25-12-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
15-08-2015
Molentje. Deel IV.
De
ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, t Molentje
Deel
IV.
De
Noordstraat deel XXXVII.
We
startten op de hoek van t Molentje met Het Molentjesplein, Huize Ryheul en enkele
andere woningen. Nu komen we halverwege de linkerkant van t Molentje.
In
nummer 188 woonden André (°1898) Lazoen, echtgenoot van Alice Hutsebaut, de oudersvan Cécile Lazoen,getrouwd met
garagehouder Firmin Blomme (°1935) die rechtover Krugermotoren een handelszaak
hadden in nummer 243. Firmin Blomme had nadien een garage in de Kleine
Buurstraat. André Lazoen was een gekend fietsenmaker. André was de oom
van Jacques Lazoen en afkomstig van het huis juist naast de dagbladhandel t
Hoekske of t Hoekje. De grootouders woonden langs de kant van de Molenberg.
Dan
volgde in nummer 190,Bakker Camiel
Martens - De Jaeger,die twee zonen had,
Janel en Etienne, een onderwijzer en een directeur van de lagere school. Er
waren heel veel bakkers langs de Noordstraat en blijkbaar konden zij allemaal
goed hun brood verdienen, hun gezin onderhouden en hun kinderen laten studeren.
Bakkers hebben een lastige job want de klanten willen vers brood, dus alles
moet s nachts gebakken worden . De warme bakkers in Maldegem centrum zijn
aanzienlijk uitgedund, en daar waar er nog een bakker is, staan de mensen tot
op de straataan teschuiven Kruidenierszaken en dagbladhandels
voorzien vaak in de noden van de mensen en bieden ook een assortiment brood en
gebak aan.
Nummer
192 was de ouderlijke woningvan Liliana Wyffels (°15 04 1931), onderwijzeres
bij de Zusters Maricolen en dochter van de Nederlandse buschauffeurAugust Wyffels en van de kleermaakster Livina Van Landschoot. Lilana Wyffels is redelijk laat getrouwd met
Marcel Schoonooghe uit Assebroek en
zij hadden een zoon Peteren een dochter
Nathalie, twee knappe jonge mensen.
Livina
was de tante van Maria Van Landschoot, de moeder van Rita De Ceuninck, uit
Kleit. Rita mocht er in de winter haar boterhammetjes gaan eten. Heel veel
kinderen van het platteland hadden familie in het centrum waar ze altijd welkom
waren om iets te eten en zich te verwarmen. August Wyffels en Livina Van
Landschoot huurden voordien het huis waar vroeger de
kapper en parfumerie van Meneve was.
Dit
huis van Liliana Wyffels is nu bewoond door Lise-Anne Dobbelaere en
haar echtgenoot Richard. Zij kochten het huis van de
ouders van Liliana Wyffels.
Devader van Lise-Anne was André Dobbelaere (°30 03 1920), de
broer van meester Omer Dobbelaere (°13 08 1905) die getrouwd was metMaria Van Hulle. Later heeft hun zoon lang
les gegeven, in de Broederschool, Meester Marnix. De moeder van Lise-Anne
Dobbelaerewas Cécilia Verstraete uit
Eeklo. Ze woonden in de Vakekerkweg, 10.
Op de hoek in nummer 194 was het café DE VOERMAN en de woning van
voerman GerardINGELS, vader van Julien
(°1934), Marcel Ingels (°1939), Yolande, Etienne, Adelin (overleden op 18 jarige
leeftijd), Marie-Louise en Eric. Op het terrein achter hun café stond een autoscooter tijdens de
kermis.
De zoon van Gerard, Marcel Ingels eveneens voerman kocht in de
jaren zeventig de Villa Sneeuwwitje van vlashandelaar Albert Willemarck (°03
12 1892) en Magdalena Geirnaert in de Brielstraat nummer 79. Het perceel rond
de villa is heel uitgestrekt en loopt tot aan de Edebeek en biedt nog altijd
genoeg ruimte voor een onderneming, nu nog altijd Ingels
BVBA TRANSPORT.
De huizen op de hoek van Gerard Ingels werden afgebroken en er
staat daar reeds lang een smaakvol appartementsgebouw Residentie t Molentje met
de praktijk van Dierenarts Alain Art.
De Noordstraat wordt onderbroken door een inrijweg naar de Buurtstraat,
maar de huizen die er langs stonden staan vermeld in de Noordstraat:
kolenhandelaar Armand Verbeke en Anna Cornelis (nr. 196), veekoopman, later
vleeswarenfabrikant Henri Claeys (°1904) en Helena Sekeet in nummer 200,
kolenhandelaar Laurent Claeys (°1899) en Camilla Claus in nummer 202,
lastdrager Alfons Roels (°1900) en Maria Meisschaert, nummer 204.
Op de hoek aan de andere kant van de weg naar de Buurtstraat woonden
lange tijd biggenkoopman César Van den Abeele (°25 06 1897) en BerthaSekeet (11 01 1893- 10 01 1980). Ze woonden langs de
Noordstraat, meer richting Aardenburgkalseide in nummer 206. Ze waren getrouwd in1928. César
dreef handel in biggen samen met zijn broer Frans Van den Abeele (08 01 1908 - 17 06 1966), getrouwd met de
zuster van Mauritz Matthys, Clara
Matthys, die er praktisch rechtover woonden en een kruidenierswinkel hadden.
Bertha
Sekeethad een kruidenierswinkeltje maar verkocht
vooral klompen en heel lekkere pekelharing. Cesar en Bertha hadden drie kinderen, Fernand, Marie-Madeleine
en Roger. Fernand werd biggenhandelaar, Marie-Madeleine was lerares bij de
Zusters Maricolen en Roger werd priester.
Roger was leraar Latijn in Ronse
en Dendermonde, pastoor in Belsele bij Sint - Niklaas, het Waasland, een zestal
jaar pastoor in Sint - Niklaas H. Hart en een vijftal jaar pastoor in Zwijndrecht. Toen hij zeventig jaar werd ging
hij op rust in het rustoord Het Hofin
Sint Niklaas.
Bertha Sekeet, was de dochter
van Petrus Sekeet gehuwd met Ida Van Landuyt. Petrus Sekeet woonde op de plaats
waar Paula Claeys gewoond heeft (nu in de building) in de Bloemestraat.
Paula's moeder was Martha
Sekeet, de zus van Bertha en Helena, moeder van Walter, Antoine, Christiane en
Liliane Claeys.Er waren nog twee
kinderen Sekeet gestorven aan de Spaanse griep.
De ouders van Cesar Van den
Abeele waren Ferdinand Van den Abeele en Leonie Van Ootegem (verwant met de
stam in Moerhuize). Beide families hebben heel interessante stambomen.
Hun nicht, Ida Van Landuyt had
het huis waar vroeger Cesar en Bertha woonden in hun bezit. Cesar kon
(gedeeltelijk door halve erfenis langs zijn vrouw Bertha) dit huis verwerven.
Die nichten Van Landuyt bezaten
ook huizen en grond waar nu het mooie appartementsgebouw
Residentie t Molentje staat.
Cesar Van den Abeele had een van de eerste vrachtwagens op het Molentje (zie fotos). de familie Van den Abeele poseert voor een
van de eerste vrachtwagens in het Molentje.
De dochter van César Van den
Abeele, Marie - Madeleine trouwde met de onderwijzer schrijver cultureel ambassadeur
Walter Notteboom, die er samen in het ouderlijk huis bleven wonen met hun drie
zonen Peter, Wouter en Bruno.
Marie-Madeleine was regentes snit en naad in
het Sint Jozefsinstituut in Maldegem en haar ranke figuurtje dook overal op.
Het was indrukwekkend welke prachtige kledingstukken, mantels, mantelpakjes,
jurken, rokken en bloesjes de leerlingen onder haar bekwame leiding konden
verwezenlijken. Zij is pas recent overleden.
We lopen langzamerhand naar het einde toe van de beschrijving van de
Noordstraat door de jaren heen. Voor alle teksten werd een beetje speurwerk
gedaan maar de artikeltjes werden vooral aan elkaar gebreid met de mondelinge
herinneringen van talrijke meestal oudere Noordstraat bewoners die nog altijd
met heimwee en trots terugdenken aan de tijd van toen. De ene had een groot
huis, de andere moest het doen met een kleine rijtjeswoning, de ene had een
mooie tuin, terwijl de andere heel zijn leven op een muur aankeek achteraan, de
een keek een beetje neer op de ander of omgekeerd, maar samen waren zij eensgezind en fier op hun
straat en hielden van het drukke leven in de Noordstraat.
De mondelinge informatie voor deze tekst komt van de Heren Walter
Notteboom, Hubert Savat en Jacques Lazoen.De fotos geven zicht op het huidige Molentje met wisselende sprekende
gevels en geveltjes. Verder nog de vrachtwagen van César Van den Abeele en de
familie van César Van den Abeele.
De huisnummers dateren van
de Klapper van Maldegem en Adegem, 1950 uitgegeven door Univerreclame, Eeklo,
in bezit van Jacques Lazoen. Wie nog met nostalgie terugdenkt aan de
Noordstraat, moet eens surfen naar CAMERA OBSCURA MALDEGEM, waar je een schat
van beelden met gebouwen, straten en personen, kan bekijken vanaf de jaren 70
tot heden. Pure nostalgie naar het verleden. Werkelijk de moeite waard.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in
Maldegem werden gepubliceerd. Indien u interesse heeft kan u het boek 'Talent
in Maldegem kopen in OXFAM WERELDWINKEL Noordstraat 124.
15-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
14-08-2015
't Molentje. Deel III.
t Molentje deel III.
De
Noordstraat deel XXXVI.
In de Noordstraat, wijk het Molentje waren er naast
talrijke winkels en cafés, heel veelvlas- en bierhandelaars, biggen- en veekwekers en - handelaars, en
landbouwbedrijven. Alle erven rechts hadden een uitweg op de Molenberg en
hadden ook percelen landbouwgrond in de omgeving om te bewerken. De landbouwers kweektendieren, bewerkten hun grond en
verkochten melk, boter en eieren aan particulieren. Nu zijn alle
landbouwgronden achteraan de woningen, bouwgrond geworden en hebben hun
eigenaars schatrijk gemaakt.
In de
Noordstraat zijn handel en nijverheid praktisch verdwenen op enkele stevige
bolwerken na, Huyze De Baere, Van
Canneyt Home Store, Bakkerij Lanckriet (voorheen David,
Norbert, Armand, Hubert En LucSavat), Slager
Filip, een paar banken, dagbladhandel t Hoekske en enkele andere zelfstandige
beroepen.
Het handelsmerk van de zaken die nu nog floreren in het centrum is de kwaliteit
van het product dat zij aanbieden en de onvermoeibare, geduldige,
onverstoorbare en uiterst vriendelijke zaakvoerders en hun personeel, hun
ondernemingstalent en hun werkijver. Graag werken is hun lijfspreuk.
Dank zij de recente renovatie van de voetpaden, de weg en
de parkeerstroken oogt de Noordstraat overzichtelijker. Enkele prachtige lange
gevels springen in het oog maar er tussen slobberen er nog eenklein aantal bouwvallige woningen die wachten
op renovatie of op een hoge verkoopprijs voor appartemensblokken. Door het
groeiend verkeer, andere koopgewoonten, de opkomst van de grotere handelszaken
langs de N9, de teloorgang van de kleinhandel, door de misschien te lang
uitgestelderenovatiewegenwerken zijn de
laatste jaren de meeste welvarende handelszaken voorgoed uit het straatbeeld
verdwenen wat op zich betreurenswaardig is.
Blijkbaar miste de wijk een
bezielende en stimulerende kracht die de handel en nijverheid in stand hield.
Elke wijk heeft een boegbeeld nodig om activiteiten of mogelijkheden te
scheppen voor groei en bloei van de handelszaken, kortom voor meer welvaart.
Vanaf
nu pik ik er de voornaamste handelszaken of bedrijven uit die al bestonden en
evolueerden in de jaren 50, dus 65 jaar geleden. Sommige bewoners van dit
stukje Noordstraat kan ik me nog herinneren maar niet allemaal. Sommige families
zijn verhuisd of zijn gewoon uitgestorven.
De
huidige Elektrohandel H. en M. Derijcke is gevestigd in nummer 156 (jaren 50). De
ouders van Henri Derijcke (1930)
woonden in het huis er rechtover, nummer 165 waar nu Garage De Jaeger gevestigd
is. De familie Derijcke had talrijke kinderen, vijf zonen en vier dochters:
Elvira, Liliane, Henri, Prosper, Omer, Cecile, Rosanne, Jacques, Lucien, enz.
Terug
naar de overkant, in het huis naast nummer 156 van Alfons Verstuyf (Henri
Derijcke) woonden de bediende Georges
Cauwels (31 03 1899) en Pelagie Hostein een brede lage woning met een
garenwinkeltje. Deze woning is reeds lang mooi gerenoveerd door de nieuwe
eigenaars in nummer 158, Alex De
Clercq, zoon van Rafaël De Clercq uit de Gentsesteenweg.
Bakker Alfons Van de Walle
(1897) en winkelierster Celesta Chauvin woonden ernaast in nummer
160, een fraaie woning met garage, aan de inkomdeur enhet raam kan je merken dat er ooit een winkel
was. Een pittig detail: Celesta Chauvin (13 06 1897) werd honderd
jaar in 1997! Er moet recent een handelszaak geweest zijn want in google maps
staat nog steeds Piece of Cake.
Dan volgt in de Noordstraat nummer
162 de vroegere Végéwinkel, een
handel van koloniale waren van Charles-Louis Deyne (27 06 1888) en Lucie Van de
Walle, later de kruidenierszaak van Germaine
De Loof(21 02 1932) en de bediende
Paul DHaese (30 09 1923). Hun dochter Ann Dhaese (1959) is getrouwd met
bakker Jan De Windt, broer van Erica De Windt.
In nummer 164(voorheen 166) was ooitde brede handelszaak en het bedrijf van Georges Van Hoorne (1899) en Maria Van Ootegem. Zij waren de ouders
van Florentine Van Hoornegetrouwd
met Ghislain Van Kerrebrouck. Moeder
en dochter konden heel goed naaien en zij hadden een vitrine aan de straatkant
en verkochten alle textiel: zakdoeken, schortjes, stoffen voor schortjes of
kleedjes, slaapkleedjes, pullovers maar ook naaibenodigdheden. Tussen het
bedienen van de klanten naaiden zij ijverig om hun winkel van de nodige kledingstukken
te voorzien.
Maria Van Ootegem was geboren in Gent en bracht tijdens de
oorlogsjaren (W.O. I) haar kinderjaren door bij August Versieck in Moerhuize aan
het Leopoldkanaal. Ze bleef er na de oorlog en Eduard Versieck, vader van
Walter en Eric werd haar familie. Zij werd meter van Gaston Versieck.
De echtgenoot van Maria
Van Ootegem, Georges Van Hoorne (1899)
was veekoopman en is vroeg overleden. Dochter Florentine (15 08 1925 29 07 2010)
trouwde met Ghislain Van Kerrebrouck
die zijn kost verdiende als veekoopman.
De lange gevel van de woning van de familie Van Hoorne - Van Ootegem werd
gerenoveerd door Ghislain Van Kerrebrouck. Het is nog steeds een aantrekkelijke gevel,
zeker nu de enige dochter van Ghislain, Vera Van Kerrebroucken haar echtgenoot Roger De Baere, de hele
woning laten renoveren om er zelf te komen wonen. Generaties lang blijven vele
huizen in het centrum in de familie.
Dan volgt het ouderlijk huis van Daniel Braet, leraar van het atheneum, nu wonende in de Gidsenlaan.
Jaren 50 woonden Frans De Busser (1917),wachter van waters en bossen afkomstig van Lichtaart en zijn echtgenote
Maria Thys in nummer 166.
In nummer 168 woonden voerman Maurits Van de Walle (13 06 1905) en Regina
Verstraete. Dit is nu het Kapsalon
Florine, dochter van Anna-Marie Van de Walle (1939) en Norbert De Zutter. Anna-Marie
is de dochter van Maurits Van de Walle. Het is een mooie gevel, een brede
woning met garagepoort.
Naast kapsalon Florine is een mooie brede woning. Nummer 170 was ooit eigendom van voerman
Napoleon Verstuyf (1882), broer van Alfons en is nu bewoond door de heer R. Missiaen.
Dan
volgde een klein woonhuis, nummer 172 is afgebroken en vervangen door een
nieuwe, moderne woning.
Er
was ergens het Café Pearle, ooit bewoond door de familie Eduard Van de Walle
(1867) en Cordula Lazoen, opgevolgd door Maurits Van De Walle (1905) en Regina
Verstraete, ouders van Willy en Walter Van de Walle.
In
nummer 174 woonden bierhandelaar Triphon Van de Walle (1913) en Juliana De Smet.
Dan volgt de gekende slagerij Filip Braet, in nummer 176. De moeder van Filip was een zuster
van de bekende vlashandelaars en
bewerkers De Jaeger uit Strobrugge. Dit huis werd vroeger bewoond door de
kinderen Willemarck.
In
het brede huis met twee garages nummer 180 was de ouderlijke woning van
Georges, Vital, Willy, Jeanine en Charles Van
Landegem. De
ouders warenHonoré Van Landegem en Céline Van Landegem. Vital had een oudere
broer Georges, twee jongere broers Charles en Willy en een zus Jeanine.
Fietsenmaker en handelaar Petrus (peet) De Jaeger (25 03 1904)
liet een mooie woning, winkelruimte en atelier bouwen er naast. Hij was
afkomstig van de Aardenburgkalseide 316. Zijn broer Prosper (1907) was er
vlashandelaar. César Termote- Verpraet woonde er voordien.
In de
Noordstraat nummer 186 was er het
café van Triphon Laureyns (12 07 1911) die getrouwd was met de herbergierster
Adrienne De Jaeghere. Ze hadden een zoon Omer die blind was en drie dochters
Christianne, Jeanelle en Erica. Triphon Laureyns hielp varkens in - en uitladen
als hij niet moest werken in de herberg.
De beschrijvingen van de
woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van de Heren Hubert Savat en
Jacques Lazoen en van enkele inwoners van de Noordstraat. De vaak mondelinge
overleveringen kunnen soms foutjes bevatten aangezien herinneringen verschillend
kleuren, zeker na 65 jaar . Het bijzonderste is dat de meeste oudere
Noordstraat bewoners genieten van die herinneringen en met nostalgie denken aan
een tijd van een kleine groep welstellende burgerij en ontzettend veel gewone,
hardwerkende mensen, die toch allemaal hun best deden om op hun manier te
zorgen voor een eigendom en voor een betere toekomst voor hun kinderen en er
nog in slaagden ook.
14-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
13-08-2015
Molentje deel II.
De
ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT.
Deel
II.
De
Noordstraat deel XXXV.
De
reconstructie van het laatste gedeelte van de Noordstraat is vooral gebaseerd
op mondelinge overleveringen en niet altijd volgens het archief omdat het
moeilijk te achterhalen is, wie gedurende een bepaalde periode in de woningen
woonde, aangezien de bewoners regelmatig wisselden als huurders. Bovendien zijn
de huisnummers verschillend. Wie in
1938 in huisnummer 148 woonde, heeft nu een ander huisnummer, waarschijnlijk werden enkele eigendommeningelast, zodat het huisnummer verschoof.
De hoekwoning van het Molentjesplein werd in de jaren 50 gevolgd door de
woning van veldwachter Adelin Rootsaert (1911) en Yvonne Van Caeseele. Die
woning werd afgebroken tot aan de
huizenrij van drie identieke woningen, de laatste bewoond door Evarist Dudal
(1905)en Esther Steyaert en Jerôme
Sierens (1902) en M.L. Werrebrouck, de laatsten ouders van Henny Sierens. Die
woningen staan er nog altijd en ogen eigenlijk nog altijd fraai. Jongere
koppels huurden vaak een bescheiden woning met lage huur en spaarden zodat zij
zelf een eigendom konden verwerven. Vlamingen worden geboren met een baksteen
in hun maag.
Na
de dubbele woning van de familie Ryheul
(148 150) volgt een inrijpoort met een mooie woning, eerder een villa, nummer
152. In de jaren 50 werd de villa
bewoond door twee jonge koppels, Georges Debbaut en Aline Cabooter en Albert
Goethals en Godelieve Standaert. Het is al lange tijd eigendom van Ria Leloup
en Donald Raeman. Dan komt een lange, lage woning, nummer 154, knap gerenoveerd door de nieuwe eigenaars met fraaie
inkom poort naar de achterliggende grond.
Vroeger
was dit de woning van de Gebroeders Theofiel
(1880) en Hector (1882) DE VILDERE, molenaars en eigenaars van de molen. De
zussen Emma (1876) en Alida (1875) DE
VILDERE zorgden voor hun ongehuwde broers. Aan de overkant van de weg, er
rechtover was een open ruimte tussen de woningen die een toegang vormde naar de
MOLEN, in de huidige Molenberg. Later werd die grond verkocht en bebouwd met
een fraaie handelszaak, aanvankelijk een slagerij, later lederwaren
Verhoestraete, nog later een frituur. Deze woning die nog altijd modern oogt,
staat nu te koop.
