Inhoud blog
  • Jacqueline Goossens, Maldegem - New York!
  • Ivo Vermeersch en Raf Heyde. (10 a)
  • Ivo Vermeersch 10B.
  • Jan van de Putte Monica Cattoor en anderen
  • Barbara TAS, veelzijdig talent! Klik rechts op bovenste datum
  • Jef Van Maldegem 'Oud Maldegems Meester
  • Modest HUYS, een Meester in de schilderkunst.
  • De 17de editie van ‘De nacht van de geschiedenis. 4.
  • Maldegems Meester Kristien Lippens.
  • Fien DEZWAEF in GENT.
  • Fien DEZWAEF & RAGHEL
  • Let's dance ... in de Kaba!
  • Chambres d'hôtes Maldegem.
  • Janel DHAENENS AMBACHT EN KUNST.
  • SOFIE VAN DEN DRIESSCHE REIST DE WERELD ROND!
  • Pascale Wille en de muziekwereld!
  • Zuster Gemma en Fien DEZWAEF.
  • VOORSTELLING 'TALENT in MALDEGEM' juni 2015
  • Chantal Sinave en overbodige spullen in Maldegem.
  • Mijnheerke Van Maldegem, de Tuinvogel.
  • Victor De Lille uit Maldegem. De Tuinvogel.
  • Bart HULLE in de kijker in TAPTOE! Auteur Piet De Baets
  • Bomvolle zaal voor de nieuwe burgemeester Bart Van Hulle.
  • Nieuwjaarsreceptie van Open Vld Groot-Maldegem
  • Op 07 01 2019 om 20 UUR is elke MALDEGEMMENAAR WELKOM
  • Bart Van Hulle en zijn team.
  • Verkiezingsdebat van de jeugdige verkiezingskandidaten in JH De Redekiel op 29 september.
  • Bart Van Hulle, burgemeester van Groot-Maldegem 01 01 2019
  • Maldegemse gemeenteraadsverkiezingen en politieke partijen 1830-2018
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III a
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel II
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III c
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III b
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel IV
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel V.
  • Nieuwjaarsreceptie van de K.V.L.V.
  • Middelburgse gemeentepolitiek. Deel VI.
  • De fusie Maldegem, Adegem, Middelburg. Deel VII.
  • Politieke dynastieën in Maldegem. Deel IX.
  • Propaganda en politiek in Maldegem.
  • DE GROTE INTERNATIONALE VN-KLIMAATTOP!
  • K.V.L.V. of de Vrouwen met Vaart, Maldegem organiseerden een sfeervolle kerstviering.
  • De Sint in de Noordstraat december 2018
  • Waanzinnig Gedroomd. Nocturne 2018.
  • Homestore Van Canneyt & Huyze De Baere
  • Parkwachter netheidwerker vuilnisophaler
  • TUTTI COLORI, DE MUZIEKGROEP VAN DE VZW DE VIERKLAVER
  • Eye for Hope, Maldegem.
  • Compostpaviljoen Courtmans Groot-Maldegem
  • MICK MATTHYS! NIEUWE UITGAVE! TE KOOP IN MALDEGEM;
  • Dichteres Maria Sesselle en haar dichtbundel VUUR.
  • Te huur Noordstraat 111 9990 Maldegem.
  • Sorry, maar er is iets mis met mijn blog
  • Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem. Deel 1.
  • Afscheid van E.H. Pastoor-Moderator, ere-deken Stefaan DE PAEPE
  • E.H. Stefaan DE PAEPE neemt afscheid van Groot-Maldegem eind september 2018.
  • Getuigenissen 100 jaar kerk in Maldegem. Deel 2.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.” Deel 3.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.” Deel 4.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 5.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 6.
  • Getuigenissen 100 Jaar Kerk en Leven in Maldegem. Deel 7.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 8.
  • Getuigenissen over 100 jaar kerk. Deel 9.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 10.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 11.
  • Armoede in Maldegem. Deel 12. Priester Daens.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 13.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 14.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 15.
  • WIES DE ROO. Deel 16.
  • De katholieke actie. Deel 17.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 18.
  • E.H. Paul Henri Van Overbeke in Maldegem van 1948 tot 1979. Deel 19.
  • Onderpastoors in Maldegem na 1950. Deel 20.
  • E.H. Van Cauteren in Kaprijke
  • E.H. A. Van Cauteren in Kaprijke. Deel 22.
  • E.H. Antoon Van Cauteren pastoor in WAARSCHOOT
  • E.H. Van Cauteren Slot.
  • Jos Paridaen en Dominik Hasekamp in Huis Hans Dobbelaere in de Noordstraat.
  • Rohnny Massin stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
  • WAK 2018 MALDEGEM van 27 april TOT 6 mei 2018.
  • ROOS NUYTENS neemt deel aan de WAK 2018.
  • Rita Longueville en de WAK 2018.
  • Keramiek Veronique tijdens de Wak 2018 in MALDEGEM.
  • Anny Matthys stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
  • Lucie PUTZEYS laat Sint-Anna aan 't woord.
  • CATHÉRINE MARTENS stelt tentoon tijdens de WAK 20018 in Maldegem.
  • Marie Paule Martens tijdens de WAK.
  • Anita Verbiest en de WAK 2018.
  • Vera De Deurwaerdere en de WAK 2018
  • Noël RYHEUL en www.camob.be
  • Jos Pardiaen en de WAK 2017
  • Films van eigen bodem.
  • Diego Van de Keere en het Smoefelpark.
  • Marc Martens in Maldegem.
  • MORGEN Zondag om 17 uur, allen naar het gemeentehuis!
  • ‘NUT & VERMAAK’ Wak 2018.
  • Catherine Martens en de WAK 2018
  • Noël Ryheul haalt 500 000 kijkers voor zijn films!
  • Startschot en verloop VAN DE WAKWEEK in Maldegem 2018
  • Medard De WINDT Deel I
  • Familie DE WINDT/DE PAUW Moerhuize.
  • Medard De Windt, familie van familie DE PAUW, Moerhuize Deel III
  • Medard De Windt, zoon van Désiré De Windt. Deel IV.
  • Kinderen Désiré De Windt. Deel V.
  • Irena De Windt. Deel VI.
  • Medard De WINDT en PAULA CALLEEUW. DEEL VII.
  • Richard De Windt en Julia De Windt. Deel VIII.
  • Julia De Windt en familie. Slot.
  • Medard VERCRUYSSE en familie Deel I.
  • Medard VERCRUYSSE en familie. Deel II.
  • Medard VERCRUYSSE en familie. SLOT.
  • HOMESTORE VAN CANNEYT MALDEGEM december 2017
  • AUTOSTANDPLAATS VERHUURD, centrum Maldegem.
  • VERHUURD, Maldegem centrum.
  • Bedankt voor de stem op de foto van Anna!
  • EETBAAR Park in Maldegem. Diego Van de Keere.
  • 11 november 2017 : Kinderen en oorlog en vrede
  • www.eyehopefoundation.org Foto’s Els Stevens.
  • De mens en de kerkgang 1.
  • DE GILDE MALDEGEM, tegen de vlakte .......
  • Huwelijksviering in de kerk.
  • Intieme uitvaart in de kerk.
  • Uitvaart in de kerk van Maldegem.
  • Doopselviering in Maldegem.
  • Herdenkingsmis in Maldegem.
  • Broederlijk Delen in Maldegem.
  • Zondagsdienst, Kerk in Maldegem.
  • Paashaas rond de toren in Maldegem
  • In Memoriam Liliana Mitu, december 2017.
  • Zuster Maria, Edith Claeys geboren in Maldegem.
  • Eerste Communie in de kerk Maldegem.
  • MariChoir, Maldegem. WAK 2017.
  • Noël Ryheul filmt bijna 50 jaar lang ...
  • Norbert De Coster en het Kindeke Jezus.....
  • Peter VAN HECKE en het slotevent van de WAK 2017
  • Dag van de Gever, K.W. Maldegem.
  • Trui Hoste in Huis Wallyn.
  • Cathérine Martens exposeert!
  • Startschot WAK 2017 Maldegem.
  • HUIS WALLYN, kunsttempel!
  • VERHUURD Flat in de Noordstraat 111 Maldegem
  • Omer Van Caeseele, kunstzinnig houtdraaier.
  • Janneke Kramer en de WAK2017.
  • An Vermeulen WAK 2017.
  • Ingrid Fevery en de WAK 2017
  • Jan Posman wint de Aspe Award!
  • Luc Heysse en de WAK 2017!
  • Lucie Putzeijs en betoverende woorden ......
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Blog als favoriet !
    Blog als favoriet !
    Marianne Posman en Maldegem in de kijker!
    Cultuur en leven in Maldegem, interviews en herinneringen.
    15-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Armoede in Maldegem. Deel 12. Priester Daens.

    MARIANNE POSMAN brengt “Getuigenissen over 100 jaar kerk”  in Maldegem.

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk. ”

    Deel  12. Priester Daens (I)

    L.P. getuigt: Onze kinderen beseffen niet hoe arm wij waren vroeger, laat ons zeggen 75 jaar geleden en die armoede was voordien nog veel groter. Er was maar één ruimte in huis die verwarmd werd met hout en kolen. Alle voedsel werd bereid op een Leuvense stoof. Wie op het platteland woonde had soms een moestuintje en wat kleinvee, zodat er toch soms vlees en groenten op tafel kwam. De moeders moesten schrapen om rond te komen elke maand, als vader al niet alles verdronk want in elk straatje, ook op het platteland was een café. Ongeschoolde arbeiders verdienden heel weinig of zij hadden vaak geen werk. De kloof tussen arm en rijk was ontzettend groot op het platteland en zeker in de steden. Het heeft jaren inspanningen gevraagd om de situatie van hen die al bij hun geboorte arm waren te verheffen.

    Van 1888 tot 1948, dus 60 jaar lang waren de drie parochiepriesters, E.H. Bouckaert, E.H. Van Loo en E.H. Morre werkzaam in Maldegem en samen met hun onderpastoors en vrijwilligers zorgden zij voor de erediensten, de verenigingen, de jeugdbewegingen en het welbevinden van hun parochianen meer dan een halve eeuw lang. Zij hadden ook invloed bij de zusters in  de katholieke scholen en in het rustoord-hospitaal en bij  de broeders in de Lagere Jongensschool. Sommige onderpastoors gaven zelfs les godsdienst in het middelbaar onderwijs. Bovendien waren er de zeven weken catechismuslessen voor alle zesdejaarsklassen van alle scholen waar godsdienst werd gevolgd, als voorbereiding op de Plechtige Communie, waar ook de leerlingen van de Rijksmiddelbare School in betrokken werden. Heel veel mensen zonden hun kinderen naar een rijksschool omdat de schoolrekeningen niet zo hoog waren of omdat het voor hen praktischer was, er was later ook busvervoer, maar ze lieten hun kinderen godsdienstles volgen. Niet iedereen volgde zedenleer, er was een keuze.  Op die manier konden de  parochiepriesters wel degelijk hun invloed laten gelden elk jaar opnieuw generaties lang  en de christelijke leer zoals voorgeschreven verspreiden.

    Het evenwicht vinden tussen de welvaart van de begoede klasse en de meerderheid van de bevolking die in de grootste armoede leefde bleef een knelpunt in de steden maar ook op het platteland.

    De vorige tekst schetste zo wat de vrijetijdsbesteding van de mensen in dorpen zoals Maldegem en andere, voor 1950. Kerkelijke feesten werden later langzamerhand verdreven door burgerlijke vrijetijdsbestedingen. De cinema en  de filmvoorstellingen brachten gewijzigde ideaalbeelden bij de mensen en openden een nieuwe onbekende wereld.

    In de steden was de industrialisatie al flink doorgedrongen en er heersten wantoestanden in fabrieken die o.a. aan de kaak gesteld werden door Priester Daens. Op het platteland sijpelde die informatie met mondjesmaat binnen maar had niet direct een onomkeerbaar effect op het dagelijkse leven van de gewone mensen. Nu wordt dagelijks alles breed uitgesmeerd in de media, iedereen is op de hoogte wat zich elders afspeelt, vroeger was dit niet zo. 

