Er was eens een banaan. Die was helemaal recht.
Hij werd op een schaaltje met vruchten gelegd.
Hij keek al de vruchten heel vriendelijk aan.
en sprak toen: Goedemiddag! Mijn naam is banaan!
Het appeltje zei: Een banaan? Kom, kom,
u maakt ons wat wijs hoor, bananen zijn krom.
De blauwe druiven riepen: Wij zijn niet zo dom!
Vertel ons geen leugens! Bananen zijn krom!
De peer snoof: Wat zegt u? Daar schater ik om!
U kunt wél goed liegen! Bananen zijn krom!
Ach,zei de banaan,ik ben werkelijk echt!
Een enkele keer is mijn soort wel eens recht!
Maar niemand geloofde de arme banaan.
Zo lag hij daar dagen. Bedroeft en ontdaan.
Toen kwam in dat huis een meneer op bezoek,
die had een gewéldige scheur in zijn broek.
Hij kwam langs de fruitschaal en draaide zich om,
dat zag de banaan en ... die lachte zich krom!
Och,riepen de vruchten en keken hem aan,
wij waren abuis! U bent toch een banaan!
Vergissingen komen veel voor in het leven,
misschien wilt u ons toch nog vergeven?
Dat wou de banaan. En hij wou ook vergeten.
Het slot?
Als je nadenkt dan zul je t wel weten.
Toen werden ze allemaal opgegeten.
In de wei, in de wei
ligt een mooi gespikkeld ei.
Hé, zeggen de mezen,
van wie zou dat nu wezen?
Hallo,zeggen de meeuwen
't is vast van de spreeuwen.
Tsjilpt, zegt het musje
is het van mijn zusje,
of is het van de hazen?
Straks voor het feest van Pasen?
Nee, zegt de kievit blij,
dat mooie eitje is van mij!!!
Men vroeg aan twee oude hazen.
Wat doen jullie zo met Pasen?
Ze wilden huppelend verder gaan.
Maar bleven even toch maar staan.
De ene sprak, ach, weet je wat.
We zijn het eigenlijk met Pasen zat,
en we kunnen niemand zeggen,
dat wij Hazen geen eieren leggen.
De andere sprak nog wat verlegen.
Ik kan er ook niet meer zo tegen.
Met Pasen zijn wij Hazen de klos.
Dan is het veel te druk in ons stille bos.
Wij oude hazen zijn dan ook heel goedgezind.
Als het volgende weekend weer begint.
Een wolk in de wind.
De glimlach van een kind.
Een regendruppel zo kou.
Een bloem vol dauw.
Een blad dansend in de wind.
Samen te zijn met iemand die je bemind.
Een golf die rolt op het strand.
Dromen van sprookjesland.
Gedachten laten zweven.
Dat zijn de kleine dingen.....
die vreugde geven in't leven.
jij, die vriend(in) die zover weg is
maar in gedachten heel dichtbij
je weet, hoe ik je bezoekjes mis
een vriend(in) heel dierbaar, dat ben jij
in mijn hart heb jij een plaatsje
dat zal er altijd zijn voor jou
omringd met heel veel knuffels
omdat ik als vriendin van je hou.
Ze zeggen: als je anders bent,
dan hoor je er niet bij,
ze doen alsof je niemand bent,
je bent niet zoals zij.
Ze zeggen: als je anders bent,
dan doe je niet normaal,
ze wijzen naar je kleren,
en lachen om je taal.
Ze zeggen: als je anders bent,
dan kun je beter gaan,
alsof je nooit geboren bent,
dat is toch geen bestaan.
Maar kijk eens naar de regenboog.
Zie jij het soms gebeuren
dat van de zeven kleuren,
bijvoorbeeld rood of groen
er één niet mee mag doen?
Nee, de één staat naast de ander
en ze zijn zoals je ziet,
steeds verbonden met elkander
kunnen mensen dat dan niet?
Soms blijft het schip,
geladen met geluk.
Net voor de haven steken.
Zwem er dan naartoe.
Een sombere dag
vrolijkt op
door een glimlach.
Een droef gezicht
klaart op
door een beetje licht.
Een bang hart
krijgt weer
een nieuwe start.
Op onze aard
is leven
de moeite waard.
Vroeger dacht ik altijd: "Later".
Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek,
ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het leven
dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer "tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal komen.
Jouw ogen.
Wanneer ik in jouw ogen kijk,
voel ik mij als een prins zo rijk.
Ik voel de warmte in je blik
en ben daarmee erg in mijn schik.
Je guitige ogen op mij gericht,
toveren een glimlach op mijn gezicht.
Ik kijk je aan, zeg dat 'k van je hou
en dat ik het leven fijn vind met jou.
Zuivere liefde en eeuwige trouw.
Leven met hem, van wie ik hou'.
Ik kijk in je ogen, van heel dichtbij.
'k Voel mij als een vogel, in de maand mei.
De liefde is zo wonderbaar!
Zij brengt de mensen bij elkaar.
Liefde en hoop is van alle tijden
en zal ons daarom nimmer scheiden.
Ooit gevoeld
hoe zacht wind strelen kan
alsof hij bang te breken is.
Ooit gezien
hoe stralend de zon is
dwars door mist heen, schijnt zij.
Ooit gehoord
hoe stil de nacht is
terwijl hij duizend dromen droomt.
en ken je de frisse geur van regen,
die de hele wereld wast.
Ooit geproeft
hoe zoet het leven is,
aan de andere kant van pijn.