Dan volgt nummer 156 (vroeger 158), de
alleenstaande handelszaak van Henri
DERIJCKE (1930) en zoon Marnix, Electro handel. De gevel is nog authentiek
en was vroeger de uitvalshoek, herberg en woning van voerman Alfons Verstuyf, (1880) en Alice De Backere (1882),
rechtover schoenmaker René Posman.
Alfons was de zoon van
Petrus Verstuyf en Barbara Van Hauwe. Hij trouwde op 26 april 1906 met Alice De
Backere, dochter van de Donkse timmerman, Victor De Backere en van Barbara
Versluys.
Alice en Alfons hadden negen kinderen: Germain, Rosa, Irma, Martha,
Omer, Gilbert, Jordaan (Georges) in nummer 140, Esther en Roger.
Vanaf 1918 woonde Alfons met
zijn gezin in de huidige handelszaak van wijlen Henri en zoon Marnix Derycke,
verwarming-sanitair-elektro handel, Noordstraat
nr. 156. De firma A. & N. Verstuyf was heel ondernemend. Ze werkten met
twee broers. Alfons had een koeriersbedrijf - postdienst van Maldegem naar Gent
en Pol (Napoleon 1882) Noordstraat 170, reed jarenlang van Maldegem naar
Brugge, met paard en kar op meestal bar slechte, schaarsverlichte wegen met één
rijstrook. Het vervoer op zich was een gevaarlijke onderneming.
Alfons Verstuyf en Alice De Backere, hun negen kinderen, hun 25
kleinkinderen en tientallen achterkleinkinderen hebben gezorgd voor de
verspreiding van voldoende zakentalent om de economie in Maldegem, in de
Noordstraat, in de wijk t Molentje levendig te houden. (zie foto
huwelijksjubileum)
De
derde foto (formaat 24/18 cm) werd gevonden op een indoor rommel markt in Jabbeke.
De
mensen die voor het café van Alfons Verstuyf
poseren zijn:
links Georges Claeys, zoon
van Camiel Claeys, heeft nog een viswinkel gehad. Verder Denis Posman, een nonneke, Camiel Raeman, vader van August, peter
van Robert Raeman. Hilaire De Vreeze (in het midden), Tuurken, Irène Rotsaert,
Jules Van Rie, Omer De Clerck enz
Ik herken er nog drie
vooraan, twee zaten in de jaren zeventig in 't rustoord en ik zag hen vaak als
ik mijn tante Julienne bezocht.
De foto werd genomen in
1957 ter gelegenheid van een tentoonstelling Maldegems levend verleden met medewerking van Gabriël De Lille,
die zijn archief allicht tentoonstelde, tijdens de
kermis. Zie ook de geschiedenis van Molentjes kermis in een van de Jaarboeken
1994.
Molentje
Denis
Posman, mijn
neef, zoon van René Posman was de bezieler van Molentjes kermis en richtte al
zijn energie op de groei en de bloei van de talrijke handelszaken in de wijk.
Hij werd terecht de Burgermeester van het Molentje genoemd. Los van alle
spectaculaire activiteiten die gepland werden rond de kermis richtte hij als
voorzitter van het Comité van Molentjes kermis een tombola in die elk jaar
opnieuw een daverend succes kende. Dank zij de inspanningen van Denis Posman en
de bestuursleden van het comité waren er talrijke prachtige prijzen te winnen
en de klanten van deze drukke winkelstraat deden dan ook hun best om zoveel
mogelijk tijdens de kermisperiode hun grote aankopen te doen. De hoofdprijs
bedroeg soms 5000 Belgische frank wat een aanzienlijk bedrag was in die tijd.
De andere prijzen waren ook zeer aantrekkelijk.
De beschrijvingen van de
woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van de Heren Hubert Savat en
Jacques Lazoen en van enkele inwoners van de Noordstraat. De vaak mondelinge
overleveringen kunnen soms foutjes bevatten aangezien herinneringen
verschillend kleuren, zeker na 65 jaar . Het bijzonderste is dat de meeste
oudere Noordstraat bewoners genieten van die herinneringen en met nostalgie denken
aan een tijd van een kleine groep welstellende burgerij en ontzettend veel
gewone, hardwerkende mensen, die toch allemaal hun best deden om op hun manier
te zorgen voor een eigendom en voor een betere toekomst voor hun kinderen en er
nog in slaagden ook. De fotos komen van Carlos De Brée en van de Tuinvogel.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1of via email: livinaleonie@live.be oftelefoneren
naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
Ook verkrijgbaar in OXFAM WERELDWINKEL Noordstraat 122.
13-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
12-08-2015
Huyze Ryheul. Molentje I.
De
ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT. HUYZE RYHEUL.
De
Noordstraat deel XXXIV.
In de beschrijving van de Noordstraat begonnen we links met de herberg
De velodroom, nu de Filosoof aan de ene kant tot aan een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon Annelores
Creation.
Aan de rechterkant startten we de beschrijving van
de voormalige textielzaak De Duizend Schorten, die nu prachtig gerenoveerd
wordt door de nieuwe eigenaar Guido Desmet, aannemer voor renovatie en
verbouwingswerken en aan de andere kant tot aan het mooie woonhuis vroeger
annex zagerij houthandel Verstringe aan het Rond Punt met de Molenberg aan de
Dagbladhandel t Hoekske, van Heidi en Joeric.
Daarna volgt het breedste deel van de Noordstraat, het Molentje. Deze
lange weg die leidt naar Nederland, was de Poort naar Holland, de rue Neuve
van Maldegem. Er waren bijna honderd handelszaken, talrijke bedrijven en heel
veel herbergen.
Momenteel is daar een rond puntje met aan de linkerkant een redelijk
recent flatgebouw en aan de andere kant de dagbladhandel t Hoekje, voordien herberg
De Tramstilstand van
Eduard Cauwels, t Nachtlichtje enz.De uitbaters wisselden af. Familie Van
den Neste als ik mij goed herinner heeft de zaak ook nog uitgebaat.
Het dagbladwinkeltje t Hoekske heeft eeuwen getrotseerd en
prijkt er nog altijd als bijna de enige handelszaak vanaf het kruispunt tot het
Einde van de Noordstraat op Keurslager
Filip, Dakwerken Michael Van Kerschaver, Fietsenhandel Toortelboom, KrugerMotoren enz. na.
De eens zo drukke en levendige
winkelwijk heeft plaatsgemaakt voor sobere en minder eenvoudige woonhuizen, met
hermetisch gesloten voordeuren. Oude rijtjeshuizen werden afgebroken en
vervangen door mooie, kleinere appartementsgebouwen. De cafés, eetgelegenheden
en andere winkeltjes zijn verdwenen. De Noordstraat is er
vanaf dit punt heel breed. De huizenrij links liep achteraan niet door tot aan
de Ede maar werd begrensd door de achtertuinen van de woningen langs de Oude
Aardenburgse Weg. De huizenrij rechts liep bijna altijd door tot aan de huidige
Molenberg, vroeger Moerhuizeweg.
Er waren kleine drank-, kleer-, kruidenierswinkeltjes, bakkers en
slagers, veehandelaars en aannemers en veel cafeetjes, het was ooit een
levendige buurt.
De biggenkwekers Cesar en Frans
Van den Abeele, vrachtvervoer A. Verstuyf (nr. 156), veehandelaars Valère De
Baere (1920) nummer 175 en Ghislain Van Kerrebrouck, landbouwbedrijf Urbain
Blomme, schrijnwerker René De Lille, in nr. 199 textielleurders René (1907) en
Alfons Cockuyt, kleermaker Omer Cockuyt (1907) en Zulma Crul , annex
textielzaak en droogkuis, vlasbewerkers Leliaert en Willemarck, Marcel Braet, in
nr. 201, kruidenierszaak Clara Matthys Noordstraat 201, vleesbedrijf Henri
Claeys en zonen (nr. 200) en andere eenmansbedrijven, al deze zaken werden niet
overgenomen en verder gezet maar gesloten.
Om de drie à vier woningen had
je cafés die intussen allemaal definitief de deuren gesloten hebben. Blijkbaar
heeft men niet zoveel dorst meer als vroeger.
De plaatselijke bevolking doet
boodschappen per wagen naar de grotere handelszaken op de ring rond de dorpskern
of in een andere gemeente. Maldegem is bijna een slaapstad geworden.
Op de hoek Molentje - Oude Aardenburgseweg nummer 1,
tot eind jaren 60 was dit brede hoekhuis meer dan veertig jaar lang (1930) het café t
Molentjesplein van de klompenmaker, postbode en herbergier Cyriel
Cauwels (10 02 1889 20 05 1984) en Euphrasie De
Smet (24 04 1892 05 10 1970). Cyriel
en Euphrasie hadden 5 kinderen: Charline, Margriet (1923), Hulin (1925),
Gisèle (28 01 1930) en Berthil Cauwels (1931 2012). De jongste, Berthil
Cauwels-Bracke heeft nadien de herberg verder uitgebaat. Nadien heeft Etienne Maenhout, broer van Maria Maenhout er nog een
manden- en rietmeubelwinkel open gehouden. Daarna stond de woning enkele jaren
leeg. Dan kwam de schoenenwinkel Italy
uitgebaat door de echtgenoot van Nicole De Vuyst, Eddy Steyaert. Later kwam er
de pralinen winkel van Martine Lameire-Verstuyf.
Naast de vroegere herberg-handelszaak stonden enkele kleine huisjes, die
intussen zijn vervangen door het flatgebouw. In een van die huisjes woonde
Angèle Verstuyf . Die kleine huisjes waren eigendom van de dochter van
Cyriel Cauwels, Margriet Cauwels. Verder was er het huisnummer 144 van douanier
Evarist Dudal (27 10 1905), echtgenoot van Esther Steyaert (3 05 1906) vader
van Paul en Paula. Er was daar ook nog een klein likeurwinkeltje De Baere,
nummer 146.
Dan volgt het mooie gevelhuis van de familie Ryheul. Gerard Ryheul was geboren te Zedelgem (2-9-1913 2000) en
zijn echtgenote, Simonne Noyez was geboren te Moeskroen (9-3-1914 2001). De
familie Ryheul kwam in Maldegem wonen en kocht de woning Noordstraat 148, aan
de houthandelaar Octaaf Verstringe (19 07 1891) en Christine Wintein (04 03
1893) in 1950. Octaaf Verstringe is daarna verhuisd naar de Brielstraat 87.
Het was een brede woning met links een inrijpoort naar de achterliggende
houtloodsen O. Verstringe-Wintein en Zonen. De opname van de foto dateert van
1951. Het klein wit huisje ernaast hebben de ouders Ryheul ook gekocht in 1968
aan de echtgenoten Emiel Spiegelaere-Vyncke. Ze lieten er een dubbele garage
bouwen.
De twee panden vormen nu
samengevoegd twee woonhuizen. In nr. 148 wonen nu Noël Ryheul en Christine Boes. In nr. 150 woont
de zus van Noël, Rose-Marie Ryheul
De beschrijvingen van de
woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en
geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) en van Noël Ryheul.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1of via email: livinaleonie@live.be oftelefoneren
naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
Ook verkrijgbaar in OXFAM WERELDWINKEL Noordstraat 122.
12-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
11-08-2015
Transport Cyriel Van Rie.
De
ondernemingszin in de buurt van t rond puntje in de NOORDSTRAAT.
De eigendom van Vital Van Landegem mondde uit in De Dreef, ook wel
Hoeredreef of Dhoeredreve genoemd in Maldegem. Die was oorspronkelijk
eigendom van de Tabaksfabrikanten Van Hecke. Die
strook landbouwgrond langs de Dreef noemde men Den Legen Dem en heel wat landbouwers
van wie de eigendom uitmondde in de dreef maakten gebruik van die grond, als
pachtgrond en later als eigendom.
Langs deze dreef hadden Cyriel
Van Rie 9/10/1914-29/4/1999 en Virginia De Pape 12/4/1914 - 14/7/2000, Noordstraat
155, jarenlang een bedrijf
van stro-en mesthandel. Cyriel Van Rie was de zoon van Alfons Van Rie
(12 01 1885) en Céline Dhaenens van de Krielstraat nummer 1 Maldegem. In Krielstraat
nummer 3 woonden Leopold Van Rie en in nummer 5, Medard Van Rie en Maria De
Lille.
Cyriel Van Rie was paardenknecht geweest bij
Achiel Van Hyfte in de Nieuwstraat. Hij was getrouwd met Virginia De Pape,
dochter van Jules De Pape en Marie Verbeke, afkomstig uit Waterland-Oudeman.
Virginia was dienstmeisje bij Gustje Blomme, kruidenier in de Noordstraat.
Na de oorlog is Cyriel Van Rie met een leger-Dodge voor eigen rekening
begonnen met handel in stro en mest. Hij heeft een paar jaar in de Rokalseide
gewoond. Na de Tweede Wereldoorlog is hij naar de Hoeredreve verhuisd, waar
hij een tweewoonst met grote boomgaard huurde aan de familie Van Hecke tot
1998.
De Noordstraat
155, de woning en het bedrijf van Cyriel Van
Rie werd vroeger
bewoond doorAlfons De Clerck en
zijn gezin. Alfons De Clerck was de vader van drie zonen: Louis De Clerck, oud cafébaas van o.a. Het Witte Paard en de
Schouwburg, getrouwd met Laura Ardeel, Frans
De Clerck woonachtig in Mechelen en Edmond
De Clerck woonde in de Gentsesteenweg en was getrouwd met Cecile Soenen. Edmond
was o.a. ceremoniemeester en is nog niet zo lang geleden overleden.
Cyriel en Virginia hadden drie kinderen. Christiane, weduwe van Daniel Colpaert, Eric getrouwd met Anita Buzeyn op 2 juli 1966 en Marc getrouwd met Linda Trenson uit de
Harinkweg in Kleit, ambtenaar bij de spoorweg.
Daarna is er in
de jaren zestig een turf - en
potgrondhandel bijgekomen. Turf en humus werden geleverd aan de
tuinbouwbedrijven en stro aan de landbouwers.
Zoon Eric Van Rie heeft in
1976 de zaak van zijn vader overgenomen, de familiezaak van potgrond en turf
werd stopgezet en hij heeft de zaak omgeschakeld
en uitgebreid tot het internationaal transportbedrijf, TRANSHUMAL
dat via een ommetje in de Krielstraat nummer 1, nu
gevestigd is op het industrieterreinen vooral actief is op het Iberisch schiereiland.
Momenteel wordt dit bedrijf uitgebaat door de drie zonen van Eric Van
Rie. Peter, Bart en Hans Van Rie zijn vooral actief voor alle vrachtvervoer op het Iberisch schiereiland.
De woning en opslagplaats
in de Dreef, Noordstraat nummer 155, is volledig afgebroken en er zijn
praktisch geen huizen meer langs de Dreef, behalve links van het voormalige
bedrijf, ligt de villa van Jordy De Cock.
Er stonden enkele kleine huisjes langs
de Dreef, onder andere van een gezin Longueville ter hoogte van de achter
uitgang van architect R. De Meulenaere.
Op het einde aan de kant van de
Bloemestraat werden onlangs enkele eigentijdse huisjes opgetrokken in Engelse
stijl. Zij kijken uit op de achtergevels van de Bloemestraat en de Noordstraat.
De vader van Eddy De Baets (Bawi)
kweekte groenten en plantjes langs de Dreef.
Bedrijven en bedrijfjes groeiden en
bloeiden in de Noordstraat tot enkele tientallen jaren geleden, maar
langzamerhand bloedden die dood of verhuisden naar grotere terreinen.
De Noordstraat Deel XXXIII.
Alle
artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u
interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23
euro op het rekeningnummer IBAN BE93
0000 4363 7367 BIC POTBEB1of via email: livinaleonie@live.be oftelefoneren naar: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486
45 38 69.
Ook
verkrijgbaar in OXFAM WERELDWINKEL Noordstraat 122.
11-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
09-08-2015
Villa Roggen. Deel I.
De
handelszaken en woningen rond T SCHORTJE, PHILIBERT ROGGEN. Deel I.
De
Noordstraat deel XXXI.
De Noordstraat in het centrum
van Maldegem was vroeger een echte handelskilometer. Om de vier of vijf
woningen was er een zaak waar handel en nijverheid bloeiden.Veel familieleden bleven dichtbij
elkaar wonen, de woningen werden overgedragen van vader op zoon of van moeder
op dochter, zodat een zelfde huis jarenlang eenzelfde familie onderdak verschafte.
De eigendommen werden niet verkocht maar aangepast aan de nieuwe trend en
gerenoveerd volgens de mogelijkheden en doorgegeven. Dit fenomeen merken we ook
in de Noordstraat. Verschillende generaties verblijven gedurende meer dan 100
jaar onder hetzelfde dak.
De centrumbewoners van Maldegem
hielden er een druk maar gezellig en sociaal handelsleven op na. De huisvrouwen
bleven niet bij de pakken zitten en dreven handel in een beperkte ruimte,
droegen hun steentje bij tot het gezinsbudget, woonden en werkten in het
centrum, hadden voldoende sociale contacten, brachten hun kinderen groot die er
goed verzorgd bijliepen en konden de talenten van hun kinderen laten
ontwikkelen in scholen in het centrum, in Eeklo of in Brugge. De kinderen
werden al snel ingeschakeld als noodzakelijke hulp.
Wie geen tuin had achteraan,
hoefde niet dagelijks bladeren te rapen, onkruid te wieden, grond te bewerken
noch te beplanten. Alle tijd ging naar de zaak en naar het verenigingsleven. Voor
vrije tijd waren er genoeg mogelijkheden voor artistieke talenten, die
toneeltjes opvoerden, filmvoorstellingen gaven in de talrijke zalen in Maldegem
in de Edestraat, de Brielstraat, de Katsweg, de Nieuwstraat en in de
Schouwburg. De jeugd- en volwassenenbewegingen bloeiden en er werden
avondlessen (tekenen, schilderen, muziek) aangeboden. Kortom Maldegem
presenteerde een volwaardig gemeenschapsleven, het was er goed om te wonen en
te leven.
Sommige oude huizen in de
Noordstraat werden gesloopt en werden vervangen door flatgebouwen met mooie
gevels. De oude woningen, generaties lang in de familie werden gerenoveerd,
zodat oud en nieuw mooi aansluiten. Tussen de handelszaken door woonden en
werkten heel wat mensen, werknemers die toch ook hun steentje bijdroegen tot
het welslagen van de maatschappij en er in slaagden, hun spaarcenten aan te
wenden voor een mooie grote woning, met een speciale gevel, een gevelsteen.
Het mooie hoge
gevelhuis op de oude prentkaart links, even voorbij Kledingzaak t Schortje en
de winkel van Désiré De Baere - Emma Versluis (later Maurice De Vuyst en Maria
Maenhout) is de Villa Roggen,
gebouwd in 1905, toen nummer 131. De villa werd later verkocht aan
kachelhandelaar Gerard Steyaert die er schuin rechtover een handelszaak had.
Zon 100 jaar
geleden werd het huis bewoond door de Limburger Pieter, Philibert Roggen (°1866), wachtmeester van de gendarmerie
en zijn echtgenote Pharaïlde Bert. Pieter
of Philibert of Bertje Roggen was afkomstig van Halle Boyenhove, een plaats in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en
een deelgemeente van de
stad Zoutleeuw.
Philibert Roggen
was wachtmeester van de gendarmerie, toch ook een heel belangrijk beroep. Orde
handhaven in een gemeenschap is niet altijd een sinecure, ook niet in die tijd.
Een plattelands rijkswachter had voldoende werk, een vast inkomen en een zeker
aanzien in een dorp.
Philibert Roggen en zijn echtgenote Pharaïlde
Bert woonden in een prachtig gevelhuis. Het staat er nog met de mooie
oorspronkelijke gevel. Zij hadden drie dochters, Ivonna, Elva en Blanche of Blanca. Elva was getrouwd met Adelin
De Sutter. Zij hadden geen kinderen. Ze woonden in de Noordstraat toen
nummer 129 en staan vermeld als dagbladhandel wat waarschijnlijk niet juist is
want Adelin was kantoorbediende bij de firma Dalle. Zij hadden een nieuw huis
gebouwd naast Villa Roggen, dat na hun overlijden werd verkocht. Zij woonden
later in het ouderlijk huis.
Blanche of Blanca
Roggen (1898) trouwde met horlogemaker - juwelier Gabriel De Lille (24 12 1899), Noordstraat 14. Gabriel en Blanche
waren de ouders van Lut De Lille (3 mei 1938), ooit zaakvoerster Juwelen De Lille uit de Noordstraat. Gabriël De Lille
trouwde met Blanche Roggen (1898 27 05 1951) op 25 oktober 1927. Zij was
amper 53 toen zij stierf (1951).
De andere dochter Ivonna Roggen was getrouwd met Robert Hebb (1910) architect van de Schouwburg waar nu de openbare bibliotheek
gevestigd is, van de woning van Jozef De
Lille, nu OptiekHoorcentrum Verstringe
en van de woning annex hospitaal van dokter Eugeen De Lille in de Kanunnik
Andrieslaan, momenteel een eengezinswoning. Robert Hebb wordt beschreven in een
van de jaarboeken van het Ambacht.
De beschrijvingen van de
woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en
geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die rechtover t Schortje gewoond
heeft, werden aangevuld door de vroegere eigenaars van t Schortje, de dames
Charline en Alice Debbaut en door een huidige bewoner van de Noordstraat, Lut De
Lille.
In bijlage:
Philibert Roggen als wachtmeester van de gendarmerie, in vol ornaat. Zicht
op de Noordstraat, nu. Yvonna Roggen 10 maanden en Elva Roggen 4 jaar.
Blanche Roggen in 1920, 22 jaar oud.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1
of via email: livinaleonie@live.be oftelefoneren
naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69. Ook verkrijgbaar in Oxfam Wereldwinkel
Noordstraat 122.
09-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
07-08-2015
Villa Roggen. Deel II.
De
handelszaken en woningen in de buurt van de familie PH. ROGGEN.
De
Noordstraat deel XXXII, Ph. Roggen deel II.
Talent in de
Noordstraat werd ontwikkeld, aangemoedigd en doorgegeven naar de volgende
generaties.
In het boek Afstammelingen van Joannes De Baere
geschreven door Guido De Baere is wel duidelijk dat alle De Baeres, familie
zijn van elkaar in een ver en nabij verleden. Allen hadden talenten die zij op
positieve wijze ontplooiden op allerlei terreinen. In de publicatie van deel II
van de Noordstraat kwamen de zaakvoerders van Huyze De Baere en hun voorouders
ter sprake en nu keren we terug naar links in de Noordstraat, even voorbij t
Schortje, naar de handelszaak van Désiré De Baere en Emma Versluys.Er staan vier huizen tussen Villa Roggen en de mooi gerenoveerde woning van Pierre Borgonjon
(nu familie F. Moens).
De dochter van Ph.
Roggen, Elva Roggen (27 05 1905) was getrouwd met Adelin De Sutter (11 12
1917). Adelin was de kleinzoon van Camiel De Sutter (1865) hoofdonderwijzer en omstreden
politicus in Donk. Adelin was onderwijzer en heeft jarenlang op het
gemeentehuis gewerkt voor hij kantoorbediende werd bij de garage Dalle. Yvonna
Roggen, getrouwd met Robert Hebb had een zoon, Johan Hebb, ook een onderwijzer.
Zij woonden in de buurt van Sint Niklaas.
In een van de lage
huisjes voorbij Villa Roggen, in
nummer 121 toen woonde de slachter Aloïs
De Baere (1886) die dieren ging slachten en het vlees in de pekel stak bij
particulieren. Zijn vrouw was Augusta
Willemarck en zij hadden één dochter Anna De Baere.
In het andere lage huis voorbij Villa Roggen
woonden de slachter Camiel De Baere
(1881) en zijn echtgenote Alida Boerjan. Het was verwonderlijk hoe die
slachters met een vaardigheid en een nauwkeurigheid een varken neerlegden op de
grond op een bosje stro, de knie plaatsten op het varkenslijf en toestaken met
één messteek om het dier te kelen. Het varken gilde maar niet lang en de
slachter bleef onverstoorbaar. Wat vroeger heel gewoon was, zou nu
dierenmishandeling zijn. Slachters hadden vroeger een volledige dagtaak bij
particulieren.
Talrijke inwoners
van landelijke streken die de ruimte en de kennis hadden kweekten in koterijen
in de achtertuin een of meerdere varkens, soms een rund, geiten en schapen, om
te slachten of te verkopen. In de jaren 43 en 44 gaf men tien duizend frank
voor een varken wat een aanzienlijke som geld was in die tijd. Er was armoede
op het platteland, maar niet altijd honger. De meeste mensen hadden een
moestuin met groenten en aardappelen, zelfs veevoedergewassen in hun achtertuin
of op een stuk landbouwgrond in de buurt. Ze hadden kippen, dus eieren en kleinvee.
De armoede die er nu overal heerst, is dramatischer dan vroeger want nu
beschikken de mensen zelden over de ruimte voor een moestuin en kleinvee kweken
in bebouwde kommen is verboden.
Camiel De Baere en Alida Boerjan, hadden vier kinderen Robert
(1913), Esther (1915 - 1997), Valère (1920 - 1979) en Omer (30 05 1922). Omer De Baereenzijn echtgenote Angela Pauwels hebben
de slagerij van Camiel (1881) en Alida De Baere - Boerjan, overgenomen nummer
119 (123) en hebben er tot voor een tiental jaren de slagerij
verder gezet. Even verder woonde zijn zuster Esther De Baere, getrouwd in 1949 met schrijnwerker- bouwkundig tekenaar - architect Richard De
Meulenaere (1914) in de vroegere woning van de ouders van Julien Willemarck, mooi
gerestaureerd door Richard De Meulenaere. Dus twee kinderen De Baere zijn
in de buurt van het ouderlijk huis blijven wonen.
Naast Slager Omer De Baere, in nr. 121 nuwoonden de landbouwer Camiel Claeys
(1906), en de winkelierster Alice
Timmerman en hun drie zonen. Dit huis werd volledig gerenoveerd en heeft
een mooie, moderne gevel.
Alice Timmerman had een broer die in het
missieseminarie in Asse, Broeder was. Op die manier kwamen wij er wel eens
omdat de opvoeding en het onderwijs van mijn broers op twaalfjarige leeftijd in
dit college werden toevertrouwd aan de Missionarissen van het H. Hart. Het
Katholiek onderwijs was vroeger bijna volledig in handen van geestelijken, die
er dag en nacht klaarstonden voor alle lagen van de bevolking, die er weinig of
niets voor terugkregen of er weinig of niets voor betaald werden enwaar ook sociale rangen en afkomst een rol
speelden in het dagelijks kloosterleven. Heel veel naoorlogse kinderen hebben
kunnen studeren op kosten van de Kerk, maar dit raakt in de vergeethoek. Velen
hebben zich nu afgekeerd van de Kerk, door de verhalen over misbruik niet
alleen waarschijnlijk, want er is misbruik in alle sociale rangen, op elk
niveau. In sommige kringen wordt het zelfs aanvaard of toch gedogen. Als de Kerk
ermee te maken heeft wordt het meestal breed uitgesmeerd, omdat van
geestelijken die een voorbeeldig leven prediken, verwacht wordt dat ze ook zelf
een voorbeeldig leven leiden. Niemand is volmaakt. De geestelijkheid dreigt
langzamerhand uit te sterven.
Verder was er nog aan die kant in nummer 139 de
Elektrohandel Robert Ronse (1913), de Meubelzaak René Van Canneyt, nu Van Canneyt Home Store en de woning
van veekoopman Vital Van Landegem die varkens en schapen verhandelde op het terrein achter hun rijhuis.
Bijna alle andere handelszaken
van de Noordstraat zijn verdwenen.
De
foto in bijlage van de zustertjes met een kleuterklas werd genomen in 1910. Allicht kan
zich niemand die schatjes herinneren, maar de dochtertjes van Ph. Roggen staan er op.
Notities i.v.m. familie De
Baere, De afstammelingen van Joannes De Baere, Guido De Baere. De
beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn
inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die rechtover t
Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de vroegere eigenaars van t
Schortje, de dames Charline en Alice Debbaut en door een huidige bewoner van de
Noordstraat, Lut De Lille.
Bijlagen de gendarmes o.l.v. Ph.
Roggen, foto van zijn dochter Blanche Roggen als jongedame. De foto van de
slachter-slager is Omer Van Kerckhove in
volle actie. Hij woonde op het einde van de Noordstraat, bijna op de grens van
de Aardenburgkalseide. Deel XXXII, Ph. Roggen deel II.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1of via email: livinaleonie@live.be oftelefoneren
naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
Ook verkrijgbaar in OXFAM WERELDWINKEL Noordstraat 122.
07-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-08-2015
Nicole De Vuyst. Deel II.
Van KAPSALON
MURIËLLE
NAAR HAIRSTYLE DE
VUYST in de NOORDSTRAAT. Deel II.
De Noordstraat deel
XX.
Maria Maenhout en Maurits
De Vuyst hadden een handelszaak van kruidenierswaren in
de Noordstraat 129, Maldegem. Zij waren een gezegend echtpaar die al hun
talenten bundelden om vooruit te komen en om glans, geluk en
ondernemingszinte brengen in hun gezin
met vier knappe en levendigedochters.
Rita, Nicole, Anne-Mie en Pascale De Vuyst waren allen verschillend maar elk op
hun manier knap om te zien en boordevol talent.
Eind jaren 60 springt een van de dochters, Nicole De Vuyst op de voorgrond.
Zij was altijd al gefascineerd door haar, vooral door lang haar en wou
creatief bezig zijn met één doelstelling, de vrouw mooier maken en zij
slaagde in haar opzet. Zij volgde eerst een technische opleiding, ging dan
leren voor kapster met leercontract bij Christianne Steyaert in Balgerhoeke, en werkte een jaar in Brussel, bij Marcel Pussy in de buurt van haar oom Marin De Vuyst. Dit jaar in
Brussel was toch een heel avontuur op haar leeftijd, maar zij ging verder naar Parijs om er zes maanden lang te leren
haar knippen bij Chez Maurice, een
zeer drukke en gekende kapperszaak.
Haar knippen en kappen is niet zo eenvoudig. Je moet over een perfecte kennis van de structuur
en type haar kennen. Het haar groeit niet overal op het hoofd even snel, daarom
is bijknippen heel belangrijk. Kappers maken van diverse technieken en
attributen gebruik om het haar voller, steiler of krulliger te laten uitzien. Wassen
lijkt eenvoudig maar producten worden aangepast aan het type haar, droog,
normaal of vet. Massage helpt bovendien om de hoofdhuid gezond te houden. Haar
heeft bovendien een verzorgingsschema nodig om gezond en glanzend te blijven.
Een kapster moet op de hoogte zijn van elk haartype, wat niet zo eenvoudig is.
De shampoo en de verzorgingsproducten moeten van uitstekende kwaliteit zijn,
aangepast aan diverse haarsoorten. En dan volgen de permanenten, de kleuringen,
de blonderingen en de Waxx Wave permanent die meer volume gaf, zonder krullen.
Ook hier speelt het haartype een rol en de keuze van de producten moet voor
elke haartype aansluitend zijn. Dan pas kan men het haar effectief in model
brengen, aangepast aan het uiterlijk, de levensstijl, de leeftijd, de
lichaamslengte, de haarkleur en de vorm van het gezicht.
Een behoorlijk dosis kennis, inzicht en vaardigheid
is hier mee gemoeid. Een kapper kan met de nodige expertise en een arsenaal
apparaten en attributen de optimale look van elk type verwezenlijken. Soms
verlangen de klanten een speciale opmaak van het haar bij bijzondere
gelegenheden. Vlechten al dan niet versierd, chignons, knotten, spiralen,
strengen, krullen vergen ervaring en deskundigheid van de kapper.
Het kappersvak is geen eenvoudig beroep, het vergt
inzicht en verantwoordelijkheid tegenover de klant. Men moet over een
behoorlijke dosis zelfvertrouwen, flexibiliteit, vriendelijkheid, hoffelijkheid
en energie beschikken om een zaak op te starten en het vol te houden. Bovendien
vergt de job veel lichaamskracht, de hele dag rechtstaan en urenlang knippen en
brushen zijn lastig.
Nicole De Vuyst had al op 21 jarige leeftijd, ervaring
en voldoende zelfvertrouwen om in 1972
haar eerste KAPSALON MURIËLLE te
openen vooraan in het ouderlijk huis. De kruidenierswinkel van Emma Versluys en
Maria Maenhout, werd omgetoverd tot een smaakvol, modern en gezellig kapsalon.
Op de trouwfoto 1974 kan je de frêle, blonde en
knappe Nicole De Vuyst zien die straalt naar haar toekomstige echtgenoot en op
de achtergrond kan je nog het behangpapier merken, de hoofdkleur was oranje,
oranje kussens in de rieten zeteltjes in de wachtzaal, oranje motieven op de
muren en veel spiegels en atmosfeer.
Op de foto samen met haar geliefde vader staat ze
voor haar eerste salon op weg naar de kerk. Bij de buren herken je Godelieve Standaert, Charline Debbaut en de
echtgenote van fietsenhandelaar Albert De Zutter, Anna Steyaert.
Van bij t begin kon Nicole haar verworven kennis
en vaardigheid toepassen op haar klanten in haar eigen salon, die onmiddellijk
een succes werd. Ze trouwde twee jaar later, 17 oktober 1974, dus in 2014
precies 40 jaar geleden met een knappe jongeman, Eddy Steyaert, die meteen haar
enthousiasme voor de zaak deelde.
Waren het aanvankelijk dames die zij in de watten
legde, langzamerhand kwam er ook een herenpubliek die interesse had voor een
knip- volume- en verzorgingssessie.
In 1976 kocht zij aan de overkant het huis nummer 126. In 126 hadden schoenmaker Aaron De Backer (1887) en Judith De Baere nog gewoond. Het huis
werd vooraan gerenoveerd tot modieus kapsalon en achteraan tot woning met
prachtig zicht op een diepe en weelderige tuin. In 1977 werd het gezin verrijkt
met een tweeling Mathieu en Melanie.
Een druk klantenbestand en een gezin leiden en
draaiende houden was niet altijd even gemakkelijk maar Nicole was moedig, sterk
en kreeg hulp van allen die van haar hielden. Achter elke onderneming schuilt
de kracht en het talent van de partner die meestal niet in de schijnwerpers
staat t.t.z. zichtbaar is.
In 1988 kocht zij nog een huis in de Noordstraat aan elektricien Robert Ronse. Het huisnummer 124 was
vroeger bewoond door Valère De Backer, zoon van Aaron. De meeste mannen lieten zich scheren en knippen bij Kapper Valère De Backer (1921), echtgenoot van Marcella Bonne in de Noordstraat 124. Door het uitstalraam kon je
de bedrijvigheid gadeslaan, de kappersstoel, de kussentjes voor het achterhoofd
en die scherpe scheermessen vormden een boeiend en merkwaardig toneel. Als kind
was het onvoorstelbaar en ontzagwekkend dat een man zich met die
huiveringwekkende scherpe messen in het geschuimde zeep gezicht liet bewerken.
Waar kapper Valère De Backer jarenlang zijn beroep uitoefende toverde
Nicole De Vuyst een in
het oog springend, esthetische zaak. De benedenverdieping met markante gevel was
haar handelszaak HAIRSTYLE DE VUYST
en op de eerste verdieping was een
appartement met groot raam dat uitzicht gaf op de hele Noordstraat. Het is een
van de mooiste gebouwen in dat brede deel van de Noordstraat. We naderen
intussen de hoek van de Oude Aardenburgse Weg, waar je ooit in t café t Nachtlichtje
en in het café Bonanza je dorst kon lessen.
Intussen zat Nicole nooit stil, haar trendy kapsalon draaide op volle
toeren, zij volgde bijscholingen en congressen om op de hoogte te blijven van
alle nieuwe snufjes en trends in Parijs,
Londen, Italië en Schotland.
Bovendien zette zij zich jarenlang in voor haar geliefde Noordstraat. Er werd kermis gevierd, er was de
legendarische braderie eind
mei/begin juni in de Noordstraat die heel veel volk lokte, er waren de
kerstdagen die alle handelszaken deden schitteren met een mooie
kerstverlichting en muziek in alle winkels, dank zij Nicole De Vuyst en andere initiatiefnemers die het in zich hadden
zich in te zetten voor hun zaak maar ook voor hun winkelstraat, de Noordstraat
met tal van activiteiten waaronder de braderie.
In 1986 startten de zaakvoerders van de Noordstraat met hun braderie in de
Noordstraat en in 1996 vierden zijn het tienjarige bestaan van dit evenement in
samenwerking met de Dag van het Park wat telkens enorme energie,
verbeeldingskracht en inspanningen met zich meebracht voor de organisatoren om
telkens weer nieuwe mogelijkheden en scenarios te presenteren. Maar zij
maalden er niet om, het grootscheepse publiek, de vlotte straatverkoop, de
animaties en evenementen er rond brachten volk, blijdschap en tevredenheid bij
iedereen.
En dat is eigenlijk het enige wat telt in het leven van een mens, blij
zijn, vrolijk zijn, samenkomen, genieten van alles wat het leven biedt en af en
toe eens iets kunnen kopen aan een matige prijs.
Met nostalgie denken we terug aan de verdwenen handelszaken, waar de
zaakvoerders enthousiast en hoopvol hun zaak startten en toch moesten sluiten
door een of andere omstandigheid. Chokado
van Martine en Geert Lameire-Verstuyf in de Oude Aardenburgseweg maar toch
aan het rond puntje in de Noordstraat. Heerlijke chocolade, prachtige
verpakkingen en snoep die je nu nog doen watertanden. Perlège, chocolade en tearoom, de prachtige kleren in Chloé Noordstraat 32, en in nummer 23 Kledingzaak
Tucàn,Fotostudio Els (Caboor) in nummer 36, Tearoom Pluk de Dag in nummer 103, Juwelen
en uurwerkenDe Lille, t Hoeveke nummer 91, in het Oud
Jeugdhuis was zelfs een vis- en
traiteurzaak Van Mullem, nummer 53.
Aan handelszaken uitgebaat door een goed team dynamische zakenlui was in
de handelskilometer geen gebrek.
Met dank voor de informatie aan de dames C. en A.
Debbaut en N. De Vuyst.
Hairstyle De Vuyst. Deel II. De
Noordstraat deel XX.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
06-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
Maria Maenhout en Maurits De Vuyst, kruidenierswaren.
DE KRUIDENIERSWINKEL van MAURITS DE VUYST en
MARIA MAENHOUTin de NOORDSTRAAT,
nummer 129.
Iedereen herinnert zich nog Maurits De Vuyst (08 10 1924) en Maria Maenhout (03 05 1923) die de laatste vijftig
jaar een huis betrokken naast de kledingzaak t Schortje, nu de praktijk van tandarts M. Smitz.
Deze handelszaak werd voordien uitgebaat door Désiré en Emma De Baere Versluys en werd gekocht
door Maurits De Vuyst en Maria Maenhout in 1963, meer
dan een halve eeuw geleden.
Maria Maenhout groeide
op met broers en zus in de Rookalseide of Strobrugge in het huis dat
gelegen lag tussen de vroegere woningen van Henri Posman en Gabriëlla
Raeman (nu An Posman) en de woning van Remi
Cromheecke en Martha Van den Abeele, rechtover het huidige uitvaartcentrum
Van Nieuwkerke, de Nachtzon.
Maria leerde naaien en was een ondernemende en hulpvaardige naaister.
Zij was een hartelijke vrouw die je hart stal door haar vriendelijkheid en
belangstelling, zodra je haar leerde kennen. Maria Maenhout ontmoette de
kleermaker Maurits De Vuyst (Waarschoot
1924) en zij vormden meteen een goed team. Hij knipte en rijgde de stof voor herenpakken
en Maria naaide verwoed alles aan elkaar.
Maria Maenhout en haar echtgenoot trouwden in bij haar ouders in 1947in de Aardenburgkalseide 297. Haar vader was de schrijnwerker Hendrik Maenhout (1893) en haar moeder Esther Roose (1898).
De andere vier kinderen waren: vlasbewerker Edgard Maenhout (1920), getrouwd met Suzanne De Lille en zij
woonden een tijdlang in de Noordstraat 7, bij haar ouders, bakker Camiel De
Lille (1878) en Emilia Van Kerkhove.Suzanne was dus de zus van bakker Bonaventura De Lille.
Georges Maenhout
(1927) was vlasbewerker en trouwde met Lieve Blankaert, zij trokken naar Eeklo.
Charline
Maenhout (1939) was getrouwd met metaalbewerker Medard Bleyaert (1936) uit de
Thijskensstraat 64. Medard was de broer van Erna Bleyaert die jarenlang onderwijzeres was bij de Zusters Maricolen.
Etienne Maenhout trouwde
met Jeanine De Ceuninck. Jeanine woont nu in de Lazarusbron. Maria Maenhout
kwam dus uit een gezin van vijf.
Maurits De Vuyst was
afkomstig van Waarschoot-Beke en belandde in Adegem. Zijn ouders waren Emiel De Vuyst en Martha Gobeyn. Hij had
drie zussen en twee broers.
Agnes De Vuyst was
getrouwd met Medard De Clerck, Hilda
De Vuyst was getrouwd met Guido Missiaen,
Cecile De Vuyst trouwde met Wilfried
Bral uit Adegem, Noël De Vuyst
trouwde met Magdalena Van Heule en Marin
De Vuyst, de jongste was getrouwd met Rosanne Matthys en zij trokken naar Brussel.
Het was een behoorlijk hechte familie die regelmatig samenkwam en
feestvierde als een van de kinderen in het huwelijk trad of bij andere
gelegenheden.
Maria Maenhout en Maurits De Vuyst gingen nadien in de
Aardenburgkalseide nummer 13 wonen.
De oudste dochter van Maria en Maurits, Rita werd geboren in 1948. Daarna kwam het gezin meer naar het
centrum wonen, in de Oude Aardenburgseweg en ze kregen er een tweede dochtertje
Nicole (1951).
Daarna kwamen ze in de Noordstraat wonen in een kruideniers- en
schoolgeriefwinkeltje tussen bakker
Pieter Spelier en een woonhuis ooit bewoond
door het echtpaar buschauffeur Juliaan Verstuyf (1919) en Jozina De Baets
(1928) die een melkronde deed.
De winkel van Maria Maenhout werd bevoorraad door handelsreiziger Jules Van den Driessche die toen werkte
voor de groothandel Van de Walle uit de Nieuwstraat. Het was in de tijd waar de
grote dozen snoep Macintosh op de markt kwamen en Maria Maenhout liet iedereen
proeven van die heerlijke bonbons in plaats van te verkopen. Toen kregen
Maurits en Maria er een derde dochtertje bij Anne-Mie. Maurits was nog altijd kleermaker en tussen de handelsactiviteiten
door, naaide de energieke Maria ook nog voor andere mensen. De kinderen zaten
in de huiskamer en luisterden mee naar de prachtige luisterverhalen of
hoorspelen op de radio. Maurits hield van die verhalen.
Tenslotte kochten Maria Maenhout en Maurits De Vuyst de eigendom quasi
er rechtover, de kruidenierszaak van Désiré en Emma De Baere Versluys in
1963. Het was een lage maar behoorlijk brede woning, kruidenierwinkel aan de
ene kant, woning aan de andere kant. De eigendom liep tot aan de Dreef wat wel
mogelijkheden schiep. En zoals dikwijls gebeurt, een nieuwe woning betekent een
nieuw leven, er kwam een vierde dochtertje, Pascale.
Het gezin was compleet. Zij hadden
vier dochters, telkens geboren in een andere woning. De woning die zij
verlieten quasi rechtover werd verkocht en gerenoveerd door Emiel Dierick (1913-2000)
en Rachel Spelier (1914-1993), later door de familie René Leloup.
Toen confectiekledij meer en meer hun intrede deed waren Maria en
Maurits vindingrijk en creatief genoeg om op een andere manier brood op de
plank te brengen voor hun groot gezin. Maurits werd metaalbewerker bij de firma Bekaert, hij werd een soort navolging
van kerkbaljuw of pijke in de kerk
tijdens bepaalde ceremonieën en hij onderhield de kloostertuinen bij de Zusters Maricolen als waren het zijn eigen
terreinen. Bovendien was hij de bezieler en de gangmaker van compost - tuinieren in Maldegem, organiseerde spreekbeurten en
informatievergaderingen, hij was als het ware de stichter van het containerpark, tuin- en herbruikbaar
afval en goederen sorteren en verwerken.
Hij was een enthousiast voorganger van de ideeën die de organisatie Transitie naar voor brengt om de mensen
aan te sporen anders te gaan leven in de toekomst.
Bovendien speelde en leefde Maurits voor het toneel in Maldegem. Hij speelde mee in toneelstukken en spoorde
anderen aan om in de vreugde van het toneelspel te delen. Zijn enthousiasme
zette anderen aan om ook deel te nemen aan toneelstukken of toch tenminste naar
de opvoeringen te komen kijken. Tot in de jaren 70 werden heel regelmatig
toneelstukken opgevoerd door allerlei toneelgroepen en trokken zij volle zalen.
Maurits was een diepgelovig man,
getekend door de oorlog kwam hij als
gewezen krijgsgevangene terug naar Maldegem, waar hij maandenlang niet meer kon
eten als gevolg van het aanhoudend gebrek aan voedsel in de kampen. Niemand die
de oorlogsgruwel heeft meegemaakt kan weten en voelen wat soldaten in
oorlogstijd meemaken en hoe zij het klaarspelen om het te verwerken. Maurits
sprak er zelden over maar toen hij heel erg ziek werd op tweeënzeventigjarige
leeftijd, kwamen die verhalen over zijn angsten en ontberingen tijdens de
oorlog weer naar boven. De oorlog had elke ambitie die hij had als jongeman
gedood maar hij had nooit iets laten merken.
Samen met zijn positieve, altijd opgewekte echtgenote, spartelden zij er
zich door met de middelen die zij hadden en de werkaanbiedingen ging Maurits
nooit uit de weg. De kinderen kregen alles wat zij nodig hadden en Maria kon
elk kledingstuk die de knappe dochtertjes zagen schitteren in boetiekjes in
Knokke of in Brugge, perfect namaken. Hun vier oogappeltjes liepen er altijd
als prinsessen bij. Maria ging een stuk stof halen bij de buren in t Schortje,
tekende het patroon, knipte, rijgde en naaide alles aan elkaar en de meisjes
konden pronken methun exclusief rokje,
jurkje of mantelpakje. Misschien had het echtpaar het niet altijd breed maar
zij straalden een zekere fierheid en positief dynamisme uit, die zij doorgaven aan
hun dochters.
Hun laatste eigendom nummer 129, grensde aan de ene kant aan t
Schortje, aan de andere kant aan het mooie gevelhuis Villa Roggen, eigendom van
Pieter (Philibert)
Roggen en zijn echtgenote Pharaïlde Bert, toen Noordstraat 131, vader
van Elva, Blanca en Yvonna Roggen. Ernaast woonden Elva Roggen en Adelin De
Sutter, bediende bij de firma Dalle.
Ondernemingstalent in Maldegem? Sommige mensen zijn gezegend met
speciale gaven en halen het onderste uit de kan. Zij hebben mogelijkheden, moed
en doorzettingsvermogen en ze bereiken wat ze willen voor hen zelf, voor hun
gezin en in de kinderen zien zij of hun levenswijze succes had. Zo te zien
hebben Maria Maenhout en Maurits De Vuyst heel erg hun best gedaan, om alles te
doen wat ze konden, met blijdschap, vrolijkheid en optimisme.
Met dank voor de info aan de dames C. en A. Debbaut, Nicole en Rita De
Vuyst.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
06-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
05-08-2015
Nicole De Vuyst. Deel III. OXFAM
Van
KAPSALON MURIËLLE naar HAIRSTYLE DE VUYST in de NOORDSTRAAT.
Deel
III. De Noordstraat deel XXI.
Nicole De Vuyst verleende haar medewerking bij de organisatie van
diverse modeshows waar de gelegenheidsmannequins
schitterden met smaakvolle kleren en prachtige haarkapsels.
Op de foto loopt een stralende Liliane
De Vreeze, echtgenote van Siegfried De Mey, de moeder van Patricia De Mey
met een breedgerande hoed en modieus pakje op de catwalk.
Tijdens de braderie in de
Noordstraat kon iedereen genieten van een Mini Hair- en Modeshow en aangemoedigd door voormalig schepen Remi De Jaeger breidden de organisatoren
de voorstelling uit.
Vanaf 1990 organiseerde Nicole in samenwerking met tientallen andere
handelszaken, diverse Hair- en Modeshows
in Den Hoogen Pad in Adegem, waar het cultureel centrum werd herschapen tot
een modetempel. Elke show betekende
een gigantisch succes voor de honderden toeschouwers, de tientallen deelnemende
geparfumeerde en gemaquilleerde (Penelope)
modellen gesierd met prachtige juwelenvan Lut De Lille, met
moderne, sportieve en klassieke creaties van Try Out, Diffrent, Girita Coco, Domino, Bawi, Doremi, Public Creato,
Rommel, Lingerie en bed- en badmode Sheilla en Burtline, bruidskledij
Ellen, leder en daim van Bugatti,
brillen en zonnebrillen van Optiek Coens,
voor de allerkleinsten Doremi van
Marianne Eliasen TouTonne van Sophie Van de Keere en
allen getooid met bijpassende schoenen en handtassen. De show werd geleid door
ceremoniemeester D. Van Nieuwkerke
en vervolledigd met danssessies van de balletschool van dansfenomeen Miranda Crul. Ondertussen kreeg het
publiek een hapje en een drankje aangeboden door WijnenVan den Bossche, Café
De Gouden Leeuw en Voeding Martine Verstuyf. Prijzen werden uitgedeeld door
Magic Travel en de feestzaal werd
omgetoverd toteen bloemenparadijs door
BloemenVan Gucht-Dauwe.
In maart 2005 organiseerde Nicole De Vuyst een spetterend mode- en haarspektakel in het Godshuis in Sint-Laureins waar de mensen konden genieten van
een grandioos schouwspel van knappe mensen, uitgedost in modieuze kleren en opgemaakt
en gekapt door Nicole De Vuyst bijgestaan
door een groot aantal zaakvoerders, die zij kon enthousiast maken voor
spraakmakende ideeën.
Het zakentalent, de levensvreugde, het optimisme, het dynamisme had zij
van haar ouders, tenvolle gesteund door haar gezin.
In de jaren 70 startte haar echtgenoot Eddy Steyaert een schoenwinkel Italy op de hoek (waar
vroeger een herberg was), waar je voor aanvaardbare prijzen prachtige en
degelijke schoenen vooral van t merk Prada
kon aanschaffen. Het was interessant want de vroegere schoenhandels verdwenen
een voor een in de Noordstraat. De winkel was goed gelegen, met ruime
parkeergelegenheid en trok veel klanten.
Kortom Nicole De Vuyst had 40
jaar lang een van de beste kapsalons in Maldegem en omstreken en dit betekende
meteen een meerwaarde in de handelskilometer. Toen de renovatiewerken in de Noordstraat
veel te lang duurden en het eenrichtingsverkeer werd ingevoerd, werd het tijd
voor een andere locatie.
Nicole De Vuyst verhuurde haar mooi en goedgelegen kapsalon aan de WERELDWINKEL OXFAM, die meteen een
breed assortiment handelswaren van Oxfam Fair Trade kon uitstallen in een aantrekkelijke
zaak.
Wie de eerlijke handel wil steunen kan er op woensdag en zaterdag
terecht om heerlijke chocolade, koffie, thee, suiker, rijst, choco, honing allerlei gezonde voedingswaren, wijnen,
aperitieven, frisdrank en prachtige, handmade snuisterijen, handtassen en
andere lederwaren, unieke sjaals, schoolgerief, speelgoed, kopjes en
theekannetjes, schalen en kommen te kopen uit alle arme landen van de wereld.
Oxfam-Wereldwinkels
zijn niet alleen speciaalzaken voor kwaliteitsproducten van eerlijke handel.
Elke winkel is ook een informatiecentrum én een ontmoetingsplaats voor iedereen
die werk wil maken van een meer rechtvaardige wereld.
Hairstyle De Vuyst kwam terecht
op een betere locatie in de Westeindestraat 125 en Nicole De Vuyst gaf de
fakkel door aan haar dochter Melanie
Steyaert, die de preselectie van de Goldwell
Colour Zoom 2015 won. Van 2 tot 8 oktober neemt de bekende kapster Melanie Steyaert deel aan de finale van
een bekende kapperswedstijd in Las Vegas.
www.hairstyle-de-vuyst.be. Een Maldegemse
vertegenwoordigt België in de Verenigde Staten, een gegeven waar we fier op
zijn.
Naast de Wereldwinkel Oxfam
wereldwinkel heeft Nicole De Vuyst, haar tweede kapsalon
omgetoverd tot een huiselijke, gezellige, waardevolle warme thuis voor haar en
haar gezin. Zij heeft zich een paar jaar geleden, tijdens een onverwachte,
onbarmhartige ziekte kunnen bezinnen en zij beseft intussen dat zij nu ook moet
leren genieten van andere dingen samen met haar echtgenoot. Haar mooie woning
verfraaien, prachtige voorwerpen verzamelen en onderhouden, voor de
kleinkinderen zorgen, de volwassen kinderen bijstaan in geval van nood en tijdens
buitenlandse reizen nieuwe ideeën opdoen, om tenslotte thuis te komen en te relaxen
in haar mooie orangerie met heel veel voorwerpen uit de tijd van toen en
uitzicht op een brede, groene long, praktisch in het centrum van ons dorp.
In de gevelrij van Nicole De Vuyst staan talrijke handelszaken met een geschiedenis. De huisnummers zijn in de loop der jaren veranderd, dus kunnen enigszins
afwijken, maar de vernoemde personen hebben er gewoond of wonen er nog. De woning van schrijnwerker René De Meulenaere nr. 100, en van aannemer
Alphonse Standaert nr. 102. Schoenmakerij Louis Claeys en de kleermaker Remi
Claeys die later verhuisd is naar de Stationsstraat 7 (nu Sportwinkel Vyncke), werd
later Stovenwinkel G. Steyaert, nu Advocaten kantoor van Karim Hermie en Leer@lot,
praktische leer- en huiswerkbegeleiding van L. Dhont in nummer 106.
Kinderkledij van Cécile
Elias - De Baere, dochter van Jozef De Baere, staat
nu leeg. Het kruidenierswinkeltje nummer 108 van Regina
Cauwels en Hubert De Lange is mooi gerenoveerd. Daar is een woonhuis tussen
en dan volgt de gevel van bakker Marcel
Maertens en Jenny De Lille, nummer 112, voorafgegaan door een woonhuis. In diezelfde huizenstrook was er de handelszaak van boter en eieren van Alfred Roete (1867) en Judith
Geirnaert, later namen zoon Georges
Roete (1913) en Maria Van Eenaeme die handelszaak over.
Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer
Julien De Brabander (1916) en Irena Vlaeminck (1819) met hun twee heel
knappe dochters, Linda en Danny.
Het woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt afgebakend
door een toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.
Daarna woonde Germanus Verstuyf
(1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa Verstuyf,
kinderen van Alfons Verstuyf, vervoerdienst. Nu staat daar een mooi modern
woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse.
Daarna volgen Hairstyle De Vuyst, nu OXFAM WERELDWINKEL en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast
Nicole wasde slagerij vanAlfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck,
Noordstraat 132, later bewoond door Luc Ardeel en Monique. Er was daar ooit een
viswinkel. Het woonhuis van wijlen Marc De Wulf en Nicole Savat is naast de winkel met
zwarte gevel waar interieurstylist Geoffroy Van Hulle meubels en siervoorwerpen
presenteerde. Deze woning werd verkocht
en wordt gerenoveerd door een koppeltje uit Moerhuize? Naast Nicole Savat
hadden de ouders van Annie De Backere,
echtgenote Karel De Bolster er hun woonplaats nummer 130. Daarna woonden de metser
Victor Lams (20 06 1908) en zijn echtgenote Maria Naert (15 05 1910), de grootouders
van kinesist Kurt Lams, die er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere
ingelegde haring. Momenteel staat er een mooi groot appartementsgebouw met
onderaan kapsalon, Annelores Creation, maar dat is eigenlijk Oude
Aardenburgseweg.Verder woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was
de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde Bourgonjon, Noordstraat 136. Op
de hoek woonden veevoederhandelaar Arnold
Martens (1896) en winkelierster Alice Standaert, Noordstraat 140 toen,
Alice Standaert was de zuster van de bekende bakker Cyriel uit het midden van
de Noordstraat. De woning van Arnold Martens Standaert zou vroeger een bakkerij geweest zijn. Arnold
Martens was familie van slager Filip, Gino, Guido, vorige generatie Odiel en
Odette Martens.
Bijna
rechtoverhetvoormalige Kapsalon Hairstyle De Vuyst,
woonden de schrijnwerker
Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur Willems
(nummer 28), in nummer143. Camiel werd
opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René, Nicole Van Canneyt
nam de handelszaak van haar vader over en haar zoon, Geoffroy Vanhulle liet en
laat intussen zijn verbeelding spreken in aantrekkelijke interieurs die overal
ter wereld woningen verfraaien. Home
Store Van Canneyt groeit en bloeit. Het gebouwencomplex is een pareltje
voor de brede Noordstraat, intussen nummers 143 147, met mogelijk nog
uitbreidingen.
In de richting van t Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn
echtgenote Alida De Loof en hun zoon
Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey. In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert
Ronse (1913) volgde hem op, was ook elektricien en verkocht televisies en
radios. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan, nummer 137 Retouches
Naald en Draad.
Dank zij het ondernemingstalent en het doorzettingsvermogen van heel
veel Noordstraat bewoners, groeiden en bloeiden ambacht en nijverheid in dit
deel van Maldegem, die aantrekkelijk was voor alle Maldegemnaars maar die ook
druk bezocht werd door heel veel klanten uit de omliggende gemeenten en uit
Nederland. De Noordstraat is lang en breed en blijft de trots van de bewoners,
mede dank zij hen die hun gevels goed onderhouden en verfraaien.
Met dank voor de info en
fotos aan Nicole en Rita De Vuyst.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1.
Ook te koop in Oxfam Wereldwinkel.
05-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
03-07-2015
Vital Van Landegem, Noordstraat.
De
ondernemingszin van
VITAL
VAN LANDEGEM in de Noordstraat.
De
Noordstraat deel XVII.
Het Molentje in Maldegem roept beelden op van de Molen, van
kleine en grote handelszaken en bedrijven in een drukke handelskilometer maar
is ook verbonden aan een bijzondere bedrijvigheid die talrijke huisvaders er
uitoefenden en er goed hun brood mee verdienden.
Vee- , varkens-, biggen- en kolenhandelaars, zelfs landbouwers waren
vertegenwoordigd in talrijke gezinnen in de Noordstraat. Waar dit nu onmogelijk
is, was toen wel mogelijk.
In de richting van t
Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens, zijn echtgenote Alida
De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey.
In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert
Ronse (1913) volgde hem op, was elektricien en verkocht televisies en radios.
Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad.
Naast de zagerij van de gebroeders Verstringe (waar nu Stijn Timmerman
woont, de zoon van Louis Timmerman), later ijzerhandelaar August Lapin richting
centrum, woonden Roger Timmerman en Alix Meneve, ernaast Omer Meneve, later
Pruiken Maurits Meneve, dan Richard en Christian De Meulenaere. Richard De
Meulenaere was voorzitter van het comité van Molentjeskermis en werd opgevolgd
door Denis Posman. Op die hoek zou er ooit nog een herberg geweest zijn.
Dan volgde de brede woning van varkenshandelaar VITAL VAN LANDEGEM.
Talrijke energieke mannen zoals
Vital Van Landegem trokken van vier uur s morgens op pad naar alle windstreken
op zoek naar varkens, zeugen, schapen en biggen, om te kopen, te verkopen en te
leveren. Het was heel zwaar maar loon gevend werk.
Vital Van Landegem heeft er
altijd zijn boterham goed mee verdiend en kon er goed zijn gezin van
onderhouden. Vital was een gedreven veehandelaar. Hij kocht en verkocht biggen,
zeugen en schapen. Hij ging die s morgens halen in Meetkerke, Jabbeke, Blankenberge
tot in Oostende. Hij had een druk en interessant maar zwaar en vermoeiend leven,
bijna zeven dagen op zeven.
Hij was rijden en reizen gewoon
en hij geniet nog altijd van zijn autoritjes langs Vlaamse wegen, want hij kent
alle wegen blindelings.
Vital
(11 12 1923) was de zoon vanHonoré Van Landegem (02 08 1892) en Céline
Van Landegem, geboren in Rijsel op 7 december 1900. Hij had een oudere
broer Georges, twee jongere broers Charles en Willy en een zus Jeanine (1934). De
kinderen Van Landegem waren allen zeer knap en ondernemend. Ze bleven in de
buurt of in de Noordstraat wonen en ze kwamen vaak bij elkaar. Je zag hen
regelmatig.
Zijn ouders woonden in het
breedste deel van de Noordstraat in nummer 182 toen, rechtover Theofiel Derijcke
en Elvira Derijcke en de stovenwinkel van Lucien Derijcke.
In dit
brede huis met twee garages was de ouderlijke woning van Vital Van Landegem. De dochter van drankleverancier
Charles, Céline heeft nog samen met haar man Romain Goethals (1939) de historische herberg Velodroom nu
Filosoof in het begin van de Noordstraat open gehouden en nadien de
drankcentrale in de Bloemestraat. Willy Van Landegem was taxi- en buschauffeur
en had een dochter Vanessa, die een manege runde.
De achtertuin van de ouderlijke
woning van Vital, dus van Honoré en Céline Van Landegem, kwam uit op het
terrein van Ferdinand Posman en Emma Van den Abeele. Deze strook van de
Noordstraat liep dus niet door tot aan de Edebeek, maar werd begrensd door de
woonhuizen langs de Oude Aardenburgseweg, die een speelterrein was voor alle
kinderen uit de buurt.
Vital was een fervent voetballer
en topschutter bij voetbalclub Melda
in Maldegem en schoenmaker René Posman
maakte de eerste voetbalschoenen voor
Vital, die kostten hem zijn hele spaarpot, 125 frank. Dit moet eind jaren dertig geweest zijn. Dit was toen
een behoorlijke som.
Vital
trouwde op 11 december 1948 met Lydie Geernaert (06 02 1924) dochter van Marcel
en Ursula Van Parys en zus van Valeer Geernaert. Vital en Lydie waren twee knappe mensen,
dat kan je nu nog zien trouwens, ze stralen distinctie uit.
Marcel Geernaert was een
gekend man in Maldegem. In 1926 bouwde hij de draaiende miniatuurmolen bijna zo
groot als de echte, gemonteerd op een platte wagen, voor de stoet tijdens de kermis of ter gelegenheid van de viering van twee
honderdjarigen. De foto komt uit een fotoreportage die gemaakt werd ter gelegenheid van
het uitgaan van de stoet op 6 april 1953 (tweede Paasdag) waarbij de twee
honderdjarigen Pelagie Clyncke, (°Maldegem 03.12.1852) en Clémence Buysse, (°Maldegem
26.03.1853) werden gevierd.
De vader van Lydie was een zeer handige
schrijnwerker, die er zelfs in slaagde een van de eerste mooie wagens te
monteren op een onderstel. Hij monteerde houten autobussen op een carrosserie.
De vader van Marcel, dus de
grootvader van Lydie en Valeer was Louis Geernaert,
timmerman, herbergier en stichter van het eerste kermis comité in t Molentje
in 1894. Toen de Noordstraat en de Oude Aardenburgseweg verbonden werden met de
Vakebuurtstraat, was er zelfs sprake van om die laan naar Louis Geernaert te
noemen, maar het werd de Gidsenlaan.
De echtgenote van Vital werkte
bij Metalunion (nu De Spar-De Linde) op de markt voor haar huwelijk.
Vital en Lydie hadden een zoon Marc geboren in 1949, getrouwd met de
beeldschone Tatiana Van Quaethem uit de Parklaan, Maldegem. Marc en Tatiana
hebben twee zonen Kristof en Nicolas
en zij zijn de grootouders van een jongen Tristan
en van een meisje Jelena.
Jelena en Tatiana, mooie
Russische namen die verwijzen naar de Russische roots van de moeder van
Tatiana. Vital en Lydie zijn dus al overgrootouders. Vital, Marc, Kristof en
Tristan vormen een mooi viergeslacht in mannelijke lijn.
Op de fotos in bijlage zie
je Vital Van Landegem en zijn echtgenote Lydie Geernaert als pas getrouwd en
gelukkig koppel. Nu zijn ze nog altijd een gelukkig koppel en 67 jaar getrouwd in 2015.
Op de foto met hun
kleinzoon Tristan in de armen en het viergeslacht Vital, Marc, Kristof en
Tristan Van Landegem.
De fotos van de molen gemonteerd op een wagen in de
stoet en van de mooie luxewagen zijn kunstwerken van de vader vanLydie Geernaert.
De foto van de
stoet komt uit de privécollectie van Maldegemnaar Luc Verheire.
Vital als
voetballer tussen twee bekende Maldegemnaren.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
03-07-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
17-06-2015
TALENT in MALDEGEM. BOEK IV. M. Posman
17-06-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
16-06-2015
Home Store Van Canneyt, de Noordstraat.
De handelszaak
van meubelmaker Camiel VAN CANNEYT(13 06 1881 - 1933) in de NOORDSTRAAT, nummer 143
toen.
De Noordstraat
deel XXXI.
We situeren
meubelmaker Camiel Van Canneyt (13
06 1881 - 1933 of 1937) en zijn echtgenote Maria
Willems in de Noordstraat nummer 143 toen, in Maldegem. Maria Willems was
de zus van schrijnwerker-meubelmaker-kunstenaar Arthur Willems (1891) en de
schoonzus van Fernande Durand, Noordstraat 25. De kinderen van Arthur en Fernande,
Edith, Henriëtte en René waren dus de nichtjes en de neef van de kinderen van Camiel
Van Canneyt en zij woonden in het mooi gevelhuisje naast de voormalige huishoudschool,
meer naar het centrum. Camiel Van Canneyt en Maria Willems hadden twee zonen en een
dochter, René (1912), Remi (1916) en Paula (18 02 1925). Camiel was heel een
heel handige schrijnwerker en timmerman en vele leerjongens hebben bij hem het
ambacht geleerd.
Zoon RemiVan Canneyt (1916 - 1978), geboren in
de Noordstraat nummer 129, trouwde met Maria Cromheecke uit Moerhuize.
Maria Cromheecke was
de dochter van vlashandelaar Theofiel Cromheecke (29 januari 1880) uit de Ouden
Aardenburgseweg (Fortuinstraat) 30 en Marie-Louise De Smet die in het huis
woonden rechtover het huidige verblijf van de bekende schrijver Paul De
Wispelaere in Moerhuize. Marie-Louise De Smet werd 98 jaar.
Theofiel
en Marie-Louise hadden vier kinderen: Elza, Maria, Rachel en Achilles
Cromheecke. Nathalie Cromheecke, de zus van Theofiel had een herberg waar het
café van Emiel De Sloovere en het laatst het Populierenhof werden uitgebaat in
Moerhuize. De zus van Maria, Elza Cromheecke
werd onlangs nog, op 29 juli 2014 gevierd als honderdjarige in het RVC de
Tilia, haar echtgenoot Marchel De Krijger werd bijna 100 jaar. Hij is overleden
op 13 januari 2015 en is geboren in St-Kruis Nederland op 9 maart 1915. Elza en
Marchel hadden twee kinderen Lutgarde en Alex, die zorgden voor vijf
kleinkinderen, Franky, Geert, Joyce, Ruth en Dylan.
De
broer van Elza, Rachel en Maria, de vlashandelaar Achilles Cromheecke (01 06 1912) uit de Ouden Aardenburgseweg 30,
is vroeg overleden. Rachel Cromheecke
getrouwd met Medard Boes woont in de Rubenslei, is momenteel 92 jaar en zij is
de vriendin van Marie - Louise Cuelenaere. Zij gaan bij elkaar op bezoek.
Remi
Van Canneyt (07 03 1916) getrouwd met Maria Cromheecke Noordstraat 129, werkte
aanvankelijk bij zijn doofstomme vader, Camiel Van Canneyt tot hij zijn
vleugels uitsloeg. Hij wou met paarden werken op het platteland. Het gezin
verhuisde naar de Rookalseide (op de hoek naar de Kwadestraat) en woonde in bij
de moeder van schoolmeester Armand Accoe
echtgenoot van Emma Borgonjon, afkomstig van de Noordstraat. Het huisje had
geen elektriciteit, het werd verlicht met een petroleumlamp en het was moeilijk
voor de huismoeder Maria Cromheecke om het huis gezellig en netjes te houden
voor haar gezin. Intussen hadden zij hun vijf kinderen: Liliane (1937), Willy,
Yvette, Eric en Jacques. De kinderen waren gelukkig. Ze speelden met pikkels
en kaatsballen en maakten krijt van een oud heiligenbeeld. Alles was eenvoudig
toen. De meisjes werden lid van de kajotsters die eigenlijk een voorbeeldig,
onderdanig beeld schiepen van de vrouw, een ideaalbeeld van het leven, dat
langzamerhand verdween met de vrouwenemancipatie. De werkelijkheid was vaak anders.
Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke woonden nadien, vanaf 1947 in het kleine
huisje waar Noël De Pauw zijn Garage VOLVO gebouwd heeft in de
Rapenbrugstraat, op de hoek naar de Broekhuizestraat. Dit kleine huisje was
eigendom van de familie Cuelenaere. Daarna woonden ze op de hoeve van voormalig
burgemeester Hector Cuelenaere zelf in de eerste bocht van de Broekhuizestraat.
Remi was er zeventien jaar lang paardenknecht. Toen de hoeve door de erfgenaam
Hippolyte Cuelenaere verkocht werd, gingen Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke
in het huisje wonen waar nu Paul De Wispelaere woont in Moerhuize. Vroeger
eigendom van Honoré De Pauw en Clementine De Baets. Ze hadden schapen en wat
landbouwgrond en woonden graag in Moerhuize. Het hoevetje en de grond werden
verkocht en de nieuwe eigenaar Leopold Posman kwam er wonen. Het gezin Van Canneyt-Cromheecke verhuisde
naar de Rapenbrugstraat, vlak voor de expresse weg, naast René Rijs en Simonne
De Bruyckere die volledig verbrandde bij een gasontploffing. Daar is Maria
Cromheecke blijven wonen tot zij verhuisde naar WZC Warmhof waar ze nu nog
verblijft op 97-jarige leeftijd (2015). Al haar kinderen waren harde werkers en
zijn goed terechtgekomen. Dochter Liliane
Van Canneyt is getrouwd in 1963 en heeft twee zonen Stefaan en Ivan.
Als
jong meisje werkte Liliane elf jaar in dienstverband bij de dochter van Hector
Cuelenaere (Hector had een zoon Hippolyte en drie dochters Marie-Louise, Denise
en Simonne), daarna bij Norbert Savat en
Magdalena Rotsaert. Ze heeft zelfs Melanie
De Munck, de echtgenote van David Savat nog gekend. Ze moest er soms koken
voor veertien mensen. Later werkte Liliane in de vleesfabriek van Henri, Walter en Antoon Claeys die op
diverse locaties hun zaak uitbreidden.
Ivan,
de zoon van Liliane, getrouwd met Marleen Van den Bussche, is met zijn gezin uitgeweken
naar Amerika, Arkansas, waar hij een
fabriek heeft, de zusterfabriek is in Melle. Ivan komt regelmatig naar België. Liliana
bracht haar zoon en zijn gezin regelmatig een bezoek en verbleef verschillende
weken in Amerika. Ze heeft er de kleinkinderen Kevin en Tessa. Tessa heeft een
kindje. Zoon Stefaan heeft een dochter Kiani en een zoon Kiran.
De enige dochter van Camiel Van Canneyt,
Paula Van Canneyt (18 02 1925) was getrouwd met de
schrijnwerker Camiel Verstraete (11 10 1919) en zij woonden in het begin van de
Rapenbrugstraat, nummer 4.
De oudste zoon van Camiel Van Canneyt, René
Van Canneyt (17 07 1912) was getrouwd met Anna Tilleman (07 12 1916). Anna
Tilleman werkte bij Gaston Borgonjon toen ze jong was. René was een handig
meubelmaker en zag zijn klantenbestand groeien en Anna was een knappe verschijning
die heel goed paste in de handelszaak en de zaak deed groeien en bloeien. Zij
waren tegen iedereen vriendelijk in hun handelszaak en dat is een
uitzonderlijke gave.
Hun
enige dochter, Nicole Van Canneyt trouwde
met Guido Van Hulle, een boomkweker, een van de afstammelingen van de bekende Bernardus
Van Hulle (1769-1827),de stichter en grondlegger van boomkwekerijen Van Hulle
die overal ter wereld, planten bomen leveren (zie Blog Marianne Posman in
Maldegem, reportages over Boomkwekerijen Van Hulle). Zij
had aanvankelijk een prachtige bloemenboetiek BACARA naast de woning en de boomkwekerij van haar schoonouders
langs de Aalterbaan. Nicole
Van Canneyt nam op een bepaald moment de handelszaak van
haar vader over en breidde uit. Tot op heden bestaat de handelszaak van Camiel
Van Canneyt en is in handen van de achterkleinzoon van Camiel Van Canneyt, Geoffroy Van Hulle, zoon van Nicole en
Guido, die door zijn creatieve, communicatieve en commerciële geest en
ondernemingstalent een uitgebreid klantenbestand heeft in alle werelddelen. Stel je voor dat er meubels uit de Noordstraat Maldegem
staan te pronken in een interieur in New York, Hong Kong of Dubai. Geoffroy
Van Hulle liet en laat zijn verbeelding spreken en zet die om in aantrekkelijke
en stijlvolle interieurs die verkopen als zoete broodjes. Home Store Van Canneyt groeit en bloeit in de Noordstraat. Het
gebouwencomplex is een pareltje in de brede Noordstraat.
De handelszaak van René Van Canneyt nam ook deel aan de tombolas in
Maldegem. Eens wonnen wij er een mooie prijs, een zetel, ter gelegenheid van
Molentjes kermis. Mijn vader kocht er nog een bij. Ik herinner me hoe blij
iedereen was toen wij wat wonnen.
René Van Canneyt was een geliefd mens, hij was intelligent en handvaardig
en hij deelde zijn kennis en vaardigheid met de ander. Mijn vader koesterde
hem, dus ik denk ook met genegenheid aan René en zijn echtgenote, die altijd,
niettegenstaande hun succes in zaken, eenvoudig bleven en bereidwillig
tegenover anderen. Zeldzame parels.
Op de fotosCamiel Van Canneyt, een oude foto van
Camiel, zijn echtgenote en zoon Remi in een auto.
Remi Van Canneyt, René Van
Canneyt, zijn echtgenote en familie tijdens recepties, ook Denis Posman.
René Van
Canneyt speelde de bugel, hij was muzikaal.
Met
dank voor de informatie en de fotos aan Mevr. Liliane en Nicole Van Canneyt.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd. Indien u
interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23
euro op het rekeningnummer IBAN BE93
0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien
u ver buiten Maldegem woont) of via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne
Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
16-06-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
15-06-2015
Bakker Marcel Maertens & Modiste Jenny De Lille.
BAKKER
MARCEL MAERTENS
EN MODISTE JENNY DE LILLE
in de NOORDSTRAAT.
Voor brood kon je terecht bij Bakker
Marcel Maertens (23 06 1923 25 03 2012) in de Noordstraat nummer 112.
Marcel was de zoon van bakker Armand
Maertens (04 04 1889 - 19 09 1970) en Maria-Louisa
De Smet (01 02 1885 - 05 06 1972) uit de Bogaardestraat toen nummer 35.
Armand en Marie waren op 31 mei 1918 getrouwd.
Maria-Louisa De Smet was de dochter van koopman
Charles-Louis De Smet (05 08 1840 - 26 05 1907) en kantwerkster Amelia Terré (07 08 1843 25 02 1906),
beiden geboren en overleden in Maldegem. Ze trouwden op 3 mei 1871.
Even terloops, maar rond de kantwerkstertjes in
Maldegem is een boeiend verhaal geschreven door Mevrouw Courtmans in haar boek
De hut van tante Klara (1864) en grondig besproken door Rik Van de Rostyne in Vrij Maldegem Nr. 4,
25 januari 1991 p 15, waar een beeld geschetst wordt van de kleine meisjes,
van zes tot twaalf jaar, dochters van de armen, die er van s morgens zes uur
tot acht uur s avonds, eenentachtig uur per week, moesten spinnen, kantklossen
of speldenwerken, onderbroken door een half uurtje pauze s middags, in slecht
verlichte, nooit verluchte, vochtige en amper verwarmde kleine kamers, voor een
stuiver per dag, waar ze amper hun boterhammetje konden mee betalen. Onder het
mom de meisjes uit de fabrieken te houden en te onderwijzen, werd twee honderd
jaar geleden en later kinderslavenarbeid gedoogd in de borduurscholen of
kantscholen in Maldegem waar alleen de uitbaatsters van die zogezegde
onderwijsinstellingen rijk van werden, waar de kinderen niets leerden maar uitputtende
slavenarbeid verrichten en soms stierven van uitputting en ontbering. Zie ook
Jaarboek 2012, p. 227 Herinneringen aan de kant- en borduurschool.
Armand en
Marie-Louisa Maertens - De Smet hadden twee kinderen, Marcel en Juliana. Juliana Maertens (1920 - ) was getrouwd met Alfons Clauws ( 1974) die op het ouderlijk hof zijn blijven wonen
met hun dochter Liliane of Lily. Alfons Clauws werkte een tijd lang bij de
firma Sobemai, kreeg hartproblemen en is vroeg overleden. De familie Maertens
woonde in drie huizen verspreid op hetzelfde terrein, nu rechtover Electrohandel Sikaet (vroeger
fietsenwinkel van de ouders van Freddy Sikaet).
Marcel was de kleinzoon van Maria Leers (11 09 1856 - 22 04 1914) en Petrus Maertens (10 12 1849 - 19 06 1936), herbergier, afkomstig
uit Heille, een gemeente die tegenwoordig behoort tot de gemeente Sluis, Nederland. Armand Maertens was ook jager in zijn vrije tijd. Hij ging
jagen in de bossen van Paddepoele op gronden van kasteelheer Frederic Dhont van
het St-Anna kasteeltje.
Het verhaal ging dat er zoveel werk was in de
bakkerij van Armand Maertens in de Bogaardestraat, dat de kleine kinderen
gewoon mochten spelen tussen de zakken bloem die gestapeld lagen in de
bakkerij. Als kleine jongen moest Marcel al helpen in de bakkerij en brood
ronddragen als hij thuiskwam van school en ook tijdens de middagpauze. Er was
zelfs een afspraak tussen de bakker en de school dat Marcel wat later op school
mocht aankomen. Hij reed rond met een stevige fiets met een goed gevulde bakkersmand
vooraan. Later beschikten zij over een triporteur. Soms moest Marcel twintig
broden leveren in een café waar de mensen hun brood kwamen halen en ondertussen
een pintje dronken waarschijnlijk.
Bij Bakker
Marcel Maertens was je aan het juiste adres voor een broodje te koop
aangeboden in de gang of in een klein
hoekje onder de hoedenetalage van zijn echtgenote Jenny De Lille. Op foto 2
kan je dit goed zien, een grote etalage hoeden en onder de vensterrichel was
een kleine opening met een broodje.
Marcel deed twee zware broodrondes. Hij stond heel
vroeg op om te bakken en s morgens deed hij dan zijn eerste broodronde
richting Strobrugge. Ondertussen sneed en verpakte zijn echtgenote het brood en
na het middagmaal vertrok Marcel voor zijn tweede broodronde, richting de Akker
en Vossenhol tot zeventien uur. Meestal betaalden de klanten wekelijks éénmaal,
dus s avonds maakte hij de rekeningen op.
Heel vroeg al werden de twee dochters ingeschakeld
om bakker Marcel Maertens te helpen op zijn ronde in de weekends en in de
voormiddagen van de vakanties. Marcel Maertens bakte enkel wit en bruin brood
tijdens de weekdagen. In het weekend en op feestdagen bakte hij rozijnen- en
koekebrood. Marcel en Jenny hadden het vaak heel druk. Het deeg maken, snijden,
wegen en bakken was een fascinerend proces voor de dochtertjes en ze denken er
nog altijd aan met de glimlach.
De echtgenote van Marcel Maertens was Jenny De Lille (21 mei 1926 25
december 2008). Zij was de dochter van schrijnwerker René De Lille (02 03 1901 09 07 1976) en Maria Theresia Ramon(t) (19 02 1906 04 11 1970), uit de
Noordstraat 195, naast de handelszaak in ijzerwaren van Elvira Derijcke. De naam Ramon of Ramont wordt soms verschillend
geschreven, waarschijnlijk heeft een ambtenaar zich eens vergist in de
schrijfwijze. Maria Theresia Ramont was afkomstig van Eeklo dus de familie
van Jenny De Lille was vaak in Eeklo
bij oma Emma De Wispelaer(e) (28 05
1881 06 10 1937) en opa voerman Jan Francies Ramont (22 01 1881 05 02
1963) (beiden getrouwd op 18 april 1903) en hun familie. Eeklo maakte lang deel
uit van de leefwereld van het gezin Maertens De Lille, want zij gingen vaak
op bezoek bij hun grootouders en de familie.
De ouders van René waren timmerman Camille De Lille (03 06 1871 10 02
1936) Westeindestraat 22 en Emelie Dhoore (03 04 1872 - 25 10 1951)
van Adegem, Dorp 26.
Jenny had twee broers die telkens tien jaar jonger
waren, Jean geboren in 1936 en Willy in 1946 (foto echtpaar met drie kinderen met groot leeftijdsverschil).
Moeder Maria-Theresia Ramont was veertig toen zij de haar laatste baby ter
wereld bracht. Waarschijnlijk was het een zeer zware bevalling thuis want
nadien kon zij niet echt meer voor het babytje zorgen en Jenny, als twintigjarige
grote zus, omarmde haar kleine broer wat een levenslange band schiep. Velen
dachten dat Willy haar zoon was. Willy woont nu nog steeds in de woning van
zijn ouders René De Lille en Maria Theresia Ramon(t).
Jenny volgde een opleiding modiste in Eeklo. Haar tante Margriet (Margaretha Ramont) (1916
1999) was de echtgenote van de handelaar Frans De Vlieger en de moeder van Liliane
en Carlos. Margriet was slechts tien jaar ouder dan Jenny en de beide dames
trokken vaak met elkaar op.
René De Lille was schrijnwerker-timmerman en had achteraan de
woning een grote werkplaats, die er nu nog staat. Hij bereidde alle timmerwerk
(daken, ramen, deuren, omlijstingen, goten) van de aangenomen bouwwerken voor
in zijn atelier, aanvankelijk bijgestaan door twee broers, later door twee
knechten. Zijn echtgenote en kinderen hielpen hem met het kleuren of schilderen
van het houtwerk.
René had vijf broers en twee zussen: Julien,
Gerard, Napoleon, Leopold, Cyriel, Evelien
en Marie-Julienne De Lille.
De familie De Lille heeft trouwens iets. Volgens de
annalen en de stambomen stammen allen die in Maldegem wonen af van éénzelfde
stamvader en allen hadden een speciaal talent die zij op een of andere manier
vorm kunnen of konden geven.
Iets wat te vermelden waard is dat Evelien De Lille, een tante van Jenny
De Lille getrouwd was met Marcel
Matthijs (Oedelem 11 01 1899 - 30 08 1964) in 1924, een Vlaams schrijver en politiek activist. Marcel Matthijs startte
als koewachter, werd knecht, tuinman, mijnwerker, gareelmaker zoals zijn vader,
bediende bij Victor De Lille, was oorlogsburgemeester (1941-1944) in Oedelem en
zitmeubelstoffeerder. Bovendien schreef hij ondertussen ontelbare gedichten,
toneelstukken, literaire kritiek, veel romans en verhalen. Zijn boeken werden
zelfs gelezen en besproken op school als cursorisch lezen, dus zal hij een
verschil gemaakt hebben in de literatuur. Enkele van zijn romans zijn: De Doodslag 1926, Ankers en Zonnen 1928,
Het Grauwvuur 1929, De Ruitentikker 1933, Doppen 1935, Hellegat 1949, enzovoort.
Hij wordt tot op heden door literatuurkenners gesmaakt. Hun zoon Paul werd
apotheker en zijn dochter Maria werd zangeres en pianiste.
Tijdens de oorlog was René De Lille, schoonvader van Marcel Maertens, lid van de douane
of grenswachter. Hij had dus een
controlerende functie aan de grens, talrijke fotos in het familiealbum getuigen
van zijn rol tijdens de oorlog.
Tijdens de
oorlog maalde René De Lille graan
in grote troggen in zijn atelier. Het is daar dat Marcel zijn Jenny leerde kennen als hij de bloem voor de bakkerij
kwam halen. Hij legde het zo aan boord dat hij elke dag een zakje bloem nodig
had en ondertussen zijn Jenny kon ontmoeten en spreken. Marcel en Jenny
trouwden in bij René De Lille op 19 mei 1949 om tien uur. Marcel ging verder
bakken bij zijn vader in de Bogaardestraat en ondertussen werd een ander huis
van René De Lille in de Noordstraat nr.
112 aangepast voor het jonge gezin en werd de bakkerij achteraan
geïnstalleerd. Ook de duivenhokken
werden niet vergeten want zoals veel Maldegemnaars speelde Marcel met de
duiven en was hij enthousiast duivenmelker
tijdens zijn vrije tijd. Marcel startte met een oven op hout, later schakelde
hij over naar een oven op stookolie.
Achteraan de woning lag het veld van Pierre Verstuyf (1921) en Suzanne Vermeulen, Oude Aardenburgseweg 2, familielid van de echtgenote van Omer Van
Deynse.
Marcel Maertens en Jenny De Lille kregen twee dochtertjes, Carine op 28 december 1951 en Martine op 23 februari 1957, die als
twee druppels water op elkaar lijken. Carine trouwde met Pol Van Belleghem en
zorgde voor een kleinzoon Steven. Martine trouwde met Luc Verleye (28 06 1953)
uit Veldegem-Zedelgem en zij hadden een dochter Ann (14 02 1982).
Jenny De
Lille was modiste en had er een
aantrekkelijke etalage modieuze hoeden in haar handelszaak in de Noordstraat.
De sjaaldraagsters in ons land worden heftig bekritiseerd en het liefst had
men er geen meer in scholen, openbare gebouwen of in het straatbeeld. Vijftig
jaar geleden droeg hier elke vrouw en jong meisje, een sjaal, een hoed of een
muts (pots) op het hoofd. De keuze was enorm uitgebreid en elke dame verscheen
bij elke gelegenheid met een origineel hoofddeksel. Hoedenmaaksters hadden op
die manier een verzekerd inkomen. De mannen hadden petten (klakken) of hoeden
in allerlei vorm om zich te beschermen tegen de kou of de zon, maar ook uit
eerbied tijdens bepaalde evenementen. De hoeden werden soms gemaakt door de
modisten, als er minder vrije tijd aan bod kwam dan werden de hoeden aangekocht
bij een groothandelaar en doorverkocht.
Een andere modiste, Jeanne Vincke (1913) woonde een beetje verder naar het dorp toe,
Noordstraat 49, tussen Christella Standaert, aan de andere kant van de
inrijpoort van Huize Van Mullem en de praktijk van de huidige tandartsen
Vermeersch. Frans Ballegeer en Julienne
Posman hadden er voordien een winkel van wol, behang en verf voor en
tijdens W.O.II, naast de woning waar drie generaties tandartsen Vermeersch al
jarenlang hun praktijk uitoefenen, rechtover de stoffenwinkel van Julia Coelis.
Voordien was dit het Café De Zwijger.
Julienne Posman is altijd met Jeanne Vincke bevriend geweest. Huisschilder
Frans Ballegeer en zijn zuster Godelieve waren afkomstig van Noordstraat nummer 23, het ouderlijk
huis. Later werd de hoedenzaak van Jeanne Vincke overgenomen door mevrouw
Ivonna de Taeye Dhaenens (1912) en haar schoondochter in de Edestraat. Een
hoedje op de gevel heeft lang dit handelshuis gesierd.
In de Noordstraat woonden in die tijd ook Armand De Lille (1892),
schrijnwerker-meubelmaker en Ida Wallemacq, Noordstraat 241. Hij was een sociaal voorvechter en verzette zich
tegen wantoestanden (belastingen op uurlonen die aangerekend werden en nooit
doorgegeven). Hij werkte voor René De
Meulenaere, aannemer van timmerwerken in de Noordstraat. Hij zou dan een
afstammeling geweest zijn van herbergier L. De Lille.
Bakker Marcel Maertens had een boeiende baan en
bezorgde de mensen hun dagelijks brood met
de glimlach. Zijn hartelijkheid was zijn handelsmerk. Het echtpaar Maertens De Lille was gekend en geliefd in de
Noordstraat.
Toen Marcel Maertens en Jenny De Lille met pensioen
gingen pasten zij de woning aan in de Noordstraat 112, waar ze samen een
rustige oude dag beleefden, vaak bezocht en ondersteund door hun twee dochters
en hun gezin. Zij zijn behoorlijk oud geworden en werden goed begeleid. Jenny
bracht haar laatste jaren door in het rustoord Warmhof en Marcel verbleef
enkele maanden in het rustoord De Morgenster in Sijsele. Zij waren een hecht
en sympathiek koppel en zij konden terugkijken op een goed leven.
Als je dan de gevelrij
bekijkt in de buurt vanBakker Marcel
Maertens en Jenny De Lille, kon je starten met aannemer schrijnwerker René
De Meulenaere, dan aannemer van metselwerken Alphonse Standaert, dan
schoenmaker Louis Claeys (later kachelwinkel Gerard Steyaert, nu
advocatenkantoor vanKarim Hermie en
Leerpraktijk Lieselot Dhont), dan kolenhandelaar Jozef De Baere en de kinderwinkel van Georgette Lampaert en
later de Kinderboetiek van dochter Cecile
De Baere, ook een boeiend handelshuis. Daarnaast was de kruidenierswinkel
van Hubert De Lange en Regina Cauwels,
dan een woonhuis eigendom van René De Lille die hij verhuurde, dan volgde de
brede woning met inrijpoort van Marcel Maertens. In het eerste huis voorbij
Marcel woonde Edmond Cockuyt en Marie
Dobbelaere, daarna Louisa Hegghe. In diezelfde huizenstrook was er de
handelszaak van boter en eieren van Alfred
Roete (1867) en Judith Geirnaert, later namen zoon Georges Roete (1913) en Maria
Van Eenaeme die handelszaak over.
Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer Julien De Brabander (1916) en Irena
Vlaeminck (1819) met hun twee heel knappe dochters, Linda en Danny. Het
woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt onderbroken door een
toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.
Daarna woonde Germanus
Verstuyf (1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa
Verstuyf, kinderen van voerman Alfons Verstuyf. Nu staat daar een mooi modern
woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse. Daarna volgen Hairstyle De Vuyst en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast Nicole was de slagerij van Alfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck, Noordstraat 132,
later bewoond door Luc Ardeel. Daarna volgde het woonhuis van wijlen Marc De
Wulf en Nicole Savat en is nu de winkel met zwarte gevel waar Geoffroy Van Hulle interieurs
presenteert. De ouders van Annie De
Backere, echtgenote Karel De Bolster hadden er hun woonplaats nummer 130.
Daarna woonden de familie Lams, de
ouders van kinesist Kurt Lams, die
er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere ingelegde haring. Momenteel
staat er een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon, Annelores Creation, maar dat is
eigenlijk Oude Aardenburgseweg. Daar woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde
Bourgonjon, Noordstraat 136. Op de hoek woonden vetstoffenhandelaar Arnold Martens en winkelierster Alice
Standaert, Noordstraat 140 toen. Dit moet ooit nog een bakkerij geweest
zijn. Arnold Martens is een ver familielid van Odette Martens, Odiel, Guido, Gino en slager Filip Martens.
Bijna rechtover Bakker Maertens, Noordstraat 141 was
er de likeurwinkel van Clara de Taeye (Ede
1903), de woning en de winkel van schrijnwerker Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur
Willems (nummer 28), in nummer 143. Camiel werd opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René,
Nicole Van Canneyt, echtgenote Guido Van Hulle, nam de handelszaak van haar
vader over, later samen met zoon Geoffroy. (nu uitgebreid 143 147). In nummer
145 woonde jarenlang het gezin van de Italiaanse oorlogsveteraan Angelo Molinarolli (1923) en de
Maldegemse Solange Thijs (1919).
In de richting van t Schortje woonden in nummer
137 de slager Camiel Sierens (1837),
zijn echtgenote Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn
echtgenote Martha Rotey. In nummer 135 woonde
meester-loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert Ronse (1913) en Esther Coppens volgden hem op. Robert was
ook elektricien en verkocht televisies en radios in de brede etalage met
midden deur. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad, dat was vroeger een kruidenier- en textielwinkeltje van Camiel Grammens en Maria
Billiet.
Naast de gebroeders Verstringe, later oud
ijzerhandelaar August Lapin, met de ingang naar de Dreef ertussen, woonden wagenmaker of kolenhandelaar Camiel
Timmerman (1892) en Alix Meneve in nummer 157 - nu 153. Zoon Roger
Timmerman (1928) Noordstraat 153,in
155, toen woonden schoenmaker Omer
Meneve (1898) en Emma Marclé (later Pruiken Meneve), dan meubelmaker Richard
(en later Christian) De Meulenaere (1893) en Magdalena Roets in nr. 153 toen.
De echtgenote van Richard, Magdalena
Roete had er een drankwinkeltje,
Noordstraat toen 153.
Biggenkoopman Vital
Van Landegem getrouwd met Lydie Geernaert woonden ernaast. Valère Geernaert was de broer van de
echtgenote van Vital en zoon van de bekende schrijnwerker carrossier Marcel Geernaert (1883) en Ursula Van Parys,
die er waarlijk in slaagde echte autos te bouwen op een motor. Niet te geloven
dat bijna honderd jaar geleden, mensen zoals Marcel Geernaert in de Noordstraat
nummer 151 in staat waren om autos te bouwen zoals op dit model. De
Noordstraat huisvest en huisvestte veel talent .. Stel je voor dat je Maldegem
kan doorkruisen met een dergelijke grote wagen! Op de gevel waar de auto
geparkeerd staat prijkt het uithangbord: SCHRIJNWERKER
MARCEL GEERNAERT-VAN PARYS.
Een beetje historiek van Marcel Maertens en zijn
gezin in de Noordstraat, omgeven door woonhuizen maar ook door handelszaken.
Op de fotos: huizenrij in de buurt M. Maertens, de handelszaak
Maertens De Lille, de ouders Maertens De Lille en hun baby Carine Maertens,
Marcel Maertens, Jenny De Lille en Jean De Lille op stap, René De Lille en
gezin, René De Lille en Marie Ramont, Jenny De Lille en Margriet Ramont en
kinderen op wandel
Grenswachter René De Lille in bijlage, Marcel
Maertens in de bakkerij met echtgenote, dochter Martine en kleindochter Ann,
Bakker Maertens in de bakkerij, Op wandel in de Noordstraat met Jean De Lille aan de 'Grand Café'.
EMMA VERSLUYS (01
04 1881 03 02 1963) EN DÉSIRÉ DE BAERE (11 04 1878 10 03 1956) in de NOORDSTRAAT, nummer 129.
Deel II. De Noordstraat deel XXIII.
De
zoon van Désiré De Baere, Jozef De Baere
woonde praktisch rechtover de handelszaak van zijn vader.
Jozef De Baere en Georgette Lampaert
hadden vijf kinderen Etienne, Lucien, Gratienne, Cécile en Rita. Gratienne
overleed als baby.
De
eerste fotos van de handelszaak van Jozef De Baere Lampaerttonen de oudste handelszaak van Georgette
Lampaert, er hangt nog een uithangbord: In
Den Bazar (foto 1/2). Georgette startte als bazaar en schakelde later over naar alles wat een baby of kind
nodig had. Op de foto poseert zij voor haar winkel en in de kamer boven zit een
kindje te kijken naar de moeder. Op de andere foto zie je nog een stukje van de
woning ernaast, de kruidenierszaak van
Regina Cauwels.
Het huis van Jozef De Baere
staat er momenteel een beetje verlaten bij, de eigenares Georgette Lampaert is
eigenlijk nog niet lang geleden overleden. Zij woonde tot haar 97ste in haar
eigen woning en toen het wat moeilijker ging, werd ze liefdevol opgenomen door
haar dochter Cécile die vijf jaar lang voor haar zorgde, met de toestemming van
haar echtgenoot en kinderen Colette en Stefan en bijgestaan door verpleegeenheid,
Greta Van Deurzen. Georgette Lampaert werd 102 jaar.
De buren van Jozef De Baere en Georgette Lampaert,
Noordstraat 106, waren schrijnwerker René
De Meulenaere, aannemer Alphonse
Standaert, later de gezusters Anna, Adrienne en Laura Standaert.
Het
volgende huis, dus het huis naast Jozef De Baere was ooit eigendom van Cyriel Claeys, vader van kleermakerRemi enschoenmaker LouisClaeys, die verhuisde naar een
gesloten woning in de Gentsesteenweg en nog later naar Oostende. Louis Claeys was de broer van
kleermaker Remi Claeys die in de Stationsstraat naast Drukkerij Van
Hoestenberghe, een kledingwinkel had, nu is dit al jarenlang de sportwinkel
Vyncke.
Later
kochten de dochters van Alphonse Standaert de woning van Cyril Claeys nummer
100 om te verhuren, o.a. aan Maria Celestina De Clercq, zuster van Joseph De Clercq. Joseph De Clercq en
zijn echtgenote Gerardina Van der Miepen woonden in de Mevrouw Courtmanslaan
72. Hun dochter Lutgarde De Clercq is getrouwd met Louis Cuelenaere uit de Kleitkalseide nummer 152.
Een
van de dochters van Jozef De Baere, Cécile
De Baere, echtgenote van René Elias heeft de handelszaak van Baby- en
Kinderkledij en benodigdheden overgenomen van Georgette Lampaert, gerenoveerd
in 1964 en verder gezet met succes tot 1982.
Cécile
De Baere en René Elias hebben twee kinderen Colette en Stefan. Stefan Elias,
zoon van Cecile De Baere schrijft boeken die ook in vreemde talen worden
vertaald: Stefan Elias bakt recepten
van Jacques Bloch. Toen Cécile De Baere en René Elias trouwden woonden zij
aanvankelijk bij hun ouders in, maar verhuisden ernaast toen Jozeph De Clercq
overleden was.
De
twee woningen lagen pal naast elkaar en meteen werd de handelszaak Baby- en Kinderkledij en - benodigdheden
dubbel zo groot. In het ene deel verkocht Cécile kinderwagens en grote baby-
en kinderbenodigdheden, in het andere deel werd de kinderkledij aangeboden.
Intussen
renoveerde het echtpaar hun eigen woning in de Gentsesteenweg en werd het huis
van de gezusters Standaert openbaar verkocht. Kachelhandelaar Gerard Steyaert die vroeger een mooie handelszaak
had aan het gemeentehuis, kocht de handelszaak en baatte meteen een
gerenoveerde kachelwinkel uit in de
Noordstraat. Later werd dit huis gekocht door Lieselot Dhont, die er tegenwoordig een praktijk heeft voor leer-
en huiswerkbegeleiding Leer@lot, samen met haar echtgenoot, advocaat Karim Hermie.
Keren
we terug naar de overkant, dan starten we bij de zaakvoerders Désiré De Baere, ernaast kledingzaak t
Schortje, ernaast in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn echtgenote
Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha
Rotey.Daarna loodgieter-elektricien Robert Ronse, dan textiel- en kruidenierswinkeltje Miel Grammens, dan een gesloten woning van
José De Smet, dan likeurhandel Clara De
Taeye, dan meubelmaker René Van Canneyt,
dan de woning van Valère Geernaert, dan Vital Van Landegem, dan Richard De
Meulenaere meubelwinkel, zijn vrouw verkocht likeur, daarna kwamen de pruiken
Meneve, dan Camiel Timmerman en zoon Roger Timmerman op de hoek.
Als
afsluiter een prachtige foto van de huwelijksverjaardag van het echtpaar Desiré
De Baere en Emma Versluys, die vooraan stralen met voor zich kleindochter
Cécile De Baere. De foto dateert van januari 1954
in Maldegem, ze waren immers getrouwd op 22 januari 1904
in Maldegem.
Naast Emma rechts herken je Lucien en Etienne De Baere, achter Emma
staan Jozef De Baere en ernaast zijn echtgenote Georgette Lampaert. Helemaal
vooraan staat de kleine Cécile De Baere. Achter Etienne De Baere zie je het
hoofd van Bertha Gryson, ernaast haar
dochter Maria Standaert. De vader van Bertha Gryson was een weduwnaar uit
Dudzele met drie kinderen: Maria, Ernestine en Bertha. Bertha Gryson (Dudzele 21 mei 1889) kwam mee
met haar vader naar Maldegem waar hij hertrouwde met een weduwe, de moeder van Emma Versluys. Bertha
Gryson en Emma Versluys groeiden dus samen op. Bertha Gryson trouwde met Arthur Standaert en de hele
familie Standaert-Gryson staat bij de familie van het gouden bruidspaar.
Uiterst
links vooraan staan Maria De Baere,
zuster van Jozef, met naast zich haar zoon Carlos Van de Putte. Naast Carlos,
de man met de bril is Albert De Backer,
broer van Valère en zoon van Aaron De
Backer en Judith De Baere die in het huis woonden van Nicole De Vuyst.
Links achter hem staat Godelieve
Standaert, dochter van Bertha Gryson, echtgenote Albert Goethals uit de
Molenberg.
Achter
Lucien De Baere staat Antoinette
Standaert, dochter van Bertha Gryson.
Achter
Emma in het midden herken je Albert Goethals. Tussen Etienne en Lucien De Baere
herken je Valère De Backer kapper en zijn vader, Aaron De Backer staat achter
Georgette Lampaert.
Aaron
De Backer (1887) schoenmaker in de Noordstraat 127 was getrouwd met Judith De Baere, zuster van Désiré De Baere.
Naast hem staat Dolf De Baere, eigenlijk Dolf Lasoen genoemd, zoon van Augusta De Baere, uiterst
rechts bovenaan is Paul Lasoen, de
grootvader van Isolde Lasoen, Maldegems
bekend muzikante. Achter Valère De Backer herken je Arthur Standaert.
Links
van Arthur herken je Pastoor Jan Vrielynck
en de echtgenoot van Maria De Baere, Georges Van de Putte.
Op de foto bij het buitengaan van het gemeentehuis
zijn het dezelfde personen maar in een andere volgorde.
Het kleine meisje Cecile De Baere droeg een boeket bloemen, roosjes waar bladgoud
opgespoten werd, dat zag je wel meer vroeger.
Een
van de ondernemende zonen van Jozef, Etienne
De Baere (1932), echtgenoot van Maria Antoinette Bottelier, nam de zaak van zijn vader over en
breidde die uit tot een van de belangrijkste bedrijven van stookolie en steenkool
in de omgeving.
Etienne
De Baere en Maria Antoinette Bottelier hadden vier zonen, Luc, Dirk, Rik en
Filip, die allemaal over uitzonderlijke talenten beschikten en ontplooiden op
diverse terreinen in binnen- en buitenland. De zaakvoerder van Huyze De Baere
is de kleinzoon van Jozef De Baere.
Foto processie ter hoogte
van de handelszaken D. De Baere, Alida Van Landschoot, Camiel Sierensen Robert Ronse.
Met
dank voor de informatie en fotos aan Mevrouw Cécile De Baere.
De
Noordstraat deel XXIV.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gebundeld en worden gepubliceerd midden juni
2015. Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per
exemplaar (indien u ver buiten Maldegem woont). Bestellen kan via
email: livinaleonie@live.be
of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45
38 69.
De Kruidenierswinkel van EMMA VERSLUYSEN DÉSIRÉ DE BAERE in de NOORDSTRAAT, nummer 129. Deel I.
De Noordstraat deel XXIII.
In het vorige artikeltje
hadden we de aannemer Alphonse Standaert en zijn familie en we naderen nu de
handelszaak van Jozef De Baere,
grootvader van o.a. de uitbater van Huyze De Baere, Dirk De Baere. Voor
we Jozef De Baere belichten gaan we eventjes er rechtover, naar de ouders van
Jozef De Baere, de handelszaak van Désiré
De Baere (11 04 1878 - 10 03 1956)en zijn echtgenote Emma Versluys (01
04 1881 - 03 02 1963). Zij woonden in een ver verleden in het
lage, brede huis, Noordstraat nr.
129. De snoepwinkel en de kruidenierszaak van Emma Versluys (01 04 1881 - 03 02 1963) was wijd en zijd gekend en
haar echtgenoot Désiré De Baere was fruitkoopman,
vrachtrijder en winkelier. Désiré was bovendien meer dan vijftig
jaar in dienst van de kerk als klokkenluider.
Hij liet de klokken galmen bij feesten, bij overlijdens en bij het Angelus om de
mensen op het veld te verwittigen en de gelovigen in het dorp te roepen naar de
kerk. Bovendien onderhield hij als tuinier de
tuin van de Broederschool (zie foto 1) en de pastorie. In de winter moest
hij hout hakken voor al de kachels van de broederschool en de kolen ronddragen in
de klassen. Hij was ook een verwoed
muzikant bij Nut en Vermaak. Hij was een heel volks levensgenieter en hij zette
af en toe de bloemetjes buiten.
Hij is geboren op
donderdag 11 april 1878 in Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart
1956. Hij was de zoon van Napoleon De
Baere (1847) en Hortensia de
Rijcke en de kleinzoon van Fernand De Baere (1814) en Anna Caere.
Désiré had drie zussen: Urbanie geboren in 1876, echtgenote Borgonjon, Augusta (1880 1919)echtgenote Lasoen en Judith (1865) getrouwd met schoenmaker
Aaron De Backer uit de Noordstraat 126.
Désiré trouwde op vrijdag 22 januari 1904 in Maldegem met Emma Versluys,
die een kruidenierswinkel uitbaatte
in de Noordstraat nummer 129. De schrijfwijze van Versluys en Versluis
wisselt soms eens af. Versluys is een veel voorkomende naam in Maldegem, Versluis
is eigenlijk niet echt gekend. Het hing allemaal af van wie de documenten op
het gemeentehuis schreef en vroeger werd niet altijd gelet op de juiste
spelling.
Désiré en Emma hadden
twee kinderen: Maria De Baere, geboren op 8 december 1904 in Maldegem en
overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28 augustus 1928
in Maldegem met Georges Van de Putte. De broer van Maria, Jozef De
Baere is geboren op maandag
23 maart 1908 in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Jozef is overleden op
dinsdag 2 maart 1976 in Sijsele.
Hij was getrouwd met Georgette
Lampaert en zij hadden vijf kinderen: Etienne, Lucien, Gratienne, Cécile en
Rita.
De handelszaak Van Désiré en
Emma De Baere Versluys op de foto lijkt nieuw met mooie gevel en een nieuw
dak, tot de verbeelding sprekende reclames van sigaretten en tabak Boule dOr, St Michel en Belga. Mooi.
Op de foto 3 staat Emma trots voor haar zaak,
er hangt aan de gevel een modern uithangbord. Ernaast woonden Theofiel en Alida Debbaut Van Landschoot,
zaakvoerders van t Schortje, kledingzaak en goede buren.Aan de andere kant woonden Philibert Roggen en zijn gezin.
Duizenden
kinderen konden jarenlang hun zakgeld kwijt op zondag bij Emma Versluys. Je kon
er ook gebakjes en andere lekkernijen kopen. Wie alle kruidenierswaren kocht bij Emma Versluys kreeg bij de
Plechtige Communie van de kinderen, een misboek
of missaal die schoondochter Georgette
Lampaert, die er rechtover woonde, verkocht in haar winkel (foto 5). Een misboek of kerkboek was een heel
mooi, duur geschenk in die tijd. De kinderen werden mooi uitgedost, ze hadden nieuwe
kleren, schoenen, handschoenen, voor de zondag èn de maandag. Er was een
communiefeest thuis, dus als ze een kerkboek gratis kregen was dit mooi
meegenomen. Wij gingen altijd naar de kerk met een misboek. Je kon de mis
volgen, als je je verveelde kon je andere evangelies lezen, of gebeden, of een litanie,
het was heel interessant. Ik heb het altijd jammer gevonden dat het gebruik
werd afgeschaft. Ik kreeg er een in het Frans omdat mijn moeder een obsessie
had voor de Franse taal, ik heb hem nu nog. Als ik in de Walen verbleef, kon ik
meebidden in de kerk. Wie het zich niet kon veroorloven nieuwe kleren te kopen
voor de communie werd uitgedost door
Emma Versluys, een kostuum voor de jongens een communie jurk voor de meisjes.
Bij
speciale dagen, Pasen, Kerst en Sinterklaas had Emma steevast passende snoep te
koop. De kinderen mochten trouwens zelf hun snoep kiezen en afrekenen bij Emma.
Wie nog een lange rit voor de boeg had na de kerkgang, kreeg steevast een kopje
koffie aangeboden. Emma was zeer gastvrij en sociaal.
s
Zondags stond Emma heel vroeg op om vijf uur, want de landbouwers of de andere plattelandsbewoners
kwamen naar de vroegmis en gaven hun bestelling af voor de dienst om die later
op te halen. Er was toen reeds een soort afhaaldienst.
Was er een grote bestelling, dan kregen de klanten een grote tipzak snoep!
De handelszaak van Désiré De Baere werd
verkocht aan Maria Maenhout en Maurits De Vuyst in 1963, die er verder een
handelszaak uitgebaat hebben. Maria Maenhout woonde er tot 2013, dus vijftig
jaar lang. De woning is enkele maanden geleden verkocht en krijgt een andere
bestemming
Désiré
De Baere en zijn echtgenote Emma Versluys waren de ouders van Jozef De Baere (23 maart 1908 - 2 maart
1976) en Georgette Lampaert (17 07 1910
- 28 12 2012) die aan de overkant woonden met hun gezin in nr. 110 (in 106), rechts op de prentkaart Noordstraat. Jozef De Baere was voerman en
steenkoolleverancier.
Op de oude prentkaart (uitvergroot) kan je een enorme
hoeveelheid kinderartikelen en - wagens gestapeld zien op het voetpad, te koop aangeboden door de echtgenote van Jozef De
Baere, Georgette Lampaert. Met Sinterklaas stond voor de hoge ramen naast de
inkomdeur het speelgoed uitgestald waar de kinderen zich konden vergapen aan
het onbereikbare. Georgette verkocht babyuitzet, speelgoed, kinderartikelen, kinderwagens en tuinmeubels
(ligzetels). Georgette Lampaert verkocht
ook kerst- en schoolgerief en misboeken.
Ze verkocht ook platte potloden o.a. aan René De Lille, timmerman-schrijnwerker
van t Molentje, waar zaakvoerder Georges Cocquyt
van Decota zijn eerste keukens tekende en maakte. Een jongen van Donk kwam een pakket schoolgerief halen
die hij verkocht in de klas. Georgette Lampaert
had ondernemingstalent. Tijdens de oorlog was er ook veel vraag naar
kinderwagens over de grens, maar verkoop en verkeer in Nederland was verboden.
Georgette
had een lumineus idee. Georgette Lampaert legde haar eigen dochtertje Cecile De
Baere in de kinderwagen en het kindermeisje ging met haar wandelen over de
grens. Daar stapten zij naar de klant die een kinderwagen besteld had en
leverden die af. Intussen was Jozef De Baere, de vader van Cecile De Baere met
paard en kar langs Sint Laureins naar Holland gereden. Hij trof Cécile en het
kindermeisje aan en bracht hen terug naar Maldegem. Zo werd er heel veel
gewandeld en opgehaald via omwegen en deed Georgette gouden zaken, want kinderwagens waren heel duur tijdens de oorlog.
Volgens het dagboek van mijn moeder kostte de eerste kinderwagen van mijn
oudste broer Leopold in 1942, 4500 frank, wat een fenomenaal bedrag was in die
tijd.
De inrijpoort
van de woning leidde naar de loodsen van Jozef De Baere. Als er kinderen van het
platteland of van Eede naar het dorp kwamen mochten zij hun fiets in de
inrijpoort plaatsen. Wat het echtpaar ook sierde, was de mogelijkheid om wekelijks of maandelijks de kolen af te
betalen. Georgette hield een kasboek bij van de mensen die een voorraad
kolen gekocht hadden en later hun afbetaling kwamen vereffenen. (wordt
vervolgd)
%%%FOTO10%%%
De fotos
stellen Désiré voor aan het werk in de tuin van de Broederschool, Emma Versluys
voor haar zaak, Georgette Lampaert voor haar bazar en foto van de zaak, de
oude prentkaart.
Met dank voor de informatie en
fotos aan Mevrouw Cécile De Baere en de Stamboom De Baere door Rudy en Anita De Baere Coddens,
Houthalen. Zie ook, beschrijving
Noordstraat in boek Nostalgie naar het levendige dorp
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gebundeld en worden gepubliceerd midden juni
2015. Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per
exemplaar (indien u ver buiten Maldegem woont).
Bestellen kan via
email: livinaleonie@live.be
of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45
38 69.
19-05-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
08-03-2015
Berichtje van de reporter
Een
berichtje van jullie reporter!
Ik slaagde er
aanvankelijk niet in om de mooi-opgemaakte teksten toe te voegen in de blog.
Jammer, want
ik had veel werk aan de opmaak van de teksten in Word, uitvullen, alinea
afstand, regelafstand, tekengrootte, lettertype enz. en alle opmaak verdween toen ik de reportage inlaste in mijn blog.
Vervelende
situatie, maar ik werk eraan tussendoor.
De lijst met reportages links is ook nog niet in orde. Ik vis het wel eens uit.
Ik heb nog
heel interessante artikeltjes over heel boeiende mensen, bijna klaar. Dus regelmatig eens checken, een positieve stem geven (liefst 5/5) onder het artikel. Dat is mijn enige beloning.
08-03-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-03-2015
Standaert Alphonse, aannemer, Noordstraat.
Ondernemingstalent
in Maldegem?
ALPHONSE
STANDAERT AANNEMER VAN BOUWWERKEN.
Deel I,
de Noordstraat, deel XXI.
Het is met respect en
bewondering voor de zakenman, de ondernemer of gewoon de kruidenier dat ik de
handelszaken probeer te reconstrueren in de Noordstraat een halve eeuw en meer
geleden. In de buurt van de handelszaken Van Hecke, De Brée, De Baets, t Schortje, Claeys, De Baere in de
Noordstraat, eigenlijk schuin rechtover nr. 106 (vroeger 102) staat nog altijd de
voormalige woning van Alphonse Standaert, aannemer van bouwwerken (rechts op de
oude prentkaart). Alphonse Standaert (09 10 1880 23 08 1979) was de zoon van Eduard Standaert en Seraphine De Rudder. Hij was de broer van Cordula, Arthur, Mathilde, August, René en Edmond Standaert.
Alphonse
Standaert (1880 - 23 08 1979) was gehuwd metBerthe Bocqué geboren op 21 mei 1880 in Levallois Perret, Frankrijk, alsdochter van Eduard Bocqué De Lille (°1858). Berthe is overleden op 15 september 1958.
De
woning van Alphonse en Berthe, die hij waarschijnlijk gebouwd heeft als
jongeman, is dus waarschijnlijk een eeuw oud en staat er nog. Zie foto 2 in t midden, huis
met twee dakkapellen, bepleisterde gevel met garage, vroeger de inrijpoort naar
het achterliggend atelier.
Al
de woningen aan die kant van de Noordstraat hebben een diepe tuin met achteraan
stallingen of werkplaatsen. Alphonse heeft lang zijn beroep kunnen uitoefenen
en hij is zeer oud geworden, bijna 100 jaar (1880 1979). Alphonse werd verzorgd door zijn
dochter Adrienne toen hij
hulpbehoevend werd. Het was vroeger zo dat tenminste één dochter thuis bleef om
moeder te helpen in het huishouden.
Alphonse
en Berthe waren de ouders van zeven kinderen: Maria (1907), Alphonsine (Soeur Stanislas), Laura (1909), Adrienne (1911), August (1914), Gaston (1920) en
Anna (1923 - 1983).Laura (1909 - 1979) en Adrienne (04 02 1911) waren
ongehuwd, Anna huwde op latere leeftijd.
Maria
Standaert (°1907) was
getrouwd met landmeter August Van Severen
uit Eeklo en ze hadden zeven kinderen: Margareta,Marie-Joseph,
Magda,Antoon, Geertrui, Kristiaan en Petrus.
Dat zijn nu zeer waarschijnlijk allemaal zeventigers of ouder met een hele
schare nakomelingen.
Alphonsine
Standaert, Zuster Stanislas werd religieuze in Leuze. Zij studeerde aan de
universiteit en de kinderen van haar twee broers en zus mochten met vakantie
gaan in het klooster van Leuze.
August (05 01 1914 - 02 10 1983) Standaert, was getrouwd met Madeleine Elias (14 09 1913 - 07 11 2010), dochter
van Aloysius Elias (°1876) en Irma De Neve (°1878). Madeleine
Elias was dus via haar moeder ook familie van Frieda De Neve, leerkracht bij de Zusters Maricolen. Aloysius Elias was een van de eerste garagehouders
(Ford) in Maldegem, in de Voorstraat,
nu de Mevrouw Courtmanslaan genoemd.
Er is een uitvoerig portret van deze ondernemer geschetst in een van de
jaarboeken van Het Ambacht.
August Standaert was aanvankelijk
bediende bij Notaris Hippolyte Vermast Gilberta Wallyn, de vader van de
onlangs overleden Notaris Jean of
Joannes Vermast. August heeft nadien samen met Germain Vrielynck uit Brugge een accountantskantoor opgericht, Accountantsbureau Vrielynck-Standaert, boekhouding en fiscaliteit. Beiden
waren Accountants (NCAB), verzekeringen (Verzekeringskantoor van t Meetjesland) en hadden een sociaal
secretariaat (VZW Sociale
Werkgeverscentrale). Het kantoor was aanvankelijkgevestigd in het Peurkenof de Edestraat, later in de Mevrouw
Courtmanslaan en nadien in de Stationsstraat
57, zoals nog steeds het geval is. Het kantoor fiscaliteit, boekhouden en verzekeringen
wordt verdergezet door zijn twee zonen, Geert
en Godfried Standaert.
August Standaert en Madeleine Elias woonden
rechtover het Koninklijk Atheneum, het huidige Couma in een brede villawoning
met zeer mooie gevel. Achteraan was het terrein nogal kort afgebakend door de
tuin van de families Verkindere en Taveirne. De mooie woning is pas sinds kort
afgebroken en op het perceel waar vroeger één woning stond verkoopt de
bouwfirma Hyboma, vier kleine,
smalle, nieuwe woningen.
Gaston (1920) Standaert studeerde geneeskunde maar werd aannemer zoals zijn vader.
Hijwas getrouwd met Godelieve
Blomme (°1925), een dochter van Auguste Blomme en Anna Bafort, een zus van advocaat
Pieter Blomme gehuwd met Paula Van den Broucke, van Ghislaine Blomme getrouwd
met Albert De Swaef (1930), van Chris Blomme getrouwd met Elvira Leloup en van Jules
Blomme. Gaston Standaerten Godelieve Blomme weken uit naar Congo. Op het fotootje poseert het
gezinnetje van Gaston Standaert en Lieve Blomme en drie van hun kinderen, o.a.
Mieke, Jan, Veerle. Zij hadden zes kinderen: Jan, Mieke, getrouwd met ere-ambassadeur Baron Johan Swinnen, Veerle, Paul, Fons en Piet.
Juffrouw
Laura vertelde over het gezin en liet ons kniekousen breien voor de zwartjes in
Congo. Vooral de verhalen over haar broer en zijn gezin in het verre Congo
sprak tot onze verbeelding. Wij die amper verder geraakten dan het centrum van
Maldegem keken op naar mensen die zo ver verwijderd van het geboortedorp
groeiden en bloeiden. Godelieve Blomme stierf heel jong en de zusjes Standaert
waren erg begaan met het lot van de kinderen van hun broer. Gaston
Standaert is na het overlijden van zijn echtgenote hertrouwd met Lily
Pecquereau.
Anna Standaert (1923 - 1983) volgde in 1946 Zuster
Bernarda op in de wijkschool in Strobrugge en gaf les aan de kleutertjes tot in
juni 1979. In die tijd
gingen alle telgen van soms heel grote gezinnen uit de buurt naar de wijkschool
en de klassen waren werkelijk overvol. Volgens
een artikel in het Jaarboek Ambacht had Juf
Anna 45 kleutertjes en kwamen er twintig bij na Pasen, een totaal van 65,
in een kleine, weinig comfortabele ruimte. Stel je voor dat je de hele dag voor
65 kleutertjes moet zorgen! Ik herinner me niet dat er zoveel kindjes in de
klas zaten, ik herinner me wel dat we s namiddags moesten slapen met onze
armpjes op de bank. Toen vond ik dat minder leuk maar ik begrijp nu dat
juffrouw Anna af en toe een rustpauze inlaste. Zij was een lieve juf, we moesten matjes maken met
glanzend papier, figuurtjes vouwen en knippen, we leerden versjes en liedjes.
Anna Standaert is op latere
leeftijdgetrouwd met kolenhandelaar en
weduwnaar Urbain Martens uit de
Stationsstraat. Zij was een goede moeder voor zijn kinderen. Zij spreken nog altijd met lof over haar.
Op
foto 3 poseert de familie Standaert: Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne,
zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Boqué en August Standaert, allemaal
knappe mensen. Het hele gezin straalde trouwens distinctie uit. De kinderen
zijn bijna allen geboren voor W.O.I en hadden allemaal gestudeerd, wat toch een
hele prestatie was in die tijd. Toen brachten de meeste ouders ook al offers om
hun kinderen te laten studeren.
De vijf zussen staan samen op de foto 5: Anna,
Laura, Alphonsine, Maria en Adrienne.
De
kinderen van aannemer Alphonse Standaert
en Berthe Bocqué waren allemaal knappe mensen met heel wat
ondernemingstalent. Op de foto Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne,
zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Bocqué en August Standaert, heel
veel mensen zullen hen herkennen.
Het
hele gezin was dynamisch en ontwikkeld. Een van de kinderen van Gaston Standaert
is trouwens baron. Stel je voor dat de inwoners van de Noordstraat een baron
hebben voorgebracht! (zie website
Professor Johan Swinnen).
Anna
en Laura gaven les in Strobrugge
Het
schooltje van Strobrugge.
Strobrugge
is een wijk dicht bij de grens België-Nederland. De wijk wordt ook het Fort
genoemd. Het schoolgebouw werd opgetrokken in 1908 op het eind van de vroegere
Oude Aardenburgseweg, parallel langs het Schipdonkkanaal. Het gebouw was
degelijk maar met een minimum aan comfort. Het schoolgebouw was omringd door een muur met poort die
afgesloten kon worden. Het kolenhok, de galerij of de luifel met de toiletten
voor de juffen en voor de scholieren vormden het binnen aanzicht, het
kapelletje stond ernaast en was toegankelijk voor alle inwoners van de wijk. Er
waren drie grote klassen met grote ramen, twee gangen en een klein klasje aan
de straatkant waar de allerkleinsten na Pasen geplaatst werden. Ik heb nog les
gehad als kleuter in de laatste gang de school, van juffrouw Maria Bleyenberg Bultynck (1917), dus
blijkbaar moeten er enorm veel kinderen les gevolgd hebben (jaren 1951 1960)
dat ook de gangen bezet waren. Het wijkschooltje van Strobrugge werd afgebroken toen
de brug over de twee kanalen werd gebouwd en de gronden er omheen onteigend
werden. Het schooltje met kappelletje verhuisden 500 meter verder. Ongeveer
zestig jaar lang hebben ontelbare kinderen uit Moerhuize, Broekhuize,
Strobrugge er leren lezen
en schrijven.
