Mijn discussen, mijn hobby Ik ben een echte discusfreak en mijn hele huis staat vol met bakken en bakjes met discussen. Sinds kort heb ik ook maanvissen en ik wil hier ook mee gaan kweken. Niets is zo mooi als een nestje jonge visjes te zien rondscharrelen in je bak.
27-02-2012
Werkzaamheden
Amai, er komt veel bij kijken voordat mijn aquarium eindelijk kan opgestart worden. De droogtijd is nu eindelijk voorbij en René is begonnen met het plaatsen van de stopcontacten aan 1 kant van de bioloog en aan de andere kant komen de kranen voor de aan- en afvoeren van het aquarium. Gisteren ontdekte ik dat er een barst zit in de bioloog, dus die moet nog gemaakt worden, dat wordt weer wat droogtijd. Ik denk dus dat het nog wel een paar weekjes kan duren voor ik eindelijk mijn aquarium kan opstarten. Ik ben vandaag begonnen met het uitwassen van het grind. Een heel karwei, want ik moet 120 kg grind uitwassen. Vandaag zijn de eerste 60 kg erin gegaan. Ondertussen ziet de bak er volgens mij al heel goed uit, zelfs zonder iets erin. Hier, oordeel zelf maar: Nog even geduld dus, dan is het zover.
Zo, het eten is klaar, nu nog wachten op René en we kunnen beginnen te eten. Hij is de pony's verzorgen, want met deze koude moet hij een paar keren per dag gaan kijken of alles ok is en of hun water niet bevroren is. Ik moet seffens mijn visjes weer verversen, zodat ze goed blijven groeien. Een paar dagen geleden heeft het koppel Snakeskin blue ook jongen gekregen. Het is wel maar een klein nestje, maar beter een klein dan geen. De eerste twee dagen wilden ze niet op de ouders gaan zitten, dus heb ik ze toen maar bijgevoerd en ze hebben het gehaald. Of toch tenminste het grootste deel van wat overgebleven was van het legsel. Ik had een paar weken geleden de filter die te veel stroming gaf uit de bak gehaald, maar elk legsel werd voor 3/4de wit. Ik denk dus dat het mannetje zijn werk niet goed doet. In elk geval waren er deze keer een 40-tal larfjes uitgekomen. Omdat ze niet allemaal dadelijk op de ouders zijn gaan zitten heeft ongeveer de helft de eerste 2 dagen niet overleefd, maar een twintigtal jongen is ook al mooi. Je ziet het, ik ben vlug tevreden. Ik heb eergisteren gebeld om te vragen waar mijn nieuw aquarium bleef: het zou zo lang geduurd hebben omdat de leverancier van de lichtkap rond Kerst en Nieuwjaar 3 weken gesloten was geweest. Ik mag nu volgende week terug bellen om te zien wanneer ze kunnen leveren. EINDELIJK. Mijn geduld wordt toch nogal op de proef gesteld hè. Ik hoop dat ik gauw wat foto's kan plaatsen van mijn nieuwste aanwinst.
Om te beginnen wil ik iedereen een heel gelukkig en gezond 2012 toewensen met veel plezier in de hobby. Ik ben intussen terug thuis en kan nu weer zelf de zorg voor mijn visjes op mij nemen. Binnenkort verwacht ik de levering van het nieuwe aquarium, dus ik zit op hete kolen. Er is nog heel wat werk te verzetten voor het aquarium kan worden opgestart, want René wil zo veel mogelijk alle werkzaamheden voor het onderhoud gemakkelijker maken. Er moet dus nog heel wat gedaan worden, kranen bij geplaatst, afvoeren gemaakt en meer van dat soort dingen. De jonge visjes doen het zeer goed. Ze groeien goed, eten mij de oren van mijn hoofd en staan altijd klaar om meer te eten, elke keer als ik mijn gezicht laat zien. Intussen heeft het koppel Snake Skin Red al 2 dagen oude larfjes. Ze zullen dus vandaag of morgen gaan beginnen zwemmen. Ik ben benieuwd of ze niet in de filters terecht gaan komen, want er hangen 2 binnenfilters in hun bak die tamelijk veel stroming geven. Hierdoor zijn ook de meeste eitjes niet bevrucht geworden. Als de jongen het niet halen, zal het voor een volgende keer zijn. Ik moet nog een luchtfilter maken voor in hun bak, zodat ik de andere filters kan uitzetten als er jongen zijn. Nu moet ik nog maar eens een bak gaan verversen. Het water dat ik gebruik is natuurlijk alleen nog osmosewater met mineralen.
De jonge visjes zijn vandaag 12 dagen oud en ze groeien gelijk kool. Ze krijgen dan ook de allerbeste zorgen van René. Ik ben sinds ongeveer een weekje op vakantie in het ziekenhuis. Eerst was het maar voor een nachtje, maar omdat ik zo een voorbeeldige patiënte ben, stelden ze mijn vertrek elke keer weer een paar dagen uit. Begin volgende week mag ik dan toch naar huis, naar mijn beestenboel. Ik mis ze natuurlijk wel heel erg, want hier is weinig te beleven en als er wel iets te beleven is, dan is het meestal niet zo heel goed. Intussen zit ik natuurlijk ook vol spanning te wachten op mijn nieuw aquarium. Ik was al begonnen met uitdenken hoe ik de inrichting zou doen, maar dat is nu ook een beetje op de lange baan geschoven. Maar uitstel is natuurlijk nog geen afstel en van zodra alles op zijn plaats staat zal ik eens een foto plaatsen, zodat je kan meegenieten. Tot dan wens ik u een heel prettig eindejaar en voor 2012 heel veel geluk, veel liefde, een fijne hobby en een heel goede gezondheid om van dit alles te kunnen genieten.
