DE ARK MALDEGEM TREKT AAN DE ALARMBEL! COP24, DE GROTE INTERNATIONALE VN-KLIMAATTOP!

De alarmbel voor de grote internationale VN-klimaattop startte aan de basisschool De Ark in Maldegem op vrijdagochtend 30 november. Twee dagen later kwamen bijna 75 000 deelnemers naar de hoofdstad op de grootste Belgische klimaatmars ooit. De kinderen namen hun ouders mee! Om zo’n onderneming in te luiden! Chapeau aan De Ark!

Al de leerlingen van het vijfde leerjaar van De Ark waren uitgerust met bellen, fluiten, blokfluiten, trompetten, trommels en andere instrumenten om met hun ‘lawaai’ of ‘muziek’ de aandacht te trekken van de talloze bewoners rondom, voorbijgangers en automobilisten in de buurt van de school! Ja, zij trekken aan de alarmbel en ze weten goed genoeg waarom! De politici kunnen dit niet meer wegcijferen. Als onze wereldleiders de klimaatdoelstellingen uit het Parijs-akkoord van 2015 willen halen, dan hebben ze geen tijd te verliezen. De mensen verwachten dat ze de eisen in concrete daden gaan omzetten. De akkoorden toen waren niet bindend. Rijke landen blijven zich verzetten tegen de afspraak om miljarden euro’s te geven aan de armere landen. Begin van de week kwamen ze bij elkaar in Katowice, Polen voor de volgende onderhandelingsronde over de klimaatcrisis -- en de jeugd kan ervoor zorgen dat ze op schema blijven. De klimaatopwarming moet beperkt blijven tot 2 graden Celsius. Er moeten echt inspanningen gedaan worden maar de bevolking heeft niet altijd zin om hun gewoontes te veranderen. De meeste leiders van de landen of de politici houden niet echt rekening met de klimaatopwarming en zo is de uitstoot van het broeikasgassen steeds maar gestegen, ondanks alle klimaattoppen. Tussen woord en daad ligt een grote kloof, soms blijft het bij vergaderen op zich en de entourage van luxe in resorts, restaurants en bars in het centrum. Research en development dringen zich op, maar zijn daar voor financiële middelen genoeg in al die landen? De Amerikaanse president wuift het probleem van tafel en de Braziliaanse president vernietigt de grootste groene long ter wereld, het Amazonewoud. Meer welvaart ten koste van de natuur. De kinderen horen weleens iets en zij zijn bezorgd voor hun toekomst. De vier klimaatministers in België moeten beter samenwerken. De VN belooft om iedereen, zowel de zwakkeren als de sterkeren, te beschermen tegen oorlog, hongersnood en andere door de mens veroorzaakte rampen. Maar momenteel staan we voor een door de mens veroorzaakte ramp die wereldwijd gaat, onze grootste bedreiging in duizenden jaren: klimaatverandering." 

Het protest begint heel klein, zoals op het voetpad op de hoek van de Kanunnik Andrieslaan en de Zwarte Zusterslaan, in Maldegem, het begint in de huiskamer en op school! Zo start het gevecht tegen de opwarming van de aarde die catastrofen, zoals extreme weersomstandigheden, bosbranden, smeltende gletsjers, overstromingen veroorzaakt overal ter wereld en die onheil zal brengen voor de aarde en haar bewoners in de toekomst!

Een hele boterham voor kleine hoofdjes maar we gingen toch te rade bij een leerlinge van het vijfde leerjaar van DE ARK BOVENBOUW MALDEGEM om te horen of ze wel degelijk wist waarover het ging.

Hallo Eliza, waarom protesteren jullie zo fel?

Wij protesteren tegen de opwarming van de aarde!

Goed zo! Er komen heel veel landen samen om dit groot milieuprobleem te bespreken, weet je waar dit is en waar ze de vergadering houden?

20.000 belangrijke mensen uit bijna 200 landen kwamen samen deze week in een steenkoolmijnenstreek in Polen. Zij moeten beslissen wat er zal gebeuren in de toekomst en wie alles zal betalen.

Waarom precies in de streek van de steenkoolmijnen?

Polen hangt af van steenkool als energiebron en steenkool is niet ideaal voor het milieu. Er komen vervuilende gassen in de lucht. Het probleem is wel ingewikkeld, steenkool wordt gebruikt in de huiskamer maar is ook nodig voor de industrie, om nu om te schakelen naar een milieuvriendelijker energie zal enorm veel geld kosten. Sommige Europese landen zijn arm en moeten geholpen worden en men weet niet vooraf als er na die omschakeling verbetering zal komen, dat een andere industrievorm zal bloeien en afzetgebieden vinden. Moeilijk allemaal.

Ach zo, wat is er verkeerd aan die opwarming van de aarde?

De vervuiling van de lucht, veroorzaakt heel wat problemen. We protesteren hier nu voor de start van de lessen op het voetpad rond onze school samen met onze begeleiders en de ene auto na de andere rijdt hier voorbij de poort! Wij ademen al die schadelijke gassen in! De luchtkwaliteit in Vlaanderen is heel slecht en ongezond!

Het gedrag van de mensen heeft een grote invloed op het klimaat en de temperatuur op aarde door het gebruik van fossiele brandstoffen, enorme houtkap en veeteelt.

Veruit de meeste energie die de mensen gebruiken komt van fossiele brandstoffen: aardolie, aardgas en kolen, die verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van broeikasgassen, en bovendien veroorzaken ze vervuiling.

Het gedrag van de mensen in de hele wereld moet dus veranderen om het broeikaseffect onder controle te houden en daarom komen de leiders van al die landen samen, zij moeten bespreken hoe ze wetten gaan opleggen aan de mensen zodat er geen rampen meer gebeuren en ook om het prijskaartje bespreken.

De lucht, de aarde en het water zijn vervuild. Het luchthaven vervoer, de scheepvaart en de industrie zijn ook grote vervuilers.

Doe jij persoonlijk iets om het broeikaseffect tegen te gaan?

Ja, wij lassen enkele dagen per week een maaltijd zonder vlees in. De koeienindustrieën leveren een grote bijdrage aan de wereldwijde methaangassen in het milieu. Methaan is schadelijk voor het milieu, omdat het bijdraagt aan het versterkte broeikaseffect. Ook andere dieren bezoedelen de lucht. Als iedereen wat minder vlees eet, zou het milieu al wat beter worden.

Wat heb je gehoord over de grote landbouwbedrijven?

Het gaat over meststoffen op de grote landbouwgronden. Door de regen komen schadelijke stoffen in de grachten en in de rivieren. Te veel mest is een pest. Bemesting staat wel onder streng toezicht maar er zijn altijd mensen die de wet ontwijken!

Zijn jullie thuis milieuvriendelijk?

Ja, wij hadden een grote houtkachel, we hebben die nu vervangen door een milieuvriendelijk exemplaar. De rook die uit houtkachels komt, vervuilt de lucht. Soms doen we weleens een BBQ buiten en dat rookt ook en voor de gezelligheid branden we soms blokken hout in een vuurkorf.

We proberen Belgische producten te kopen, maar dat lukt ook niet altijd, die zijn veel duurder dan producten die aangeboden worden in winkelketens en op het web. Webshoppen verhoogt dan ook nog het verkeer.

Heel ingewikkeld allemaal! De lucht wordt ook besmet door het verkeer? Klopt dat? Kan jij daarin helpen?

Sommige mensen hebben wel een auto nodig om naar hun werk te rijden, zij werken in Gent, Antwerpen, Brugge, Brussel en het openbaar vervoer is milieuvriendelijker maar traag. Het is ook duur om met een heel gezin naar een stad te reizen bijvoorbeeld. Een uitstap met een gezin per trein kost handenvol geld.

Niet iedereen heeft een job in een transportarme locatie.