    Het is toch wel eens interessant te vermelden wat Priester Dhaens beoogde en verwezenlijkte voor de mensen die in het getto woonden in de dichtbevolkte steden.

    De geestelijkheid had jaren studies achter de rug, dus zij behoorden tot de ‘geletterde’ elite in de samenleving. Het was zeer waarschijnlijk moeilijk voor hen om te schipperen tussen de verschillende klassen in hun parochie. Zij waren er voor elk van hun parochianen, maar het was niet altijd makkelijk om elk van hen te benaderen en te beïnvloeden op dezelfde manier. Zij waren tenslotte ook maar mensen.

    Een immense groep van de bevolking, de arbeiders hadden langzamerhand geen zin meer in een 'solidaire' maatschappij, waarin de klassenstrijd werd opgeheven omdat de arbeiders de kinderen van God zijn en de patroons ook. Ze geloofden niet meer dat ze - als gelovigen elkaar graag moesten zien  en elkaar niet bestrijden. De arbeiders hadden daar geen boodschap aan en wilden brood op tafel en rechtvaardigheid, ze werden strijdvaardig.

    Priester Daens (1839 – 1907) was een van de eerste priesters die daar ook zo  over dacht en daadwerkelijk overging tot het organiseren van de arbeiders in onafhankelijke christelijke vakbonden. (Wordt vervolgd).

    Tekst M. Posman.

    Fotograaf Els Stevens: eeuwenoud interieur van de kerk.

     

     

    15-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    14-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.“Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 13.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    MARIANNE POSMAN brengt “Getuigenissen over 100 jaar kerk”  in Groot-Maldegem.

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel  13.

    Priester Daens (II)

    Quote A.P. :De Belgische dramafilm Daens was een  absolute topper in 1992, al 26 jaar geleden maar het thema is nog actueel  in heel veel landen, misbruik van arbeiders, kinderarbeid, sociaal onrecht enz.… zijn nog lang niet de wereld uit. Acteur Jan Decleir vertolkte de rol van priester Daens op een grandioze manier.

    Van 1888 tot 1948, dus 60 jaar lang waren de drie parochiepriesters, E.H. Bouckaert, E.H. Van Loo en E.H. Morre werkzaam in Maldegem-centrum, samen met hun onderpastoors en vrijwillige medewerkers.

    De film van Priester Daens illustreert de samenleving in Vlaanderen meer dan 100 jaar geleden en speelt zich af rond 1890, dus even voor de twintigste eeuw. De hoofdpersoon is Priester Adolf Daens. Na wat moeilijkheden met de kerkelijke overheid, ging Priester Daens inwonen bij zijn broer Pieter Daens, die een drukkerij had. Priester Adolf Daens had geen inkomen en verdiende wat geld met privé lessen. Een van zijn leerlingen was het zoontje van textielfabrikant Borremans. Hij merkte op die manier  hoe slecht de werkomstandigheden waren in de fabrieken. Arbeiderskinderen kropen over de vloer, onder de machines door om draden op te rapen, waardoor er veel ongevallen gebeurden. De arbeiders werden uitgebuit, misbruikt en mishandeld. Priester Daens was hier woedend over en protesteerde heftig. Toen in de fabriek  moest worden bezuinigd, werden er veel mannen ontslagen. De vrouwen en kinderen mochten blijven. Priester Adolf Daens zorgde dat de parlementaire commissie langskwam om onrechtvaardige toestanden in de fabriek aan te klagen. Voordat de parlementaire commissie kwam controleren, sloot de fabriekseigenaar alle kinderen op in een hok, zodat de parlementaire commissie dacht dat de werkomstandigheden excellent waren en Priester Daens de verhalen over kinderarbeid verzon. De arbeidsters kwamen uiteindelijk in opstand maar de politie sloeg het verzet hardhandig uit elkaar en er vielen veel gewonden wat een enorme respons uitlokte in de kranten, bij de bevolking tot in de regering toe. Deze opstand droeg wel mee tot het algemeen kiesrecht.

    Aangezien Priester Daens erg populair was bij de arbeiders, werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger. Op die manier maakte hij wel veel vijanden vooral bij de eigenaars van fabrieken die principieel aan hun eigen belang en hun leven in weelde dachten en niet aan het wel en wee van de arbeiders.

    Priester Daens bleef die onrechtvaardigheid bestrijden. Hij richtte een eigen partij op, de Christen Volkspartij, de C.V.P., tegenhanger van de Socialistische partij, hij hield preken in de kerk en schreef artikelen in de krant van zijn broer Pieter. De begoede burgerij wilde dat hij uit zijn functie werd gezet. Omdat de rijken aandrongen op het ontslag van Priester Daens moest hij voor de paus in Rome verschijnen. Hij werd niet ontvangen, maar hem werd wel verteld dat hij uit de buurt van de socialisten moest blijven, wilde hij  zijn functie behouden.

    Priester Daens bleef zich heel zijn leven tegen de kapitaalkrachtige katholieke burgerij verzetten. Hij overleed in 1907 na een tweede ambtstermijn als volksvertegenwoordiger. Priester Daens werd ‘s morgensvroeg begraven, begeleid door de armen, de volksvrouwen, de arbeiders, de stakers en een zwijgende menigte.

    Deze mooie, emotionele film, gaf een beeld van de bevolking in de steden die in armoede leefde. De honger, de slechte werkomstandigheden, de akelige huizen en vooral het onrecht stonden in schril contrast met de levenswijze van de welstellenden die hun welvarendheid als verworven recht beschouwden. Op het platteland waren natuurlijk weinig grote fabrieksgebouwen, wel veel kleine werkplaatsen en grote landbouw- en veebedrijven waar ook heel veel personeel tewerkgesteld werd aan een armzalig loon en ook hier op het platteland was er een diepe kloof tussen arm en rijk. Het grootste deel van de bevolking leefde in grote armoede. De parochiepriesters probeerden er zo goed mogelijk mee om te gaan, zonder echt partij te kiezen. (II).

    Info, foto internet. Tekst Marianne Posman.


     

    14-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    13-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.“Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 14.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    MARIANNE POSMAN brengt “Getuigenissen over 100 jaar kerk”  in Maldegem.

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 14.

    J.P. getuigt: Eigenlijk waren de meeste Maldegemnaars bezig goed hun brood te verdienen voor hun meestal groot gezin. Toen de vrouwen ook aan ’t werk mochten blijven na hun huwelijk, bleef er weinig vrije tijd over. Slechts enkelen waren echt bezig met politiek, de verdere ontvoogding van de arbeider en van de Vlaming.

    De parochiepriesters waren de herders van een grote kudde gelovigen, allen met hun eigen gaven en gebreken. De meeste mensen waren al dan niet diepgelovig maar toch overwegend kerkgangers. Om de samenleving van vorige eeuw te begrijpen wordt een fractie van de politieke en sociale situatie van die periode geschetst.

    Op politiek gebied ging de eerste helft van de twintigste eeuw in België gepaard met Katholicisme, Flamingantisme en Modernisme, vaak weerspiegeld en verspreid in kunst en cultuur. De bevolking in ons land evolueerde naar een modernere en rechtvaardiger samenleving en de Vlaming en het Vlaams kwamen meer ter sprake, geleid door intellectuele voorgangers.

    Na de Eerste Wereldoorlog werden toegevingen gedaan aan de Socialistische j en aan de Christelijke Arbeidersbeweging. De arbeiders kregen eindelijk meer rechten.

    De eisen van de Vlamingen werden  echter meestal onder de mat geveegd door de Franstalige machthebber, ondanks het feit dat er onrechtvaardige toestanden heersten tegenover de Vlaming.

    Op de achtergrond moeten we ook bedenken dat het onderwijs in de middelbare scholen en de universiteiten overwegend Franstalig was tot ongeveer de jaren dertig en dat het grootste deel van de bevolking, zich soms geen lagere school, laat staan middelbare studies, universiteit of hogeschool kon veroorloven. De gezinnen waren groot en konden amper de kinderen herbergen, laat staan plaats voorzien om te studeren.  De elite van de samenleving, dus een beperkte groep was Franstalig en zag niet echt heil in het ‘Vlaams’ en een ‘Vlaamse beweging’.

    De Vlaamse Beweging bleef echter actief ijveren voor meer Vlaamse zelfstandigheid. Sommigen namen daarbij een radicaal anti-Belgisch standpunt in, anderen wilden gewoon hun eisen ingewilligd zien binnen een unionistische staatsstructuur. Het bracht gewoon heel veel meningsverschillen in het leven van de mens. Het grootste deel van de bevolking bleef afzijdig en koos geen partij uit voorzichtigheid. De huisvaders gingen ijverig werken om brood op de plank te krijgen voor de meestal grote gezinnen en hadden geen tijd noch zin om te vechten tegen onrecht, maar toch waren er enkelingen die het niet opgaven en streefden naar een verandering in de maatschappij op politiek vlak.

    Soms koppelde men de Vlaams gezindheid aan een communistisch internationalisme wat hier zeker geweerd werd. Men was des doods voor het communisme dat ‘godsdienst is opium voor het volk’ predikte, dus meteen gevreesd door alle lagen van de bevolking die hoofdzakelijk katholiek was.

    Anderen verbonden die overdreven Vlaams gezindheid aan een conservatief katholicisme wat zorgde voor een meer emotionele religiebeleving in Vlaanderen. Deze houding verklaart grotendeels waarom niet iedereen angstig wegdook als de Duitse bezetter er aan kwam in onze streken voor en tijdens W.O. II.  De Vlaming verwachtte heel veel van de ‘ontvoogding’ en het verklaarde ten dele waarom sommige overtuigde katholieken samenwerkten met de katholieke Duitsers, ook in Maldegem, die toen ‘Klein Berlijn’ genoemd werd. Een beperkte groep zag eindelijk het licht en de verlossing tijdens de bezetting, met alle gevolgen van dien voor de gemeenschap. Er kwam tweedracht. Vele overtuigde jonge Vlamingen trokken naar het Oostfront om te vechten tegen de Russen en lieten er het leven. Vlaamse verpleegsters trokken naar het front om de gewonden te verzorgen. Het werd hen niet in dank afgenomen na de oorlog. Op politiek, sociaal en cultureel vlak kwamen de Vlamingen op voor hun rechten, soms geruggesteund door enkele  priesters eigenlijk, want de mensen bleven overwegend christelijk in de eerste helft van de vorige eeuw.

    Heel veel mensen waren echter behoedzaam, zij spraken zich niet echt uit en hielden zich afzijdig.

     Foto M.J. De Clerck. Tekst Marianne Posman.

     

    13-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    12-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.“Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 15.

    MARIANNE POSMAN brengt “Getuigenissen over 100 jaar kerk”  in Maldegem.

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel  15.

    Om de samenleving van de vorige eeuw  te begrijpen wordt een fractie van de politieke en sociale situatie geschetst. De Vlamingen en het Vlaams kwam meer en meer aan bod. Er was een soort machtsstrijd gaande in onze regio, bestaande uit een massa Vlamingen bestuurd door een Franstalige elite. Bovendien deden in de jaren twintig vele katholieke Vlaamsgezinden  er alles aan om religie in stand te houden in een moderne wereld, via  cultuur en kunst.

    Deze internationale open houding bewijst de oneliner ‘Vlaming zijn om Europees te worden’ van August Vermeylen. Hij  was politicus voor de Belgische Werkliedenpartij (BWP). 

    August Vermeylen was kunsthistoricus, politus, letterkundige, hoogleraar en schrijver en hij had een grote invloed op het culturele leven in Vlaanderen. Hij verdedigde de visie dat de toekomst van Vlaanderen in Europees verband gezien moest worden en gebouwd moest zijn op culturele en economische krachten. Elk volk, elke taal moest een gelijkwaardige plaats krijgen in een groot geheel, West-Europa, geleid door een rechtvaardig en democratisch  bestuur dat oog heeft voor de waardigheid van elk mens. Een  zoektocht naar eigenheid in een maatschappij in volle ontwikkeling.

    Na W O I groeide  de weerzin voor het individualisme  en het liberalisme [1] die voor velen gesneuveld waren. De schok die de Eerste Wereldoorlog veroorzaakte een gevoel van reddeloosheid en verwarring.

