Inhoud blog
  • Jacqueline Goossens, Maldegem - New York!
  • Ivo Vermeersch en Raf Heyde. (10 a)
  • Ivo Vermeersch 10B.
  • Jan van de Putte Monica Cattoor en anderen
  • Barbara TAS, veelzijdig talent! Klik rechts op bovenste datum
  • Jef Van Maldegem 'Oud Maldegems Meester
  • Modest HUYS, een Meester in de schilderkunst.
  • De 17de editie van ‘De nacht van de geschiedenis. 4.
  • Maldegems Meester Kristien Lippens.
  • Fien DEZWAEF in GENT.
  • Fien DEZWAEF & RAGHEL
  • Let's dance ... in de Kaba!
  • Chambres d'hôtes Maldegem.
  • Janel DHAENENS AMBACHT EN KUNST.
  • SOFIE VAN DEN DRIESSCHE REIST DE WERELD ROND!
  • Pascale Wille en de muziekwereld!
  • Zuster Gemma en Fien DEZWAEF.
  • VOORSTELLING 'TALENT in MALDEGEM' juni 2015
  • Chantal Sinave en overbodige spullen in Maldegem.
  • Mijnheerke Van Maldegem, de Tuinvogel.
  • Victor De Lille uit Maldegem. De Tuinvogel.
  • Bart HULLE in de kijker in TAPTOE! Auteur Piet De Baets
  • Bomvolle zaal voor de nieuwe burgemeester Bart Van Hulle.
  • Nieuwjaarsreceptie van Open Vld Groot-Maldegem
  • Op 07 01 2019 om 20 UUR is elke MALDEGEMMENAAR WELKOM
  • Bart Van Hulle en zijn team.
  • Verkiezingsdebat van de jeugdige verkiezingskandidaten in JH De Redekiel op 29 september.
  • Bart Van Hulle, burgemeester van Groot-Maldegem 01 01 2019
  • Maldegemse gemeenteraadsverkiezingen en politieke partijen 1830-2018
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III a
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel II
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III c
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel III b
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel IV
  • Terugblik op de gemeenteverkiezingen vanaf 1830. Deel V.
  • Nieuwjaarsreceptie van de K.V.L.V.
  • Middelburgse gemeentepolitiek. Deel VI.
  • De fusie Maldegem, Adegem, Middelburg. Deel VII.
  • Politieke dynastieën in Maldegem. Deel IX.
  • Propaganda en politiek in Maldegem.
  • DE GROTE INTERNATIONALE VN-KLIMAATTOP!
  • K.V.L.V. of de Vrouwen met Vaart, Maldegem organiseerden een sfeervolle kerstviering.
  • De Sint in de Noordstraat december 2018
  • Waanzinnig Gedroomd. Nocturne 2018.
  • Homestore Van Canneyt & Huyze De Baere
  • Parkwachter netheidwerker vuilnisophaler
  • TUTTI COLORI, DE MUZIEKGROEP VAN DE VZW DE VIERKLAVER
  • Eye for Hope, Maldegem.
  • Compostpaviljoen Courtmans Groot-Maldegem
  • MICK MATTHYS! NIEUWE UITGAVE! TE KOOP IN MALDEGEM;
  • Dichteres Maria Sesselle en haar dichtbundel VUUR.
  • Te huur Noordstraat 111 9990 Maldegem.
  • Sorry, maar er is iets mis met mijn blog
  • Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem. Deel 1.
  • Afscheid van E.H. Pastoor-Moderator, ere-deken Stefaan DE PAEPE
  • E.H. Stefaan DE PAEPE neemt afscheid van Groot-Maldegem eind september 2018.
  • Getuigenissen 100 jaar kerk in Maldegem. Deel 2.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.” Deel 3.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk in Maldegem.” Deel 4.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 5.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 6.
  • Getuigenissen 100 Jaar Kerk en Leven in Maldegem. Deel 7.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 8.
  • Getuigenissen over 100 jaar kerk. Deel 9.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 10.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 11.
  • Armoede in Maldegem. Deel 12. Priester Daens.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 13.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 14.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 15.
  • WIES DE ROO. Deel 16.
  • De katholieke actie. Deel 17.
  • “Getuigenissen over 100 jaar kerk.” Deel 18.
  • E.H. Paul Henri Van Overbeke in Maldegem van 1948 tot 1979. Deel 19.
  • Onderpastoors in Maldegem na 1950. Deel 20.
  • E.H. Van Cauteren in Kaprijke
  • E.H. A. Van Cauteren in Kaprijke. Deel 22.
  • E.H. Antoon Van Cauteren pastoor in WAARSCHOOT
  • E.H. Van Cauteren Slot.
  • Jos Paridaen en Dominik Hasekamp in Huis Hans Dobbelaere in de Noordstraat.
  • Rohnny Massin stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
  • WAK 2018 MALDEGEM van 27 april TOT 6 mei 2018.
  • ROOS NUYTENS neemt deel aan de WAK 2018.
  • Rita Longueville en de WAK 2018.
  • Keramiek Veronique tijdens de Wak 2018 in MALDEGEM.
  • Anny Matthys stelt tentoon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.
  • Lucie PUTZEYS laat Sint-Anna aan 't woord.
  • CATHÉRINE MARTENS stelt tentoon tijdens de WAK 20018 in Maldegem.
  • Marie Paule Martens tijdens de WAK.
  • Anita Verbiest en de WAK 2018.
  • Vera De Deurwaerdere en de WAK 2018
  • Noël RYHEUL en www.camob.be
  • Jos Pardiaen en de WAK 2017
  • Films van eigen bodem.
  • Diego Van de Keere en het Smoefelpark.
  • Marc Martens in Maldegem.
  • MORGEN Zondag om 17 uur, allen naar het gemeentehuis!
  • ‘NUT & VERMAAK’ Wak 2018.
  • Catherine Martens en de WAK 2018
  • Noël Ryheul haalt 500 000 kijkers voor zijn films!
  • Startschot en verloop VAN DE WAKWEEK in Maldegem 2018
  • Medard De WINDT Deel I
  • Familie DE WINDT/DE PAUW Moerhuize.
  • Medard De Windt, familie van familie DE PAUW, Moerhuize Deel III
  • Medard De Windt, zoon van Désiré De Windt. Deel IV.
  • Kinderen Désiré De Windt. Deel V.
  • Irena De Windt. Deel VI.
  • Medard De WINDT en PAULA CALLEEUW. DEEL VII.
  • Richard De Windt en Julia De Windt. Deel VIII.
  • Julia De Windt en familie. Slot.
  • Medard VERCRUYSSE en familie Deel I.
  • Medard VERCRUYSSE en familie. Deel II.
  • Medard VERCRUYSSE en familie. SLOT.
  • HOMESTORE VAN CANNEYT MALDEGEM december 2017
  • AUTOSTANDPLAATS VERHUURD, centrum Maldegem.
  • VERHUURD, Maldegem centrum.
  • Bedankt voor de stem op de foto van Anna!
  • EETBAAR Park in Maldegem. Diego Van de Keere.
  • 11 november 2017 : Kinderen en oorlog en vrede
  • www.eyehopefoundation.org Foto’s Els Stevens.
  • De mens en de kerkgang 1.
  • DE GILDE MALDEGEM, tegen de vlakte .......
  • Huwelijksviering in de kerk.
  • Intieme uitvaart in de kerk.
  • Uitvaart in de kerk van Maldegem.
  • Doopselviering in Maldegem.
  • Herdenkingsmis in Maldegem.
  • Broederlijk Delen in Maldegem.
  • Zondagsdienst, Kerk in Maldegem.
  • Paashaas rond de toren in Maldegem
  • In Memoriam Liliana Mitu, december 2017.
  • Zuster Maria, Edith Claeys geboren in Maldegem.
  • Eerste Communie in de kerk Maldegem.
  • MariChoir, Maldegem. WAK 2017.
  • Noël Ryheul filmt bijna 50 jaar lang ...
  • Norbert De Coster en het Kindeke Jezus.....
  • Peter VAN HECKE en het slotevent van de WAK 2017
  • Dag van de Gever, K.W. Maldegem.
  • Trui Hoste in Huis Wallyn.
  • Cathérine Martens exposeert!
  • Startschot WAK 2017 Maldegem.
  • HUIS WALLYN, kunsttempel!
  • VERHUURD Flat in de Noordstraat 111 Maldegem
  • Omer Van Caeseele, kunstzinnig houtdraaier.
  • Janneke Kramer en de WAK2017.
  • An Vermeulen WAK 2017.
  • Ingrid Fevery en de WAK 2017
  • Jan Posman wint de Aspe Award!
  • Luc Heysse en de WAK 2017!
  • Lucie Putzeijs en betoverende woorden ......
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    Blog als favoriet !
    Blog als favoriet !
    Marianne Posman en Maldegem in de kijker!
    Cultuur en leven in Maldegem, interviews en herinneringen.
    26-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kinderen Désiré De Windt. Deel V.

    Kinderen De Windt en familie (5).

     




    Foto 1 De Noordstraat anno 2017. Els Stevens.

     

    Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) had veel kinderen.

    René De Windt was de oudste zoon van Désiré en zijn eerste echtgenote Maria Philomena Cauwels (overleden in 1911).

    Na René De Windt kwamen de volgende kinderen ter wereld in het gezin van Désiré De Windt:

     

    Irena De Windt (03 01 1900 – 20 02 1910). Zij stierf toen ze tien jaar oud was.

    Lodewijk De Windt (03 02 1901- 22 01 1911). Hij is als tienjarig kind overleden.

    Jozef De Windt (17 11 1906 – 24 03 2000) was getrouwd met Livina Marclé (1895 – 1977) en zij woonden in Moerhuize nummer 41 rechtover het oude kapelletje aan de hoeve Moerhuize 48 van Honoré De Pauw (1875) en Clémentine De Baets, naast Modest De Pauw (29 11 1910) Moerhuize, 59 en Arnolda Van Landschoot. Jozef De Windt was vlasbewerker. Zij hadden twee kinderen: Yvonne en Etienne De Windt. Etienne werd met een beperking geboren op 26 augustus 1935 maar kon toch kleermaker worden. Hij stierf in 2014.

    Yvonne De Windt trouwde met landbouwer Robert Matthys afkomstig van Moerkerke. Hun zoon Yves woont nog op de ouderlijke hoeve in Leestjes. Toen ze de boerderij lieten overnemen door de zonen, kwam Yvonne terug naar de ouderlijke woning in Moerhuize. Yvonne heeft het ouderlijk huis in Moerhuize laten verbouwen, er was een unit voor Jozef en zijn zoon Etienne en een unit voor Yvonne en haar echtgenoot. Ze bouwden dus een “kangoeroewoning” avant la lettre. Yvonne De Windt woont er nog. Zij neemt deel aan alle activiteiten die in en rond Moerhuize plaatsgrijpen.

    Cyriel De Windt (06 08 1909 – 06 08 1909), is als boreling overleden.

    Irena De Windt (01 11 1910 – 18 11 1910) heeft maar enkele dagen geleefd.

    Dat is het vierde overleden kind op een tijdspanne van twaalf jaar, dat zal toch een diep verdriet veroorzaakt hebben in het gezin. Nu worden mensen die een kind verloren hebben, begeleid door een vrijwilligersorganisatie ‘Levensadem’, vroeger bestond dit niet. De ouders en het gezin probeerden hun leven verder te leven maar hadden een rotsvast vertrouwen in God en vonden troost in gebed en geloof daar waar mogelijk.

    Na het overlijden van het zesde kindje op 18 november 1910, stierf moeder Maria Philomena Cauwels een tweetal maanden later op 13 januari 1911.


    Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935) die 18 jaar jonger was.


    René was toen 13 jaar en Jozef 5 jaar oud.