Ik ben pas tien jaar oud, de weg van en naar school in centrum Maldegem is onveilig en veel te gevaarlijk volgens mijn ouders! Er zijn bijna geen fietspaden op de smalle centrumwegen, er staan te veel auto’s op de fietssuggestiestroken en ik kan nog niet vlotjes slalommen tussen al die auto’s met mijn zware boekentas, dus dat gaat moeilijk. Ik kan ook niet echt te voet naar school, er zijn veel zebrapaden die ik moet oversteken en de chauffeurs stoppen echt niet allemaal! Voorlopig gaat dus heel veel per auto. Ik word gebracht en afgehaald. Soms fietsen we wel tijdens de vakantie.

Doe jij nog iets milieuvriendelijk?

Wij zetten enkel de verwarming aan als we thuis zijn en als het erg koud is. We dragen warme kleren, ook binnenshuis, dus de kamertemperatuur moet niet zo hoog.

Het water is vervuild en moet dus gereinigd worden, vandaar die hoge waterfacturen in de brievenbus! Wij proberen het waterverbruik te verminderen, we douchen vaak maar niet te lang. Te veel en te lang douchen is trouwens ongezond voor de huid. We laten de waterkraan niet open staan als we onze tanden poetsen. Eenmaal naar het toilet gaan is al een spoeling van 12 liter! We vullen wel een groot zwembad in de zomer, dat wel.

Draag jij nog bij tot de bescherming van het milieu?

We sorteren alle afval heel goed. Heel veel afval wordt gerecycleerd. Als we picknicken nemen we alle afval mee naar huis of plaatsen alles in een vuilniszak, we laten niets slingeren op het strand en ook niet in de bossen. Ook op school sorteren we netjes. We verzamelen lege batterijtjes in een ton.

We kopen meestal milieuvriendelijke schoonmaak- en ontstopproducten zodat we het water die in de aarde terecht komt niet besmetten. Water is heel kostbaar maar het is vervuild. De afvoer van toiletten en vaat- en wasmachines van grote gebouwen komen rechtstreeks in de riolen terecht! Het water is overal verontreinigd.

Minder kleren kopen, maar dat is vaak moeilijk, iedereen loopt graag rond met mooie kleding en kinderen groeien snel. Het consumentisme heerst. Shoppen is soms weleens leuk.

Thuis wordt er niet gerookt. Wij gaan nergens binnen waar gerookt wordt.

Kunnen er nog milieuvriendelijke maatregelen getroffen worden?

Ja hoor, zonnepanelen bijvoorbeeld! Ook als er gerenoveerd wordt, je huis goed isoleren. Dat kost veel geld natuurlijk voor de gewone mensen, maar de gemeente of de staat heeft betoelagingen voor hen die het zelf niet kunnen betalen.

Denk je dat het helpt om hier in De Ark in Maldegem actie te voeren?

Jazeker. Mijn oma zegt altijd, alle beetjes helpen. Wij protesteren nu maar dat doen ze ook in andere gemeenten en steden in heel veel landen. Op zondag 2 december was er de grootste klimaatmars ooit in Brussel. Bijna 75.000 deelnemers kwamen naar de hoofdstad op de grootste Belgische klimaatmars ooit. Dat zegt wel iets.

De leiders zullen misschien luisteren naar de jonge mensen. Wij zijn hun toekomst. De wereld is overbevolkt, we eten te veel vlees, we verbruiken te veel energie en gebruiken soms de verkeerde energiebron en we moeten zorg dragen voor de natuur. Elke boom die gekapt wordt is er een teveel! Iedereen moet wakker geschud worden en bekommerd zijn om het klimaatverhaal! Elk protest is maar een druppel op een hete plaat, maar toch gaan we ervoor! Heel veel bedrijven doen hier al inspanningen en als elk gezin een inspanning doet is dat ook mooi meegenomen.

Nu in de arme landen ligt het een beetje moeilijker. Zij hebben al zorgen om elke dag te overleven, dus zij zijn niet zo bekommerd om het milieu zoals in Europa.

Goed zo Eliza en beste leerlingen van De Ark, jullie zijn goed op de hoogte van de klimaatproblemen! Er is echt werk aan de winkel als de grote mensen zo doorgaan.

VERWOORD MARIANNE POSMAN
FILMARCHIEF DIEREN FOTOGRAAF ELS STEVENS.

24-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

23-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

   

23-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

22-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

   

22-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

DANK U WEL AFVALOPHALER, NETHEIDSWERKER EN PARKWACHTER!

Week van de afvalophaler, netheidswerker en parkwachter

In de week van 19 - 23 november 2018 werden de afvalophalers, de Recyclage parkwachters en de netheidswerkers in de kijker gezet. De inwoners van Groot-Maldegem vonden een raamposter in de IVMMagazine, je kon een sticker kleven op je vuilniszak en foto’s met een dankwoordje posten op www.ivmafhaalbeheer.be.

We staan er niet altijd bij stil, maar alles wat elk mens weggooit of niet meer nodig heeft, komt in handen van de afvalophaler, netheidwerker en parkwachter.  Zij plukken  soms de veel te ZWARE-afvalzakken van voor je deur, halen stapels papier & karton op en bemannen het recyclage- of containerpark zodat iedereen daar de weg vindt. De netheidswerkers prikken zwerfvuil op. Mannen en vrouwen die ons respect verdienen.

Het begint bij de eigen kleine leefwereld... kleine ingrepen van elk gezin hebben dus degelijk effect. Dagelijks alle afval sorteren in elk gezin is een must. Compostpaviljoentjes en eigen composthoop in de tuin verminderen het gewicht van de vuilniszak. Het gewicht van de zak beperken, dagelijks honderden soms duizenden kilogram vastnemen en omhoogwerpen in de ophaalwagens vraagt wel heel wat lichaamskracht. Wat je zelf niet in de lucht kan gooien moet je niet vragen aan de ander. Ook andere instanties kunnen hun steentje bijdragen, stoppen met alle infokranten en -magazines in de brievenbussen te droppen, zelfs negentigjarigen gaan digitaal. Minder papier en bomen verspillen, milieuvriendelijk en werk besparend.

Als we ons allemaal wat meer kunnen inleven in het beroep van afvalophaler of parkwachter, dan kunnen we elkaar beter begrijpen. Begrip is nu eenmaal de basis voor respect. Naast respect ook dankbaarheid en dit eens uiten.

We vroegen aan parkwachter Dees Vancoppenolle wat hij over zijn job denkt en wat er mee gepaard gaat.

Weet u hoe lang er een containerpark bestaat in Groot-Maldegem?

Het containerpark van Maldegem is gestart in 1992.

Hoe lang werkt u er reeds? Hoeveel parkwachters zijn er tewerkgesteld in ’t containerpark? Het is uiteraard teamwork?

Ik ben al 10 jaar werkzaam op het containerpark. Ons team bestaat uit parkwachters en een chauffeur. We moeten inderdaad werken als een team en elkaar ondersteunen als het nodig is. Iedereen van het team heeft andere capaciteiten, waardoor we elkaar goed aanvullen.

Houdt u ook toezicht op de containers met ‘Gratis afvalsoorten’ zoals  wit glas, gekleurd glas, keramiek, porselein, zuivere plastiekfolie, papier en karton, oude metalen, frituurolie en –vet, afvalolie, batterijen, toners, TL-lampen, verfblikken, spuitbussen, accu's, brandblussers, piepschuim, textiel, herbruikbare goederen voor de kringwinkel, AEEA (Afgedankt Elektrische en Elektronische Apparaten) enzovoort Gebeurt het wel eens dat de aanbrengers alles gewoon in dezelfde container droppen om er vanaf te zijn? Dan moeten jullie alle verkeerd gedeponeerde materialen er weer uitvissen? Is dit soms wel gevaarlijk in die hoge, diepe containers?

Het is onze taak om de bezoekers wegwijs te maken bij het sorteren van hun afval. Soms worden hierbij inderdaad weleens fouten gemaakt. De ene bezoeker heeft daar meer begrip voor dan de andere. Het gebeurt inderdaad weleens dat mensen alles in één container gooien. Door ze uit te leggen wat waar hoort en waarom dit zo is, zijn mensen meer geneigd zich hieraan te houden. Als we nog bij verkeerd gesorteerde materialen kunnen, halen we die eruit om ze in de juiste container te sorteren. 