    Katholicisme en nationalisme boden de nodige ondersteuning in een maatschappij in verandering. De kerkgang bleef en de parochiepriesters werden gesteund door bijna alle lagen van de bevolking. Het geloof werd massaal beleefd in alle kerken, in bijna alle gezinnen  en verenigingen. Er heerste  ook een algemeen gevoel van opluchting en een geloof in een betere toekomst.

    Om de tijdsgeest van de vorige eeuw te begrijpen moeten we de verschillen in de stad en het platteland  ontwarren. Tegenover het leven in de stad kende het leven op het platteland weinig spectaculaire veranderingen.

    Tijdens de jaren twintig bleef dit idee doorleven maar langzamerhand trok ook hier op het platteland de modernisering door. Het is nu wel zo dat men de benaming ‘platteland’ kan indelen in twee delen: mensen die in het centrum van een dorp woonden, dus vlakbij cinemazalen of andere zaaltjes, zalen zoals ‘De Gilde’ of ‘de Schouwburg’ en dergelijke in Maldegem meer betrokken waren met het uitgangsleven dan bijvoorbeeld mensen die buiten het centrum woonden. Voor hen waren de centrale gebeurtenissen een ‘ver van mijn bed’ bedoening en moeilijk bereikbaar indien ze ’s avonds laat plaatsgrepen. Er dient zich dan nog een onderscheid aan, tussen de mensen die heel zware arbeid leverden zes dagen op zeven en hen die hun brood verdienden op een makkelijker manier, kleine zelfstandigen, onderwijzers, bedienden, zaakvoerders van kleine zaken enz….De meeste mensen op ‘de buiten’ hadden een klein landbouwbedrijfje, grond die bewerkt moest worden, een moestuin die zij onderhielden  of dieren die moesten verzorgd worden …… Die mensen hadden geen tijd voor ‘vrijetijdsbesteding’. Als er dus sprake is van kunst en cultuur op het platteland gaat het vooral om de centrumbewoners die de afstand konden overbruggen naar een bijeenkomst, vergaderzaal, amusementscentrum en vrije tijd hadden na hun dagtaak. Zij betrokken dan meestal een huis bij hun zaak in het centrum. Centrumwoningen beschikten vaak niet over een tuin, laat staan een moestuin of stallen …. Na de dagtaak van de centrumbewoner was het werk voorbij en stonden zij open voor vertier en vernieuwingen.

    Velen betreurden de verstedelijking van onze streek, deze teloorgang van de authenticiteit maar anderen bekeken het positief. Alle communicatiemiddelen verruimden de horizon en brachten moderniteit en vooruitgang in alle lagen van de bevolking.

    Foto Platteland Els Stevens.  

    Tekst Marianne Posman.

     



     

    12-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    11-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WIES DE ROO. Deel 16.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk”  in Groot-Maldegem.

    EEN MISSIONARIS VAN EIGEN BODEM: WIES DE ROO. Deel 16.

     

    Quote. L.C. getuigt: Ontelbare mensen zetten zich nu ook in voor de verdrukten in heel de wereld, maar zij worden er meestal voor betaald. Ik kon samen met mijn broer lesgeven in Congo eind jaren 60. Wij tekenden voor twee jaar, wij werden toen dubbel betaald, wij kregen ginder kost en inwoon met een salaris, hetzelfde bedrag werd hier in België gestort en tijdens de schoolvakanties kregen we een gratis rondreis door ’t land.  

    We weten niet hoe het er voor kloosterlingen aan toeging, zij kregen alleszins niet het loon van een leek. Mijn tante was religieuze en gaf jarenlang les, het klooster kreeg 2/3 van het loon van een niet-geestelijke met hetzelfde diploma. Zelf kreeg ze kost en inwoon en 500 frank voor haar Nieuwjaar, zowat 1 euro per maand nu. Goed, zij had de eed van armoede afgelegd, maar het contrast was wel groot. Het getuigde wel van grote edelmoedigheid om geestelijke te worden.

     

    Heel veel oudere mensen herinneren zich nog wel de geestelijken, de priesters, de broeders, de paters en de zusters die naar de Derde Wereld trokken om er het evangelie te verspreiden, ook hier in Maldegem was het aantal indrukwekkend. Hoogopgeleide jonge mensen, vooral van Vlaanderen vertrokken voor jaren naar die landen waar er reeds kloosters en orden bestonden om er te werken, om de levenskwaliteit en -omstandigheden van de arme autochtonen te verbeteren daar waar mogelijk en om er de christelijke leer te verspreiden! Er werd massaal aan missionering gedaan, aangemoedigd door de lokale geestelijken en door de priesters die lesgaven in katholieke colleges of door zusters in de schoolkloosters.

    Onze parochiepriester E.H. Stefaan De Paepe ging enkele jaren geleden op inleefreis naar India, naar de miljoenenstad Hyderabad, waar hij kennismaakte met de National Domestic Workers Movement (Nationale Huishoudhulp Beweging) van de Vlaamse Zuster Jeanne De Vos.

    Hij bezocht er enkele van de honderden sloppenwijken en kon ervaren hoe de beweging doordrong bij de armsten der armen, hen mondigheid en zelfrespect bijbracht, hen overtuigde van het belang van scholing van hun kinderen. Hij kon vaststellen hoe de medewerkers zich uitsloofden om zelf schooltjes te maken in de gammele krotten ...

    Wie denkt aan missionarissen uit onze streek, denkt automatisch aan de moed die er nodig was in die tijd, dus voor en na 1950 om have en goed te verlaten, om afscheid te nemen van een grote familie, om vaarwel te zeggen tegen een dorp dat toch een groot vertrouwen schonk, om voor lange tijd te verblijven en te werken in een ander land met een ander klimaat, een andere nationaliteit, taal en godsdienst, naar andere steden of dorpen, in een milieu waar comfort die toen al eigen was aan de mens in België, totaal ontbrak. Zonder moderne media. Hoeveel liefde er in die religieuzen verborgen zat om hun leven niet te wijden aan een gezin, dat toen nog stabiel was, om de genegenheid van een partner en kinderen te moeten missen … daar was veel opoffering en liefde voor nodig om die grote stap te zetten naar het totaal onbekende. Maar het was zo.

    Talrijke jonge mensen, broer of zus van iemand, zoon of dochter van een warm gezin, vertrokken meestal definitief, namen afscheid van allen met wie zij opgegroeid waren en lief en leed hadden gedeeld, zegden hun dorp of stad vaarwel om hun kennis en vaardigheden te benutten in landen, steden en dorpen die het nodig hadden en dat was meestal bij de armen, de weerlozen, de minstbedeelden, de mensen met een beperking enz.…. om te bouwen aan een betere wereld ook voor hen, om op die manier een hemel op aarde te creëren, gesteund door hun geloof in God. Door hun handelen verspreidden zij als gelovig mens, liefde in naam van God.

    Maria-Louisa De Roo werd geboren op 8 augustus 1930 in een gezin van zes, Julia, Edgard, Remi, Louis en Aline.

    De ouders van Wies waren landbouwer Clement De Roo (21 08 1890) en Elisa Coene (19 04 1888) van ‘Vake’, nu de Vakebuurtstraat 131 (later 211). Maria-Louisa De Roo trok naar de lagere school in Maldegem op de markt. Wies De Roo had een dynamische rol in de jeugdbeweging KLJ. De jeugdbewegingen kenden toen een overweldigend succes in alle lagen van de bevolking. Zij vormden hun leden, doordrongen hen met de katholieke leer en organiseerden sportmanifestaties, ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’ en vergaderden en voerden toneelvoorstellingen op in ‘De Gilde’. Onderpastoor Pieter Geerts (1944 – 1952) was toen proost van de jeugdbeweging en hij had een enorme invloed op de jeugd en de kerkgangers.

    Wies De Roo werd landbouw - huishoudregentes in Kwatrecht. Zij had er enkele levenslange jeugdvriendinnen Wies Cuelenaere, M.M. Audenaert, haar nicht Esther De Roo enz.  Na haar studies gaf Wies enkele jaren les in de katholieke school in Adegem maar trok daarna naar de kloostergemeenschap ‘De Jacht’ op 6 november 1958. Ze was toen 28 jaar. Ze werd geprofest in 1961. Ze werd voorbereid op een missie in India, ze kreeg een opleiding om doven te onderwijzen in Sint-Michiels Gestel in Nederland en volgde een taalcursus Engels in London. Ze was klaar voor het grote avontuur in India.

    Heel haar leven stond in teken van de dove kinderen in India, zij werd er op handen gedragen en gekoesterd. Zij zorgde ervoor samen met Zuster Jeanne De Vos dat het onderdrukte huispersoneel op de hoogte was van hun rechten en plichten, zij bezorgden hen ‘waardigheid’. Een lang leven volledig in dienste van de ander.

     

    In Jaarboek Ambacht 1996 werd het leven beschreven van Pater Omer Jonckheere uit Donk die zich inzette voor de armen in de Filipijnen door onderwijzer Paul De Ceuninck. Heel veel gezinnen in Maldegem hadden een familielid die de wijde wereld introk om anderen te helpen. Marianne Posman.

    https://photos.app.goo.gl/U1QiIfrTUvLhTuv93

     

    11-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    10-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De katholieke actie. Deel 17.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     



    “Getuigenissen over 100 jaar kerk”. Deel 17.

    De ‘Katholieke actie’, priesterwijdingen, kloosterlingen en de missies.

    Quote:  Wij werden grootgebracht op het platteland, boerderijen, velden, vaartkanten waren ons speelterrein. Thuis waren er zes kinderen die zich warmden, studeerden, aten en wasten rond de kachel, er was maar één verwarmingstoestel in huis. Toen bleek dat ik een uitstekende leerling was in de broederschool, ging ik in op de propaganda van een pater op school. Bijna gratis onderwijs en kans om Grieks-Latijnse te volgen. Het internaat was een bittere beproeving en ik leefde zes jaar lang met de nare gedachte dat  moeder en vader mij  ergens gedropt, achtergelaten hadden. Mijn ouders  waren van een deel van de kinderlast  vanaf…. “Moeder was ons liever kwijt dan rijk, eens we lastiger en veeleisender werden, waren we opgeborgen in een veilig en godsdienstig oord ….”

    Overal plukten die missionarissen-propagandisten – in samenspraak met de plaatselijke geestelijkheid en de bestaande scholen - intelligente  jongens en meisjes al dan niet met 'roeping' uit het Vlaamse platteland. De jongeren volgden  goedkoop onderwijs in een  middelbare richting, in een college, een missieseminarie of in een meisjesinternaat, ze waren lid van een katholieke, goed getrainde jeugdbeweging, kregen gratis turn- toneel-, zang-, woord- en pianolessen in ’t weekend en exact tot se jaren 60 bracht dat systeem veel priesters, zusters en veel kerkgang mee.

    Heel veel kinderen kwamen van het platteland naar  de lagere school in het centrum en toen was het niet zo evident om zonder straatverlichting tijdens de lange, donkere  toen nog barre wintermaanden te voet, met de fiets langs slechte wegen of met het openbaar vervoer  middelbaar onderwijs te volgen in een dichtbijgelegen stad. Er waren wel colleges in de steden in de buurt maar voor de meeste gezinnen was het schoolgeld te hoog en daarom kozen sommige ouders voor een kleinseminarie allicht, waar de schooltarieven en -rekeningen aanzienlijk lager waren voor kost en inwoon. Heel veel twaalfjarigen trokken naar een kostschool soms in een verafgelegen stad en kwamen om de twee maanden eens een weekend naar huis. Velen vervreemden van hun ouders, broers en zussen, buren, vriendjes en hun dorp. Het gezin had een ander aangezicht. De meest assertieve kinderen konden de bijna militaire discipline en het soms strenge internaat leven wel aan, anderen vergingen van heimwee in de soms harde leerschool. Discipline en structuur waren zeer waarschijnlijk nodig om die grote groep jongeren, meisjes of jongens 24 uur op 24 uur in toom te houden en te behoeden voor gevaren, maar sommige kinderen misten daarom wel de geborgenheid van een warm en liefdevol huisgezin.

