heeft een lange tijd op de straat geleefd en was ook aan de drugs. Deze mensen hebben hem aan een sociaal appartement kunnen helpen. Ze hebben er tevens voor gezorgd dat hij in orde was met de ziekenkas en dat hij een inkomen heeft. Maar ..... opnieuw zijn er zulke zware problemen gerezen dat hij zelfs eind juni zijn appartement zal moet verlaten. Waar moet hij dan heen? Hij heeft een hondje dat zijn lieveling is.
Na een lang gesprek met deze persoon zijn deze mensen er zich bewust van geworden dat blijkbaar alleen een wonder hem nog redden, maar .... wonderen komen alleen van de hemel. Daarom: waarom niet aan een aantal mensen vragen om mee te bidden. Daarom de vraag om tijdens een noveen willen bidden tot de H. Jozef, want het was Hij die ervoor gezorgd heeft dat Jezus en Maria hun huisje en woning hadden. De H. Jozef zal zal helpen, als we het Hem met aandrang vragen. Schreef St. Franciscus niet in zijn gebed tot de H. Jozef dat in de hemel de H. Jozef een beetje de baas is, want Jezus kan aan Zijn voedstervader moeilijk iets weigeren. Daarom... laten we bidden.
16. Avondwake van gebed en boete
Zaterdag 15 mei van 19 u tot 21u in de Basiliek van Koekelberg, ingang 6
Uitnodiging tot deelname aan deze tweetalige gebedswake voor heel het land
Als één lichaamsdeel lijdt, lijdt het hele lichaam. Als één lid valt, wordt heel het lichaam aangetast.
Onze Kerk gaat door een zware beproeving met de ontdekking van daden die hoogst afkeurenswaardig zijn en gepleegd werden door mensen uit haar eigen midden. Het zou al te gemakkelijk zijn en onjuist om alle schuld te leggen bij hen die nu op de beklaagdenbank worden gezet. Elke mens levert een strijd tegen het kwaad en niemand van ons kan zeggen dat zijn leven niet getekend wordt door toegevingen die het verlagen.
Op vraag van paus Benedictus XVI om boete te doen, en met de steun van Monseigneur Léonard, die al het mogelijke zal doen om bij ons aanwezig te zijn, wordt een gebedswake georganiseerd, voor allen die zich willen aansluiten bij deze vraag om vergeving, voor alle momenten waarin de Kerk geen getuige is geweest van de Liefde van Christus, waartoe ze geroepen is.
Enkel het Hart van Jezus kan deze vraag om vergeving ontvangen en de mens oprichten, die nederig erkent dat hij genezing en redding nodig heeft. Daarom gaat dit initiatief door in de Nationale Heilig-Hartbasiliek.
Tot 6 juni onthaalt de Basiliek een kruis dat heel de wereld afreist als voorbereiding op de herdenking dat het 2000 jaar geleden zal zijn dat Christus gestorven en verrezen is. Wat een buitengewoon symbool om ons geloof uit te drukken in de vergeving, die God telkens weer opnieuw schenkt aan hen die zich tot Hem richten. Het is met en rond dit kruis dat we deze gebedswake willen beleven.
Door te sterven op het kruis, heeft Jezus de plaats ingenomen van de zondige mens. Door Jezus te doen verrijzen, heeft God Hem verheerlijkt en heeft Hij ons zijn vergeving geschonken.