    Het zevende kind van Désiré De Windt kwam ter wereld 13 maanden na het overlijden van zijn eerste echtgenote:

    Modest De Windt (19 02 1912 – 28 02 1982). Hij bleef op de ouderlijke hoeve wonen Moerhuize 54 en hielp op de boerderij van zijn jongere broer, Maurits. Hij stierf toen hij zeventig was.

    Maurits De Windt (04 08 1913 – 12 02 1985) was getrouwd met Irma Cromheecke (08 07 1916 – 2002). Zij woonden in de Moerhuizestraat 62, naast het hoevetje van Honoré De Pauw (later van Modest / Leopold Posman die het verkocht aan de schrijver-hoogleraar Paul De Wispelaere). Zij hadden één dochter Monica.


    Zij hadden heel vroeg een televisie en wij mochten er wel eens gaan kijken als er een speciale uitzending was i.v.m. het koningshuis, bijvoorbeeld. Maurits was blijkbaar toch veel jonger maar hij was een vriend van onze vader, Modest Posman (1905) die er elke zondag eventjes op bezoek ging.

    Monica De Windt was een heel verstandige leerlinge en een lieve vriendin. Ze trouwde met Carlos Ingels uit Sint-Margriete en zij gingen in Sint-Laureins wonen.

    Marcel De Windt (28 09 1914 – 16 02 1994) was getrouwd met Marcella De Clerck (24 06 1918 – 29 10 2010). 



    Hij was gemeentebediende na de oorlog en daar na bediende op het ministerie van openbare Werken in Gent en Brussel. Zij woonden langs de Buurtstraat 29 (vroeger 11) en zij hadden drie kinderen: Stephaan (08 101952), Jan en Erica (26 09 1948 - 26 02 2005).

    Erica De Windt was een klasgenootje. Zij volgde economische en was leerlinge van mijn echtgenoot in de school van de Zusters Maricolen. Zij werd bediende en was altijd blijgezind en vriendelijk. Ze trouwde met Eric Steeman en ze bouwden een mooi huis naast haar ouders, Buurtstraat 27. Ze hadden een zoon Koen en een dochter Stephanie. Toen haar oudste zoon Koen op negentienjarige leeftijd op een tragische manier om het leven kwam was het verdriet van de ouders oeverloos. Erica De Windt is overleden op 26 februari 2005. Stephanie Steeman volgde Germaanse talen aan de universiteit en zij geeft les Woord aan de Kunstacademie in Maldegem.

    Jan De Windt (03 12 1955) werd banket bakker in Assenede en kwam samen met zijn echtgenote Ann D’Haese terug in Maldegem wonen begin 2016. De ouderlijke woning werd gerenoveerd en Jan en Ann waren terug ‘thuis’, rustig en dicht bij het centrum.




    Stephaan De Windt werd ook bakker, had een bakkerij in Heist, daarna in Gits, een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen.


     

    Foto 4 en 5.  Bakkerij Jan en Ann De Windt - D’Haese.

     

    Gezin van Jan en Ann De Windt - D’Haese.

     

    De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/ (wordt vervolgd).


     


    26-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    25-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Irena De Windt. Deel VI.

    Irena De Windt en familie Deel VI.

    Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria Philomena Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Maria Philomena Cauwels  stierf op 13 januari 1911. Zij had vier kinderen moeten begraven.

    Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935) die 18 jaar jonger was. René was toen 13 jaar en Jozef 5 jaar oud. Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

    We zitten bij het tiende kind dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt:

    Irena De Windt (28 11 1915 – 04 09 1944).


    De naam ‘Irena’ verwijst dan ook dit keer naar de vroegere overleden baby’s.

    De plusmoeder Sidonia De Pauw moet veel respect gehad hebben voor haar echtgenoot dat haar dochtertje vernoemd mocht worden naar een eerder overleden kind van een andere echtgenote en moeder.

    Irena trouwde met Leon Mouton uit de Warmestraat. Zij weken uit om te ‘boeren’ in Chatelineau, tegen Charleroi.

    Het lot sloeg weerom toe in de familie De Windt. De bevrijding naderde in september 1944. Irena en haar man Leon woonden op een prachtige  kasteelhoeve op een heuvel. Er was een grote  dakkapel aan de hoeve met een groot  zolderraam. De bevrijders dachten dat dit raam op de heuvel een  uitkijkpost was van de Duitsers, wat eigenlijk niet klopte.

    Leon en Irena woonden in de hoeve, zij hadden hun bedrijf niet verlaten. De Engelse bevrijders hadden de hoeve in ’t vizier en zij beschoten de zogezegde Duitse  uitkijkpost van de hoeve. Irena werd geraakt en stierf op negenentwintigjarige leeftijd. Een tragisch detail: zij  was in verwachting van haar eerste kindje. Zij overleefde de Engelse aanval niet en haar echtgenoot Leon Mouton was zwaargewond. Pas enkele weken later vernam de familie in Maldegem het tragische nieuws De verslagenheid in de familie De Windt was overweldigend. Irena De Windt werd overgebracht naar Maldegem en zij werd er begraven op het oude kerkhof in de Katsweg.

    Haar naam is nu nog niet vergeten want zij stond altijd vermeld als oorlogsslachtoffer met foto op het kapelletje in Moerhuize, dat vroeger tussen de hoeven van Honoré De Pauw en Maurits De Windt stond en dat de schrijver-hoogleraar Paul De Wispelaere liet verplaatsen naar het Hof Van Deynse waar wel een kapelletje mocht staan, waar de mensen vooral in de mei maand kwamen bidden.

     

     

     

    Medard, Richard, Maurits, Modest en Marcel De Windt, links Julia en rechts Irena De Windt. René en Jozef uit het eerste huwelijk van Désiré staan niet op de foto. (wordt vervolgd).

     

    De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website:

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

     


     


    25-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    24-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Medard De WINDT en PAULA CALLEEUW. DEEL VII.

    Medard  De Windt en Paula CALLEEUW. Deel VII.

     

    Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria  Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Maria  Cauwels  stierf op 13 januari 1911. Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935).


    Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

    We komen aan het elfde kind, Medard De Windt dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt.

     

     

    Medard De Windt (10 08 1917 – 2702 2001)  uit de Noordstraat (’t Molentje)  was getrouwd met Paula Calleeuw (Oedelem 22 08 1921 – april 1989) en zij woonden na hun huwelijk in het breedste deel van de Noordstraat, nummer 177 in de buurt van de huidige Dagbladhandel ‘t Hoekje’.

    Hij had een opleiding gevolgd als timmerman.  In 1937, dus vlak voor de oorlog was hij soldaat  bij de 8e Batterij, 13e Artillerie in Brugge.

     

     

    Huwelijksfoto van  Medard D.W. en Paula Calleeuw 20 08 1942.

     

    Stamboom Philibert Calleeuw.

    Paula Calleeuw was de dochter van Leopold Calleeuw (6) (28 09 1889 – 13 06 1954) en rechts op het schema staat Marcella Calleeuw (5) dochter van Henri Calleeuw (1877).

    Marcella Calleeuw werd  als Maldegemse 100 jarige gevierde in  januari 2017. 

    Paula en Marcella Calleeuw waren dus nichtjes.

     

    Het is wel eens interessant om de foto van Leopold Calleeuw (1879) en zijn echtgenote Judith D’hoore met hun acht dochters te plaatsen: Maria, Clementine, Suzanne, Mariëtte, Georgina, Paula, Renilde en Rachel Calleeuw. Acht dochters ….. Clementine werd religieuze, Zuster Xaviera.

     

     

    Marcella Calleeuw werd gevierd als 100 jarige in januari 2017, nog steeds een knappe dame uit Moerhuize.


    Medard De Windt (10 08 1917 – 27 02 2001) en Paula Calleeuw (Oedelem 22 08 1921 – april 1989) hadden vijf kinderen:

    Christiaan, Paul, Francine, Guido en Marlies De Windt.

     

     

    Op de foto poseert het hele gezin van Medard en Paula in de achtertuin op de Molenberg met op de achtergrond de woningen van wijlen Denis en Valeer Posman.

    Christiaan De Windt (12 04 1943) werd treinbestuurder en hij trouwde met Rita Willemarck (14 03 1946). Zij wonen in de Bogaardstraat 188/A.

    Paul De Windt (1945) woont in West-Vlaanderen maar komt nog regelmatig naar Maldegem. Guido De Windt woont in Zeebrugge. Francine De Windt (1947) was een heel schuchter meisje, zij was lid van de Chiro toen ze klein was en zij is recent overleden.

    De jongste dochter Marlies De Windt (1956) is getrouwd met de zaakvoerder Alex De Krijger van Kruger Motoren in de Noordstraat.


    Zij is nog altijd een heel knappe verschijning en leidt een druk leven als zaakvoerster.  (wordt vervolgd).


    Tekstvak: Medard en Paula en kinderen.

     

    Marlies en haar broer Paul De Windt, op het Molentjesfeest begin juli 2017 in Maldegem.

     

    De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt.
    Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website:

    http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

     


     


    24-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    23-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Richard De Windt en Julia De Windt. Deel VIII.

    Richard en Julia De Windt en familie Deel VIII.

    Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria  Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Vier kindjes stierven heel jong, alleen René en Jozef bleven in leven. Maria  Cauwels  stierf op 13 januari 1911.

    Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935).

    Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

     

    We komen aan het twaalfde kind, Richard De Windt dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt.

     

    Het voorlaatste kind van Désiré, Richard De Windt (12 12 1918) was getrouwd met Marie Van Caeseele (1925) uit Vake.

    Zij woonden rechtover Marie en Camiel Posman,  Moerhuizestraat nummer 52. Ik mocht soms eens bij hen gaan spelen of mijn tante zond mij naar de boerderij om iets te halen of te brengen.

    Zij hadden drie kinderen Marin, Marc en Marie-Reine. Marie-Reine trok samen met ons naar school in Strobrugge.

    Op een bepaald ogenblik, midden jaren vijftig denk ik, trok de hele familie naar een boerderij in Wallonië, tegen Charleroi in Han-sur-Eur.

    Dit was natuurlijk een heel evenement in Moerhuize, waar bijna niemand verder reisde dan de St.-Barbarakerk in het centrum. Het was in die tijd wel een heel avontuur om naar het Franssprekend deel van België te trekken.

    De familie Richard De Windt bleef contact houden met hun thuisland en bij elk feest, huwelijk, jubileum en bij minder vreugdevolle momenten zoals bij uitvaarten, werd de familie uit Maldegem uitgenodigd en was er bijna een volksverhuizing van Maldegem naar Charleroi.

    Richard De Windt en  Marie Van Caeseele hebben het daar echt gemaakt, ze beheerden een grote boerderij van honderden hectaren, de kinderen liepen er school en leerden Frans, ze hielpen op de boerderij en trouwden met een gelijkgezinde en stelden het  goed. Marc, de jongste werd verpleger.


    Tekstvak: Marie Van Caeseele, Julia De Windt, Marc De Windt en rechts Mr. Remi De Jaeger, advocaat en zijn jongere zusje Ireen vooraan.


    23-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    22-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Julia De Windt en familie. Slot.

    Julia De Windt en familie. Deel IX

     

    Julia De Windt was de jongste zus van René, Irena †, Lodewijk †, Jozef, Cyriel † en Irena †, Modest, Maurits en Marcel, Irena †, Medard en Richard De Windt.

    De jongste dochter van Désiré De Windt,

     

    Julia De Windt (11 06 1920 – 22 11 1997) was getrouwd met Medard De Jaeger (17 01 1916 – 10 04 1987), een vlashandelaar in de Aardenburgkalseide nummer 396.

    Medard De Jaeger bezorgde werk aan heel veel werknemers en jongelui uit de buurt in de zomer.

