Ja lieve mensen we hebben het einddoel van onze reis bereikt : Santa Monica, het eindpunt van de route 66 !
Vandaag, maandag, de moto binnenbrengen en nog eens uitzoeken hoe we op de luchthaven geraken want dat is hier nog niet alles hoor.
Gisteren hebben we uren door de voorsteden van LA gereden en het was al heel druk verkeer, dat belooft voor vandaag
Het lukt ons niet meer om foto s op de blog te zetten om jullie te laten meegenieten van al het moois dat we gezien hebben dus dat zal voor in Belgie zijn.
We zijn zaterdag, nog enkele dagen en onze reis zit erop. De laatste dagen zijn we door de bossen van Yosemite en Sequoia gereden. Yosemite is naar onze mening een tegenvaller terwijl Seqouia daarentegen prachtig en indrukwekkend is. Het was een heel lastig parcour om te rijden ; veel haarspeldbochten, grote hoogteverschillen, ijle lucht, brandgeur, warm en koud... Dat was na Death Valley waar de verwachtte hitte eigenlijk is meegevallen. Death Valley is ongelooflijk mooi, woorden kunnen niet verwoorden wat je ogen zien, een unieke belevenis. De vermoeidheid begint nu ook te spelen. Een geluk dat we wat voor zijn op ons schema zodat we het wat rustiger aan kunnen doen. We zijn nu op weg naar Barstow waar we de laatste etappe van de route 66 terug oppikken.
Veel zonnige groeten vanuit Bakersfield California en tot binnen enkele dagen
We zijn de laatste 4 dagen dus afgeweken van route 66 om wat nationale parken te bezoeken. Kan er nu niet veel over vertellen want de beschikbare internet-tijd is daarvoor te kort. Maar het was fantatisch wat we te zien kregen, zie maar naar bijgevoegde foto's, die spreken voor zichzelf.
Vandaag hebben we besloten om iets vroeger halt te houden ..... we hebben ons al teveel omgekleed , regenpak aan... uit....terug aan..... Nu zijn ze in New Mexico en meer bepaald in het stadje Santa Rosa -straks gaan we lekker op restaurant eten - hoop ik -
Gisteren hebben we een paar museums gedaan, de een al wat beter dan de ander... Terug een hele trip achter de rug... Breakfast in Oklahoma en dinner in Texas....
Texas .... coboyhoeden.... dat zie je hier dus wel overal.... Ook het landschap is anders.... enorme vlakten.... grote farms.... paarden.....
Op weg naar Mexio hebben we het kunnen ruiken - kilometerslang- dat we tussen het vee reden
Gisteren hebben we geluk gehad met het weer, een stevig bui maar voor de rest is het droog gebleven tot .... Ondertussen waren we in Amarillo toegkomen en hebben slaping gezocht en gevonden in ... motel 6.... met zwembad ... Hier hebben we (nog) geen last van de hurricane Ike....
Vandaag vertrokken richting New Mexico. Zwaar bewolkt weer, het wat wat aan het motregenen, maar dat kon niet deren.... Eerst nog even terug naar de caddillac ranch waar we natuurlijk ook onze naam hebben gezet, nog even de grote coboy op foto vastgelegd ..
Het is me daarnet gelukt om enkele foto's toe te voegen, krijg je toch een klein beetje een indruk van wat we hier allemaal te zien krijgen. Maar zoals je wel kan vermoeden, je moet het meemaken, ondergaan... Al eens een vent van een jaar of zestig in een restaurant zien eten, in jeans met cowboylaarzen en een cowboyhoed, holster met colt aan de broeksriem... en dat zonder dat er een show aan de gang is... Marleen is nog een en ander aan het schrijven maar ik moet afsluiten, time is up
Het is al dinsdag nu, de dagen vliegen voorbij, de miles eveneens. We zitten ondertussen in Arcadia nabij Oklahoma City, in de staat Oklahoma dus. We lopen dus een stuk achter op ons schema deels door de slechte start maar ook omdat ik een beetje te optimistisch geweest ben in de planning. We lopen zowat anderhalve achter, maar erg is dat niet, we passen ons schema wel wat aan. Het weer is een stuk beter geworden, afwisselend bewolkt, zonnig, warm dan weer onweerachtig maar vanmorgen was het koud, brrrr. Volgende dagen blijven wat wisselvallig.... We hebben intussen een heel stuk achter de rug en wat er ons is bijgebleven... contrast tss stad en landelijk. Centrums van de city's zijn proper, indrukwekkend en modern maar eens buiten het centrum zie je verval, vuiligheid en een ander soort mensen. Veel industrie die dateert van de tijd toen vervuiling en energiebesparing nog niet ter sprake kwam. Landelijk zie je dan die typische, vriendelijke en zeer gelovige (godsvrezende) amerikanen. Even stoppen langs de weg is soms al genoeg om de vraag te krijgen of ze niet kunnen helpen. Is wel aangenaam... Anderzijds heb je dan, ja hoe moet je ze noemen, outlaws misschien.... onverzorgde in weken niet gewassen kerels, rondrijdend met aftandse roestbakken vol met vuiligheid, nog drie tanden in de mond die niet volledig gerot zijn... soms wel komisch. Route 66 is een pachtige manier om America te verkennen. De mensen die je er ontmoet hebben er dikwijls een verhaal te vertellen, soms heel autentiek, maar dikwijls (te vaak naar mijn mening) heel commercieel gericht. Maar dat heeft ook te maken met de Amerikaanse ingesteldheid, die maken overal iets groots van.Zo zie je een reklamepaneel groter dan bij ons een supermarkt zou hebben en dan is dat bedoeld voor een heel klein familierestaurantje, onwezenlijk soms. Big is inderdaad het woord die blijft hangen. In al hun doen en laten... Hebben we toen we effe verkeerd gereden waren een treintje gezien.... 2km lang, ongelooflijk... Andere indruk kregen we toen we door St. Louis reden. Oude route 66 gevolgd uit het boek en niet de wegwijzers, kom je in de achterbuurten van de stad, geen sloppenwijk maar wel degelijk achtergesteld, geen enkele blanke meer te bekennen... geeft toch een raar gevoel. Dat in tegenstelling tot St. Louis centrum waar je in feite een oude stad zou verwachten. Tot nogtoe het modernste stadcentrum dat ik ooit ergens heb gezien. Route 66 is iedere dag opnieuw zoeken, ontdekken en ondergaan... tot hiertoe fantastisch.
Toen we deze morgen wakker werden was het niet meer aan het regen...Joepie........... het was wel bewolkt .... Al onze kleren waren toch wel gedroog of toch een heel stuk net zoals onze boeken... dus alles inpakken en wegwezen. Een ontbijt met wat fruitsap, chocolade en muffins en we konden starten. Nog eens goed op de kaart gekeken en off we went Vanuit Lyons richting Joliet, Elwood...Dwight............ leuk om te rijden, heel andere indrukken ; veel groen... in dorpen staan er dan mastadonten van graancilo s,.... geen fietsers behalve in het laatste dorpje hebben we fietsende kinderen gezien. Er wordt nogal gemakkelijk getuuterd met de wagen ... we stonden voor het rode licht en het was weer van dat... de auto reed voorbij met zwaaiende mensen die een eind verder halt hielden ... en ja het was Gaby uit Assebroek.! Dat was leuk toeval ! We wisten wel dat Gaby en zijn vrouw naar Amerika vertrokken maar aangzien zij een dag eerder dan wij vertrokken was de kans klein om elkaar tegen het lijf te lopen of liever gewegd rijden maar ja... het is dan toch gebeurd. Na een babbel en wat uitwisseling van de gebeurtenissen zijn we dan elk onze eigen weg gegaan, Gaby had een afspraak in St Louis-had daar een hotel geboekt, was ook achter op schema door de regen- en wij... waar we willen... Ondertussen hadden we zin gekregen in een tas koffie, daar was een enor; groot neonreclame van een koffieshop en we af van de weg op zoek naar een grote koffieshop of iets dat er zou op trekken maar niets he, geen groot en geen kleine koffieshop... dan zijn maar een koffie gaan drinken waar we getankt hebben en hij smaakte erg goed, maarja als het koud is smaakt alles nogal goed. Ondertussen even naar de restroom, wat bij aangedaan van kleren, handschoenen, ... en terug onderweg. De volgende stop was eten in Stev s Cafe maar onze honger was te groot dat we eerder gestopt zijn. Vriendelijk zijn ze wel, direct een glas warer gevult met ijs- dat was nu niet direct wat we in gedachten hadden- maar dan vroegen of we koffie wilden dat swa natuurlijk beter... zoveel je wil, ze komen genoeg bijvullen of vragen... Na toch lekker eten - Pqtrick soep en een spaghetti - Marleen een omelette met half gestoomde steppegras onder de grill en toast met confituur- beetje rare combinatie, zijn we dan vertrokken naar Bloomington voor de volgende stop. Daar zijn ze een route66-museum gaan bezoeken... op parking was er op de muur een gigantisch groot schilderwerk maar wel mooi van R66. Heel vriendelijk onthaal terug... Where you from... uitleg over het museum .... en of we even het register wilden tekenen ..... dus als we nog eens komen .... keep on dreaming zeggen we dan !
