Cultuur en leven in Maldegem, interviews en herinneringen.
06-08-2015
Nicole De Vuyst. Deel II.
Van KAPSALON
MURIËLLE
NAAR HAIRSTYLE DE
VUYST in de NOORDSTRAAT. Deel II.
De Noordstraat deel
XX.
Maria Maenhout en Maurits
De Vuyst hadden een handelszaak van kruidenierswaren in
de Noordstraat 129, Maldegem. Zij waren een gezegend echtpaar die al hun
talenten bundelden om vooruit te komen en om glans, geluk en
ondernemingszinte brengen in hun gezin
met vier knappe en levendigedochters.
Rita, Nicole, Anne-Mie en Pascale De Vuyst waren allen verschillend maar elk op
hun manier knap om te zien en boordevol talent.
Eind jaren 60 springt een van de dochters, Nicole De Vuyst op de voorgrond.
Zij was altijd al gefascineerd door haar, vooral door lang haar en wou
creatief bezig zijn met één doelstelling, de vrouw mooier maken en zij
slaagde in haar opzet. Zij volgde eerst een technische opleiding, ging dan
leren voor kapster met leercontract bij Christianne Steyaert in Balgerhoeke, en werkte een jaar in Brussel, bij Marcel Pussy in de buurt van haar oom Marin De Vuyst. Dit jaar in
Brussel was toch een heel avontuur op haar leeftijd, maar zij ging verder naar Parijs om er zes maanden lang te leren
haar knippen bij Chez Maurice, een
zeer drukke en gekende kapperszaak.
Haar knippen en kappen is niet zo eenvoudig. Je moet over een perfecte kennis van de structuur
en type haar kennen. Het haar groeit niet overal op het hoofd even snel, daarom
is bijknippen heel belangrijk. Kappers maken van diverse technieken en
attributen gebruik om het haar voller, steiler of krulliger te laten uitzien. Wassen
lijkt eenvoudig maar producten worden aangepast aan het type haar, droog,
normaal of vet. Massage helpt bovendien om de hoofdhuid gezond te houden. Haar
heeft bovendien een verzorgingsschema nodig om gezond en glanzend te blijven.
Een kapster moet op de hoogte zijn van elk haartype, wat niet zo eenvoudig is.
De shampoo en de verzorgingsproducten moeten van uitstekende kwaliteit zijn,
aangepast aan diverse haarsoorten. En dan volgen de permanenten, de kleuringen,
de blonderingen en de Waxx Wave permanent die meer volume gaf, zonder krullen.
Ook hier speelt het haartype een rol en de keuze van de producten moet voor
elke haartype aansluitend zijn. Dan pas kan men het haar effectief in model
brengen, aangepast aan het uiterlijk, de levensstijl, de leeftijd, de
lichaamslengte, de haarkleur en de vorm van het gezicht.
Een behoorlijk dosis kennis, inzicht en vaardigheid
is hier mee gemoeid. Een kapper kan met de nodige expertise en een arsenaal
apparaten en attributen de optimale look van elk type verwezenlijken. Soms
verlangen de klanten een speciale opmaak van het haar bij bijzondere
gelegenheden. Vlechten al dan niet versierd, chignons, knotten, spiralen,
strengen, krullen vergen ervaring en deskundigheid van de kapper.
Het kappersvak is geen eenvoudig beroep, het vergt
inzicht en verantwoordelijkheid tegenover de klant. Men moet over een
behoorlijke dosis zelfvertrouwen, flexibiliteit, vriendelijkheid, hoffelijkheid
en energie beschikken om een zaak op te starten en het vol te houden. Bovendien
vergt de job veel lichaamskracht, de hele dag rechtstaan en urenlang knippen en
brushen zijn lastig.
Nicole De Vuyst had al op 21 jarige leeftijd, ervaring
en voldoende zelfvertrouwen om in 1972
haar eerste KAPSALON MURIËLLE te
openen vooraan in het ouderlijk huis. De kruidenierswinkel van Emma Versluys en
Maria Maenhout, werd omgetoverd tot een smaakvol, modern en gezellig kapsalon.
Op de trouwfoto 1974 kan je de frêle, blonde en
knappe Nicole De Vuyst zien die straalt naar haar toekomstige echtgenoot en op
de achtergrond kan je nog het behangpapier merken, de hoofdkleur was oranje,
oranje kussens in de rieten zeteltjes in de wachtzaal, oranje motieven op de
muren en veel spiegels en atmosfeer.
Op de foto samen met haar geliefde vader staat ze
voor haar eerste salon op weg naar de kerk. Bij de buren herken je Godelieve Standaert, Charline Debbaut en de
echtgenote van fietsenhandelaar Albert De Zutter, Anna Steyaert.
Van bij t begin kon Nicole haar verworven kennis
en vaardigheid toepassen op haar klanten in haar eigen salon, die onmiddellijk
een succes werd. Ze trouwde twee jaar later, 17 oktober 1974, dus in 2014
precies 40 jaar geleden met een knappe jongeman, Eddy Steyaert, die meteen haar
enthousiasme voor de zaak deelde.
Waren het aanvankelijk dames die zij in de watten
legde, langzamerhand kwam er ook een herenpubliek die interesse had voor een
knip- volume- en verzorgingssessie.
In 1976 kocht zij aan de overkant het huis nummer 126. In 126 hadden schoenmaker Aaron De Backer (1887) en Judith De Baere nog gewoond. Het huis
werd vooraan gerenoveerd tot modieus kapsalon en achteraan tot woning met
prachtig zicht op een diepe en weelderige tuin. In 1977 werd het gezin verrijkt
met een tweeling Mathieu en Melanie.
Een druk klantenbestand en een gezin leiden en
draaiende houden was niet altijd even gemakkelijk maar Nicole was moedig, sterk
en kreeg hulp van allen die van haar hielden. Achter elke onderneming schuilt
de kracht en het talent van de partner die meestal niet in de schijnwerpers
staat t.t.z. zichtbaar is.
In 1988 kocht zij nog een huis in de Noordstraat aan elektricien Robert Ronse. Het huisnummer 124 was
vroeger bewoond door Valère De Backer, zoon van Aaron. De meeste mannen lieten zich scheren en knippen bij Kapper Valère De Backer (1921), echtgenoot van Marcella Bonne in de Noordstraat 124. Door het uitstalraam kon je
de bedrijvigheid gadeslaan, de kappersstoel, de kussentjes voor het achterhoofd
en die scherpe scheermessen vormden een boeiend en merkwaardig toneel. Als kind
was het onvoorstelbaar en ontzagwekkend dat een man zich met die
huiveringwekkende scherpe messen in het geschuimde zeep gezicht liet bewerken.
Waar kapper Valère De Backer jarenlang zijn beroep uitoefende toverde
Nicole De Vuyst een in
het oog springend, esthetische zaak. De benedenverdieping met markante gevel was
haar handelszaak HAIRSTYLE DE VUYST
en op de eerste verdieping was een
appartement met groot raam dat uitzicht gaf op de hele Noordstraat. Het is een
van de mooiste gebouwen in dat brede deel van de Noordstraat. We naderen
intussen de hoek van de Oude Aardenburgse Weg, waar je ooit in t café t Nachtlichtje
en in het café Bonanza je dorst kon lessen.
Intussen zat Nicole nooit stil, haar trendy kapsalon draaide op volle
toeren, zij volgde bijscholingen en congressen om op de hoogte te blijven van
alle nieuwe snufjes en trends in Parijs,
Londen, Italië en Schotland.
Bovendien zette zij zich jarenlang in voor haar geliefde Noordstraat. Er werd kermis gevierd, er was de
legendarische braderie eind
mei/begin juni in de Noordstraat die heel veel volk lokte, er waren de
kerstdagen die alle handelszaken deden schitteren met een mooie
kerstverlichting en muziek in alle winkels, dank zij Nicole De Vuyst en andere initiatiefnemers die het in zich hadden
zich in te zetten voor hun zaak maar ook voor hun winkelstraat, de Noordstraat
met tal van activiteiten waaronder de braderie.
In 1986 startten de zaakvoerders van de Noordstraat met hun braderie in de
Noordstraat en in 1996 vierden zijn het tienjarige bestaan van dit evenement in
samenwerking met de Dag van het Park wat telkens enorme energie,
verbeeldingskracht en inspanningen met zich meebracht voor de organisatoren om
telkens weer nieuwe mogelijkheden en scenarios te presenteren. Maar zij
maalden er niet om, het grootscheepse publiek, de vlotte straatverkoop, de
animaties en evenementen er rond brachten volk, blijdschap en tevredenheid bij
iedereen.
En dat is eigenlijk het enige wat telt in het leven van een mens, blij
zijn, vrolijk zijn, samenkomen, genieten van alles wat het leven biedt en af en
toe eens iets kunnen kopen aan een matige prijs.
Met nostalgie denken we terug aan de verdwenen handelszaken, waar de
zaakvoerders enthousiast en hoopvol hun zaak startten en toch moesten sluiten
door een of andere omstandigheid. Chokado
van Martine en Geert Lameire-Verstuyf in de Oude Aardenburgseweg maar toch
aan het rond puntje in de Noordstraat. Heerlijke chocolade, prachtige
verpakkingen en snoep die je nu nog doen watertanden. Perlège, chocolade en tearoom, de prachtige kleren in Chloé Noordstraat 32, en in nummer 23 Kledingzaak
Tucàn,Fotostudio Els (Caboor) in nummer 36, Tearoom Pluk de Dag in nummer 103, Juwelen
en uurwerkenDe Lille, t Hoeveke nummer 91, in het Oud
Jeugdhuis was zelfs een vis- en
traiteurzaak Van Mullem, nummer 53.
Aan handelszaken uitgebaat door een goed team dynamische zakenlui was in
de handelskilometer geen gebrek.
Met dank voor de informatie aan de dames C. en A.
Debbaut en N. De Vuyst.
Hairstyle De Vuyst. Deel II. De
Noordstraat deel XX.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
06-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
Maria Maenhout en Maurits De Vuyst, kruidenierswaren.
DE KRUIDENIERSWINKEL van MAURITS DE VUYST en
MARIA MAENHOUTin de NOORDSTRAAT,
nummer 129.
Iedereen herinnert zich nog Maurits De Vuyst (08 10 1924) en Maria Maenhout (03 05 1923) die de laatste vijftig
jaar een huis betrokken naast de kledingzaak t Schortje, nu de praktijk van tandarts M. Smitz.
Deze handelszaak werd voordien uitgebaat door Désiré en Emma De Baere Versluys en werd gekocht
door Maurits De Vuyst en Maria Maenhout in 1963, meer
dan een halve eeuw geleden.
Maria Maenhout groeide
op met broers en zus in de Rookalseide of Strobrugge in het huis dat
gelegen lag tussen de vroegere woningen van Henri Posman en Gabriëlla
Raeman (nu An Posman) en de woning van Remi
Cromheecke en Martha Van den Abeele, rechtover het huidige uitvaartcentrum
Van Nieuwkerke, de Nachtzon.
Maria leerde naaien en was een ondernemende en hulpvaardige naaister.
Zij was een hartelijke vrouw die je hart stal door haar vriendelijkheid en
belangstelling, zodra je haar leerde kennen. Maria Maenhout ontmoette de
kleermaker Maurits De Vuyst (Waarschoot
1924) en zij vormden meteen een goed team. Hij knipte en rijgde de stof voor herenpakken
en Maria naaide verwoed alles aan elkaar.
Maria Maenhout en haar echtgenoot trouwden in bij haar ouders in 1947in de Aardenburgkalseide 297. Haar vader was de schrijnwerker Hendrik Maenhout (1893) en haar moeder Esther Roose (1898).
De andere vier kinderen waren: vlasbewerker Edgard Maenhout (1920), getrouwd met Suzanne De Lille en zij
woonden een tijdlang in de Noordstraat 7, bij haar ouders, bakker Camiel De
Lille (1878) en Emilia Van Kerkhove.Suzanne was dus de zus van bakker Bonaventura De Lille.
Georges Maenhout
(1927) was vlasbewerker en trouwde met Lieve Blankaert, zij trokken naar Eeklo.
Charline
Maenhout (1939) was getrouwd met metaalbewerker Medard Bleyaert (1936) uit de
Thijskensstraat 64. Medard was de broer van Erna Bleyaert die jarenlang onderwijzeres was bij de Zusters Maricolen.
Etienne Maenhout trouwde
met Jeanine De Ceuninck. Jeanine woont nu in de Lazarusbron. Maria Maenhout
kwam dus uit een gezin van vijf.
Maurits De Vuyst was
afkomstig van Waarschoot-Beke en belandde in Adegem. Zijn ouders waren Emiel De Vuyst en Martha Gobeyn. Hij had
drie zussen en twee broers.
Agnes De Vuyst was
getrouwd met Medard De Clerck, Hilda
De Vuyst was getrouwd met Guido Missiaen,
Cecile De Vuyst trouwde met Wilfried
Bral uit Adegem, Noël De Vuyst
trouwde met Magdalena Van Heule en Marin
De Vuyst, de jongste was getrouwd met Rosanne Matthys en zij trokken naar Brussel.
Het was een behoorlijk hechte familie die regelmatig samenkwam en
feestvierde als een van de kinderen in het huwelijk trad of bij andere
gelegenheden.
Maria Maenhout en Maurits De Vuyst gingen nadien in de
Aardenburgkalseide nummer 13 wonen.
De oudste dochter van Maria en Maurits, Rita werd geboren in 1948. Daarna kwam het gezin meer naar het
centrum wonen, in de Oude Aardenburgseweg en ze kregen er een tweede dochtertje
Nicole (1951).
Daarna kwamen ze in de Noordstraat wonen in een kruideniers- en
schoolgeriefwinkeltje tussen bakker
Pieter Spelier en een woonhuis ooit bewoond
door het echtpaar buschauffeur Juliaan Verstuyf (1919) en Jozina De Baets
(1928) die een melkronde deed.
De winkel van Maria Maenhout werd bevoorraad door handelsreiziger Jules Van den Driessche die toen werkte
voor de groothandel Van de Walle uit de Nieuwstraat. Het was in de tijd waar de
grote dozen snoep Macintosh op de markt kwamen en Maria Maenhout liet iedereen
proeven van die heerlijke bonbons in plaats van te verkopen. Toen kregen
Maurits en Maria er een derde dochtertje bij Anne-Mie. Maurits was nog altijd kleermaker en tussen de handelsactiviteiten
door, naaide de energieke Maria ook nog voor andere mensen. De kinderen zaten
in de huiskamer en luisterden mee naar de prachtige luisterverhalen of
hoorspelen op de radio. Maurits hield van die verhalen.
Tenslotte kochten Maria Maenhout en Maurits De Vuyst de eigendom quasi
er rechtover, de kruidenierszaak van Désiré en Emma De Baere Versluys in
1963. Het was een lage maar behoorlijk brede woning, kruidenierwinkel aan de
ene kant, woning aan de andere kant. De eigendom liep tot aan de Dreef wat wel
mogelijkheden schiep. En zoals dikwijls gebeurt, een nieuwe woning betekent een
nieuw leven, er kwam een vierde dochtertje, Pascale.
Het gezin was compleet. Zij hadden
vier dochters, telkens geboren in een andere woning. De woning die zij
verlieten quasi rechtover werd verkocht en gerenoveerd door Emiel Dierick (1913-2000)
en Rachel Spelier (1914-1993), later door de familie René Leloup.
Toen confectiekledij meer en meer hun intrede deed waren Maria en
Maurits vindingrijk en creatief genoeg om op een andere manier brood op de
plank te brengen voor hun groot gezin. Maurits werd metaalbewerker bij de firma Bekaert, hij werd een soort navolging
van kerkbaljuw of pijke in de kerk
tijdens bepaalde ceremonieën en hij onderhield de kloostertuinen bij de Zusters Maricolen als waren het zijn eigen
terreinen. Bovendien was hij de bezieler en de gangmaker van compost - tuinieren in Maldegem, organiseerde spreekbeurten en
informatievergaderingen, hij was als het ware de stichter van het containerpark, tuin- en herbruikbaar
afval en goederen sorteren en verwerken.
Hij was een enthousiast voorganger van de ideeën die de organisatie Transitie naar voor brengt om de mensen
aan te sporen anders te gaan leven in de toekomst.
Bovendien speelde en leefde Maurits voor het toneel in Maldegem. Hij speelde mee in toneelstukken en spoorde
anderen aan om in de vreugde van het toneelspel te delen. Zijn enthousiasme
zette anderen aan om ook deel te nemen aan toneelstukken of toch tenminste naar
de opvoeringen te komen kijken. Tot in de jaren 70 werden heel regelmatig
toneelstukken opgevoerd door allerlei toneelgroepen en trokken zij volle zalen.
Maurits was een diepgelovig man,
getekend door de oorlog kwam hij als
gewezen krijgsgevangene terug naar Maldegem, waar hij maandenlang niet meer kon
eten als gevolg van het aanhoudend gebrek aan voedsel in de kampen. Niemand die
de oorlogsgruwel heeft meegemaakt kan weten en voelen wat soldaten in
oorlogstijd meemaken en hoe zij het klaarspelen om het te verwerken. Maurits
sprak er zelden over maar toen hij heel erg ziek werd op tweeënzeventigjarige
leeftijd, kwamen die verhalen over zijn angsten en ontberingen tijdens de
oorlog weer naar boven. De oorlog had elke ambitie die hij had als jongeman
gedood maar hij had nooit iets laten merken.
Samen met zijn positieve, altijd opgewekte echtgenote, spartelden zij er
zich door met de middelen die zij hadden en de werkaanbiedingen ging Maurits
nooit uit de weg. De kinderen kregen alles wat zij nodig hadden en Maria kon
elk kledingstuk die de knappe dochtertjes zagen schitteren in boetiekjes in
Knokke of in Brugge, perfect namaken. Hun vier oogappeltjes liepen er altijd
als prinsessen bij. Maria ging een stuk stof halen bij de buren in t Schortje,
tekende het patroon, knipte, rijgde en naaide alles aan elkaar en de meisjes
konden pronken methun exclusief rokje,
jurkje of mantelpakje. Misschien had het echtpaar het niet altijd breed maar
zij straalden een zekere fierheid en positief dynamisme uit, die zij doorgaven aan
hun dochters.