Amai, wat een drukte. Had ik je al verteld van ons aquarium dat begon door te buigen? Ik denk het wel. De trekruiten waren dus los gekomen en de voorruit boog gevaarlijk ver door. Wij dus op de uitkijk om zo vlug mogelijk een nieuw aquarium te kunnen plaatsen om de vissen over te zetten en de beschadigde bak leeg te maken. We vonden een pracht van een bak en de nodige hulp om hem binnen te krijgen. Het was er eentje van 250x60x80 cm, op een eiken kast. Dat binnen brengen was een heel secuur werkje door de beperkte ruimte die wij hier hebben in de hall, maar met man en macht was het toch gelukt. De bak stond op zijn plaats en we hebben er toen nog eentje op gedronken. De maandag daarna begon René al heel vroeg om de bak zuiver te maken, want hij was echt heel erg vuil. Tijdens dat poetswerk is er iets mis gegaan en de achterruit is gebarsten. Ik kreeg natuurlijk bijna een hartaanval en René heeft gevloekt in minstens 3 verschillende talen, maar het onheil was gebeurd. Intussen hebben we een nieuwe bak besteld en die zal in de loop van januari geleverd worden. Het is natuurlijk maatwerk en met de feesten duurt het nog wat langer. We hebben intussen de oude bak weggehaald en de vissen in een ander onderkomen geplaatst, want met 2 van die grote bakken in huis konden we anders niet meer in de keuken geraken zonder heel wat gewring. Nu moest er nog opnieuw behangen worden en dat ging beter met alle bakken leeg en verplaatsbaar. Dus eerst het oude behang verwijderd, de muren wat opgeknapt, want die hadden wel wat schade geleden en vandaag wordt het plafond voor de laatste keer geverfd. Hopelijk kunnen we straks beginnen met te behangen, dan geraakt de kerstboom nog net op tijd op zijn plaats. In al die drukte heeft een van de koppels eitjes afgelegd. Het water in hun bak was nu volledig osmosewater met mineralen en wonder boven wonder, gisteren zwommen de jongen mooi rond en ze zitten allemaal op de ouders. Vanmorgen zaten ze er ook nog, dus al bij al ben ik toch een heel tevreden mens.
Ik heb je nog niet verteld over mijn fascinerende nieuwe bezigheid. Wel, een paar maanden geleden ging de spreekbeurt bij de aquariumclub in Hasselt over garnalen. De spreker had voor de maandelijkse tombola een zakje mee met een assortiment verschillende garnaaltjes. Ik had al langer gedacht om dat ook een keertje te proberen, dus toen mijn nummer getrokken werd voor de verloting van de garnaaltjes, was ik natuurlijk in de wolken. Terug thuis werd mijn nano-bakje boven gehaald en de garnaaltjes werden erin gezet. Ik was nu de trotse bezitster van een hele reeks verschillende garnaaltjes, waaronder enkele rood en wit gestreepte, een paar helemaal rode, een blauwe, een groene en verschillende doorschijnende dingen die door mijn bakje wriemelden. Ik wou deze kleine dingen proberen te kweken om de jongen dan onder te kunnen brengen in mijn discusaquarium. Zo zouden mijn vissen voorzien worden van levend voer, dadelijk aan de bron. Tot het zover is, heb ik ze ondergebracht in een bakje dat aangekleed is met een paar takjes hout, een hoopje eikenbladeren, een stukje steen en een paar heel dunne ijle plantjes achter een wolkje javamos. Om te zorgen dat mijn garnaaltjes het niet te koud krijgen op een winterse nacht, hangt er een klein verwarmingsstaafje in dat heel weinig werk heeft gehad tot nog toe. De filtering gebeurt door een klein sponsfiltertje. Dat de garnaaltjes het naar hun zin hebben, daar ben ik al zeker van, want niet alleen wriemelen ze de ganse dag door hun bakje, gisteren zag ik ook voor het eerst dat er een paar garnaaltjes rond zwemmen met hun kroost onderaan hun buikje. Binnenkort mag ik dus gezinsuitbreiding verwachten. Dat is meer dan ik kan zeggen van mijn discussen. De kegel met de eitjes van het koppel Red Leopards moest samen met het koppel worden overgeplaatst in een kweekbak. De eitjes waren de volgende dag allemaal wit geworden. Het koppel Brilliant blue had diezelfde morgen vrijzwemmende jongen, maar die verdwenen een voor een in de buik van mama. Volgende keer moet ik dus zorgen voor een aparte bak om mama in te zetten. Als ik dan plaats heb hiervoor tenminste.
Hoe snel vliegt de tijd toch wel. Het is nu echt wel heel lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog heb gezet, maar we hebben hier dan ook andere dingen aan ons hoofd gehad. Intussen is de bijkeuken leeg gemaakt omdat er moest behangen en geverfd worden. De vissen zijn allemaal verhuisd naar de living. Enkele van hen hebben ook een uitstapje gemaakt naar Antwerpen om deel te nemen aan het clubkampioenschap, halfweg deze maand. Mijn vissen deden het niet zo slecht, want eentje haalde zelfs nog de 9de plaats, terwijl ze op enkele onderdelen zelfs het hoogste aantal punten behaalden. Je vindt de puntenverdeling op de website van de club. Dit jaar was het een open kampioenschap, zodat er ook inzendingen waren uit Nederland. Maar deelnemen is belangrijker dan winnen natuurlijk en ik ben geen Aziatische kweker. Ik had tijdens het kampioenschap wel het genoegen om kennis te mogen maken met enkele buitenlandse juryleden en om met hen een goed gesprek te kunnen voeren over mijn vissen. Zij gaven mij ook raad over de kweek van discussen en een van hen vertelde mij dat mijn water iets moest bevatten dat zorgde dat de vissen hun jongen altijd opaten. Hij raadde mij dan ook aan om enkel nog osmosewater te gebruiken, verrijkt met mineralen. Ik heb dadelijk na de show enkele koppels in een kweekbak gezet en na een weekje hun water vervangen door het water dat mij was aangeraden en je raadt het nooit, maar op dit ogenblik heb ik een koppel met larfjes die beginnen te zwemmen en een ander koppel met eieren die morgen zouden moeten uitkomen. Als alles goed gaat, heb ik binnen enkele dagen 2 nesten jongen om groot te brengen. Super hè. Tijdens onze afwezigheid in de week van de show is er wel iets gebeurd. De trekruiten van het grote aquarium, waar René zo een mooie kast rond had gebouwd, hebben het begeven en ze zijn los gekomen. Daardoor is de hele bovenkant van de kast uitgezet en de voorruit is beginnen doorbuigen maar goddank is ze niet kapot gesprongen. Knock on wood. We moesten dus uitkijken naar een andere oplossing en we hebben nu een nieuw aquarium gekocht met de maten 250x60x75 op een eiken kast met een bioloog. Ik vind het een pracht van een bak, maar het zal erom spannen om hem binnen te krijgen als hij zaterdag gebracht wordt. Dat zal een hele verhuis worden en een heel werk om de bak goed ontsmet te krijgen en opnieuw te beginnen met de inrichting ervan. Heerlijk!!!!!! Hopelijk kan ik vlug enkele foto's posten.