U heeft wel een verantwoordelijke job, tenslotte worden alle overbodige spullen gesorteerd door de aanbrenger maar u oefent controle op. Heeft u weleens last van agressiviteit als er betaald moet worden? Waarschijnlijk probeert men alles in de gratis containers te droppen?

Sommige mensen vinden dat ze al genoeg belasting betalen en dat ze daarom dus niet voor hun afval meer moeten betalen. Ook hierbij geldt dat uitleg meer inzicht geeft en dus voor meer begrip zorgt. We hebben een cursus gevolgd om dit soort situaties zo goed mogelijk te behandelen. Onderling bespreken we dit soort gedrag van bezoekers om elkaar goed op de hoogte te houden en ervaringen te delen.

Werkt u acht uur per dag? Alles speelt zich af buiten, dus ook in slechte weersomstandigheden. Lukt dat altijd? Wordt er daar rekening mee gehouden?

 Wij werken 7,5 uur per dag, behalve op vrijdag. Dan werken we 8 uur. Niet alleen de koude of regen in de wintermaanden zijn een uitdaging, ook de blakende zon is niet altijd aangenaam om 8 uur op het recyclagepark te vertoeven. We krijgen in de zomermaanden extra water en in de winter zetten we een extra kannetje koffie. We hebben ook aangepaste kleding om dag in dag uit buiten te zijn.

U heeft best wel een verantwoordelijke job, wordt dat gewaardeerd uw werk?

Ik hoop dat mijn eerlijkheid en mijn oprechtheid op de juiste manier ontvangen worden. Mijn doel is om mijn job zo goed mogelijk uit te voeren. Dit heeft ook tot gevolg dat je soms dingen moet zeggen of doen die minder aangenaam zijn. Deze horen echter bij mijn functie.

U levert een belangrijke bijdrage tot de bescherming van het milieu. Drukken de bezoekers weleens hun dankbaarheid uit of blijven zij onverschillig?

Mensen geven wel aan dat ze blij zijn dat het containerpark er is. We merken wel dat de jeugd meer begaan is met het milieu. Dit is in onze ogen een goede ontwikkeling. Regelmatig ontvangen we klassen van de lagere scholen die dan een rondleiding krijgen in ons containerpark

Wat vindt u zelf van uw job als milieubeschermer? Of zou u liever iets anders willen doen?

Ik ben zelf ook iemand die graag alles klasseert. Dat is in deze job heel handig.

Heel hartelijk dank voor dit interview. Iedereen beseft wel dat het containerpark en de parkwachters een bijzonder deel uitmaken van de bescherming van het milieu en de natuur. U draagt daar wel een grote steen bij en de aanbrengers van afval waarderen dat wel!

Meer info over het recyclagepark, de inzameling van de diverse afvalsoorten en de openingsuren kan je raadplegen op www.maldegem.be/recyclagepark en via de ophaalkalender die elk gezin omstreeks half december in de bus krijgt.

 ‘RESPECT ZIT IN KLEINE DINGEN’ en respect wordt aangeleerd van in de wieg. Foto’s fotograaf Els Stevens. Verwoord Marianne Posman

20-11-2018 om 18:38 geschreven door Marianne Posman 1

11-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

   

07-11-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

We streven naar één vuilniszak per maand, een hele uitdaging in Maldegem.

Foto’s en info Els Stevens. Verwoord Marianne Posman.

Composthoop 'yes in my backyard please', ofte wel 'yes, een publieke composteerplaats'!

Dankzij het nieuwe, derde composteer-paviljoen in Maldegem   zal dat lukken!  Tussen de GO! Middenschool & Atheneum COUMA - Mevr. Courtmans en de Kuma, hoor je de mensen zeggen: “We streven naar één vuilniszak per maand! Alle beetjes helpen om de afvalberg in de wereld te verkleinen, het milieu te beschermen, te starten in Maldegem.” Het is nog geen processie van ’t centrum naar het nieuwe composteer-paviljoen maar je ziet toch regelmatig de mensen gaan met een emmer of een tas vol huishoudafval op maandag- en donderdagnamiddag …. ’t Is niet ver, er wonen enorm veel mensen in de buurt die op een flat of in een huis zonder tuin wonen, dus ze zijn blij dat ze die zware restafvalzak niet meer naar buiten door de hoofdingang moeten sleuren en de scherpe geur van rottend afval in de flatgebouwen zal verminderen. Voorlopig liggen de openingsuren een beetje moeilijk voor de werkende mens maar er zijn enkele goede zielen die de afval ophalen en op maandag en donderdag naar het splinternieuwe composteer-paviljoen aan de Kuma trekken.  De compostlocaties hebben ook een sociale functie Op woensdag helpen mensen van de Vierklaver aan het paviljoentje aan het zwembad en het is ook een ontmoetingsplaats om eens over het weer te praten.

De mensen redeneren 'not in my backyard' of 'ver van mijn bed', maar het begint bij de eigen kleine leefwereld... kleine ingrepen van elk gezin hebben dus degelijk effect. Vlaams minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) wist vorige week nog te melden dat een Belg gemiddeld 2 kg voedsel per week, dus 104 kilo per jaar weggooit. 25 % belandt in de vuilniszak. Eén vuilniszak per maand is de uitdaging, composthoop 'yes in my backyard please', of wel 'yes, een publieke composteerplaats'. Het gaat eigenlijk ook over ‘de kunst van bewust leven’. Iedereen kan dagelijks economischer leven, maar sorteren vraagt wel veel inspanningen en veel tijd en ruimte.

Overal ter wereld ligt ontzettend veel troep op de grond en in het water. Het goed verwerken van afval, kost per persoon 5 à 10 euro. Vaak verdienen de mensen in de arme landen maar 100 of 200 euro per maand. Vijf procent van het broodnodige inkomen spenderen aan het verwerken van afval is voor deze mensen gewoon onmogelijk. Arme mensen zijn bezig met overleven. Niet alleen in ontwikkelingslanden, maar ook in de Westerse wereld zijn veel mensen niet met ‘bewust leven’ bezig. Sommigen balanceren een beetje tussen overleven en het vergaren van de cruciale levensbehoeften. Voor hen zijn gratis vuilniszakken prioritair. Elk individu kan de aarde beschermen, iedereen heeft wel degelijk impact op de planeet. Velen zijn vaak wel bereid om te betalen voor de duurzame producten zelf, maar niet voor de verwerking van het afval van deze producten. Bijgevolg laat elk mens een enorme ecologische voetafdruk achter. Het is hoog tijd.

Als het over water- en zee verontreiniging gaat, kunnen we refereren naar de Ocean Cleanup,  een project om plastiek afval op te ruimen uit de oceanen dat bedacht is door Boyan Slat (1994), een Nederlands uitvinder en milieuactivist.

‘Bewust leven’, is een gewoonte die je kunt vormen voor de rest van je leven. Op de Vlaamse scholen wordt al tientallen jaren het belang van sorteren en het beschermen van het milieu er van kleins af ingepompt, niet alleen door de bio - of technologie leerkracht maar het onderwerp komt ook ter sprake in alle taallessen. Wie school gelopen heeft de laatste vijftig jaar en goed geluisterd heeft, zou de natuur beschermen. In principe zou er in Vlaanderen geen zwerfvuil mogen liggen, zeker in Maldegem niet en toch …. Ze laten zelfs heel kleine kinderen los op de natuur om zwerfvuil op te rapen. Hoe gevaarlijk is dat nu?

‘Bewust leven’ betekent verantwoordelijkheid nemen voor de manier waarop je consumeert en de  gevolgen daarvan. We kunnen elkaar helpen.

Een  op de 10 Vlamingen kunnen niet alles gedaan krijgen op één dag. Het levenstempo van de werkende mens is te hoog, werkdruk op de werkvloer, lange rit heen en terug van de werkplek, druk van de vrijetijdsbestedingen van de kinderen als die er zijn, en het enorme aanbod van mogelijkheden om vrije tijd in te vullen. Dit alles werkt drukkend, er is geen tijd meer over, zeker niet om te sorteren en te  recycleren wat veel tijd vraagt. Bewust leven is soms tijdrovend. Het is aan de andere generaties een steentje bij te dragen.

Het is nog een lange weg te gaan. In elk geval Maldegem doet er iets aan, met het derde publieke Composteer-Paviljoen. Allicht wordt het aantal uitgebreid in de deelgemeenten. We moeten meer verantwoordelijkheid nemen op dit gebied. Zie p 8 Maldegem magazine en info internet.

Foto’s en info Els Stevens. Verwoord Marianne Posman.

Bijlagen:
_C7A1275compost_C7A1275.JPG (143.1 KB)   
_C7A1278compost_C7A1278.JPG (130.6 KB)   
_C7A1284compost_C7A1284.JPG (136.1 KB)   
_C7A1291compost_C7A1291.JPG (113.2 KB)   

MARIANNE POSMAN brengt nieuws over uitgeweken talent in Maldegem.

WAAROM BELGEN GELIJK HEBBEN EN NEDERLANDERS GELIJK KRIJGEN. Mick Matthys.

‘Toen ik als kind in Maldegem woonde zag ik ooit een Zeeuwse vrouw in traditionele klederdracht door het Peurke fietsen en vond dat toen erg ouderwets. Ze bestaan nog altijd. Later kreeg Nederland de naam progressief, open en tolerant te zijn. Dat is verleden tijd, zegt men. Eenmaal aan het werk in Utrecht maakt ik volop kennis met de Nederlandse manier van leven. In het begin was het aanpassen, later voelde ik me er goed thuis. Ik leerde om te gaan met de vooroordelen over en weer. Ik merkte al snel dat veel Nederlanders België zagen als een gezellig volkje met een schattig taaltje. Maar ook dat Vlamingen vaak last hadden van een soort Calimerocomplex dat zij dan bescheidenheid noemden.

Vlamingen in Nederland voelen zich over het algemeen welkom, maar vaak hoorde ik dat dit voor Nederlanders in België niet het geval was. Hoe komt dat? We zijn toch buren en spreken toch dezelfde taal? De ruimtelijke afstand is klein maar de culturele afstand is erg groot. Ik wilde weten hoe Nederlanders in België en Belgen in Nederland omgingen met die cultuurverschillen en of zij erin geslaagd zijn ermee om te gaan en te integreren in het andere land. Ik heb 30 Nederlanders in België en 30 Vlamingen in Nederland geïnterviewd over vooroordelen en clichés, taalverschillen, omgang met macht en hiërarchie, emancipatie, economie en arbeid, onderwijs en gezondheidszorg. Voor het hoofdstuk over taal heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de opvattingen van Johan Taeldeman uit Kleit (zijn tante was ook mijn tante). Ik heb gemerkt dat sommige vooroordelen wel en veel vooroordelen niet kloppen en dat het met bepaalde vooroordelen juist andersom is. Mick Matthys.’

Het boek werd gepresenteerd in Brussel in het Vlaams-Nederlands huis voor cultuur en debat, Leopoldstraat 6 op 20 september om 20 u (met Joke van Leeuwen) en in Amsterdam in het Vlaams-Nederlands huis De Brakke Grond, Nes 56, op 25 september om 20 u (met Marieke van Bommel van het Mas-Antwerpen).  

Groot-Maldegem als grensgemeente had altijd banden met Nederland. Het boek is heel interessant, vlot en duidelijk, zeker al omdat het geschreven is door een professor, afkomstig van de Rapenburgstraat, Maldegem. 

Wie het boek graag heeft (19,99 euro) kan me een mailtje zenden voor 18 september: livinaleonie@live.be of telefoon 050 71 29 11 of in de Standaard boekhandel.

Bijlagen:
mICK 2.jpg (73.3 KB)   

MARIANNE POSMAN brengt nieuws over uitgeweken talent in Groot-Maldegem.

MARIA SESSELLE bracht de vredesboodschap in haar nieuwe uitgave, VUUR!

Het prachtige boek VUUR, 200 blz. met kleurrijke kaft en foto’s van schoonzoon natuurfotograaf Peter De Craene werd gedrukt in Maldegem bij Drukkerij Van Hoestenberghe en wordt te koop aangeboden in de Standaard Boekhandel, Maldegem, Eeklo, Brugge en Deinze.

Het boek  kan rechtstreeks verkregen worden met een mailtje naar sessellemaria@skynet.be.

De familienaam Sesselle klinkt als een klok in Groot-Maldegem. Talrijke familieleden bundelen enorm veel talent en haalden vaak krantenkoppen. Maria Sesselle ontroert met woorden en doet de mens mijmeren naar meer.

Haar gedicht VLIEGEN beschrijft een piloot in de oorlog van 40 – 45 én is in opdracht geschreven, verplicht schrijven is altijd heel moeilijk voor een kunstenaar en het onderwerp ‘oorlog’ heeft soms een bittere smaak. Na een bezoekje aan haar kunstzinnige broer in beelden, Johan Sesselle kreeg zij inspiratie, ze stopte vlug op een smalle parkeerstrook en schreef razendsnel het hele gedicht, zonder achteraf nog iets te moeten verbeteren. Een unicum want dit gebeurt zelden. Een dichter werkt hard, wikt en weegt soms dagenlang elk woord om aan een totaalplaatje te komen dat de mensen boeit en raakt.

Alle gedichten van Maria Sesselle zijn blijvers en zij won talrijke prijzen. Haar palmares is indrukwekkend en haar werk wordt nog gelezen en voorgedragen op bijeenkomsten, tijdens voordrachten en workshops in scholen, tijdens plechtigheden in heel Vlaanderen.

De stad Eeklo, de Cultuurdienst, de stafmedewerker Frederik Roegiers, de directrice van de kunstacademie Roos Lauwaert, de muziekmaatschappij De Pijpers en talrijke organisaties en personen brachten hulde aan deze aantrekkelijke dichteres tijdens Open Monumentendag, een feestelijk gebeuren rond poëzie en oorlog met een kunstwerk aan de  Balgerhoeke brug, met haar gedichten op spiegels in een groen hoekje aan het kanaal als aandenken aan de 54 901 0000 slachtoffers en 10 000 000 gesneuvelde militairen.

Haar gedicht ‘VUUR’ werd vertaald in het Engels ‘Flight’ door de Commonwealth Wargraves Commission, een hele eer en ook   in het Duits, in het Frans, opdat alle nabestaanden van de slachtoffers het zouden kunnen begrijpen, een troostende gedachte. Germanisten-leerkrachten Hilde De Munter, Veerle Van de Walle en schrijver Albert Verleyen lazen de gedichten voor. Maria Sesselle bracht hulde aan bijna 65 miljoen mensen die sneuvelden in Europa tijdens de oorlog en eindeloos verscheurend verdriet brachten in 65 miljoen gezinnen. Nog hebben de machtshebbers niets geleerd en oorlog heerst overal elders, wat Maria Sesselle ook brengt in haar gedichten.

Foto:  De Schepen van Cultuur, Rita De Coninck,  Eeklo overhandigt bloemen aan de dichteres, Peter De Craene, natuurfotograaf, Zomergem, www.uitwaaien.be. Toerisme tip: Balgerhoeke brug.

Bijlagen:
Maria_Balgerhoeke 9 sep 2018 0G5A5293 - kopie.jpg (891.5 KB)   
Maria_Balgerhoeke 9 sep 2018 0G5A5305 - kopie.jpg (646.4 KB)   
Maria_Balgerhoeke 9 sep 2018 0G5A5315 - kopie.jpg (890.9 KB)   
Maria_Balgerhoeke 9 sep 2018 0G5A5337.jpg (1.1 MB)   
Maria_Balgerhoeke 9 sep 2018 0G5A5342.jpg (672.9 KB)   
V.M. Maria Seselle uitgeweken talent.docx (253.3 KB)   

                    VERHUURD  NOORDSTRAAT 99990 MALDEGEM

              INSTAPKLAAR 2 - slaapkamer APPARTEMENT

- Bewoonbare oppervlakte 95 M2

- Aantal slaapkamers: 2

- Vrij vanaf 01/04/2019

- Huurprijs : 575 euro /maand

- Gemeenschappelijke kosten: 60 euro / maand vast.

- Garage: inbegrepen in huurprijs .

Goed geïsoleerd: EPC score : 139  KWH / M2 , laag energieverbruik.

LED verlichting

Indeling:

- Inkom

- Toilet

- Ruime living  (35 M2)

- Aparte ingerichte keuken  (10,2 M2)

- Berging  (2,6 M2binnen) – Berging ( 1,1 M2 op terras )

- Twee slaapkamers (14,7M2 – 14M2). Beide slaapkamers met toegang naar terras.

( 3,5M2 ).

·       Badkamer met meubel-dubbele lavabo, bad/douche  (5,5 M2)

Beschrijving:

-Videofoon

- Tweede verdieping

- Verwarming aardgas (Vaillant eco TEC plus)

- Aparte tellers voor water, gas en elektriciteit

- Volledig gereinigd, behangen en geschilderd, instap klaar

- Voorzien van alle verlichtingsarmaturen LED en gordijnrails

- Waterverzachter

- Geen huisdieren

- Niet roken

Inlichtingen en afspraak : GSM 0487 177904. louis.posman@telenet.be

Bezichtigen na afspraak

Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

11-10-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Zal een werkje zijn voor de winter om het in orde te brengen, nu geen tijd!

Sorry en de groetjes uit Maldegem!

Marianne Posman

Fotograaf Els Stevens

04-10-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.

Inleiding.

Marcel Dhuyvetter werd geboren in IJzendijke,  Nederland op 23 juni 1917, ietsje meer dan 100 jaar geleden.

Hij had een broer Omer Dhuyvetter, onderwijzer Broeder Raymond  in de broederschool, Stationsstraat nummer 56. Omer was geboren op 27 juli 1922.

 Omer en Marcel waren de zonen van Engelbert Dhuyvetter, geboren in Kaprijke op 6 juni 1879. Marcel had nog een zuster Clara Dhuyvetter. Zij bleef na haar huwelijk met een Nederlander, in Nederland wonen. De  ouders Dhuyvetter waren Belgen, maar zij vluchtten naar Nederland tijdens W.O. I en op die manier werden hun kinderen in Nederland geboren. Ze kwamen pas terug naar België in 1926.

Marcel Dhuyvetter deed zijn legerdienst vanaf 25 februari 1937. Hij was toen een jonge twintiger op de vooravond van de wereldoorlog. Hij nam deel aan de 18-daagse Veldtocht  van 10 mei tot 28 mei 1940, tegen de Duitsers en werd door hen gevangen genomen. Hij is dus oud-strijder.

Marcel Dhuyvetter was postbode vanaf 1950 in Maldegem, hij had diverse ronden doorheen de gemeente, eerst met de fiets, later met de auto. Hij koestert mooie herinneringen uit zijn lange loopbaan.

Hij trouwde  met Irma De Kezel  in 1942. Pastoor Sies zegende het huwelijk in.

Pastoor Sies is geboren als Franciscus Sonneville op 18 juli 1870 in
Destelbergen. Vader Charles en moeder Pauline Vereecken hadden een boerderij in de Kerkstraat. Franciscus was de tweede oudste van  zes kinderen. Vader vond dat zijn zoon niet geschikt was voor de zware boerenstiel. Hij mocht studeren aan het college in Eeklo. In 1893 werd hij priester gewijd en mocht hij onmiddellijk aan de slag als subregent aan het Sint-Antoniuscollege in Ronse. In 1897 werd hij aangesteld als onderpastoor in Wichelen. Over die periode is niet veel gekend, hij zweeg daar liever over. Wat we wel weten is dat hij enkele jaren uit zijn ambt gestapt is en handelaar in boter en eieren werd. Hij zei ooit over zijn periode in Wichelen: "Daar heb ik mijne stiel geleerd!" Hij bedoelde daarmee eigenlijk: ‘Ik heb daar leren pensen (stropen)!’ Op 7 februari 1918 werd hij aangesteld als pastoor in Watervliet, hij verbleef er 28 jaar! Hij overleed er op 5 december 1946. Hij ligt begraven op het kerkhof van Watervliet. In Watervliet kreeg hij de naam "Sies". Hij was een volksvriend, een fratsenmaker maar geen clown! Hij nam het vooral op voor de armen. Sies was heel gekend als penser (stroper) en jager, samen met de "grote" boeren. Veel van het wild dat hij schoot of uit zijn netten en stroppen haalde deelde hij met de behoeftigen. Het gebeurde wel eens dat hij 's morgens vroeg uit de polder kwam met een haas of een konijn, hij bond dat onder zijn soutane en zo deed hij de vroegmis! Hij had het hart op de tong en gaf menige gierige rijkaard een veeg uit de pan. Regelmatig kwam hij in aanvaring met zijn oversten. Het geld dat hij ophaalde met St.-Pieterspenning hield hij in Watervliet. "Rome, dat is veel te ver", zei hij daarover. Het boek over zijn leven in Watervliet,  geschreven door de Watervlietnaar Jef De Paepe, staat vol van anekdoten. Hierop is de belevingswandeling "Op stap met Paster Sies" van Norbert De Coster ontstaan.

In 1944 zetten de Duitsers Watervliet onder water en het echtpaar Dhuyvetter moest te voet met het kleine kindje Paula op de arm, door ’t water vluchten naar Waterman-Oudeman. In Maldegem woonden zij in de Vakekerkweg 64, later in de Politieke Gevangenenlaan, Maldegem. Zij vierden hun 67^ste huwelijksverjaardag met de hele familie. Het spreekt vanzelf dat Marcel nog altijd zijn echtgenote mist.

Marcel Dhuyvetter en Irma De Kezel  hadden drie dochters Paula (Watervliet, 26 08 1942), Christiane (Watervliet,16 10 1947) en Marleen (Eeklo, 07 03 1955) en de nakomelingen vormen vijf generaties: Ann en Philippe Debbaut, Veerle Landuyt, Thomas, Simon en Lien Swankaert.

Vierde generatie: Nicolas en Mathieu Deligne, Meghan Debbaut, Naomi, Massimo en Matteo Dhont.

In juni 2017 werd Tiesj Waerniers geboren als schitterend achterkleinkind – verjaardagscadeau voor zijn 100-jarige overgrootvader.

Vijfde generatie: Axelle en Vince Mouton, kleinkinderen van Veerle Landuyt. 

Marcel werd katholiek opgevoed en geloof en kerk bleven zijn leven en zijn gezin beïnvloeden. Hij ging naar de zondagsmis, de kinderen werden gedoopt, deden hun communie en trouwden in de kerk. Toen was dit de normale gang van zaken. De meeste oudere mensen zijn nog verbonden met de kerk door hun opvoeding. Hij is gestopt met de kerkgang toen hij negentig jaar werd en volgt nu de eredienst op de VRT.

Als 100-jarige kan hij terugblikken op een mooi en lang leven. Geloof en kerk waren verbonden met het dagelijks leven. Nu is de kerkgang en het geloof fel verminderd door allerlei omstandigheden en misschien ook wel wat door de achterhaalde visie van de paus en zijn omgeving die zich te weinig kunnen of mogen aanpassen aan de wijzigingen in de samenleving. Vroeger werden soms jonge mensen gedwongen door hun familie om priester of nonneke te worden. Zij waren de eersten later om hun roeping te wijzigen. Anderen volgden een roeping met verkeerde bedoelingen, met alle gevolgen van dien, niemand heeft daar echt grip op.

Marcel brengt een belangrijke, vredelievende  boodschap naar de ander: ‘Leer de anderen te aanvaarden zoals ze zijn, godsdienst, politiek, kleur, ras, afkomst, uiterlijk, kledij  mogen geen rol spelen. Als iedereen zijn best doet om met elkaar overweg te komen, dan zijn er geen problemen, geen ruzies, geen vetes en geen oorlogen.