    De arbeiders werkten er hard maar heel graag want Medard betaalde goed en correct. De jongelui hielden daarvan: boter bij de vis. Julia De Windt had een kruidenierswinkel en wij kochten er wat kruidenierswaren en snoep als we van het zwembad in Aardenburg kwamen. Voor mij waren haar kinderen de gelukkigste mensen ter wereld omdat ze een snoepwinkel bij de hand hadden.

    De vader van Medard De Jaeger had een vlasbewerkingsfabriekje daar waar nu de begrafenisonderneming ‘De Nachtzon’ uitgebaat wordt, op het terrein van de voormalige handelszaak Sanitair en Loodgieterij De Decker.

    Medard en zijn broer Theofiel  De Jaeger (13 08 1912), gehuwd met  Gabriëlla Vandenbossche, Aardenburgkalseide 386, deden samen de vlashandel verder maar oogstten vooral het vlas en brachten de gestapelde wagens naar Kortrijk. Melva De Jaeger, echtgenote Standaert, van de vloeren en tegels op de grens in Strobrugge, is een zus van Medard. Laura De Jaeger (30 10 1921) trouwde met een Limburgs douanier Jacques Tielen (Bocholt 13 06 1914) en Gerard De Jaeger, vader van de voormalige politiecommissaris van Maldegem, was kleermaker naast de woning en handelszaak van Medard De Jaeger en Julia De Windt, Aardenburgkalseide 396, vlak bij de Nederlandse grens.

    De echtgenote van Gerard De Jaeger, Armanda de Taeye (21 07 1923) was kapster. Gerard was zelfstandig kleermaker maar werkte later als projectleider in de keten SuperConfex. Niets was hem teveel om de mensen met raad en daad bij te staan als ze een nieuw pak kochten. Gerard en Medard De Jaeger en hun gezin  betrokken heel mooie huizen die er nu nog staan.

    De hele geschiedenis van het vlas kan gelezen worden in het Vlasmuseum van Kortrijk. Tal van machines en materialen kunnen er  bezichtigd worden.

    Julia De Windt was een van de hartelijkste en vriendelijkste dames die ik ooit gekend heb in mijn leven.

    Julia De Windt en Medard De Jaeger hadden drie kinderen: Remi die later advocaat werd en een belangrijke functie had in de gemeente, Luc had boekhouden gestudeerd en is vroeg overleden en de knappe Ireen, een glanzende stralende oud-leerlinge is ook veel te vroeg overleden.

    Ireen kreeg dus de naam van haar drie overleden tantes. Het verdriet en het gemis moet heel diep zijn gegaan bij de familie De Windt.

    Al die kinderen van Désiré De Windt waren stuk voor stuk, hartelijke, vriendelijke mensen, harde werkers en spaarders en zij zorgden goed voor hun gezin.

     

    Echtgenoot van Julia De Windt, Medard De Jaeger, links, Mr. Remi De Jaeger en  zijn zonen Marten en Michiel De Jaeger op een torenhoge wagen vlas.


    22-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    21-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Medard VERCRUYSSE en familie Deel I.

    Medard Vercruysse en familie. (Deel 1).

     

    Foto Els Stevens, zicht Molentje, naar centrum toe.

    We sloten de familie van Medard De Windt af en we gaan nog eventjes verder. In nummer 179 woonden paardenkoopman Gaston Van Hoecke (15 05 1921) en Frida Van de Walle (1920) voor ze verhuisden naar de Gidsenlaan.

    In Noordstraat nummer 193 b toen, nu Garage De Jaeger, was vroeger de thuis van het gezin, ijzersmid Julien Derycke (1904) en Clara Cauwels, met hun vijf zonen en vier dochters, maar liefst negen kinderen..

    In nummer 195 woonden Theofiel Derycke (1873) en Leonie Debbaut. Met daarna twee huisjes omgevormd tot één eengezinswoning waar eens brand gewoed heeft die ’t leven kostte van twee kindjes.

    Vroeger DJ in de Kelder van het Jeugdhuis, Freddy Lippens  kocht veertig jaar geleden in 1976 zijn huis aan Bertil Vercruysse.  Het huis ernaast was van  Medard Vercruysse, de vader van Aimé,  Anny, Ethel en  Bertil Vercruysse. Medard was de zoon van Edmond Vercruysse en Alida Leloup. Zij hadden vijf kinderen: Madeleine, Bertha, Medard, Clara en Maria. Medard Vercruysse huwde met Madeleine de la Meilleure op 15 september 1933.

    Madeleine de la Meilleure was een dochter van Alfons de la Meilleure en Celesta De Blaey van de Akker. Alfons & Celesta hadden naast Madeleine nog 5 kinderen: Gilberta (in 1937 op 19-jarige leeftijd overleden), Yvonne, Simonne, Roger en Janvier de la Meilleure.

     

     

     

    Edmond Vercruysse en Alida Leloup met hun vijf kinderen: Madeleine, Bertha, Medard, Clara en Maria.  

    De ouders van Medard Vercruysse waren afkomstig van Moerhuize. Het gezin van Edmond Vercruysse en Alida Leloup poseert met de vijf kinderen: Madeleine, Bertha, Medard, Clara en Maria.

     


    Alfons de la Meilleure en Celesta De Blaey met vier kinderen, links Gilberta en rechts Madeleine.

     

    Het was nu wel zo dat veel zaakvoerders afkomstig waren van het platteland. Zij vluchtten het boerenleven of zij moesten een ander beroep kiezen omdat de boerderij maar kon overgenomen worden door één van de zonen of dochters. Zij leerden een vak of zij bekwaamden zich in een of andere vaardigheid of ambacht en naderden het centrum. De Noorsstraat in de vorige eeuw was een drukke handelskilometer, dus van zodra je terecht kon in de Noordstraat, het zij in een koopwoning of een huurwoning, dan was je broodje gebakken. Zo ook in het gezin van Medard Vercruysse. Hij startte een groenten- en fruitronde aanvankelijk met paard en kar, later gemotoriseerd. De vrouw des huizes zorgde voor het gezin

    21-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    20-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Medard VERCRUYSSE en familie. Deel II.

    Medard Vercruysse en familie.  (Deel 2)

     

     

    Handelszaak H. & M. Derycke, Noordstraat. Foto Els Stevens.

    Medard Vercruysse en Madeleine de la Meilleure vestigden zich ook in Moerhuize.

    Rond 1952 verhuisden ze naar de Buurtstraat en nadien naar de Noordstraat 163 waar ze groenten en fruit aanboden in Maldegem en omstreken. Madeleine baatte daar ook een kruidenierswinkel uit. Achter hun woning lag de Molenberg (vroeger Moerhuizeweg) met vroeger de molen van Vilders.

    Medard Vercruysse en Madeleine de la Meilleure hadden vier kinderen: Aimé, Anny, Ethel en Bertil Vercruysse.

    Wanneer de kinderen oud genoeg waren gingen die ook mee de baan op om fruit, groenten en later kruidenierswaren aan te bieden op het platteland. In het begin reden ze nog rond met paard en kar. Ze waren overal een graag gezien zaakvoerder, die nieuws bracht op de buiten en al eens iets vervoerde wat niet op de fiets kon, naar ’t centrum of omgekeerd. De mensen beschikten vroeger niet allemaal over eigen vervoer.

    Aimé Vercruysse (19 03 1934 - 2005) huwde met Alida van Leeuwe (1934) van Breskens en baatte in het begin verder een groenteronde uit. Zij hebben één dochter Ingrid Vercruysse.

    Anny Vercruysse (18 10 1935) huwde met Roger Zoetaert (+2012) en ook zij baatten na hun huwelijk samen hun groenteronde uit. Hun kinderen zijn Ronny, Ronald, Marie-Rose, Tony en Marian. Aimé en Anny hebben hun groenteronde vroegtijdig stopgezet.

    Aimé Vercruysse is dan in de Garage De Martelaere gaan werken in de Westeindestraat. Toch een serieuze overgang van groenten naar auto’s. Later werkte hij bij Keukens Decota. Roger Zoetaert werkte bij baggeraar, offshore specialist, civiele bouwaannemer en milieubedrijf Jan De Nul.

    Ethel Vercruysse huwde met Remi Blanckaert (+ 1987). Zij is niet in de voetsporen van haar ouders getreden. Ethel werkte eerst in de CBRT Brugge en later als bejaardenhelpster. Remi Blanckaert was metser. Zij hebben twee dochters Marina (+ 2009) en Kathleen Blanckaert.

    Bertil Vercruysse (01 05 1946) huwde met Lisette De Seck. Bertil heeft zijn mobiele handel in fruit, groenten en kruidenierswaren zijn ganse loopbaan verder gezet, eerst vanuit de Noordstraat 163 en later vanuit de Butswervestraat 12. Hij was een vriendelijk zaakvoerder en overal graag gezien. Niets was hem teveel voor zijn klanten. Hij reed zelfs tot aan het rustoord, waar de residenten een keuze konden maken en zelf eens iets kopen wat ze graag mochten.

    Madeleine de la Meilleure (+2005) is na het overlijden van haar echtgenoot Medard Vercruysse (+ 1973) haar kruidenierswinkel verder blijven uitbaten tot begin 1976.

    Hierbij een foto genomen rond 1960 vóór het ouderlijk huis in de Noordstraat van Ethel en Anny Vercruysse met drie van de vijf kinderen van Anny: Ronny, Ronald en Marie-Rose Zoetaert.

    De kruidenierswinkel bevond zich tussen Garage Jackie De Jaeger en de Dagbladhandel ’t Hoekje. Dit legendarische winkeltje noemde ooit als café ‘Tramstilstand’,  “Tarzan”, en ’t Nachtlichtje.   Hippoliet Cauwels, de grootvader van Margriet Cauwels (de oma van zaakvoerder Maxim Vandemoere) was de oudere broer van Eduard Cauwels (14 02 1855 - 20 09 1950) en Leonie Roels (06 06 1865 - 19 03 1937), die het café “De Tramstilstand” op ’t Hoekje van ’t Molentje uitbaatten in de Noordstraat toen nr. 163. Het is heel lang een herberg gebleven. Het heeft daarna nog functies gehad maar de laatste jaren is het de drukbeklante, fraaie, gerenoveerde dagbladhandel ‘t Hoekje.

    De ellenlange beschrijving van ’t Molentje of de handelskilometer de Noordstraat wordt afgesloten met het bekende dagbladwinkeltje ‘t Hoekje. Voor en tijdens de oorlog stond er toen een huis dat langs de Noordstraat bewoond werd door de ouders van Jacques Lazoen, voorman Albert Lazoen (06 01 1905) en Magdalena Lannoy in de Noordstraat 165. Aan de andere kant, in de Molenberg dus, woonden de grootouders van Jacques Lazoen (°1933), Henri Lazoen. Albert Lazoen was de broer van fietsenmaker André Lazoen (10 12 1890) , echtgenoot van Alicia Hutsebaut, Noordstraat 192, aan de andere kant dus. Deze huisjes waren eigendom van Cyriel Cauwels, een welvarend klompenmaker.

    Ethel en Anny Vercruysse met drie van de vijf kinderen van Anny: Ronny, Ronald en Marie-Rose Zoetaert.


    20-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    19-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Medard VERCRUYSSE en familie. SLOT.

    De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, SLOT.