Het wordt toch wel hoog tijd dat ik mijn ogen nog eens laat controleren hoor. Vorig weekend zag ik op zondagmorgen dat het koppel Brilliant Blue met larfjes op de kegel zat. Het was een nest van minstens 250 larfjes. Toen ik dat aan René vertelde wou hij ook gaan kijken. Even later ging ik de vissen voeren voordat wij vertrokken naar de Limbeurs. Wat zag ik???? Alle larfjes waren weg. Ik natuurlijk teleurgesteld en aan het mopperen op René dat hij waarschijnlijk de vissen had doen schrikken. De volgende morgen wist ik de ware reden: ik moest mijn bril opzetten en beter kijken, want het koppel had de larfjes allemaal op de sponsfilter gezet. Natuurlijk is dat niet het ideaal voor de jongen, want heel wat larfjes zijn in de filter gezogen en hebben het niet gehaald, maar nu zwemt er nog een mooi zwermpje rond de ouders en ze zijn al goed gegroeid. Ik was dus te vroeg aan het panikeren, gewoon omdat het zo moeilijk is voor mij om de jongen te zien op de filter. Intussen is ook het nest jonge maanvissen al zo groot geworden dat ik de ganse dag erbij zou moeten blijven staan om voer in de bak te gooien, zoveel eten ze. Ze moeten dus dringend de deur uit want zo een grote zwerm kost handen vol geld om ze te voeren. Als ik nog maar in de buurt van de bak ben dan krioelen ze al over elkaar heen om toch maar aan de oppervlakte van het water te komen om eerst bij het voer te zijn, en dan heb ik dikwijls nog maar pas gevoerd. Niet te geloven wat een veelvraten dat zijn, maar ja, dat is tenminste het teken dat ze goed gezond zijn en dan zullen ze ook goed blijven verder groeien.
Oei, dat is toch wel even geleden. Als René thuis is komt het er niet van om 's morgens op mijn blog te schrijven, dan zitten we te babbelen tot halfweg de morgen. Blijkbaar is alles dus nog niet gezegd na 36 jaar huwelijk, maar dat is dan ook pas morgen. Er is eigenlijk ook niet zo veel gebeurd de laatste tijd. Van mijn jonge discusjes zijn er al een aantal de deur uit. Er zou een mevrouw komen kijken die er maar een paar wilde kopen, maar toen ze de visjes zag heeft ze er meer gekocht dan ze oorspronkelijk wou. Fijn om te horen natuurlijk dat de kwaliteit van je visjes zodanig is dat iemand er dadelijk meer van wil hebben. Je steekt er tenslotte toch heel wat tijd en energie in. Sommige mensen denken dan weer dat je de visjes gratis of toch bijna gratis moet weggeven, maar dat kan natuurlijk niet, want tenslotte hebben ze mij in die paar maanden al heel wat gekost aan voer, elektriciteit en water. Ik probeer met de verkoop van de visjes toch een klein deel hiervan terug te verdienen. Vorige week was er even paniek in de keet: het aquarium waar mijn koppels hun rustperiode in doorbrachten is er eentje dat ik gekocht heb via internet. Een heel mooie bak, met een kast uit afgeplakte vezelplaat met 2 deuren. De aluminium kap die op de bak staat heeft een dubbele klep om in de bak te werken. Allemaal heel handig en mooi, maar van onder de kap loopt er telkens als je de kap opent een straaltje condenswater naar beneden. Dit condenswater werd dan opgeslorpt door de dunne mat die onder het aquarium lag en die bij de hele combinatie "aquarium met kast" was meegeleverd. Hierdoor is de bovenste plank van de kast beginnen uitzetten en gingen de deuren al wat moeilijker open. Nu was het middenstuk van de plank al een tikje beginnen doorzakken. Om het breken van de bak zelf te voorkomen hebben we hem nu helemaal leeggehaald. René zal nu een nieuwe kast moeten maken. Liefst eentje met een bioloog erin, zodat ik de bak hierop kan aansluiten. Dat wordt dus een dure grap: nieuwe kast, bioloog en dan liefst in een weg ook nog een bodemverwarming, een nieuwe bodem en dan nog nieuwe planten. Ik zal wat meer moeten gaan spelen op de lotto. Gisteren waren wij de ganse namiddag weg naar het feestje voor de 2de verjaardag van ons kleindochtertje. Toen we terug thuis kwamen was er een fijne verrassing in de kweekbakken: het koppel Pigeon Blood Snake had een heel mooi nestje eieren afgelegd. Ze zijn nu allebei nog heel goed aan het waaieren om de eitjes van fris water en zuurstof te voorzien. In de living zat er ook weer een nestje eieren op een van de bladeren van de planten: maanviseieren. Ik heb deze nog maar eens in het kleine bakje gedaan dat ik gebruik om eitjes te laten uitkomen. In de bijkeuken zit intussen een hele zwerm visjes dat mij de oren van de kop eet. Het zijn Marmer- en Red Back maanvisjes en natuurlijk nog de overgebleven discusvisjes die nog een nieuwe thuis zoeken.