Hun laatste eigendom nummer 129, grensde aan de ene kant aan t
Schortje, aan de andere kant aan het mooie gevelhuis Villa Roggen, eigendom van
Pieter (Philibert)
Roggen en zijn echtgenote Pharaïlde Bert, toen Noordstraat 131, vader
van Elva, Blanca en Yvonna Roggen. Ernaast woonden Elva Roggen en Adelin De
Sutter, bediende bij de firma Dalle.
Ondernemingstalent in Maldegem? Sommige mensen zijn gezegend met
speciale gaven en halen het onderste uit de kan. Zij hebben mogelijkheden, moed
en doorzettingsvermogen en ze bereiken wat ze willen voor hen zelf, voor hun
gezin en in de kinderen zien zij of hun levenswijze succes had. Zo te zien
hebben Maria Maenhout en Maurits De Vuyst heel erg hun best gedaan, om alles te
doen wat ze konden, met blijdschap, vrolijkheid en optimisme.
Met dank voor de info aan de dames C. en A. Debbaut, Nicole en Rita De
Vuyst.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
06-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
05-08-2015
Nicole De Vuyst. Deel III. OXFAM
Van
KAPSALON MURIËLLE naar HAIRSTYLE DE VUYST in de NOORDSTRAAT.
Deel
III. De Noordstraat deel XXI.
Nicole De Vuyst verleende haar medewerking bij de organisatie van
diverse modeshows waar de gelegenheidsmannequins
schitterden met smaakvolle kleren en prachtige haarkapsels.
Op de foto loopt een stralende Liliane
De Vreeze, echtgenote van Siegfried De Mey, de moeder van Patricia De Mey
met een breedgerande hoed en modieus pakje op de catwalk.
Tijdens de braderie in de
Noordstraat kon iedereen genieten van een Mini Hair- en Modeshow en aangemoedigd door voormalig schepen Remi De Jaeger breidden de organisatoren
de voorstelling uit.
Vanaf 1990 organiseerde Nicole in samenwerking met tientallen andere
handelszaken, diverse Hair- en Modeshows
in Den Hoogen Pad in Adegem, waar het cultureel centrum werd herschapen tot
een modetempel. Elke show betekende
een gigantisch succes voor de honderden toeschouwers, de tientallen deelnemende
geparfumeerde en gemaquilleerde (Penelope)
modellen gesierd met prachtige juwelenvan Lut De Lille, met
moderne, sportieve en klassieke creaties van Try Out, Diffrent, Girita Coco, Domino, Bawi, Doremi, Public Creato,
Rommel, Lingerie en bed- en badmode Sheilla en Burtline, bruidskledij
Ellen, leder en daim van Bugatti,
brillen en zonnebrillen van Optiek Coens,
voor de allerkleinsten Doremi van
Marianne Eliasen TouTonne van Sophie Van de Keere en
allen getooid met bijpassende schoenen en handtassen. De show werd geleid door
ceremoniemeester D. Van Nieuwkerke
en vervolledigd met danssessies van de balletschool van dansfenomeen Miranda Crul. Ondertussen kreeg het
publiek een hapje en een drankje aangeboden door WijnenVan den Bossche, Café
De Gouden Leeuw en Voeding Martine Verstuyf. Prijzen werden uitgedeeld door
Magic Travel en de feestzaal werd
omgetoverd toteen bloemenparadijs door
BloemenVan Gucht-Dauwe.
In maart 2005 organiseerde Nicole De Vuyst een spetterend mode- en haarspektakel in het Godshuis in Sint-Laureins waar de mensen konden genieten van
een grandioos schouwspel van knappe mensen, uitgedost in modieuze kleren en opgemaakt
en gekapt door Nicole De Vuyst bijgestaan
door een groot aantal zaakvoerders, die zij kon enthousiast maken voor
spraakmakende ideeën.
Het zakentalent, de levensvreugde, het optimisme, het dynamisme had zij
van haar ouders, tenvolle gesteund door haar gezin.
In de jaren 70 startte haar echtgenoot Eddy Steyaert een schoenwinkel Italy op de hoek (waar
vroeger een herberg was), waar je voor aanvaardbare prijzen prachtige en
degelijke schoenen vooral van t merk Prada
kon aanschaffen. Het was interessant want de vroegere schoenhandels verdwenen
een voor een in de Noordstraat. De winkel was goed gelegen, met ruime
parkeergelegenheid en trok veel klanten.
Kortom Nicole De Vuyst had 40
jaar lang een van de beste kapsalons in Maldegem en omstreken en dit betekende
meteen een meerwaarde in de handelskilometer. Toen de renovatiewerken in de Noordstraat
veel te lang duurden en het eenrichtingsverkeer werd ingevoerd, werd het tijd
voor een andere locatie.
Nicole De Vuyst verhuurde haar mooi en goedgelegen kapsalon aan de WERELDWINKEL OXFAM, die meteen een
breed assortiment handelswaren van Oxfam Fair Trade kon uitstallen in een aantrekkelijke
zaak.
Wie de eerlijke handel wil steunen kan er op woensdag en zaterdag
terecht om heerlijke chocolade, koffie, thee, suiker, rijst, choco, honing allerlei gezonde voedingswaren, wijnen,
aperitieven, frisdrank en prachtige, handmade snuisterijen, handtassen en
andere lederwaren, unieke sjaals, schoolgerief, speelgoed, kopjes en
theekannetjes, schalen en kommen te kopen uit alle arme landen van de wereld.
Oxfam-Wereldwinkels
zijn niet alleen speciaalzaken voor kwaliteitsproducten van eerlijke handel.
Elke winkel is ook een informatiecentrum én een ontmoetingsplaats voor iedereen
die werk wil maken van een meer rechtvaardige wereld.
Hairstyle De Vuyst kwam terecht
op een betere locatie in de Westeindestraat 125 en Nicole De Vuyst gaf de
fakkel door aan haar dochter Melanie
Steyaert, die de preselectie van de Goldwell
Colour Zoom 2015 won. Van 2 tot 8 oktober neemt de bekende kapster Melanie Steyaert deel aan de finale van
een bekende kapperswedstijd in Las Vegas.
www.hairstyle-de-vuyst.be. Een Maldegemse
vertegenwoordigt België in de Verenigde Staten, een gegeven waar we fier op
zijn.
Naast de Wereldwinkel Oxfam
wereldwinkel heeft Nicole De Vuyst, haar tweede kapsalon
omgetoverd tot een huiselijke, gezellige, waardevolle warme thuis voor haar en
haar gezin. Zij heeft zich een paar jaar geleden, tijdens een onverwachte,
onbarmhartige ziekte kunnen bezinnen en zij beseft intussen dat zij nu ook moet
leren genieten van andere dingen samen met haar echtgenoot. Haar mooie woning
verfraaien, prachtige voorwerpen verzamelen en onderhouden, voor de
kleinkinderen zorgen, de volwassen kinderen bijstaan in geval van nood en tijdens
buitenlandse reizen nieuwe ideeën opdoen, om tenslotte thuis te komen en te relaxen
in haar mooie orangerie met heel veel voorwerpen uit de tijd van toen en
uitzicht op een brede, groene long, praktisch in het centrum van ons dorp.
In de gevelrij van Nicole De Vuyst staan talrijke handelszaken met een geschiedenis. De huisnummers zijn in de loop der jaren veranderd, dus kunnen enigszins
afwijken, maar de vernoemde personen hebben er gewoond of wonen er nog. De woning van schrijnwerker René De Meulenaere nr. 100, en van aannemer
Alphonse Standaert nr. 102. Schoenmakerij Louis Claeys en de kleermaker Remi
Claeys die later verhuisd is naar de Stationsstraat 7 (nu Sportwinkel Vyncke), werd
later Stovenwinkel G. Steyaert, nu Advocaten kantoor van Karim Hermie en Leer@lot,
praktische leer- en huiswerkbegeleiding van L. Dhont in nummer 106.
Kinderkledij van Cécile
Elias - De Baere, dochter van Jozef De Baere, staat
nu leeg. Het kruidenierswinkeltje nummer 108 van Regina
Cauwels en Hubert De Lange is mooi gerenoveerd. Daar is een woonhuis tussen
en dan volgt de gevel van bakker Marcel
Maertens en Jenny De Lille, nummer 112, voorafgegaan door een woonhuis. In diezelfde huizenstrook was er de handelszaak van boter en eieren van Alfred Roete (1867) en Judith
Geirnaert, later namen zoon Georges
Roete (1913) en Maria Van Eenaeme die handelszaak over.
Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer
Julien De Brabander (1916) en Irena Vlaeminck (1819) met hun twee heel
knappe dochters, Linda en Danny.
Het woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt afgebakend
door een toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.
Daarna woonde Germanus Verstuyf
(1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa Verstuyf,
kinderen van Alfons Verstuyf, vervoerdienst. Nu staat daar een mooi modern
woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse.
Daarna volgen Hairstyle De Vuyst, nu OXFAM WERELDWINKEL en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast
Nicole wasde slagerij vanAlfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck,
Noordstraat 132, later bewoond door Luc Ardeel en Monique. Er was daar ooit een
viswinkel. Het woonhuis van wijlen Marc De Wulf en Nicole Savat is naast de winkel met
zwarte gevel waar interieurstylist Geoffroy Van Hulle meubels en siervoorwerpen
presenteerde. Deze woning werd verkocht
en wordt gerenoveerd door een koppeltje uit Moerhuize? Naast Nicole Savat
hadden de ouders van Annie De Backere,
echtgenote Karel De Bolster er hun woonplaats nummer 130. Daarna woonden de metser
Victor Lams (20 06 1908) en zijn echtgenote Maria Naert (15 05 1910), de grootouders
van kinesist Kurt Lams, die er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere
ingelegde haring. Momenteel staat er een mooi groot appartementsgebouw met
onderaan kapsalon, Annelores Creation, maar dat is eigenlijk Oude
Aardenburgseweg.Verder woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was
de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde Bourgonjon, Noordstraat 136. Op
de hoek woonden veevoederhandelaar Arnold
Martens (1896) en winkelierster Alice Standaert, Noordstraat 140 toen,
Alice Standaert was de zuster van de bekende bakker Cyriel uit het midden van
de Noordstraat. De woning van Arnold Martens Standaert zou vroeger een bakkerij geweest zijn. Arnold
Martens was familie van slager Filip, Gino, Guido, vorige generatie Odiel en
Odette Martens.
Bijna
rechtoverhetvoormalige Kapsalon Hairstyle De Vuyst,
woonden de schrijnwerker
Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur Willems
(nummer 28), in nummer143. Camiel werd
opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René, Nicole Van Canneyt
nam de handelszaak van haar vader over en haar zoon, Geoffroy Vanhulle liet en
laat intussen zijn verbeelding spreken in aantrekkelijke interieurs die overal
ter wereld woningen verfraaien. Home
Store Van Canneyt groeit en bloeit. Het gebouwencomplex is een pareltje
voor de brede Noordstraat, intussen nummers 143 147, met mogelijk nog
uitbreidingen.
In de richting van t Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn
echtgenote Alida De Loof en hun zoon
Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey. In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert
Ronse (1913) volgde hem op, was ook elektricien en verkocht televisies en
radios. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan, nummer 137 Retouches
Naald en Draad.
Dank zij het ondernemingstalent en het doorzettingsvermogen van heel
veel Noordstraat bewoners, groeiden en bloeiden ambacht en nijverheid in dit
deel van Maldegem, die aantrekkelijk was voor alle Maldegemnaars maar die ook
druk bezocht werd door heel veel klanten uit de omliggende gemeenten en uit
Nederland. De Noordstraat is lang en breed en blijft de trots van de bewoners,
mede dank zij hen die hun gevels goed onderhouden en verfraaien.
Met dank voor de info en
fotos aan Nicole en Rita De Vuyst.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1.
Ook te koop in Oxfam Wereldwinkel.
05-08-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
03-07-2015
Vital Van Landegem, Noordstraat.
De
ondernemingszin van
VITAL
VAN LANDEGEM in de Noordstraat.
De
Noordstraat deel XVII.
Het Molentje in Maldegem roept beelden op van de Molen, van
kleine en grote handelszaken en bedrijven in een drukke handelskilometer maar
is ook verbonden aan een bijzondere bedrijvigheid die talrijke huisvaders er
uitoefenden en er goed hun brood mee verdienden.
Vee- , varkens-, biggen- en kolenhandelaars, zelfs landbouwers waren
vertegenwoordigd in talrijke gezinnen in de Noordstraat. Waar dit nu onmogelijk
is, was toen wel mogelijk.
In de richting van t
Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens, zijn echtgenote Alida
De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey.
In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert
Ronse (1913) volgde hem op, was elektricien en verkocht televisies en radios.
Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad.
Naast de zagerij van de gebroeders Verstringe (waar nu Stijn Timmerman
woont, de zoon van Louis Timmerman), later ijzerhandelaar August Lapin richting
centrum, woonden Roger Timmerman en Alix Meneve, ernaast Omer Meneve, later
Pruiken Maurits Meneve, dan Richard en Christian De Meulenaere. Richard De
Meulenaere was voorzitter van het comité van Molentjeskermis en werd opgevolgd
door Denis Posman. Op die hoek zou er ooit nog een herberg geweest zijn.
Dan volgde de brede woning van varkenshandelaar VITAL VAN LANDEGEM.
Talrijke energieke mannen zoals
Vital Van Landegem trokken van vier uur s morgens op pad naar alle windstreken
op zoek naar varkens, zeugen, schapen en biggen, om te kopen, te verkopen en te
leveren. Het was heel zwaar maar loon gevend werk.
Vital Van Landegem heeft er
altijd zijn boterham goed mee verdiend en kon er goed zijn gezin van
onderhouden. Vital was een gedreven veehandelaar. Hij kocht en verkocht biggen,
zeugen en schapen. Hij ging die s morgens halen in Meetkerke, Jabbeke, Blankenberge
tot in Oostende. Hij had een druk en interessant maar zwaar en vermoeiend leven,
bijna zeven dagen op zeven.
Hij was rijden en reizen gewoon
en hij geniet nog altijd van zijn autoritjes langs Vlaamse wegen, want hij kent
alle wegen blindelings.
Vital
(11 12 1923) was de zoon vanHonoré Van Landegem (02 08 1892) en Céline
Van Landegem, geboren in Rijsel op 7 december 1900. Hij had een oudere
broer Georges, twee jongere broers Charles en Willy en een zus Jeanine (1934). De
kinderen Van Landegem waren allen zeer knap en ondernemend. Ze bleven in de
buurt of in de Noordstraat wonen en ze kwamen vaak bij elkaar. Je zag hen
regelmatig.
Zijn ouders woonden in het
breedste deel van de Noordstraat in nummer 182 toen, rechtover Theofiel Derijcke
en Elvira Derijcke en de stovenwinkel van Lucien Derijcke.
In dit
brede huis met twee garages was de ouderlijke woning van Vital Van Landegem. De dochter van drankleverancier
Charles, Céline heeft nog samen met haar man Romain Goethals (1939) de historische herberg Velodroom nu
Filosoof in het begin van de Noordstraat open gehouden en nadien de
drankcentrale in de Bloemestraat. Willy Van Landegem was taxi- en buschauffeur
en had een dochter Vanessa, die een manege runde.
De achtertuin van de ouderlijke
woning van Vital, dus van Honoré en Céline Van Landegem, kwam uit op het
terrein van Ferdinand Posman en Emma Van den Abeele. Deze strook van de
Noordstraat liep dus niet door tot aan de Edebeek, maar werd begrensd door de
woonhuizen langs de Oude Aardenburgseweg, die een speelterrein was voor alle
kinderen uit de buurt.
Vital was een fervent voetballer
en topschutter bij voetbalclub Melda
in Maldegem en schoenmaker René Posman
maakte de eerste voetbalschoenen voor
Vital, die kostten hem zijn hele spaarpot, 125 frank. Dit moet eind jaren dertig geweest zijn. Dit was toen
een behoorlijke som.
Vital
trouwde op 11 december 1948 met Lydie Geernaert (06 02 1924) dochter van Marcel
en Ursula Van Parys en zus van Valeer Geernaert. Vital en Lydie waren twee knappe mensen,
dat kan je nu nog zien trouwens, ze stralen distinctie uit.
Marcel Geernaert was een
gekend man in Maldegem. In 1926 bouwde hij de draaiende miniatuurmolen bijna zo
groot als de echte, gemonteerd op een platte wagen, voor de stoet tijdens de kermis of ter gelegenheid van de viering van twee
honderdjarigen. De foto komt uit een fotoreportage die gemaakt werd ter gelegenheid van
het uitgaan van de stoet op 6 april 1953 (tweede Paasdag) waarbij de twee
honderdjarigen Pelagie Clyncke, (°Maldegem 03.12.1852) en Clémence Buysse, (°Maldegem
26.03.1853) werden gevierd.
De vader van Lydie was een zeer handige
schrijnwerker, die er zelfs in slaagde een van de eerste mooie wagens te
monteren op een onderstel. Hij monteerde houten autobussen op een carrosserie.
De vader van Marcel, dus de
grootvader van Lydie en Valeer was Louis Geernaert,
timmerman, herbergier en stichter van het eerste kermis comité in t Molentje
in 1894. Toen de Noordstraat en de Oude Aardenburgseweg verbonden werden met de
Vakebuurtstraat, was er zelfs sprake van om die laan naar Louis Geernaert te
noemen, maar het werd de Gidsenlaan.
De echtgenote van Vital werkte
bij Metalunion (nu De Spar-De Linde) op de markt voor haar huwelijk.
Vital en Lydie hadden een zoon Marc geboren in 1949, getrouwd met de
beeldschone Tatiana Van Quaethem uit de Parklaan, Maldegem. Marc en Tatiana
hebben twee zonen Kristof en Nicolas
en zij zijn de grootouders van een jongen Tristan
en van een meisje Jelena.
Jelena en Tatiana, mooie
Russische namen die verwijzen naar de Russische roots van de moeder van
Tatiana. Vital en Lydie zijn dus al overgrootouders. Vital, Marc, Kristof en
Tristan vormen een mooi viergeslacht in mannelijke lijn.
Op de fotos in bijlage zie
je Vital Van Landegem en zijn echtgenote Lydie Geernaert als pas getrouwd en
gelukkig koppel. Nu zijn ze nog altijd een gelukkig koppel en 67 jaar getrouwd in 2015.