    Aangezien in dergelijke kostscholen de meest intelligente leerlingen werden aangetrokken, die heel vaak  Grieks-Latijnse volgden, werden in de retorica bijna altijd briljante studenten aangereikt die overal terecht konden. Velen trokken richting universiteit, waar ze anders nooit terecht gekomen zouden zijn, anderen kozen voor een opleiding in een hogeschool en verkregen mooie jobs die zij anders nooit gehaald zouden hebben. Anderen volgden hun roeping. In die tijden waren veel leerkrachten priesters of zusters en het sprak van zelf dat sommige van die beïnvloedbare, goed afgeschermde jongeren die onder hun hoede waren, een dergelijk leven eigenlijk ook wel wilden in een veilige, geborgen en soms weelderige omgeving. Het onderwijs was in die tijd doorweven van het geloof, de erediensten, het gebed, de eerbied, de schuldgevoelens, de boetedoening  en de evangelisatie. De sfeer in de kloosters en scholen was sacraal en meestal rustgevend en betrouwbaar, zodat het op zich niet moeilijk was om de weg van de geestelijken te volgen en de meesten voelden zich er goed bij en bleven heel hun leven trouw aan hun roeping.

    Anderen voelden zich gemanipuleerd, haakten af met een gevoel van ergernis en levenslange rancune. Misschien was het beter geweest om niet zo vroeg de beïnvloedbare kinderen te benaderen, we zullen het nooit weten. Er waren in elk geval veel priesters en religieuzen die het overal goed deden, in rustoorden, in scholen, in ziekenhuizen, in de parochie en in de missies. Laten we maar zeggen dat de meeste geestelijken 24 uur op 24 uur ter beschikking stonden van de ander.

    Het maakt het er momenteel voor de jeugd niet makkelijk en aantrekkelijk uit op om die richting – religieuze  te kiezen, van onbaatzuchtige liefde voor de medemens. Zonder te spreken van een laatste hindernis, het celibaat. Wie kiest voor een leven als religieuze staat er helemaal alleen voor, er is geen kans op een leven met een partner. Vroeger was dit misschien niet zo’n groot probleem, het seksuele speelde zich af in het verborgene, nu wordt het leven en de geest van de mens overspoeld door seksueel getinte boodschappen. Het seksuele  is een essentieel aspect van het leven geworden.

    Vanaf de jaren zestig werden de geestelijken langzamerhand vervangen door leken, die elke dag of nacht acht uur brommen. Waarom klaagt men steen en been over de hoge dagprijzen in de rustoorden? De geestelijken die dag en nacht paraat stonden en praktisch gratis werkten zijn verdwenen in de zorg. Hetzelfde fenomeen in de ziekenhuizen, waar de rekeningen hoog kunnen oplopen. Het is misschien een eenzijdig opinie maar de psychiatrische instellingen zitten barstensvol  en de problematiek voor de jeugd met psychische problemen haalt regelmatig het nieuws. Idem dito in de scholen waar heel veel meer personeel nodig is dan vroeger om moeilijke kinderen op te vangen. Hangjongeren, spijbelen, straatgevechten, pesterijen die uit de hand lopen, destructieve en depressieve jongeren  … daar hoorde je niet of nauwelijks van vroeger … Er werd nauwelijks gespijbeld, je zag geen jongeren in het straatbeeld tijdens de schooluren, er werd niet gepest op een niveau zoals nu.

    De school zorgde bovendien vaak voor een job voor hen die vroeger afhaakten of afstudeerden. Relaties waren er in overvloed en toen ook al had je altijd een ‘lange arm’ nodig om een betrekking te vinden. De geestelijken hadden veel relaties die er op rekenden een betrouwbaar persoon in dienst te nemen met hun voorspraak. ’t Was dus niet allemaal kommer en kwel zoals wel eens beweerd wordt.


    Foto Els Stevens.

     

     


    10-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    09-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 18.

     

    Getuigenissen over 100 jaar kerk.  Deel 18.

    Tussen de Wereldoorlogen en nà WO II.

    A.P. 70 jaar geleden eindigde voor West-Europa W.O. II maar in andere landen is er nog heel vaak oorlog en een immens aantal vluchtelingen overspoelt Europa. Ze worden niet altijd gastvrij onthaald en soms worden  ze teruggezonden maar rechtvaardigheidsgevoel en gezond verstand houden rekening met de extreem onmenselijke situaties in de thuislanden. Als je ’t goed hebt, ga je je land, je huis, je dorp, je stad, je familie en vrienden, je taal, je cultuur,  toch niet achterlaten om hier terecht te komen? Mensen op de vlucht willen enkel een vredevol leven voor hun gezin en velen steunen en helpen hen, ook de kerk helpt nog altijd heel veel mensen in nood. Er is een immense weerstand onder de bevolking om alle vluchtelingen op te vangen en te onderhouden met het belastinggeld van de mensen met een inkomen. Iedereen begrijpt dat. Politici zijn er om een menswaardige oplossing te vinden.

    Soms worden miljarden besteed aan oorlogstuigen om hier oorlogen te vermijden, wat de burger hier wel begrijpt, Europa heeft haar deel gehad. Misschien kan men  overwegen een deel van die gelden gebruiken voor het bouwen van grote scholen wereldwijd, om  alle kinderen alle vormen van opvoeding,  onderwijs en ontspanning aan te bieden, kennis, vaardigheden, sport, dans, muziek, woord, allemaal gratis in prachtige grote nieuwe gebouwen met speelterreinen en sportvelden, zodat ze zich allemaal goed voelen en ook goed doen als ze volwassen worden. Misschien meer gelden besteden aan mensen in nood in hun eigen land (bv Broederlijk Delen, Oxfam enz.), zodat allen kunnen groeien en bloeien in eigen land en cultuur. Nu splijt opgekropte woede en haat de wereld uiteen. Alle berichten via de media overstelpen de huiskamers met angstwekkend nieuws.  

    Godsdiensten  brengen ons een zienswijze over de schepping, het leven en de dood. Meestal klinkt er een boodschap van vrede en naastenliefde door. Maar in de praktijk leiden en leidden verschilpunten tot discussies of conflicten. Godsdienstige overtuigingen resulteren gemakkelijk tot een wij/zij-houding, meestal door stellingen, geërfd uit andere tijden. Komen we met atheïsme verder? Of heeft dat ook zijn beperkingen? Velen zijn zoekende naar de zin van het leven en een betere en mooiere wereld en een rechtvaardiger  maatschappij ongeacht de overtuiging.

    Tussen de twee wereldoorlogen ziet de kerk het falen van de encycliek Rerum Novarum, zoals die aanvankelijk uitgewerkt werd in 1891 door Paus Leo XIII en  die zich bezig hield met de situatie van de arbeidersklasse. Het grootste deel van de bevolking was toen arbeider, arm, analfabeet en uitgebuit, ook hier. De kerk reageerde met Rerum Novarum, maar wel veel te laat. Met het op gang komen van het dagelijks leven na WO I werd toch het sociaal leven gestimuleerd zoals eerder vermeld door de vele Christelijke verenigingen en andere die opgericht werden en groeiden en bloeiden als nooit tevoren in diverse locaties ook hier in Maldegem. Men mag stellen dat honderden jaren lang de Kerk verweven was met de politiek, ook in Maldegem. Vanaf 1830 was het gemeentebeleid overwegend katholiek. Via de scholen, de verenigingen en andere oefende  de Kerk haar invloed uit  op de gelovigen om toch maar te stemmen voor de katholieke partijen. Na W.O.II bloeide ook het nationalisme nog gelinkt aan het  katholicisme.  

    Opnieuw was er een priester Mgr. Kardinaal Cardijn (1882 - 1967), een van de grootsten die het Vlaamse christendom ooit heeft voortgebracht en in België op de voorgrond trad en invloed kreeg op politiek en sociaal vlak. Hij stichtte de K.A.J. een katholieke arbeiders beweging overal ter wereld ook in Maldegem. Veel van onze ouders waren kajotters of kajotsters, een soort jeugdbeweging die jonge arbeiders, mondig maakte, scholingen gaf, hielp op te komen voor hun rechten en plichten  zodat zij alles wat ze er leerden konden doorgeven aan hun kinderen. Die kinderen zijn wij, intussen ook oude mensen, maar mede dank zij de emancipatie, de ontvoogding van de arbeider hadden de kinderen een degelijke scholing en hadden zij een beter laten we zeggen een comfortabeler  leven dan hun ouders. Vele oudere mensen van Maldegem en omgeving zijn kinderen van die kajotters en kajotsters. Het centrale thema van Mgr. Kardinaal Cardijn was ‘waardigheid’. De arbeiders en arbeidsters dienden hun eigen waarde en waardigheid te ontdekken, via allerlei activiteiten en vormingen. Dit contact met Monseigneur Cardijn heeft hen gemaakt  tot die personen die hun kinderen hebben opgevoed, in een open, hartelijke, menslievende en positieve no nonsens atmosfeer, zonder enige weeklacht, met lekker eten, dat ze brouwden met het kookboek van de Boerinnenbond, in een weliswaar arme maar waardige omgeving. De kerk had wel degelijk een goede invloed op de medemens en die waardigheid zindert nog door in alle lagen van de bevolking, ook in de laagste klassen. Kardinaal Cardijn slaagde in zijn opzet. Deze toekomstige ouders slorpten zijn zienswijze op, rechtten het hoofd en gingen voor een betere en rechtvaardiger samenleving voor hun kinderen. Elk mens in deze grote wereld heeft daar recht op.

    De Kerk heeft zachtjes aan misschien haar immense  invloed verloren door diverse omstandigheden maar het goede zaad is gezaaid bij de vorige generaties en heel veel liefdevolle nakomelingen blijven ijveren  voor een betere wereld, de Sponsorloop, Dwars door Maldegem, Kom op tegen Kanker, Broederlijke Delen, Eye for Hope, Make a Wish, 11.11.11, Music for life en andere acties brengen ook  veel jonge mensen samen die ijveren voor een betere en waardige wereld voor iedereen.  Het is echt nodig dat de mens opkomt tegen onrecht en de wereld verbetert voor iedereen.

    Kajotsers Maldegem 1948: Suzanne Bollé, Nelly Claeys, Georgette Van Hooreweder, Simonne Van den Bossche, Ivonne Colpaert, Irène Braet, Jeannine, Diane De Windt, Madeleine Van Landschoot, Mariëtte Cochuyt, Delphine De Bruycker, Julia Matthys, Thelma Rotsaert, Jeannette De Loof, Maria Maenhout, Emma Sikaet, Rozanne Deyne, Maria Cochuyt, Grammens, Emma Sikaet, Jenny Standaert, Denise De Sloovere, José De Bruyckere, Annie Verdonck, Gilberta Cochuyt, Marcella Matthys, Diane Dhoore, Mariëtte De Smet.

    Bron internet en kerkarchief. M. Posman

     

    09-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    08-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.E.H. Paul Henri Van Overbeke in Maldegem van 1948 tot 1979. Deel 19.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

    E.H. Paul Henri Van Overbeke, Pastoor/Deken in Maldegem van 1948 tot 1979. Deel 19.

    Quote: E.D. ‘Toen mijn moeder haar tranen niet kon stelpen omdat er geen geld genoeg was om de koffers met kledij te vullen voor het college, nam Pastoor Van Overbeke zijn portemonnee uit en legde 5000 frank op tafel, dat was toen een maandloon van een arbeider. De zorgen waren van de baan. Moeder kon weer verder.”

    Begin vorige eeuw zaten de kerken bomvol en koesterden en verspreidden de opvattingen van het Christelijke Vlaamse volk.  W.O. II bracht veranderingen.  Na de oorlog kwam een nieuw economisch-politiek model, met een samenleving die confereert i.p.v. elkaar uitmoordt, met voornamelijk de collectieve arbeidsovereenkomsten. Tijdens de oorlog waren er al geheime bijeenkomsten geweest tussen vertegenwoordigers van de naoorlogse staat, de vakbonden en de patroon organisaties, onder het motto van 'dat nooit meer', om tweejaarlijks 'overeen te komen', loonsopslag te regelen, sociale verbeteringen in te stellen enz. De basis werd gelegd voor de 'welvaartstaat', met rechtvaardige verdeling van de lasten, een steeds stijgend inkomen voor de eenvoudige arbeider en dat is goed gegaan tot eind jaren zeventig. De naoorlogse verstandhouding bracht naast welvaart een onvermijdelijke verandering van het bewustzijn, in het bijzonder het geloof in God. E.H. Paul Henri Van Overbeke maakte de evolutie mee die plaatsgreep in de kerk.  Het is pas vanaf de jaren zestig, zeventig dat er moeilijkheden rezen in de kerkgemeenschap, waar niemand tegenop kon.

    In die naoorlogse periode kreeg Maldegem een nieuwe parochieherder. Op 25 juni 1948 werd E.H. Paul Henri Van Overbeke aangesteld door Monseigneur Caelewaert. Hij werd afgehaald met een open koets door de toenmalige burgemeester Hector Cuelenaere en vol vreugde ontvangen door zijn toekomstige parochianen met een grote stoet.

    E.H. Paul Henri Van Overbeke was toen 53, nog in de volle bloei van zijn leven. Hij was geboren in Assenede op 29 september 1895. Hij werd kandidaat letteren en wijsbegeerte en werd priester gewijd in 1921 in Gent.  Hij was leraar in de Normaalschool in Sint-Niklaas, vanaf 1923 leraar in het Sint-Lievenscollege in Gent en in 1935 was hij directeur, de eerste directeur met een universitair diploma, van het Instituut van de Zusters van Liefde in het klooster annex pensionaat en dorpsschool in Zaffelare en in 1936 werd hij dekenaal inspecteur voor het lager onderwijs.

    Hij had dus heel wat jaren contact gehad met de jeugd na zijn priesterwijding en dat liet sporen na toen hij werd aangesteld als pastoor in Maldegem. Hij had interesse voor alle generaties en vooral voor de jeugd, de jeugdbewegingen en de studies van de getalenteerde jongeren in Maldegem.  


    E.H. Paul Henri Van Overbeke was welkom in Maldegem en hij betrok de pastorij op het kerkplein die toen een grote gesloten unit, woonhuis en tuin vormde. Zijn zuster Maria zorgde voor de huishouding en waakte streng over zijn doen en laten. Je kwam er niet binnen langs de tuinpoort zoals nu, alles was goed afgesloten en de voordeur was langs de zijingang van de Deken de Fonteynestraat en iedereen betrad de pastorij/later dekenij met een zekere schroom en eerbied.

    Het was niet dat hij afstandelijk was integendeel, zijn legendarische zwarte vrouwenfiets stond er altijd gestald aan de zij ingang en als hij niet aan ’t werk was tijdens de vele dagelijkse uitvaart-, huwelijks-, week- en zondagdiensten dan doorkruiste hij met zijn fiets de omstreken van Maldegem en bezocht er heel wat parochianen, waar hij welkom werd geheten en luisterde naar de mensen wat hen bezighield bij een kop koffie en een koekje.  Daar waar nodig hielp hij de mensen met goede raad, daar waar nodig hielp hij hen financieel, om bij te springen bij hen die ’t nodig hadden, bij ziekte en tegenslag, bij de studies van de kinderen waarvan de kosten voor sommige ouders zwaar doorwogen. Twee verdieners in een gezin waren toen nog uitzonderlijk. De meeste getrouwde vrouwen stopten met werken zodra er kinderen kwamen – kinderopvang bestond toen nog niet echt – en de huisvader ging werken zes dagen per week.

    De pastoor, later deken had eigenlijk enkel de parochie Maldegem centrum als werkgebied. Donk, Kleit, Adegem, Middelburg hadden hun eigen pastoors en/of onderpastoors. Ook moet vermeld worden dat Maldegem toen enkel huizen telde, flatgebouwen zoals nu waren onbestaande, dus was het aantal inwoners niet zo groot zoals nu. De vele verkavelingen bestonden toen ook nog niet. Maldegem was eigenlijk nog een open gemeente met open deuren en achterdeuren, niet zoals nu, anno 2018 waar de mensen angstvallig hun deuren op slot doen, waar je soms kan dwalen door de straten zonder een kat te zien, waar de vele flatgebouwen tal van gezinnen herbergen maar die je eigenlijk zelden of nooit ziet in het straatbeeld, behalve bij feesten in ’t centrum. Tegenwoordig gaan de partners van een gezin allebei uit werken, ook op verplaatsing, dus het beeld van vrouwen die boodschappen doen in ’t centrum of bij elkaar langs gaan is ook bijna verdwenen. De auto is het vervoermiddel bij uitstek geworden, dus de mensen doen hun boodschappen per auto of in de talrijke goedkope warenhuizen en ketens op de rand van Maldegem.

    (Wordt vervolgd).

     

    Wie E.H. Van Overbeke nog eens in levenden lijve wil zien, kan surfen naar Noël Ryheul, camob. Maldegem.

    FP-S8-3140 Afscheid van E.H. deken Paul Van Overbeke (film super8).

    De Heemkundige Kring het Ambacht Maldegem gaf prachtige publicaties uit, die nog altijd te verkrijgen zijn en zelfs digitaal kunnen worden geraadpleegd.

    Bronnen en foto’s: Liber Memorialis, kerkarchief.

    Karen Armstrong ‘De Strijd om God’.

     

     

    08-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    07-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onderpastoors in Maldegem na 1950. Deel 20.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    “Getuigenissen over 100 jaar kerk”. Deel  20.  

    E.H. Paul Henri Van Overbeke, Pastoor/Deken in Maldegem van 1948 tot 1979.

    Quote. V.S. ‘Hij was een ‘kind van zijn tijd’, zoals wij allen kinderen zijn van onze tijd. Hoe je opgroeit en wat  je leert tijdens de eerste levensjaren drukt een stempel op de rest van je leven. Pastoor/deken Van Overbeke werd geboren in de negentiende eeuw, maakte twee wereldoorlogen mee en bleef een kerkelijk leiderschap uitoefenen in Maldegem tot eindjaren 70, de gloriejaren, de gouden tijd van de twintigste eeuw maar de crisisjaren voor de kerk. We kunnen ons voorstellen dat het voor allen, de kerkelijke leiders en de bevolking soms moeilijk was de evolutie van de arme, onderdrukte naar een glorieuze mens te volgen. We gaan ervan uit dat elk mens zijn best deed.’

    E.H. Paul Henri Van Overbeke (°1895  +1980) werd ingehuldigd in Maldegem op 25 juni 1948. De parochie Maldegem was heel groot maar de pastoor later deken had heel wat hulp van verschillende onderpastoors. Het was waarschijnlijk een hele organisatie om allen een eigen taak te geven tijdens de vele erediensten en buiten de kerk. Alles verliep vroeger mondeling, schriftelijk of telefonisch, dus het vroeg wel een inspanning om alle kerkelijke activiteiten te coördineren. Als buitenstaander heb je daar eigenlijk geen idee van hoeveel mensen betrokken waren of zijn bij de erediensten en de andere taken binnen en buiten de kerk.

    De mede-pastoors of de onderpastoors.

    Het is weleens interessant om de ‘onderpastoors’ of de ‘medepastoors’ te vernoemen want velen van de derde leeftijd hebben hun ouders over hen horen spreken of hen zelfs gekend. Groot-Maldegem heeft vijf kerken, centrum, Kleit, Adegem, Donk en Middelburg. Vroeger had elke kerk een pastoor en ook soms onderpastoors. De centrumkerk had toen één pastoor en drie onderpastoors. Anno 2018 werden alle priesters vervangen door één pastoor/moderator. Alle zondagsmissen in de vijf kerken van Groot-Maldegem worden voorgedragen door de centrumparochiepriester, pastoor/moderator E.H. Stefaan De Paepe,  waar en wanneer de erediensten plaatsgrijpen, kan geraadpleegd worden in het parochieblad en op de website van Kerknet:  Website Kerk: https://www.kerknet.be/ zoek naar vieringen.

    Alle onderpastoors werden aangemoedigd om zich in te zetten voor een bepaalde leeftijdsgroep, de jeugd, de verenigingen voor volwassenen, de mensen met een beperking, de gepensioneerden enz. De onderpastoors waren meestal proost van een of andere beweging of vereniging en werden op handen gedragen, omdat de mensen wel ondervonden dat de priesters een meerwaarde vormden voor de gemeenschap, ook in de scholen. Zij hoorden er gewoon bij. 

    Kerk, geloof, bedienaars waren een deel van het leven van de parochiaan.  De meeste onderpastoors waren altijd vrolijk en blijgezind en hielpen waar mogelijk.


    Onderpastoors in Maldegem 1948 - 1979:

    E.H. Frans De Vleeschouwer, Hector Geerts, Marcel Snoeck, Maurits Doom, Stefaan De Waele, Antoon Van Cauteren, Amandus Broodcorens, Karel Maenhout en Guido De Jaeger. Intussen werden er ook diakens aangesteld.

    E.H. Frans De Vleeschouwer (22 12 1910) (Maldegem 1944 - 1951). werd opgevolgd in 1951 door onderpastoor Maurits Doom. Zette zich in voor de kajotsters.

    E.H. Hector Geerts, (Maldegem 1944 -1952), werd na 14 jaar vurig onderpastoor in Maldegem, aangesteld als pastoor in Vurste.  E.H. Hector Geerts was dagdagelijks betrokken geweest in de parochie en had overal een stempel nagelaten. Jarenlang sprak men nog over hem, dus zijn woorden werden niet snel vergeten. Hij deed dus heel hard zijn best op de preekstoel en buiten de kerk en de parochianen konden de raad aanvaarden of hun eigen zin doen, daar had E.H. Hector Geerts, niet echt een zicht op.  

    Hij werd opgevolgd door E.H. Vedast Van der Poorten (1958 – 1968), geboren op 9 mei 1921, een zeer werkzaam maar rustiger priester.

    E.H. Marcel Snoeck (22 07 1912) (Maldegem 1945 – 1954 was bijna 10 jaar onderpastoor geweest in Maldegem, zelfs jaren later werd nog over hem gesproken, dus hij liet sporen na ….

    E.H. Maurits Doom (08 11 1918) (Maldegem 1951 - 1966). was heel begaan met de jeugd en de jeugdbewegingen tijdens zijn vijftienjarig leven in Maldegem. In 1952 werd de meisjes-Chiro gesticht en in 1958, de jongens-Chiro. E.H. Doom was proost en was erg betrokken bij de jeugd. Hij liet filmpjes, meestal godsdienstig getinte voorstellingen afdraaien in de oude brouwerij, boven de kelder van de voormalige brouwerij Van Mullem. In die kelder waar vroeger tonnen alcohol werden opgeslagen, werd een fuiflokaal opgericht waar er gedanst werd of geluisterd werd naar kleinkunstenaars die toen erg in trek waren. Dit gebouw werd afgebroken en vervangen door twee gloednieuwe lokalen aan de overkant, de Doomzaal. Intussen afgebroken en vervangen door openbare parkeerplaatsen voor de Noordstraat bewoners. In 1966 werd Onderpastoor Doom na veertien jaar Maldegem, aangesteld als pastoor in Rieme-Ertvelde. E.H. Stefaan De Waele (20 02 1918) (Maldegem 1954 - 1966). Op 20 december in 1954 volgde Onderpastoor Etienne of Stefaan De Waele E.H. Marcel Snoeck op. Onderpastoor Etienne De Waele was een heel, knap en zeer vriendelijk priester en nam al de taken van zijn voorganger over maar deed het op een rustiger manier. Hij was ook alom aanwezig, hij was zelfs zeer sportief, deed vurig aan sport in zwarte soutane, soms in de snikhete zon. Onderpastoors M. Doom en S. De Waele brachten vrolijkheid en vreugde in de parochie. Het was zoals het was.


    (Onderpastoors in Maldegem 1948 -1979 wordt vervolgd).

    De kerkelijke gebouwen zoals alle openbare gebouwen werden opgetrokken met de gelden en de giften van de inwoners van een dorp of een stad en horen toe aan de bevolking en worden onderhouden met het belastinggeld. De bedienaars van gelijk welke godsdienst worden betaald door de staat,zoals ook de directies, personeel en leekrachten op scholen betaald worden  dus door de burgers, omdat zij helpen waken over de geestelijke behoeften van een mens. Soms worden gelden en eigendommen geschonken aan de kerk die worden beheerd door een kerkraad die de gebouwen helpt onderhouden, het personeel in de kerk betaalt en de mensen in nood soms helpt. Vanouds werd de zorg voor de arme medemens overgelaten aan talloze kerkelijke en particuliere liefdadige instellingen, soms gebonden aan voorschriften van stedelijke overheden. Gemeenten konden soms subsidies verlenen, op voorwaarde dat dan ook de niet-kerkelijke armen werden bedeeld, dat is logisch.

     

    Vóór de Franse Revolutie (1789–1799) werd de armenzorg meestal als een specifiek kerkelijke zaak beschouwd. De tijden zijn veranderd, er werd gezorgd voor allen door hen die werkten en hespaard en belegd  hadden door belastingen te innen. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond de benaming ‘Gemeentelijke Sociale Dienst’, de burger zorgde voor de ander. Momenteel wordt dit armoede beleid, geleid door een bolwerk ‘Het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW)’ een openbare instantie per gemeente dat tot doel heeft elk persoon in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid en diensten verstrekt aan armen, zorg aan ouderen en mensen met een handicap. Alles is uiteindelijk goed gekomen, de militante vorm van godsvrucht is verdwenen maar elk mens zorgt door zijn bijdragen voor de ander,  de grootste armoede wordt geniveleerd. Op die manier komen alle mensen in de hemel terecht want ze delen hun weelde op aarde, ze leven volgens de Bijbel.


    Eens scrollen over de tekst, dan worden de lettertjes zichtbaar.

     

    Filmpje van de deken Van Overbeke en de Leo De Kesel hulpbisschop, zicht op de tuin van de dekenij met een grote serre opzij. https://www.youtube.com/embed/LvUCMBVRLLE.

     

    Filmpje met Bisschop, wandelingetje rond de Sint-Barbara kerk.

    https://www.youtube.com/embed/XFEfpdKzDqA

     

    FP-S8-3140 Afscheid van E.H. deken Paul Van Overbeke (film super8).

     

    Speelpleinwerking: https://www.youtube.com/embed/Y4kGBhjjNtM

     

    De laatste processie in Maldegem 1969: prachtig beeld van de jeugd en de parochiepriesters: https://www.youtube.com/embed/eSbTS6qc6RI

    Vormsels met E.H. Van Overbeke, Broodcorens, De Kerpel en Van Cauteren:

    S8-KV-CV-13058-2473 Het vormselritueel begin de jaren 1970 te Maldegem (film super8)./550


    Begrafenis Alfons Verstuyf: E.H. M. Doom, E.H. P. Van Overbeke, E.H. Stefaan De Waele, koster René Verhaegen. Achtergrond geschenken en papierhandel Verhoeyen en Onderpastoors M. Doom en S. De Waele, Bronnen: kerkarchief, info Liber memorialis.  Verwoord M. Posman.

     

    07-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    05-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.E.H. Van Cauteren in Kaprijke

    De mens en de kerkgang na 1950. Deel 32 F.

    We volgen E.H. Van Cauteren nog eventjes verder tot in Wondelgem. E.H. Van Cauteren werd aangesteld als pastoor in de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk te KAPRIJKE (Plein)  van 1978 tot 1986. Hij kwam terecht in het prachtige landelijke dorp Kaprijke met een unieke, beschermde dorpskern. De pastorie, gelegen ten zuiden van de kerk was een oase van rust. De schoonbroers van E.H. Van Cauteren pakten de grote tuin aan, de woning werd grondig schoongemaakt. Alles was klaar voor een nieuwe start.

    Naast zijn werk als parochieherder, erediensten leiden, kinderen dopen, volwassenen trouwen, doden begraven en zieken bezoeken richtte hij zijn ogen op een ideaal plekje om een sportzaal te bouwen naast de school aan de kerk. Hij had bouwen in de genen. Op 1 september 1980 was de fusie tussen de jongensschool en de meisjesschool met twee vestigingsplaatsen Plein en Voorstraat rond. Pastoor Antoon Van Cauteren wou een sporthal in de Voorstraat en wilde ook klassen bij bouwen zodat alle leerlingen op één vestigingsplaats zaten. Zijn idee kreeg vorm en in 1986 werden de sporthal en de klassen plechtig ingehuldigd. De Sporthal werd gebouwd onder zijn impuls. De juiste datum kan men terugvinden op een gedenkplaat aan de ingang. De jeugd van Kaprijke kon aan sport doen in eigen dorp. Hij liet ook de beiaard vernieuwen.


    Elodie Van Vynckt - De Beer (6 april 1894 – 27 februari 1986) verhuisde mee als huishoudster naar Kaprijke, ze was toen al 84, dus betrekkelijk oud om te zorgen voor het huishouden op de pastorij. Dit typeerde Antoon Van Cauteren wel, hij droeg altijd zorg voor een ander en werd ervoor gewaardeerd en geliefd. Hij zocht en vond een oplossing.

    Pastoor Van Cauteren schakelde toen de hulp in van de Maldegemse Margriet Engels en haar echtgenoot. Zij kwamen er drie dagen om eten klaar te maken voor enkele dagen en schoon te maken. De echtgenoot van Margriet, Odiel Van Vynckt, een gepensioneerd douanier die o.a. in Strobrugge zijn dienst uitoefende verzorgde regelmatig de tuin.  De hond Saara zorgde voor een vrolijke noot in de drukke pastorij.

    Margriet heef dertig jaar gewerkt voor de parochiepriester waarvoor iedereen haar heel dankbaar was. Zij was ook heel actief in Maldegem, zij was bovendien medeoprichter van het Witgele Kruis, zij zong 57 jaar lang in de koren, K.A.V., Andante, Begrafeniskoor Sint-Barbara, ze was dertig jaar verantwoordelijke voor de Lourdes bedevaarten, zij droeg haar steentje bij voor Broederlijk Delen en de 11.11.11 actie en zij was zestig jaar bestuurslid van de K.A.V. – nu Femma. Veel dankbaarheid ging uit naar deze eenvoudige huisvrouw die heel haar leven al haar vrije tijd besteedde aan de kerk en haar medemens. (Nieuwsblad)

    Margriet Engels ontving Gouden Ereteken van Sint-Bavo, eind maart 2018 in de Sint-Medarduskerk in Ursel. Als erkenning voor haar inzet voor de kerk kreeg ze uit handen van de deken het Gouden Ereteken van Sint-Bavo. Monseigneur Luc Van Looy, de bisschop van Gent, voegde ook een diploma bij het ereteken. Hij bedankte Margriet Engels voor 53 jaar diensten aan de kerk. In de parochie en in de gemeente zijn er altijd mensen die vrijwillig een handje toesteken, vrijwilligers dragen de gemeenschap.


    E.H. Van Cauteren kon de mensen warm maken voor sport en avontuur en organiseerde bedevaarten naar LOURDES en naar ROME, met de FIETS. De reisroute werd nauwkeurig uitgestippeld zonder gps en elke dag reed de parochiepriester met zijn team 100 tot 140 kilometer. Stel je voor dat je naar Rome fietst  en de paus de hand kan drukken! Ik denk niet dat dit nu nog zou lukken tussen het vertiendubbeld verkeer.

    Bronnen: Liber Memorialis, met dank voor de foto (paus) en de info aan Margriet Van Vynckt-Engels. Foto kerk door Jean-Pierre Pottelancie.

     



    05-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.E.H. A. Van Cauteren in Kaprijke. Deel 22.

    Getuigenissen over 100 jaar kerk. Deel  22. 

    E.H. A. Van Cauteren in Kaprijke.

    Over de tekst scrollen, hij is onzichtbaar, heel vreemd.

    Quote M. P. : ‘

    We volgen E.H. Van Cauteren verder. Hij is zowat de ‘laatste der Mohikanen’ en wat er ook gezegd, geschreven wordt over de priesters en de kerk in ’t algemeen. Ik denk dat elk mens zijn best doet voor zichzelf, de omgeving en in zijn beroep. De een heeft goede ervaringen en de ander heeft slechte ervaringen met andere mensen. Het is iets van alle tijden.”

    E.H. Van Cauteren werd aangesteld als pastoor in de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk te KAPRIJKE (Plein)  van 1978 tot 1986. Hij kwam terecht in het prachtige landelijke dorp Kaprijke met een unieke, beschermde dorpskern. De pastorie, gelegen ten zuiden van de kerk was een oase van rust. De schoonbroers van E.H. Van Cauteren pakten de grote tuin aan, de woning werd grondig schoongemaakt. Alles was klaar voor een nieuwe start.

    Naast zijn werk als parochieherder, erediensten leiden, kinderen dopen, volwassenen trouwen,  doden begraven en zieken bezoeken richtte hij zijn ogen op een ideaal plekje om een sportzaal te bouwen naast de school aan de kerk. Hij had bouwen in de genen. Op 1 september 1980 was de fusie tussen de jongensschool en de meisjesschool met twee vestigingsplaatsen Plein en Voorstraat rond. Pastoor Antoon  Van Cauteren wou een sporthal in de Voorstraat en wilde ook klassen bij bouwen zodat alle leerlingen op één vestigingsplaats zaten. Zijn idee kreeg vorm en in 1986 werden de sporthal en de klassen plechtig ingehuldigd. De Sporthal werd gebouwd onder zijn impuls. De juiste datum kan men terugvinden op een gedenkplaat aan de ingang. De jeugd van Kaprijke kon aan sport doen in eigen dorp.

    Hij liet ook de beiaard vernieuwen.

    %%%FOTO1%%%

    Elodie Van Vynckt - De Beer (6 april 1894 – 27 februari 1986) verhuisde mee als huishoudster naar Kaprijke, ze was toen al 84, dus betrekkelijk oud om te zorgen voor het huishouden op de pastorij.

    Dit typeerde Antoon Van Cauteren wel, hij droeg altijd zorg voor een ander en werd er voor gewaardeerd en geliefd. Hij zocht en vond een oplossing.

    Pastoor Van Cauteren schakelde toen de hulp in van de Maldegemse Margriet Engels en haar echtgenoot. Zij kwamen er drie dagen om eten klaar te maken voor enkele dagen en schoon te maken. De echtgenoot van Margriet,  Odiel Van Vynckt, een gepensioneerd douanier die o.a. in Strobrugge zijn dienst uitoefende verzorgde regelmatig de tuin.  De hond Saara zorgde voor een vrolijke noot in de drukke pastorij.

    Margriet heef dertig  jaar gewerkt voor de parochiepriester waarvoor iedereen haar heel dankbaar was. Zij was ook heel actief in Maldegem, zij was bovendien medeoprichter van het Witgele Kruis, zij zong 57 jaar lang in de koren, K.A.V., Andante, Begrafeniskoor Sint-Barbara, ze was 30 jaar verantwoordelijke voor de Lourdes bedevaarten, zij droeg haar steentje bij voor Broederlijk Delen en de 11.11.11 actie en zij was 60 jaar bestuurslid van de K.A.V. – nu Femma. Veel dankbaarheid gaat uit naar deze eenvoudige huisvrouw die heel haar leven al haar vrije tijd besteedde aan de kerk en haar medemens.

    Margriet Engels ontving Gouden Ereteken van Sint-Bavo, eind maart 2018  in de Sint-Medarduskerk in Ursel. Als erkenning voor haar inzet voor de kerk kreeg ze uit handen van de deken het Gouden Ereteken van Sint-Bavo. Monseigneur Luc Van Looy, de bisschop van Gent, voegde ook een diploma bij het ereteken. Hij bedankte Margriet Engels voor 53 jaar uitnemende diensten aan de kerk.

     

    E.H. Van Cauteren kon de mensen warm maken voor sport en avontuur en organiseerde bedevaarten naar Lourdes en naar Rome, met de FIETS. De reisroute werd nauwkeurig uitgestippeld zonder gps en elke dag reed de parochiepriester met zijn team 100 tot 140 kilometer. Stel je voor dat je naar Rome fietst  en de paus de hand kan drukken!

    Ik denk niet dat dit nu nog zou lukken tussen het vertiendubbeld verkeer.

    %%%FOTO2%%%

    Bronnen: Liber Memorialis, met dank voor de foto’s en de info aan Margriet Van Vynckt-Engels.

    Foto's in bijlage  kerk Kaprijke door Jean-Pierre Pottelancie.

    Bijlagen:
    A. V. C. bij de paus deel 22.jpg (305.1 KB)   
    kerk Kaprijke internet.jpg (49.4 KB)   

    05-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    04-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.E.H. Antoon Van Cauteren pastoor in WAARSCHOOT

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk”.

    E.H. Antoon Van Cauteren werd aangesteld als pastoor in WAARSCHOOT, Kerkstraat 7, van 15 juli 1986 tot 14 juni 2008, 12 jaar lang.


    Quote:

    Een priester is in vele religies, een tussenpersoon tussen God en de gelovige mensen. Het woord is afgeleid van het Griekse: presbyter,  dat oudste (van de gemeente) of ouderling betekent.

    In de Katholieke Kerk is een priester een man die, na een opleiding van zes tot zeven  jaar aan een seminarie of ander vormingsinstituut, van een bisschop de priesterwijding heeft ontvangen. Door deze sacramentele wijding is hij in staat om de zes andere sacramenten toe te dienen. Een priester belooft bij zijn wijding gehoorzaamheid aan de bisschop die hem wijdt. (Internet)

    Wie als ouderling kan terugkijken op het leven en denken, ik heb mijn best gedaan, dan is alles goed. geweest.

    We volgen E.H. Antoon Van Cauteren als pastoor in WAARSCHOOT. Hij was een innemend, sociaal en dynamisch mens, hij werd er aanvaard in de parochie en had er direct vrienden.  Tijdens de vakantieperiodes betrok hij E.H. André De Bock (04 09 1921 - 21 01 2010) een priester met een beperking, in zijn sportieve avonturen. Ook priesters moeten er eens uit.

    E.H. André De Bock was eerder leraar in Dendermonde, onderpastoor in Waarschoot en in Hamme en pastoor in Waasmunster en was na zijn handicap op rust in Waarschoot. E.H. Antoon Van Cauteren betrok hem in zijn plannen en hij slaagde erin om prachtige reizen met de auto te organiseren, de rolstoel achterin. Samen met Margriet Engels en haar man Odiel Van Vynckt trokken ze naar Praag, Compostella, Zwitserland en Nederland! Zij hadden de tijd van hun leven want hun eerwaarde chauffeur en begeleider was een aangenaam gesprekspartner en enorm belezen, dus de reis zal piekfijn uitgekiend geweest zijn.

    Op de foto met rolstoel, samen op reis in 1997, in Oostenrijk. E.H. Van Cauteren nodigde E.H. André De Bock elke vrijdag uit om ’s middags te komen eten. Soms kwamen gelovigen uit vreemde landen zich bezinnen en die werden ook verwelkomd in de pastorij.

    E.H. Antoon Van Cauteren had in Waarschoot een prachtige tuin waar elk jaar een familiefeest gehouden werd! De hond Sara beleefde er dolle pret.

    Toen hij pastoor was in Waarschoot, brandde op nieuwjaarsnacht 2002 de Sint-Ghislenuskerk af en heel Vlaanderen was in shock. Op 1 januari 2002 werd het dorpsbeeld van Waarschoot voorgoed veranderd. Toen werd de Sint-Ghislenuskerk in de as gelegd. De brand begon aan een altaar kleed, breidde zich uit aan de kerststal en uiteindelijk kon alleen de oude kerktoren worden gevrijwaard. De Sint-Ghislenuskerk was een driebeukige hallenkerk met een kern uit de 14de eeuw en bouwperiodes tot in de 20ste eeuw.

    De parochie met de bezieler pastoor Antoon Van Cauteren, de kerkfabriek, de gemeente en het bisdom bleven niet bij de pakken zitten en zorgden ervoor dat de nieuwe kerk herrees en ook andere gebruiksmogelijkheden kon bieden. De eerstesteenlegging gebeurde op 10 september 2005 en de inwijding door Mgr. Van Looy volgde op 24 juni 2007.


    Op 30 augustus 2003 vierde E.H. Van Cauteren zijn 50 jaar priesterschap en dankte met een dankviering voor 50 jaar in dienst van God en van de mensen, met de woorden van Joannes, 15:16:

    ‘Niet jullie hebben mij gekozen, neen ik heb jullie gekozen en ik heb de taak gegeven eropuit te gaan en vrucht te dragen, vruchten die blijvend zijn.’

    Het misboekje dat door elk gelovige mocht meegenomen worden naar huis is doordrongen van de Blijde Boodschap, van God en van dankbaarheid voor alles wat op de weg van deze priester kwam, diep geluk en dankbaarheid.

    Op 14 juni 2008 trok Pastoor Antoon Van Cauteren voor de laatste keer de deur van zijn pastorie in Waarschoot achter zich dicht. De tachtigjarige priester verhuisde naar Wondelgem. De pers vermeldde zijn weemoedige woorden:

    'Natuurlijk vertrek ik met veel spijt. Wat je jarenlang hebt opgebouwd, stopt nu'. 'Ik was een bevoorrecht man'.

    Bronnen: Liber Memorialis, met dank voor de foto’s en de info aan Margriet Van Vynckt-Engels. Verwoord M. Posman.

     

     

    04-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    01-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.E.H. Van Cauteren Slot.

    “Getuigenissen over 100 jaar kerk”. Deel  24. 

    E.H. Antoon Van Cauteren verlaat de pastorij in Waarschoot en gaat naar WONDELGEM in 2008.

    Ook de parochie in Waarschoot werd afgesloten met een dankmis (15 06 1986 – 14 06 2008) op 7 juni 2008 met hetzelfde Engels 

    Het afscheidskaartje met mooie foto’s van zijn leven in Waarschoot, vermeldde ook het gedichtje van Manu Verhuist:  …


    De priester is vandaag een zeldzaam exemplaar, een spoorteken bijna uitgeveegd,


    van iemand die hem voorging, lang geleden.


    Hij draagt behoedzaam, als in een broze kruik, zijn boodschap van bevrijding.


    De kruik is zijn eigen leven.


    Hij draagt de boodschap tussen misverstand en onbegrip, tussen spot en medelijden.


    De priester is vandaag een zeldzaam exemplaar; tevreden en gelukkig in een wereld van ‘nooit genoeg’.


    Zijn vrede zit van binnen, in de binnenkamer van zijn hart als hij luistert naar Zijn Heer en Vriend. En elke avond mag Hij hem na bidden:  “Hij die mij gezonden heeft, is altijd bij Mij. Hij laat me nooit alleen.” (Joh. 8, 29).

    Op 80-jarige leeftijd vertrok E.H. Van Cauteren naar een woning vlakbij de kerk in Wondelgem Sint-Catharina, waar hij nog altijd woont en waar hij de laatste tien jaar optrad als hulppriester bij de erediensten en de vele mensen die hij ging bezoeken in de ziekenhuizen in Gent zijn hem dankbaar.

    Voorwaar een dynamisch priester met een rijk gevuld parochiaal leven. 

    De 87-jarige schoondochter van Elodietje, een verpleegster fungeert als huishoudster en met wat hulp gaat deze 90-jarige parochiepriester zachtjes in het leven verder.

    Hij kan terugkijken op een actief en sportief, christelijk leven in elke parochie waar hij verschillende jaren doorbracht, het goede bereikte  en toch wel overal een stempel naliet.

    E.H. Van Cauteren was een goed zielenherder met hart voor de mensen, conservatief zowel in kerkelijk als sociaal opzicht en dus een kind van zijn tijd zoals elk mens een kind van zijn tijd is.Bronnen: Liber Memorialis, met dank voor de foto’s en de info aan Margriet Van Vynckt-Engels.

    Noël Ryheul is gekend als cineast van alle evenementen in Groot-Maldegem de laatste 50 jaar en hij maakt een afzonderlijke bundel over de parochiepriesters. U kan hen eens bekijken als ’t regent …. En ’t regent hier vaak in Maldegem.

    Bij deze vriendelijke groeten en dank aan E.H. Antoon Van Cauteren. Verwoord M. Posman.

    01-05-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    25-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jos Paridaen en Dominik Hasekamp in Huis Hans Dobbelaere in de Noordstraat.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jos Paridaen en Dominik Hasekamp stellen ten toon in de etalage Huis Hans Dobbelaere in de Noordstraat.  

    Tien jaar geleden startte JOS PARIDAEN een opleiding aan de KUMA te Maldegem. Hij had toen net een proces van beginnend herstel van een herseninfarct achter de rug en een terugkeer naar zijn vroegere job als leraar zat er niet meer in.

    Hij koos voor schilderkunst, omdat die richting hem het meeste aansprak. Zijn zeer bezielende leermeester Piet Hoens moedigde hem aan om zich in een fantasiewereld met acryl en olieverf uit te leven.

    Hij startte aan de kunstacademie Maldegem op 1 september 2008. Algemene beeldvorming, schilderen en kunstgeschiedenis met als eindwerk een beschrijving over het leven en het werk van de bekende schilder Fernando Botero.

    Momenteel volgt Jos Paridaen 4e jaar tekenkunsten. Al doende leert men, maar voor hem was en blijft het geen eenvoudige klus te tekenen met verf en gelukkig kon hij terugvallen op deskundige begeleiding. Je moet met heel wat aspecten rekening houden. De vorm, richting, negatieve ruimte, grootte enz. Dan heb je nog de keuze van het materiaal waarmee gewerkt wordt. Naast potlood met diverse hardheid gaat een wereld open met krijtsoorten, inkt, verf enz. Het is de ultieme uitdaging om vorm en kleur in de juiste verhouding neer te zetten en daar met tevredenheid op terug te kijken. Dit laatste valt zo nu en dan best zwaar, want op de vraag wat perfectie is kan men moeilijk antwoord geven. Iedereen ziet dat met eigen ogen en als je je in de deskundige tekenwereld verdiept blijkt ook daar een golflijn van waardering en bewondering te bespeuren.

    Op zijn WAKtafel ligt ook een tekenboek waarbij hij de bezoeker uitnodigt ook eens het potlood te nemen en in zijn tekenboek een tekening te maken. Jos Paridaen hoopt, dat velen gebruik zullen maken van deze uitnodiging naar de WAK. Mensen met verborgen talenten zullen gestimuleerd worden ook eens een tekenpotlood of verfkwast te nemen en ontdekken, dat ook zij vaak verborgen talenten hebben.

    Jos Paridaen en Dominik Hasekamp stellen ten toon in de etalage Huis Hans Dobbelaere in de Noordstraat. De schaars geklede dames en heren laten zich graag verwarmen door de vele kachels met als thema: ‘Hier vinden we noodzakelijke en deskundige warmte’.

     

     

    Na een tragische gebeurtenis in 2011, kon DOMINIK HASENKAMP zich verliezen in de tekenkunst. Dankbaarheid, levensmoed en liefde inspireerden hem zijn emoties tot uitdrukking te brengen. Hij brengt fantasie, het bovennatuurlijke op een boeiende manier in beeld. Elfen, draken, engelen, feeën, dromen en wensen worden een grijpbaar geheel. De meeste tekeningen zijn gemaakt met Faber Castell potloden en pastel krijt van Schmincke,  heel zachte en felle kleuren. Het creëert een effect alsof het geschilderd is. De kracht, de schoonheid en tegelijkertijd de sierlijkheid van vrouwelijke wezens brengt hij naar voor.

    Verwoord door Marianne Posman.

    http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

    FOTO's FACEBOOK

     

    25-04-2018 om 09:05 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rohnny Massin stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Rohnny Massin stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.

