|
Beeldhouwwerk (Z)INGEVING van JANEL DHAENENS.
In het
schemerlicht van de Sint-Adrianuskerk, Adegem glansde het twee meter hoge houten
beeldhouwwerk (Z)INGEVING van JANEL DHAENENS als een schitterende parel in de
zon.
De
beeltenis van de mens in de boom is een onvoorstelbaar fraai
kunstwerk.
JANEL
DHAENENS is geen onbekende in de kunstwereld. Hij bezit de
bijzondere gave om met hamer en beitel van elk stuk ruw hout of marmer een
kunstwerk te maken. Hij begon als houtsnijder en bracht het tot bedrijfsleider
en meubelontwerper bij de firma Dabelux uit
Eeklo
alom gekend voor degelijk handwerk en kwaliteit.
Hij werd bekroond met de zilveren
stoel (1993-1995). Hij nam deel aan talrijke tentoonstellingen en oogstte
overal bewondering. Zin geven, bezig zijn met scheppen en de ingeving volgen,
een vorm geven aan de beelden en de ideeën die de geest overspoelen, is een
innerlijke opdracht van Janel Dhaenens.
Het glanzend,
sprekend beeld gevormd in een boomstam van twee meter hoog is een uitzonderlijk
kunstwerk. Het is uitgewerkt
met talrijke levensechte taferelen. De oorsprong en de zin van het
bestaan van de mens wordt uitgebeeld door de zachte, volle boezem van de vrouw bovenaan het beeld. Deze
levensbron, de schepper van het nageslacht wordt verder uitgewerkt met maskers,
gezichten, figuren, handen en beelden uit de natuur.
Het masker,
een soort monster, bekijkt de omgeving en controleert alles om zich heen. Als
je er rond loopt van rechts naar links, volgt het je overal. Het tweede masker voelt
aan zijn baard en aanschouwt bedachtzaam de omgeving met een filosofische blik
en denkt het zijne van je verhaal.
De twee
maskers er naast zijn vrouwen, de een is opgesmukt om te behagen en de ander luistert
en zorgt voor het gezin. Het kind er onder komt met zijn problemen naar de bekommerde
moeder.
Een ander masker stelt de mens voor, die
zich verschuilt, die zijn ware gelaat verbergt. Het vertegenwoordigt de mens
die zich niet altijd blootgeeft. Elk mens zet wel eens een dergelijk masker op
en stelt zich niet kwetsbaar op. De hoekige
stierenkop is de vastberaden mens, soms stug en koppig. Het
masker onderaan volgt en beschermt iedereen, het houdt toezicht op alles rondom
hem heen, om te helpen in geval van nood.
De man, de denker met de hand voor de
mond, zoekt een oplossing voor een probleem. Elk mens wordt geconfronteerd met kwesties
waarover hij moet nadenken.
Een andere man klimt naar boven naar de
bron van zijn bestaan, naar het leven, naar de liefde. Hij trotseert de
moeilijkheden onderweg naar een glansrijke carrière, naar de top, hij wil iets
betekenen en bereiken tijdens zijn leven. De slodderpop stelt de mens voor die
zich nonchalant, onnadenkend, soms onverantwoordelijk gedraagt maar waarschuwt, laat niet
met je sollen. Het masker onderaan is
de man die de natuur bewaakt en die er moet voor zorgen dat ook de kleinkinderen
nog kunnen genieten van al het mooie dat in de natuur te zien en te beleven is.
Talrijke handen lopen als een rode draad doorheen het werk. Zij bieden hulp,
verbergen, steunen, strelen, troosten, straffen en waarschuwen. De handen
beschermen het weerloze en onschuldige kind.
De open ruimtes tussen de maskers, de gezichten
en de handen, verwijzen naar de levende, gonzende natuur. De natuur moet beschermd worden door de hand van de mens, niet
beschadigd. De bijen, zeer belangrijk
voor het leven op de aarde, moeten beschut worden door de handen van de mens. De
kever, de vlinder, de sprinkhaan, de libelle, de bij, de uil en de specht moeten
overleven in de natuur met steun van de vrouw, de moeder en de mens die beschermt.
De vrouw, de man, het kind, de maskers
waarachter de mens zich verschuilt en de natuur worden één geheel in deze esthetische
creatie. Mens en natuur werden verweven, geboetseerd en gebeeldhouwd in één slanke,
vrouwelijke en toch sterke levensboom die groeit door en naar de warmte van de
zon, naar liefde en geluk.
De beeltenis van de totale mens vloeit
samen, is één geworden, gegoten en geboetseerd in één vormrijke houten boom die glanst in de zon, de voedingsbron van mens en
natuur.
De zon betekent leven voor de natuur en
vreugde, glimlach, blijdschap en liefde voor de totale mens.
De vorm van het houten beeldhouwwerk als
geheel is als een ranke, levendige vrouw die uitnodigt tot beroeren en tot
scheppen van nieuw leven.
Het kunstig werk is een symbool van
leven en de zin van het leven, liefhebben, aanraken, nadenken en handelen.
Het voelt warm en zacht aan als
een troostend gebaar en als een liefkozing. Het vraagt bescherming, begrip, aanraking,
liefde en steun.
De
natuur en de mens omarmen elkaar en zijn één geworden in deze oneindig schone
beeltenis, die tentoongesteld werd tijdens de WAK 2013. De
fotoreeks die erbij hoort, is een poging om enkele figuren uit het beeld tot uiting
te laten komen.
Janel Dhaenens maakt prachtige
beeldhouwwerken waar hij maandenlang aan werkt. Een van zijn houten beelden
gemaakt op basis van een gedicht, bevindt zich in Sint-Anna Park in Maldegem. Een foto ervan staat in de fotoreeks. Het
is een prachtig houten beeld (1998), de weerspiegeling van de ontreddering van de tiener. Het verwoordt het gedichtje van
Ruxandra Burtea, toen een tiener.
Mijn
spiegeldbeeld
Ik kijk soms in de spiegel van mijn
kast
En vind dat niet alles bij me past.
Dan word ik stil van binnen
En weet niet meer wat te beginnen.
Eerst zijn daar al die pukkels.
En een kanjer van een neus.
Ik ben een van die sukkels.
Ik ben maar derde keus.
Mijn benen zijn te lang.
Mijn armen zitten te laag.
Ik ben zeer bang.
Ik stel me steeds de vraag:
Is dit alles maar voor heel even?
Of blijf ik zo heel mijn leven? (Ruxandra
Burtea 1998).
Ruxandra drukt de verwarde gevoelens uit
die de pubers overstelpen en waar zij vaak geen raad mee weten.
De uitdrukking
van het beeld in het park drukt de verwarde gevoelens uit van een puber, een
tijdloze verwijzing naar de groei van een kind naar volwassenheid.
Janel Dhaenens beleeft vreugde aan
het scheppen van beeldhouwwerken en laat anderen delen in die vreugde.
http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/
http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/
25-05-2013 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
|