     

    De Noordstraat. Foto Els Stevens

    Met Medard Vercruysse en familie wordt meteen de beschrijving van de kilometerlange Noordstraat afgesloten. Het was een lange weg, vertrekkend van het huidig praatcafé De Filosoof, vroeger de ‘Velodrom’, de herberg Norton, Juwelier Gabriël De Lille, kruidenierszaak Gustje Blomme, ’t Bazarke, schrijnwerker-kunstenaar Arthur Willems, Huyze Rommel, Slagerij Cauwels, Bakker Standaert, schoenmakerij De Zutter, de Minima of de Nopri, winkel van de echtgenote van  Julien Willemarck, de handelszaak van de Gezusters Borgonjon, Bakker Maertens, Kinderkledijwinkeltje van Cecile De Baere en haar moeder, Kledingwinkel Omer Van Deynze, Kruidenierszaak Spelier, later Raf Van Hulle, Handelszaak Louis Bekaert, talrijke winkels en caféetjes, Kolenhandel De Baere, Huyze Vilders, Villa Willemarck, Fietsenhandel Petrus De Jaeger, slagerij Omer Van Kerckhove, naar het café ‘t Molentje en zoveel meer handelszaken, de een na de ander, bijna op ’t einde van de Noordstraat links. Veel handelszaken werden gesloten, afgebroken en verkocht aan projectontwikkelaars, andere huizen werden gerenoveerd  en zijn terug bewoond. Andere woningen staan verkommerd te wachten op renovatie of een bouwproject.

    De rechterkant in het begin van de Noordstraat, ‘de slimste straat van Maldegem’, met ‘De Duizend Schorten’ op de grens van de Marktstraat, nu woning gerenoveerd door de huidige eigenaar De Smet, langs bakkerij Bonaventura en Walter De Lille, nu Bakkerij D’Haese, langs ’t Kasteeltje van Victor De Lille, Wolhuis Leliaert, ’t Bazarke, Kleermaker Van Moffaert, de Franco-Belge, het Jeugdhuis, voorheen Apotheker Robert Lippens, het domein Van Mullem klaar om af te breken en plaats te maken voor nog een wooncomplex, Juwelen Decoster, Bakkerij Caeckaert, verder langs bakkerij David, Norbert, Hubert en Luc Savat, bijna 100 jaar in handen van dezelfde familie Savat, nu Bakkerij Lanckriet, het ‘Kaashoevetje’, Huyze Louis Blomme, Zagerij Verstringe, zo verder langs diverse handelszaken, schoenmaker René Posman, handelszaak Elvire Derycke, en café Omer Clyncke, tot op bijna ’t einde van de Noordstraat, het huurhuis van Armand Savat, later eigendom van de familie Verstraete.

    Alle eigenaars van deze woningen van de laatste 100 jaar werden min of meer achterhaald en beschreven aan de hand van de mondelinge overleveringen.

    Aan allen dank die mij inspireerden om er een lang verhaal van te maken! Ook dank aan mijn neef Valeer Posman die mij enthousiasmeerde om de Noordstraat te beschrijven. Het was een ellenlange straat met heel veel leven overdag  tot ’s avonds laat ……. Sommige woningen trotseerden een eeuw en worden in stand gehouden door de erfgenamen. Andere woningen werden verkocht en prachtig gerenoveerd. Andere woningen wachten op renovatie, maar de Noordstraat oogt hoofdzakelijk welvarend met enkele prestigieuze handelszaken zoals Huyze De Baere, Interieurzaak Geoffroy Van Hulle met heel mooie gevels enz.

    De andere handelszaken en kantoren werken ijverig verder: De Filosoof, Saramonia, Advocatenkantoor De Gryze, Crelan bank, VDKbank, Oxfam WW,  Bakker D’Haese, Optiek en Hoorapparaten Verstringe, Apotheek Lippens, Huis Dobbelaere kachels een haarden, MJ-roofs, Frituur ’t Meulentje, Sanitair & Loodgieterij De Decker en zoveel handelsactiviteiten meer. Wat de toekomst brengt weten we niet, het feit is dat de meeste bewoners naar de rand trekken met de wagen en daar hun boodschappen doen, het is moeilijk om je te handhaven als zakenman in een straat waar je nauwelijks kan parkeren en voor fietsers is de Noordstraat heel gevaarlijk.

    Het is er behoorlijk rustig in de Noordstraat. De meesten volwassenen zijn aan ’t werk overdag, sommigen hebben een uitweg achteraan en doen hun boodschappen met de wagen.

    ’t Hoekje in de Noordstraat. Foto Els Stevens

    We sloten de beschrijving van de Noordstraat af met de families De Windt en Vercruysse en stoppen aan de dagbladhandel ’t Hoekje, met twee dynamische jonge zaakvoerders die nog wat leven brengen in de brouwerij: een krantje, een tijdschrift, een snoepje, een hebbeding, enkele juweeltjes en mooie handtassen, een koffietje, ze kennen het om zaken te doen en klanten te trekken. ’t Hoekje is een blijvertje.

    De serie over de Noordstraat is afgesloten. Er volgt een nieuwe reeks vanaf januari 2018. “Getuigenissen over 100 jaar kerk”.



    19-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    21-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HOMESTORE VAN CANNEYT MALDEGEM december 2017

    MARIANNE POSMAN brengt verslag uit over ondernemingstalent in de NOORDSTRAAT.




    DE NOORDSTRAAT MALDEGEM GAAT INTERNATIONAAL!





    AFSTAMMELING VAN NOORDSTRAATBEWONER

    CAMIEL VAN CANNEYT BLAAST LEVEN IN DE NOORDSTRAAT!

     

    We situeren meubelmaker Camiel Van Canneyt (13 06 1881 – 1933 of 1937) en zijn echtgenote Maria Willems, zus van schrijnwerker-meubelmaker Arthur Willems in de Noordstraat 147, in Maldegem. Camiel Van Canneyt en Maria Willems hadden twee zonen en een dochter, René (17 07 1912), Remi (07 03 1916 - 1978) en Paula (18 02 1925). Camiel Van Canneyt was heel handig en creatief en vele leerjongens hebben bij hem het ambacht geleerd. Remi Van Canneyt, geboren in de Noordstraat, trouwde met Maria Cromheecke uit Moerhuize. De zus van René en Remi, Paula Van Canneyt (18 02 1925) was getrouwd met de schrijnwerker Camiel Verstraete (11 10 1919) en zij woonden in het begin van de Rapenbrugstraat, nummer 4.


    René Van Canneyt was getrouwd met Anna Tilleman (07 12 1916). René was een handig meubelmaker en zag zijn klantenbestand groeien en Anna was een knappe verschijning die heel goed paste in de handelszaak. De enige dochter van René Van Canneyt en Anna Tilleman, Nicole Van Canneyt trouwde met Guido Van Hulle, een boomkweker, die exotische planten etaleerde in de Noordstraat. Nicole nam de handelszaak van haar vader over en breidde uit. Tot op heden bestaat de handelszaak van Camiel Van Canneyt nog en is in handen van Nicole Van Canneyt en haar zoon Geoffroy Van Hulle, die door zijn grenzeloze creatieve, communicatieve en commerciële geest en ondernemingstalent een uitgebreid klantenbestand heeft tot in het buitenland.


    Homestore Van Canneyt brengt leven in de doodse Noordstraat. De oorspronkelijke handelszaak van opa René Van Canneyt is een majestueuze gevelrij geworden met in december een bron van licht en leven. Dank zij die mooie gevels, ook van enkele andere handelszaken, steeds versierd en opvallend, oogt de handelskilometer van weleer de Louizalaan in Brussel of de Meir in Antwerpen waardig. De Noordstraat laat zich, dank zij enkele succesvolle ondernemers, niet nekken …. De Noordstraat geeft niet op. De december nocturne brengt ook ’s avonds volk op straat, de inwoners van de Noordstraat en de crème van Maldegem en omstreken konden bij een glaasje en een hapje genieten van de zalige, fraaie, nostalgische interieurs die Geoffroy Van Hulle, zijn moeder Nicole Van Canneyt en zijn team aanbieden. Een onderneming volledig in eigen beheer die talrijke werknemers in dienst heeft. Geoffroy Van Hulle haalt zijn inspiratie in de hele wereld, hij reist naar Congo, Afghanistan, Marokko enz. en laat ontelbare rustieke, exclusieve handelswaren verschepen naar de Noordstraat in Maldegem! Unieke  salonmeubels, eetkamers, slaapkamers, orangeriemeubels, bijzet- en salontafeltjes, lampadairs, beelden, schilderijen, wandtapijten, maskers, kandelaars, lusters, opgezette dieren, tapijten, gepresenteerd in verschillende authentieke ‘kamers’ met overgordijnen en bijpassend soms zijden of handgeschilderd behangpapier creëren wonderlijke, gezellige concepten die verkocht worden het hele land door tot in het buitenland toe. De Noordstraat Maldegem gaat internationaal. Foto’s Els Stevens.


     






    21-11-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    15-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AUTOSTANDPLAATS VERHUURD, centrum Maldegem.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    STANDPLAATS  VERHUURD CENTRUM MALDEGEM


    IN ONDERGRONDSE PARKING QUIRINGH,


    KAN. ANDRIESLAAN 2 Maldegem.


     50 euro / maand, vanaf begin juni.


    Contact 0486 45 38 69 , 050 712911...of Privé Berichtje.


     Foto centrum Els Stevens.




    15-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    12-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERHUURD, Maldegem centrum.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    VERHUURD:

    Mooi APPARTEMENT, CENTRUM MALDEGEM Kanunnik Andrieslaan 2/00/4.

    https://photos.app.goo.gl/9YQ3UJpTGUA8Ngwj1

     

    • Bewoonbare oppervlakte 107 M2 + terras 38 M2

    • Aantal slaapkamers: 1

    • Vrij vanaf: bespreekbaar.

    • Huurprijs: 600 euro per maand  

    • Gemeenschappelijke kosten: 50 euro forfait/ maand

    • Goed geïsoleerd: EPC score: 128 KWH / M2

     

    Indeling:

    Inkom

    • Toilet

    • Ruime living (45 M2) met toegang naar het terras

    • Ingerichte keuken (9M2)

    • Berging met lavabo en waterverzachter (2,6M2)

    • Een slaapkamer

    • Badkamer met meubel- lavabo, bad/douche

    TERRAS buiten 40 M2

    Beschrijving:

    - Videofoon
    - Gelijkvloers, lift aanwezig
    - Verwarming aardgas (Vaillant eco TEC plus)
    - Aparte tellers voor water, gas en elektriciteit
    - Volledig gereinigd, instap klaar.

    - Voorzien van alle verlichtingsarmaturen en gordijnen 

    Geen huisdieren

    Niet roken

    Zicht op binnentuin

    Inlichtingen en afspraak:

    Tel 00 32 50 17 29 11

    GSM 00 32 486 45 38 69

    GSM 00 32 484 79 78 16

    Bezichtigen na afspraak.

    Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

     


    12-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    04-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedankt voor de stem op de foto van Anna!

    Bedankt voor de meer dan 1500 stemmen, zij is koploper!

    Wie stemde: super bedankt!




    04-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    03-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EETBAAR Park in Maldegem. Diego Van de Keere.

    HET EETBAAR PARK  en DE LOCHTINK 

    IN HET CENTRUM VAN MALDEGEM.

     

     

    Foto's: Els Stevens.

    Tekst: via info van Diego Van de Keere.

    DIËGO VAN DE KEERE houdt onvermoeibaar al jarenlang een pleidooi voor het herwaarderen van de natuur, van de moestuin en het eetbaar park in ’t bijzonder. De zelfredzame burger slaagt er in toch voor een groot deel zelf te voorzien in voedselbevoorrading. Het lijkt misschien veraf maar in de toekomst wordt het bezit van een moestuin, een volkstuintje of een eetbaar park levensnoodzakelijk. Diëgo Van de Keere is levenskunstenaar en de bezieler van projecten die de lokale zelfredzaamheid bevorderen voor een gezondere leefwereld, de herwaardering van de natuur en het beperken van de overproductie.

