âJezelf wassen met zeep is het slechtste wat je kunt doenâ.
Jezelf wassen met zeep is het slechtste wat je kunt doen.
Deze opmerkelijke uitspraak komt van de Duitse dermatoloog Thomas Luger (Universiteit van Münster) in verband met de nieuwe aanpak van cosmeticabedrijven in de ontwikkeling van schoonheidsproducten. Die werken tegenwoordig aan bacteriële smeerseltjes om de goede bacteriën in onze huid een steuntje te geven.
Zelfs geen zeep na toiletbezoek
Zelfs na toiletbezoek hoef je je handen volgens Luger niet noodzakelijk met zeep te wassen. Urine is immers steriel. Uitwerpselen zijn dat niet, maar ze bevatten doorgaans geen schadelijke bacteriën.
Terug naar de tijden van schrobben met een stuk zeep op de wasplank? Nou, zo ver hoeft niemand te gaan gelukkig. Maar dat stuk zeep kunnen we zeker ook in onze moderne tijd nog steeds goed gebruiken. Neem bijvoorbeeld de huishoud zeep die al sinds 1901 in ons land verkocht wordt. Dit is echte onvervalste huishoudzeep die je voor de was maar ook voor andere huishoudelijke schoonmaakklussen kunt gebruiken. En dat werkt nog steeds prima. Maar ook middelen als azijn, soda en citroen kunnen allemaal ingezet worden. Natuurlijk zijn ze niet in mooie verpakkingen te krijgen en ja, inderdaad ruiken ze ook niet naar roosjes of lelietjes van dalen maar wat ze wel doen is schoonmaken met het grote voordeel dat er geen chemische bestanddelen aan zijn toegevoegd en dat is belangrijk als je naar alternatieven op zoek bent. Bijkomend voordeel is dat deze simpele schoonmaakproducten heel weinig kosten. Een zak soda heb je al voor een euro en een fles schoonmaakazijn kost iets van 49 cent.
Echte zeep wordt gemaakt van dierlijke en plantaardige vetten en kan mensen met een droge huid irriteren. Harde, witte zepen dien men aanprijst als zuivere zepen, worden gemaakt van olijfolie. Traditionele zepen zijn geschikt voor het gezicht en het lichaam.
Deodorantzepen
Deodorantzepen doden de bacterien die voor de lichaamsgeur zorgen. De meeste deskundigen raden het gebruik van deze bijtende zepen op het gezicht af.
Zodra je een blijkbaar geschikt reinigingsmiddel gekozen hebt voor je huidtype, test het dan om zeker te zijn dat je op het juiste spoor zit. Als je huid langer dan een kwartier nadat je je gewassen hebt gespannen aanvoelt, is je zeep te agressief. Probeer een milder merk en ga na of je je niet te vaak vast.
Antibacteriele zepen
Elke zeep doodt bacterien op de huid, maar antibacteriele zepen verlagen het aantal bacterien nog een beetje meer. Deze zepen doden bacterien en verwijderen vuil. Daarom zijn ze een goede keuze als microbes aeen rol spelen, bijvoorbeeld nadat u met rauw vlees hebt gewerkt, voor je contactlenzen aanraakt of als je contact hebt gehad met iemand die verkouden is. Op het lichaam doden ze ook de bacterien die verantwoordelijk zijn voor de lichaamsgeur. Je kunt de zepen gebruiken op het lichaam en het gezicht.
Savon de Marseille
Op ons continent komt de productie van zeep op gang in de 15e eeuw. Dit gebeurt in streken waar veel olijfbomen groeien, zoals Italië, Spanje en natuurlijk het zuiden van Frankrijk en de Provence.
In Marseille maken de methodes voor de productie van zeep hun grootste evolutie door. De pasta wordt gekookt in grote ketels, dierlijke vetten worden taboe, en er mogen enkel nog pure plantaardige oliën worden gebruikt Die ommekeer is zo groot dat de stad zijn naam schenkt aan het productieprocedé dat in de 17e eeuw ingang vindt.
Echte Marseille-zeep is dus geen officiële herkomstbenaming (zoals de AOC van wijn), maar wel een zeep die wordt gemaakt volgens dit procedé uit Marseille.
De echte, traditionele Marseille-zeep is een grote blok van 600 gram waarop de vermelding 72 % olie en de naam van de zeepfabriek staan te lezen.