Op de foto met hun
kleinzoon Tristan in de armen en het viergeslacht Vital, Marc, Kristof en
Tristan Van Landegem.
De fotos van de molen gemonteerd op een wagen in de
stoet en van de mooie luxewagen zijn kunstwerken van de vader vanLydie Geernaert.
De foto van de
stoet komt uit de privécollectie van Maldegemnaar Luc Verheire.
Vital als
voetballer tussen twee bekende Maldegemnaren.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd.
Indien u interesse
heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23 euro op
het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363
7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien u ver
buiten Maldegem woont)
03-07-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
17-06-2015
TALENT in MALDEGEM. BOEK IV. M. Posman
17-06-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
16-06-2015
Home Store Van Canneyt, de Noordstraat.
De handelszaak
van meubelmaker Camiel VAN CANNEYT(13 06 1881 - 1933) in de NOORDSTRAAT, nummer 143
toen.
De Noordstraat
deel XXXI.
We situeren
meubelmaker Camiel Van Canneyt (13
06 1881 - 1933 of 1937) en zijn echtgenote Maria
Willems in de Noordstraat nummer 143 toen, in Maldegem. Maria Willems was
de zus van schrijnwerker-meubelmaker-kunstenaar Arthur Willems (1891) en de
schoonzus van Fernande Durand, Noordstraat 25. De kinderen van Arthur en Fernande,
Edith, Henriëtte en René waren dus de nichtjes en de neef van de kinderen van Camiel
Van Canneyt en zij woonden in het mooi gevelhuisje naast de voormalige huishoudschool,
meer naar het centrum. Camiel Van Canneyt en Maria Willems hadden twee zonen en een
dochter, René (1912), Remi (1916) en Paula (18 02 1925). Camiel was heel een
heel handige schrijnwerker en timmerman en vele leerjongens hebben bij hem het
ambacht geleerd.
Zoon RemiVan Canneyt (1916 - 1978), geboren in
de Noordstraat nummer 129, trouwde met Maria Cromheecke uit Moerhuize.
Maria Cromheecke was
de dochter van vlashandelaar Theofiel Cromheecke (29 januari 1880) uit de Ouden
Aardenburgseweg (Fortuinstraat) 30 en Marie-Louise De Smet die in het huis
woonden rechtover het huidige verblijf van de bekende schrijver Paul De
Wispelaere in Moerhuize. Marie-Louise De Smet werd 98 jaar.
Theofiel
en Marie-Louise hadden vier kinderen: Elza, Maria, Rachel en Achilles
Cromheecke. Nathalie Cromheecke, de zus van Theofiel had een herberg waar het
café van Emiel De Sloovere en het laatst het Populierenhof werden uitgebaat in
Moerhuize. De zus van Maria, Elza Cromheecke
werd onlangs nog, op 29 juli 2014 gevierd als honderdjarige in het RVC de
Tilia, haar echtgenoot Marchel De Krijger werd bijna 100 jaar. Hij is overleden
op 13 januari 2015 en is geboren in St-Kruis Nederland op 9 maart 1915. Elza en
Marchel hadden twee kinderen Lutgarde en Alex, die zorgden voor vijf
kleinkinderen, Franky, Geert, Joyce, Ruth en Dylan.
De
broer van Elza, Rachel en Maria, de vlashandelaar Achilles Cromheecke (01 06 1912) uit de Ouden Aardenburgseweg 30,
is vroeg overleden. Rachel Cromheecke
getrouwd met Medard Boes woont in de Rubenslei, is momenteel 92 jaar en zij is
de vriendin van Marie - Louise Cuelenaere. Zij gaan bij elkaar op bezoek.
Remi
Van Canneyt (07 03 1916) getrouwd met Maria Cromheecke Noordstraat 129, werkte
aanvankelijk bij zijn doofstomme vader, Camiel Van Canneyt tot hij zijn
vleugels uitsloeg. Hij wou met paarden werken op het platteland. Het gezin
verhuisde naar de Rookalseide (op de hoek naar de Kwadestraat) en woonde in bij
de moeder van schoolmeester Armand Accoe
echtgenoot van Emma Borgonjon, afkomstig van de Noordstraat. Het huisje had
geen elektriciteit, het werd verlicht met een petroleumlamp en het was moeilijk
voor de huismoeder Maria Cromheecke om het huis gezellig en netjes te houden
voor haar gezin. Intussen hadden zij hun vijf kinderen: Liliane (1937), Willy,
Yvette, Eric en Jacques. De kinderen waren gelukkig. Ze speelden met pikkels
en kaatsballen en maakten krijt van een oud heiligenbeeld. Alles was eenvoudig
toen. De meisjes werden lid van de kajotsters die eigenlijk een voorbeeldig,
onderdanig beeld schiepen van de vrouw, een ideaalbeeld van het leven, dat
langzamerhand verdween met de vrouwenemancipatie. De werkelijkheid was vaak anders.
Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke woonden nadien, vanaf 1947 in het kleine
huisje waar Noël De Pauw zijn Garage VOLVO gebouwd heeft in de
Rapenbrugstraat, op de hoek naar de Broekhuizestraat. Dit kleine huisje was
eigendom van de familie Cuelenaere. Daarna woonden ze op de hoeve van voormalig
burgemeester Hector Cuelenaere zelf in de eerste bocht van de Broekhuizestraat.
Remi was er zeventien jaar lang paardenknecht. Toen de hoeve door de erfgenaam
Hippolyte Cuelenaere verkocht werd, gingen Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke
in het huisje wonen waar nu Paul De Wispelaere woont in Moerhuize. Vroeger
eigendom van Honoré De Pauw en Clementine De Baets. Ze hadden schapen en wat
landbouwgrond en woonden graag in Moerhuize. Het hoevetje en de grond werden
verkocht en de nieuwe eigenaar Leopold Posman kwam er wonen. Het gezin Van Canneyt-Cromheecke verhuisde
naar de Rapenbrugstraat, vlak voor de expresse weg, naast René Rijs en Simonne
De Bruyckere die volledig verbrandde bij een gasontploffing. Daar is Maria
Cromheecke blijven wonen tot zij verhuisde naar WZC Warmhof waar ze nu nog
verblijft op 97-jarige leeftijd (2015). Al haar kinderen waren harde werkers en
zijn goed terechtgekomen. Dochter Liliane
Van Canneyt is getrouwd in 1963 en heeft twee zonen Stefaan en Ivan.
Als
jong meisje werkte Liliane elf jaar in dienstverband bij de dochter van Hector
Cuelenaere (Hector had een zoon Hippolyte en drie dochters Marie-Louise, Denise
en Simonne), daarna bij Norbert Savat en
Magdalena Rotsaert. Ze heeft zelfs Melanie
De Munck, de echtgenote van David Savat nog gekend. Ze moest er soms koken
voor veertien mensen. Later werkte Liliane in de vleesfabriek van Henri, Walter en Antoon Claeys die op
diverse locaties hun zaak uitbreidden.
Ivan,
de zoon van Liliane, getrouwd met Marleen Van den Bussche, is met zijn gezin uitgeweken
naar Amerika, Arkansas, waar hij een
fabriek heeft, de zusterfabriek is in Melle. Ivan komt regelmatig naar België. Liliana
bracht haar zoon en zijn gezin regelmatig een bezoek en verbleef verschillende
weken in Amerika. Ze heeft er de kleinkinderen Kevin en Tessa. Tessa heeft een
kindje. Zoon Stefaan heeft een dochter Kiani en een zoon Kiran.
De enige dochter van Camiel Van Canneyt,
Paula Van Canneyt (18 02 1925) was getrouwd met de
schrijnwerker Camiel Verstraete (11 10 1919) en zij woonden in het begin van de
Rapenbrugstraat, nummer 4.
De oudste zoon van Camiel Van Canneyt, René
Van Canneyt (17 07 1912) was getrouwd met Anna Tilleman (07 12 1916). Anna
Tilleman werkte bij Gaston Borgonjon toen ze jong was. René was een handig
meubelmaker en zag zijn klantenbestand groeien en Anna was een knappe verschijning
die heel goed paste in de handelszaak en de zaak deed groeien en bloeien. Zij
waren tegen iedereen vriendelijk in hun handelszaak en dat is een
uitzonderlijke gave.
Hun
enige dochter, Nicole Van Canneyt trouwde
met Guido Van Hulle, een boomkweker, een van de afstammelingen van de bekende Bernardus
Van Hulle (1769-1827),de stichter en grondlegger van boomkwekerijen Van Hulle
die overal ter wereld, planten bomen leveren (zie Blog Marianne Posman in
Maldegem, reportages over Boomkwekerijen Van Hulle). Zij
had aanvankelijk een prachtige bloemenboetiek BACARA naast de woning en de boomkwekerij van haar schoonouders
langs de Aalterbaan. Nicole
Van Canneyt nam op een bepaald moment de handelszaak van
haar vader over en breidde uit. Tot op heden bestaat de handelszaak van Camiel
Van Canneyt en is in handen van de achterkleinzoon van Camiel Van Canneyt, Geoffroy Van Hulle, zoon van Nicole en
Guido, die door zijn creatieve, communicatieve en commerciële geest en
ondernemingstalent een uitgebreid klantenbestand heeft in alle werelddelen. Stel je voor dat er meubels uit de Noordstraat Maldegem
staan te pronken in een interieur in New York, Hong Kong of Dubai. Geoffroy
Van Hulle liet en laat zijn verbeelding spreken en zet die om in aantrekkelijke
en stijlvolle interieurs die verkopen als zoete broodjes. Home Store Van Canneyt groeit en bloeit in de Noordstraat. Het
gebouwencomplex is een pareltje in de brede Noordstraat.
De handelszaak van René Van Canneyt nam ook deel aan de tombolas in
Maldegem. Eens wonnen wij er een mooie prijs, een zetel, ter gelegenheid van
Molentjes kermis. Mijn vader kocht er nog een bij. Ik herinner me hoe blij
iedereen was toen wij wat wonnen.
René Van Canneyt was een geliefd mens, hij was intelligent en handvaardig
en hij deelde zijn kennis en vaardigheid met de ander. Mijn vader koesterde
hem, dus ik denk ook met genegenheid aan René en zijn echtgenote, die altijd,
niettegenstaande hun succes in zaken, eenvoudig bleven en bereidwillig
tegenover anderen. Zeldzame parels.
Op de fotosCamiel Van Canneyt, een oude foto van
Camiel, zijn echtgenote en zoon Remi in een auto.
Remi Van Canneyt, René Van
Canneyt, zijn echtgenote en familie tijdens recepties, ook Denis Posman.
René Van
Canneyt speelde de bugel, hij was muzikaal.
Met
dank voor de informatie en de fotos aan Mevr. Liliane en Nicole Van Canneyt.
Alle artikels i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gepubliceerd. Indien u
interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door overschrijving van 23
euro op het rekeningnummer IBAN BE93
0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per exemplaar (indien
u ver buiten Maldegem woont) of via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne
Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
16-06-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
15-06-2015
Bakker Marcel Maertens & Modiste Jenny De Lille.
BAKKER
MARCEL MAERTENS
EN MODISTE JENNY DE LILLE
in de NOORDSTRAAT.
Voor brood kon je terecht bij Bakker
Marcel Maertens (23 06 1923 25 03 2012) in de Noordstraat nummer 112.
Marcel was de zoon van bakker Armand
Maertens (04 04 1889 - 19 09 1970) en Maria-Louisa
De Smet (01 02 1885 - 05 06 1972) uit de Bogaardestraat toen nummer 35.
Armand en Marie waren op 31 mei 1918 getrouwd.
Maria-Louisa De Smet was de dochter van koopman
Charles-Louis De Smet (05 08 1840 - 26 05 1907) en kantwerkster Amelia Terré (07 08 1843 25 02 1906),
beiden geboren en overleden in Maldegem. Ze trouwden op 3 mei 1871.
Even terloops, maar rond de kantwerkstertjes in
Maldegem is een boeiend verhaal geschreven door Mevrouw Courtmans in haar boek
De hut van tante Klara (1864) en grondig besproken door Rik Van de Rostyne in Vrij Maldegem Nr. 4,
25 januari 1991 p 15, waar een beeld geschetst wordt van de kleine meisjes,
van zes tot twaalf jaar, dochters van de armen, die er van s morgens zes uur
tot acht uur s avonds, eenentachtig uur per week, moesten spinnen, kantklossen
of speldenwerken, onderbroken door een half uurtje pauze s middags, in slecht
verlichte, nooit verluchte, vochtige en amper verwarmde kleine kamers, voor een
stuiver per dag, waar ze amper hun boterhammetje konden mee betalen. Onder het
mom de meisjes uit de fabrieken te houden en te onderwijzen, werd twee honderd
jaar geleden en later kinderslavenarbeid gedoogd in de borduurscholen of
kantscholen in Maldegem waar alleen de uitbaatsters van die zogezegde
onderwijsinstellingen rijk van werden, waar de kinderen niets leerden maar uitputtende
slavenarbeid verrichten en soms stierven van uitputting en ontbering. Zie ook
Jaarboek 2012, p. 227 Herinneringen aan de kant- en borduurschool.
Armand en
Marie-Louisa Maertens - De Smet hadden twee kinderen, Marcel en Juliana. Juliana Maertens (1920 - ) was getrouwd met Alfons Clauws ( 1974) die op het ouderlijk hof zijn blijven wonen
met hun dochter Liliane of Lily. Alfons Clauws werkte een tijd lang bij de
firma Sobemai, kreeg hartproblemen en is vroeg overleden. De familie Maertens
woonde in drie huizen verspreid op hetzelfde terrein, nu rechtover Electrohandel Sikaet (vroeger
fietsenwinkel van de ouders van Freddy Sikaet).
Marcel was de kleinzoon van Maria Leers (11 09 1856 - 22 04 1914) en Petrus Maertens (10 12 1849 - 19 06 1936), herbergier, afkomstig
uit Heille, een gemeente die tegenwoordig behoort tot de gemeente Sluis, Nederland. Armand Maertens was ook jager in zijn vrije tijd. Hij ging
jagen in de bossen van Paddepoele op gronden van kasteelheer Frederic Dhont van
het St-Anna kasteeltje.
Het verhaal ging dat er zoveel werk was in de
bakkerij van Armand Maertens in de Bogaardestraat, dat de kleine kinderen
gewoon mochten spelen tussen de zakken bloem die gestapeld lagen in de
bakkerij. Als kleine jongen moest Marcel al helpen in de bakkerij en brood
ronddragen als hij thuiskwam van school en ook tijdens de middagpauze. Er was
zelfs een afspraak tussen de bakker en de school dat Marcel wat later op school
mocht aankomen. Hij reed rond met een stevige fiets met een goed gevulde bakkersmand
vooraan. Later beschikten zij over een triporteur. Soms moest Marcel twintig
broden leveren in een café waar de mensen hun brood kwamen halen en ondertussen
een pintje dronken waarschijnlijk.
Bij Bakker
Marcel Maertens was je aan het juiste adres voor een broodje te koop
aangeboden in de gang of in een klein
hoekje onder de hoedenetalage van zijn echtgenote Jenny De Lille. Op foto 2
kan je dit goed zien, een grote etalage hoeden en onder de vensterrichel was
een kleine opening met een broodje.
Marcel deed twee zware broodrondes. Hij stond heel
vroeg op om te bakken en s morgens deed hij dan zijn eerste broodronde
richting Strobrugge. Ondertussen sneed en verpakte zijn echtgenote het brood en
na het middagmaal vertrok Marcel voor zijn tweede broodronde, richting de Akker
en Vossenhol tot zeventien uur. Meestal betaalden de klanten wekelijks éénmaal,
dus s avonds maakte hij de rekeningen op.
Heel vroeg al werden de twee dochters ingeschakeld
om bakker Marcel Maertens te helpen op zijn ronde in de weekends en in de
voormiddagen van de vakanties. Marcel Maertens bakte enkel wit en bruin brood
tijdens de weekdagen. In het weekend en op feestdagen bakte hij rozijnen- en
koekebrood. Marcel en Jenny hadden het vaak heel druk. Het deeg maken, snijden,
wegen en bakken was een fascinerend proces voor de dochtertjes en ze denken er
nog altijd aan met de glimlach.
De echtgenote van Marcel Maertens was Jenny De Lille (21 mei 1926 25
december 2008). Zij was de dochter van schrijnwerker René De Lille (02 03 1901 09 07 1976) en Maria Theresia Ramon(t) (19 02 1906 04 11 1970), uit de
Noordstraat 195, naast de handelszaak in ijzerwaren van Elvira Derijcke. De naam Ramon of Ramont wordt soms verschillend
geschreven, waarschijnlijk heeft een ambtenaar zich eens vergist in de
schrijfwijze. Maria Theresia Ramont was afkomstig van Eeklo dus de familie
van Jenny De Lille was vaak in Eeklo
bij oma Emma De Wispelaer(e) (28 05
1881 06 10 1937) en opa voerman Jan Francies Ramont (22 01 1881 05 02
1963) (beiden getrouwd op 18 april 1903) en hun familie. Eeklo maakte lang deel
uit van de leefwereld van het gezin Maertens De Lille, want zij gingen vaak
op bezoek bij hun grootouders en de familie.
De ouders van René waren timmerman Camille De Lille (03 06 1871 10 02
1936) Westeindestraat 22 en Emelie Dhoore (03 04 1872 - 25 10 1951)
van Adegem, Dorp 26.
Jenny had twee broers die telkens tien jaar jonger
waren, Jean geboren in 1936 en Willy in 1946 (foto echtpaar met drie kinderen met groot leeftijdsverschil).
Moeder Maria-Theresia Ramont was veertig toen zij de haar laatste baby ter
wereld bracht. Waarschijnlijk was het een zeer zware bevalling thuis want
nadien kon zij niet echt meer voor het babytje zorgen en Jenny, als twintigjarige
grote zus, omarmde haar kleine broer wat een levenslange band schiep. Velen
dachten dat Willy haar zoon was. Willy woont nu nog steeds in de woning van
zijn ouders René De Lille en Maria Theresia Ramon(t).
