1. Nieuwe, buitengewone onthullingen over Pater Pio [5/7]
Ik vereniging u met Mijn lijden
Wat hier verhaald wordt is heel interessant. De onderzoeker probeert te herconstrueren wat relevant is bij Pater Pio, niet allen door de Kapucijn rechtstreeks te ondervragen en te onderzoeken, maar ook door de dichtst betrokken getuigen uit te horen: de priesters in San Giovanni Rotondo en de broeders van het klooster.
Dit maakt het voor de lezer mogelijk om onmiddellijk te lezen hoe Pater Pio vertelt wat er met hem gebeurde en hoe hij zijn geestesgesteldheid beschrijft tijdens de gebeurtenissen. Met nederige, maar betekenisvolle bondigheid, zegt hij hoe hij de zichtbare stigmata kreeg en dat hij reeds voor een lange tijd de onzichtbare stigmata bezat, op die twintigste september 1918 [dat is drie jaar eerder]. Het gebeurde op een ochtend, in het koor, terwijl hij zijn dankgebeden bad na de Heilige Mis. Plots werd hij overvallen door een krachtig beven, waarop kalmte volgende, en ik zag onze Heer afgebeeld aan het Kruis [maar het trof mij niet dat Hij zich aan het Kruis bevond] en treurde over de ondankbaarheid van de mensen, vooral van dezen die aan Hem waren toegewijd en van Hem de meeste gunsten verkregen. Dit onthulde zijn lijden en zijn verlangen om zielen te verenigen met Zijn lijden. Hij nodigde mij uit om te delen in zijn smarten en over hem te mediteren. Tezelfdertijd, smeekte Hij mij om te werken voor de redding van mijn broeders. Op dat ogenblik was ik vol van medelijden over de smarten van de Heer en vroeg ik Hem wat ik kon doen. Ik hoorde zijn stem: "Ik verenig u met Mijn lijden." Eenmaal het visioen verdween, kwam ik terug in de werkelijkheid en zag ik deze tekenen hier, waaruit bloed droop. Ik had niets dergelijks daarvoor.
De schrijver van het boek: Prof. Vr. Francesco Castelli
Nooit voorheen heeft de Kapucijn zo gedetailleerd gesproken over zon belangrijke gebeurtenis, vooral omdat hij deze zin "Ik verenig u met Mijn lijden," eerder nooit heeft onthuld. Nochtans is deze zin de sleutel om het mysterie van het leven van Pater Pio en essentieel om alles rond de stigmata te begrijpen en dit samen met de andere zin: "en tegelijkertijd smeekte Hij mij te werken voor de redding van mijn broeders." De uiterlijke tekenen van de Passie, zijn na een lange tijd van voorbereiding [waarbij zij verborgen waren] aan hem gegeven zodat zijn opdracht duidelijker zou zijn: in overeenstemming met Jezus met de merktekens van Zijn zelfde wonden. Diep verenigd met hem in vreugde en liefde, was hij een instrument, een kanaal waarlangs de redding overvloedig tot hen kan komen.
Een buitengewone en extatisch gegeven op dat moment: en toch aanvaardde de Kapucijn het en leefde ermee in vrede. Toch geeft Pater Pio toe dat hij veel lichamelijk heeft geleden: "Soms kon ik de pijn niet meer uitstaan," biecht hij op. Hij erkende ook dat hij soms bevreesd was door het misbaar dat dit alles had veroorzaakt en dit tegen zijn wil: de stormloop van de gelovigen naar het klooster die steeds maar toenam, de druk van de mensen die aan hem waren toegewijd: hun aantal werd ook alsmaar groter en dit vooral vanwege de vrouwen die zo toegewijd waren aan hem en hem later zoveel hinder zouden meebrengen, zijn steeds toenemende briefwisseling, dat hem zelfs moeite veroorzaakte om de kleine strengheid, die heerste binnen het klooster, te overwinnen. Toch overleefde hij alles op een rustige wijze, zichzelf steeds richtend tot het Kruis dat hem was gegund en vertrouwend op Gods hulp en eveneens op de hulp van zijn broeders en meerderen.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Grace [5/10]
°26 juli 2002 - 26 september 2002
Grace Anne kwam op 26 juli 2002 ter wereld. Na twee maanden ging ze terug naar de hemel. We kregen veel meer dan we hadden durven dromen.
Voorbereiding op de geboorte
Vóór de geboorte hebben we een onderhoud gehad met alle mensen die bij de bevalling betrokken zouden worden: de materniteit, de verloskamer, mijn gynaecoloog, psychologen, de vice president van de medische zaken en neonatologie. Er moesten enkele beslissingen genomen worden over de medische handelingen inzake het in leven houden van Grace.
Verschillende scenarios werden bekeken : als ze roos was, als ze blauw was, als ze al dan niet zelfstandig zou ademen. We besloten haar enkel comfortbehandelingen te laten geven. Geen ademhalingstoestel of ventilator, enkel een kleine urgentiekit om haar indien nodig op gang te helpen komen. Er werd gediscussieerd over het ogenblik waarop we de opdracht "niet meer te reanimeren" zouden ondertekenen. Dat was erg moeilijk voor ons.
Hoe zon opdracht tekenen voor een baby die nog niet eens geboren is? De discussie ging ook over ons verlangen van geen buitengewone behandelingen te ondernemen om haar in leven te houden.
We vernamen dat Grace aan de linkerzijde van het hart hypoplasie had. Onze verwachting was daardoor van haar drie à vijf dagen levend bij ons te kunnen hebben. Het gaat hier om beslissingen die geen enkele ouder ooit zou moeten nemen. Ik herinner me dat ik tijdens mijn huilbuien in deze vergadering Grace extra hard voelde trappelen in mijn buik. Alsof ze me wou zeggen: ik ben er nog altijd, ga door met voor mij te vechten!