Vorige week had in weer eens een nestje eieren van de discussen in mijn groot aquarium. Het koppel Brillianten had eieren afgelegd en ze bewaakten ze goed, maar toch hebben de andere vissen kans gezien om ze op te eten. Het zou natuurlijk toch wel niets geworden zijn in die bak. Vorige maandag was ik op de vergadering van de aquariumclub in Hasselt, waar dezelfde spreker was als op de discusclub. Hij had een nestje jonge Redback maanvissen die weg moesten omwille van plaatsgebrek. Vermits ik toch een bak klaar had staan, heb ik de vissen maar gehaald. Ze zitten nu hier in de bijkeuken. Het is een hele groep en ze hebben nu wat meer plaats om rond te zwemmen en uit te groeien. Enkele dagen geleden heeft een koppel maanvissen in de grote bak ook weer eieren afgelegd. Dat zijn nu larfjes geworden en ik heb ze laten zitten om te zien wat het gaat geven. Gisterenavond heeft het andere koppel ook eieren afgelegd. Hierdoor mochten de andere vissen bijna niet meer bewegen in de bak, dus heb ik de eieren er maar uit gehaald en in een bakje gelegd. Intussen zit er in een ander bakje ook een hele zwerm jonge maanvisjes. Het is niet eenvoudig om het water goed te houden in zo een bakje omdat je zoveel moet voeren. Afhevelen is ook een probleem, want je zuigt altijd een hele hoop jongen mee. Niet simpel dus om maanvissen op te kweken. Jongen krijg je bij de vleet, maar je moet ze ook nog groot krijgen. Intussen hebben wij onze nieuwe website op het internet gezet, moest het je interesseren, je vindt hem op http://users.telenet.be/marys_discus/
Ik beken, ik ben schuldig aan een genocide onder mijn vissen. Het was wel nooit mijn bedoeling dat het gebeurde, maar toen het bakje met de grotere maanvisjes begon te lekken, zodat mijn keukenkasten onder water kwamen te staan, heb ik vlug-vlug de visjes uitgeschept en in het bakje bij het nieuwe nestje gezet. Ik had nooit gedacht dat de grotere visjes, de kleintjes in zo een sneltempo naar binnen zouden spelen. Vooraleer ik een waterslang in het kapotte bakje had gehangen om het leeg te laten lopen in de gootsteeen, was het onheil al geschied. Intussen is er sinds gisteren een nieuw legsel beginnen zwemmen en dit zijn er volgens mij zelfs nog meer dan de 300 en zoveel die opgegeten werden. Er moet dus weer de ganse dag worden gevoerd en ververst. Intussen heb ik mijn discuskoppels samen in de grote bak gezet om tot rust te komen. De rust is echter al snel verstoord, want het koppel Brillianten heeft nu weer in die bak afgezet. Hoewel ze hun vorige legsel weer hadden opgegeten, verdedigen ze nu hun eitjes tegen de andere vissen. Wie weet, gaan nu de Red Leopards ook afzetten in die bak. In elk geval ga ik proberen om ze een tijdje op rust te laten zitten. Als René tijd heeft, kan hij misschien beginnen met het ombouwen van de bijkeuken naar viskot. De enige vissen die daar nu nog zitten, zijn de jonge discussen. Misschien kan ik die in een Juwel 240 op de kast in de bijkeuken zetten, dan kan hij aan de andere kant beginnen met het ombouwen. Dat zal wel een hele klus zijn, want er moeten ook nieuwe tegels gelegd worden.
De Brilliant Blues hadden het vorige nestje opgegeten, maar hebben intussen opnieuw eieren afgelegd. Ik was er als de kippen bij om het vrouwtje over te zetten in een andere bak, zodat ze de eitjes niet meer kon opeten. Spijtig genoeg heeft het mannetje toen haar taak overgenomen en is hij de eitjes beginnen opeten. Straf hè!!! Het koppel Red Leopards heeft ook eitjes afgelegd, maar zij hebben ze niet allemaal in een keer opgegeten, maar over enkele dagen verspreid. Het resultaat is natuurlijk hetzelfde: geen jongen. Zo veel problemen ik heb om discusjongen te kunnen kweken, zo veel te gemakkelijker het is om maanvisjongen te hebben. De eerste twee legsels zijn voor een groot deel verloren gegaan met het mislukte experiment met het artemia-broedtoestelletje. Er zijn er wel een dertigtal over gebleven en die groeien als kool. Toen heb ik een ander bakje klaar gemaakt, want ik had weer eitjes. Ik heb het blad in het bakje gelegd met een bruissteentje en een sponsfilter, resultaat: meer dan 300 jonge maanvisjes zwemmen constant door mijn bakje heen en deze keer zijn ze allemaal gelijktijdig beginnen zwemmen. Dat gaat een zicht zijn als die wat groter geworden zijn. Ik kan dus weer constant zitten verversen en voeren. Het bakje waar de jonge discussen hebben ingezeten heb ik na hun verhuis grondig schoon gemaakt en ik heb er een koppeltje maanvissen in gezet met het blad waar ze even daarvoor eieren op hadden afgelegd. Vanmorgen zijn de jongen beginnen zwemmen. De ouders zorgen er bijna fanatiek voor en ze denken precies dat ze piranha's zijn als er iemand in de buurt van het bakje komt. Terwijl ze nog maar pas met larven op het blad zaten, was er een ander koppel in de grote bak dat eieren afgelegd had. Ik heb dit blad eruit gehaald en bij het koppel in de bak gedaan. De eerste dag hebben ze er nog voor gezorgd. De tweede dag hebben ze de eieren opgegeten en hun larfjes op het nieuwe blad gezet. Dit blad was dan ook minder bealgd en bleek dus een mooiere wieg voor hun jongen te zijn. Ik ging ervan uit dat maanvissen, gelijk discussen, een ander nest zouden adopteren. Mis dus. Maar ja, ik hoef niet te treuren, want ik heb nu jongen bij de vleet. Het is ook heerlijk om te zien hoe goed die jongen groeien, want dat gaat toch wel heel wat sneller dan bij discussen. De jonge discussen die ik intussen in een grotere bak heb overgezet, groeien nochtans zeer goed. Het zal weer een moeilijk moment worden om ze te gaan verkopen, maar de Blue Diamonds ga ik wel voor mezelf houden. Ik kan mezelf nu tenminste troosten met de jonge maanvisjes.
Vorige zaterdag waren tegen de avond al mijn jonge discusvisjes beginnen zwemmen. Het was uiteindelijk toch een mooi zwermpje geworden en ze zaten allemaal mooi op de ouders. Ik was natuurlijk heel blij met dit resultaat. Zondagmorgen toen ik beneden kwam, zag ik dadelijk dat er iets niet klopte: de vissen waren niet meer donkerder gekleurd en ze zwommen sneller rond dan normaal is als ze met jongen zitten. Alle jongen waren verdwenen... Ik snap niet hoe het mogelijk is: alle parameters van het water waren tiptop in orde, de bak was mooi zuiver gemaakt, het koppel was op voorhand gekuurd voor kieuwwormen, zodat er zeker niks was dat de kweek kon doen mislukken. Toch heeft ze weer haar jongen op gegeten Gisteren hebben ze dan opnieuw eitjes afgelegd en ik heb dadelijk na het afleggen de bak volledig afgedekt, zodat er slechts een klein gaatje is, waar ik doorheen kan piepen om te zien of ze nog steeds de eitjes bewaken. Ik wil nu een bak klaar maken om het vrouwtje over te zetten van zodra deze eitjes uitkomen. Ze zal dan in afzondering moeten zitten tot de jongen groot genoeg zijn om niet meer opgegeten te kunnen worden. Hopelijk zorgt het mannetje dan goed voor de kroost. De maanvissen daarentegen kweken dat het mooi is om te zien. Ik heb nu een nestje rondzwemmen van jongen die sinds zondag zijn beginnen zwemmen. Het zijn er wel niet zo veel die van dit eerste nest zijn overgebleven, want de test met het artemia-broedtoestelletje is niet gelukt. De eitjes zaten namelijk in een klein bakje en telkens als ik wat water ververste kwam er een beetje van het zoutwater uit het broedmachientje in het bakje terecht. Hierdoor zijn er heel veel van de jonge larfjes dood gegaan. De larfjes die eerst waren uitgekomen hebben het wel overleefd en die zwemmen nu lustig rond in een bakje. Intussen hadden de vissen weer eieren afgelegd en ik heb ook dat blad in een apart bakje gelegd. Deze keer heb ik gekozen voor een groter bakje van 50 liter. De eitjes zijn al uitgekomen en het blad krioelt nu van de wriemelende larfjes. Ik schat het aantal op een 150-tal. Natuurlijk zijn dat maar kleine nestjes, maar de ouders zijn dan ook nog heel jong. Binnenkort is het hier dus meer een maanviskwekerij dan een discuskwekerij. De jongen van het vorige nest discussen groeit goed verder en ze zijn bijna klaar voor de verkoop. Als ik zie hoe snel de maanvisjes groeien, dan zou ik wel willen dat de discussen even snel groeiden, want de maanvisjes die zondag zijn beginnen zwemmen, zijn nu al bijna verdubbeld in grootte. Eentje is er zelfs al verdriedubbeld. Ze krijgen dan ook net zo vaak te eten als de discussen, zodat ze zeker mooi zullen uitgroeien. Gisteren waren we in een aquariumzaak en toen kreeg ik weer zin om het ook te proberen met een koppel of een triootje van Apistogramma Cacatuoïdes. Ik vind die visjes ook zeer mooi en ik zou er graag een drietal in een apart bakje willen zetten om te zien of ze ook willen kweken. Het begint hier nochtans al goed vol te geraken met bakken, want behalve de 2 showbakken in de living, staan er in de bijkeuken nog eens 2 kweekbakken te draaien met koppels erin. Daar moet er dan nog eentje bijkomen om het vrouwtje apart te kunnen zetten. Mijn keukenkasten staan dan nog eens vol met 3 bakken jonge visjes in verschillende stadia van larfjes tot de mooi uitgegroeide jonge discusvisjes. Al die bakjes staan te pruttelen en te zoemen dat het een lieve lust is. Als je er dagelijks in zit, hoor je dat nog bijna niet meer. Toch wil ik de bakjes met de jongen naar de bijkeuken verhuizen omdat het handig zou zijn als ik wat meer plaats had in de keuken voor het koken. Er gaat dus weer het een en het ander moeten veranderen.
Het begint hier bijna op een kwekerij te lijken. In de bijkeuken zijn vandaag de jongen van het koppel Brilliant Blue beginnen zwemmen. Vermits de ouders nu wat donkerder gekleurd zijn vermoed ik dat ze dit nest wel aanvaarden en dat het niet gaat opgegeten worden. Dat hoop ik toch tenminste. Ik had al bijna de hoop opgegeven toen gisterenmorgen het vrouwtje de larfjes van de kegel af begon te halen en op de sponsfilter te plaatsen, maar ze hebben het blijkbaar toch overleefd, of toch tenminste een gedeelte ervan, dat kan ik nu nog niet zien. Ik durf niet te veel gaan kijken om ze niet te storen, anders krijgt ze het misschien op haar heupen en eet ze de jongen toch weer op. Je weet maar nooit, beter het zekere voor het onzekere nemen. De jonge maanvisjes beginnen intussen ook al stilaan te zwemmen, het worden er toch elke dag wat meer, maar ze zwemmen nog lang niet allemaal. De jonge vissen die hier al een tijdje op de kast staan, groeien nog altijd mooi door, dus dat komt hopelijk wel dik in orde. In de bak met de koppels, heeft het koppel Red Leopards weer eieren afgelegd op een stuk hout. Ik ga seffens de bak in de bijkeuken klaar maken en dan ga ik het koppel, samen met het legsel, daarheen verplaatsen. Hopelijk eten ze dan de eieren niet op, maar dat risico wil ik wel nemen, vermits ze nu toch regelmatig afleggen.
Het wriemelt, het trilt en het draait rond in mijn kweekbakken. In de bijkeuken trillen de jonge larfjes van het koppel discussen sinds gisterenavond op de kegel en tot nu toe is alles nog goed. In de keuken zitten in het kweekbakje allerlei stadia van maanvisjes, van enkele waaghalzen die al eventjes proberen te zwemmen, over eitjes die pas zijn uitgekomen en waar je nog geen oogjes in kan onderscheiden tot krioelende, ronddraaiende larfjes die af en toe even naar boven springen om te zien of ze al kunnen zwemmen. Het leeft en het beeft allemaal dat het een lust is om te zien. Gisteren heb ik een groot risico genomen en ik heb eenderde van het water bij de maanvisjes vervangen door zuiverder water uit de grote bak. Vermits ik die bak pas had ververst was een klein gedeelte van dat water vervangen door zuiver water. Ik wist niet of de larfjes dat zouden overleven, maar in vuil water blijven zitten is ook niet goed, dus heb ik het risico maar genomen. Het zal toch wel uittesten en proberen zijn om de jonge visjes groot te brengen en al doende leer ik het wel op de juiste manier te doen. Het water uit de grote bak is tenminste dezelfde temperatuur als het water in het kleine broedbakje. Intussen heb ik ook al gezien dat het artemia-broedtoestelletje dat wij in Nieuwegein hebben aangeschaft, werkt want ik kan de kleine pas uitgekomen artemianaupliën zien rondzwemmen in het bakje. Ik heb er dan wel een sterk licht op staan en ik hang er met mijn neus boven, maar je ziet toch iets bewegen in elk geval. Ik zou mij toch eens een goed vergrootglas moeten aanschaffen. Gisterenavond zat ik op mijn gemakje met mijn voeten omhoog in de zetel TV te kijken, toen ik in de grote bak weer een koppeltje maanvissen bezig zag met het poetsen van een blad. Er zullen dus vandaag of morgen wel weer nieuwe eitjes gaan zijn. Ik ga eens een nestje in de bak laten zitten om te zien hoe de vissen het er daar vanaf brengen om hun kroost te verdedigen. Waarschijnlijk zal dat niet gaan lukken, maar als ik het niet geprobeerd heb, weet ik het nooit zeker. Eigenlijk moest ik een soort hekje van draad kunnen maken dat ik in de bak zet tussen het koppel met de eitjes en de rest van de bak. Vermits de vissen toch groot zijn moet dat zelfs niet zo heel fijne draad zijn. Als de eitjes zouden uitkomen, zouden de jongen natuurlijk wel door de draad heen kunnen, maar dan moeten de ouders hun kroost maar proberen bij te houden. Eerst eens afwachten wat het geeft zonder hulp van buitenaf. Ik vind het zo spannend dat ik 's morgens niet kan wachten om uit mijn bed te komen om te kunnen zien hoe het is met mijn kweekseltjes !!!
Ik had gisteren nog een extra berichtje willen plaatsen, maar de tijd ontbrak mij om het nog te doen, want mijn vissen moesten nog ververst worden. Ik had namelijk nog een nieuwtje. Mijn oudste zoon was op bezoek gekomen met zijn vriendin en zij is gek van de vissen. Ze zat naar de grote bak te kijken en wees mij op iets dat ik nog niet gezien had, er zat namelijk weer een blad met maanviseitjes in. Ik heb het eruit gehaald en bij de andere jongen gezet. Intussen zijn die al allemaal van het eerste blad af gevallen en liggen te spartelen op de bodem van het bakje. Het nieuwe legsel was maar klein, want het is het eerste legsel van een ander koppeltje. Ik ben benieuwd wat dit gaat geven, want er zijn al wat eitjes wit geworden. Als er larfjes uit komen, weet ik tenminste dat ik nog een koppeltje heb. Als die allemaal beginnen kweken, dan ga ik nogal iets aan de hand hebben hoor. Maanvissen kunnen namelijk bij elk legsel een paar honderd jongen hebben. Ik heb bij het vorige bericht een foto geplaatst waar misschien wat uitleg bij nodig is. Het is namelijk een foto van de eitjes die beginnen los te komen van het blad. Het zijn dan al larfjes geworden en ze hangen nog met een draadje vast aan het blad. Als je heel goed kijkt, kan je de larfjes met hun dooierzakje zien hangen. Knap hè? Het legsel van het discuskoppel ziet er intussen nog goed uit. De ouders zorgen er deze keer ook allebei goed voor (zolang het nog duurt) en ik hoop dan ook dan ze deze keer de jongen gaan laten leven. Ik ga wel het kleine visje eruit halen van zodra de eitjes uit gaan komen. De extra bak staat nu al enkele dagen te draaien met telkens Nitrivec erbij, dus de bacterieën zullen wel goed beginnen groeien nu. Ik ga toch nog wat wachten om een koppel over te zetten, om zeker te zijn dat er geen nitriet in de bak zal komen. Discussen zijn namelijk nogal grote vervuilers en je filter moet goed gerijpt zijn om geen problemen te krijgen. Met het warme weer van de laatste tijd, hebben de verwarmingen toch niet zoveel werk meer, zodat de kosten voor een extra bak nu kleiner zijn. Ik ga de vissen ook eerst nog kuren, want ze zitten in een gezelschapsbak en daar kunnen altijd wel wat baccies in zitten die niet goed zijn voor jongbroed. Ik ben benieuwd wat er van gaat komen als ik ze over zet in de nieuwe bak, want bij hun vorige legsels hebben ze elke keer de eitjes opgegeten. Nog even geduld dus.
Er is weer heel wat loos in mijn bakken. Het blad met de maanviseitjes dat ik in een klein bakje had gezet met een luchtsteentje erbij, heeft intussen zijn hele lading op de bodem laten vallen. Hele stukken van de bodem zijn nu bedekt met een laagje kleine wriemelende, draaiende, trillende maanvislarfjes. Als dat binnenkort allemaal gaat beginnen te zwemmen, dan moet ik gaan bijbouwen. Het is heel raar om te zien hoe die dingen toch nog altijd in leven blijven, zelfs al liggen ze op de bodem en is er in het bakje alleen nog maar een verwarming en verder niets. Langs dat bakje staat de bak met de discusjongen die hun dag doorbrengen met eten, groeien en kijken aan de ruit of ik niet nog meer wil voeren. In de bijkeuken staat een kweekbak met water te draaien om de filter te laten rijpen, zodat ik binnenkort daar een koppeltje in kan zetten. In de bak met het koppel Brillianten is er sinds gisteren weer een nieuw legsel eieren te zien. Tot nu toe is alles nog goed met dit koppel, maar ik ben benieuwd wat dit legsel gaat geven, want ik heb het koppel vorige weer eens een kuurtje gegeven tegen kieuwwormen. Misschien dat ze nu beter voor hun kroost gaan zorgen in plaats van ze op te eten. Sommige kwekers behandelen hun kweekkoppels telkens voor de kweek, dus nu heb ik dat ook maar eens geprobeerd. Benieuwd of dit effect zal hebben. Nu moet ik alleen nog maar wachten om te zien wanneer de maanvisjes gaan zwemmen. Ik zag er daarstraks al eentje tegen de sponsfilter hangen die ik ook in dat bakje heb gezet. Het is deze keer een filter met een heel laag debiet en een hele fijne spons, zodat de jongen, als ze beginnen te zwemmen, niet aan de spons in gezogen kunnen worden. Nu alleen nog maar geduld hebben.
Gisterenmiddag, terwijl ik ijverig aan het poetsen was, heeft het koppeltje maanvissen weer eitjes afgelegd. Ze stoorden zich niet aan mijn aanwezigheid voor hun ruit als ik stof afnam, stofzuigde of dweilde. Ze keken alleen af en toe om te zien of ik ook iets aan hun onderkomen ging doen, maar toen ik met de spuitbus voor glas hun voorruit kuiste, gaven ze daar helemaal niet om. Ze zijn dat trouwens al gewoon, maar bij het afleggen letten ze toch meer op of er iets is dat kwaad kan. Vermits René en ik in de namiddag weg geweest zijn tot 's avonds, heb ik pas gisterenavond kunnen zien wat het resultaat was. Het was de moeite, ik schat het op een paar honderd eitjes. Ik had het bakje waar de vorige jongen in hebben gezeten, overgeschakeld op een luchtfilter met een fijne spons, omdat ik vermoed dat de vorige jongen in de filter waren terecht gekomen die er toen in stond. Dat was het filtertje dat bij het bakje zat toen ik het kocht. Het was ook wel een sponsfiltertje, maar met een grove spons en met een motortje, waardoor het een tamelijk sterke stroming gaf in het bakje. Ik denk dat de miniem kleine jongen toen in de filter zijn gezogen en verdwenen in een doolhof van donkere sponzen gangen. Nu hoop ik dus dat het beter zal lukken. In het bakje heb ik ook een artemia-broedmachine hangen waar ik de eitjes maar hoef in te kieperen en ze worden er automatisch in uitgebroed. De pas ontloken artemia komen dan uit een fijne opening in het water terecht. Van zodra de jonge maanvisjes gaan zwemmen, hebben ze dan constant verse artemia om te eten. Het zal een test zijn, want ik heb dit apparaatje hiervoor nog niet gebruikt. Het koppel Red Leopards heeft de eitjes niet voldoende kunnen beschermen en ze zijn opgegeten. Toen ik 's avonds wou beginnen met het overzetten van het stuk hout met de eitjes, merkte ik dat er nog maar heel weinig eitjes op zaten. Ik heb dan ook maar niet de moeite gedaan om die eitjes weg te nemen van de ouders. Ik vind dat trouwens altijd een heel gemeen ding om te doen. Gisteren had ik hartpijn toen ik de arme maanvisjes zag zoeken naar hun kroost. Ik ben toch echt wel een heel gemeen kreng om zoiets te doen. In ieder geval kan het koppel Red Leopards binnen een paar dagen worden overgezet in de nieuwe bak. Ik voeg nu nog elke dag een middel toe om het opstarten van de filter vlugger te doen gaan. Als ze eenmaal apart zitten zullen ze wel even moeten wennen aan hun nieuwe thuis voordat er weer zal afgelegd worden, maar dan ben ik benieuwd wat het gaat geven. Ik heb intussen de indruk dat de jongen die ik nu aan het grootbrengen ben, gaan uitgroeien tot reuzen. Ze zijn nog maar 2 maanden en een half oud en ze zijn al echt heel mooi rond gevormd en groot. Sommige exemplaren beginnen al heel sterk hun tekening te krijgen en de Blue Diamonds zijn al mooi blauw met een oranje oogje. Als ze zo verder ontwikkelen worden het vissen om mee te doen aan het kampioenschap. Plezant om ze zo te zien groeien, dan weet je dat al je werk toch resultaat oplevert. Nu is het afwachten wat er gaat komen van de eitjes van de maanvissen, wie weet zit ik hier binnen een week bedolven onder het jongbroed.