Jenny volgde een opleiding modiste in Eeklo. Haar tante Margriet (Margaretha Ramont) (1916
1999) was de echtgenote van de handelaar Frans De Vlieger en de moeder van Liliane
en Carlos. Margriet was slechts tien jaar ouder dan Jenny en de beide dames
trokken vaak met elkaar op.
René De Lille was schrijnwerker-timmerman en had achteraan de
woning een grote werkplaats, die er nu nog staat. Hij bereidde alle timmerwerk
(daken, ramen, deuren, omlijstingen, goten) van de aangenomen bouwwerken voor
in zijn atelier, aanvankelijk bijgestaan door twee broers, later door twee
knechten. Zijn echtgenote en kinderen hielpen hem met het kleuren of schilderen
van het houtwerk.
René had vijf broers en twee zussen: Julien,
Gerard, Napoleon, Leopold, Cyriel, Evelien
en Marie-Julienne De Lille.
De familie De Lille heeft trouwens iets. Volgens de
annalen en de stambomen stammen allen die in Maldegem wonen af van éénzelfde
stamvader en allen hadden een speciaal talent die zij op een of andere manier
vorm kunnen of konden geven.
Iets wat te vermelden waard is dat Evelien De Lille, een tante van Jenny
De Lille getrouwd was met Marcel
Matthijs (Oedelem 11 01 1899 - 30 08 1964) in 1924, een Vlaams schrijver en politiek activist. Marcel Matthijs startte
als koewachter, werd knecht, tuinman, mijnwerker, gareelmaker zoals zijn vader,
bediende bij Victor De Lille, was oorlogsburgemeester (1941-1944) in Oedelem en
zitmeubelstoffeerder. Bovendien schreef hij ondertussen ontelbare gedichten,
toneelstukken, literaire kritiek, veel romans en verhalen. Zijn boeken werden
zelfs gelezen en besproken op school als cursorisch lezen, dus zal hij een
verschil gemaakt hebben in de literatuur. Enkele van zijn romans zijn: De Doodslag 1926, Ankers en Zonnen 1928,
Het Grauwvuur 1929, De Ruitentikker 1933, Doppen 1935, Hellegat 1949, enzovoort.
Hij wordt tot op heden door literatuurkenners gesmaakt. Hun zoon Paul werd
apotheker en zijn dochter Maria werd zangeres en pianiste.
Tijdens de oorlog was René De Lille, schoonvader van Marcel Maertens, lid van de douane
of grenswachter. Hij had dus een
controlerende functie aan de grens, talrijke fotos in het familiealbum getuigen
van zijn rol tijdens de oorlog.
Tijdens de
oorlog maalde René De Lille graan
in grote troggen in zijn atelier. Het is daar dat Marcel zijn Jenny leerde kennen als hij de bloem voor de bakkerij
kwam halen. Hij legde het zo aan boord dat hij elke dag een zakje bloem nodig
had en ondertussen zijn Jenny kon ontmoeten en spreken. Marcel en Jenny
trouwden in bij René De Lille op 19 mei 1949 om tien uur. Marcel ging verder
bakken bij zijn vader in de Bogaardestraat en ondertussen werd een ander huis
van René De Lille in de Noordstraat nr.
112 aangepast voor het jonge gezin en werd de bakkerij achteraan
geïnstalleerd. Ook de duivenhokken
werden niet vergeten want zoals veel Maldegemnaars speelde Marcel met de
duiven en was hij enthousiast duivenmelker
tijdens zijn vrije tijd. Marcel startte met een oven op hout, later schakelde
hij over naar een oven op stookolie.
Achteraan de woning lag het veld van Pierre Verstuyf (1921) en Suzanne Vermeulen, Oude Aardenburgseweg 2, familielid van de echtgenote van Omer Van
Deynse.
Marcel Maertens en Jenny De Lille kregen twee dochtertjes, Carine op 28 december 1951 en Martine op 23 februari 1957, die als
twee druppels water op elkaar lijken. Carine trouwde met Pol Van Belleghem en
zorgde voor een kleinzoon Steven. Martine trouwde met Luc Verleye (28 06 1953)
uit Veldegem-Zedelgem en zij hadden een dochter Ann (14 02 1982).
Jenny De
Lille was modiste en had er een
aantrekkelijke etalage modieuze hoeden in haar handelszaak in de Noordstraat.
De sjaaldraagsters in ons land worden heftig bekritiseerd en het liefst had
men er geen meer in scholen, openbare gebouwen of in het straatbeeld. Vijftig
jaar geleden droeg hier elke vrouw en jong meisje, een sjaal, een hoed of een
muts (pots) op het hoofd. De keuze was enorm uitgebreid en elke dame verscheen
bij elke gelegenheid met een origineel hoofddeksel. Hoedenmaaksters hadden op
die manier een verzekerd inkomen. De mannen hadden petten (klakken) of hoeden
in allerlei vorm om zich te beschermen tegen de kou of de zon, maar ook uit
eerbied tijdens bepaalde evenementen. De hoeden werden soms gemaakt door de
modisten, als er minder vrije tijd aan bod kwam dan werden de hoeden aangekocht
bij een groothandelaar en doorverkocht.
Een andere modiste, Jeanne Vincke (1913) woonde een beetje verder naar het dorp toe,
Noordstraat 49, tussen Christella Standaert, aan de andere kant van de
inrijpoort van Huize Van Mullem en de praktijk van de huidige tandartsen
Vermeersch. Frans Ballegeer en Julienne
Posman hadden er voordien een winkel van wol, behang en verf voor en
tijdens W.O.II, naast de woning waar drie generaties tandartsen Vermeersch al
jarenlang hun praktijk uitoefenen, rechtover de stoffenwinkel van Julia Coelis.
Voordien was dit het Café De Zwijger.
Julienne Posman is altijd met Jeanne Vincke bevriend geweest. Huisschilder
Frans Ballegeer en zijn zuster Godelieve waren afkomstig van Noordstraat nummer 23, het ouderlijk
huis. Later werd de hoedenzaak van Jeanne Vincke overgenomen door mevrouw
Ivonna de Taeye Dhaenens (1912) en haar schoondochter in de Edestraat. Een
hoedje op de gevel heeft lang dit handelshuis gesierd.
In de Noordstraat woonden in die tijd ook Armand De Lille (1892),
schrijnwerker-meubelmaker en Ida Wallemacq, Noordstraat 241. Hij was een sociaal voorvechter en verzette zich
tegen wantoestanden (belastingen op uurlonen die aangerekend werden en nooit
doorgegeven). Hij werkte voor René De
Meulenaere, aannemer van timmerwerken in de Noordstraat. Hij zou dan een
afstammeling geweest zijn van herbergier L. De Lille.
Bakker Marcel Maertens had een boeiende baan en
bezorgde de mensen hun dagelijks brood met
de glimlach. Zijn hartelijkheid was zijn handelsmerk. Het echtpaar Maertens De Lille was gekend en geliefd in de
Noordstraat.
Toen Marcel Maertens en Jenny De Lille met pensioen
gingen pasten zij de woning aan in de Noordstraat 112, waar ze samen een
rustige oude dag beleefden, vaak bezocht en ondersteund door hun twee dochters
en hun gezin. Zij zijn behoorlijk oud geworden en werden goed begeleid. Jenny
bracht haar laatste jaren door in het rustoord Warmhof en Marcel verbleef
enkele maanden in het rustoord De Morgenster in Sijsele. Zij waren een hecht
en sympathiek koppel en zij konden terugkijken op een goed leven.
Als je dan de gevelrij
bekijkt in de buurt vanBakker Marcel
Maertens en Jenny De Lille, kon je starten met aannemer schrijnwerker René
De Meulenaere, dan aannemer van metselwerken Alphonse Standaert, dan
schoenmaker Louis Claeys (later kachelwinkel Gerard Steyaert, nu
advocatenkantoor vanKarim Hermie en
Leerpraktijk Lieselot Dhont), dan kolenhandelaar Jozef De Baere en de kinderwinkel van Georgette Lampaert en
later de Kinderboetiek van dochter Cecile
De Baere, ook een boeiend handelshuis. Daarnaast was de kruidenierswinkel
van Hubert De Lange en Regina Cauwels,
dan een woonhuis eigendom van René De Lille die hij verhuurde, dan volgde de
brede woning met inrijpoort van Marcel Maertens. In het eerste huis voorbij
Marcel woonde Edmond Cockuyt en Marie
Dobbelaere, daarna Louisa Hegghe. In diezelfde huizenstrook was er de
handelszaak van boter en eieren van Alfred
Roete (1867) en Judith Geirnaert, later namen zoon Georges Roete (1913) en Maria
Van Eenaeme die handelszaak over.
Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer Julien De Brabander (1916) en Irena
Vlaeminck (1819) met hun twee heel knappe dochters, Linda en Danny. Het
woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt onderbroken door een
toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.
Daarna woonde Germanus
Verstuyf (1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa
Verstuyf, kinderen van voerman Alfons Verstuyf. Nu staat daar een mooi modern
woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse. Daarna volgen Hairstyle De Vuyst en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast Nicole was de slagerij van Alfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck, Noordstraat 132,
later bewoond door Luc Ardeel. Daarna volgde het woonhuis van wijlen Marc De
Wulf en Nicole Savat en is nu de winkel met zwarte gevel waar Geoffroy Van Hulle interieurs
presenteert. De ouders van Annie De
Backere, echtgenote Karel De Bolster hadden er hun woonplaats nummer 130.
Daarna woonden de familie Lams, de
ouders van kinesist Kurt Lams, die
er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere ingelegde haring. Momenteel
staat er een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon, Annelores Creation, maar dat is
eigenlijk Oude Aardenburgseweg. Daar woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde
Bourgonjon, Noordstraat 136. Op de hoek woonden vetstoffenhandelaar Arnold Martens en winkelierster Alice
Standaert, Noordstraat 140 toen. Dit moet ooit nog een bakkerij geweest
zijn. Arnold Martens is een ver familielid van Odette Martens, Odiel, Guido, Gino en slager Filip Martens.
Bijna rechtover Bakker Maertens, Noordstraat 141 was
er de likeurwinkel van Clara de Taeye (Ede
1903), de woning en de winkel van schrijnwerker Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur
Willems (nummer 28), in nummer 143. Camiel werd opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René,
Nicole Van Canneyt, echtgenote Guido Van Hulle, nam de handelszaak van haar
vader over, later samen met zoon Geoffroy. (nu uitgebreid 143 147). In nummer
145 woonde jarenlang het gezin van de Italiaanse oorlogsveteraan Angelo Molinarolli (1923) en de
Maldegemse Solange Thijs (1919).
In de richting van t Schortje woonden in nummer
137 de slager Camiel Sierens (1837),
zijn echtgenote Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn
echtgenote Martha Rotey. In nummer 135 woonde
meester-loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert Ronse (1913) en Esther Coppens volgden hem op. Robert was
ook elektricien en verkocht televisies en radios in de brede etalage met
midden deur. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad, dat was vroeger een kruidenier- en textielwinkeltje van Camiel Grammens en Maria
Billiet.
Naast de gebroeders Verstringe, later oud
ijzerhandelaar August Lapin, met de ingang naar de Dreef ertussen, woonden wagenmaker of kolenhandelaar Camiel
Timmerman (1892) en Alix Meneve in nummer 157 - nu 153. Zoon Roger
Timmerman (1928) Noordstraat 153,in
155, toen woonden schoenmaker Omer
Meneve (1898) en Emma Marclé (later Pruiken Meneve), dan meubelmaker Richard
(en later Christian) De Meulenaere (1893) en Magdalena Roets in nr. 153 toen.
De echtgenote van Richard, Magdalena
Roete had er een drankwinkeltje,
Noordstraat toen 153.
Biggenkoopman Vital
Van Landegem getrouwd met Lydie Geernaert woonden ernaast. Valère Geernaert was de broer van de
echtgenote van Vital en zoon van de bekende schrijnwerker carrossier Marcel Geernaert (1883) en Ursula Van Parys,
die er waarlijk in slaagde echte autos te bouwen op een motor. Niet te geloven
dat bijna honderd jaar geleden, mensen zoals Marcel Geernaert in de Noordstraat
nummer 151 in staat waren om autos te bouwen zoals op dit model. De
Noordstraat huisvest en huisvestte veel talent .. Stel je voor dat je Maldegem
kan doorkruisen met een dergelijke grote wagen! Op de gevel waar de auto
geparkeerd staat prijkt het uithangbord: SCHRIJNWERKER
MARCEL GEERNAERT-VAN PARYS.
Een beetje historiek van Marcel Maertens en zijn
gezin in de Noordstraat, omgeven door woonhuizen maar ook door handelszaken.
Op de fotos: huizenrij in de buurt M. Maertens, de handelszaak
Maertens De Lille, de ouders Maertens De Lille en hun baby Carine Maertens,
Marcel Maertens, Jenny De Lille en Jean De Lille op stap, René De Lille en
gezin, René De Lille en Marie Ramont, Jenny De Lille en Margriet Ramont en
kinderen op wandel
Grenswachter René De Lille in bijlage, Marcel
Maertens in de bakkerij met echtgenote, dochter Martine en kleindochter Ann,
Bakker Maertens in de bakkerij, Op wandel in de Noordstraat met Jean De Lille aan de 'Grand Café'.
EMMA VERSLUYS (01
04 1881 03 02 1963) EN DÉSIRÉ DE BAERE (11 04 1878 10 03 1956) in de NOORDSTRAAT, nummer 129.
Deel II. De Noordstraat deel XXIII.
De
zoon van Désiré De Baere, Jozef De Baere
woonde praktisch rechtover de handelszaak van zijn vader.
Jozef De Baere en Georgette Lampaert
hadden vijf kinderen Etienne, Lucien, Gratienne, Cécile en Rita. Gratienne
overleed als baby.
De
eerste fotos van de handelszaak van Jozef De Baere Lampaerttonen de oudste handelszaak van Georgette
Lampaert, er hangt nog een uithangbord: In
Den Bazar (foto 1/2). Georgette startte als bazaar en schakelde later over naar alles wat een baby of kind
nodig had. Op de foto poseert zij voor haar winkel en in de kamer boven zit een
kindje te kijken naar de moeder. Op de andere foto zie je nog een stukje van de
woning ernaast, de kruidenierszaak van
Regina Cauwels.
Het huis van Jozef De Baere
staat er momenteel een beetje verlaten bij, de eigenares Georgette Lampaert is
eigenlijk nog niet lang geleden overleden. Zij woonde tot haar 97ste in haar
eigen woning en toen het wat moeilijker ging, werd ze liefdevol opgenomen door
haar dochter Cécile die vijf jaar lang voor haar zorgde, met de toestemming van
haar echtgenoot en kinderen Colette en Stefan en bijgestaan door verpleegeenheid,
Greta Van Deurzen. Georgette Lampaert werd 102 jaar.
De buren van Jozef De Baere en Georgette Lampaert,
Noordstraat 106, waren schrijnwerker René
De Meulenaere, aannemer Alphonse
Standaert, later de gezusters Anna, Adrienne en Laura Standaert.
Het
volgende huis, dus het huis naast Jozef De Baere was ooit eigendom van Cyriel Claeys, vader van kleermakerRemi enschoenmaker LouisClaeys, die verhuisde naar een
gesloten woning in de Gentsesteenweg en nog later naar Oostende. Louis Claeys was de broer van
kleermaker Remi Claeys die in de Stationsstraat naast Drukkerij Van
Hoestenberghe, een kledingwinkel had, nu is dit al jarenlang de sportwinkel
Vyncke.
Later
kochten de dochters van Alphonse Standaert de woning van Cyril Claeys nummer
100 om te verhuren, o.a. aan Maria Celestina De Clercq, zuster van Joseph De Clercq. Joseph De Clercq en
zijn echtgenote Gerardina Van der Miepen woonden in de Mevrouw Courtmanslaan
72. Hun dochter Lutgarde De Clercq is getrouwd met Louis Cuelenaere uit de Kleitkalseide nummer 152.
Een
van de dochters van Jozef De Baere, Cécile
De Baere, echtgenote van René Elias heeft de handelszaak van Baby- en
Kinderkledij en benodigdheden overgenomen van Georgette Lampaert, gerenoveerd
in 1964 en verder gezet met succes tot 1982.
Cécile
De Baere en René Elias hebben twee kinderen Colette en Stefan. Stefan Elias,
zoon van Cecile De Baere schrijft boeken die ook in vreemde talen worden
vertaald: Stefan Elias bakt recepten
van Jacques Bloch. Toen Cécile De Baere en René Elias trouwden woonden zij
aanvankelijk bij hun ouders in, maar verhuisden ernaast toen Jozeph De Clercq
overleden was.
De
twee woningen lagen pal naast elkaar en meteen werd de handelszaak Baby- en Kinderkledij en - benodigdheden
dubbel zo groot. In het ene deel verkocht Cécile kinderwagens en grote baby-
en kinderbenodigdheden, in het andere deel werd de kinderkledij aangeboden.
Intussen
renoveerde het echtpaar hun eigen woning in de Gentsesteenweg en werd het huis
van de gezusters Standaert openbaar verkocht. Kachelhandelaar Gerard Steyaert die vroeger een mooie handelszaak
had aan het gemeentehuis, kocht de handelszaak en baatte meteen een
gerenoveerde kachelwinkel uit in de
Noordstraat. Later werd dit huis gekocht door Lieselot Dhont, die er tegenwoordig een praktijk heeft voor leer-
en huiswerkbegeleiding Leer@lot, samen met haar echtgenoot, advocaat Karim Hermie.
Keren
we terug naar de overkant, dan starten we bij de zaakvoerders Désiré De Baere, ernaast kledingzaak t
Schortje, ernaast in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn echtgenote
Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha
Rotey.Daarna loodgieter-elektricien Robert Ronse, dan textiel- en kruidenierswinkeltje Miel Grammens, dan een gesloten woning van
José De Smet, dan likeurhandel Clara De
Taeye, dan meubelmaker René Van Canneyt,
dan de woning van Valère Geernaert, dan Vital Van Landegem, dan Richard De
Meulenaere meubelwinkel, zijn vrouw verkocht likeur, daarna kwamen de pruiken
Meneve, dan Camiel Timmerman en zoon Roger Timmerman op de hoek.
Als
afsluiter een prachtige foto van de huwelijksverjaardag van het echtpaar Desiré
De Baere en Emma Versluys, die vooraan stralen met voor zich kleindochter
Cécile De Baere. De foto dateert van januari 1954
in Maldegem, ze waren immers getrouwd op 22 januari 1904
in Maldegem.