Het verloskundig team heeft ons volledig ondersteund. We hebben op voorhand ieder detail van mijn geboorteplan uitgepraat. Zij hebben hun standaardroutines aan de kant geschoven om aan ieder van onze wensen te kunnen voldoen. Ik ben blijvend onder de indruk geraakt van het professionalisme dat ze ons betoond hebben tijdens ons verblijf. Nooit eerder hadden ze een situatie als de onze of een baby als de onze moeten behandelen. Het was ons heel duidelijk dat het voor iedereen allemaal nieuw was.
De dag van de geplande keizersnede was de meest angstaanjagende dag van mijn leven. Ik wist dat op het ogenblik dat Grace mijn lichaam zou verlaten en het aftellen zou beginnen. De tijd was geteld. Ik was voorbereid op een heel kort leven met Grace. Ik heb zelfs gedacht dat de tijd dat ik haar droeg de enige tijd zou zijn die ik zou krijgen samen met haar. Iedere beweging van haar, ieder trappelen van haar heb ik dan ook gewaardeerd. Ik heb oprecht met de mogelijkheid rekening gehouden dat ik zelf zou sterven de dag van de bevalling, alleen maar omdat we met de ergste scenarios hadden rekening gehouden. Niemand gaf ons veel hoop. En uiteindelijk is alles zoveel beter gelopen...
Het ziekenhuis had alles zo goed mogelijk voorbereid, het was ongelooflijk. Er waren ongeveer 25 naaste familieleden die angstig de geboorte van Grace afwachtten. Het ziekenhuis had hen een privé ruimte ter beschikking gesteld waar ze samen konden zijn. We hadden een priester beschikbaar voor het geval een nooddoop nodig zou zijn. Het ziekenhuis stelde zijn beste verpleegster te onzer beschikking. Zij hield mijn hand vast. Het volledige medische team was op de hoogte van onze situatie. In feite waren er een aantal mensen bij die zich vrijwillig ter beschikking hadden gesteld omdat ze zo geraakt waren door onze situatie. We hebben de allerbeste zorgen gekregen. Ik trilde omwille van de zenuwachtige gespannenheid die overal heerste. De verpleegster nam mijn hand stevig vast. Ik herinner me dat ik dacht dat ze een engel was. Ik kon niet stoppen met huilen. Mijn man is binnengekomen en we hebben samen geweend en geweend.
Vertaling: Christine
3. Medjugorje: verslag van de verschijningen aan Ivan's gebedsgroep van 27 mei en 3 juni 2011
27 mei 2011
Onze Lieve Vrouw verscheen aan Ivan aan het Blauwe Kruis om 22 uur. Reeds in de late namiddag trokken de bedevaarders op naar het Blauwe Kruis om er een rustige plaats te vinden om er te kunnen bidden en na te denken over de grote genade die ze deze avond zouden ontvangen, in aanwezigheid van de Koningin van de Vrede hier op aarde. Tegen de tijd dat Onze Lieve Vrouw verscheen, bevonden er zich duizenden bedevaarders aan en rond het Blauwe Kruis. De mooie zonsondergang van deze avond ging over in een heldere hemel van vele sterren. Na het zingen en het bidden van de twee mysteries van de Rozenkrans, de droeve en en de blijde mysteries, verscheen de Gospa aan Ivan om 22 uur. De verschijning duurde meerdere minuten. Wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning:
Ook deze avond was Onze Lieve Vrouw, zoals altijd, heel vreugdevol en blij bij het begin van Haar verschijning.. Zij groette ons allen met Haar Moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, Mijn kleine kinderen." Daarop strekte Zij haar handen uit over ieder van ons en bad ze voor een langere tijd voor ons. Zij bad in het bijzonder voor de aanwezige zieken en Zij zegende ieder van ons, alsmede de meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar Moederlijke zegen. Daarop zei Onze Lieve Vrouw: "Lieve kinderen, vandaag wens ik u op te roepen: leef naar Mijn boodschappen die Ik u geef, zodat ik u nieuwe boodschappen kan geven. Dank u, Lieve kinderen, om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven.
Hierop bad Zij een tijd in het bijzonder voor de bekering van de zondaars. Daarna beval ik op een bijzondere wijze ieder van u, uw intenties, u noden, uw families en vooral alle aanwezige zieken aan. Daarop ging Onze Lieve Vrouw door met het bidden over ieder van ons. In dat gebed verliet ze ons met het verlichte kruisteken en met de groet: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Bij het vertalen van de boodschap naar het Engels, herhaalde Ivan, dat Onze Lieve Vrouw ons vraagt om naar de boodschap na te leven die Zij ons twee dagen geleden gaf, op 25 mei.
3 juni 2011
Het werd een mooie avond in Medjugorje en de bedevaarders begonnen zich te verzamelen tegen rond 18 uur op de top van de Verschijningsberg om er de verschijning aan Ivan en zijn gebedsgroep mee te maken? Vanaf 20 uur werd de toevloed van bedevaarders bestendig in hun zoeken naar een geschikte plaats om te kunnen neerzitten en hun harten tot rust te brengen voor "hun" ontmoeting met Onze Lieve Vrouw. Er waren meerdere groepen bedevaarders die onder elkaar rustig aan het bidden waren, maar ook individuele pelgrims bereidden zich voor in gebed voor de verschijning van deze avond. Na anderhalf uur zingenn begon Ivan met het bidden van de vijf droeve mysteries van de Rozenkrans. Toen het tijd werd voor de verschijning aan Ivan, werd alles heel rustig. Maria's verschijning begon om 22 uur en duurde meerdere minuten. wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning:
"Vandaag is het belangrijkste van onze ontmoeting dat Onze Lieve Vrouw, bij de aanvang ervan, heel vreugdevol en gelukkig was. Zij groette ons met Haar Moederlijke groet: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen."
Daarop bad ze voor een langere tijd met uitgestrekte armen over iedereen die aanwezig was. Deze avond bad Zij in het bijzonder voor de aanwezige zieken en ook zegende Zij op een bijzondere wijze elke aanwezige, en alle relgieuze artikelen die de ze hadden meegebracht, met Haar Moederlijke zegen. Daarop bad zij vooornamelijk en voor een langere tijd voor de vrede in de wereld en binnen de families. Ik heb u allen, uw intenties, uw families en vooral de zieken aanbevolen. Hierop vervolgde Onze Lieve Vrouw met haar gebeden voor iedere aanwezige. In dat gebed verliet ze ons met het verlichte kruisteken en met de groet: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 26]
Justo Antonio Lo Feudo
Tijdens die dagen moet ik vanuit de stad waar ik werkte [Bergamo], een opdracht gaan uitvoeren in Turijn. Ik reeds zon 250 kilometer om te vernemen dat de oorspronkelijke zakenopracht was afgelast. In plaats daarvan ontmoette ik God. Echt waar! Ik wenste niet onmiddellijk terug te keren en besloot om Turijn te bezoeken. Het eerste wat bij mij opkwam was een bezoek aan "Il Duomo," of de Kathedraal waar de Heilige Lijkwade van Turijn zich bevindt.
Voor mij was het een soort beproeving, want ik was er een paar jaar eerder reeds geweest, maar dan als ongelovige. Niet alleen voelde ik deze keer diep in mijn hart, dat de reliek zonder enige twijfel de afdruk van het Heilige Lichaam van Onze Lieve Heer bevatte, maar [en hier komt het!] ik bevond mezelf voor een biechtstoel, waar een priester eenzaam een boek zat te lezen. Er bevond zich niemand anders in de Kerk.
Toen kwam plots, uit het niets, bij mij de idee op in mijn hart, een idee dat zich direct verplaatste naar mijn brein: "Als ik naar Medjugorje ga, moet ik rein zijn van binnen!" En recht voor mij bevond zich de mogelijkheid hiertoe om een goede biecht te maken, na zo vele jaren. Wat een genade!
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. Colton Burpo: Nog meer merkwaardig nieuws
Een aantal dagen geleden schreven we al het bijzondere verhaal neer van Colton Burpo, die op vierjarige leeftijd, na een gesprongen appendix, een bijna-dood-ervaring had. Van zijn boek: "Heaven is for real," zijn er intussen meer dan anderhalf miljoen exemplaren verkocht. Dit verhaal kwam er als reactie op Stephen Hawkings bewering dat God en het leven na de dood "sprookjes" zijn.
Na zijn genezing, begon Colon de namen te noemen van sommige merkwaardige hemelse figuren, die hij aldaar had had ontmoet tijdens deze ervaring. U moet weten dat het hier om een protestantse familie gaat en dat zijn vader een Baptische priester is.
Het boek "Heaven is for Real"
De kleine Colton zei: "Weet u nog toen we in de wagen zaten en spraken over mijn neerzitten op Jezus' schoot?" "Ja, gebeurde er misschien nog iets anders?" De kleine jongen vervolgde dat hij Jezus' neef, Johannes de Doper, daarop ontmoette en dat hij ook het veerkleuring lievelingsdier van Jezus, zijn paard, mocht aaien. Maar het belangrijkste van alles is, dat hij als protestants kind, "Maria zag knielen voor de troon van God en dat Zij, bij andere gelegenheden, naast Jezus stond."
Het ongelofelijke verhaal wordt door iedereen als waar ervaren, vooral omdat hij zijn "overleden zus" in de Hemel had ontmoet. Een aantal jaren voor zijn geboorte, had Coltons moeder een miskraam gehad. Dat kindje, of zijn zusje, bevond zich in de Hemel, maar had nog steeds geen naam. Colton kon niet weten dat hij nog een zus had, vermits zijn moeder hem over haar miskraam nooit iets had verteld.
Chris De Bodt
6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 16]
De drie herderskinderen en hun families
En het boek Deuteronomium laat ons geen enkele twijfel achter: "Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat. Draag ze als een teken om uw arm en als een band op uw voorhoofd. Schrijf ze op de deurposten van uw huis en op de poorten van de stad." [Deut. 6: 6-9] In deze woorden zullen de ouders en de kun kinderen hun eeuwig geluk vinden: "Hadden ze altijd maar zon verlangen om mij te vereren en mijn geboden na te leven: voor eeuwig zou het hun en hun kinderen goed gaan." [Deut. 5: 29]
Deze woorden omschrijven nauwkeurig de opdracht die God heeft toevertrouwd aan de ouders in de opvoeding van hun kinderen. De ouders zijn de eerste opvoeders van de kinderen. Het is in hun vaders arm en hun moeders schoot, wanneer ze nog onschuldig zijn, dat de kleine kinderen de Heilige naam van God moeten leren uitspreken en hun zuivere handen in gebed naar de Hemel moeten richten, kinderlijk moeten leren lachen naar het beeld van hun Hemelse Vader en hun Hemelse Moeder.