Als 100-jarige kan je enkel dankbaar en tevreden zijn met het geluk in het leven, omringd door kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Getuigenissen over 100 jaar kerk. Foto's  Els Stevens. Tekst M. Posman

26-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

25-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

E.H. Pastoor-Moderator en Ere-deken 

Stefaan DE PAEPE 

neemt afscheid van Groot-Maldegem eind september 2018.

https://photos.app.goo.gl/5u6DGndhgnDT4BVEA

Hij werd geboren in Gent op 29 oktober 1946, werd licentiaat Toegepaste Theologie, gaf les en was onderpastoor in Eeklo, was proost van de Arbeidersbeweging in Sint-Niklaas en was pastoor-deken in Ledeberg.

Hij kwam in Maldegem op 21 april 1996. Hij was de parochieherder van de Sint-Barbaraparochie in Maldegem op 6 mei 1996,  van de Sint-Vincentius à Paulo-parochie in Kleit op 6 februari 2000, van de Sint-Adrianusparochie in Adegem op 30 december 2008, van de Sint-Jozefsparochie in Maldegem-Donk op 2 april 2018 en van de Sint-Petrus en Paulusparochie Middelburg op 2 april 2018 tot begin september. Een zware taak.

Op zijn eigen, rustige manier leidde deze vriendelijke, rijzige priester tweeëntwintig jaar lang alle erediensten, aanvankelijk in de Sint-Barbarakerk van Maldegem en later in alle kerken van Groot-Maldegem. Elke eredienst droeg zijn stempel, sereen, ingetogen, medelevend, vrolijk en blij voor de kinderen. Hij legde het evangelie uit op zijn eigen manier, soms met een kwinkslag, maar zeer duidelijk. Naargelang de situatie paste hij zich aan. Hij was aanwezig bij alle evenementen in de diverse parochies, hij bezocht de zieken, hij stond de mensen bij in hun verdriet en hij was aanwezig op bijeenkomsten van verenigingen. Hij was een baken voor velen. Met onze uitstekende parochieherder verliezen velen een houvast. Hij laat een leegte achter in alle parochies maar Maldegem zal ook zijn opvolger. E.H. Luc Mertens verwelkomen midden oktober.

Elke parochie wordt gedragen door de priester, de parochieploeg, de kerkraad en een heel team medewerkers. De parochies zullen hem missen. Voor meer informatie, raadpleeg de Jaarboeken Ambacht of het kerkarchief en bekijk de filmpjes van Noël Ryheul met de glimlach.

Vaart wel…. in het Woon en Zorgcentrum Eke-Nazareth, dichterbij uw geboortestad.

We citeren Manu Verhulst:  ‘De priester is vandaag een zeldzaam exemplaar, tevreden en gelukkig in een wereld van ‘nooit genoeg’. Zijn vrede zit vanbinnen, in de binnenkamer van zijn hart als hij luistert naar Zijn Heer en Vriend. En elke avond mag Hij hem na bidden: “Hij die mij gezonden heeft, is altijd bij Mij. Hij laat me nooit alleen.” (Joh. 8, 29).

Op 30 september 2018 wordt afscheid genomen met de medewerking van de vijf Maldegemse parochies. Foto ‘Kerk en Leven’. 

https://photos.app.goo.gl/5u6DGndhgnDT4BVEA

Verwoord. M. Posman. Foto's internet, Els Stevens en M.J. De Clerck.

25-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

25-05-2018

“Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel  2. Het is nu wel zo dat de parochiepriesters in Maldegem en in andere dorpen, het gedurende de eerste helft van de vorige eeuw niet echt moeilijk hadden om de evangelische boodschap te verspreiden. De parochianen waren gelovig, godvrezend  en hadden respect voor de geestelijken. Het grootste deel van de bevolking was arm Een bemerking van Remi De Roo stemt tot nadenken. Remi, Jozef, René De Roo, geboren in Brugge op 12 11 1929, opgegroeid  in Vake  gaat al heel zijn leven naar de zondagsmis. Toen hij klein was trokken hij, zijn broers en zussen te voet naar de kerk, later met de fiets en dat is zo gebleven tot op heden. Nog heel wat buren en kennissen gaan naar de kerk, maar dit zijn oudere mensen. Het geloof en de kerk hoorden vroeger bij de opvoeding, bij het onderwijs en het dagelijkse leven, zegt Remi. Geloof was een houvast. De laatste jaren merk je toch wel heel duidelijk dat de kerkgang afschrikwekkend snel achteruitgaat.    De jongere generaties interesseren zich niet meer voor de kerk, zij zijn niet meer gelovig, hoewel ze wel hun kinderen laten dopen, hun communie laten doen, naar katholieke scholen laten gaan of toch ‘godsdienst’  laten volgen. Sommige jonge mensen trouwen nog in de kerk maar heel veel uitvaarten grijpen plaats in troosteloze zalen van een begrafenisondernemer. Op een of andere manier hebben veel mensen liturgie afgezworen, de kerkelijke rituelen zeggen hen niets meer. Een groot deel van het Vlaamse cultuurpatrimonium gaat op die manier aan hen voorbij. Het erfgoed, de eeuwenoude rituelen raken in de vergeethoek, wat wel heel jammer is. De lichamelijke kenmerken worden doorgegeven in het nageslacht, de liefde en de herinneringen blijven bewaard maar het geestelijk erfgoed wordt niet meer geërfd, wat toch betreurenswaardig is. (R De Roo) In het Liber Memorialis ecclesiae et parochiae Sanctae Barbarae, Maldegem noteerde sinds 1872 elk parochiepriester, pastoor/deken de verwezenlijkingen tijdens de ambtsperiode. De parochieherders van Maldegem waren stuk voor stuk, ondernemende mensen die het goed voor hadden met alle lagen van de bevolking. Aan de ene kant waren er de adel, de burgerij, de landeigenaars, de welstellende klasse waartoe de priester door zijn studies en opleiding eigenlijk ook hoorde en die hij ook nodig had om het lot en de levensomstandigheden van het grootste deel van de bevolking van Maldegem, de armen, de ongeletterden een hoger niveau te bezorgen en allen dichter tot elkaar te brengen, zodat Maldegem grotendeels eensgezind en overwegend katholiek kon blijven bestaan en bloeien. Eind 19de eeuw en begin 20ste eeuw ontstond ook in Vlaanderen de industriële revolutie. In de steden Gent, Aalst maar ook in Eeklo en Waarschoot ontstonden textielweverijen en spinnerijen waar soms duizenden mensen werkten, mannen, vrouwen en heel veel kinderen, in mensonterende situaties. De werkomstandigheden waren erbarmelijk, soms barbaars en de lonen waren zeer laag. Men kon spreken van echte uitbuiting. De arbeiders groepeerden zich om tegen de uitbuitingen te strijden, de eerste syndicaten van socialistische inslag ontstonden. Denk maar aan priester Adolf Daens die zich het lot van de fabrieksarbeiders aantrok op het eind van de negentiende eeuw en op felle weerstand stootte van de bezittende klasse, gesteund door de kerk. De clerus die zich meestal ophield in de burgerij zag de bui hangen en sommigen zagen de noodzaak in dat ze ook iets moesten doen voor de arme werklieden en het boerenvolk. Een stap naar ontvoogding. Historiek. 19de eeuw. Pastoor Emmanuel Verstraete (Eeklo 1824 - Maldegem 8 juni 1888) had zich naast zijn ambt als zielenherder, vooral toegespitst op het katholiek onderwijs in Maldegem, ten koste van het bloeiend gemeentelijk onderwijs dat op die manier werd gedwarsboomd wat een blijvende kloof creëerde tussen katholieken en liberalen in ons dorp. De godsdienstlessen in het officieel onderwijs stonden op een laag pitje en dat strookte niet met de idealen van de parochieherders. Kennis van religie is levensnoodzakelijk om alles wat in de wereld gebeurt te begrijpen. De eerste Zusters Maricolen landden in Maldegem, onder leiding van Moeder Ida. In het begin gaven de zusters les in de zondagsschool. In datzelfde jaar kochten Kanunnik Andries en pastoor Teurrekens (pastoor van 1880 – 1888) een stuk grond aan de Markt en in 1874 werd de eerste steen gelegd van het KLOOSTER dat nu nog het gezicht van de Maldegemse markt bepaalt. In 1875 voldeed de school aan alle eisen. In 1885 werd er een mandenschool opgericht om arme meisjes op te vangen. Ze kregen wat les en werden intussen aan ’t werk gezet en voor hun werk betaald. Bron Jaarboeken Ambacht, boek Parochiaal Leven en Liber Memorialis.  Tekst Marianne Posman.  Foto M.J. De Clerck. (2) (wordt vervolgd).

25-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MARIANNE POSMAN brengt: “Getuigenissen over 100 jaar kerk” in Maldegem.

“Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 3.

Historiek. 19^de eeuw.

Nico Vercruysse (1937) getuigt: ‘Ik was de zoon van Medard Vercruysse en Alice De Lille. Wij woonden in een melk- en kaaswinkel tijdens mijn jeugdjaren naast de huidige Spar De Linde op de Marktplaats in Maldegem. Ik liep school in de Broederschool en aangezien de woning van mijn ouders geen tuin had, mocht ik op straat spelen en ’s zondags ging ik naar de patronage, het Vakantie Patronaat (V.P.) op de hoek van de Mevrouw Courtmanslaan, rechtover de ingang van het Koninklijk Atheneum waar men kinderen op zondag aangenaam en godvruchtig bezighield en waar geturnd werd en waar toneeltjes werden opgevoerd enz. Heel wat gebouwen in Maldegem werden opgetrokken voor de armen, de jeugd, de verenigingen enz… met gelden en giften van en aan de kerk’

Na het overlijden van Pastoor Emmanuel Verstraete op 8 juni 1888 werd de 54-jarige dynamische en welgestelde priester Henricus Bouckaert (Waarschoot 01 01 1834 – 16 11 1911) als pastoor ingehuldigd op 12 juli 1888 in Maldegem. De Maldegemse Sint-Barbaraparochie had het geluk dat E.H. Henri BOUCKAERT er tot pastoor benoemd werd. Pastoor Bouckaert was een gefortuneerd man met een duidelijke plan om zijn fortuin ten dienste te stellen van de Maldegemse bevolking. Pastoor Bouckaert had zijn strepen al verdiend in Gentbrugge. Hij had kasteelheer Philippe Van de Velde gevraagd om een ‘Hospice’, een hospitaal en rustoord te bouwen voor de zieke en arme bevolking. Vanaf 1881 kwam het ‘gesticht’ of ‘hospice’ Sint-Joseph in gebruik, onder leiding van de Zusters van Waarschoot. Het Sint-Joseph Hospice werd de voorloper van AZ Maria Middelares Gent! Uit dankbaarheid bestaat er in Gentbrugge, een Henri Bouckaertstraat.

E.H. Henricus Bouckaert stortte zich onmiddellijk op het onderwijs voor klein en groot in het centrum en op het platteland in Maldegem. Hij kocht in 1888 een enorm stuk grond aan Juffrouw Storme en aan de kinderen van Himschoot, in de huidige 39e Linielaan 4, Maldegem en liet er een schoolvleugel met acht klassen bouwen achterin aan de nieuwe buurtweg. In 1889 konden de Broeders Hiëronymieten van Sint-Niklaas lesgeven in de ‘BROEDERSCHOOL’. E.H. Henricus Bouckaert liet ook ‘HET BROEDERHUIS’ optrekken voor de broeders-onderwijzers.

Toen alle broeders overleden of vertrokken waren konden vanaf 2004 de Maldegemse verenigingen voor hun activiteiten terecht in Het Broederhuis. De nieuwe accommodatie moest de leemte opvullen die er kwam na het wegvallen van De Gilde als parochiecentrum.  De vzw Dekenale Werken van het dekenaat Maldegem kreeg een erfpacht op de gebouwen van de gebroeders Hiëronymieten aan de 39ste Linielaan. Ook de vroegere kapel werd verbouwd. De ruimtes zijn in de eerste plaats bedoeld voor de parochiale verenigingen, maar ook anderen kunnen er al dan niet eenmalig gebruik van maken.

In 1890 liet pastoor Henricus Bouckaert een PATRONAGE OF GILDEHUIS voor jongens bouwen in de tuin van de broederschool, nu de refter en het bijgebouw van de lagere school bovenbouw De Ark II. De patronage liep tot aan de garage van Aloysius of Aloïs Elias, aanvankelijk smid later mecanicien en garagehouder en verdeler van het automerk Ford, na W.O.I., in de Voorstraat 7, vanaf 1936 de Mevrouw Courtmanslaan genoemd. De dochter van Aloïs, Madeleine Elias en haar echtgenoot August Standaert hadden er jarenlang een prachtige villa. Nu staan er op het domein Elias, o.a. vier rijhuisjes van Hyboma rechtover het Koninklijk Atheneum en op de hoek een flatgebouw.

Velen herinneren zich nog de patronage. Activiteiten zoals sport, spel, zang, toneel en godsdienst voor jongens grepen er plaats. Die patronage werd uitgebreid door de opvolger van H. Bouckaert, namelijk pastoor Petrus Van Loo in 1911. Het gebouw is afgebroken voor de aanleg van de Kanunnik Andrieslaan, een verbindingsstrook pas ontstaan tijdens de jaren dertig onder het bewind van de Familie De Lille. Van de tuin van de Broeders en de Broederschool nu speelplaats lagere school De Ark van de Zusters Maricolen, kon men naar die patronage.

De patronage verloor ook haar functie in 1930 met het ontstaan van talrijke jeugdbewegingen in Maldegem. Dank zij die scholen, die recreatiezalen enz. had de kerk invloed op de bevolking. Naast de Broederschool, het Broederhuis en de Patronage realiseerde Pastoor H.  Bouckaert nog talrijke projecten.

Bron: Boek Parochiaal Leven en Liber Memorialis. Tekst Marianne Posman. Fotograaf Els Stevens (broederhuis). (wordt vervolgd).

24-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

 “Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.”  Deel  4.

Historiek. 19^de eeuw. 

Pastoor Henricus Bouckaert was door God gezonden in Maldegem, hij bracht veel veranderingen ten goede. 

Hij zorgde voor uitbreiding van het katholiek onderwijs en voor nuttige vrijetijdsbestedingen voor klein en groot.  

Denise Verplaetse (15 11 1925) getuigde: ‘Ik ben opgegroeid in het weeshuis in Maldegem. Mijn moeder stierf heel vroeg en de familie kon al mijn zussen en broers niet opnemen. Ik kwam terecht in het weeshuis. We werden er goed begeleid en opgeleid. Ik leerde de schrijnwerker Denys Van Haecke kennen en samen hebben wij een mooi gezin grootgebracht in de Speyestraat in Maldegem.’

Bovendien liet Pastoor Henricus Bouckaert in 1890 een weeshuis bouwen naast het bestaande klooster dat dateerde van 1874. Je kan dat nog zien aan de verschillende gevelstenen vooraan. De prentkaart van het klooster dateert van 1909, er was nog geen Nieuwstraat aangelegd, achteraan staat de Molen en er rondom waren velden, boomgaarden en moestuinen. Het klooster is in 2018, 128 jaar oud en een beschermd gebouw, het blijft een deel van het marktgezicht. 

De wezen van het weeshuis verlieten het klooster als ze werk vonden of als ze trouwden, sommigen hadden levenslang een familieband met de zusters en met elkaar. Velen herinneren zich Jeanneke, die levenslang in het klooster bleef wonen, als keukenhulp en manusje van alles. Zij was een overblijfsel van het voormalige weeshuis.

De kapel in de 39e Linielaan naast de Broederschool dateert van 1900. De gedenksteen in de achtergevel vermeldt: "Ter ere van de Heilige Antonius van Padua” E.H. H. Bouckaert, pastoor, Maldegem, 25 juni 1900". In 2004 kreeg de kapel een herbestemming als polyvalente ruimte voor het parochiaal verenigingsleven en dit onder de benaming van ‘Het Broederhuis’.

In 1894 richtte E.H. H. Bouckaert een school op in het Vossenhol met een huisje voor de lesgevende religieuze(n). De kinderen werden nu ook onderwezen op het platteland. Zij moesten die lange voettocht naar het centrum niet meer ondernemen. Duizenden kinderen van toen nog heel grote gezinnen liepen er school. Sommige ouders verkiezen een klein wijkschooltje i.p.v. mastodonten voor hun kinderen . Het gebouw staat er nog, het is dus (1894 – 2018) 124 jaar oud en is nog altijd een gegeerd wijkschooltje voor de lagere schoolkinderen uit de buurt. Er naast is een kapelletje.

E.H. H. Bouckaert liet een kant- en borduurschool voor de meisjes bouwen, boven de poort van een woning in de smalste strook vooraan in  de Noordstraat, eigendom van de Kerkfabriek. Het huis en de poort zijn er nog, de poort geeft toegang tot de tuin van de dekenij/pastorij. Heel veel meisjes kregen er wat godsdienstonderwijs terwijl ze leerden kantklossen en effectief borduren van ’s morgens tot ’s avonds tegen een klein uurloon. Volgens talrijke bronnen was dit een verdekte vorm van kinderarbeid. 

Bron: Boek Parochiaal Leven en Liber Memorialis. Tekst Marianne Posman.

Prentkaart 1909 internet.

Fotograaf Els Stevens : Vossenhol, schooltje 123 jaar oud en kapelletje. 

23-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

 “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel  5.

‘Getuigenissen over 100 jaar kerk’, toont aan dat de kerk altijd een grote rol heeft gespeeld in de samenleving. Nu krijg je vaak opmerkingen van ‘ongelovigen’ of hoe je hen ook noemt, over die kerk en die gemeenschap, alsof alle kwaad van sommige bedienaars komt en dat de kerk geen recht zou hebben op staatssubsidies. 

Historicus en Maldegemnaar André Posman (02 08 1946) oordeelt anders: 

‘De bedienaars van de eredienst krijgen een karig loon. Indertijd had ik een goede vriend die priester was en hier en daar pastoor en hij verdiende geen 15 000 BF. dat was nog geen 400 €. Ik had toen met een gelijkwaardig universitair diploma een pak meer. Hij huurde ook nog een huis, als ik me niet vergis... De lekenhelpers die in de gevangenis in naam van het humanistisch verbond, een pendant van de loge, helpen en dies meer, krijgen ook een loon. Het zit zo, dat na het verlies van de kerkelijke goederen tijdens en na de revolutie, Napoleon dit goed maakte door de geestelijken door de staat te betalen.

Godsdienst is cultuur en dat mag gesubsidieerd worden, zoals klassieke muziek, muziekscholen, scholen in het algemeen, sport enz. De loge moet daar zo geen grote mond over opzetten. Kwestie is, dat de kerk nog altijd een zeer groot patrimonium heeft, dat eigenlijk beschouwd wordt als een nationaal patrimonium, dat wordt onderhouden door de staat, maar het beheer van dat onderhoud is meestal nog in handen van de geestelijkheid. Dat zal nu veranderen, aangezien de pastoors uitsterven... Er zijn daar allemaal wetten voor, misschien eens zoeken op internet?

E.H. H. Bouckaert (01 01 1834 – 16 11 1911) liet een kant- en borduurschool voor de meisjes bouwen, boven de poort van een woning in de smalste strook van de Noordstraat, Maldegem. Die kantschool werd vanaf 8 januari 1929 tot 1961 de ‘Middelbare Landbouwhuishoudschool’ waar vele dochters uit de landbouwsector, opgeleid werden tot goede huisvrouwen van boerderijen, ze volgden er landbouw en huishoudkunde. Juffrouw Clara De Smet uit de Mevrouw Courtmanslaan maar ook de onderpastoors E.H. De Letter, Baes, Boënne, Van de Geuchte en Pieter Geerts (1944 – 1952) gaven er les. Toen de ‘Familiale’ richting voor meisjes opgericht werd bij de Zusters Maricolen, had die Middelbare Landbouwhuishoudschool geen toekomst meer. De school stond leeg. De Chiromeisjes kwamen er wel eens terecht op zondag bij regenweer.

De Broederschool, opgericht door E.H. H. Bouckaert werd onder de bescherming van Sint-Antonius geplaatst. Op 29 augustus 1898 werden de school, de patronage en het broederhuis door de pastoor verkocht aan de broeders Hiëronymieten. In de jaren 1920 en in 1932 en 1941 werden de schoolgebouwen uitgebreid en werd de schoolvleugel met een verdieping verhoogd.

Gaan we even terug naar ‘De Gilde’.

In het ‘Parochiale Leven’ van het Ambacht, p 82 e.v. kan je de volledige geschiedenis lezen van de Katholieke, Vrije Burgersgilde en in ’t kort komt het neer op het volgende.

De Werkmansgilde was een vereniging van arbeiders die werd opgericht in 1889 en ze kende toen al 1000 leden. De leden hielden aanvankelijk vergaderingen in de borduurschool in de Noordstraat. In 1892 richtte Pastoor Bouckaert (1834 – 1909) een vereniging op, de ‘Burgersgilde’. Het was zijn bedoeling om deskundigen t.t.z. katholieke kiezers te vormen en hen amusement, activiteiten en feesten te bezorgen. Om te mogen kiezen moest je niet alleen geld en eigendom hebben, maar moest je ook kunnen lezen en schrijven. Alle standen werden verenigd in ‘De Gilde’, de boeren, de burgers en de arbeiders. Zowel de neogotiek, die in Sint-Lucas in Gent werd uitgevonden en gedoceerd aan de architecten, als dit samengaan van alle standen in één sociaal-culturele vereniging, was helemaal geïnspireerd door de encycliek Rerum Novarum van paus Leo XIII. Daarin veroordeelde de paus het liberalisme en alle vormen van materialistisch socialisme, omdat dit neerkwam op onchristelijke broederstrijd, de klassenstrijd. Hij wilde naar het voorbeeld van de middeleeuwse 'gotische' ambachten iedereen, meesters en knechten, ondernemers-fabrikanten en arbeiders in de fabrieken, in één vereniging, nl de christelijke corporatie. Pastoor Bouckaert  was blijkbaar doordrongen van die nieuwe christelijke op oude leest geschoeide ideologie.

In 1896 bouwde Pastoor H. Bouckaert ‘‘DE GILDE’’ voor o.a. de vereniging de ‘Burgersgilde’ om ‘geletterde’ kiezers te vormen. Het was een achterin gelegen indrukwekkend neogotisch bakstenen gebouw, in de Stationsstraat 60, die 105 000 frank kostte, waarvan hij zelf 80 000 frank betaalde. De katholieke burgemeester in die tijd, van 1890 tot 1903 was Hippoliet Cuelenaere, Hereboer en grondbezitter in Broekhuize, medestichter van ‘De Gilde’. Het gemeentelijk beheer was katholiek dus Pastoor Bouckaert werd ten volle gesteund bij zijn initiatieven.

Pastoor Henricus Bouckaert zorgde voor een heel patrimonium op korte tijd. Hij verdient een gedenkteken of straatnaam in Maldegem.

Dank zij de ondernemingszin van Pastoor Bouckaert draaiden de Maldegemse handelszaken en de aannemers op volle toeren. 

Dank zij de kerk en de verwezenlijkingen van veel parochiepriesters deden heel wat Maldegemnaars jarenlang gouden zaken. Bijna alle gebouwen opgericht dank zij de initiatieven en de financiële middelen van de parochiepriesters en de gelovigen hebben meer dan een eeuw de tijd getrotseerd, jammer genoeg ging De Gilde tegen de vlakte in 2017 en de Sporthal Van Cauteren ondergaat hetzelfde lot in 2018.

Bronnen: Jaarboeken Ambacht, Verstraete L., Honderd jaar Broederschool, boek Parochiaal Leven en Liber Memorialis. Foto Gilde, internet. Tekst M. A. Posman. (wordt vervolgd).

22-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1