Naast Emma rechts herken je Lucien en Etienne De Baere, achter Emma
staan Jozef De Baere en ernaast zijn echtgenote Georgette Lampaert. Helemaal
vooraan staat de kleine Cécile De Baere. Achter Etienne De Baere zie je het
hoofd van Bertha Gryson, ernaast haar
dochter Maria Standaert. De vader van Bertha Gryson was een weduwnaar uit
Dudzele met drie kinderen: Maria, Ernestine en Bertha. Bertha Gryson (Dudzele 21 mei 1889) kwam mee
met haar vader naar Maldegem waar hij hertrouwde met een weduwe, de moeder van Emma Versluys. Bertha
Gryson en Emma Versluys groeiden dus samen op. Bertha Gryson trouwde met Arthur Standaert en de hele
familie Standaert-Gryson staat bij de familie van het gouden bruidspaar.
Uiterst
links vooraan staan Maria De Baere,
zuster van Jozef, met naast zich haar zoon Carlos Van de Putte. Naast Carlos,
de man met de bril is Albert De Backer,
broer van Valère en zoon van Aaron De
Backer en Judith De Baere die in het huis woonden van Nicole De Vuyst.
Links achter hem staat Godelieve
Standaert, dochter van Bertha Gryson, echtgenote Albert Goethals uit de
Molenberg.
Achter
Lucien De Baere staat Antoinette
Standaert, dochter van Bertha Gryson.
Achter
Emma in het midden herken je Albert Goethals. Tussen Etienne en Lucien De Baere
herken je Valère De Backer kapper en zijn vader, Aaron De Backer staat achter
Georgette Lampaert.
Aaron
De Backer (1887) schoenmaker in de Noordstraat 127 was getrouwd met Judith De Baere, zuster van Désiré De Baere.
Naast hem staat Dolf De Baere, eigenlijk Dolf Lasoen genoemd, zoon van Augusta De Baere, uiterst
rechts bovenaan is Paul Lasoen, de
grootvader van Isolde Lasoen, Maldegems
bekend muzikante. Achter Valère De Backer herken je Arthur Standaert.
Links
van Arthur herken je Pastoor Jan Vrielynck
en de echtgenoot van Maria De Baere, Georges Van de Putte.
Op de foto bij het buitengaan van het gemeentehuis
zijn het dezelfde personen maar in een andere volgorde.
Het kleine meisje Cecile De Baere droeg een boeket bloemen, roosjes waar bladgoud
opgespoten werd, dat zag je wel meer vroeger.
Een
van de ondernemende zonen van Jozef, Etienne
De Baere (1932), echtgenoot van Maria Antoinette Bottelier, nam de zaak van zijn vader over en
breidde die uit tot een van de belangrijkste bedrijven van stookolie en steenkool
in de omgeving.
Etienne
De Baere en Maria Antoinette Bottelier hadden vier zonen, Luc, Dirk, Rik en
Filip, die allemaal over uitzonderlijke talenten beschikten en ontplooiden op
diverse terreinen in binnen- en buitenland. De zaakvoerder van Huyze De Baere
is de kleinzoon van Jozef De Baere.
Foto processie ter hoogte
van de handelszaken D. De Baere, Alida Van Landschoot, Camiel Sierensen Robert Ronse.
Met
dank voor de informatie en fotos aan Mevrouw Cécile De Baere.
De
Noordstraat deel XXIV.
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gebundeld en worden gepubliceerd midden juni
2015. Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per
exemplaar (indien u ver buiten Maldegem woont). Bestellen kan via
email: livinaleonie@live.be
of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45
38 69.
De Kruidenierswinkel van EMMA VERSLUYSEN DÉSIRÉ DE BAERE in de NOORDSTRAAT, nummer 129. Deel I.
De Noordstraat deel XXIII.
In het vorige artikeltje
hadden we de aannemer Alphonse Standaert en zijn familie en we naderen nu de
handelszaak van Jozef De Baere,
grootvader van o.a. de uitbater van Huyze De Baere, Dirk De Baere. Voor
we Jozef De Baere belichten gaan we eventjes er rechtover, naar de ouders van
Jozef De Baere, de handelszaak van Désiré
De Baere (11 04 1878 - 10 03 1956)en zijn echtgenote Emma Versluys (01
04 1881 - 03 02 1963). Zij woonden in een ver verleden in het
lage, brede huis, Noordstraat nr.
129. De snoepwinkel en de kruidenierszaak van Emma Versluys (01 04 1881 - 03 02 1963) was wijd en zijd gekend en
haar echtgenoot Désiré De Baere was fruitkoopman,
vrachtrijder en winkelier. Désiré was bovendien meer dan vijftig
jaar in dienst van de kerk als klokkenluider.
Hij liet de klokken galmen bij feesten, bij overlijdens en bij het Angelus om de
mensen op het veld te verwittigen en de gelovigen in het dorp te roepen naar de
kerk. Bovendien onderhield hij als tuinier de
tuin van de Broederschool (zie foto 1) en de pastorie. In de winter moest
hij hout hakken voor al de kachels van de broederschool en de kolen ronddragen in
de klassen. Hij was ook een verwoed
muzikant bij Nut en Vermaak. Hij was een heel volks levensgenieter en hij zette
af en toe de bloemetjes buiten.
Hij is geboren op
donderdag 11 april 1878 in Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart
1956. Hij was de zoon van Napoleon De
Baere (1847) en Hortensia de
Rijcke en de kleinzoon van Fernand De Baere (1814) en Anna Caere.
Désiré had drie zussen: Urbanie geboren in 1876, echtgenote Borgonjon, Augusta (1880 1919)echtgenote Lasoen en Judith (1865) getrouwd met schoenmaker
Aaron De Backer uit de Noordstraat 126.
Désiré trouwde op vrijdag 22 januari 1904 in Maldegem met Emma Versluys,
die een kruidenierswinkel uitbaatte
in de Noordstraat nummer 129. De schrijfwijze van Versluys en Versluis
wisselt soms eens af. Versluys is een veel voorkomende naam in Maldegem, Versluis
is eigenlijk niet echt gekend. Het hing allemaal af van wie de documenten op
het gemeentehuis schreef en vroeger werd niet altijd gelet op de juiste
spelling.
Désiré en Emma hadden
twee kinderen: Maria De Baere, geboren op 8 december 1904 in Maldegem en
overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28 augustus 1928
in Maldegem met Georges Van de Putte. De broer van Maria, Jozef De
Baere is geboren op maandag
23 maart 1908 in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Jozef is overleden op
dinsdag 2 maart 1976 in Sijsele.
Hij was getrouwd met Georgette
Lampaert en zij hadden vijf kinderen: Etienne, Lucien, Gratienne, Cécile en
Rita.
De handelszaak Van Désiré en
Emma De Baere Versluys op de foto lijkt nieuw met mooie gevel en een nieuw
dak, tot de verbeelding sprekende reclames van sigaretten en tabak Boule dOr, St Michel en Belga. Mooi.
Op de foto 3 staat Emma trots voor haar zaak,
er hangt aan de gevel een modern uithangbord. Ernaast woonden Theofiel en Alida Debbaut Van Landschoot,
zaakvoerders van t Schortje, kledingzaak en goede buren.Aan de andere kant woonden Philibert Roggen en zijn gezin.
Duizenden
kinderen konden jarenlang hun zakgeld kwijt op zondag bij Emma Versluys. Je kon
er ook gebakjes en andere lekkernijen kopen. Wie alle kruidenierswaren kocht bij Emma Versluys kreeg bij de
Plechtige Communie van de kinderen, een misboek
of missaal die schoondochter Georgette
Lampaert, die er rechtover woonde, verkocht in haar winkel (foto 5). Een misboek of kerkboek was een heel
mooi, duur geschenk in die tijd. De kinderen werden mooi uitgedost, ze hadden nieuwe
kleren, schoenen, handschoenen, voor de zondag èn de maandag. Er was een
communiefeest thuis, dus als ze een kerkboek gratis kregen was dit mooi
meegenomen. Wij gingen altijd naar de kerk met een misboek. Je kon de mis
volgen, als je je verveelde kon je andere evangelies lezen, of gebeden, of een litanie,
het was heel interessant. Ik heb het altijd jammer gevonden dat het gebruik
werd afgeschaft. Ik kreeg er een in het Frans omdat mijn moeder een obsessie
had voor de Franse taal, ik heb hem nu nog. Als ik in de Walen verbleef, kon ik
meebidden in de kerk. Wie het zich niet kon veroorloven nieuwe kleren te kopen
voor de communie werd uitgedost door
Emma Versluys, een kostuum voor de jongens een communie jurk voor de meisjes.
Bij
speciale dagen, Pasen, Kerst en Sinterklaas had Emma steevast passende snoep te
koop. De kinderen mochten trouwens zelf hun snoep kiezen en afrekenen bij Emma.
Wie nog een lange rit voor de boeg had na de kerkgang, kreeg steevast een kopje
koffie aangeboden. Emma was zeer gastvrij en sociaal.
s
Zondags stond Emma heel vroeg op om vijf uur, want de landbouwers of de andere plattelandsbewoners
kwamen naar de vroegmis en gaven hun bestelling af voor de dienst om die later
op te halen. Er was toen reeds een soort afhaaldienst.
Was er een grote bestelling, dan kregen de klanten een grote tipzak snoep!
De handelszaak van Désiré De Baere werd
verkocht aan Maria Maenhout en Maurits De Vuyst in 1963, die er verder een
handelszaak uitgebaat hebben. Maria Maenhout woonde er tot 2013, dus vijftig
jaar lang. De woning is enkele maanden geleden verkocht en krijgt een andere
bestemming
Désiré
De Baere en zijn echtgenote Emma Versluys waren de ouders van Jozef De Baere (23 maart 1908 - 2 maart
1976) en Georgette Lampaert (17 07 1910
- 28 12 2012) die aan de overkant woonden met hun gezin in nr. 110 (in 106), rechts op de prentkaart Noordstraat. Jozef De Baere was voerman en
steenkoolleverancier.
Op de oude prentkaart (uitvergroot) kan je een enorme
hoeveelheid kinderartikelen en - wagens gestapeld zien op het voetpad, te koop aangeboden door de echtgenote van Jozef De
Baere, Georgette Lampaert. Met Sinterklaas stond voor de hoge ramen naast de
inkomdeur het speelgoed uitgestald waar de kinderen zich konden vergapen aan
het onbereikbare. Georgette verkocht babyuitzet, speelgoed, kinderartikelen, kinderwagens en tuinmeubels
(ligzetels). Georgette Lampaert verkocht
ook kerst- en schoolgerief en misboeken.
Ze verkocht ook platte potloden o.a. aan René De Lille, timmerman-schrijnwerker
van t Molentje, waar zaakvoerder Georges Cocquyt
van Decota zijn eerste keukens tekende en maakte. Een jongen van Donk kwam een pakket schoolgerief halen
die hij verkocht in de klas. Georgette Lampaert
had ondernemingstalent. Tijdens de oorlog was er ook veel vraag naar
kinderwagens over de grens, maar verkoop en verkeer in Nederland was verboden.
Georgette
had een lumineus idee. Georgette Lampaert legde haar eigen dochtertje Cecile De
Baere in de kinderwagen en het kindermeisje ging met haar wandelen over de
grens. Daar stapten zij naar de klant die een kinderwagen besteld had en
leverden die af. Intussen was Jozef De Baere, de vader van Cecile De Baere met
paard en kar langs Sint Laureins naar Holland gereden. Hij trof Cécile en het
kindermeisje aan en bracht hen terug naar Maldegem. Zo werd er heel veel
gewandeld en opgehaald via omwegen en deed Georgette gouden zaken, want kinderwagens waren heel duur tijdens de oorlog.
Volgens het dagboek van mijn moeder kostte de eerste kinderwagen van mijn
oudste broer Leopold in 1942, 4500 frank, wat een fenomenaal bedrag was in die
tijd.
De inrijpoort
van de woning leidde naar de loodsen van Jozef De Baere. Als er kinderen van het
platteland of van Eede naar het dorp kwamen mochten zij hun fiets in de
inrijpoort plaatsen. Wat het echtpaar ook sierde, was de mogelijkheid om wekelijks of maandelijks de kolen af te
betalen. Georgette hield een kasboek bij van de mensen die een voorraad
kolen gekocht hadden en later hun afbetaling kwamen vereffenen. (wordt
vervolgd)
%%%FOTO10%%%
De fotos
stellen Désiré voor aan het werk in de tuin van de Broederschool, Emma Versluys
voor haar zaak, Georgette Lampaert voor haar bazar en foto van de zaak, de
oude prentkaart.
Met dank voor de informatie en
fotos aan Mevrouw Cécile De Baere en de Stamboom De Baere door Rudy en Anita De Baere Coddens,
Houthalen. Zie ook, beschrijving
Noordstraat in boek Nostalgie naar het levendige dorp
Alle artikels
i.v.m. 'Talent in Maldegem werden gebundeld en worden gepubliceerd midden juni
2015. Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman door
overschrijving van 23 euro op het rekeningnummer IBAN BE93 0000 4363 7367 BIC POTBEB1, plus 5 euro verzendingskosten per
exemplaar (indien u ver buiten Maldegem woont).
Bestellen kan via
email: livinaleonie@live.be
of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45
38 69.
19-05-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
08-03-2015
Berichtje van de reporter
Een
berichtje van jullie reporter!
Ik slaagde er
aanvankelijk niet in om de mooi-opgemaakte teksten toe te voegen in de blog.
Jammer, want
ik had veel werk aan de opmaak van de teksten in Word, uitvullen, alinea
afstand, regelafstand, tekengrootte, lettertype enz. en alle opmaak verdween toen ik de reportage inlaste in mijn blog.
Vervelende
situatie, maar ik werk eraan tussendoor.
De lijst met reportages links is ook nog niet in orde. Ik vis het wel eens uit.
Ik heb nog
heel interessante artikeltjes over heel boeiende mensen, bijna klaar. Dus regelmatig eens checken, een positieve stem geven (liefst 5/5) onder het artikel. Dat is mijn enige beloning.
08-03-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-03-2015
Standaert Alphonse, aannemer, Noordstraat.
Ondernemingstalent
in Maldegem?
ALPHONSE
STANDAERT AANNEMER VAN BOUWWERKEN.
Deel I,
de Noordstraat, deel XXI.
Het is met respect en
bewondering voor de zakenman, de ondernemer of gewoon de kruidenier dat ik de
handelszaken probeer te reconstrueren in de Noordstraat een halve eeuw en meer
geleden. In de buurt van de handelszaken Van Hecke, De Brée, De Baets, t Schortje, Claeys, De Baere in de
Noordstraat, eigenlijk schuin rechtover nr. 106 (vroeger 102) staat nog altijd de
voormalige woning van Alphonse Standaert, aannemer van bouwwerken (rechts op de
oude prentkaart). Alphonse Standaert (09 10 1880 23 08 1979) was de zoon van Eduard Standaert en Seraphine De Rudder. Hij was de broer van Cordula, Arthur, Mathilde, August, René en Edmond Standaert.
Alphonse
Standaert (1880 - 23 08 1979) was gehuwd metBerthe Bocqué geboren op 21 mei 1880 in Levallois Perret, Frankrijk, alsdochter van Eduard Bocqué De Lille (°1858). Berthe is overleden op 15 september 1958.
De
woning van Alphonse en Berthe, die hij waarschijnlijk gebouwd heeft als
jongeman, is dus waarschijnlijk een eeuw oud en staat er nog. Zie foto 2 in t midden, huis
met twee dakkapellen, bepleisterde gevel met garage, vroeger de inrijpoort naar
het achterliggend atelier.
Al
de woningen aan die kant van de Noordstraat hebben een diepe tuin met achteraan
stallingen of werkplaatsen. Alphonse heeft lang zijn beroep kunnen uitoefenen
en hij is zeer oud geworden, bijna 100 jaar (1880 1979). Alphonse werd verzorgd door zijn
dochter Adrienne toen hij
hulpbehoevend werd. Het was vroeger zo dat tenminste één dochter thuis bleef om
moeder te helpen in het huishouden.
Alphonse
en Berthe waren de ouders van zeven kinderen: Maria (1907), Alphonsine (Soeur Stanislas), Laura (1909), Adrienne (1911), August (1914), Gaston (1920) en
Anna (1923 - 1983).Laura (1909 - 1979) en Adrienne (04 02 1911) waren
ongehuwd, Anna huwde op latere leeftijd.
Maria
Standaert (°1907) was
getrouwd met landmeter August Van Severen
uit Eeklo en ze hadden zeven kinderen: Margareta,Marie-Joseph,
Magda,Antoon, Geertrui, Kristiaan en Petrus.
Dat zijn nu zeer waarschijnlijk allemaal zeventigers of ouder met een hele
schare nakomelingen.
Alphonsine
Standaert, Zuster Stanislas werd religieuze in Leuze. Zij studeerde aan de
universiteit en de kinderen van haar twee broers en zus mochten met vakantie
gaan in het klooster van Leuze.
August (05 01 1914 - 02 10 1983) Standaert, was getrouwd met Madeleine Elias (14 09 1913 - 07 11 2010), dochter
van Aloysius Elias (°1876) en Irma De Neve (°1878). Madeleine
Elias was dus via haar moeder ook familie van Frieda De Neve, leerkracht bij de Zusters Maricolen. Aloysius Elias was een van de eerste garagehouders
(Ford) in Maldegem, in de Voorstraat,
nu de Mevrouw Courtmanslaan genoemd.
Er is een uitvoerig portret van deze ondernemer geschetst in een van de
jaarboeken van Het Ambacht.
August Standaert was aanvankelijk
bediende bij Notaris Hippolyte Vermast Gilberta Wallyn, de vader van de
onlangs overleden Notaris Jean of
Joannes Vermast. August heeft nadien samen met Germain Vrielynck uit Brugge een accountantskantoor opgericht, Accountantsbureau Vrielynck-Standaert, boekhouding en fiscaliteit. Beiden
waren Accountants (NCAB), verzekeringen (Verzekeringskantoor van t Meetjesland) en hadden een sociaal
secretariaat (VZW Sociale
Werkgeverscentrale). Het kantoor was aanvankelijkgevestigd in het Peurkenof de Edestraat, later in de Mevrouw
Courtmanslaan en nadien in de Stationsstraat
57, zoals nog steeds het geval is. Het kantoor fiscaliteit, boekhouden en verzekeringen
wordt verdergezet door zijn twee zonen, Geert
en Godfried Standaert.
August Standaert en Madeleine Elias woonden
rechtover het Koninklijk Atheneum, het huidige Couma in een brede villawoning
met zeer mooie gevel. Achteraan was het terrein nogal kort afgebakend door de
tuin van de families Verkindere en Taveirne. De mooie woning is pas sinds kort
afgebroken en op het perceel waar vroeger één woning stond verkoopt de
bouwfirma Hyboma, vier kleine,
smalle, nieuwe woningen.
Gaston (1920) Standaert studeerde geneeskunde maar werd aannemer zoals zijn vader.
Hijwas getrouwd met Godelieve
Blomme (°1925), een dochter van Auguste Blomme en Anna Bafort, een zus van advocaat
Pieter Blomme gehuwd met Paula Van den Broucke, van Ghislaine Blomme getrouwd
met Albert De Swaef (1930), van Chris Blomme getrouwd met Elvira Leloup en van Jules
Blomme. Gaston Standaerten Godelieve Blomme weken uit naar Congo. Op het fotootje poseert het
gezinnetje van Gaston Standaert en Lieve Blomme en drie van hun kinderen, o.a.
Mieke, Jan, Veerle. Zij hadden zes kinderen: Jan, Mieke, getrouwd met ere-ambassadeur Baron Johan Swinnen, Veerle, Paul, Fons en Piet.
Juffrouw
Laura vertelde over het gezin en liet ons kniekousen breien voor de zwartjes in
Congo. Vooral de verhalen over haar broer en zijn gezin in het verre Congo
sprak tot onze verbeelding. Wij die amper verder geraakten dan het centrum van
Maldegem keken op naar mensen die zo ver verwijderd van het geboortedorp
groeiden en bloeiden. Godelieve Blomme stierf heel jong en de zusjes Standaert
waren erg begaan met het lot van de kinderen van hun broer. Gaston
Standaert is na het overlijden van zijn echtgenote hertrouwd met Lily
Pecquereau.
Anna Standaert (1923 - 1983) volgde in 1946 Zuster
Bernarda op in de wijkschool in Strobrugge en gaf les aan de kleutertjes tot in
juni 1979. In die tijd
gingen alle telgen van soms heel grote gezinnen uit de buurt naar de wijkschool
en de klassen waren werkelijk overvol. Volgens
een artikel in het Jaarboek Ambacht had Juf
Anna 45 kleutertjes en kwamen er twintig bij na Pasen, een totaal van 65,
in een kleine, weinig comfortabele ruimte. Stel je voor dat je de hele dag voor
65 kleutertjes moet zorgen! Ik herinner me niet dat er zoveel kindjes in de
klas zaten, ik herinner me wel dat we s namiddags moesten slapen met onze
armpjes op de bank. Toen vond ik dat minder leuk maar ik begrijp nu dat
juffrouw Anna af en toe een rustpauze inlaste. Zij was een lieve juf, we moesten matjes maken met
glanzend papier, figuurtjes vouwen en knippen, we leerden versjes en liedjes.
Anna Standaert is op latere
leeftijdgetrouwd met kolenhandelaar en
weduwnaar Urbain Martens uit de
Stationsstraat. Zij was een goede moeder voor zijn kinderen. Zij spreken nog altijd met lof over haar.
Op
foto 3 poseert de familie Standaert: Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne,
zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Boqué en August Standaert, allemaal
knappe mensen. Het hele gezin straalde trouwens distinctie uit. De kinderen
zijn bijna allen geboren voor W.O.I en hadden allemaal gestudeerd, wat toch een
hele prestatie was in die tijd. Toen brachten de meeste ouders ook al offers om
hun kinderen te laten studeren.
De vijf zussen staan samen op de foto 5: Anna,
Laura, Alphonsine, Maria en Adrienne.
De
kinderen van aannemer Alphonse Standaert
en Berthe Bocqué waren allemaal knappe mensen met heel wat
ondernemingstalent. Op de foto Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne,
zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Bocqué en August Standaert, heel
veel mensen zullen hen herkennen.
Het
hele gezin was dynamisch en ontwikkeld. Een van de kinderen van Gaston Standaert
is trouwens baron. Stel je voor dat de inwoners van de Noordstraat een baron
hebben voorgebracht! (zie website
Professor Johan Swinnen).
Anna
en Laura gaven les in Strobrugge
Het
schooltje van Strobrugge.
Strobrugge
is een wijk dicht bij de grens België-Nederland. De wijk wordt ook het Fort
genoemd. Het schoolgebouw werd opgetrokken in 1908 op het eind van de vroegere
Oude Aardenburgseweg, parallel langs het Schipdonkkanaal. Het gebouw was
degelijk maar met een minimum aan comfort. Het schoolgebouw was omringd door een muur met poort die
afgesloten kon worden. Het kolenhok, de galerij of de luifel met de toiletten
voor de juffen en voor de scholieren vormden het binnen aanzicht, het
kapelletje stond ernaast en was toegankelijk voor alle inwoners van de wijk. Er
waren drie grote klassen met grote ramen, twee gangen en een klein klasje aan
de straatkant waar de allerkleinsten na Pasen geplaatst werden. Ik heb nog les
gehad als kleuter in de laatste gang de school, van juffrouw Maria Bleyenberg Bultynck (1917), dus
blijkbaar moeten er enorm veel kinderen les gevolgd hebben (jaren 1951 1960)
dat ook de gangen bezet waren. Het wijkschooltje van Strobrugge werd afgebroken toen
de brug over de twee kanalen werd gebouwd en de gronden er omheen onteigend
werden. Het schooltje met kappelletje verhuisden 500 meter verder. Ongeveer
zestig jaar lang hebben ontelbare kinderen uit Moerhuize, Broekhuize,
Strobrugge er leren lezen
en schrijven.
Laura
Standaert (1909 - 1979) was
onderwijzeres in het wijkschooltje in Strobrugge in de lagere school. Zij gaf
les aan het derde, vierde en vijfde leerjaar. Drie leerjaren in één klas, meer
dan dertig leerlingen, maar Laura stond haar mannetje. In die tijd was er nog
geen centrale verwarming en de juffen fietsten heel vroeg naar school om de
kachels aan te steken. Soms kwamen ze te voet van de Noordstraat naar
Strobrugge. Later hadden zij een autootje.
De meisjesscholieren hebben alles bij
juffrouw Laura geleerd, schoonschrift, taal, aardrijkskunde, geschiedenis,
rekenen, godsdienst, plant- of menskunde, naaien, breien, verstellen, haken en
poetsen. Alle lessen waren heel boeiend, godsdienst echter was soms beven. Goed
en Kwaad werd er in getimmerd! Hygiëne stond ook hoog in het vaandel. In die
tijd werden de klassen gepoetst door de leerlingen onder deskundige begeleiding
van de juffrouw. Sopje maken met groene zeep, schuren, aftrekken, spoelen,
aftrekken en dweilen. Alles glom als een spiegeltje. We vonden dat heel leuk en
absoluut niet beneden onze waardigheid. Wij werden opgeleid voor studie maar
ook voor huisvrouw. Ik denk altijd aan Juffrouw Laura als ik aan het zwabberen
ben en ik mooie rechte streepjes trek op de natte vloer.
Op het einde van het schooljaar
leerden de scholiertjes, gedichtjes en liedjes. Het was een groot schoolfeest
als moeder overste van het klooster in het centrum, de pastoor en de
onderpastoors uitgenodigd werden. De religieuzen uit het centrum boezemden
ontzag in. We leerden veel op school. Gedichtjes van Guido Gezelle(01 05 1830 - 27 11 1899) en van Alice Nahon
(16 02 1896 - 21 05 1933).
In de winter mochten wij onze
boterhammetjes eten in de klas s middags. We hadden een pul koffie of
chocolademelk bij en mochten die verwarmen op de roodgloeiende kachel. Het was
best gezellig. Sommige stoute jongens werden opgesloten in het kolenhok, links
van de ingang. De speelplaats was een zandvlakte bedekt met grijs-zwarte
kiezels, keitjes of sintels. Als je viel bleven ze in je knie zitten. Ik heb er
zo nog een paar in mijn rechterknie. We speelden touwtjespringen, verstoppertje
en tikkertje. We hadden lange danstouwen en kaatsballen. Iedereen speelde en
was creatief genoeg om in beweging te blijven tijdens de pauze of de speeltijd.
De jongens hadden knikkers (marbels en bolleketten). Tijdens de zangles
belandde ik vaak in de hoek, de handen op het hoofd met het uitdrukkelijke
gebod de mond te houden. We zongen
vooral Te Lourdes op de Bergen, ook in het kappelletje, opzij van de school,
toegankelijk voor de hele wijk.
De jongens werden na het tweede
leerjaar naar de verre grote wereld gezonden, naar de broederschool of het
atheneum in het centrum. De meisjes konden zich tot hun elf of twaalf jaar
koesteren in een klein wijkschooltje vlakbij hun thuis. Het was niet minder
afschrikwekkend als ze naar het zesde leerjaar in een groep van honderd
leerlingen geloodst werden. Ik moest er heen om mijn eerste plaats van de klas
te handhaven met zoveel concurrentie: Annelies Debbaut, Anne-Marie Van
Hoorickx, Caroline Heysse, Charline De Sloovere en nog veel meer andere slimme
meisjes. Bovendien zat de schrik er in want juf Laura had me meermaals
gewaarschuwd dat zij mijn boekje met al mijn wandaden zou doorgeven aan mijn
toekomstige juf in het zesde leerjaar. Wat ik precies deed weet ik niet maar ik
vond het oersaai om zeven uur stil te zitten, ik zal teveel gebabbeld hebben in
de klas en in de lange rij op de speelplaats want ik werd heel vaak, bijna
dagelijks gestraft. Soms moest ik tien maal rond de speelplaats lopen voor ik
binnen mocht, soms moest ik in het midden van de speelplaats staan wachten tot
ik teken kreeg. Of ik moest tot zes uur straf schrijven, voor kleine
vergrijpjes, denk ik want ik kan me niet echt gruweldaden herinneren. De stilte
was drukkend en ik wou ontsnappen, ik hield niet van school, nooit en ik ben er
nochtans gebleven tot ik bijna zestig was. Die straffen bleven lopen tot ik
ongeveer zestien jaar was. Toen had ik enkel nog mannelijke leerkrachten en
mijn gedrag stoorde hen minder waarschijnlijk. Trouwens mijn broers werden ook
vaak gestraft en hard geslagen op school, nu hoor je dat zo niet meer. Ik kon
gelukkig mijn moeder thuis houden opdat ze geen uitleg zou vragen aan het
onderwijzend personeel. Nu is dat allemaal anders.
De dames
Standaert waren knappe, vriendelijke dames, gedistingeerd en hulpvaardig. Zij
hielpen de ouders van de scholiertjes van het wijkschooltje met regelen van pensioenen en dergelijke. Zij waren een
soort sociale dienst avant la lettre, zij boden een vorm van gratis
dienstverlening. Juffrouw
Laura zorgde ook voor de pensioenkas voor de oudere bevolking van de wijk. Marie
Posman had een pensioentje dank zij hen en hun raadgevingen. Ze motiveerden ook
de ouders om iets te sparen voor de kinderen. Elke week kregen de scholiertjes
een centje om te sparen bij de Spaar- en
Lijfrentekas. We kregen dan soms een meetlat, een vloeipapier of een
schriftje. Vroeger waren de kinderen snel gelukkig met een kleinigheidje.
We mogen er wel even bij stilstaan dat deze twee
knappe dames Anna en Laura Standaert heel hun leven gewijd hebben aan de opvoeding
en het onderwijs van honderden
plattelandskinderen in enorm grote klassen zonder comfort en met beperkte
leermiddelen. De kinderen spraken thuis dialect, hadden weinig of geen
culturele achtergrond en zeer waarschijnlijk noch de ruimte noch de mogelijkheid
om hun huiswerk te maken of te studeren. De dames Standaert speelden het klaar
om de kinderen discipline bij te brengen, Nederlands te leren spreken en te
schrijven en de basis te vormen voor alle kennis en vaardigheden die zij later
voor hun studies of voor hun rol als huisvrouw goed konden gebruiken.
Het eerste en het tweede leerjaar waren
toevertrouwd aan Clarysse Van Landschoot,
vanaf 1955 aan Louisa Gailliaert die
natuurlijk ook hun steentje hebben bijgedragen hebben aan het verspreiden van
kennis en vaardigheden, op een heel doeltreffende en menselijke manier. Alle onderwijzeressen
van Strobrugge vormden een blijde groep van leerkrachten die zorgden voor een
sportieve en vrolijke sfeer in een kleine scholengemeenschap waar alle
oud-leerlingen nog met de glimlach aan terug denken.
s Middags, tijdens hun vrije uren brachten de
onderwijzeressen bovendien de Franse
taal bij aan de vrijwilligers. Ze hadden het in zich om de kinderen te
motiveren om te studeren en te werken, een doelstelling die hen later zou
helpen tijdens hun verdere leven.
Alphonse Standaert was aannemer. Hij nam
de administratie van de onderneming voor zijn rekening en werkte samen met zijn
broer Arthur. Arthur Standaert (22 02
1887) wasmetser-aannemer en was getrouwd
met BerthaGryson, geboren te
Dudzele 21 mei 1886 en overleden in Deurle op 29 maart 1988, op 102 jarige
leeftijd.
De vader van Bertha Gryson was
een weduwnaar uit Dudzelemet 3 kinderen: Maria, Ernestine en Bertha.
Maria en Ernestine bleven in Dudzele. Bertha ging mee met haar vader naar
Maldegem waar hij hertrouwde met een weduwe, de moeder van Emma Versluys. Bertha Gryson en Emma Versluys,
echtgenote Désiré De Baere, groeiden dus samen op.Zij hadden geen bloedband, zij
waren stiefzusters. Later is een van de zussen van Bertha Gryson nog bij haar komen wonen
omdat ze ziek werd. Bertha heeft haar verzorgd.
Bertha Gryson
nam op
haar beurt een weeskind in huis, Florent
Van Rie (18 07 1902), gehuwd met Paula Claeys (beiden overleden) waarvan
zij niet wou dat hij ten eeuwige dage de koeien moest wachten maar een beroep
moest leren. Hij werd ook metser en werd als vijfde kind opgevoed en woonde
zelfs gehuwd naast het gezin Standaert-Grysonin de Molenberg. Florent Van Rie was peter van een van haar kleinzonen,
namelijk een van de tweeling, Johan Goethals. Florent Van Rie bleef in de buurt
van zijn weldoeners wonen, Rapenbrugstraat 15, nu Molenberg.
Arthur
en Bertha woonden in deMolenberg, vroeger
Rapenbrugstraat 11. Arthur en Alphonse Standaert
leidden samen een bouwonderneming in Maldegem. Zij hielpen zelfshet stadhuis van Maldegem metsen eind1907 1909, onder leiding van aannemer
Philibert Schleicher, een naam die regelmatig opduikt in de geschiedenis van
ons dorp. De gebroeders A. en A.
Standaert waren dus betrokken bij de bouw van ons stadhuis. Arthur
Standaert was ook jarenlang voorzitter van de katholieke Bond van de gepensioneerden. Na hem kwam de koster René Verhaeghe.
Bertha Gryson was een tijdje lerares speldenwerk in een Maldegemse kantschool (Cuelenaere ?), waar ze naar
eigen zeggen haar ogen had kapot gemaakt. Ze werd meer bijna 103 jaar. In de
analen van Rik Van de Rostyne vind
je verhalen over die kantscholen in Maldegem en eldersdie je de haren ten berge doen rijzen.
Kinderarbeid, -uitbuiting, -sterfte door gebrek aan licht, lucht en voedsel waren
schering en inslag op die scholen. Het waren allesbehalve scholen, eerder
fabrieken waar heel jonge kinderen tewerkgesteld werden voor een hongerloon,
zoals nu in de arme landen.
Alphonse en Arthur hadden een oudere broer: Edmond
Standaert (5 10 1869) aannemer - metser,
hij was getrouwd met Victorina De Meulenaereen ze woonden in de Vakekerkweg 23.
De drie broers scheelden wel wat in leeftijd:1869
(Edmond), 1880 (Alphonse), 1887 (Arthur): Arthur was dus 18 jaar jonger dan
Edmond.
De dochters van Arthur Standaert, Maria,
Antoinette en Godelieve waren heel knappe handvaardige vrouwen. Het
enige zoontje Frans is jong
gestorven.
Maria was getrouwd met
Pierre Verlinde, een zwaantje, een gemotoriseerde agent.
Antoinette Standaert was bediende bij Boekhouder Germain
Vrielynck, de vader van pastoor Jan Vrielynck. Germain Vrielynck was de stichter van het zakenkantoor Vrielynck. Dit zakenkantoor werd later Vrielrynck-Standaert,
omdat August Standaert partner werd in de zaak. Antoinette werkte aanvankelijk eigenlijk bij haar neef August Standaert. Later werd zij secretaresse en huishoudster bij Jan Vrielynck (30 11 1922), enig kind van Germain Vrielynck (16 06 1904) en Jeanne Decock, Brugsesteenweg 170 (mooie woning later van Guido Van Hoorickx en Vera Boes). Jan was pastoor in Nevele, Evergem en Deurle.
Godelieve Standaert was getrouwd met Albert Goethals en was
tot 1960 kapster naast haar drukke huishouden van zes: Chery, Rita, Vera,
Willy, Geert en Johan. Iedereen kende haar, de dames waren toen ook heel
bezorgd om hun uiterlijk en Godelievebezorgde hen een permanent. Later schakelde Godelieve over naar de
breimachine. Haar eigen kinderen en heel veel andere spruiten uit de buurt
droegen degelijke, modieuze pullovers en jassen, getoverd uit de breimachine.
Was het vroeger niet echt gebruikelijk dat een getrouwde vrouw buitenshuis ging
werken, de huisvrouw was meestal creatief en vindingrijk genoeg in het bedenken
van mogelijkheden om het inkomen te vergroten, van toen soms heel grote
gezinnen.
De
naam van de familie Standaert Gryson
duikt nog regelmatig op in het parochieblad. Regelmatig worden er missen
opgedragen ter nagedachtenis, ook voor Jan
Vrielynck, zoon-priester van de familie Vrielynck krijgt in de Maldegemse
parochiekerk nog missen en gebeden naar de hemelpoort.
Tot
zo ver een herinnering aan de familie
Standaert uit de Noordstraat die bij heel veel mensen een blijvende,
positieve indruk heeft gegeven en aan wie met de glimlach wordt teruggedacht.
De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen
van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die
rechtover t Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de heren Geert
Standaert, Louis Posman, de Tuinvogel,Walter Notteboom en Mevrouw Cecile De Baere. Zie ook, beschrijving
Noordstraat in boek Nostalgie naar het levendige dorp. Beschrijving van t
Schooltje in Strobrugge, zie Jaarboeken Het Ambacht.
Bedoeling is
om al de artikels die ik geschreven heb over 'Talent in Maldegem te bundelen
in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u
interesse heeft kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0
486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.
06-03-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
24-02-2015
Bakker Pieter Spelier Deel II.
De
handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in de NOORDSTRAAT.
Deel
II. De Noordstraat deel XIX.
Naast de voormalige
kledingzaak van meester-kleermaker Omer Van Deynse en zijn echtgenote Yvonne Verstuyf was heel lang geleden de Bakkerij Pieter Spelier rechtover het mooie gevelhuis van de familie Blomme (Louis, Paula,
Ivonne Blomme).
Pieter Spelier (1872) was
broodbakker, bijgestaan door zijn echtgenote Sidonie Debevere (1878 1955) in de Noordstraat 84, nu 86.
Zij hadden zes kinderen van
wie er twee als kind overleden, de anderen waren Leopold, Albert, Rachel en
Paula die u ziet op de gezinsfoto van eind jaren 30, de ouders en de vier
kinderen.
De oudste zoon Leopold Spelier (1908 - 1950) werd bakker in Gent en was getrouwd met Elza De Cock. Hij verongelukte op
tweeënveertigjarige leeftijd in de Brugse vaart ter hoogte van de wijk
Vinderhoute in Mariakerke. AlbertSpelier, hun tweede zoon (13 09 1915)
nam de bakkerij over. Hij was oud-strijder, kwam ziek terug van het
strijdtoneel, trouwde met Marie Van Oost
maar stierf enkele weken na het huwelijk in 1945, amper 30 jaar oud.
Pieter Spelier en Sidonie Debevere verloren vier kinderen tijdens hun
leven, wat heel droevig geweest moet zijn voor die mensen.
Dochter RachelSpelier (13 11 1913 - 2000) nam
de handelszaak over en startte een kruidenierswinkel in nummer 86, samen met
haar echtgenoot Emiel Dierick (1914
1993). U kunt hen nog duidelijk herkennen op de huwelijksfoto. In mijn
herinnering waren ze een beetje ouder en voller, maar ze waren echte
commerçanten, vriendelijk, maar afstandelijk en ze hadden een ruime keuze van
kruidenierswaren, groenten en fruit van de beste kwaliteit.
De jongste dochter van
Pieter Spelier, Paula Spelier (15 04
1922- 1998) getrouwd met Jules Van den Driessche (1923 1988), was winkelierster in de Noordstraat nummer
88, tot in 1953. Toen liet het echtpaar een nieuwe grote hoekwoning en zaak
bouwen in de Parklaan, nummer 2.
Jules Van den Driessche was afkomstig van het Vossenhol, uit een gezin van achtkinderen: Florent, Elza, Delphine, Michel, Alma,
Jacques en Lydia.
Lydia Van den Driessche
(1929) was getrouwd met Bakker Willy Verschoore (1930). Zij hadden een bakkerij-patisserie in de Nieuwstraat nummer 21, nu Bakkerij Dhondt.
Wie heeft Lydia niet gekend? Zij was een knappe en vriendelijke dame, terecht trots op haar dochters, Francine
en Cathérine. Jacques Van den Driessche trok naar Sijsele, Alma Van den Driessche
(1924) was getrouwd met mekanieker Albert De Clerck (1923). Zij woonden naast
de vroegere Sobemai, de Société belge des machines
agricoles et industriellesvan de familie van Edelhart
De Lille, kleinzoon van Victor. Elza (1909) was getrouwd met Prudent Vandeveire
en woonde in de Oude Burkelslag, Vossenhol. Florent (1918) was slachter en
woonde in de Bogaardestraat 150. Hij was getrouwd met Denise Edombrecht.
Delphine (1915) was getrouwd met Omer Coene en woonde in de Bogaarde 85 en
tuinbouwer Michel (1917) woonde ook in de Bogaarde, nummer 170. De
kinderenVan den Driesschebleven eigenlijk allemaal een beetje
in dezelfde buurt wonen. Zij vormden een hechte familie die vaak bij elkaar
kwam om iets te vieren of te feesten en bleven betrokken met elkaar.
Jules Van den Driessche en Paula Spelier hadden vijf kinderen, Freddy (1949 23 oktober 2013) getrouwd met reisagente
Theodora Maenhout afkomstig uit Nederland, Eddy (1951), de tweeling Marie-Anne
en Christ (1952) en de jongste Leen (1962). Paula bleef in de ouderlijke woning
samen met haar dochter Leen en kon nog lang genieten van haar kleinkinderen.
Leen woont tot op heden in
het ouderlijk huis in de Parklaan 2.
Zij baatte een WOLBOETIEK Berger du Norduit
in de Noordstraat tot in 1989, in de handelszaak van Carlos De Brée, toen Carlos meer centraal ging met Parfumerie Penelope. Leen Van den
Driessche startte daarna een eigen handelszaak voor het plaatsen van sanitaire blokken
in bouwbedrijven samen met haar echtgenoot Marnix
Foré in de ouderlijke woning, Parklaan 2.
Jules Van den Driessche was handelsreiziger in veevoeders, later bij Groenten- en Fruit Van de Walle in de
Nieuwstraat, nog later in een bloemisterij in Eeklo tot hij zelfstandig een bloemistenzaak startte van alles wat
met namaakbloemen te maken had. Je kon er terecht voor alle
bloemstukbenodigdheden: vazen, potjes, schaaltjes, mandjes, zijden bloemetjes,
strikken, oasis enz.
Aanvankelijk was de handelszaak gevestigd in de bijgebouwen in de
Parklaan en later op het industrieterrein. Zijn zonen Christ en Freddy waren de
zaakvoerders na zijn overlijden in 1988. Hij wasamper 65 jaar oud.
Hij was een goed zakenman, een uitstekend echtgenoot en vader en zeer
sociaalvoelend. Hij offerde samen met zijn vriendelijke echtgenote zijn
vakantieperiode op, om de kleine Maldegemnaartjes een onvergetelijk Chirokamp
te bezorgen als vrijwillige kok in de keuken. Persoonlijk zal ik die man nooit
vergeten. Ik stond in 1967 aan de bushalte op weg om een examen af te leggen.
Ik was een paar minuutjes te laat en zag de bus wegrijden. Ik zal geen autostop
gedaan hebben want dat was toen niet echt gebruikelijk maar Jules Van den
Driessche stopte aan de bushalte en bracht mij tot aan het leslokaal waar de
examens doorgingen. Vroeger was het niet zo simpel om aan vervoer te geraken,
gsm of telefoon hadden we niet, te voet was te ver en niemand was bereid om je
zo maar ergens te brengen. Jules Van den Driessche behoedde mij van een
herexamen en ik zal die man nooit vergeten en het is bijna een halve eeuw
geleden dat ik hem zag. Je hebt zo van die mensen die goud waard zijn voor een
ander.
Een klein stukje
geschiedenis van Bakkerij Pieter Spelier, die wij kennen in de volksmond als Toe
Spliers of later bij Raf Van Hulle.
Bakker Spelier, deel
II. De Noordstraat deel XIX.
Met dank voor de fotos en de informatie aan
Mevrouw Leen Van den Driessche.
Op de oude prentkaart de ouderlijke woning
Spelier, rechtover het gevelhuis van Paula (en Ivonne) Blomme. Fotos van het
gezin Pieter Spelier, trouwfoto van Paula en Rachel Spelier en echtgenoten. De
nieuwe hoekwoning van Jules Van den Driessche, Parklaan nummer 2 en dochtertje
Marie-Anne met haar kleine zus Leen in de sneeuw de Katsweg 1963.
Zie foto Parklaan nummer 2,
daterend van 1974, veertig jaar geleden met
in beeld een Kevertjeen de
melkboer met paard en kar. Ook verdwenen uit het straatbeeld, vroeger was
dit heel gewoon.
24-02-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
23-02-2015
Bakker Pieter Spelier Deel III
De handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in
de NOORDSTRAAT.
Deel
III, Noordstraat deel XX.
Bakkerszaak Pieter Spelier, later kruidenierswinkel Dierick - Spelier was een zaak met klasse en had een groot
klantenbestand. Die zaak werd overgenomen door de altijd welgezinde kok-traiteur
Raf Van Hulle tot ieders
tevredenheid van 1 april 1974 tot 30 april 2000. Hij werkte daarna als kok in
een restaurant in Brugge en is nu wereldreiziger. Martine
Lameire Verstuyf nam deze handelszaak over. Martine had voordien een
leuke pralinen winkel op de hoek Molentje - Oude Aardenburgseweg nummer 1, waar
ooit de schoenenwinkel Italy werd
uitgebaat door de echtgenoot van Nicole De Vuyst. Tot eind jaren 60 was dit brede
hoekhuis meer dan veertig jaar lang (1930) het
café t Molentjesplein van de klompenmaker,
postbode en herbergier Cyriel Cauwels (10 02 1889 20 05 1984) en Euphrasie
De Smet (24 04 1892 05 10 1970). Cyriel
en Euphrasie hadden 5 kinderen: Charline, Margriet (1923), Hulin (1925),
Gisèle (28 01 1930) en Berthil Cauwels (1931 2012). De jongste, Berthil
Cauwels-Bracke heeft nadien de herberg verder uitgebaat.
t Laatst noemde de eens zo
drukbezochte en mooie handelszaak Spelier, t
Kruideniertje. Het was een bloeiende kruidenierswinkel, handig dichtbij
voor allen die langs de Noordstraat kwamen. Zeer waarschijnlijk betekenden het
eenrichtingsverkeer en de lange renovatiewerken van de weg enkele jaren geleden,
meteen het einde van heel wat handelszaken.
De handelszaak SPELIER stond jarenlang leeg en verwaarloosd maar is nu
verkocht aan particulieren die er een gezellige woning van maken in het
centrum. De handelszaak heeft na jarenlange leegstand een andere bestemming
gekregen. De lange gevel is gewijzigd in een voordeur met drie raampjes en de
leefkamer werd waarschijnlijk uitgebouwd met uitzicht op de tuin.
Op de foto zie je Bakker Pieter Spelier en zijn echtgenote
in het deurgat van hun kruidenierswinkel, hun twee dochters en twee klanten en
een blond jongentje. De foto werd genomen op 6 september 1940, begin Wereldoorlog
II.
De ene dame is zwaar beladen met een doos en een koffer onder de armen,
ze heeft waarschijnlijk een grote voorraad ingeslagen. Zij draagt een schort en
een paar lekkere warme pantoffels. PieterSpelier (1872) was broodbakker,
bijgestaan door zijn echtgenote Sidonie Debevere (1878 1955) in de
Noordstraat 84, nu 86.
Hun dochter Paula en haar
echtgenoot Jules Van den Driessche waren
sociaal en steunden regelmatig de Chiro als vrijwillige kookouders tijdens de
schoolvakantie. Op de foto met de Chirojongens
herken je Hendrik Vercruysse, Dirk
en Michaël Matthys uit de Rapenbrugstraat, Freddy Timmerman uit de Kwadestraat, Rudy Strubbe enz. .
Een van de
kinderen Van den Driessche, Freddy Van
den Driessche staat op de foto met de bus, eerste leerjaar, schoolreis 1956 met
rechts de legendarische onderwijzer Richard Cromheecke en bij de jongentjes
in t midden achteraan, herken je heel duidelijk de fotograaf Leopold (Pol) Van Belleghem, getrouwd met Carine
Maertens, dochter van bakker Marcel Maertens (1929) uit de Noordstraat 112.
Er zitten nog enkele bekende gezichtjes, Eric De Pauw uit Moerhuize en als ik me
niet vergis, een zoontje van Edmond Cuelenaere,
Marc of Johan.
Na de voormalige bakkerij Pieter Spelier, kruidenierszaak Dierick -
Spelier, later Raf Van Hulle en Martine Verstuyf, volgen twee woonhuizen en de mooie gevelwoning, het vroegere Jaegershof.
Het eerste woonhuis richting Nederland naast de kruidenierszaak Spelier werd ook eigendom van de zaakvoerders
Spelier, Emiel Dierick en Rachel Spelier,
die het huis renoveerden met onderaan een grote garage en woning op de eerste
verdieping.
Een twintigtal jaar geleden werd die woning eigendom van Ivan Leloup en zijn ouders vleesbewerker
René Leloup (1928) en Rita De Wilde.
Ivan had een zus en een broer, Katrien en advocaat Georges, die vroeg overleden
is, allemaal afstammelingen van vlasbewerker Georges Leloup (1905) en Philomena Verstraete, Noordstraat toen 175.
Die woning was een mooi appartementje met inkomdeur en garage onderaan met
woonruimte bovenaan, maar is intussen al doorverkocht. De familie Leloup was
alom vertegenwoordigd in t Molentje, het verste gedeelte van de Noordstraat.
Daarna volgt een woonhuis ooit bewoond door het echtpaar, buschauffeur Juliaan Verstuyf (1919) en Jozina De Baets
(1928) die een melkronde deed, dan volgt het vroegere Jaegershof waar de familie De
Baets (het gezin van elf kinderen) jarenlang een stijlvol café hield. Denise De Baets en buschauffeur van
internationale reizen Roger Dobbelaere (Detroit 1924) hebben er nog gewoond
voor ze naar de Markstraat nummer 25 verhuisden. Denise startte een kapsalon naast de schoenenzaak Bonne
Shoe. Haar zoon Eddy baatte er later een frietshop
uit. Zijn frietjes waren heel lekker.
Achteraan t Jaegershof was er een heel mooie tuin waar het Feest in den Hof gehouden werd, ter
gelegenheid van Molentjeskermis of tijdens een andere feestelijkheid. Na de
oorlog werd er zelfs cinema in open lucht gehouden. Adamo is er nog opgetreden in
een tent in 1964 wat toen een heel evenement was op t Molentje. Dit stukje
natuur in het centrum is nu volgegoten met beton, omgetoverd in parking en garages. De eens zo druk bezochte en
stijlvolle herberg t Jaegershof, is
nu in appartementen verdeeld. De vroegere eigenaars waren afstammelingen van
Dokter De Jaegher. Zijn dochter trouwde met De Heer Van Thuyn uit Klerken. Zij
verhuren de garages nog die achter het gebouw staan.
Aan de overkant
van t Jaegershof, Bakker / kruidenierszaak Spelier en kledingzaak Omer Van
Deynse, naast fabrikant en handelaar in tabak AURIMA van de familie Van Hecke, was
vroeger de wasserij van Clara De Brée en
de kruidenierszaak van Marcel De Baets. Naast laatstgenoemden was de
voormalige woning van Pierre Borgonjon
die ooit een soort kerkbaljuw
was in onze kerk. Eind jaren 30, herbergde de woning nummer 115 het gezin Borgonjon. Pierre, Alice en
Maria Borgonjon waren de kinderen vande
postbode Edmond Borgonjon (1863) en Sabina
De Vogelaere. Alice en Maria werden kloosterzusters en Pierre Borgonjon (1897) en Magdalena Laureyns en
hun gezin bleven in die woning wonen. Nu woont
Franky Moens en zijn gezin in dat huis. De gevel wordt gerenoveerd.
Op de foto met de misdienaartjes
ziet u Pierre Borgonjon als voorganger
in de H. Sacramentsprocessie in1959,
in de Nieuwstraat, aan de boetiek Princess. Een van de misdienaartjes is Freddy Van den Driessche, kleinzoon van
Bakker Pieter Spelier uit de
Noordstraat en zoon van Paula Spelier en Jules Van den Driessche. De andere
foto met misdienaartjes (1959) met op kop Freddy Van den Driessche loopt in de
Nieuwstraat, aan de herberg-cinemazaal
de Cecilia, nu Optiek Nele Coens.
Op de foto met de Chirojongetjes neemt Onderpastoor Maurice Doom een kiekje.
Naast de woning van Pierre Borgonjon, was er de
kruidenierszaak van Alice
Claeys-Timmerman, nu de mooi gerenoveerde eengezinswoning van de zoon Eddy
Claeys, dan de slagerij Omer (zoon
van Camiel) De Baere met garage, daarna de voormalige slagerij van Alois De
Baere (nu appartement), het huis van de dochter van Philibert Roggen, het mooie
gevelhuis van Philibert of Bertje Roggen,
de kruidenierswinkel van Désiré en Emma De Baere Versluys, later van Maurice
De Vuyst en Maria Maenhout en de Kledingzaak t Schortje.
In
die buurt zijn talrijke handelszaken geweest, de een al groter dan de ander, de
een verdwenen voor altijd en de ander gebleven en uitgegroeid tot gigant.
Bakker Spelier Deel III, Noordstraat deel XX.
Met dank aan Leen Van den Driessche, C. en A. Debbaut, Margriet Cauwels,
Raf Van Hulle, Louis en Valeer Posman, W. Notteboom, De Tuinvogel.
23-02-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-02-2015
Bakker Pieter Spelier, I.
De handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in
de NOORDSTRAAT.
Deel
I.
De
Noordstraat deel XVIII.
Het
achterhalen van de talrijke handelszaken in de Noordstraat, een halve eeuw of
langer geleden is geen sinecure. De Noordstraat was jarenlang een
aaneenschakeling van zakelijke en welvarende bedrijvigheid die respect en bewondering
afdwong en wijd en zijd gekend was.
We zijn nu geland aan het breedste deel
van de Noordstraat waar de grootste handelsdrukte verminderde en meer
woonhuizen tussen de bedrijfjes door opdoken.