    Heel veel inwoners rondom de dorpskern beschikken over een grote moestuin en kunnen zichzelf en vaak de hele familie bevoorraden met groenten, fruit en kruiden. Uitgestrekte moestuinen tref je aan vooral bij bejaarde mensen die nog over hun huis en tuin en een prachtige moestuin beschikken. De oudere generatie die nog een moestuin heeft, is bereid kennis en vaardigheden door te geven aan de volgende generatie zodat die kunnen zorgen voor de voedselvoorziening van het gezin en de kinderen kunnen betrekken in hun bezigheden in de moestuin.

    Vele oudere Maldegemnaars hebben hun have en goed verkocht om zich terug te trekken op een van de ontelbare soms krakkemikkige flatgebouwen in het dorp, om hun dagen te vullen met de activiteiten die in Maldegem georganiseerd worden op verschillende locaties.

     Het volkstuintje in het Sint-Annapark vanaf  2013 was het mooiste, het meest ontroerende en het meest overweldigende kunstwerk in Maldegem. Een moestuin blijft, ruikt aangenaam, smaakt heerlijk, schiet en groeit in wonderlijke kleuren. Een moestuin leeft en geeft leven. Iets van honderden jaren geleden en toch nieuw. De moestuin wordt opnieuw een deel van het leven van de jonge mens. Heel veel jonge mensen hebben er al in gewerkt en de vruchten geplukt.

    Op alle groene plekjes, dicht bij een waterbron komen moestuinen of eetbare stukjes park die de zelfredzame mensen bevoorraden met voedsel en blij, gelukkig, rustig en tevreden maken. Het zijn ontmoetingsplekken met heerlijke oogsten, ruilhandel, speel - en ontdekkingsterreinen voor de kinderen tussen de aardappelvelden, de kruiden- en de groentetuin. Niet alleen de computers en de tablets moeten constant deel uit maken van het leven van een jong mens, maar ook de moestuin of het eetbaar park, worden een item waar kinderen verlangend naar uitkijken en die deel uit maken van een jong toekomstgericht leven.

    Het stukje groen wordt levensnoodzakelijk in dorpen en steden waar alles volgegoten wordt met gewapend beton en waar sommige kinderen denken dat de sla in Colruyt groeit en de melk uit melkkranen vloeit. De enthousiasmering van de kinderen en de jongeren om gelijk waar, in een hoekje van de tuin, op een plekje bij de buren of op de gemeentelijke omliggende gronden, te spitten, zaaien, te planten, te sproeien en te oogsten is van levensbelang in het kader van een realistische toekomst.

    De jongere generatie heeft nood aan een klein eigen stukje grond in het centrum waar ze de essentiële voedingswaren o.a. groenten kunnen telen en verbouwen, waar ze tot rust komen en een deel van hun basis voedsel kunnen verwerven om hun uitgaven te beperken. Zij moeten de kinderen betrekken in dit proces en hun kennis en vaardigheden in de voedselproductie doorgeven, zodat de volgende generatie zelfredzamer wordt en niet afhangt van voedingsketens.

    De moestuin en het eetbaar park zijn een godsgeschenk voor velen. Iedereen mag er in werken, wieden, zaaien, oogsten. Diego Van de Keere is de gangmaker, de andere volwassenen die hun kinderen wat willen leren en zelf geen plekje groen hebben kunnen er geheel vrijblijvend zich in het zweet werken terwijl de kinderen besjes plukken, noten rapen of worteltjes knabbelen.


     


     

    Na 60 jaar platteland ben ik bijna tien jaar dorpsbewoner in de herfst van mijn leven. Ik heb al veel tijd gehad om rond te kijken. Ik moet nu geen goten, regenputten noch afvoerputjes meer schoonmaken en geen grasperken meer maaien. Hagen scheren, takken en bladeren rapen, bomen en struiken bijknippen of afzagen en opritten reinigen horen tot het verleden. Hoewel werken in de tuin soms meer ontspannend kan zijn dan het volgen van een moeilijk politieverhaal of actiethriller. Alles heeft zijn voor- en nadelen.

    Ik mis wel het groene uitzicht van mijn leefwereld tijdens mijn kinderjaren en volwassen leven, van onze “thuis”. Ik heb heimwee naar het zicht van de verschillende schakeringen groen van gras, bomen, struiken en planten na een regenbui. Heel mijn leven keek ik door gelijk welk raam en zag de uitgestrekte velden en weiden richting Strobrugge, de bomenrij langs het Schipdonkkanaal in Moerhuize, de meersen van Broekhuize en de scheef gewaaide loofbomenrijen langs de weg. In de Brugsesteenweg, zag je uitgestrekte velden met bremstruiken en braambessen, sparrenbosjes, dikke beukenbomen, hagen rond ons strookje grond met diverse kleurrijke struiken en talrijke boomsoorten in de tuin. Nu mis ik al dat groen, de natuur. Maar je kan niet alles hebben.

    Het centrum en de centrumbewoners hebben mij altijd gefascineerd. De straten ogen gezellig en de handelszaken uitnodigend. Je loopt er altijd iemand tegen het lijf die er goedgekleed, verzorgd gekapt en gemaquilleerd, opgewekt en onvermoeid uitziet.

    Wat ik hier wel gemerkt heb in het centrum, dat er niet veel plaats meer is voor kinderen. Je ziet hier nauwelijks jonge mensen en toch moeten zij er zijn. Niet iedereen woont op het platteland. Sommige grote woningen hebben geen tuintje, soms geen koertje en er is weinig of geen speelruimte in het centrum. Je ziet het jonge volkje sporadisch opduiken aan de Piramiden in het Sint-Annapark of voor en na de vrijetijdsactiviteiten aan de Meos en de Kuma. Na de buitenschoolse activiteiten worden de kinderen binnen gehouden in het veilige nest bij hun familie. Het gaat er minder levendig in een dorp aan toe dan vroeger. Het centrum, de  kerk, de straten, veel ligt er meestal verlaten bij.

    Ik merk ook dat het nu niet veel beter is in de wereld dan in die goede oude tijd. Oorlog, kommer en kwel gelukkig voorlopig elders, maar toch niet ver weg.

    Bovendien zijn de berichten over de armoede van een groot deel van de bevolking hier en elders alarmerend en confronterend. Vergelijken we de armoede vroeger en nu.

    Ik geloof dat de armoede nu meer gezinnen treft. Vroeger konden de mensen zelf voor een deel in hun voedselbehoeften voorzien. Niet veel mensen beschikken meer over een moestuin en het kweken van kleinvee is onmogelijk geworden in de bebouwde kom. Vroeger hadden de mensen kleinvee op hun erf, een aardappel- of tarweveld en een moestuin, zelfs in het centrum. Andere dorpsbewoners hadden een volkstuintje of huurden er een op de dorpsrand. Was het moeilijk om grote gezinnen met een laag loon van het allernoodzakelijkste te voorzien, de huisvrouwen waren vindingrijk en creatief genoeg om dagelijks twee uitgebreide, voedzame warme maaltijden en twee broodmaaltijden te serveren van eigen kweek voor heel het gezin en ook toevallige bezoekers werden aan tafel uitgenodigd. Er was niets tekort. De broodwinners werkten wel heel hard elke dag, vrije tijd was er niet echt, laat staan vrijetijdsbesteding. De zondag was het kerk-, familiebezoek-  en rustdag.

    Vroeger konden heel gewone mensen een lapje grond kopen, een huis laten bouwen met een grote tuin met moestuin, soms een stal voor wat kleinvee, dus echte honger hadden de mensen niet. Vroeger leefde men met weinig comfort en probeerde men van het inkomen een deel te sparen om een eigendom te verwerven. Dat was toen nog mogelijk, nu is dat veel complexer geworden. Sparen en kopen van een eigen woning is bijna onbetaalbaar geworden, want de prijzen van bouwgronden, huizen en flats zijn zeer hoog. Nu zitten veel gezinnen noodgedwongen opgestapeld in een kleine maar comfortabele flat in torengebouwen dicht aan elkaar geregen, meestal zonder uitzicht, dikwijls zonder natuurlijk licht.

    Terwijl de basisbehoeften tot ver in de 20ste eeuw zich beperkten tot voeding, kleding en woonruimte, zijn de basisbehoeften van een modern mens in de 21ste eeuw enorm geëvolueerd. De vrijetijdsbesteding is een industrie geworden. Digitale televisie, smart Phone, telefoon, internet, computer, IPod, tablet, verre reizen, korte weekenduitstappen en pretparken maken deel uit het van het dagelijks leven. De moderne behoeften horen bij het leven van de hedendaagse mens maar slokken een groot deel van het inkomen op. Blijven deze behoeften betaalbaar? De energieprijzen en de kostprijs van zuiver water stijgen de pan uit. Bovendien wil de moderne mens een minimum aan comfort in de woning. Vaatwasmachine, droogkast, diepvries, wasmachine en andere dure huishoudelijke apparaten zijn essentieel geworden waardoor de huurprijs van een goed uitgeruste flat of woning zeer hoog oploopt. De eigenaar moet immers alles voorzien, laten herstellen of vervangen, de woning onderhouden en hoge belastingen betalen op eigendom en inkomen. De huur van een woning of de afbetaling van een eigendom zijn afschrikwekkend hoog.

    Ik denk dat de armen, de minderbegoeden het nu veel moeilijker hebben  dan vroeger. Je leest dat sommigen amper drie euro per hoofd  per dag kunnen besteden aan voedsel. Dat is de prijs van één krop sla en een half brood. Jammer dat onze welvaartsmaatschappij in haar voorzieningen sommige nieuwe basisbehoeften niet kon incalculeren.

    We moeten de mensen, de jeugd en de kinderen terug kennis laten maken met de vele voordelen die het bezit van een moestuin met zich meebrengt. Er is nog voldoende plaats op openbare ruimten en elders waar de centrumbewoners hun eigen groenten kunnen telen. Tuinieren wordt terug een dagdagelijkse bezigheid waar ook de kinderen in verweven worden zodat zij kennis en vaardigheden verkrijgen en de traditie verder zetten. Tuinieren wordt geen onbelangrijk tijdverdrijf maar bevordert de zelfredzaamheid van de moderne mens. Moestuinen, het telen van groenten worden opnieuw geïntegreerd in het dagelijkse leven als rustgevende factor in een hectisch leven maar ook als een noodzakelijke aanvulling op een karig inkomen.

    Alle huidige moestuinbezitters zijn terecht trots op hun kleurrijk kunstwerk: aardappelen, savooien, rode, witte en groene kolen, bonen, erwten, pompoenen, komkommers, spruiten, prei, selder, augurken, allerlei soorten sla, kervel, peterselie, uien, tomaten,  bieslook en andere  kruiden vormen een smakelijk geheel. Ik heb ooit eens de kastelen van de Loire bezocht en een ervan was Villandry. Rond het indrukwekkend kasteel was een immense tuin, met korte kleine haagjes en binnen in die haagjes teelde men groenten soorten in diverse kleuren, geel, paars, blauw, rood, wit, alle schakeringen groen. Elk strookje, elk perceeltje groenten was nauwkeurig afgebakend met een tuinkruid of iets anders. Tussen de groenten bloeiden "stinkertjes" waarvan de wortels een afleidingsmanoever vormen voor de wormen die de wortels van de groenten bedreigen. Veel moestuinen worden omzoomd door kleurrijke bloemsoorten: margrieten, hortensia’s, dahlia’s, irissen, gladiolen en geven de moestuin een feestelijke, extra dimensie.

    Het bezit van een lochtink of moestuin blijft te allen tijde een bron van levens- en arbeidsvreugde voor jong en oud. De gemeente die de laatste decennia toelating gaf vele natuurgronden te betonneren, zij het voor verbreding van wegen, aanleg van nieuwe verkavelingen of industriezones, kan in overweging nemen om aan belangstellende inwoners sommige resterende groene percelen ter beschikking te stellen voor het aanleggen en onderhouden van een kleine moestuin.

     

     

    Eetbaar Maldegem?