Het zijn de ouders die hun kinderen moeten leiden op het rechtvaardige pad van Gods Wet en hen toevertrouwen, in overeenstemming met hun middelen en omstandigheden, aan bekwame leraars die hen niet wegleiden van het pad waarop ze geplaatst zijn. Wat is anders het voordeel van een grote kennis als ze hiermee hun onsterfelijke zielen verliezen? Door hun ziel te verliezen, verliezen ze alles, omdat ons leven hier op aarde in een flits voorbijgaat, terwijl de eeuwigheid onveranderlijk in ons verblijft!
Ongetwijfeld is de menselijke wetenschap, met al de kennis die ze bevat, goed, vooral wanneer ze door wijze mensen gestuurd wordt, om de grootsheid van de kracht, de wijsheid en de goedheid der kennis ons een diepe menselijkheid bijbrengt, zodat we er ons van bewust worden dat zelfs, na zoveel moeite en studie, de meest geleerde mensen er steeds nog niet in zijn geslaagd om zelfs één van de ontelbare schoonheden te begrijpen die van de almachtige, scheppende handen van de Heer komen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 132]
Schrift 1
291. Ik ontmoette eens iemand die van plan was een doodzonde te bedrijven. Ik heb toen de Heer gebeden om mij de grootste kwellingen over te zenden zodat deze ziel gered werd. Plots voelde ik de wrede pijnen van de doornenkroon op mijn hoofd. Dit duurde redelijk lang, maar deze persoon bewaarde Gods genade. O mijn Jezus, hoe gemakkelijk is het zich te heiligen, er is alleen wat goede wil voor nodig. Wanneer Jezus dat minimum goede wil in de ziel ontdekt, geeft Hij zich haastig aan haar en niets kan Hem tegenhouden, fouten noch vallen, helemaal niets. Jezus is erop uit deze ziel te helpen en als die ziel aan de genade Gods getrouw is, kan ze op korte tijd komen tot de hoogste heiligheid die een schepsel hier beneden kan bereiken. God is zeer mild en weigert niemand Zijn genade: Hij geeft zelfs meer dan wij vragen. De trouw aan de ingeving van de heilige Geest, dat is de kortste weg.
292. + Wanneer de ziel God oprecht bemint, moet ze in haar geestelijk leven voor niets bang zijn. Dat ze zich late beïnvloeden door de genade en haar vereniging met God geen beperking oplegge.
293. + Toen Jezus mij met Zijn schoonheid verrukte en me naar Zich toetrok, zag ik wat Hem in mijn ziel mishaagt en besloot ik het tot alle prijs te verwijderen, en met Gods genade heb ik het onmiddellijk verwijderd. Deze grootmoedigheid beviel de Heer en sindsdien is Hij begonnen mij hogere genaden te verlenen. Ik redeneer niet in mijn innerlijk leven en ik ontleed niet langs welke wegen Gods Geest me leidt, het volstaat te weten dat ik bemind wordt en dat ik bemin. De zuivere liefde leert mij God kennen en veel mysteries te begrijpen. Mijn biechtvader is mijn maatstaf, zijn woord is heilig voor mij: ik zeg dat over mijn begeleider [37].
[37] Het betreft hier E.H. Sopocko.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 132]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 2
Zoals al gezegd, broeders, zijn deze in genade bevestigde zielen wonderbaar getroost door de zekerheid over hun heil. Maar anderzijds, verlost van het lichaam dat als een dik zeil het zicht en het begrip over bovennatuurlijke en onzichtbare zaken verduisterde, voelen ze bitter het uitstel van het goddelijk bezit aan.
Hier op aarde wordt door de meeste mensen Gods afwezigheid of verwijdering maar matig ingeschat! Verleid door de aardse bezittingen en opgeslorpt door tastbare dingen begrijpen we God op te zeer onvolmaakte wijze om zijn verlies goed op prijs te stellen. Maar bij de dood wordt de blinddoek der zinnen verscheurd, al onze menselijke banden worden vernietigd, de ijdele spoken die ons verleidden zijn voorgoed gevlucht. Er is geen vermaak, noch afleiding, noch gesprek meer. Onze neigingen, betrachtingen en strekkingen richten zich dan op de goddelijke Bruidegom, onze enige en onbegrijpelijke schat.
Ah! Die arme zielen, tuk op eeuwige omhelzingen, snellen naar God die hun doeleinde is, krachtiger dan het ijzer voor de magneet, onstuimiger dan de natuurlijke dingen naar hun centrum snellen.
Onder die grote vernieling van de dood, met de totale scheiding van al wat ons leven uitmaakte, rest er de ziel niets... helemaal niets, behalve dan die liefde die wegzinkt, en laat slechts het ondenkbare spijt achter dat, door haar schuld, de vervulde vereniging met een dag, een jaar, een eeuw werd uitgesteld en die voor haar het echte, het volmaakte, het enige en eeuwige geluk moet zijn.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [17/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
10. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 44]
Hoofdstuk 2: De verschijningen in het Ovendal
De echtgenote Rolland en Benoîte
Hier geeft M. Gaillard de boetes in detail: vlees derven, geen bouillon of wijn op de grote feestdagen [Pasen, Pinksteren, Kerstmis] om ze aan de armste van de parochie te geven en zelf maar water en brood gebruiken. Dan vervolgt hij zijn verhaal:
Deze vrouw begreep het, getroffen door een gevoelige pijn en een uiterst berouw God te hebben beledigd: ze weent, zucht en klaagt. Benoîte komt naderbij, hoort haar wenen en zegt tot haar: "Je hebt me bij de Dame doen liegen, want ik dacht je in bed..." "Ik heb alles gehoord wat de Dame je zei. Ik zal me verbeteren." Deze plotse verandering was voor een meisje een grote opluchting, ook door later vast te stellen dat ze niet meer vloekte, vastte en al wat ze kon afstaan aan de armen gaf. Verder leidde ze een zeer christelijk leven en naderde vaak de Sacramenten.
Deze oprechte bekering zal maar terloops door M. Peytieu aangehaald worden als openbaar bekend, wanneer hij twintig jaar later zijn Mémoires opstelt.
Het feit dat Mevrouw Rolland hoort wat de Dame zegt zonder haar te zien stelt de vraag over de objectieve werkelijkheid van de verschijning: deze woorden zijn inderdaad door twee getuigen, die elkaar niet kunnen beïnvloeden, gehoord en begrepen. Volstaat dit om de bewering van M. Gaillard hard te maken die meteen schrijft: "Dit voorbeeld alleen al, dat iedereen in de buurt gezien heeft, toont duidelijk aan dat de verschijningen aan Benoîte geen verzinsels zijn of het werk van de Duivel, maar de pure waarheid. Het wordt nog duidelijker, en om meer overtuigende redenen."
Hier gaat het M. Gaillard niet rechtstreeks over de zaak die ons bezig houdt, maar uitsluitend de waarheid van het getuigenis van Benoîte. We kunnen maar de krachtige tussenkomst bewonderen van de herderin om haar bazin te bekeren.
Vertaling: Broeder Jozef
11. Het sacrament van de Verzoening [deel 15]
Uittreksel uit het boek van Pater Slavko Barbaric: "Geef me je gewonde hart"
De maandelijkse biecht
Na deze rijke bezinning over de betekenis van de biecht is het misschien goed om even stil te staan bij de vraag: Waarom een maandelijkse biecht? Is het niet overdreven? Vroeger volstond dit één maal per jaar of bij bedreven doodzonde, waarom vraagt de Gospa ons om zo dikwijls te biechten? Pater Slavko Barbaric, een grote bezieler van Medjugorje, overleden in 2000 bij de laatste statie van de kruisweg op de Krizevac, schreef hierover het volgende in "Geef mij je gewonde hart:"
"Dus, wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valt! Gij hebt geen bovenmenselijke bekoring te doorstaan gehad. God is getrouw; Hij zal niet toelaten, dat gij boven uw krachten bekoord wordt, maar met de bekoring zal Hij ook het middel geven, om ze te kunnen doorstaan." [1 Korintiërs 10,12-13]
"Om ons naar de vrede te leiden wenst de Moeder Gods, volgens de uitspraken van de zieners, de regelmatige maandelijkse biecht. In de parochie van Medjugorje zijn daarom elke eerste vrijdag, zaterdag en zondag in de maand dagen van verzoening. Vanzelfsprekend komt de vraag op: Waarom moeten wij zo vaak biechten?
In het licht van hetgeen wij over de regels van het geestelijk leven weten is de oproep tot de maandelijkse biecht gemakkelijk te begrijpen. Want de noodzakelijkheid van het sacrament van de verzoening is niet alleen verbonden met datgene wat wij aan negatieve dingen hebben gedaan, maar veeleer met het groeien in de liefde, de vrede, de barmhartigheid en het vergeven. Dus als we ook zeggen dat we niet hebben gezondigd, dan sluit dat nog niet de noodzakelijkheid van het sacrament van de verzoening uit. Dit sacrament is eigenlijk een feest van vreugde, van gemeenschap, van genezing en van het leven.
Wie met deze gezindheid maandelijks te biechten gaat, zal de wetten van de geestelijke groei beslist beter begrijpen en hij zal in de ontmoeting met de priester ook gemakkelijker zien wat hij moet doen. Hij zal een betere vooruitgang boeken in zijn persoonlijke groei, hij zal zijn zwakheden beter gaan zien en de wonden die hij door zijn zonden heeft gekregen, genezen vlugger.
Anne Van Der Sloten
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 261]
Jozef Kiabi, zoon van Simon Kantheras
Zie Ismaël, zoon van Kiabi
Josephus Flavius
Wat volgt is de eigen beschrijving van Josephus' "Uit mijn Leven."
Ik kom uit een eerbiedwaardig geslacht, dat in zijn geheel van priesters afstamt. Terwijl adeldom bij iedereen weer op iets anders is gebaseerd, is het bij ons dus de priesterlijke waardigheid, waaruit het aanzien van onze familie blijkt. Bovendien stam ik niet af van zomaar een priestergeslacht, maar van het belangrijkste van de vierentwintig [1] afdelingen. Omdat daarnaast bij ons een aanzienlijk verschil bestaat tussen families van de ene of andere afdeling, behoor ik ook nog tot de voornaamste familie van die eerste richting. Van mijn moeders kant ben ik van koninklijke bloede, want de nakomelingen van Asamoneus, waarvan die familie afstamt, bekleedden niet alleen heel lang het ambt van hogepriester, maar hadden tegelijkertijd een koninklijke waardigheid. Ik zal nu mijn voorvaderen in de juiste volgorde opnoemen. De vader van mijn grootvader heette Simon, bijgenaamd Psellus. Hij leefde in dezelfde tijd als Hyrcanus, de zoon van de hogepriester Simon, de eerste van alle hogepriesters. Deze Simon Psellus had negen zonen, waar Matthias, die Ephlias werd genoemd, er een van was. Hij huwde met de dochter van de hogepriester Jonathan, de oudste zoon van Asamoneus, die ook hogepriester was en broer van de hogepriester Simon. Deze Matthias kreeg in het eerste jaar van de regering van Hyrcanus een zoon die Matthias Curtus werd genoemd. De naam van zijn zoon, die werd geboren in het negende jaar van de regering van Alexandra, was Joseph. Ik ben de zoon van Matthias en ben geboren in het eerste jaar van de regering van Gaius Ceasar. Zelf heb ik drie zonen: Hyrcanus, de oudste, is geboren in het vierde jaar van de regering van Vespasianus, Justus in het zevende en Agrippa in het negende. Ik heb nu dus de stamboom van mijn familie opgeschreven, zoals ik die in de officiële documenten heb aangetroffen [2] en daarmee neem ik afstand van degenen die lasterlijk over mijn zogenaamde lage afkomst spreken.
Mijn vader Matthias stond dus niet alleen in aanzien vanwege zijn adellijke afkomst, maar oogstte nog meer eerbetoon op grond van zijn rechtvaardigheid. Hij genoot grote faam in Jeruzalem, de grootste stad die wij hebben. Zelf groeide ik samen op met mijn broer, die Matthias heette. Hij was mijn enige broer, van dezelfde vader en moeder. Ik maakte zeer grote vorderingen in mijn studie en bleek zowel een goed geheugen als verstand te hebben. Daarnaast werd ik toen ik nog jong was, toen ik ongeveer veertien was, door iedereen geprezen voor mij toewijding aan mijn studie. Daarom kwamen de hogepriesters en meest invloedrijke mannen van de stad vaak bij mij samen, om mijn mening te horen over de juiste uitleg van bepaalde wetsartikelen. En toen ik ongeveer zestien was, nam ik mij voor om een inventarisatie te maken van de verschillende sekten, die in ons land aanwezig waren. Dat zijn er drie. Zoals ik al vaker heb verteld was de eerste, die van de Farizeeën, de tweede waren de Sadduceeën en de derde de Essenen. Ik dacht dat ik de beste keuze zou kunnen maken, als ik maar voldoende van hen afwist. Ik beperkte me eerst tot sober voedsel, ondervond vele problemen, maar doorstond dat allemaal. Ik was echter niet tevreden over deze beproevingen. Dus toen ik hoorde, dat er iemand in de woestijn ene Bannus leefde, die zich uitsluitend kleedde met wat er aan bomen groeide, geen ander voedsel tot zich nam dan wat vanzelf groeide, en zich vaak, om zijn kuisheid te bewaren, overdag en s nachts in koud water baadde, werd ik zijn leerling. Ik bleef drie jaar bij hem. [3] Nadat ik dus had gedaan wat ik mij had voorgenomen, keerde ik terug naar de stad. Ik was toen negentien jaar en ging mijn leven inrichten volgens de regels van de sekte van de Farizeeën, die verwant is aan de sekte van de Stoïcijnen, zoals die bij de Grieken heten.
[1] Wij mogen daarom de vergissing rechtzetten in het Latijnse exemplaar van het tweede boek van Tegen Apion par. 8, [want het Griekse exemplaar is verloren gegaan]. Daar staat dat er maar vier priesterstammen of "afdelingen" bestonden, in plaats van vierentwintig. Deze vermelding mag niet over het hoofd worden gezien, want het lijkt alsof Josephus daar iets anders zegt dan wat hij hier beweert. Zelfs het aantal wat daar wordt genoemd, komt beter overeen met vierentwintig dan met vier afdelingen, omdat hij zegt dat elk van die groepen uit 5000 man bestaat, wat vermenigvuldigd met vier, niet meer dan 20.000 priesters oplevert. Het aantal van 120.000 man lijkt het meest waarschijnlijk, omdat dat ongeveer eentiende van de hele bevolking betekent, zelfs na de Babylonische ballingschap. Zie Ezra 2:36-39; Nehemia 7:39-42; 1 Ezra 5:24, 25, Ezra 2;64; Nehemia 7:66; en 1 Ezra 5:41. Dat men doorgaans leest of schrijft dat er maar vier priesterafdelingen hebben betaan, komt ook niet overeen met wat Josephus zelf elders zegt [Antiq. Boek VII. hfdst. 14. par. 7]. Daar vermeldt hij dat Davids onderverdeling van de priesters in vierentwintig afdelingen, tot op dat moment was gehandhaafd. [2] Een uitstekend voorbeeld van de aandacht die de Joden aan hun stamboom besteden, vooral bij de priesters. Zie Tegen Apion, boek 1, par. 7. [3] Als Josephus hier zegt dat hij van zijn zestiende tot zijn negentiende jaar, dat wil dus zeggen drie jaar, de drie Joodse sekten, Farizeeën, Sadduceeën en Essenen heeft uitgeprobeerd, en meteen daarna in al onze exemplaren zegt, dat hij bovendien die periode tot zijn negentiende bij een kluizenaar in het bijzonder, ene Bannus, heeft doorgebracht, laat hem dat weinig ruimte om die drie andere sekten uit te proberen. Ik denk dus dat de oude lezing bij hem, het mogelijk met hen eens is. Dat is maar een kleine correctie, die voor ons wel het probleem oplost. Toch is het vermoeden van Dr. Hudson, waar Hall op zinspeelt in zijn voorwoord bij de uitgave van Hudson van het werk van Josephus, helemaal niet onwaarschijnlijk, namelijk dat deze Bannus, zoals hij hem beschrijft, zeer wel mogelijke een volgeling van Johannes de Doper is geweest, en dat Josephus mogelijk van hem die inzichten heeft opgedaan, die er later voor hebben gezorgd dat hij zon gunstig beeld schetst van Jezus Christus, over wie Johannes de Doper heeft getuigd.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 87]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Johannes graaft een vijver
Ik begreep de betekenis van iedere aardlaag die Johannes in het maken van de vijver doorgroef en van alle bijzondere werkzaamheden, tot de vijver voltooid was. Alles had betrekking op de hardheid en andere gebreken van de mensen, die hij moest verbeteren, opdat de genade van de Heer op hen zou kunnen inwerken. Ik werd hierbij onderricht dat zijn arbeid, zoals ook al zijn andere handelingen en zijn hele leven een zinnebeeld en voorafbeelding waren. Hierdoor werd hij niet alleen door de H. Geest onderricht nopens hetgeen hij te doen had, maar hij deed er door ook datgene, wat zijn verschillende verrichtingen beduidden, aangezien God de goede mening waarmede hij zijn werk bezielde, in aanmerking nam.
Tot dit alles werd hij, zoals weleer de profeten, door de H. Geest aangedreven. Hij schilde eerst de grasgrond in een ronde vorm weg en groef dan door de harde mergelgrond een rondvormige, grote vijver, zeer schoon en zorgvuldig, en bevloerde de bodem met verschillende stenen, uitgenomen in het midden op de diepste plaats, waar hij tot op een kleine waterbron gegraven had. Met de uitgegraven aarde legde hij hierna rondom de vijver een rand aan, die op 5 plaatsen doorsneden was. Tegenover vier van deze doorgangen plantte hij rondom de vijver, op gelijke afstanden,vier slanke stammetjes, die van boven schoon groen waren. Het waren vier boompjes van een verschillende soort. Ze hadden elk hun bijzondere betekenis. In het midden van de vijver plantte hij een speciale boom met smalle bladeren en piramidevormige bloemtrossen, die met een stekelachtige knot of bolster omgeven waren. Deze boom had een tijdlang half verwelkt vóór zijn spelonk gelegen.
De vier boompjes rondom schenen mij eerder dunne heesters te zijn die bessen droegen [boompjes met in hun kruis rode beters]. Hij hoogde de aarde rondom hun voet op om ze vast te zetten. Nadat hij in het uitgraven van de vijver tot op de bron gekomen was, waar daarna de middelste boom geplant werd, maakte hij een gracht of kanaal om het water uit de beek bij zijn spelonk in de vijver te leiden en ik zag hem in de steppe of wildernis holle rietstengels verzamelen [die in Palestina echte holle stokken zijn en ik zag hem die als buizen op elkander steken tot een soort pijp of waterleiding. Hij bedekte deze met aarde. Het was zo geregeld dat hij ze kon sluiten.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 97: Aquila Rapax [Roofzuchtige Adelaar]
Pius VII [1800-1823]
Echte naam: Luigi Barnaba Chiaramonti [Cesena, 14 augustus 1740 - Rome, 20 augustus 1823]
Luigi Barnaba Chiaramonti werd geboren uit een adellijke Italiaanse familie. Naar hijzelf vertelde, was zijn pausschap voorspeld door zijn moeder, die in 1763 toetrad tot de karmelietessen. Hij studeerde in Ravenna voordat hij toetrad tot de Benedictijnse orde in 1756 voor zijn vervolgstudie. Zijn kloosternaam als benedictijn was Gregorio. Binnen de orde werd hij docent in de theologie. Zijn carrière kwam in een stroomversnelling toen Giovanni Braschi, een vriend van de familie, gekroond werd tot paus Pius VI.
In 1785 werd hij bisschop van Imola, waar hij onder andere de Franse bezetting meemaakte. Zijn kersthomilie van 1797, die stelde dat Kerk en democratie geen tegengestelden zijn, maakte hem door heel Italië bekend.
Na de dood van paus Pius VI verbleef de meerderheid der kardinalen in Venetië en werd daar in het Benedictijnerklooster op het eiland San Giorgio Maggiore het conclaaf gehouden. Na drie en een halve maand werd kardinaal Chiaramonti als compromiskandidaat tot paus gekozen [14 maart 1800]. Hij nam uit eerbied voor zijn in ballingschap gestorven voorganger diens naam aan. Omdat de pauselijke tiara door de Fransen in beslag was genomen, werd een model van papier-maché gebruikt.
Chris De Bodt
15. Profetiën: Heilige Hieronymus [342-420]
Profetie 3
satan zal zijn invloed op alle machten van de antichrist uitoefenen, zowel lichamelijk als in zijn ziel, namelijk zijn wil, geheugen en kennis.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Natuurtips die niets kosten: Kleefkruid [Galium aparine L.]
Wij schepselen zijn ver van de schepping en de krachten die er in schuilen afgedwaald. Ieder sprietje onkruid moet verdwijnen en we moeten een steriel grasveldje hebben. Daarom is het goed ons af en toe te buigen over de genezende en voedende gaven die bepaalde kruiden kunnen hebben. De taaiste onkruiden blijken de geneeskrachtigste te zijn. We gaan ze te lijf met het grootste vergif en jammer genoeg vergiftigen we zo de natuur en doen onszelf tekort.
Kleefkruid [Galium aparine L.]
Kleefkruid is ook zon "vervelend" kruid. Het plakt aan onze kleren en huid als we passeren. Maar lees even verder, het kan ons nog van veel nut zijn in de komende tijden.