Zwarte zeep, het sterproduct van de andere kant van de Middellandse Zee, bestaat in twee verschillende vormen: een versie voor het lichaam of Beldizeep genoemd en een versie voor het onderhoud van het huis. Hoewel ze beide zacht zijn, worden ze niet van dezelfde ingrediënten gemaakt. De eerste bestaat uit pasta en olijfolie, terwijl zwarte huishoudzeep meestal van lijnolie en glycerine is gemaakt. Die laatste vind je in de vorm van een pasta, om puur of aangelengd te gebruiken, of in vloeibare vorm.
Het gebruik van deze zeep
Zwarte zeep en Marseille-zeep zijn heel goedkoop en gaan lang mee. Het resultaat: beide producten zijn perfect om werkelijk alles schoon te maken, zonder het milieu te vervuilen of je te ruïneren. Een demonstratie:
Op 2500 jaar oude kleitabletten uit Sumerië werd al gesproken over zeep. En waarschijnlijk leerden de oude Romeinen het zeepmaken van de Galliërs. Van daaruit veroverde zeep de wereld. Tegenwoordig zien we helaas nog maar weinig echte zeep in de grote winkelketens. Het lijkt wel zeep, maar is eigenlijk een tablet gemaakt van synthetische detergenten. Die werden populair vanaf de Tweede Wereldoorlog, toen er een gebrek was aan olie om zeep van te maken. De techniek van de handgemaakte zeep van nu is een opleving van het oude zeepmakersambacht.
Echte zeep is namelijk het huwelijk van mooie olieën en vetten en loog. Het loog zorgt voor het op gang komen van een heel spoeciaal chemisch proces, dat verzeping heet. De ambachtelijke zeepmaker kiest de olieën en vetten op basis van hun eigenschappen, hard, zacht, verzorgend, schuimend... er kan geur bij in de vorm van essentiële olie uit kruiden en bloemen of van parfumolie. En er kan kleur in door gebruik van natuurlijke stoffen als gekleurde mineralen of cosmetische pigmenten. De mogelijkheden zijn bijna eindeloos!
Echte zeep kan je huid uitdrogen, omdat het een PH (zuurgraad) heeft van rond te 9,5 terwijl je huid ergens tussen 5 en 6,5 zit. De veiligste oplossing is om je te wassen zonder zeep, alleen schoon word je er niet van. Om dit probleem op te lossen gebruikt de zeepmaker meer vet dan er verzeept wordt, dat heet overvetten. Een met de juiste olie overvette zeep zal je huid meestal geen droog gevoel geven. Je huid zal na het gebruik zacht aanvoelen en niet trekkerig.
Een computer hacken, wat is dat eigenlijk? In de volksmond heeft het de betekenis van een computer binnendringen, of het wachtwoord van een account weten te kraken en het account dan overnemen. Heel negatief eigenlijk. Oorspronkelijke 'hackers' zijn echter mensen die gewoon een grote kennis van computers hebben, en die door hun kennis in staat zijn om zwakke plekken in het systeem op te sporen en te dichten.
Hacken van een computer
Als een computer gehackt is, wil het (in negatieve zin) zeggen dat iemand heeft ingebroken op de computer van iemand anders. Een computer die geen bescherming heeft tegen virussen, Spyware en/of inbraak, is daar uitermate kwetsbaar voor. Een computer zonder goede bescherming wordt zeer snel gehackt.
computer beschermen tegen hackers
U moet uw computer altijd beschermen tegen virussen, Spyware en hackers; het liefst met een goed antivirusprogramma wat altijd up-to-date is, zoals het bekende: Panda AntiVirus
Waar zijn hackers naar op zoek?
Hackers hacken uw computer om te stelen of om illegale zaken te verrichten. Hackers zoeken toegang tot de computer van anderen om verschillende redenen.
De gehackte computer kan gebruikt worden om er stiekem illegale bestanden op te zetten, zoals (kinder)porno of andere bestanden die om wat voor reden dan ook, bij de wet verboden zijn; ook bijvoorbeeld illegale software. (De hacker loopt zelf dan geen risico om problemen met justitie te krijgen, maar zijn onwetende slachtoffers wel.)
De hacker zet een programmaatje op uw computer waardoor uw computer spamberichten (agressieve reclame) gaat versturen. Op grote schaal spamberichten versturen is strafbaar, dus als het vanaf uw pc afkomt loopt de echte verzender geen groot risico om bestraft te worden..