Laura
Standaert (1909 - 1979) was
onderwijzeres in het wijkschooltje in Strobrugge in de lagere school. Zij gaf
les aan het derde, vierde en vijfde leerjaar. Drie leerjaren in één klas, meer
dan dertig leerlingen, maar Laura stond haar mannetje. In die tijd was er nog
geen centrale verwarming en de juffen fietsten heel vroeg naar school om de
kachels aan te steken. Soms kwamen ze te voet van de Noordstraat naar
Strobrugge. Later hadden zij een autootje.
De meisjesscholieren hebben alles bij
juffrouw Laura geleerd, schoonschrift, taal, aardrijkskunde, geschiedenis,
rekenen, godsdienst, plant- of menskunde, naaien, breien, verstellen, haken en
poetsen. Alle lessen waren heel boeiend, godsdienst echter was soms beven. Goed
en Kwaad werd er in getimmerd! Hygiëne stond ook hoog in het vaandel. In die
tijd werden de klassen gepoetst door de leerlingen onder deskundige begeleiding
van de juffrouw. Sopje maken met groene zeep, schuren, aftrekken, spoelen,
aftrekken en dweilen. Alles glom als een spiegeltje. We vonden dat heel leuk en
absoluut niet beneden onze waardigheid. Wij werden opgeleid voor studie maar
ook voor huisvrouw. Ik denk altijd aan Juffrouw Laura als ik aan het zwabberen
ben en ik mooie rechte streepjes trek op de natte vloer.
Op het einde van het schooljaar
leerden de scholiertjes, gedichtjes en liedjes. Het was een groot schoolfeest
als moeder overste van het klooster in het centrum, de pastoor en de
onderpastoors uitgenodigd werden. De religieuzen uit het centrum boezemden
ontzag in. We leerden veel op school. Gedichtjes van Guido Gezelle(01 05 1830 - 27 11 1899) en van Alice Nahon
(16 02 1896 - 21 05 1933).
In de winter mochten wij onze
boterhammetjes eten in de klas s middags. We hadden een pul koffie of
chocolademelk bij en mochten die verwarmen op de roodgloeiende kachel. Het was
best gezellig. Sommige stoute jongens werden opgesloten in het kolenhok, links
van de ingang. De speelplaats was een zandvlakte bedekt met grijs-zwarte
kiezels, keitjes of sintels. Als je viel bleven ze in je knie zitten. Ik heb er
zo nog een paar in mijn rechterknie. We speelden touwtjespringen, verstoppertje
en tikkertje. We hadden lange danstouwen en kaatsballen. Iedereen speelde en
was creatief genoeg om in beweging te blijven tijdens de pauze of de speeltijd.
De jongens hadden knikkers (marbels en bolleketten). Tijdens de zangles
belandde ik vaak in de hoek, de handen op het hoofd met het uitdrukkelijke
gebod de mond te houden. We zongen
vooral Te Lourdes op de Bergen, ook in het kappelletje, opzij van de school,
toegankelijk voor de hele wijk.
De jongens werden na het tweede
leerjaar naar de verre grote wereld gezonden, naar de broederschool of het
atheneum in het centrum. De meisjes konden zich tot hun elf of twaalf jaar
koesteren in een klein wijkschooltje vlakbij hun thuis. Het was niet minder
afschrikwekkend als ze naar het zesde leerjaar in een groep van honderd
leerlingen geloodst werden. Ik moest er heen om mijn eerste plaats van de klas
te handhaven met zoveel concurrentie: Annelies Debbaut, Anne-Marie Van
Hoorickx, Caroline Heysse, Charline De Sloovere en nog veel meer andere slimme
meisjes. Bovendien zat de schrik er in want juf Laura had me meermaals
gewaarschuwd dat zij mijn boekje met al mijn wandaden zou doorgeven aan mijn
toekomstige juf in het zesde leerjaar. Wat ik precies deed weet ik niet maar ik
vond het oersaai om zeven uur stil te zitten, ik zal teveel gebabbeld hebben in
de klas en in de lange rij op de speelplaats want ik werd heel vaak, bijna
dagelijks gestraft. Soms moest ik tien maal rond de speelplaats lopen voor ik
binnen mocht, soms moest ik in het midden van de speelplaats staan wachten tot
ik teken kreeg. Of ik moest tot zes uur straf schrijven, voor kleine
vergrijpjes, denk ik want ik kan me niet echt gruweldaden herinneren. De stilte
was drukkend en ik wou ontsnappen, ik hield niet van school, nooit en ik ben er
nochtans gebleven tot ik bijna zestig was. Die straffen bleven lopen tot ik
ongeveer zestien jaar was. Toen had ik enkel nog mannelijke leerkrachten en
mijn gedrag stoorde hen minder waarschijnlijk. Trouwens mijn broers werden ook
vaak gestraft en hard geslagen op school, nu hoor je dat zo niet meer. Ik kon
gelukkig mijn moeder thuis houden opdat ze geen uitleg zou vragen aan het
onderwijzend personeel. Nu is dat allemaal anders.
De dames
Standaert waren knappe, vriendelijke dames, gedistingeerd en hulpvaardig. Zij
hielpen de ouders van de scholiertjes van het wijkschooltje met regelen van pensioenen en dergelijke. Zij waren een
soort sociale dienst avant la lettre, zij boden een vorm van gratis
dienstverlening. Juffrouw
Laura zorgde ook voor de pensioenkas voor de oudere bevolking van de wijk. Marie
Posman had een pensioentje dank zij hen en hun raadgevingen. Ze motiveerden ook
de ouders om iets te sparen voor de kinderen. Elke week kregen de scholiertjes
een centje om te sparen bij de Spaar- en
Lijfrentekas. We kregen dan soms een meetlat, een vloeipapier of een
schriftje. Vroeger waren de kinderen snel gelukkig met een kleinigheidje.
We mogen er wel even bij stilstaan dat deze twee
knappe dames Anna en Laura Standaert heel hun leven gewijd hebben aan de opvoeding
en het onderwijs van honderden
plattelandskinderen in enorm grote klassen zonder comfort en met beperkte
leermiddelen. De kinderen spraken thuis dialect, hadden weinig of geen
culturele achtergrond en zeer waarschijnlijk noch de ruimte noch de mogelijkheid
om hun huiswerk te maken of te studeren. De dames Standaert speelden het klaar
om de kinderen discipline bij te brengen, Nederlands te leren spreken en te
schrijven en de basis te vormen voor alle kennis en vaardigheden die zij later
voor hun studies of voor hun rol als huisvrouw goed konden gebruiken.
Het eerste en het tweede leerjaar waren
toevertrouwd aan Clarysse Van Landschoot,
vanaf 1955 aan Louisa Gailliaert die
natuurlijk ook hun steentje hebben bijgedragen hebben aan het verspreiden van
kennis en vaardigheden, op een heel doeltreffende en menselijke manier. Alle onderwijzeressen
van Strobrugge vormden een blijde groep van leerkrachten die zorgden voor een
sportieve en vrolijke sfeer in een kleine scholengemeenschap waar alle
oud-leerlingen nog met de glimlach aan terug denken.
s Middags, tijdens hun vrije uren brachten de
onderwijzeressen bovendien de Franse
taal bij aan de vrijwilligers. Ze hadden het in zich om de kinderen te
motiveren om te studeren en te werken, een doelstelling die hen later zou
helpen tijdens hun verdere leven.
Alphonse Standaert was aannemer. Hij nam
de administratie van de onderneming voor zijn rekening en werkte samen met zijn
broer Arthur. Arthur Standaert (22 02
1887) wasmetser-aannemer en was getrouwd
met BerthaGryson, geboren te
Dudzele 21 mei 1886 en overleden in Deurle op 29 maart 1988, op 102 jarige
leeftijd.
De vader van Bertha Gryson was
een weduwnaar uit Dudzelemet 3 kinderen: Maria, Ernestine en Bertha.
Maria en Ernestine bleven in Dudzele. Bertha ging mee met haar vader naar
Maldegem waar hij hertrouwde met een weduwe, de moeder van Emma Versluys. Bertha Gryson en Emma Versluys,
echtgenote Désiré De Baere, groeiden dus samen op.Zij hadden geen bloedband, zij
waren stiefzusters. Later is een van de zussen van Bertha Gryson nog bij haar komen wonen
omdat ze ziek werd. Bertha heeft haar verzorgd.
Bertha Gryson
nam op
haar beurt een weeskind in huis, Florent
Van Rie (18 07 1902), gehuwd met Paula Claeys (beiden overleden) waarvan
zij niet wou dat hij ten eeuwige dage de koeien moest wachten maar een beroep
moest leren. Hij werd ook metser en werd als vijfde kind opgevoed en woonde
zelfs gehuwd naast het gezin Standaert-Grysonin de Molenberg. Florent Van Rie was peter van een van haar kleinzonen,
namelijk een van de tweeling, Johan Goethals. Florent Van Rie bleef in de buurt
van zijn weldoeners wonen, Rapenbrugstraat 15, nu Molenberg.
Arthur
en Bertha woonden in deMolenberg, vroeger
Rapenbrugstraat 11. Arthur en Alphonse Standaert
leidden samen een bouwonderneming in Maldegem. Zij hielpen zelfshet stadhuis van Maldegem metsen eind1907 1909, onder leiding van aannemer
Philibert Schleicher, een naam die regelmatig opduikt in de geschiedenis van
ons dorp. De gebroeders A. en A.
Standaert waren dus betrokken bij de bouw van ons stadhuis. Arthur
Standaert was ook jarenlang voorzitter van de katholieke Bond van de gepensioneerden. Na hem kwam de koster René Verhaeghe.
Bertha Gryson was een tijdje lerares speldenwerk in een Maldegemse kantschool (Cuelenaere ?), waar ze naar
eigen zeggen haar ogen had kapot gemaakt. Ze werd meer bijna 103 jaar. In de
analen van Rik Van de Rostyne vind
je verhalen over die kantscholen in Maldegem en eldersdie je de haren ten berge doen rijzen.
Kinderarbeid, -uitbuiting, -sterfte door gebrek aan licht, lucht en voedsel waren
schering en inslag op die scholen. Het waren allesbehalve scholen, eerder
fabrieken waar heel jonge kinderen tewerkgesteld werden voor een hongerloon,
zoals nu in de arme landen.
Alphonse en Arthur hadden een oudere broer: Edmond
Standaert (5 10 1869) aannemer - metser,
hij was getrouwd met Victorina De Meulenaereen ze woonden in de Vakekerkweg 23.
De drie broers scheelden wel wat in leeftijd:1869
(Edmond), 1880 (Alphonse), 1887 (Arthur): Arthur was dus 18 jaar jonger dan
Edmond.
De dochters van Arthur Standaert, Maria,
Antoinette en Godelieve waren heel knappe handvaardige vrouwen. Het
enige zoontje Frans is jong
gestorven.
Maria was getrouwd met
Pierre Verlinde, een zwaantje, een gemotoriseerde agent.
Antoinette Standaert was bediende bij Boekhouder Germain
Vrielynck, de vader van pastoor Jan Vrielynck. Germain Vrielynck was de stichter van het zakenkantoor Vrielynck. Dit zakenkantoor werd later Vrielrynck-Standaert,
omdat August Standaert partner werd in de zaak. Antoinette werkte aanvankelijk eigenlijk bij haar neef August Standaert. Later werd zij secretaresse en huishoudster bij Jan Vrielynck (30 11 1922), enig kind van Germain Vrielynck (16 06 1904) en Jeanne Decock, Brugsesteenweg 170 (mooie woning later van Guido Van Hoorickx en Vera Boes). Jan was pastoor in Nevele, Evergem en Deurle.
Godelieve Standaert was getrouwd met Albert Goethals en was
tot 1960 kapster naast haar drukke huishouden van zes: Chery, Rita, Vera,
Willy, Geert en Johan. Iedereen kende haar, de dames waren toen ook heel
bezorgd om hun uiterlijk en Godelievebezorgde hen een permanent. Later schakelde Godelieve over naar de
breimachine. Haar eigen kinderen en heel veel andere spruiten uit de buurt
droegen degelijke, modieuze pullovers en jassen, getoverd uit de breimachine.
Was het vroeger niet echt gebruikelijk dat een getrouwde vrouw buitenshuis ging
werken, de huisvrouw was meestal creatief en vindingrijk genoeg in het bedenken
van mogelijkheden om het inkomen te vergroten, van toen soms heel grote
gezinnen.
De
naam van de familie Standaert Gryson
duikt nog regelmatig op in het parochieblad. Regelmatig worden er missen
opgedragen ter nagedachtenis, ook voor Jan
Vrielynck, zoon-priester van de familie Vrielynck krijgt in de Maldegemse
parochiekerk nog missen en gebeden naar de hemelpoort.
Tot
zo ver een herinnering aan de familie
Standaert uit de Noordstraat die bij heel veel mensen een blijvende,
positieve indruk heeft gegeven en aan wie met de glimlach wordt teruggedacht.
De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen
van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die
rechtover t Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de heren Geert
Standaert, Louis Posman, de Tuinvogel,Walter Notteboom en Mevrouw Cecile De Baere. Zie ook, beschrijving
Noordstraat in boek Nostalgie naar het levendige dorp. Beschrijving van t
Schooltje in Strobrugge, zie Jaarboeken Het Ambacht.
Bedoeling is
om al de artikels die ik geschreven heb over 'Talent in Maldegem te bundelen
in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u
interesse heeft kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0
486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.
06-03-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
24-02-2015
Bakker Pieter Spelier Deel II.
De
handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in de NOORDSTRAAT.
Deel
II. De Noordstraat deel XIX.
Naast de voormalige
kledingzaak van meester-kleermaker Omer Van Deynse en zijn echtgenote Yvonne Verstuyf was heel lang geleden de Bakkerij Pieter Spelier rechtover het mooie gevelhuis van de familie Blomme (Louis, Paula,
Ivonne Blomme).
Pieter Spelier (1872) was
broodbakker, bijgestaan door zijn echtgenote Sidonie Debevere (1878 1955) in de Noordstraat 84, nu 86.
Zij hadden zes kinderen van
wie er twee als kind overleden, de anderen waren Leopold, Albert, Rachel en
Paula die u ziet op de gezinsfoto van eind jaren 30, de ouders en de vier
kinderen.
De oudste zoon Leopold Spelier (1908 - 1950) werd bakker in Gent en was getrouwd met Elza De Cock. Hij verongelukte op
tweeënveertigjarige leeftijd in de Brugse vaart ter hoogte van de wijk
Vinderhoute in Mariakerke. AlbertSpelier, hun tweede zoon (13 09 1915)
nam de bakkerij over. Hij was oud-strijder, kwam ziek terug van het
strijdtoneel, trouwde met Marie Van Oost
maar stierf enkele weken na het huwelijk in 1945, amper 30 jaar oud.
Pieter Spelier en Sidonie Debevere verloren vier kinderen tijdens hun
leven, wat heel droevig geweest moet zijn voor die mensen.
Dochter RachelSpelier (13 11 1913 - 2000) nam
de handelszaak over en startte een kruidenierswinkel in nummer 86, samen met
haar echtgenoot Emiel Dierick (1914
1993). U kunt hen nog duidelijk herkennen op de huwelijksfoto. In mijn
herinnering waren ze een beetje ouder en voller, maar ze waren echte
commerçanten, vriendelijk, maar afstandelijk en ze hadden een ruime keuze van
kruidenierswaren, groenten en fruit van de beste kwaliteit.
De jongste dochter van
Pieter Spelier, Paula Spelier (15 04
1922- 1998) getrouwd met Jules Van den Driessche (1923 1988), was winkelierster in de Noordstraat nummer
88, tot in 1953. Toen liet het echtpaar een nieuwe grote hoekwoning en zaak
bouwen in de Parklaan, nummer 2.
Jules Van den Driessche was afkomstig van het Vossenhol, uit een gezin van achtkinderen: Florent, Elza, Delphine, Michel, Alma,
Jacques en Lydia.
Lydia Van den Driessche
(1929) was getrouwd met Bakker Willy Verschoore (1930). Zij hadden een bakkerij-patisserie in de Nieuwstraat nummer 21, nu Bakkerij Dhondt.
Wie heeft Lydia niet gekend? Zij was een knappe en vriendelijke dame, terecht trots op haar dochters, Francine
en Cathérine. Jacques Van den Driessche trok naar Sijsele, Alma Van den Driessche
(1924) was getrouwd met mekanieker Albert De Clerck (1923). Zij woonden naast
de vroegere Sobemai, de Société belge des machines
agricoles et industriellesvan de familie van Edelhart
De Lille, kleinzoon van Victor. Elza (1909) was getrouwd met Prudent Vandeveire
en woonde in de Oude Burkelslag, Vossenhol. Florent (1918) was slachter en
woonde in de Bogaardestraat 150. Hij was getrouwd met Denise Edombrecht.
Delphine (1915) was getrouwd met Omer Coene en woonde in de Bogaarde 85 en
tuinbouwer Michel (1917) woonde ook in de Bogaarde, nummer 170. De
kinderenVan den Driesschebleven eigenlijk allemaal een beetje
in dezelfde buurt wonen. Zij vormden een hechte familie die vaak bij elkaar
kwam om iets te vieren of te feesten en bleven betrokken met elkaar.
Jules Van den Driessche en Paula Spelier hadden vijf kinderen, Freddy (1949 23 oktober 2013) getrouwd met reisagente
Theodora Maenhout afkomstig uit Nederland, Eddy (1951), de tweeling Marie-Anne
en Christ (1952) en de jongste Leen (1962). Paula bleef in de ouderlijke woning
samen met haar dochter Leen en kon nog lang genieten van haar kleinkinderen.
Leen woont tot op heden in
het ouderlijk huis in de Parklaan 2.
Zij baatte een WOLBOETIEK Berger du Norduit
in de Noordstraat tot in 1989, in de handelszaak van Carlos De Brée, toen Carlos meer centraal ging met Parfumerie Penelope. Leen Van den
Driessche startte daarna een eigen handelszaak voor het plaatsen van sanitaire blokken
in bouwbedrijven samen met haar echtgenoot Marnix
Foré in de ouderlijke woning, Parklaan 2.
Jules Van den Driessche was handelsreiziger in veevoeders, later bij Groenten- en Fruit Van de Walle in de
Nieuwstraat, nog later in een bloemisterij in Eeklo tot hij zelfstandig een bloemistenzaak startte van alles wat
met namaakbloemen te maken had. Je kon er terecht voor alle
bloemstukbenodigdheden: vazen, potjes, schaaltjes, mandjes, zijden bloemetjes,
strikken, oasis enz.
Aanvankelijk was de handelszaak gevestigd in de bijgebouwen in de
Parklaan en later op het industrieterrein. Zijn zonen Christ en Freddy waren de
zaakvoerders na zijn overlijden in 1988. Hij wasamper 65 jaar oud.
Hij was een goed zakenman, een uitstekend echtgenoot en vader en zeer
sociaalvoelend. Hij offerde samen met zijn vriendelijke echtgenote zijn
vakantieperiode op, om de kleine Maldegemnaartjes een onvergetelijk Chirokamp
te bezorgen als vrijwillige kok in de keuken. Persoonlijk zal ik die man nooit
vergeten. Ik stond in 1967 aan de bushalte op weg om een examen af te leggen.
Ik was een paar minuutjes te laat en zag de bus wegrijden. Ik zal geen autostop
gedaan hebben want dat was toen niet echt gebruikelijk maar Jules Van den
Driessche stopte aan de bushalte en bracht mij tot aan het leslokaal waar de
examens doorgingen. Vroeger was het niet zo simpel om aan vervoer te geraken,
gsm of telefoon hadden we niet, te voet was te ver en niemand was bereid om je
zo maar ergens te brengen. Jules Van den Driessche behoedde mij van een
herexamen en ik zal die man nooit vergeten en het is bijna een halve eeuw
geleden dat ik hem zag. Je hebt zo van die mensen die goud waard zijn voor een
ander.
Een klein stukje
geschiedenis van Bakkerij Pieter Spelier, die wij kennen in de volksmond als Toe
Spliers of later bij Raf Van Hulle.
Bakker Spelier, deel
II. De Noordstraat deel XIX.
Met dank voor de fotos en de informatie aan
Mevrouw Leen Van den Driessche.
Op de oude prentkaart de ouderlijke woning
Spelier, rechtover het gevelhuis van Paula (en Ivonne) Blomme. Fotos van het
gezin Pieter Spelier, trouwfoto van Paula en Rachel Spelier en echtgenoten. De
nieuwe hoekwoning van Jules Van den Driessche, Parklaan nummer 2 en dochtertje
Marie-Anne met haar kleine zus Leen in de sneeuw de Katsweg 1963.
Zie foto Parklaan nummer 2,
daterend van 1974, veertig jaar geleden met
in beeld een Kevertjeen de
melkboer met paard en kar. Ook verdwenen uit het straatbeeld, vroeger was
dit heel gewoon.