Tonicum voor het lymfatisch stelsel: gezwollen lymfeklieren om het even waar in het lichaam en in het bijzonder bij amandelontsteking en ontsteking van de neuspoliepen
Licht urineafdrijvend
Bevordert de leverwerking
Mild laxerend
Bloedzuiverend en ontstekingsremmend
Psoriasis en droog eczema
Allergische en infectueuze neusslijmvliesontsteking
Chronische sinusitis
Ter ondersteuning bij auto-immuunziekten en kankerdiëten
Oedemen,ter preventie van nier- en blaasstenen, niergruis, blaasontsteking, prikkelbare blaas, pijn bij het wateren, te weinig wateren, bedwateren
Stembandverlamming [gorgelen met aftreksel]
Kleefkruid kan ook gegeten worden als groente, net als de grote brandnetel en vogelmuur, waardoor het algemeen kan bijdragen tot de groei en herstel van weefsels
3 maal per dag 5 à 15 ml vers geperst sap of 3 maal per dag een thee van 2 à 3 theelepels gedroogd kruid [mag ook vers gebruikt worden, minder lang laten trekken] op een tas heet water; 10 à 15 minuten laten trekken. Bij zware ziekten 4 tassen per dag.
Waarschuwing: veilig
Anne Van Der Sloten
17. Pauselijk bezoek aan Kroatië: waarschuwing voor verlies van de "familiewaarden."
Paus Benedictus XVI waarschuwde zondag dat het traditionele gezin in Europa verbrokkelt door de druk van voortschrijdende ontkerkelijking. Hij bepleit wetten die echtparen helpt met de hoge kosten van de opvoeding en onderwijs van kinderen. De paus zei dat op de tweede dag van zijn bezoek aan Kroatië, een bastion van katholicisme op de Balkan. Hij sprak bij een openluchtdienst voor honderdduizenden mensen op een renbaan aan de rand van de hoofdstad Zagreb.
Honderduizenden woonden de Misviering bij
"Helaas moeten wij erkennen dat secularisatie zich verspreidt, wat leidt tot de uitsluiting van God uit het leven en de toenemende afbrokkeling van het begrip familie, vooral in Europa," zei de paus. Hij riep katholieke families in heel Europa op zich te verzetten tegen "die seculiere mentaliteit, die samenwonen als voorbereiding of zelfs als vervanging van het huwelijk goedkeurt." Hij hekelde ook abortus en kunstmatige geboortebeperking.
De dienst van de 84-jarige kerkvorst was de nieuwste aanval in een reeks tegen, wat de kerk ziet als, het groeiende anti-katholicisme en 'christenfobie' in Europa. Benedictus verzette zich eerder tegen een Britse wet die de kerk zou verplichten om ook homo's en transseksuelen aan te nemen. Ook maakte hij bezwaar tegen een vonnis dat kruisbeelden zou verbannen uit Italiaanse scholen.
Het bezoek van Benedictus moet een aanmoediging zijn voor de kerk in het land, dat 20 jaar geleden onafhankelijk. Voorheen maakte het deel uit van Joegoslavië.
Bij het begin van zijn reis door Kroatië kritiseerde Benedictus nog de Europese Unie. Hij zei dat de EU-bureaucratie te gecentraliseerd is en soms geen rekening houdt met historische verschillen en nationale culturen. Het Vaticaan steunt wel de Kroatische pogingen om lid te worden van de EU. Dat zou een sterk katholiek land in de groep EU-landen brengen.
De Duitse paus brengt later op zondag nog een bezoek aan het graf van kardinaal Alojzije Stepinac, die was beschuldigd van samenwerking met de nazi-bestuurders tijdens de Tweede Wereldoorlog. De communisten veroordeelden hem tot 16 jaar cel na de oorlog. Maar de vorige paus verklaarde Stepinac zalig in 1998.
18. Radioactiviteit stijgt in vernielde kerncentrale Fukushima
In de verwoeste Japanse kerncentrale Fukushima stijgt de radioactieve straling. Uitbater Tepco deelde zaterdag mee dat in het gebouw dat reactor 1 herbergt tot 4.000 millisievert straling per uur is gemeten. Dat is het hoogste tot nu toe gemeten niveau in de lucht. Een robot kwam tot dit resultaat in de zuidoostelijke hoek van het gebouw.
Uit een opening in de vloer voor een pijp doorheen het gebouw is oprijzende stoom gezien. Maar de pijp zelf is volgens Tepco onbeschadigd. De stoom lijkt uit een drukketel te komen waar zich hoog radioactief besmet koelwater zou hebben geaccumuleerd.
De metingen duiden erop dat arbeiders na vier minuten al blootgesteld zijn aan de hoogst toegelaten stralingsdosis [250 millisievert per jaar] na vier minuten. Er zijn evenwel geen plannen om mensen in dat deel van de kernfabriek te laten werken, wat niet belet dat Tepco de zaken nauwgezet wil blijven opvolgen.
19. Als afsluiter: velen onder u herinneren zich ongetwijfeld nog het volgende:
Pastoor Andy Penne herinnerde zich ons nog eens aan deze beelden op facebook. Uiteraard is dit voor onze lezers eveneens een prachtige herinnering. Ik was op die dag zelf te Brussel aanwezig en het enthousiasme was enorm. Eerst ging ik naar het jubelpark waar Paus Johannes Paulus II met de helikopter aankwam. Daarna heb ik de Paus de hele Wetstraat gevolgd tot bijna aan de Grote Markt te Brussel. Langs de Wetstraat alleen al stonden er vijf rijen toeschouwers en dit langs beide kanten. Het enthousiasme was enorm en was een beetje in contrast met zijn bezoek aan Nederland, net daarvoor, waar hij eerder "koel" ontvangen werd door het volk. Ik ben blij dat ik het mogen meemaken heb. Pastoor Andy Penne is een stadsgenoot van mij en behoort tot de priesters die onlangs door aartsbisschop André Léonard vanuit Nederland naar België heeft teruggeroepen. Op dinsdagavond verzorgt hij voorlopig de Misviering in mijn buurgemeente Roosdaal, Pamel en vanaf september wordt hij officieel als pastoor aangesteld te Galmaarden.