     

    Wat als het openbaar groen in Maldegem eetbaar zou zijn? Wat als er in het park openbare pluk-tuintjes zouden zijn, waar jong en oud opnieuw kon kennismaken hoe groenten & fruit er uitzien terwijl ze groeien en bloeien?

    Wat als er overal bessenstruiken, notenbomen en fruitbomen zouden staan i.p.v. sierbomen?

    Dat dit geen droom hoeft te blijven, bewijst deze link uit Groot-Brittannië:

    http://youtu.be/4KmKoj4RSZw. 

    Heeft u interesse om dit in Maldegem mee uit te bouwen?

    Informatie via transitiemaldegem@live.be

    of via facebook : https://www.facebook.com/groups/150964341747635/

     

    De Lochtink

    De moestuin – ook wel ‘Lochtink’ genoemd – is veel meer dan een plek waar vers en gezond voedsel geteeld worden. Zelf een deel van je voedsel kweken wordt weer populair, getuige hiervan zijn tv-programma’s als ‘Groenland’ en ‘De Moestuin volgens Wim’. En terecht! De moestuin is een klein stukje paradijs, waar mens en natuur met elkaar in interactie treden.  Het kan een ontmoetingsplek zijn, een plek om tot rust te komen en jezelf weer op te laden om het te kunnen volhouden in de dolgedraaide wereld.

    Bovendien is het een stukje onafhankelijkheid, een erfgoed uit een tijd dat mensen veel meer zelf verantwoordelijk waren voor hun eigen voedselvoorziening, iets wat in de komende jaren wellicht steeds belangrijker en noodzakelijk zal worden voor de volgende generaties.



    De Grote Lochtink-enquête:

    Woon je in Groot - Maldegem? Heb je zelf een moestuin of had je er vroeger een? Weet je nog hoe men groenten kweekte voor de opkomst van de pesticiden en de kunstmest? Ken je nog bijzondere bewaartechnieken? Dan zou het fantastisch zijn als je de moestuin-enquête wil invullen!

     

    De Grote Lochtink-enquête

    Achtergrondinformatie

    1.   Soort tuin: privétuin – volkstuin – samen tuin – permacultuur tuin - andere:

    2.   Naam tuinier(s):

    3.   Locatie tuin (straat, nr., deelgemeente):

    4.   Aantal jaren ervaring:

    5.   Teeltoppervlakte:

    6.   Hoe leerde je moestuinieren?

     

    Bodemzorg

    7.   Wat doe je om de bodem vruchtbaar te maken/houden?

    Zaad & plantgoed

    8.   Teel je zelf ook eigen zaad?  Wat zijn je meest kiemkrachtige zaden?

     

    Teelt

    9.   Welke teelttechnieken gebruik je? (op rijen, op bedden, combinatie teelt, koude kas, serre, voor zaaien…)

     

    10.               Welke gewassen teel je het meest?

     

    11.               Wat lukt het best?

     

    12.               Op welke manier(en) bescherm je je gewassen?

     

    Oogst en bewaring

    13.               Hoe bewaar je je oogst tijdens de winter? (per gewas)

    Deel de Weelde

    14.               Welke ervaringen, inzichten, uitvindingen.. zou je graag delen met andere moestuiniers?

    15.               Welke boeken of andere bronnen van informatie zou je aanraden aan (beginnende) moestuiniers?

     

     

    Heeft u zelf geen tuin maar wel tuinkriebels?  Heeft u zelf wel plaats maar niet in staat om er iets te telen?  Zou u uw kennis over moestuinieren graag doorgeven?

    Dan is er één adres: www.tuindelen.be!

    Transitie werkt! Het eetbare-planten-stuk is uiteraard maar een fractie van het hele concept transitie. Transitie gaat niet enkel over tuinieren. De organisatie zoekt naar manieren om de lokale gemeenschap voor te bereiden op een toekomst met minder energie (uit vnl. fossiele brandstoffen) en dus naar andere manieren om in onze behoeften te voorzien (energie, transport, voedsel, zingeving, vrijetijdsbesteding, water, economie.). Transitie begint met kleine, fijne acties om mensen te motiveren om op alle vlakken anders te gaan leven (zie website transitie).

    De foto’s stellen een stukje moestuin voor van Valère Claeys, Louis Posman en van de leerlingen van de Zusters Maricolen.

    Velen staan volledig achter de visie van Transitie. Ze moeten enkel denken aan de oogsten van de moestuinen van hun ouders, van hun eigen moestuin en ze herinneren zich de smaak van diverse groenten en fruit van eigen bodem. Het spijt me maar alle ingevoerde groenten  smaken naar water en je krijgt enkel een smaakverschil door toegevoegde kruiden. (Marianne Posman)

    Zie ook:

    Link

    https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6018543417414217249

    perenboom van Valeer Claeys, de mooiste kunstwerken op aarde …..

    www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/
    www.bloggen.be/wakinmaldegem/
    www.bloggen.be/ amateurkunsten.be/

     

    Zie  www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem


    03-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    02-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.11 november 2017 : Kinderen en oorlog en vrede

    11 NOVEMBER VIERING IN MALDEGEM.

    Een groot aantal kinderen was aanwezig in de kerk voor de wapenstilstand viering. Kinderen laten opgroeien in een vredevolle, verdraagzame, respectvolle en liefdevolle leefwereld is heel belangrijk voor de toekomst van de samenleving. Als kinderen merken dat hun gezin, de familie, de schoolkinderen, de buren, hun vrienden en kennissen, de inwoners van hun dorp op een rechtvaardige manier met elkaar omgaan dan kunnen ze dit gegeven naar waarde schatten in de toekomst. Bij geschillen, samen komen en overleggen hoe het beter kan is de boodschap voor hen en voor de volwassen wereld.

    Heel moeilijk natuurlijk, bij bepaalde situaties komen heel veel emoties naar boven: vreugde, angst, boosheid, verdriet, sympathie, afkeer,  haat of walging, woede en razernij, wanhoop of bezorgdheid, enz… Het is een kwestie deze emoties in de hand te houden. De schoolkinderen horen en zien wat er gebeurt in de wereld waar nog altijd veel oorlogen gevoerd worden en zij zijn terecht bezorgd. De nieuwberichten melden vaak aanslagen overal ter wereld maar ook in ons land. Zij worden zelfs geconfronteerd met kinderen van vluchtelingen op school of in de buurt en beseffen wel degelijk wat oorlog en vrede betekenen.

    Op school leren ze dat miljoenen soldaten sneuvelden tijdens de twee wereldoorlogen vorige eeuw en dat vele soldaten en burgers begraven liggen in Europa, in Vlaanderen en ook in Maldegem.

    Na de ingetogen dienst in de Sint-Barbarakerk trokken allen naar de begraafplaats om er eer te brengen op drie locaties. Leerlingen van De Driesprong, Mevrouw Courtmansschool en De Ark, Zusters Maricolen legden bloemenkransen neer. Een indrukwekkende stoet met de kinderen voorop trok daarna naar de markt voor een laatste bloemenhulde aan het oorlogsmonument. Er werd voorgebeden door de parochiepriester E.H. S. De Paepe, gespeecht door de notabelen en talrijke kinderen van De Ark Zusters Maricolen legden witte vredesrozen neer. Het waarom dringt wel tot hen door, zij hebben ook te maken met conflicten.

    Tekstvak: 11 11 2017.  Foto De Clerck MJ. Tekstvak: 11 11 2017. Foto Els Stevens. De schoolkinderen van beide scholen in Maldegem hebben het goed gedaan op 11 november 2017. Of het echt tot hen doordringt waarom ze bloemenkransen en bosjes witte rozen neerleggen op de graven, weten we niet met zekerheid. Het is belangrijk dat zij monumenten, begraafplaatsen en  loopgraven  bezoeken zodat zij kunnen nadenken hoe problemen werden opgelost in het verleden en of zij het beter gaan doen in de toekomst. Ze kunnen nadenken of ze ruzietjes met school- of buurvriendjes kunnen bijleggen of laten escaleren, of zij zich eventueel laten overdonderen door welbespraakte, dominante en agressieve figuren, hen volgen of laten links liggen. Tekst M. Posman. Foto’s  Els Stevens en De Clerck MJ.


    Bijlagen:
    concentratiekamp Auschwitch.jpg (88.2 KB)   
    deken de paepe.jpg (219.9 KB)   
    Kerkhof MJ.jpg (144.9 KB)   
    Standbeeld Els.jpg (211.8 KB)   

    02-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    01-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.www.eyehopefoundation.org Foto’s Els Stevens.

    www.eyehopefoundation.org  Foto’s Els Stevens.

    TERUGBLIK OP HET PAARDENEVENEMENT IN MALDEGEM.

    Op 1 oktober 2017 werden kosten noch moeite gespaard om het indrukwekkend paardenevenement in het Sint-Annapark, Maldegem te organiseren waarvan de opbrengst integraal bestemd is voor www.eyehopefoundation.org voor wetenschappelijk onderzoek naar een behandeling van de zeldzame ziekte, het Wolframsyndroom.  Er werd een prachtig bedrag van 31.000 € verzameld om de wetenschappers terug een stap dichter bij een oplossing te brengen voor het syndroom van Wolfram. DANK AAN ALLEN DIE HET PROJECT STEUNDEN.

    Je hart staat stil als onheil een kind overkomt. Iedereen wil kinderen en kleinkinderen gezond en gelukkig zien opgroeien, maar bij velen slaat het noodlot toe. Kinderen ontkomen niet aan rampspoed, ook hen die schoon en goed en beloftevol geboren worden, die nog niet tenvolle hebben geleefd, worden ziek. Ouders staan machteloos en een kind begrijpt niet wat hem overkomt. Allen, de hele omgeving, het gezin, de grootouders en familie worden meegezogen naar eindeloos verdriet, dat slechts zachtjes slijt door de jaren heen.


    De Moesjie en Opa van het zieke kindje Victor hebben een groot en gratis paardenevenement in het Maldegemse Sint-Annapark georganiseerd om wetenschappelijk onderzoek te steunen op zondag 1 oktober. De gemeente, de MEN vereniging Brugge, de BDA, de Schipdonkmenners  en tal van handelaren van Maldegem-centrum, de serviceclub Soroptimisten en enkele collega’s artsen van de familie hebben zich enthousiast en vrijwillig op het initiatief gestort om er een onvergetelijk evenement van te maken. Talrijke bedrijven uit de regio hielpen door financiële of natura-sponsoring om dit groots evenement te realiseren.

    Het vaardigheidsparcours en de proeven die de antieke koetsen reden in het park waren een unieke belevenis voor de sympathisanten. De show van de minipaardjes was een bezienswaardigheid en een paardenfluisteraar bezig zien was ook een ontroerende zeldzaamheid. De ponyritjes, het kegeltjesparcours en de demonstratie van de paardenmenners waren grandioos. Het geheel werd opgeluisterd met jachthoornblazers, een aperitiefconcert  van de Koninklijke Fanfare uit Adegem en met achtergrondmuziek gekozen door DJ Hannes.

    In Maldegem heeft de sponsoring voor het goede doel bij veel Maldegemnaren het beste naar boven gehaald. Er werd een fantastische en unieke happening gerealiseerd, door iedereen bewonderd en geproefd, met op de achtergrond toch een beeld van een glanzend, knap, gezond en weerloos kind. Mededogen siert een mens. Dragers van mensen zijn zij die het draagvlak zijn voor elkaar en de ander verder dragen in hun zorg, die met open handen een brug slaan naar wat hen overstijgt en de handen vouwen (Thomasviering). Wie nog wil steunen kan: www.eyehopefoundation.org.

    Foto Els Stevens. Tekst M.P. & M. V.d.K.