     

    Zijn hobby is tekenen en hij is autodidact, door allerlei omstandigheden is het er nooit van gekomen om academie te volgen en tot drie jaar geleden tekende hij eigenlijk heel sporadisch. Toen hij een profiel aanmaakte op facebook ontdekte hij materialen en mogelijkheden die hij experimenteerde. Wat technieken aangaat is alles losse pols, hij weet wel ongeveer hoe gezichtsverhoudingen in elkaar zitten en kent ook raster, maar die dingen werken voor hem niet echt, te omslachtig en teveel lijnen op een blad.  Hij heeft pastel leren kennen en hij gebruikt dat graag maar hij is ook bezig met grafiet en dan vooral met vulpotlood. In welke categorie zijn werkjes vallen is niet echt belangrijk. Hij wil gewoon kunnen tekenen met het materiaal dat hem boeit.

    Rohnny kent de WAK en de Wak activiteiten via zijn vriendin Marie-Paule Martens, die al vaker heeft deelgenomen aan de WAK.

    De werken die tijdens de Week van de Amateurkunsten tentoon gesteld worden, zijn werken op A4 formaat en de kaders hebben 30 X 40cm als afmeting. Het is pas de tweede keer dat hij publiek tentoonstelt. In 1998 heeft hij deelgenomen aan een openluchttentoonstelling in Sterrebos in Stevoort.

    Hij hoopt tijdens de WAK 2018 zijn werken te tonen, misschien te verspreiden en ook contact te leggen met andere kunstenaars en kunstvormen. Indien zijn werken de ander kan raken op een fijne manier of een fijn gevoel geven dan is zijn doelstelling bereikt. 

    Z

    25-04-2018 om 09:02 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WAK 2018 MALDEGEM van 27 april TOT 6 mei 2018.

    WAK 2018 MALDEGEM van 27 april TOT 6 mei 2018.

    THEMA: KUNST BUITEN!

    Het is weer zover. Tijdens DE TIENDAAGSE van de Wak wordt een hele waaier van kunstwerken en -activiteiten naar voor gebracht, beleefd en tentoongesteld op diverse locaties in Groot-Maldegem. Elk jaar opnieuw, bij het begin van de lente, levert de gemeentelijke Cultuurdienst in samenwerking met tientallen amateurkunstenaars gigantische inspanningen, om verbazingwekkende kunstvormen van allerlei disciplines naar voor te brengen, telkens onder een ander thema.

    De moed, de ijver, de wilskracht en de originele en creatieve verbeeldingskracht van deze kunstenaars zijn verbazingwekkend. Dank zij de Cultuurdienst, gesteund door alle mogelijke gemeentelijke en andere diensten, spant zich een plaatselijk team kunstenaars in om de omgeving te motiveren en te stimuleren met originele ideeën en perspectieven.

    De WAK vormt een steeds terugkerend artistiek bolwerk waar de kunstenaar zijn talenten kan ten toon stellen en verspreiden.

    De WAK zet de amateur kunstenaar in de kijker met een ophefmakende reeks activiteiten en tentoonstellingen die het kunstminnend hart niet anders kan dan beroeren.

    De WAK nodigt alle belangstellende inwoners van Maldegem en omstreken uit om de amateurkunstenaars tijdens diverse activiteiten te ontmoeten, aan het werk te zien, te horen, te bewonderen en er van te genieten.

    De WAK is een uitzonderlijk initiatief dat elk inwoner van ons dorp er moet toe aanzetten om de verwezenlijkingen van diverse kunstenaars uit de streek te leren kennen. Elk inwoner van Maldegem, van klein naar groot heeft de mogelijkheid om in eigen dorp, kunst mee te maken, te beleven en te smaken.

    ‘Kunst buiten’ komt tot uiting in veelvuldige publieke en meer private voorstellingen en shows. Talrijke artistieke activiteiten worden verweven met de natuur en in het straatbeeld van Groot Maldegem, in “KUNST IN DE VITRINES”, in de natuurlijke omgeving van het Sint-Annapark, in CC. Den Hoogen Pad, in de BIB en het nieuwe jeugdhuis en in talrijke privé galerijtjes.

    Tentoonstellingen van “Kunst … BUITEN” en open ateliers in de KUMA en in het gerenoveerde gemeentehuis, optredens van bekende koren en uitvoeringen van muziek maatschappijen, in en rond de kerk van Adegem, van Middelburg en in de Academie voor Muziek, Woord en Dans, de KUMA, de bibliotheek, in de vitrines. Op talrijke locaties verspreid over het centrum zullen tijdelijk kunstvoorwerpen onze landelijke dorpskern sieren.

    Groot Maldegem wordt een open en toegankelijk paradijs voor allen die zich interesseren voor kunst. De activiteiten tijdens WAK 2018, zijn een aanrader voor allen die houden van kunst en natuur. Een nauwkeurige lijst met de chronologische volgorde van de activiteiten kan geraadpleegd worden op de website Maldegem of op de Wakblog Maldegem.

    WAK 2018 in Maldegem – meer info: Cultuurdienst: www.maldegem.be/cultuurnieuws/#wak,  Zoek via ‘UiT in Maldegem: vrije tijd en vorming’. (Marianne Posman).

     

     FOTO'S FACEBOOK

    25-04-2018 om 08:12 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ROOS NUYTENS neemt deel aan de WAK 2018.

    Roos Nuytens exposeert in het gemeentehuis en neemt deel aan ‘Kunst in de vitrine’ bij Sanitair Bollé. Zij werd geboren in 1945 in Heestert, tegen Kortrijk waar zij geboeid was door de weidse natuur, grote landschappen en de kleine pittoreske landhuizen en huisjes. Zij schilderde heel jong al, aquarellen en olieverfschilderijtjes.

     


    Zij schildert dieren, vogels, dansers, landschappen, kleine landelijke huisjes, bloemen (irissen, hortensia’s enz.), naakt naar model, portretten, stillevens, stads- en zeezichten, stranden, reisindrukken geïnspireerd door haar omgeving, maar ook Nederland bracht inspiratie.

    Haar diverse thema’s en kleurrijk palet trekken de aandacht. Zij tekent en schildert wat in haar hart opkomt.

    Zij is getrouwd met Boudewijn De Lille en heeft vele jaren in Maldegem gewoond. Zij heeft talrijke kleinkinderen in Maldegem en verder die genieten van haar talent.

    http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

    Verwoord door Marianne Posman.

    Foto's zie facebook.


    25-04-2018 om 08:07 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rita Longueville en de WAK 2018.

    RITA LONGUEVILLE STELDE TENTOON IN HET GEMEENTEHUIS!

    Rita Longueville met roots in een van de mooiste wijken van Maldegem, Moerhuize waar je de vogeltjes nog hoort fluiten en de stilte je omarmt, stelde tentoon tijdens de WAK 2018.

    Zij volgde jarenlang les aan de KUMA, nam nog niet vaak deel aan tentoonstellingen maar als  ze met  haar werk naar buiten komt, valt haar gave direct op, haar werken zijn echt wondermooi.

    De werken hoeven geen uitleg, ze spreken voor zich. .

    Zij is een vriendelijke dame die reeds heel lang schildert, in alle stilte en bescheiden in haar rustige wijk. Maar haar werken springen direct in het oog. Ze boeien, geven rust, zijn mooi, ze spreken een uitzonderlijke taal. Er hoeft geen uitleg bij. Al haar werken stralen warmte uit, vrede en geluk.

     

    25-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Keramiek Veronique tijdens de Wak 2018 in MALDEGEM.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Keramiek Veronique stelt ten toon tijdens de Wak 2018 in MALDEGEM.

     

    VÉRONIQUE CAUCHIE hoopt met haar deelname aan de WAK anderen aan te zetten in de boeiende en ontspannende wereld van de keramiek. Véronique Cauchie  van Kandlbinder Veronique, heeft een  atelier in de Bogaardestraat 156, 9990 Maldegem. Zij is als keramiste al jarenlang actief, zij volgde les bij Rudi Delanghe, Dirk Vanhaeren en aan het CNIFOP in La Borne, Frankrijk. Zij volgde ook zes jaar academie in Eeklo. Verder is zij ook actief in het kunstcollectief keramiek atelier Cuesta dat ondergebracht is in de hoeve van het Drongengoed, Ursel. In september 2012 besloot zij om haar passie verder uit te bouwen en opende een eigen zaak “Keramiek Veronique”. In haar atelier vervaardigt zij handgemaakt keramiek van kunst tot dagelijkse gebruiksvoorwerpen.

    Door het initiatief van de gemeente die hiervoor veel tijd en energie insteekt is de WAK een gelegenheid om eens extra naar buiten te komen met de werken. 

    Het is haar vierde deelname aan de WAK. Soms doe je wel inspiratie op door andere kunst te zien, het zit soms in kleine hoekjes.

    Zij wordt benaderd door andere kunstkenners, nam deel aan een basiscursus aquarel schilderen en leerde technieken die ook in de keramiek kunnen gebruikt worden. De werken hebben reeds tweemaal met succes tentoon gestaan bij schoenmakerij Dumon en verder heeft zij zelf thuis een ruimte om te exposeren. Jaarlijks neemt zij ook deel aan een aantal ambachtsmarkten. Door de grote vraag is zij sinds dit jaar gestart met privélessen in beperkte groep van 2 à 3 personen maximum, hoofdzakelijk is dit draailes aangevuld met opbouw. 

    Tijdens de WAK 2018 neemt zij deel aan de groepstentoonstelling in het gemeentehuis. Tijdens eerdere edities werden ook demonstraties gegeven. 

    Iedere kunstenaar amateur of niet, is fier op zijn werken en komt er graag naar buiten. Het zien van tevreden en blije blikken werkt heel motiverend! Het bereik vergroten en wat meer naambekendheid is altijd leuk meegenomen. Met haar deelname aan de WAK hoopt zij anderen aan te zetten in de boeiende en ontspannende wereld van de keramiek.  Verwoord door M. Posman

    Kandlbinder Veronique, Bogaardestraat 156, 9990 Maldegem.

    www.keramiekveronique.be

    http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

    ZIE FOTO'S FACEBOOK!!!!

     

    25-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    24-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anny Matthys stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
    Anny Matthys stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.

    Anny Matthys stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.

    Anny Matthys startte haar opleiding aan de academie voor Schone Kunsten in Eeklo met eminente leraars-kunstenaars. Zij werkte tien jaar onder leiding van de alom gekende kunstenaar-leraar Dirk Verstraete. Bij Patrick Ysebaert, nationaal bekend om zijn schilderijenreeks in de catacomben van Palermo leerde zij schetsen en tekenen naar levend model. Zij genoot een kunstopleiding aan de Europese Kunstacademie in Trier en perfectioneerde haar techniek tijdens internationale workshops en kunstseminaries met oefeningen in de vrije natuur. Als gewaardeerd kunstenaar vervolmaakte zij haar zeefdruk technieken bij Barbara Verstraete, de dochter van Luc Verstraete. Zij kreeg de prijs stad Eeklo voor Toegepaste Grafiek. Haar indrukwekkende, ontroerende en artistieke scheppingen stelde zij regelmatig ten toon in haar zonnig atelier en in privé galerijen. In 1989 nam zij deel aan exposities o.a. in Oudenaarde en Lebbeke. Zij heeft verschillende keren deelgenomen aan de WAK en stelde ten toon in België, Nederland en Frankrijk

    Tijdens de WAK 2018 presenteert Anny Matthys haar werken in het gemeentehuis van Maldegem. Zij brengt zeefdruk op papier en textiel, in een levendig coloriet van een reeks historische prenten uit de filmgeschiedenis vanaf de jaren 1900, gekozen uit het archief van haar echtgenoot, Robert Sandyck.

    In haar sculpturen zoekt zij het verhaal van de mens in zijn houdingen. Vaak dringt de vergelijking met film stills zich op. De drang naar creëren is voortdurend aanwezig.

    Tijdens de Week van de Amateurkunsten hoopt Anny in contact te komen met andere kunstenaars, om inspiratie en kunst uit te wisselen en in dialoog te gaan met kunstzinnige mensen.

    De Maldegemse kunstenares Anny Matthys beschikt over bijzonder talent dat bewondering afdwingt. Verwoord door M. Posman.  Info Wakweek ‘Kunst buiten’:

    Zie: http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

     

    24-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1




    Archief per week
  • 27/05-02/06 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 26/01-01/02 2009

    Foto

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    adverteren
    www.bloggen.be/adverte
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs