Grete, het kleinere zusje van Gregor (ongeveer 17 jaar) wil een paar meubels uit de kamer van Gregor halen. Tot nu toe is zij de enige die in Gregors kamer is geweest. Gregor mag niet uit zijn kamer van de familie. Grete komt Gregor altijd eten brengen en een keer merkt ze dat Gregor graag op de muren kruipt. Ze besluit om de in de weg staande kast samen met haar moeder te verplaatsen.
De volgende scène is bijna het einde. Omdat Gregor niet meer voor het inkomen zorgt, hebben de drie familieleden een baantje genomen. Ook verhuren ze kamers aan drie kostgangers. Op een keer, terwijl de drie mannen in de woonkamer aan het eten zijn, en vader en moeder in de keuken naar het vioolspel van hun dochter luisteren, vraagt één van de mannen of Grete niet in de woonkamer wilt komen spelen. Tijdens deze scène wordt de nadruk gelegd op het vioolspel van Grete (in de film). Het is gezellige muziek. De deur van Gregors kamer staat op een kier waardoor hij, door verlangen, als maar meer richting de woonkamer kruipt, in de hoop dat niemand hem ziet. Tevergeefs... Één van de kostgangers heeft de reusachtige kever gezien. Hierdoor krijgen de mannen, die boos zijn, ruzie met de huisvader. Ze weigeren hier te blijven en te betalen voor de voorbije nachten. Tijdens de ruzie wordt, in de film, de muziek sneller.
Deze scène is een korte scène. Hier bespreken de drie familieleden dat Gregor weg moet. Ze hebben al genoeg miserie met hem gehad. De familie huilt. Ze weten niet wat ze moeten doen. Grete zegt dat iedereen van de gedachte moet af zien te komen dat het Gregor is. Als die kever Gregor was, had hij allang ingezien dat leven met zo'n dier onmogelijk is. De scène is heel emotioneel, dus weer een sombere, triestige muziek.