    Je hart staat stil als onheil een kind overkomt. Iedereen wil kinderen en kleinkinderen gezond en gelukkig zien opgroeien, maar bij velen slaat het noodlot toe. Kinderen ontkomen niet aan rampspoed, ook hen die schoon en goed en beloftevol geboren worden, die nog niet tenvolle hebben geleefd, worden ziek. Ouders staan machteloos en een kind begrijpt niet wat hem overkomt. Allen, de hele omgeving, het gezin, de grootouders en familie worden meegezogen naar eindeloos verdriet, die slechts zachtjes slijt door de jaren heen.

    De Moesjie en Opa van het zieke kindje Victor hebben in Maldegem een groots en gratis paardenevenement in het Maldegemse Sint-Annapark georganiseerd om wetenschappelijk onderzoek te steunen. De gemeente, de MEN vereniging Brugge, de BDA, de Schipdonkmenners en tal van handelaren van Maldegem-centrum, de serviceclub Soroptimisten en enkele collega’s artsen van de familie hebben zich enthousiast en vrijwillig op het initiatief gestort om er een onvergetelijk evenement van te maken. Talrijke bedrijven uit de regio hielpen door financiële of natura-sponsoring om dit groot evenement te realiseren.

    Het vaardigheidsparcours en de proeven die de antieke koetsen reden in het park waren een unieke belevenis voor de sympathisanten.
    De show van de minipaardjes was een bezienswaardigheid en een paardenfluisteraar bezig zien was ook een ontroerende zeldzaamheid. De ponyritjes, het kegeltjesparcours en de demonstratie van de paardenmenners waren grandioos. Het geheel werd opgeluisterd met jachthoornblazers, een aperitiefconcert van de Koninklijke Fanfare uit Adegem en met achtergrondmuziek gekozen door DJ Hannes.

    In Maldegem heeft de sponsoring voor het goede doel bij veel Maldegemnaren het beste naar boven gehaald. Er werd een fantastische en unieke happening gerealiseerd, door iedereen bewonderd en geproefd, met op de achtergrond toch een beeld van een glanzend, knap, gezond en weerloos kind.

    Mededogen siert een mens.
    Dragers van mensen zijn zij die het draagvlak zijn voor elkaar en de ander verder dragen in hun zorg, die met open handen een brug slaan naar wat hen overstijgt en de handen vouwen (Thomasviering). Maldegem haalde het beste naar boven.

    Er werd een prachtig bedrag van 31.000€ verzameld om de wetenschappers terug een stap dichter bij een oplossing te brengen voor het syndroom van Wolfram.

    Wie nog wil steunen kan: www.eyehopefoundation.org.

     


    01-10-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    10-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De mens en de kerkgang 1.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De mens en de kerkgang voor 1920.


     


    Slaan we de doop-, communie-, huwelijks- en uitvaartregisters open, dan wordt het beeld van de kerkgangers meteen duidelijk. Begin 20ste eeuw ging praktisch iedereen naar de kerk, werd bijna iedereen gedoopt en was gelovig.

    De Communie toen was nog op de leeftijd van twaalf jaar werd gevierd met een mooi pak of jurk, een foto als herinnering, prentjes of ‘zantjes’ en geschenkjes. Het burgerlijk huwelijk werd steeds gevolgd door een kerkelijk huwelijk, uitbundig of sober gevierd naargelang het budget.

    De kerk was een centraal ontmoetingspunt, de mensen waren gelovig maar ook godvrezend dus de wekelijkse mis zat verweven in het leven.

    Soms waren er vijf zondagsdiensten en de kerken zaten bomvol.

    Voor hen die in ’t centrum woonden was er dan nog de ochtendmis elke dag en op zondag kon je terecht voor het ‘lof’, een gebedsdienst met zang en de ‘vespers’ of avondgebed. De priesters gingen om met alle sociale klassen en probeerden toch daar waar mogelijk de armoede van het grootste deel van de bevolking te verdringen - mede door de strijd tegen de industrialisatie en groeiende populariteit van het socialisme – door scholing in te lassen en te promoten via het optrekken van katholieke scholen en de verenigingen te steunen.

    Het was vooral Pastoor Henricus Bouckaert (°1834) - pastoor in Maldegem vanaf 1888 - die inzag dat het onderwijs voor de jeugd en de scholing van de arbeiders belangrijk was. Hij liet de Gilde bouwen - om ‘geletterde’ kiezers te vormen -, hij liet de Broederschool (1889) oprichten en stichtte een borduurschool, allemaal met eigen middelen.


    In zijn vorige parochie was hij de bezieler van de stichting van het Ziekenhuis Maria-Middelares in Gent.


    De welstellende pastoor Bouckaert is een spilfiguur geweest om het katholiek patrimonium uit te bouwen in Maldegem eind negentiende, begin twintigste eeuw.


    Niemand kon er omheen kijken vanaf mei 2017, ‘De Gilde’ die meer dan een eeuw lang een bolwerk was van katholieke partijen, parochiale verenigingen, toneel, enz. , ging tegen de vlakte.

     

    Kerkgang anno 1917 - 2017. Foto Els Stevens.


     %%%FOTO1%%%


    10-09-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    07-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE GILDE MALDEGEM, tegen de vlakte .......


    DE TELOORGANG VAN DE GILDE EN DE NIEUWE BESTEMMING.

     

    De Gilde in de Stationsstraat, 60, MALDEGEM tegen de vlakte.


    Na 110 jaar sociale werking stopte de uitbating van ‘‘De Gilde’’ eind 2006. Er was nochtans een grondige renovatie geweest en er werd een nieuwe zaal gebouwd in 1980. In 2007 werd De Gilde verkocht.

    We zijn nu juni 2017, tien jaar later en vorige week ging ‘‘De Gilde’’ tegen de vlakte. De bedoeling van de huidige eigenaar van de handelszaak, van het aanliggende magazijn en winkelpand van bureauartikelen SEMABURO, is om op de site "De Gilde" een “inbreiding“ mini-bouwproject te realiseren, vergelijkbaar aan het onlangs door de gemeente goedgekeurde project op de site Van Mullem in de Noordstraat. De THV Acribie, een tijdelijke handelsvennootschap, vertegenwoordigd door De Heer Freddy Seys, zaakvoerder van Semaburo heeft op 18 juli 2016 een stedenbouwkundige vergunning aangevraagd tot het bouwen van een meergezinswoning met garages op de voormalige site ‘De Gilde’ ingebed tussen de Zwarte Zusterslaan en de Stationsstraat.


    In 2007 stelde de kerkfabriek het domein te koop. De buurman, zaakvoerder van Semaburo (vroeger site André Focquaert-Goethals, zaaigranen) kocht het pand en het terrein met de bedoeling zijn computer- en papierzaak uit te breiden. De uitbreidingsplannen voor kantoren en opslagplaatsen verliepen niet vlot en werden tenslotte niet aanvaard door de gemeente noch door de provincie, omdat er geen handel noch ambacht meer mocht plaatsgrijpen in een dichtbevolkte woonwijk. Het tweede project, het optrekken van een residentieel appartementsgebouw werd ook afgekeurd. Hoogbouw werd er niet toegestaan.

    ’’De Gilde’’ stond er dus enkele jaren verlaten bij.

    De zaakvoerder van Semaburo en twee partners besloten uiteindelijk het gebouw ‘‘De Gilde’’ af te breken en er een pand van zes eengezinswoningen, twee appartementen op de benedenverdieping en vier flats op de eerste verdieping met toegankelijkheid op te trekken, ingang langs de Zwarte Zusterslaan of Stationsstraat, dat is nog niet beslist. Het worden dus zes grote zuid gerichte flats van meer dan 130 vierkante meter oppervlakte en volledig uitgevoerd voor mensen met een beperking. In geval iemand een flat zou kopen en een van de kopers heeft of treft een beperking kunnen zij er gewoon blijven. De deuren zijn een meter breed, de inloopdouche en het toilet worden perfect haalbaar voor een rolstoelgebruiker. Het is heel rustig en residentieel wonen, dus het terrein eens aangekocht en bebouwd voor de sociale werking van de katholieke bevolking van Maldegem wordt een privéresidentie.

     

    Het is wel schrijnend te moeten vaststellen, dat ‘De Gilde’ ondanks de grote kosten die er jaarlijks aan besteed werden met een laatste complete renovatie en oprichting van  een nieuwe zaal in 1980 die miljoenen fr. gekost heeft, er aan moet geloven. Op een bepaald moment moest het dak volledig vernieuwd worden, andere zware kosten drongen zich op, kosten die de eigenaars waarschijnlijk niet konden dragen. Eigenlijk is het wel altijd zo met schenkingen, dat de ontvanger over voldoende middelen moet beschikken om de schenking te onderhouden, de grondlasten, het personeel en de verzekering van het gebouw moet kunnen betalen. Soms is dat niet het geval met alle gevolgen van dien.

    Eigenlijk bloedde De Gilde langzamerhand dood, voor de jeugd, voor de verenigingen, de particulieren enz. De vele verenigingen in Maldegem sluimerden zachtjes in. Ze trokken nog wel de oudere bevolking uit de vereenzaming. Jongere mensen lieten zich enkel nog warm maken voor projecten zoals, Kom op tegen Kanker en andere, maar een effectieve deelname aan de vele verenigingen zat er voor hen niet meer in. Sportverenigingen kregen van de gemeente een eigen terrein met een lokaaltje en vergaderden ter plaatse. De gemeente liet andere gebouwen optrekken met nieuwe vertrekken waar er vergaderd kon worden of waar een toneel of een optreden kon plaatsvinden. Langzamerhand werden alle activiteiten voor de jeugd, de volwassenen en de oudere bevolking overgenomen door het gemeentebestuur, door de belastingbetaler eigenlijk.

    ‘De Gilde’, het ideaal gelegen centraal domein voor alle lagen van de bevolking, daar waar zoveel mensen samen kwamen en vierden, werd uiteindelijk verkocht. De jeugd- en de sportwerking op de site Van Mullem, ook een schenking van de kerk aan de bevolking, werd ook verkocht aan de gemeente die het uiteindelijk doorverkoopt aan een bouwpromotor voor privédoeleinden. Je kan het ook omdraaien en stellen dat de vele bloeiende kerkelijke verenigingen en jeugdwerking verdwenen zijn omdat er geen accommodatie meer is omdat alles verkocht is?


    Het is onze bedoeling in een artikelenreeks dieper in te gaan op de stichter en de bezielers van De Gilde die meer dan 100 jaar zorg hebben gedragen voor de jeugd en de sociale verenigingen. Een uitdrukking van dankbaarheid van de Maldegemse bevolking voor boegbeelden en stichters van scholen en bouwwerken voor verenigingen in Maldegem zoals pastoor Henri Bouckaert en pastoor Petrus Van Loo en hun opvolgers, in de vorm van een straatnaam of zo zou wel gepast zijn.

     

    Bronnen: Kerkarchief en het boek ‘Het Parochiaal leven’.

     

    Tekst: Posman. Foto’s: Els Stevens.

     

                                       



    07-09-2017 om 18:35 geschreven door Marianne Posman 1


    30-05-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huwelijksviering in de kerk.

    HUWELIJKSVIERING in de Sint-Barbarakerk Maldegem.


    Een christelijk huwelijk geeft een extra dimensie aan een verbintenis. Het huwelijk is een van de zeven sacramenten. Een sacrament is een handeling waardoor God tot de mens komt en kenmerkt een van de belangrijkste momenten in het leven van de gelovigen. Een sacrament wordt steeds toegediend in en door de Kerk, daarom vindt die handeling altijd plaats in liturgische vorm.

    In het huwelijk dienen de verloofden het sacrament van het huwelijk aan elkaar toe. De kerk en het geloof staan voor tal van betekenisvolle richtlijnen met o.a. vergevensgezindheid, begrip, verdraagzaamheid, vertrouwen, naastenliefde, innerlijkheid, goedheid enz… Deze maatstaven bieden een stevig houvast bij mindere kwaliteitsvolle dagen. Elke relatie beleeft moeilijke en ongelukkige momenten.

    Aangezien het grootste deel van de bevolking van Maldegem christelijk is opgevoed, gedoopt, gevormd en godsdienst heeft gevolgd is het een logisch en heel verrijkend gegeven dat heel veel jonge mensen elkaar het jawoord geven op het gemeentehuis maar ook in de kerk.

    Tot de jaren 70 en nog een tijdje daarna waren de huwelijken in de kerk de meest tot de verbeelding sprekende gebeurtenissen voor jonge mensen. Een kerkelijk huwelijk zat er in gebakken en maakte deel uit van alles wat met deze verbintenis te maken had. De familie en vrienden werden er bij betrokken en deelden mee in de vreugde. De toekomstige koppeltjes maakten een eigen keuze wat betreft het scenario van de huwelijksdag, die een groot deel afhing van het budget, de een vierde sober de ander uitbundig. Er kwam enorm veel bij kijken.

    Het burgerlijk en kerkelijk huwelijk, de receptie en het feest voor familie en vrienden, de drukker, de kledij voor het bruidspaar en het gevolg, de bloemen, de geschenken, het diner of buffet, vergden heel veel voorbereiding maar schonken ook blijde verwachtingen.

    Naar de eenentwintigste eeuw toe veranderden de gebruiken en de zeden van de jonge mensen behoorlijk. De koppeltjes gingen eerst samenwonen, verwisselden wel eens van partner, ook al waren er kinderen en tegen dat ze ooit in het huwelijk traden, als ze al trouwden natuurlijk, verliep alles soms minder rooskleurig dan verwacht. Sommigen vinden het huwelijk, een levenslange verbintenis, zelfs overbodig en blijven samen als ‘vrienden’ en brengen hun kinderen samen groot. Ook die band kan sterk zijn.

    De maatschappij is grondig verwereldlijkt, de waarden en de moraal zijn veranderd, alles ging er langzamerhand losser aan toe. Samenwonen is doodnormaal geworden terwijl dit vroeger als ‘boelsschap’ werd bestempeld t.t.z. ‘ongeoorloofde liefdesbetrekking’ of zondig … We kunnen daar geen oordeel over vellen over het hoe en waarom of dit goed is of minder goed.

    Het neemt niet weg dat er nog vaak koppels uiteindelijk beslissen om samen het huwelijk ook in de kerk te voltrekken, wat een vreugdevol feest wordt in de kerk, een meerwaarde. Zoals bij alle andere erediensten is er inspraak in het verloop van de ceremonie wat tot ontroerende en pakkende ‘feestvieringen’ kan leiden. De muziek is belangrijk, de teksten die het koppel elkaar voorleest, de dankwoorden die zij soms richten aan hun ouders, peetouders, familie en vrienden kunnen het hart echt raken en blijven soms heel lang bij. Meestal wordt het altaar versierd, sommigen maken van de kerk een bloemenparadijs en alle kerkgangers genieten van de hele gebeurtenis en zijn vertederd als het huwelijkspaar, na het jawoord, langzaam, fier en blijgezind de kerk verlaten met snoezige bruidskindjes vooraan en de fraai uitgedoste familie die volgt.

    Een trend is zelfs om buiten de kerk, alle aanwezigen te trakteren op een ijsje of een drankje om samen eens te kunnen bijpraten, elkaar te feliciteren en om iedereen de kans te geven de feestelingen te bewonderen.

    Tekst Marianne Posman en foto's Els Stevens.

    Informatie via internet.

     

    Aanvraag huwelijksmis Sint-Barbarakerk Maldegem. Gelieve u te wenden naar:

    Parochiesecretariaat: open elke werkdag van 19u30 tot 11 uur. Deken de Fonteynestraat 3, Maldegem. Tel 050 71 22 99.

    Of: par2193@parochies.kerk.net. of E.H. De Paepe:

    stefaan.de.paepe@scarlet.be.

     

                 

    30-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    29-05-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intieme uitvaart in de kerk.

    EEN UITVAART IN INTIEME KRING IN DE ST.-BARBARAKERK IN MALDEGEM.


    Bij een overlijden van een geliefde wordt dikwijls gedacht  dat alle familieleden, vrienden en kennissen uitgenodigd moeten worden bij de begrafenis. Eigenlijk is dit niet het geval.


    Een begrafenis in intieme kring is heel goed mogelijk, ook in de St.-Barbarakerk in Maldegem.


    De begrafenis kan zo georganiseerd worden dat enkel de naaste familie en enkele vrienden aanwezig zijn. Komen er dan nog een paar kerkgangers hun deelneming betuigen is dat eigenlijk geen bezwaar. Kwestie is dat de nabestaanden definitief afscheid kunnen nemen in besloten kring in een sacrale sfeer in een eeuwenoud kerkgebouw, waar zovelen zijn voorgegaan en waar alles verloopt volgens een gekend ritueel.

    De kerkelijke plechtigheid is het slot van een leven die de ondersteunende boodschap brengt dat het overlijden niet echt het einde is, maar een begin van een ander stadium. De dood sluit de toekomst niet af maar geeft toegang tot een bestaan van louter geluk.

    Wanneer men weet dat de overledene bij leven reeds de wens had om afscheid te laten nemen in familiale kring, is het meestal zo dat deze wens gerespecteerd wordt. Naaste familieleden zenden na de begrafenis de rouwbrief naar alle vrienden en kennissen of laten een rouwbericht plaatsen in de lokale of regionale krant indien zij dit wensen. Op deze rouwbrief wordt vermeld dat de afscheidsplechtigheid reeds plaats heeft gevonden in besloten kring, met een rouwadres zodat de mensen die meeleven toch nog een deelneming kunnen zenden naar de rouwende familie.

    De inhoud van de uitvaart is volledig bespreekbaar, naargelang welke kerk of uitvaartbegeleider men daarvoor kiest. De eredienst kan verlopen zoals bij gelijk welke uitvaart. De liturgie, de homilie, de liederen, de deelname van kinderen of kleinkinderen, alles is toegestaan. De priester of zijn medewerkers helpen om op een persoonlijke en waardige manier afscheid te nemen.  

    Niemand oordeelt over deze gang van zaken. Een van de mooiste talenten of gaven van een mens is begrip en een wijs mens oordeelt nooit over de daden of beslissingen van de medemens.

     

    Aanvraag begrafenisdienst in de Sint-Barbarakerk Maldegem. Pastoor Stefaan De Paepe, Deken de Fonteynestraat 3, Maldegem. Tel 050 71 22 99 of: stefaan.de.paepe@scarlet.be.

    Tekst: Marianne Posman, foto’s:  Els Stevens.

     

     


    29-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1


    28-05-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitvaart in de kerk van Maldegem.

    Waarom  heel veel mensen nog begraven worden in de Sint-Barbarakerk Maldegem.


    EEN UITVAARTDIENST IN DE SINT-BARBARA KERK IN MALDEGEM is een godsgeschenk. Heel veel mensen in Maldegem vinden nog de weg naar de kerk. Bij uitvaartdiensten van bekende en minder bekende Maldegemnaars zit de kerk meestal afgeladen vol. Familieleden, vrienden, kennissen en buren willen deelnemen aan de rouw. Hun aanwezigheid steunt de nabestaanden.

    Het overlijden van iemand met wie je een bijzondere band had is een van de meest aangrijpende gebeurtenissen die een mens kan meemaken. Wanneer een geliefde uit je leven wegvalt, staat de wereld stil. Je wordt overspoeld door allerlei reacties en je moet je weg zien te vinden, leren omgaan met alles wat er op je af komt en een nieuw evenwicht zoeken in het leven.

    Rouw hangt samen met je karakter, met de relatie die je had met de overledene, met de wijze waarop iemands leven eindigde en met je leven van dat moment. Allerlei emoties komen op je af. Pijn, verdriet, gemis, onmacht, angst, onzekerheid, verwarring, schuldgevoel, wanhoop of boosheid, horen eveneens bij rouw. Het kan ook zijn dat je helemaal niets voelt.

    De meeste mensen die nu begraven worden zijn gedoopt in de kerk, hebben er hun eerste en plechtige communie gedaan, het heilig vormsel ontvangen en de huwelijksmis gevierd. Het is dan ook logisch dat de meeste mensen kiezen voor een afscheid in de kerk in het centrum.

    De kerkelijke plechtigheid is een apotheose van een gelovig leven die de troostende boodschap brengt dat het overlijden niet echt het einde is, maar een begin van een andere levensfase, aan de andere kant van de oever aan God toevertrouwd. De priester of zijn medewerkers helpen om op een persoonlijke manier afscheid te nemen.

    Heel veel mensen denken vooraf al na over hun uitvaart en delen die mee of leggen die vast voor hun overlijden en op die manier hebben de nabestaanden een houvast. De hele eredienst kan bepaald worden met de geliefkoosde muziek en liederen en begeleid door een koor van eigen keuze. De lezing, het evangelie en de homilie verwoorden wat een verwant voelt en wil die brengen als laatste boodschap. Op die manier maakt de overledene nog deel uit van het hele gebeuren en voor de bloedverwant is het een troost om de laatste wil van de geliefde nauwkeurig uit te voeren. Helpen bij woord en beeld van de rouwbrief, het verloop van de eredienst, het opstellen van het rouwprentje werken zalvend. Het bid - of rouwprentje is een laatste concrete boodschap en dankwoord aan allen die deelden in de rouw.

    Onze gewijzigde en kritische maatschappij met andere meer aardse waarden heeft het geloof wat doen wankelen de laatste jaren maar velen hebben diep in zich nog hoop, is er nog altijd een laatste anker en twijfel, een hunkering naar het verleden en het geloof.

    Een stijlvolle eredienst in de kerk is nog altijd het meest achtenswaardig en respectvol vaarwel dat men samen kan vieren. De laatste, serene momenten met hem of haar kunnen doorbrengen in een geheiligde sfeer. De kerk, een historisch gebouw met ornamenten en beelden uit een ver verleden, waar eeuwenlang zovele mensen en familieleden zijn gedoopt, getrouwd en begraven geeft een vertrouwd gevoel. Je bent er thuis. Als nabestaande hoef je geen vragen te stellen, je weet hoe het er aan toegaat en dat is een veilige meerwaarde. Je staat nooit voor verrassingen. Je voelt je er niet als in een huis met gesloten ramen en deuren en de rolluiken naar beneden. Je bent er thuis.

    Het definitieve afscheid grijpt plaats in een gebouw met een ziel. Het eeuwenoud interieur, de mooie glasramen, het spelen van het licht en de klanken van het eeuwenoud orgelspel brengen vertroosting. De kerkgangers kunnen een laatste deelneming betuigen met een handdruk of een zoen na de dienst.

    De uitvaart wordt besloten met de teraardebestelling of de crematie met als slot  een familiebijeenkomst. Daarna volgt de rouwverwerking in verschillende fasen, maar kunnen terugkijken op een sereen en waardig afscheid in de kerk is alvast een belangrijk en troostrijk gegeven. Het is een godsgeschenk, dat je kan koesteren en bewaren op een veilige plek.

    Tekst Marianne Posman.

    %%%FOTO%%%

    Het gedicht van Ida Gerhardt verwoordt dit nog het best:

    DE GESTORVENE

    Zeven maal om de aarde gaan, als het zou moeten op handen en voeten;

    Zevenmaal om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan.

    Zeven maal om de aarde gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren,

    wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren.

    Zeven maal over de zeeën te gaan, zeven maal, om met zijn tweeën te staan.




    28-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1




    Archief per week
  • 27/05-02/06 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 26/01-01/02 2009

    Foto

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    placora
    www.bloggen.be/placora
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs