Het was al even geleden dat we nog eens in het Zonienwoud hadden gelopen. Daarom vandaag naar Auderghem gereden voor de derde dag van de traditionele 3 daagse van het zonienwoud. De wedstrijd ging door op de kaart van Les Trois Fontaines. We waren nogal laat dus het was redelijk haasten om voor 11 u aan de start centrum.te komen. Bovendien lag de start op een 1500m van het Adeps centrum. Vrij goede wedstrijd gelopen. Aan post 4 een dertigtal seconden verlorendoor wat teveel rechts te vertrekken. Tussen 6 en 7 verkeerde wegkeuze genomen langs rechts daardoor wat teveel moeten klimmen wat niet nodig was. Beter was naar beneden te lopen en dan langs het pad tot bijna aan post 7. Van 17 naar 18 was ik van plan langs de weg rond te lopen maar ben toch rechtdoor gelopen twee valleien door en dan nog teveel rechts uitgekomen bijna aan de post 19 , dus ook daar wat tijd verloren. Mijn eindtijd van 50'08" was toch goed voor de tweede plaats en de Km tijd van 7'28" was ( voor mij ) ook vrij goed. Een tijd van ongeveer 48' was zeker mogelijk geweest. Fysiek gaat het vrij goed de laatste tijd ondanks dat ik nog niet zo veel heb getraind sinds de terugkomst van Amerika. Het was echt wel fijn om nog eens in het "Foret de Soignes" te lopen. Uitslag : http://www.frso.be/course-results.php?id=421 Splits : http://www.frso.be/course_results_2.php?id=744
Nog maar eens een kampioenschap vandaag. het Vlaams kampioenschap middle op de kaart van Schemmersberg op en rond de oude mijnterril van Winterslag. Vrij goede wedstrijd gelopen buiten enkele kleine foutjes rond de post. Ook van post 4 naar 5 een niet zo goede wegkeuze genomen . Een beetje teveel verder naar boven gelopen i.p.v. langs rechts beneden. Met mijn eindtijd van 30'20" was ik tweede achter Adrie Van Opstal die toch wel de betere loper is t.o.v. mijzelf. Ook met mijn Km tijd van 6'53" was ik best tevreden. Ook Marina liep een goede wedstrijd en won haar categorie D Vet B. Uitslag : http://hamok.be/resultaten/200911011.html Splits : http://hamok.be/resultaten/20091101/graf.html
Gisteren nog eens sinds lang een oro hydro gelopen. Is wel leuk geweest goed geamuseerd maar toch een aantalkeren serieus ernaast gezeten . Met een Km tijd van bijna 11' /Km kan je dus niet echt tevreden zijn ook al is het oro-hydro. Meestal ging het vrij goed maar als het fout ging dan was het ook goed fout. Niet meer weten waar je stond, zo van die dingen. Ik had het vooral moeilijk om het relief te lezen daar waar dit niet zo duidelijk zichtbaar was zoals beneden in brede valleien . Allicht gebrek aan deze soort oefeningen. Daarom zou het goed zijn van dat wat regelmatiger te doen , zo leert men inderdaad echt bij om te lopen op het relief en niet altijd op de wegen zoals we het gewoon zijn. Ook andere vormen van trainingen zijn zeer aan te moedigen zoals men nu maandelijks gaat organiseren, en dit zowel voor jong en oud. Ook voor de seniors zijn deze trainingen zeer aan te bevelen . Toch straf dat gisteren verschillende deelnemers kort bij de 6'/Km liepen op deze oro-hydro omlopen wat ook weer een bewijs is dat sommigen technisch vrij sterk staan. Spijtig dat er door sommigen zo een grote commotie wordt gemaakt over de fameuze fysieke test. Zou normaal geen grote problemen moeten opleveren om deze test tot een goed einde te brengen alhoewel ik ook begrijp dat deze fysieke test nog verre van ideaal is. Maar is het wel mogelijk om de ideale test te organiseren waar iedereen mee tevreden is . Meningen verschillen nu éénmaal. Voor sommigen moet deze fysieke test er helemaal niet zijn, voor anderen is het ok zo , nog anderen zouden deze test weer liever anders zien en voor sommigen moet de test enkel georganiseerd worden om een evolutie te zien in het vormpeil. Overal zit misschien wel wat waarheid in maar tracht maar eens de juiste oplossing te vinden. We zullen er wel uitkomen in de toekomst .
Het Militair interkorps kampioenschap ( orientatiewedstrijd waarbij elke eenheid met 9 personen deelneemt in de drie omlopen van +/- 9 Km, +/- 7,5 Km en +/- 6 Km waarvan er in elke omloop twee tellen voor het klassement ) werd gelopen op woensdag 21 Okt 09 op de mooie kaart van de Sahara in Lommel. Wat betreft mijn eigen wedstrijd mag ik redelijk tevreden zijn. Vrij goede wedstrijd gelopen met geen grotere fouten maar teveel kleine foutjes van 20 a 30" . Met mijn eindtijd van 44'24" was ik 5é in de omloop 3 . Km tijd 7'09" . Niet slecht maar toch niet echt tevreden ( je mag niet te snel tevreden zijn hé ) Een drietal minuten minder was beter geweest. Wat betreft mijn ploeg ( TrgC Para ) kan ik niet echt tevreden zijn. We behaalden een 9é plaats wat echt niet goed is. Normaal moeten we als iedereen een normaal niveau haalt altijd een 5 é plaats kunnen behalen. We hebben nu eenmaal geen toppers meer zoals enkele jaren geleden met Martin Beckers en Dirk Goossens en de andere jongens doen wel hun best maar komen er blijkbaar niet echt door. Het is niet normaal dat ik als bijna 53 jarige nog de beste Km tijd loop van iedereen , maar het is niet anders. Uitslag : http://www.run2store.be/milol/resultaten/2009interkorpsen/res.htm
Boshoverheide. Leuke kaart om een trainingsloop te doen. Ik verkoos toch om een gewone IOF kaart te nemen in plaats van een oro-hydro kaart. Dit vooral omdat ik er terug wat moet inkomen en ik hoopte om terug wat vertrouwen te krijgen in functie van het Militair interkorpsen kampioenschap van a.s. woensdag op de kaart van de Sahara in Lommel. Vrij goede wedstrijd gelopen in een Km tijd van 7'22". Niet slecht vind ik zelf. Geen grote fouten gemaakt. Op 4 wat te veel naar links waardoor ik toch wel een dertigtal seconden verloor. Op het einde ( 21 en 23 ) ook wat tijd verloren door de vermoeidheid , wat eigenlijk wel normaal is. Best tevreden. De conditie zal wel wat beteren met meer crossen te lopen en wat te trainen natuurlijk. De kaart van Boshoverheide is een mooie kaart maar spijtig dat men de cirkels en cijfers aan de punten niet goed kon zien doordat de kaart vrij druk is getekend ( vooral hoogtelijnen zijn te dik ) Ook de cirkels mochten mijns insziens iets groter zijn. Het deed me ook plezier te zien dat er een tiental senioren aanwezig waren voor de oro-hydro training. De bedoeling van deze trainingen is een mogelijkheid tot het verbeteren van het technisch niveau. Wat de puntenverdeling voor het wintercriterium betreft wil ik wel eens informeren of het mogelijk is om dit wat aan te passen. Ik blijf er echter van overtuigd dat een goed klassement in de eindstand van de winterregelmatigheid geen doel mag zijn voor de senioren. Het is natuurlijk plezierig dit te winnen maar het hoofddoel moet eigenlijk zijn goed te presteren tijdens de nationale wedstrijden, Belgische kampioenschappen en vooral zich selecteren voor de WOC en daar ook goed presteren. Neem gerust van mij aan dat zich selecteren voor de WOC en daar een A finale halen veel meer betekent dan winnaar zijn van de winterregelmatigheid. De wedstrijden van de winterregelmatigheid moeten een middel zijn en geen doel op zich, wat niet wil zeggen dat men nu en dan op de meer technische kaarten zichzelf eens mag testen ( bvb Sylvester ) Hierover zullen de meningen misschien wel wat verschillen, maar daar praten we nog wel over.
Het is ondertussen alweer een heel tijdje geleden dat ik nog eens iets op mijn blog heb geplaatst. Het wordt hoog tijd dus. Ik ben er dan ook een tijdje tussenuit geweest ( op verlof naar Amerika geweest van 30 Augustus tot 25 September. De eventuele geinterresseerden kunnen op mijn blog over deze reis een aantal foto's bekijken ). Nadien heeft het een goede week geduurd eer ik van mijn jetlag af was, dus ook niet gelopen. Dan de organisatie van de wisselbeker Rik Thys gedaan waardoor ik ook al niet de tijd en zin had om te gaan trainen. Mijn eerste cross was de orientatieloop in het Arenbergpark maar daar ging het nog zo slecht dat ik er liever geen commentaar bij geef. Ondertussen heb ik er toch alweer een tweetal trainingsloopjes en twee orientatiecrossen opzitten, dus het gaat al heel wat beter. Tja, als je wat ouder wordt dan duurt het allemaal wat langer om terug op een redelijk niveau te komen. Het BK sprint in Namen heb ik ook maar wijselijk niet meegedaan want zonder looptraining aan een sprint meedoen zou meer kwaad dan goed gedaan hebben vrees ik. Bovendien wilde ik in Namen vooral wat kijken naar de prestaties van de seniors, dit omdat ik de taak van Roger Van Aken als senior coach heb over genomen en ik mij nog wat moet inleven in deze taak de volgende maanden. De eerste echte orientatieloop was dus de Militaire orientatieloop vorige vrijdag in Hengelhoef. Ik moet zeggen dat het eigenlijk beter ging dan verwacht. Ben rustig gestart en was niet van plan om het tempo te hoog te leggen. Technisch ging het ook vrij behoorlijk, behalve dat ik van mijn post 12 naar 16 ben gelopen, dan nog verder naar 15 waar eindelijk mijne frank ( euro ) viel . Dan maar terug van 15 naar 13, dan 14 opnieuw naar 15 en 16 waar ik al geweest was. Pas dan kon ik dus mijn wedstrijd normaal verder zetten. Op het einde bleek ik een Km tijd gelopen te hebben van 8'03" wat eigenlijk met deze enorme concentratiefout nog niet ZO slecht was. Binnen twee dagen naar Boshoverheide, zien wat het daar wordt.
Alvorens met verlof te vertrekken zou ik alle orientatielopers van harte willen uitnodigen op de 18é uitgave van de aflossingsorientatieloop wisselbeker Rik Thys die ik organiseer op vrijdag 9 oktober 2009 in Meeuwen op de kaart van Masy ( half Noord, half Zuid ) met mijn eenheid TrgC Para . Alle inlichtingen en inschrijvingsmodaliteiten vind u op onze website http://www.rikthys.be/ Deze aflossingsorientatieloop is ondertussen uitgegroeid tot de grootste aflossingswedstrijd in Belgie. Bart en ik hebben getracht er weer een mooi spektakel van te maken met kijkpost en dit jaar opnieuw een kijkpost via TV, muziek enz ... Deze wedstrijd is oorspronkelijk een Militaire wedstrijd maar alle burgerclubs zijn van harte uitgenodigd met één of meerdere ploegen deel te nemen. Nieuw dit jaar is dat we buiten een prijs voor de eerste volledige Militaire damesploeg ook een prijs uitgeven voor de eerste volledige niet Militaire damesploeg ( wel van dezelfde club zijn natuurlijk ) Damesploegen moeten niet verplicht een loopster hebben van + 40j We hopen van harte u te mogen begroeten.
Vandaag werd gelopen op het gedeelte ten Noord Oosten van hoeve Colette met zelfs een stuk op de Hechtelse duinen. De start lag wat verder dan andere dagen ( ongeveer 1,6 Km ) maar dat was zeker niet erg. Vorige week in Zwitserland moesten we veel langer naar de start gaan. De start lag in het vierkante bosje dat zowat in het midden ligt tussen het Gemeentebos en het bos met de grachten in open veld. Onze eerste 10 posten lagen allemaal op het gedeelte van de Hechtelse duinen. De eerste 4 posten gingen vrij goed . Van 1 naar 2 allicht wat teveel naar onder toe. Aan 3 na de varens zone ook wat te laag, maar niet al te veel tijd verloren. Dan gebeurde het naar 5. In het begin nog goed maar korter bij de post te veel naar rechts uitgeweken in de duinen en uitgekomen bij post 80. Waar stond ik nu juist. Ik zag het groene bos en wist nu ongeveer war ik was, ik moest meer naar het noorden. Daar ook nog wat rondgedraaid, maar geen post gezien. Toen kwamen enkele opers van de richting van post 80 gelopen en één van hen riep dat post 43 ( mijn post ) daar stond. Ik dacht eerst dat kan niet want ik kom van daar. Toch maar gedaan en inderdaad ik kwam weer bij 80 uit. Net dan kwam een andere loper daar ook aan en toonde waar ik juist stond. Terug dezelfde richting uit maar nu iets verder, en ja hoor daar was hij dan post 43. Eindelijk . 4' verloren. Niet panikeren dacht ik de anderen kunnen ook fouten maken. 6 en 7 gingen goed, maar naar 8 weer niet goed gewerkt. Te links en niet goed opgelet dat de post aan de ooen plek lag. Weer een minuut weg. 9, 10 en 11 gingen dan weer wel goed, maar naar 12 had ik weer prijs. Nochtans een eenvoudige post, maar als het tegenzit dan blijft het tegenzitten ( nu ja ligt wel aan mijn eigen natuurlijk ) Ik kon de twee soorten geel niet goed van mekaar onderscheiden en was te veel naar links aan het zoeken. Alweer tussen 1 en 2 minuten kwijt. Nu wordt het moeilijk dacht ik om die eerste plaats te behouden. Tot aan post 15 ( weer in de fameuze grachten ) ging het dan weer goed. Dan allicht weer niet geconcentreerd, en ik vertrok van 15 rechtstreeks naar 17. Gelukkig nog redelijk op tijd gezien dat ik nog 16 moest doen, maar toch weer wat tijd verloren. Achteraf bleek dit maar een goede minuut te zijn, toch wel eigenaardig . Naar de laatste post was het nog een heel stukje maar eigenlijk vooral lopen. Mijn eindtijd van 59'44" was maar goed voor de 7é plaats op meer dan 7' van de winnaar Leo Baeyens. Dus de eerste plaats was al weg . Ik kon echter wel mijn plaats op het podium behouden en werd 2é voor Willy Hoeckx. Zeer zeer slechte wedstrijd. Toch voor ongeveer 9 a 10 ' fouten gemaakt. Een tijd van net onder de 50' was zeker mogelijk geweest, maar dan moet men maar geen fouten maken hé. Dat is het mooie maar soms frustrerende aan de orientatiecross. De overwinning in de H50 blijft echter in dezelfde club, dus dat is ook mooi . Ook Marina kon net als ik haar eerste plaats niet behouden en werd tweede in de einduitslag. Zeker niet slecht vind ik. Ze behaalde dit jaar al meer podium plaatsen als de laatste 5 jaar samen. ( BK Middle, 3 daagse van Belgie en nu ) Uitslag : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090816.HTM#H50 Splits : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090816/spl20090816.HTM Einduitslag : http://www.kempen-ol.be/3-Daagse/resultaat%20driedaagse.HTM
Zoals gezegd vanaf nu enkele weken zonder orientatiecross wegens verlof .
De tweede dag werd gelopen aan de andere zijde ven hoeve Colette op de kaart Stalleyckerheide. We moesten vrij laat starten ( rond kwart na twaalf ) en dus zou het al redelijk warm zijn. Allicht zou het iets minder snel zijn omdat op dat gedeelte vrij veel zones zijn met hoge varens. Toen we nog moesten vertrekken werd reeds gezegd dat vandaag de laatstarters voordeel zouden hebben. We zullen wel zien. Opnieuw een goede wedstrijd gelopen zonder fouten, en geen risico's genomen waar het kon in de zone met de varens. In het begin vrij snel vertrokken, zeker tussen 1 en 2 waar Guido Verdeyen ( H45 ) mij voorbij kwam gestormd en ik even getest heb hoe lang ik zijn tempo kon volgen. Niet zo lang natuurlijk want dan zou ik mij zelf opblazen, maar toch lang genoeg om op dat been de snelste tijd te lopen van mijn reeks. Technisch zat het goed want ik kon de meeste details die ik moest zien allemaal ook zien. Van 7 naar 8 geen risico genomen en niet door de varens gelopen maar rond langs het padje en de open plek tot vlak aan de post. Naar 9 even geaarzeld omdat ik de gracht die naar de post liep niet had opgemerkt. Het bleef verder goed gaan en ook fysiek ging het vrij goed ondanks de warmte. Dat men voordeel zou hebben door laat te starten daar was ik niet echt van overtuigd omdat ik op de stukken waar ik wel door de varens liep geen echte sporen of platgelopen varens heb gezien, en van 7 naar 8 slim ben geweest door rond te lopen. Ik denk dat het eerder een licht nadeel was door de warmte, maar daar kan ik nogal redelijk goed tegen. Aan de aankomst bleek ik de beste tijd te hebben , een 5 tal minuten voor de concurrentie. Klassement is gemaakt zei Willy me nadien , maar daar was ik niet van overtuigd want in orientatiecross is alles mogelijk en het zou niet de eerste keer zijn dat ik een off day heb en minuten verlies. Na deze twee dagen lag ik een kleine 5 minuten voor op Leo Baeyens en een 6 tal minuten op Willy Hoeckx. We zien wel wat er gebeurd. Marina liep een wat mindere wedstrijd en werd tweede . Ze behield echter de eerste plaats in het klassement. Uitslag : Splits : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090815/spl20090815.HTM
Na de Swiss O week van vorige week hadden we ons ook nog ingeschreven voor de 3 daagse van de Kempen. Meestal toffe sfeer en ook dikwijls goed weer in die periode. Maar hierna gaat de riem op orientatiecross gebied er voor ons voor een tijdje vanaf. Op zondag 30 Augustus vertrekken we voor 3,5 week naar Amerika voor een rondreis. Dus geen interclub, noch kampioenschappen ( aflossing en lang ) voor ons. De eerstvolgende wedstrijd waar we eventueel aan zullen deelnemen is de 4é Nationale op Sonnis de laatste zondag van September. Moeten we nog even bekijken want deze wedstrijd is 3 dagen na onze thuiskomst en allicht zullen we nog wat last hebben van de jet lag en ook een maand niet meer gelopen hebben, en dan onmiddelijk een wedstrijd in de heide van Sonnis dat weten we nog niet. Nu over de 3 daagse van de kempen. De aankomst was voor de 3 dagen op dezelfde plaats n.l. aan hoeve Colette op het Militair domein in Leopoldsburg. De eerste dag ( vrijdagavond ) werd gelopen op de kaart Panoramaduinen met de onvermijdelijke grachten. Het was een ( voor mijn categorie toch ) snelle wedstrijd die technisch niet moeilijk was gelegd. Vooral in het begin en op het einde was het zeer snel. Op het einde zal het allicht elke dag snel zijn omdat men staads moet aankomen aan hoeve Colette en het bos daar open en snel is. Goede wedstrijd gelopen, geen grotere fouten, misschien hier en daar wat te veel vertraagd in de omgeving van de posten, maar dat is verwaarloosbaar. 3é plaats behaald op 1'42" achter Leo Baeyens die een zeer goede wedstrijd liep. Kan nog alle kanten uit voor de eindrangschikking omdat de tijden zeer kort bij elkaar liggen. Ook de Km tijd was goed 6'53". Marina liep ook een goede wedstrijd en won haar reeks. Uitslag : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090814.HTM Splits : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090814/spl20090814.HTM
Vandaag zouden we dus normaal de etappe 4 die niet is doorgegaan twee dagen geleden moeten doen, maar omdat men voor vandaag weer regen voorspelde en het voor de overheden te gevaarlijk leek door de grondverschuivingen die zich in die regio hadden voorgedaan werd deze etappe geannuleerd. Spijtig want toen we nadien de kaarten kregen van deze etappe leek het wel opnieuw een mooie omgeving te zijn. Er werd ons aan het station van Brunnen, waar we normaal de bus moesten nemen, meegedeeld dat er een vervangingsetappe was klaargestoomd tijdens de nacht op dezelfde kaart van gisteren. Jawel de verschrikkelijke kaart van Gibel . Stoppen gingen we nu niet meer doen. Dan maar met de wagen naar ginder. We moesten parkeren op de grote parking van de kabinebaan naar Stoos waar we de training hadden gedaan de eerste dag. Dan nog een goed half uur te voet naar boven tot aan de aankomstzone midden in een klein dorpje ( Uf Ibrig ) Start 1 lag nu waar de dag voordien start 2 was en start 2 in de omgeving van start 1 van gisteren. Dus ik zou moeten lopen in het andere gedeelte van de kaart ( het grootste gedeelte toch ) De afstand voor vandaag was een ietsje langer ( 3,2 Km ) Trachten van het beter te doen dan gisteren hé. Ik was van plan van het rustig aan te doen en trachten steeds te weten waar ik was. We moesten echter wel onze omloop zelf intekenen aan de start. Naar de eerste 4 posten lukte dit echt wel vrij goed. Geen fouten en steeds de posten goed gevonden. Naar 5 was ik iets te veel links,wat ik wel voelde maar net toen kwam ik Anne Heikoop tegen die daar reeds een hele tijd aan het zoeken was. Ik liet mij wat beinvloeden en samen hebben we nog een 5 tal minuten moeten zoeken naar de post. Toen we inderdaad meer naar rechts opschoven hadden we de post vrij snel. Dom, dom, dom. 6 OK maar naar 7 was het de grote ellende. Vrij lang been door alle terrein waar je niet kon bepalen waar je juist was. Anne en ik doolden daar een hele tijd rond. We zijn toen ieder zijn eigen weg gegaan. Ik kwam toen een Zwitser tegen van dezelfde categorie als ik ( H50 ) en vroeg of hij post 7 reeds had. Hij had deze inderdaad al gehad en was op zoek naar post 8. Ik was dus al te ver en te veel naar links. Terug en toen had ik hem vrijwel direct. Dan naar 8 waar het echt wel een verschrikkelijk terrein was met rotswanden . Ik kon nu de richting vrij goed houden en was snel ( nu ja relatief snel ) aan de post waar diezelfde Zwitser net aankwam in het gezelschap van een jongere loper die hem had geholpen. Hij vertelde dat hij deze post zonder hulp nooit had gevonden , en die man is Zwitser !!! Naar 9 en 10 hebben we wat samen gewerkt en dat ging vrij goed. "Wir sind ein top team" zei de man tegen mij. Naar 11 kwamen we Anne weer tegen die blijkbaar ook terug op het goede spoor was. Iets te veel rechts maar geen ramp. Naar 12 wilden we langs het geel lopen maar vertrokken alle drie te veel naar het zuiden waardoor we uitkwamen aan de smalle gele strook. Toch nog langs de weide gelopen en zo naar gele strook waar gisteren de aankomst was. In de omgeving van de post weer slecht gewerkt ( te ver van de weide gelopen ) Nog drie posten. Naar 13 eigenlijk vrij goed gewerkt, zelfs het watertje kort bij de post gezien maar weer in dezelfde zone van gisteren beginnen dwalen. Allicht zeer kort bij de post geweest maar niet gezien. Een tweetal andere posten daar in de omgeving aangedaan alvorens de juiste te vinden. Ik was ondertussen mijn vrienden de Zwitser en Anne Heikoopkwijtgespeeld. 14 was een post die ik vrij snel had . Deze lag in een heel diepe put waar ik gisteren ook al eens was ingekropen op zoek naar de juiste post. Het was niet ver meer nu. Ik zag de Zwitser net voor mij de laatste post knippen, en was net achter hem aan de aankomst. Een tweetal minuten nadien kwam Anne ook aan. Hij was verschrikkelijk kwaad. Nog nooit had hij zo slecht gewerkt zei hij. Dat dacht ik op dat moment ook hoor. De Zwitser vertelde mij terwijl we terug naar de aankomstzone gingen dat dit soort terrein ook voor hem zeer zeer moeilijk was en dat hij dit ook nog niet had meegemaakt. We hebben het weer geklaard. 1u15' op 3,2 Km is iets beter dan gisteren meer niet om over naar huis te schrijven. De eerste deed en 44' over, dan weet je het wel. Ik was nochtans echt goed bezig. 44' zou ik nooit gekund hebben maar een tijd van rond de 55' moet wel mogelijk zijn , en daar zou je dan rond de 10é plaats mee zijn. Aan post 4 was ik samen met een andere loper van de H50 categorie die net achter mij was gestart. Ik had daar nog even moeten bijblijven, dan was het heel wat anders geweest. Maar ja het is niet anders. Marina moest ook weer vrij laat starten maar had ook al haar posten gevonden, en daar kan je hier al blij mee zijn. Hiermee zat de Swiss O week erop. Spijtig dat ik niet één of twee dagen een beter resultaat heb kunnen maken maar dit terrein is voor mij wat TE . Vorig jaar bij de 6 daagse van Frankrijk in Millau ben ik driemaal bij de eerste 16 geweest en zelfs de laatste dag kunnen winnen. Nu was mijn beste plaats een 46é ( Eindresultaat 60é op 109 = gewoon slecht ) Of we nog terug gaan naar Zwitserland weten we nog niet . Als het van Marina afhangt niet meer. Ik denk dat de bergen meer iets zal blijven om te wandelen en te genieten van de omgeving en niet om te orientatielopen . Volgend weekend de 3 daagse van de Kempen . Dat zal weer heel wat anders zijn.
Niet te ver verplaatsen vandaag . Met de wagen naar Schwyz , waar ik moeilijk een parkeerplaats vond, en dan nog een 10' met de bus naar de wedstrijdzone. Kort vandaag ( 2,7 Km voor mij ) maar ik wist nog niet wat me te wachten stond. Geen Alpenweides vandaag maar bos. Aan de tijden te zien van de mensen die reeds hadden gelopen zou het zeker niet simpel zijn. Dat was het ook. Naar post 1 kreeg ik al onmiddelijk een voorproefje van hoe het terrein eruit zag. Ongelooflijk. Groen en enorm slecht beloopbaar terrein ( als je al kon lopen ) . Rotsige ondergrond met tal van kuilen en soms diepe putten waar je je wel serieus kon kwetsen en rotswanden. Mensen die de kaart hier in Belgie zien zonder echt op het terrein geweest te zijn kunnen zeker niet begrijpen wat soort terrein dit was. Er is veel meer dan er op de kaart te zien is. Deze kaart had voor mij gerust op een schaal 1.7500é mogen getekend zijn, maar of dat veel zou geholpen hebben ? Naar 1 was ik al onmiddelijk een minuut of 3 aan het zoeken in de omgeving van de post ( teveel naar rechts ) 2 had ik redelijk snel. Tussen 2 en 3 op het padje de verkeerde kant genomen. Naar 4 en 5 ging het dan wel redelijk mede doordat ik hier wat wegen kon nemen. 6 en 7 redelijk ( op elke post een 2 tal minuten verloren, maar ik dacht als je in dit terrein op elke post 2' verliest dan ben je nog redelijk goed ) Posten 8 en 9 waren echte rampen. Rondgedoold gedurende een twintig minuten. Verschillende keren vlakbij de post gepasseerd . In dit terrein kan je op 10 m van je post passeren en dan de verkeerde richting uitgaan en nog minuten moeten zoeken. Op een bepaald moment hoorde ik de biep van een sportident, maar moest nog 2' a 3' zoeken eer ik deze post had gevonden , en het was de mijne dan nog niet Tussen 9 en 10 ben ik een rotswand van toch wel 10 m naar beneden gekropen waar ik mij gelukkig hier en daar kon vasthouden aan de takken van de bomen. Van 10 naar 11 ging goed doordat ik vrij ver was rondgelopen langs de weg. Ook 12, 13 en 14 gingen goed. 1u20' onderweg geweest vor 2,7 Km !!! Nooit meegemaakt. Ik moets onmiddelijk aan Marina denken. Dit gaat ze niet graag doen. Ze was toch al aangekomen en had alle posten gevonden. Opgeven staat niet in haar woordenboek. Als je de tijden van de meeste andere VVO leden bekeek dan begreep je direct, dit is niet voor ons. Tijden van meer dan 1u30 waren geen uitzondering. Ik dacht dat ik een beetje technisch was maar dit gaat toch wel wat boven mijn petje. Ook het zeer gevaarlijk terrein is niets voor ons. Sommige Zwitsers lopen daarover alsopf het niets is. Hebben die dan stalen enkels ?
Vandaag was het dus de fameuze etappe op de Glattalp. Gelukkig moesten we niet bij de eersten vertrekken want dan zouden we wel zeer vroeg moeten vertrekken. Het weer was heel wat beter en zelfs de zon liet zich regelmatig zien . Vooreerst opnieuw met de wagen naar Muotathal van waaruit het transport zou vertrekken. Met de bus werden we dan de bergen ingebracht tot op een hoogte van ongeveer 1200m. Hier was de omgeving echt mooi. Het was de bedoeling dat in zeze omgeving de start 3 zou worden gehouden ( voor de jongste en oudere categorieen ) maar hun wedstrijd werd afgelast omdat er teveel water in de rivier stond door de hevige regenval van de dag voordien. De wedstrijd voor start 1 en 2 zou wel normaal doorgaan. We konden dan beginnen aan onze wandeltocht van 4,5 Km met 700m stijgen naar de westrijdzone . Tijdens onze wandelvakanties in de bergen doen we ook regelmatig wandelingen met hoogteverschillen van 700m en meer , maar nu nadien nog een orientatiewedstrijd lopen, wat gaat dat geven !! De omgeving naar boven was prachtig, met in het begin zicht op de bossen, mooie bergtoppen, watervallen. Hoger werd het allemaal wat kaler met enkel nog rotsen en alpenweides. We deden het rustig aan en na ongeveer 1Hr en 40' waren we boven. We werden verwelkomt door een aantal geiten die ons blijkbaar stonden uit te lachen. Ik had nog een hal uurtje alvorens te moeten starten, dus tijd genoeg want de start lag vlakbij. Marina moest nog meer dan een uur langer wachten want zij startte bij de allerlaatsten. Toen ik samen met Kim naar de start liep voelde ik al onmiddelijk dat mijn benen de klim naar boven niet zo goed verteerd hadden. Wat zou dat geven? We bevonden ons ondertussen al op en hoogte van ongeveer 1900m dus dat zou ook al meespelen. Ik moest naar post 1 dan ook nog onmiddelijk vrij steil naar boven, en daar voelde ik dat het vandaag fysisch niet goed zou gaan. Geen power in de benen, geen ademhaling. Ik ging dan nog een beetje te hoog aan post 1 maar vel tijd hierdoor niet verloren. Naar 2 lange afstand in het begin steil naar beneden maar naar de post toe weer langzaam naar boven. Zwaar lopen door de drassige weides. 3 ging prima. Naar 4 ( vanaf dan tussen de rotsplateau's en rotsen ) dacht ik een goede wegkeuze te hebbe gemaakt, maar door de regenval van de vorige dag waren de kleine meertjes ten zuiden van de Glattalpsee één groter meer geworden. Daardoor moest ik rondlopen om naar post 4 te gaan. Post 4 zelf vrij goed gevonden. Naar 5 was wat anders. Over de rotsplateau's waar ik het echt gevaarlijk vond, de goede kompas richting trachten te nemen, maar door het vele uitwijken voor de ontelbare gaten en rotsspleten niet goed uitgekomen. wel in de omgeving maar niet juist. Ik moest post 122 hebben en heb eerst 120, 121, 123 en 124 gezien maar geen 122. Na een tiental minuten met behulp van andere lopers die daar ook aan het ronddolen waren toch gevonden. Ik was daar zeker een drietal keer vlakbij gepasseerd Het rare was dat het technisch vanaf dan vrij goed ging. Geen grotere fouten meer gemaakt voor de rest van de wedstrijd. Allen fysiek niet goed maar daar kon je toch niet snel lopen. Ik wou absoluut geen kwetsuren oplopen en keek telkens goed waar ik mijn voeten plaatste. Van 12 naar 13 en de aankomst was het alleen nog lopen. 1 Hr 23' had ik erovergedaan. Vooral veel tijd verloren aan post 5 en inhet begin waar ik totaal niet vooruit geraakte. Dit werd bevestigd na het bekijken van de splittijden waar ik tussen 5 en 11 vrij goed was. Toch blij dat ik dit weer heelhuids had overleefd. Snel omkleden want warm was het niet daarboven ( de zon had het weer laten afweten, maar het regende gelukkig niet ) Dan nog wachten op Marina. Ze had het behoorlijk gedaan en was blij alle posten gevonden te hebben. We zijn dan zo snel mogelijk weer naar beneden vertrokken ( dezelfde weg als naar boven, maar nu 700 m omlaag wat ook wel vermoeiend was voor de spieren ) Beneden scheen de zon wel en was het best aangenaam. Nog een half uurtje moeten wachten op een bus om terug te keren naar Muotathal en dan nog met de wagen naar Gersau. Bij deze meerdaagse heb je niet veel tijd om nog wat anders te doen na de wedstrijd. We waren s'morgens vertrokken in Gersau omstreeks 8u30 en terug zo rond 18u30. Morgen rustdag.
Na de rustdag waar we wat hebben rondgereden met de wagen naar Andermatt , de Furka pas naar bovengereden en op de Rhone Gletscher zijn geweest was het vandaag dus de vierde dag van de Swiss O week. Deze dag moest normaal plaatsvinden op de kaart van Lidernen, maar de voorziene wedstrijdzone was onbereikbaar geworden door een steen en modderlawine die de toegangsweg naar daar had versperd. Er werd wel met man en macht gewerkt om deze dag dan te laten doorgaan de laatste dag, maar dat kon nog niet met zekerheid worden meegedeeld. Dus de oorspronkelijke zesde dag in Chinzig Seenalp zou dus vandaag worden gehouden. Het weer was vandaag prachtig, met veel zon en hoge temperaturen. Vooreerst moesten we weer heel wat verplaatsingen doen alvorens aan de start te komen. Eerst wagen van Gersau naar Muotathal, dan 20' met Militair transport, dan 10' te voet tot in de aankomstzone op een hoogte van ongeveer 1200m. Dan omkleden in wedstrijdkledij. Opnieuw 10' te voet naar een plaats waar we terug moesten instijgen in de Militaire vrachtwagens voor een rit van ongeveer 40 a 45' naar een Alm op 1835m. En dan nog een 25 tal minuten te voet langs een wandelpad naar de start op 1980m. Het was er wel weer zeer mooi, zeker nu met dat prachtige weer. De start lag net onder een bergpas ( zadel ) tussen twee bergtoppen. Ik had aan de start nog een tiental minuten om te genieten van het prachtige uitzicht. Na de voorstart moest je het lint volgen tot op de bergpas waar de eigenlijke start lag. Daar boven gekomen had je opnieuw een zeer zeer mooi uitzicht op de andere zijde van de berg waar de wedstrijdzone lag. Opnieuw een wedstrijd zonder bomen ( alleen in het laatste stukje kwam je door een bos ) maar met prachtige alpenweides met in het midden een bergmeertje. De omloop dan. Naar post 1 al onmiddelijk in de fout. Men denkt soms als je de kaart bekijkt, o dit ziet er eenvoudig uit , maar niets is minder waar. Er liggen daar zoveel kuilen, inzinkingen, heuvels, rotsplateau's wat het niet zo simpel maakt. Een beetje te vroeg aan het zoeken geweest en daardoor een tweetal minuten verloren. Naar 2 geen probleem. Naar 3 verkeerde wegkeuze. In plaats van terug naar het pad te gaan en dit te volgen langs de drankpost en zo naar de post ben ik links naar boven gekropen langs het hutje op 2077m, en dan rond de rotswand, niet zo slim. weer wat tijd verloren. Naar 4 een langer been. Je kon wel vanaf de post 3 al de goede richting nemen en schatten waar de post ongeveer zou liggen. In praktijk de goede richting houden was hier niet zo eenvoudig. Het terrein ging op en af langs rotsen, beekjes, heuvels en kuilen. Iets te hoog aan de post zelf omdat ik niet te diep wou zakken. 5 was eenvoudig. Bergaf recht op de post. Naar 6 ging goed tot voor de post waar ik teveel naar links zat en terug naar boven moest. Naar 7 was niet zo eenvoudig, maar daar heb ik dan weer wel goed gewerkt en kwam recht op de post uit. Naar 8 niet zo moeilijk. Contact houden met het meer was hier de boodschap. Ook naar 9, 10 en 11 ging vrij goed. Het was hier wel soms moeilijk lopen in de weides die vol met putjes lagen door de koeien die het terrein omploegen als het drassig is. Naar 12 een domme fout. Goede richting genomen maar niet ver genoeg. Beginnen ronddraaien. Toen zag ik ineens een groot houten kruis staan in het terrein. Op de kaart gekeken en gemerkt dat dit kruis vlakbij mijn post stond. Dom waarom heb ik dat niet eerder gezien Ondertussen waren we heel wat meters gezakt. Naar 13 niet te diep gezakt in het begin waardoor ik niet opnieuw naar boven moest om naar de post te gaan. Op de steile flank lopen was niet zo fijn voor de voeten. Naar 14 was zeer steil naar beneden maar gemakkelijk met de weg aan de post. Naar 15 nog steiler, en aan de onderkant van de voeten voelde ik blijkbaar het begin van blaren. In het bos aan post 15 maak ik nog een fout door te ver door te lopen. In het bos was het wel ongelooflijk nat en drassig. Dan nog 16 wat niet moeilijk was . Mijn voeten begonnen nu toch wel goed pijn te doen. Op de weg naar de laatste post toe kon ik nog met moeite lopen. Blij dat ik er was en blijkbaar ik niet alleen want vele anderen kloegen ook van blaren. De EHBO post had de handen vol met het behandelen van blaren. Opnieuw 1 Hr 20' onderweg geweest maar het was wel wat langer vandaag ( 7,3 Km ) Ook Marina die al had gelopen had serieuze blaren op haar voeten. We hadden dan ook ongeveer 800m naar beneden gelopen over soms weer zeer steile stukken. Het is toch wel heel wat anders hoor in de bergen orientatiecross lopen . De Zwitsers ( althans de Zwitsers uit de bergen ) die zijn dat wel gewoon, dat zie je aan de manier hoe zij over dat terrein lopen. Morgen zou het weer heel wat anders zijn blijkbaar.
De tweede dag was een ander paar mouwen. Nu kwam het echte werk eraan in de bergen. Het weer zag er weer niet goed uit maar toen we om 05.30u opstonden om te gaan ontbijten ( jawel zo vroeg omdat we vandaag bij de eersten moesten lopen ) was het bewolkt maar droog ( voorlopig ? ) Eerst moesten wa van Gersau waar we verbleven naar Muotathal rijden ( ongeveer een half uurtje ). Dan nog een kwartiertje wachten alvorens we meekonden met het Militair transport. Met deze voetuigen waar een 18 tal mensen per voertuig meekonden reden we een 40 tal minuten de bergen in naar de aankomstzone ( op een hoogte van 1350m ) Dan omkleden en klaarmaken voor de wedstrijd, en dan nog eens een drie kwartier te voet naar de start ( ongeveer 2Km maar 250 m stujgen ). Aan de start aangekomen had ik nog een twintigtal minuten de tijd alvorens te starten. Het was nog steeds droog maar mistig. We zatne ondertussen op een 1600 m hoogte in de alpenweides, maar van een ver zicht was geen sprake, hooguit 100m ver kon je zien. De start lag op een klein smal paadje waar je met geen voertuigen kortbij kon geraken. De mensen van de start hebben dus alle materiaal moeten te voet naar boven sleuren. Als je dat vergelijkt met de organisaties bij ons waar men wenst dat de start moet beriekbaar zijn met de wagen !!! De wedstrijd dan. De eerste 3 posten ging het vrij goed. Geen fouten, maar soms wel vrij zwaar om te lopen in de drassige weides. De kuit hield het wonder boven wonder goed uit. Ik voelde wel wat maar het ging. Allicht omdat je in dit terrein niet snel kan lopen en er zo wat wisselende intensiteit is. Naar post 4, 5 en 6 dan. Een grijze zone op de kaart, dus veel rotsen waarschijnlijk. Dat was ook zo. wat was me dat allemaal. Rotsen , rotsplateau's met diepe gaten en gleuven in. Zeer zeer gevaarlijk om te lopen, als je daar al kon lopen. Aan post 4 zat ik dan nog samen enkele andere lopers teveel links te zoeken waardoor ik toch wat tijd verloor. 5 ging wat beter maar naar 6 was het ook weer zoeken tussen al die rotsen. Dan mochten we gelukkig weer uit die verschrikkelijke zone naar 7 waar ik weer in de fout ging. Het was weer lopen door de drassige alpenweides. Van 8 naar 9 was een lange afstand. Kortbij 9 moest ik door een ravijn die echt wel diep en gevaarlijk was. Aan 9 zat ik eigenlijk goed op de uitloper maar niet diep genoeg. Ik zag dan een post staan rechts staan en samen met een andere loper dacht ik dat dit mijn post was. Niet dus. Terug dan maar en wat dieper. En ja hoor een 20 tal meter dieper dan waar ik daarnet stond was ook mijn post. Naar 10 goed gewerkt. En dan van 10 naar 11. Een zeer steile afdaling waar je echt moest opletten. En dan had ik nog geluk dat ik vroeg moest starten, want blijkbaar moest iedereen daar langs en werd deze afdaling later een echte glijbaan. De laatste posten waren niet meer zo moeilijk, maar wat was het zwaar om te lopen. Mijn tijd van 1u15' op 5 Km was niet bepaald om naar huis te schrijven. Ik was al blij van zonder ongelukken binnen te zijn. Net als ik aangekomen was begon het te regenen, en het zou niet meer stoppen voor de rest van de dag. Marina zag het na aankomst ook niet zo goed zitten. Dat beloofd voor de rest van de week. We hebben ons maar zo snel mogelijk klaar gemaakt en zijn terug gekeerd naar Muotathal, want het begon als maar harder te regenen. Wij konden vrij snel terug met het transport, maar blijkbaar is er nadien wat misgelopen waardoor een tweehondertal lopers gedurende 2 uur heeft moeten wachten op transport, en dat in de gietende regen !! Gelukkig werd voor s'anderendaags beter weer voorspeld.
Etappe 1 was een sprint die doorging in het stadje Schwyz. Na het prachtige weer van gisteren tijdens de training was het nu heel wat minder. Het regende flink, maar echt koud was het niet. We konden onze auto parkeren in de grote overdekte parking van de stad wat wel fijn was om ons om te kleden en een beetje op te warmen. De start lag vlakbij dus dat wat was ook meegenomen. We meosten wel één van de laatsten starten ( Marina om 14.56u en ik om 15.00.u. We waren goed op tijd en daarom onder de paraplu al eens naar de start gaan kijken waar we verschillende VVO leden zagen starten. Ook Kim konden we we nog zien vertrekken. Dan was het onze beurt . Ik had nog al grappend gezegd dat als wij zouden vertrekken het droog zou zijn, en inderdaad een tiental minuten voor 15u hield het op met regenen. Ik was wel benieuwd hoe het met mijn kuit zou gaan want ik had deze geblesseerd de week voordien in Gerhagen waardoor ik ook niet heb kunnen meedoen aan de Wagener in Vielsalm. De hele week voor de Swiss O week ben ik dagelijks naar de kiné geweest sommige dagen zelfs tweemaal. Tijdens de opwarming ging het redelijk, maar net voordat ik moest starten voelde ik de verkramping weer opkomen. Tijdens het lopen van de voorstart naar de start verergerde het alleen maar en ik dacht echt dat het niet zou lukken. Ik heb me dan maar voorgenomen niet snel te willen lopen en mijn omloop toch maar uit te lopen. Ik heb deze 2,2 Km ook kunnen uitlopen maar niet aan de snelheid zoals je normaal een sprint zou doen. Ik schat dat ik toch wel een 2 tal minuten ben verloren enkel door dit probleem. Hier en daar nog een klein foutje (een niet te beste wegkeuze, of iets te vroeg of te laat een weg ingeslagen ) Al bij al viel mijn eindtijd van van 20' . De beste in onze reeks liep ongeveer 16'. Ik misschien wel en tijd van rond de 18' aangekund meer veel sneller zeker niet. Kim en Miek deden het zeer goed want ze werden respectievelijk 2é en 3é bij de dames A long. Het centrum van Schwyz was wel leuk voor een sprintje met de kleine straatjes en trappen. Ik hoopte de Swiss O week nog verder te kunnen doen, het zou wel zeer spijtig zijn niet meer verder te kunnen.
We hebben nog niet veel buitenlandse oriëntatiewedstrijden meegemaakt maar deze week heeft ons verrast.
Overweldigend, extreem, moeilijk, gevaarlijk, . vele uitdrukkingen zijn op deze week van toepassing.
We zijn gestart met een sprintje in het dorp Schwyz.En deze wedstrijd was dan ook de enige waar onze Belgen wat konden scoren.Vooral Kim en Miek deden het super, zij mochten samen met de Zwitserse Freuler het podium vervolledigen bij de dames A long.
De tweede dag kregen we dan een eerste voorproef van wat ons deze week te wachten stond.
Een uur uittrekken om naar de start te gaan is hier normaal.2 km met 250 m. hoogteverschil.Daarna kregen we een kaart voorgeschoteld bestaande uit voornamelijk alpenweides met rotsformaties, soms doorkruist door bossen.Vanaf de vroege voormiddag begon het steeds harder te regenen en de steile afdaling naar het einde toe zorgde ervoor dat de drassige weides veranderden in een modderige glijbaan waarop men zich met moeite kon staande houden.
Om telkens van en naar de wedstrijd te geraken moesten we het transport gebruiken dat door de organisatie was geregeld. Niet altijd verliep dat even vlotjes want na afloop van deze eerste dag was het transport gestopt om 16.00 u. daar waar nog een tweehonderd sporters stond te wachten in de gietende regen.Zonder gsm bereik in de omgeving heeft het toch nog bijna 2 u. geduurd vooraleer deze werden opgehaald en ze zich terug naar de camping konden begeven.Hierbij ook verschillende VVO leden.
De hele dag is het blijven regenen, en sommigen van de onze jeugd hebben dan ook de nacht doorgebracht in de plaatselijke sporthal.
De derde dag was aangekondigd als The Arctic day en zou zich afspelen op een hoogte tussen 1800 en 2000 m. De zon was lichtjes van de partij, het was in elk geval droog.
De wedstrijd voor start 3 was afgelast wegens te hoog water van de beek die moest worden overgestoken.Start 1 en 2 kon wel doorgaan. Maar om aan de start te geraken moest je wel 4,5 km wandelen met 700 m ( jawel ) klimmen. Zowel jong als oud was blij dat we er warenen daar even uit te blazen voor de wedstrijd aan te vangen.Het uitzicht was wel adembenemend.We kregen een koers voorgeschoteld met in de aanvang vooral alpenweides waar het reliëf goed waarneembaar was, daar na een technisch parcours op de rotsplateaus met ontelbare gaten en spleten. Niet ongevaarlijk en wat een verschil tussen ons Belgen en Zwitsers.Waar wij uitkijken om toch maar niet te vallen, trippelen die Zwitsers overal over en tussen en laten ons meters . achter.
Na de wedstrijd moesten we natuurlijk die zelfde 700m en 4,5 Km terug naar beneden wandelen wat ook niet van de poes was voor de reeds vermoeide benen.
Een spijtige noot aan deze etappe is dat een Litouwer tijdens deze etappe een hartaanval heeft gekregen en spijtig genoeg is overleden.Toch iets waar we we even stil van werden.
Etappe 4 : opnieuw brachten de weergoden de organisatie in moeilijkheden.De geplande etappemoest worden uitgesteld (werd later afgelast) daar de overvloedige regen van dag 2 had gezorgd voor een grote grondverschuiving op de toegangsweg waardoor het plaatselijke dorpje en de geplande etappe onbereikbaar was geworden.Op deze dag zou dan etappe 6 plaatsvinden. The breathtaking day.
Door het tussentijds militair transport werden we opnieuw op hoogte gebracht. Eerst een 25 tal minuten met het militair transport, dan een 10 tal minuten te voet. Daarna opnieuw een 40 tal minuten met Militair transport en dan nog eens een half uurtje te voet met 200 m stijgen naar de start, dus dat beloofde voor wat we zouden moeten dalen.
De start lag geweldig.Tussen twee bergkammen opende zich een verschrikkelijk mooi landschap dat voornamelijk bestond uit alpenweidesdoorspekt met rotsformaties.Dat gecombineerd met een enorme afdaling van +- 800 m.Onze voeten werden wel heel hard op de proef gesteld en de EHBO tent had dan ook vooral zijn werk met het verzorgen van blaren.
Etappe 5 bracht ons dan weer een heel ander verhaal.Ditmaal een korte wedstrijd maar er was ons verwittigd : het zou zeer technisch zijn, en vooral de foutlozen zouden hun winst boeken.Doch niets had ons kunnen verwittigen op wat we voorgeschoteld kregen.
Kruipen, klauteren, vasthangen aan takken en bomen, zien waar je je voeten zetten zodat je niet zou doortrappen in de spleten en tussendoor proberen de posten te vinden.Passeerde je op 10 m en week je uit in de verkeerde richting kon je minuten lang zoeken. Tijden van 1 u 30 en meer op 2 à 3 km. waren dan ook geen uitzondering .
Of Etappe 4 zou kunnen doorgaan op de laatste dag was afwachten tot de ochtend.Uiteindelijk werd ze toch op advies van plaatselijke overheden afgeblazen als te gevaarlijk en moest in allerijl een noodscenario worden uitgewerkt.
Nachtwerk voor de organisatie en gekozen werd dezelfde locatie als etappe 5 te gebruiken en met het postennet een nieuwe baanlegging voor te schotelen.Sommigen probeerden de resultaten van de vorige dag een beetje te laten vergeten maar het terrein bleef natuurlijk hetzelfde en opnieuw waren lange km-tijden het resultaat.
Hoe moet je deze week nu samenvatten.
Het was extreem vooral voor dezen die de oriëntatie op een meer recreatieve manier beleven.Vooral dag 5 en 6 (= hetzelfde terrein) was erover, wat ook resulteerde in talrijke opgaves in de oudere categoriën.
Het was uitdagend voor wie zijn orientatie-skills op de proef wilde stellen
Het was technisch, vooral het lezen van reliëf, de rotsplateaus, en rotsvelden
Het was vrij gevaarlijk vooral omdat wij het niet gewoon zijn om te gaan met het afdalen en lopen op rotsplateaus en tussen rotsformaties
Het was overweldigend mooi wanneer het zonnetje een beetje mee wou.
Tot slot : voor degenen die het summum van oriëntatie willen ervaren zeker eens doen, voor de anderen bezint eer je begint Het contact met de groep van SLOK ( VVO jeugd en seniors ) vonden we ook zeer fijn. Het zijn allemaal zeer toffe mensen die steeds zeer vriendelijk in de omgang zijn. Ze doen hun best op orientatiegebied maar in zulke terreinen komen ze nog zeer veel tekort tegenover o.a. de Zwitsers wat te begrijpen is natuurlijk. Tijdens de volgende dagen zullen we trachten een kort verslag van elke dag te maken met de kaart van desbetreffende dag indien mogelijk omdat sommige kaarten wel erg groot waren ) zodat degene die er niet zijn geweest een idéé krijgen van het terrein. Uitslag : http://www.swiss-o-week.ch/downloads/Overall1.pdf
De laatste dag alweer van de driedaagse van Belgie. Plaats van het gebeuren vandaag Lanklaar ( Maasmechelen ) op de kaart " De Saenhoeve ". Zwaarste dag van de drie allicht vandaag want hier liggen redelijk wat heuvels en valleien. Ook de vele ondergroei ( varens ) zal het allicht niet lichter maken . Vandaag was het bovendien jachtstart waarbij de eerste na de twee dagen ook als eerste mag vertrekken. De tweede als tweede en zo verder met als tussentijd het effectieve tijdsverschil . In onze categorie mocht de Zweed Derebrandt als eerste het bos in gevolgd door Pierre Marchal op een 4 tal minuten en ik als derde ook weer op een 4 tal minuten achter Pierre. Voor mij kwam het er op aan rustig te blijven en mij niet te laten inhalen door de twee deelnemers achter mij die op respectievelijk 2'50" en 3' achter mij startten. Ik nam mij voor om mijn wedstrijd te lopen zoals altijd en mij niet druk te maken. Naar post 1 voelde ik al onmiddelijk dat het zwaar zou worden want er zat al een pittige klim in. technisch goed en de post zelf had ik ook vrij vlug ( Put ) Blijkbaar hebben hier heel wat deelnemers redelijk wat tijd verloren. Naar 2 rondlopen langs de wegen want inderdaad de varens stonden heel hoog. Goed en snel gevonden. Naar 3 doorsteken. Ik liep iets teveel links van de post en ook te ver naar beneden de vallei in. Had dit gelukkig snel door en moest wel terug naar boven. Minuutje kwijt denk ik. Naar 4 volledig rond gelopen wat zeker de beste oplossing was. 5 lag midden in de varens. Hier iets te veel links. Door de hoge varens kon je niet duidelijk bepalen waar je stond. De post lag in de bocht van een grachtje dat je natuurlijk niet of toch bijna niet zag liggen. Vele andere lopers waren daar aan het zoeken. Ben dan uitgekomen aan de gracht iets noordelijker waardoor ik de juiste positie wist. Niet al te veel tijd verloren hier want anderen hebben daar blijkbaar heel wat meer laten liggen. Naar 6 doorgestoken tot na de spoorweg en rechts rond langs de weg. OK. Naar 7 dan. Goede wegkeuze. Aan de post aangekomen kwam Pierre Marchal van links aangelopen Dit had ik nooit verwacht. Hij was niet tevreden op dat moment. Tot aan post 11 kon ik het tempo van Pierre vrij goed aan en hebben we ook ongeveer samen gedaan zonder fouten. Van 11 naar 12 begon ik het iets moeilijker te krijgen waardoor Pierre langzaam van mij weg liep. Naar 13 ging ik een ietsje teveel naar rechts en Pierre was weg. Van 13 naar 14 ( bergop naar de kijkpost ) was de fut er volledig uit. Waarschijnlijk een klein beetje over mijn tempo gegaan in het gedeelte samen met Pierre dat ik nu begon te bekopen. In het laatste lusje van 3 posten ging het zeer zwaar voor mij. Technisch geen grote fout meer ( alhoewel ik naar 16 iets te veel naar links liep ) maar fysiek !!! Nog een steile klim naar 16 toe en dan de klim naar de laatste post en het was voorbij. Pierre nam hier nog een tweetal minuten op mij maar mijn derde plaats was verzekerd. Goed. De Zweed bleek weer de beste vandaag met een tijd van 57'46" . Ik was tweede met een tijd net onder het uur 59'56" en Pierre derde met 1Hr01'57". De Km tijd van 9'21" was niet om over naar huis te schrijven maar in dit terrein niet eens zo slecht. Marina die als eerste was vertrokken met een voorsprong van 1'14" op de tweede kon haar eerste plaats behouden. Prima. Ze was er tevreden mee. Ook Kim liep een goede wedstrijd. Ze was als tweede vertrokken met een Zweedse vlak achter haar. De Zweedse heeft haar ingehaald en samen hebben ze Greet Oeyen voorbijgelopen die nochtans ver voor hun was vertrokken. Kim eindigde 2é op enkele seconden achter de Zweedse. Hierdoor stonden we alle drie van de familie op het podium. Marina eerste, Kim tweede en ik derde. mooi. Uitslag vandaag : http://hamok.be/resultaten/200907051dag3.htm Splits : http://hamok.be/resultaten/20090705dag3/graf.html Einduitslag : http://hamok.be/resultaten/200907051dag123.htm
Tweede dag van de driedaagse van Belgie, dit keer in Opglabbeek op de totaal vernieuwde kaart (gelukkig) van Opglabbeek. De temperatuur was gelukkig reeds veel aangenamer dan de dag voordien. Het was nog redelijk warm maar het voelde veel beter aan. Ik moest wel laat starten ( 12.12 Hr ) . Aan de start bleek dat ik de allerlaatste van alle deelnemers het bos in mocht. Toen ik de kaart nam zag ik onmiddelijk dat de baanlegger de volledige omloop in het mooiste gedeelte had gelegd. De eerste posten waren snel. Langs de weg en dan even bos in voor de post Enkel rond de post wat opletten door de begroeing. De eerste 4 posten had ik snel . Bij het nakijken van de splits bleek ik hier zowaar de snelste geweest te zijn. Dan werd het wat technischer. 5, 6 en 7 lagen in een zone met veel begroeingsgrenzen waar men toch wel wat moest opletten. Vrij goed gegaan. Enkel van 6 naar 7 een beetje tijd verloren aan de post zelf. Naar 8 bleek ik weer de snelste te zijn. Ook 9 en 10 gaven geen problemen. En dan kwam 11 !! In het begin nog geen probleem, ik kwam goed uit op de weg , dan naar links op het einde van het groen aan de berm rechts het bos in over een heuvelrug. Ging prima maar ik begon te vroeg te zoeken naar de post. Ik was ervan overtuigd dat hij niet verder kon staan. Even rond gedraaid dan terug naar de weg, nogmaals gekeken of dit wel de juiste plaats was. Dat was ook zo. Terug over de zelfde heuvelrug. Nu toch eens wat verder gaan kijken. Inderdaad daar stond de post. Daar heb ik wel even gevloekt. Ik was juist alleen niet ver genoeg. 4' verloren !!! Was kwaad en ben beginnen sneller lopen. Dit kan soms slecht uitdraaien maar ging gelukkig goed. Ik moest natuurlijk na een paar honderd meter het tempo weer laten zakken. Van 14 naar 15 wat gezakt naar het zuiden omdat ik de gele zone wou zien. Tot 19 ( voorlaatste post ) goed gelopen. Van 19 naar de laatste post neem ik de verkeerde beslissing. Ik wilde geen risico's meer lopen en i.p.v. door het bos te lopen ( wat blijkbaar vrij goed ging ) ben ik rondgelopen langs de padjes. Niet goed. Een 30 tal seconden hiermee verloren. Mijn eindtijd van 52'49" met Km tijd van 8'23" leek mij niet zo heel goed maar bleek achteraf voldoende voor alweer een derde plaats. Ik had fysiek wel een goede dag vandaag, gelukkig maar. Pierre Marchal won vandaag in 46'19" . Verdorie had ik die fout aan 11 niet gemaakt dan was ik slechts een tweetal minuten achter Pierre geweest en zouden we in de voorlopige stand na twee dagen ongeveer gelijk hebben gestaan. Maar Als ... is geen uitleg natuurlijk. De Zweed Derebrandt stond aan de leiding met een 4 tal minuten voorsprong op Pierre na de twee dagen. Nu ja derde na twee dagen is zeker niet slecht. De 4é en 5é stonden beiden ongeveer een kleine 3' achter mij. Dus dat zou nog opletten worden. Marina deed het vandaag wat minder goed ( 3é ) maar behield de eerste plaats in de voorlopige stand waardoor ze morgen bij de jachtstart als eerste zou mogen vertrekken. Stress !!!! Uitslag : http://hamok.be/resultaten/200907041dag2.htm Splits : http://hamok.be/resultaten/20090704dag2/graf.html Stand na 2 dagen : http://hamok.be/resultaten/200907041dag12.htm
Vandaag was het dus de eerste dag van de driedaagse van Belgie georganiseerd door de VVO in samenwerking met de Vlaamse clubs op de mooie kaart van Masy. Ik keek er wel een beetje naar uit want ik had van deze wedstrijd een tweede belangrijk doel van het jaar gemaakt na het Militair kampioenschap begin April. De tegenstand zou allicht wel wat groter zijn dan tijdens het MK want o.a. Pierre Marchal had zich ingeschreven. Er waren ook een aantal buitenlanders bij waarvan je natuurlijk op voorhand niet weet welk hun niveau is. Masy is een kaart waar ik een dubbel gevoel bij heb. Ik heb daar al goede wedstrijden gelopen maar ook zeer slechte, dus zien wat het wordt. Het was in elk geval verschrikkelijk warm, drukkend warm zelfs. Veel water gedronken vooralleer te vertrekken. Opwarmen moest je niet te veel doen want na een 5 tal minuten stond ik al in het zweet. Niet te snel vertrekken was de boodschap. Post 1 lag niet al te ver en had ik vrij goed gevonden maar zeer rustig gelopen. Naar 2 ging perfect want daar had ik blijkbaar ( zie splits ) de beste tijd. 3,4 en 5 geen problemen. Wel had ik het gevoel niet snel te kunnen lopen. Ik dacht dat dat allicht wel door de warmte en het gebrek aan zuurstof was. Iedereen zou dit wel voelen dacht ik, en dat was ook zo achteraf te horen aan de commentaren. Dan naar 6. Daar had ik eigenlijk een beetje bang van want die zone is niet eenvoudig en daar heb ik al geflaterd. De goede richting genomen maar opzettelijk een beetje rechts omdat ik het geel wou zien en zo via het geel naar boven. Dit lukte vrij goed en ik kwam recht op de post uit. Prima !! Vertrouwen kreeg een boost. Naar 7 wou ik absoluut de gracht zien en van daaruit naar de weg toelopen. Ik heb de gracht ook gezien maar dan wat te veel afgedraaid naar links waardoor ik te veel naar links uitkwam op de weg. Ik wist wel waar ik was op de weg maar hierdoor wel wat tijd verspeeld ( niet al te veel ) Verder naar de post ging het goed. 9,10 en 11 ok maar wel zwaar lopen in de heide in de volle zon. van 11 naar 12 teveel zuidelijk weggelopen van de post waardoor ik langer in het zware terrein moest lopen. Had sneller naar de weg moeten gaan. Vanop het kruispunt van de wegen goed gewerkt. Ook 13, 14 en 15 gingen goed. Naar 17 geen probleem maar weer zwaar door de heide en de zon. De laatste posten gingen ook vrij goed zodat ik bij aankomst wel dacht dat het een vrij goede uitslag zou zijn. Ook het fysieke gevoel viel al bij al nogal mee. Ik was wel moe natuurlijk maar niet half dood zoals er blijkbaar velen wel waren. Met mijn eindtijd van 46'09" was ik derde achter een Zweed en een Zwitser maar wel een tweetal minuten voor Pierre Marchal. Dit verwonderde mij wel zeer hard, dan moest die wel fouten hebben gemaakt wat ook zo bleek. Goed begin van de driedaagse. Marina liep ook een zeer goede wedstrijd. Ze had voordien gezegd dat ze onder het uur zou blijven en dat deed ze ook. Met 46' bleef ze er ook ruim onder en werd eerste in haar categorie ( D50 ) Uitslag : http://hamok.be/resultaten/200907031dag1.htm splits : http://hamok.be/resultaten/20090703dag1/graf.html
dat weten we nog niet.