Sinds gisteren kan ik niet meer op mijn blog op Seniorennet. De artikels op Seniorennet zijn dezelfde als hier verschijnen, maar omdat er ook senioren geïnteresseerd zijn in discussen heb ik ook daar een blog aangemaakt. Hopelijk zijn de problemen daar vlug opgelost. Gisteren heeft het vrouwtje van de Brillianten in de voormiddag de rest van de jongen opgegeten. Er blijft dus niets meer over van dit prachtige nest. Een lid van de discusvrienden vroeg mij vanmorgen waarom ik dan dat nestje niet heb proberen groot te brengen zonder de ouders. Eerlijk gezegd: daar had ik niet meer aan gedacht. Erg hè? Dat zal wel de leeftijd zijn. Daarbij komt dat ik nog niet zeker wist of het plaatsen van een ander visje bij het koppel zou helpen om de kannibalistische neigingen van het vrouwtje te onderdrukken. Neen dus. Ik heb intussen wel een bak opgestart om het koppel Red Leopards in te zetten, van zodra de filter klaar is en dat kan nog wel even duren. Ik ga er wel een product aan toevoegen om de filter sneller te laten opstarten, maar dan wacht ik toch nog eerst af om te zien hoe het met het nestje gaat dat nu in de gezelschapsbak zit. Normaal gesproken moet dat nestje morgen uitkomen. Ik weet niet of dat zal lukken omdat het water in de gezelschapsbak iets te hard is om een goede bevruchting te verzekeren. Nochtans zijn de meeste eitjes nog goed en ze zijn niet wit geworden. Misschien moet ik het stuk hout al maar overzetten en binnen een paar dagen de ouders erbij zetten. Vermits de larfjes pas morgen moeten uitkomen en ze dan nog een paar dagen in het larvenstadium op de houtstronk blijven hangen, zou dit wel eens kunnen lukken. Het zou in elk geval praktisch onmogelijk zijn om jonge visjes in leven te houden in de gezelschapsbak, want daar gaan ze zeker opgegeten worden door de andere bewoners. Ik moet er nog eens over nadenken. Ik zag gisterenavond dat het koppeltje maanvisjes weer iedereen uit hun favoriete hoekje aan het verjagen was en ik hoop dat ze een van de volgende dagen weer gaan afleggen, dan kan ik nog eens een poging doen om maanvisjes groot te brengen. Ik doe wel alleen verder als er voldoende jongen zijn om het de moeite te maken om er al het werk in te steken. Ik ben even gaan checken, want het licht was juist aan gesprongen, maar ik zie nog geen eitjes. Misschien zal het voor vanavond zijn.
Gisterenavond waren bijna alle eitjes uitgekomen en zat de kegel vol met larfjes. Het waren er zeker 200. Ik was natuurlijk in alle staten, want het koppel at vaak de meeste eieren al op voordat het larfjes geworden waren. Ik had dan ook goede hoop om vanmorgen een kegel vol met larfjes terug te vinden. Helaas, driewerf helaas, ze hebben nu de meeste larfjes weer opgegeten. Het gekke is dat ze voor de resterende larfjes wel goed zorgen en als het kleine visje in de buurt komt, dan verjagen ze het zo vlug ze maar kunnen. Ik snap er niks van. Ik denk dat ik ze binnenkort maar eens op rust ga zetten, misschien dat ze dan daarna wat beter voor hun jongbroed zorgen. Het koppel Red Leopards heeft ook weer eieren afgezet in de gezelschapsbak. Ze verdedigen hun kroost heel goed tegen de talrijke belagers en er zijn vanmorgen nog maar enkele eitjes wit geworden. Ik ben eens benieuwd wat er zou gebeuren als ik ze zou overzetten in een aparte bak. Als het legsel van de Brilliant Blue niks wordt, dan gaan ze van plaats ruilen met de Red Leopards. Ik zal intussen een bak moeten opstarten om de filter te laten rijpen, voordat ik de vissen overzet, want ik zet nooit een koppel in dezelfde bak als waar pas een ander koppel heeft in gezeten. Tot zo lang mogen de Brilliant Blue nog blijven zitten. Ik zie nu weer dat het mannetje het vrouwtje de ganse tijd zit weg te jagen, dus zij is weer degene die de larfjes opeet. Wat een ontaarde moeder! Ik had hetzelfde probleem met het koppel Red Leopards voor ik ze in de gezelschapsbak heb gezet, dus misschien moeten ze eens heel veel rovers in de buurt hebben om betere ouders te worden. De jonge visjes zijn intussen al bijna toe aan een grotere bak. Ze doen dan ook niks anders dan eten de ganse dag en ik blijf, telkens ik voorbij de bak kom, iets te eten in gooien. Op die manier krijgen ze vaak 20 keer per dag iets te eten. Omdat ik altijd kleine porties geef, die zo snel mogelijk opgegeten zijn, vechten ze echt om aan het eten te komen. Dat stimuleert hen om beter te eten. Intussen is er in de bak van de Brillianten bijna een veldslag aan de gang. Het mannetje doet alles wat het kan om het vrouwtje van de larfjes af te houden, maar ik vermoed dat hij weinig succes heeft. Spijtig, maar dat zal weer niks gaan worden denk ik.
Ik ben Mary
Ik ben een vrouw en woon in Kortessem (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/11/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Natuurlijk aquaristiek, verder nog lezen, wandelen met mijn hondjes en genieten van mijn tuin.
Ik hoop dat iedereen die mijn blog leest mij ook laat weten wat hij/zij ervan vindt of een andere reactie plaatst.