De hacker wil de wachtwoorden van de eigenaar van de computer te weten komen, en toegang krijgen tot bankaccounts en tot inlognamen en wachtwoorden van (andere) websites waar wat te halen valt (denk ook aan online abonnementen van allerlei aard). De hacker wil op die manier diefstal plegen.
Bescherming tegen hacken
Goede firewall
Goede virusscanner en regelmatig scannen op virussen
Bescherming tegen Spyware, en regelmatig scannen
Wees voorzichtig met het downloaden van programmas en download nooit illegale programmas
Wees alert bij onbekende bijlagen in e-mails.
Hacken in positieve zin
Echte hackers doen van oorsprong juist goed werk. Ze worden door bedrijven ingehuurd om fouten in computersystemen op te sporen en er oplossingen voor te ontwerpen. Hackers zijn eigenlijk mensen die veel verstand hebben van computers. Dat zijn we vergeten omdat hacking tegenwoordig hoofdzakelijk geassocieerd wordt met illegale praktijken. Dat komt omdat er vaak misbruik gemaakt wordt van kennis over computers. Echte hackers zijn echter mensen die zo veel verstand van computers hebben dat ze moeilijke problemen met computers willen doorgronden en er oplossing voor willen bedenken.
Spam is een verzamelnaam voor ongewenste berichten. Spam is ook bekend als Unsolicited Commercial E-mail en Unsolicited Bulk E-mail. Meestal wordt met de term ongewenste e-mail bedoeld, maar ook ongewenste reclameboodschappen op websites (onder andere fora) vallen onder spam. Spam is moeilijk te definiëren. Niet ieder initiatief van mensen of organisaties om contact te leggen is spam. Spam onderscheidt zich van andere vormen van commerciële communicatie doordat een bericht wordt gestuurd aan een groep die zeer veel groter is dan de potentiële doelgroep. Omdat deze afbakening te maken heeft met de proporties, zou je verwachten dat het moeilijk is om te bepalen of een bericht spam is of niet. Vanwege de enorme schaal waarop spammers opereren is het in de meeste gevallen echter zeer duidelijk.
Kenmerken van spamberichten:
berichten worden in grote hoeveelheden verstuurd, naar duizenden mensen tegelijkertijd.
het spammen heeft een commercieel doel. Meestal bevatten de berichten daarom een verwijzing naar een product of website.
de berichten worden verstuurd of geplaatst zonder toestemming of medeweten van de website, of de ontvanger.
De economische bestaansreden van spam is gelegen in de zeer lage kosten van het versturen van e-mail of het plaatsen van een ongewenste reactie op een website. Een spammer kan rendabel miljoenen spamberichten versturen om slechts één product te verkopen. Het kost ongeveer 150 euro om 20 miljoen spamberichten te laten verzenden, dat zijn meer dan 100 000 spamberichten per euro.[1] Er is wereldwijd een levendige handel in bestanden met vele miljoenen e-mailadressen.
De kosten worden evenwel verplaatst naar de ontvangers: tegenover een kleine groep geïnteresseerden staan zeer veel mensen die tijd kwijt zijn met het verwijderen van berichten uit hun mailbox.
Samenwerking
Spam is een wereldwijd, grenzeloos probleem. Dat heeft men door; binnen de grenzen van de Europese Unie wordt er al op meerdere vlakken samengewerkt door verschillende landen, waar het CNIL-protocol en de Telecommunicatiewet voorbeelden van zijn. Zo deelt men informatie over de locatie van spammers om deze vervolgens op te kunnen pakken. De samenwerking verloopt echter nog niet optimaal. Door grote verschillen in het vervolgen van spammers en de prioriteitenstelling van landen in de opsporing van spammers ontstaat er een gat in de spamdefensie binnen Europa. Samenwerking vanuit Europa met landen waarvandaan veel spam wordt verstuurd zoals de Verenigde Staten, Zuid-Korea, Rusland en China is er nauwelijks. Het is dan ook moeilijk om spam aan te pakken omdat spam een grensloos bestaan heeft.
Nieuwe vormen van spam
Recent lijkt er een evolutie ingezet waarin spam niet enkel voorkomt in e-mails (of nieuwsgroepen), maar in verscheidene internettoepassingen, waaronder het web. Een populair doelwit lijken internetfora te zijn. Naast het gewoonlijke doel van spam om ongevraagd reclame te maken, heeft spam op het web vaak een extra doel: doordat de spam op veel websites gekopieerd wordt, verwijzen er veel links naar de website van de spammer, waardoor deze website in de rankings van zoekmachines stijgt, zie ook Googlebom.
Spammen op het web is omslachtiger dan via e-mail (of in nieuwsgroepen). Om spam via e-mail te versturen volstaat het de e-mailadressen van de slachtoffers te kennen. Om op het web te kunnen spammen, dient men naast de websites van de slachtoffers ook een bug op de website te kennen zodat men spam op de website kan toevoegen.
Een werkwijze die gevolgd wordt om op het web te spammen is dat men met een bot een zoekmachine scant naar een populair computerprogramma met een bekende bug. Als de bot een website met het programma gevonden heeft, exploiteert de bot de bug.
Een veelvoorkomend voorbeeld is dat nieuwe gebruikers op internetfora aangemaakt worden en dat deze gebruikers een spambericht in hun handtekening hebben en/of een spambericht op het forum posten. Doorgaans blijven er meer spamberichten achter naarmate het minder duidelijk is dat het om spam gaat.
Een voorbeeld van een dergelijke onduidelijke spam die veel (nietszeggende) berichten heeft nagelaten is de aanmaak van de gebruiker "Ninel2006aZ" op talloze phpBB-internetfora. Deze spam lijkt begonnen te zijn op 2 augustus 2006. De bot lijkt op zoek te zijn gegaan naar websites die een al dan niet gemodificeerde versie van het phpBB-internetforum hosten met de zoekstring "options html is off bbcode is on smilies are on" in een of andere zoekmachine. Op 13 augustus 2006, 6 uur 10 CET geeft de zoekstring "Ninel2006aZ" 324000 resultaten in Google terwijl de zoekstring "Ninel2006aZ PHPBB" 267000 resultaten weergeeft.
Dit voorbeeld lijkt een gecoördineerde aanval op het PHPBB te zijn geweest, waarbij er gedurende 10 dagen ongeveer 20 nieuwe accounts per minuut op verschillende phpBB-fora werden aangemaakt. Deze aanval ging gepaard met andere aanvallen op de PHPBB-fora, maar andere aanvallen zijn doorgaans duidelijker spam en veroorzaken ook minder blijvende Google-hits. Het grote aantal hits (in een zoekmachine) van dit voorbeeld illustreert de impact van een nieuw fenomeen van "www-spammen".
Sterk in opkomst is aandelenspam, waarin gebruikers wordt aangemoedigd om een bepaald aandeel te kopen, zodat de koers stijgt. De verzender van de spam heeft vooraf al een grote hoeveelheid van dat fonds ingeslagen.
De geschiedenis van de computer begint met de geschiedenis van het rekenen. Vanouds hebben mensen hulpmiddelen ontwikkeld voor berekeningen die niet gemakkelijk uit het hoofd gemaakt konden worden, zoals de kerfstok en het telraam (abacus). Toen de behoefte aan berekeningen steeds complexer werd ontwikkelde men tabellen met hulpgegevens (bijvoorbeeld logaritmetabellen als hulp bij het vermenigvuldigen). Ook de rekenliniaal was een uitvinding om het rekenen makkelijk te maken.
Als er zeer veel gerekend moest worden werden veel mensen ingezet. Deze zaal met rekenaars werd dan ook aangeduid met het woord computer. In het Verenigd Koninkrijk waren naar aanleiding van de koloniale scheepvaart veel centra met menselijke computers ontstaan. Deze maakten tabellen die voor navigatie konden worden gebruikt. Ook in andere gebieden vonden deze tabellen gretig aftrek, zoals de astronomie.
Charles Babbage, een wiskundige, vroeg zich af of de tabellen niet machinaal gegenereerd konden worden. Hiervoor bedacht hij in 1822 de "differentiemachine" (differential engine): een concept voor een machine die tabellen van veeltermen kon uitschrijven. De machine werkte mechanisch en de tandwieltechniek was nog niet geavanceerd genoeg om tot een goed resultaat te komen. Verder veranderde Babbage steeds het ontwerp van de machine.
Aldus kwam hij in 1833 met de "analytische machine" (analytical engine). Deze machine zou met invoer vanaf ponskaarten wiskundige bewerkingen kunnen uitvoeren. Deze machine wordt algemeen gezien als het concept van de computer, maar is nooit gebouwd.
Wel zijn er (nog tot in de tweede helft van de twintigste eeuw) vele mechanische rekenmachines gebouwd en gebruikt. Een van de eerste ontwerpen (1645) was van de hand van Blaise Pascal. Omdat deze machines niet programmeerbaar waren, noemt men ze in het algemeen geen computer.
Pas in 1938 bouwde de Duitse fysicus Konrad Zuse de eerste computer, de Z1. Ook Zuses machine werkte nog mechanisch, maar Zuse had het zichzelf een stuk eenvoudiger gemaakt door van het binaire stelsel gebruik te maken. Enkele jaren later bouwde Zuse de eerste volledig functionele elektromechanische computer, de Z3.
Elektronische computers.
Door de Tweede Wereldoorlog kreeg de ontwikkeling van computers een snelle vlucht. In het Verenigd Koninkrijk werd van de Colossus gebruikgemaakt om Duitse geheime codes te kraken, onder andere die van de Enigma-codeermachine. De Colossus was de eerste elektronische computer, gebruikmakend van elektronenbuizen. De eerste computer in de VS was de ENIAC, die enkele klaslokalen in beslag nam. De eerste computer in Nederland was de ARRA bij het Mathematisch Centrum. De eerste computer in een commerciële omgeving was de Miracle, een Ferranti Mark I bij het Shell-laboratorium in Amsterdam. In de periode dat het permanente geheugen (de harde schijf) nog niet algemeen bestond, was het invoeren van gegevens of programma's in een computer vrij moeizaam. Dit gebeurde oorspronkelijk met schakelaartjes en ponsband, nog iets later met ponskaarten, en in een nog later stadium met magneetbanden.
Vrouw gebruikt computer voor haar werk (1983)
De computers in de jaren 1950-1980 waren vooral mainframes: zeer grote computers, waar honderden tot duizenden gebruikers gelijktijdig op konden werken. Vooral banken en verzekeringsmaatschappijen gebruikten zulke mainframes op grote schaal. De mainframe was verbonden met de gebruikers via een simpele applicatie op een bureaucomputer (vroeger ook wel via een zogenaamde domme terminal). De mainframe is met de komst van de kleine computers nog niet volledig uitgestorven en wordt nog steeds gebruikt door professionele instellingen. De bekendste bouwer van mainframes is IBM.
De opbouw van de computer is voor te stellen in lagen.
De elektronica waaruit de computer grotendeels bestaat wordt meestal aangeduid met hardware (dat overigens in het Engels een veel bredere betekenis heeft).
Om deze hardware aan te sturen wordt een computer bij het opstarten automatisch geladen met de meest basale software, die nodig is om onder andere de schijfconfiguratie te bepalen, en om te bepalen van welke schijf het besturingssysteem moet worden geladen. Deze laag wordt ook wel firmware genoemd, en staat in de pc-wereld bekend als BIOS. Op andere platforms heeft deze code een andere naam, bijvoorbeeld microcode in een IBM System i, MacROM op de Apple Macintosh en Open Firmware op de latere Macs. Na het laden van deze firmware is de computer gereed om een besturingssysteem te laden. En op de huidige Intelmacs wordt er gebruikgemaakt van EFI, de opvolger van de BIOS.
De kern van het besturingssysteem heeft als belangrijkste functies het beheren van het werkgeheugen, het verdelen van de processortijd, het beheren van het interne gegevenstransport, het uitvoeren van programma's, en het verzorgen van een of meer invoer- en uitvoermechanismen. Het besturingssysteem voorziet daarnaast de computer van een werkomgeving waarin allerlei faciliteiten ter beschikking worden gesteld. De meningen lopen uiteen over wat een besturingssysteem moet bevatten, zo vindt Microsoft dat een internetbrowser ingebakken moet zijn, vindt Sun dat een JVM onontbeerlijk is, en vindt IBM dat OS/400 een ingebouwde database moet hebben. In ieder geval bevat een besturingssysteem faciliteiten om het vaste geheugen (harddisks) te beheren, en om programma's uit te voeren.
De scheiding tussen functies van een besturingssysteem en de onderdelen van de applicatiesoftwarelaag is dus vaag. Onder applicatiesoftware wordt verstaan de programmatuur die wordt gemaakt of aangeschaft om de specifieke functies uit te voeren waarvoor de computer is aangeschaft. Denk hierbij aan boekhoudprogramma's, tekstverwerkers, CRM-software, salarisadministratie en verkoopsystemen, maar ook aan webservers, printerdrivers en allerlei andere hulpprogramma's.
Hardware
Een computervirus (in het dagelijks taalgebruik wordt meestal kortweg over virus gesproken) is een vorm van schadelijke software. Het is een computerprogramma dat zich in een bestand kan nestelen, bijvoorbeeld in bestanden van een besturingssysteem. Computervirussen worden als schadelijk beschouwd omdat ze schijfruimte en computertijd in beslag nemen van de besmette computers. In ernstige gevallen kunnen virussen binnenin de computer schade aanrichten, bijvoorbeeld het wissen en verspreiden van gevoelige gegevens. In zeer ernstige gevallen kan de gebruiker zelfs de totale controle over de computer verliezen. Hoewel er veel verschillende computervirussen bekend zijn, komt er slechts een fractie daarvan "in het wild" voor. De WildList Organization International houdt een maandelijkse lijst bij van de virussen die in het wild zijn aangetroffen. Maandelijks worden er enkele duizenden verschillende virussen in het wild aangetroffen. Veel bestaande virussen zijn niet virulent genoeg om zich zelfstandig te verspreiden. Het in omloop brengen van een computervirus is een misdrijf, zowel in het Nederlandse Wetboek van Strafrecht als in het Belgische Strafwetboek.
andere soorten virussen.
Computervirussen die zich ongemerkt in een computersysteem nestelen en vermenigvuldigen moeten onderscheiden worden van trojan horses . Trojaanse paarden zijn programma's die andere dingen doen dan ze voorgeven, bijvoorbeeld de computer gemakkelijker toegankelijk maken voor andere virussen of spam versturen terwijl je een spelletje speelt. wormen zijn geen virussen maar worden wel vaak zo genoemd. Het zijn zelfstandige programma's die zich direct over het netwerk verspreiden. Als de schade pas aangebracht wordt op een vooraf bepaald tijdstip, zoals bij een tijdbom of op het moment dat de software een bepaalde - vooraf vastgelegde - verandering waarneemt, spreekt men van een logic bomb.
mailvirussen.
Dit zijn de 'ouderwetse' virussen die zichzelf als bijlage verspreiden via e-mail. Tijdens een besmetting kan er een mailserver automatisch geïnstalleerd worden, zodat er geen gebruik hoeft te maken van een e-mailprogramma op de geïnfecteerde computer. Ook de mailserver van de internetprovider waar de besmette computer mee is verbonden, hoeft niet te worden gebruikt. Internetproviders controleren streng op dit soort virussen dus de kans is groot dat de berichten er direct zouden worden uitgefilterd als ze via de provider verstuurd zouden worden.
Door een goede virusscanner te installeren en die altijd up-to-date te houden kan men zich wapenen tegen deze virussen. De meeste internetproviders filteren de geïnfecteerde mail er al uit. Bij sommige providers moet er daarvoor extra betaald worden.
mobiele virussen
Ook voor mobiele telefoons bestaan er tegenwoordig virussen. Een echte doorbraak blijft echter uit, ondanks het feit dat mobiele telefoons en smartphones aan het uitgroeien zijn tot volwaardige computers.
Uit een studie van een groep netwerkdeskundigen onder leiding van hoogleraar Albert-László Barabási blijkt dat we hiervoor vooral moeten kijken naar de besturingssystemen van de mobiele telefoons. Er zijn namelijk heel veel verschillende besturingssystemen, zoals dat ook het geval is bij pc's. Virussen kunnen enkel worden overgedragen tussen twee apparaten met hetzelfde besturingssysteem.
De onderzoekers rekenden uit dat minstens 10% van alle mobiele telefoons hetzelfde besturingssysteem moet hebben alvorens een epidemie mogelijk is. Om tot dat resultaat te komen bekeken ze gedurende een maand de telefoongegevens van maar liefst 6 miljoen mobiele abonnees. Met die gegevens stelden ze een simulatie op met mobiele telefoongebruikers waarin ze ongeremd virussen konden loslaten.
Na een heleboel virusuitbraken kwamen ze dus tot de conclusie dat of een epidemie uitbreekt afhankelijk is van de populariteit van een welbepaalde telefoon. Een populaire telefoon zal immers meer kans hebben om een andere telefoon tegen te komen met hetzelfde besturingssysteem waarop het virus kan worden overgedragen.