Sommige oude huizen in de
Noordstraat werden gesloopt en vervangen door flatgebouwen met mooie gevels en sommige
oude woningen, generaties lang in de familie, werden gerenoveerd, zodat oud en
nieuw mooi aansluiten. Een heel groot aantal huizen wacht echter nog op een nieuwe
eigenaar of op renovatie en bleven in dezelfde staat als ongeveer 50/60 jaar
geleden.
Als je met
je rug voor de voormalige Bakkerij Pieter
Spelier(later jarenlang Dierick-Spelier,kruideniers- en traiteurszaak Raf Van
Hulle) staat, heb je aan de linkerkant een reeks woonhuizen. Het grote,
hoge, brede huis met een rond venster in de gevel, nummer 100, naast aannemer Alphonse Standaertwas eigendom van Victorina Vandenbosch en René De Meulenaere (1886), aannemer van schrijnwerken. Hij had een groot werkatelier achteraan in de tuin
waar hij en zijn werknemers het timmerwerk voorbereidden. Hij maakte ook heel
mooie meubels voor de gezinnen van zijn kinderen, die lang gekoesterd werden.
René De Meulenaere was getrouwd met Victorine Vandenbosch, afkomstig uit
Oostende. Een hele prestatie, een dame die uit Oostende naar Maldegem kwam
wonen. Ze zal heel wat opzien gebaard hebben.
In een van de drie volgende bijna identieke huizen, in nummer 98 heeft René Boes (1891), een aannemer schrijnwerker-timmerman en
zijn echtgenote Augusta De Zutter met hun twee dochters gewoond. In nummer 96 hebben
de pasgetrouwde onderwijzer Valeer
Posman (1922) en zijn echtgenote BerthaVan Rie vanaf 14 juli 1949, tijdelijk
gewoond voor zij een huis lieten bouwen in de Molenberg 21. In het volgende
huis, nummer 94 woonden de
West-Vlaamse beeldhouwer Antoon Cleppe
(1908), zijn echtgenote Germaine
Vandenberghe (1908), hun zoon Geert en dochter Léa. Zij hadden een winkel
van houten siervoorwerpen waar de mensen al eens een geschenkje kwamen kopen. Die
drie huizen tussen de woning van René De Meulenaere en t Jaegershof waren
eigendom van Louise Verkindere, zuster van Camiel en Arthur, beschuiten- en peperkoekfabrikanten.
Bertha Van Rie, echtgenote van
Valeer Posman werkte bij de Firma Verkindere en kon op die manier een huis aan
hen huren. Twee van de drie huizen zijn intussen gerenoveerde woonhuizen. In nummer 90 woonden meubelmaker
Florent De Meulenaere (1894) en Helena Laureyns (1893).
Als je dan rechts kijkt van de voormalige bakkerij / kruidenierszaak Spelier (Raf Van Hulle), dan
had je naast de huidige handelszaak nummer 82, de handelszaak Sanitair
loodgieter van W. Rogge, vroeger de handelszaak van slager Albert Dobbelaereen Magdalena Van de Genachte. Magdalena Van de Genachte
was de zuster van Adrienne Van de Genachte, dochters van slager-vetmetser LucienVan de Genachte (1876).
Naast Bakker Spelier had je de kledingwinkel van Omer Van Deynse. Voor ondergoed, pyjamas,
jongenspakken en degelijke herenkostuums en jassen had je een uitgebreide keuze
bij Omer (Mir) Van Deynse (17 04
1914) een heel gekend en gewaardeerd handvaardig meester-kleermaker. Zijn
echtgenote Yvonne Verstuyf (15 12 1916), een knappe vrouw bediende de klanten
met kennis van zaken. Omer en Yvonne woonden aanvankelijk in huisnummer 88, het
huis waar wielrenner Maurice De Waele woonde naast t Jaegershof.
Op de foto met de wielrenners staat centraal wielrenner Maurice De Waele die in 1929 de Ronde
van Frankrijk won. Hij werd in Maldegem onthaald als een koning en met een
koninklijk gebaar strooide hij geldstukjes uit, kleintjes weliswaar, maar toch
(naar de notities Valeer Posman). De foto van Maurice De Waeleheb ik geplukt uit een interessante enquête
over Maldegem.
Het jaarboek 2009 van Ambacht
Maldegem, nummer 15 pag. 314 en 315, beschrijft uitvoering
onze Maldegemse wielrenner-trots, die nu nog verder leeft in het Maurice De Waele stadion.
Het Jaegershof heeft ook een geschiedenis. Het was aanvankelijk de woonplaats van
huidevetter Charles-Louis Van Kerschaever (+1880) die er een herberg had. Op 16
april 1883 komt Hippolyte De Jaeger (geboren
in Knesselare in 1844) er wonen, met zijn echtgenote Louise Van Kerschaever,
dochter van Charles-Louis. Sindsdien spreekt men van t Jaegershof. Later werd
die mooie woning verhuurd aan de familie De Baets die er jarenlang een eersteklas
café hielden. Toen de familie De Baets stopte met de nering werd het grote
herenhuis verdeeld in appartementen met achteraan garages om te verhuren.
Omer Van Deynse kocht twee
kleine huisjes naast bakker Spelier, liet die afbreken en bouwde er een winkelpand naast de voormalige slagerij
Albert Dobbelaere, nu de handelszaak van sanitair-loodgieter
William Rogge. In een van die huisjes die Omer kocht woonde BertenBossche, een bijnaam waarschijnlijk van
Albert Van den Bossche, een eenzaam figuur die herhaaldelijk bespot en
uitgescholden werd door de jeugd, wat hij niet goed kon verkroppen. Hij zocht
en vond vriendschap en steun bij René Posman, de schoenmaker.
De nieuwe handelszaak van
Omer Van Deynse had twee uitstalramen
met woonhuis. Achteraan was een groot naaiatelier
gebouwd. De huizen langs de Noordstraat waren niet zo breed, maar liepen diep
achteraan tot aan de Edebeek. Omer had een toegang tot dit atelier via een
perceel bouwgrond naast de voormalige woning van Julien De Brabander.
De winkelruimte werd
omgevormd tot een moderne kledingzaak,
met voor die tijd een brede etalage van negen meter met ramen tot bijna op de
grond. De verlichting was modern en de stoffen en de kledingstukken werden
gepresenteerd op een lange toonbank. Het bouwplan voorzag uitbreidingen. Zestig
jaar lang hielp Yvonne Verstuyf de klanten met raad en daad en zorgde
meester-kleermaker Omer Van Deynse voor het maatwerk, samen met naaister-eerste klasse Madeleine
Verstuyf. Mijn vader Modest Posman kocht er altijd zijn perfecte maatpakken
en winterjassen van uitstekende kwaliteit en hij was echt kieskeurig. Anno 2015
staat het pand leeg. Wat is er van de ooit levendige Noordstraat geworden? vraagt
de zoon van Omer, Werner Van Deynse zich af.
Je had dus de kledingzaak van Omer Van Deynse, daarna Bakker
Pieter Spelier, twee woonhuizen, t Jaegershof, de ingang naar Den Hof, de
tuin van t Jaegershof, nu parking Huyze De Baere, drie bijna identieke lage huizen,
nu gerenoveerd, daarna de aannemers met atelier achteraan, René De Meulenaere
en Alphonse Standaert, twee grote woon en -handelshuizen die er nog staan in
hun oorspronkelijke staat, verhuurd of verkocht waarschijnlijk. Een mooie
huizenrij die heel wat activiteiten huisvestte.
Bakker Spelier
Deel I. De Noordstraat deel XVIII.
Met dank voor de fotos en de informatie aan De
Heer Werner Van Deynse, Rik Van de Rostyne en Mevrouw Leen Van den Driessche. De
notities van Valeer Posman en het archief Maldegem werden geraadpleegd. Op de
fotos woningen A. Standaert en René De Meulenaere en de woningen rechts en
links van Bakker Pieter Spelier.
06-02-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
25-01-2015
Bakker SAVAT deel VIII (slot).
De handelszaken
in de buurt van BAKKERIJ SAVAT,
vanaf de
gevelstrook van Huyze De Baere.
Bakker Savat Deel VIII, de Noordstraat deel XVII.
Op de
eerste foto kan je nog duidelijk de vroegere Parfumerie Penelope zien en links
de woning van de gezusters S. & S. Borgonjon, die nu een deel geworden is
van hetgigantisch
mooiehotel - restaurant complex Huyze
De Baere.
In
augustus 1960, dus meer dan een halve eeuw geleden kochten kapper Carlos De
Brée en zijn echtgenote Bea Decostere de woning Noordstraat 72, aan Alice Cauwels. Het grote herenhuis met inrijpoort
was vroeger eigendom van Dierenarts Henri Van der Donckt (1879) en Maria
Cuelenaere, naast de woning van de gezusters Simonne en Suzanne Borgonjon. De
woning werd omgebouwd tot handelszaak en gezellige leefruimte met een grote
tuin. Valère Van der Donckt (1906) was missionaris in de Filipijnen, een andere
zoon was leraar-priester en Marie-José Van der Donckt was getrouwd met notaris
Bauwens uit Sint Laureins.
In 1961, meer dan een halve eeuw geleden konden
de zaakvoerders Carlos en Bea De Brée Decostere hun exclusieve beauty shop
met de opvallende lichtreclame Parfumerie
Penelope, openen. De attractieve zaak was een meerwaarde voor de drukke
handelskilometer in de Noordstraat en trok klanten uit alle windstreken. Later
werd de garage verbouwd voor een Boetiek
van Baby- en Kinderkledij. Deze mooie woning lag gezellig en aantrekkelijk
tussen tientallen andere handelszaken. Op een bepaald moment beslisten de
zaakvoerders meer centraal te gaan, naar
de Marktstraat en zij verhuurden hun zaak in de Noordstraat.
Nadien
was er de WOL boetiek Berger du Nord
uitgebaat door Leen Van den Driessche,
de dochter van handelsreiziger Jules Van
den Driessche en Paula Spelier uit de Parklaan, nummer 2. (Vroeger woonde het
echtpaar Van den Driessche - Spelier naast de kruidenierszaak Dierick - Spelier.)
Toen de vraag naar breiwol sterk verminderde, schakelde Leen over naar een
andere betrekking en werd de voormalige parfumerie, de praktijk en de woning
van Arne Verstrynge Kinesitherapeut en
Osteopaat, echtgenoot van Marianne De Brée, dochter van Carlos De Brée.
De zuster van Norbert Savat, Elvira Savat (1915) was getrouwd met de handelaar in sproeistoffen Charles Vanhulle (1923), in de
Noordstraat 74, waar nu twee prachtige woningen met gemeenschappelijke inrijpoort
opgetrokken zijn door de familie Roger en Pascal De Decker. Daar waar de
families De Decker nu wonen, woonden en werkten Charles Vanhulle en Elvira Savat, de tante van Hubert Savat, dus de
zuster van Norbert Savat. Ze hadden een handelszaak
in sproeistoffen in de voormalige handelszaak van meubelmaker Emiel
Spiegelaere en modiste Emma Vincke en ernaast hadden ze een woning in nummer 76.
Charles en Elvira hadden twee kinderen Nicole Vanhulle en Paul Vanhulle, een
advocaat.
Op de oude prentkaart rechts, Noordstraat 74, (zie bijlage) in
het huis met de dakkapel, ziet men de handelszaak van Emiel Spiegelaere (15
juni 1878), een schrijnwerker -
timmerman getrouwd op 30 juni 1909 met Emma
Vincke (1877), een modiste, zaak overgenomen
door Jenny De Lille, echtgenote van Marcel Maertens. Zijn zaak trok de
aandacht met een mooi uithangbord.
Op de oude prentkaart zie je een wagen voor de handelszaak van Emiel Spiegelaere,
men is er meubels aan het lossen of laden. Er rechtover, dichtbij Bakker Savat,
hangt het uithangbord van meubels en
schrijnwerken Alfons Claeys Sompels. Alfons
Claeys was de vader van Georgette Claeys, echtgenote van
schrijnwerker-timmerman Gaston Van
Poelvoorde en grootvader van Willy Van Poelvoorde uit de Brielstraat.
Alfons was de oom van Yolande De Baets Claeys en hij was de broer van Camiel
Claeys die op het gemeentehuis werkte.
Naast de prachtige nieuwbouw van de familie De Decker staat het huis van de
familie Wabbes. De ongehuwde zussen
Paula (1919) en Marie-José (1923) Wabbes (de jongere zus Agnes geboren in 1917,
was bediende) baatten er jarenlang een mooie lingeriewinkel uit. De familie Wabbes was afkomstig van wandelstokfabrikanten
uit Mechelen. Voor de doorbraak van de fiets had iedereen een wandelstok bij manier
van spreken.De Wabbes woonden tijdens
de oorlog in een van de huisjes in de tuin van Juwelier Gabriel De Lille en
daarna in de Nieuwstraat 46. De dames hadden een tijdlang een lingeriewinkeltje
in een zijvleugel van het mooie gevelhuis van Paula Minnebo - Blomme (later van
Ivonne Gurickx - Blomme) en verhuisden dan definitief naar een eigen handelszaak-lingerie in de Noordstraat,
waar vroeger slager Maurits Sabo (1911) en
Yvonne Dobbelaere woonden.Greet Verstrynge heeft er na hen, een lingeriewinkel gehad. Nu wordt geen
handel meer gedreven in die woning.
Naast de lingeriewinkel van Paula Wabbes woonden de handelaar in koloniale waren Louis Bekaert en Cécile Vanhyfte
(1929), dochter van Omer Vanhyfte uit de Westeindestraat.
De smaakvolle handelszaak van loodgieter
William Rogge was ooit de slagerij van
Leonard Dobbelaere (1882) en Irena Cauwels, opgevolgd door de zoon, vleeswarenfabrikantAlbert Dobbelaere en Magdalena Van de
Genachte. Magdalena Van de Genachte was de zuster van Adrienne Van de Genachte,
dochters van Lucien (1876), slager in nummer 58 toen. De erfgenamen van Albert Dobbelaere verkochten
de zaak aan loodgieter William Rogge, die er na renovatie, jarenlang een
stijlvolle handelszaak sanitair-loodgieterij uitgebaat en uitgebouwd heeft met een
mooie woonruimte achteraan met atelier en grote tuin, tot aan het Sint-Annapark.
Vanaf Huyze De Baere dreef men handel en nijverheid in de Noordstraat. Er
was parkeergelegenheid langs beide kanten, er was immers plaats genoeg op deze
brede rijweg. Het spreekt vanzelf dat de Noordstraat een boeiende en bedrijvige
winkelstraat was, waar velen hun inkopen deden en welvaart brachten in het
centrum van Maldegem, voor de zaakvoerders, voor hun gezin en voor anderen die
er tewerkgesteld waren.
Bakkerij Savat en alle andere
handelszaken in de buurtbrachten bijna een eeuw lang leven in de brouwerij. De bakkers leverden
een levensnoodzakelijk en betaalbaar product. Zij beantwoordden de vraag:
Heer, geef ons heden, ons dagelijks Brood.De mensen
haalden brood, vlees en charcuterie in de buurt en haalden meteen andere
producten die te koop geboden werden. Dank zij het enorm geheugen van Hubert
Savat en enkele gesprekjes met enkele andere dorpsgenoten werden de handelszaken
in de buurt van de bakkerij Savat belicht. Als afsluiter een prachtige foto van de ouders van Hubert en Erna Savat
Dobbelaere, een stille hommage aan de energie en de commerciële geest van
heel wat zakenlui in de Noordstraat.Meteen het slot van de handelszaken rond Bakker
Savat.
Bakker Savat Deel VIII, de Noordstraat deel XVII.
Met
dank voor de fotos en de informatie aan de Heer Hubert Savat, Carlos De Brée, R.
De Decker en Mevrouw Erna Dobbelaere. De notities van Valeer Posman en het
archief Maldegem werden geraadpleegd. Op de fotos de voormalige Parfumerie
Penelope en het prachtige gevelhuis van de familie De Decker (oude prentkaart Emiel
Spiegelaere, later Charles Vanhulle en Elvira Savat).
25-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
23-01-2015
Bakker Savat Deel VII, de Noordstraat .
De handelszaken
rechtover BAKKERIJ SAVAT,
vanaf de rustieke en gigantisch mooie gevelstrook van
Huyze De Baere tot aan de voormalige parfumerie Penelope.
Bakker Savat Deel VII, de Noordstraat deel XVI.
Bijna rechtover Bakkerij SAVAT prijkt momenteel het
gastvriendelijke hotel-restaurant complex Huyze De Baere, waar oorspronkelijk
verschillende huisnummers waren. We kijken even links van de gevelstrook.
In nummer 60 hadden Pierre Vermeulen (1914) en Angèle De Taeye een zaak van bouwmaterialen, een steenkappersbedrijf.
Hun enige dochter Yvette is vroeg overleden. Pierre Vermeulen was afkomstig van
de handelszaak van vader Richard Vermeulen in de Boudewijn Lippensstraat. Zijn
broer Paul Vermeulen (1917) werd handelaar in bouwstoffen en grafzerken in de
Katsweg, juist voor het kerkhof in de Katsweg. De enige dochter van Paul en
Maria Vermeulen Coene, Marie-Paule Vermeulen geboren op 2 augustus 1953, is
overleden op 26 september 2014. De zaak van Paul Vermeulen werd eigendom van
zaakvoerder Marnix Foré uit de Parklaan.
Dit lage huisje van Pierre Vermeulen en Angèle De Taeye met grote loods
achteraan is pas afgebroken in 2014. Pierre Vermeulen dreef handel in
bouwmaterialen maar maakte en plaatste ook betonnen platen voor afsluitingen en
stallingen. De helft van de omheiningen van tuinen en terreinen in Maldegem
werden geplaatst door Pierre Vermeulen.
Nummer 62, de brede, smaakvolle gevelrij
van de voormalige Slagerij Filip Martens, was ooit een leerlooierij
huidevetterszaak (zadels, riemen, schoenen, laarzen, lederen jassen enz.) en werd
gebouwd in 1773 door leerlooier Johannes-Martinus Reychler, een naam die vaak opduikt in de Maldegemse annalen maar
nu blijkbaar verdwenen is. Zoon Felix Reychler, zijn echtgenote Joanna
Verstringe en hun zonen zetten later de zaak verder. De zaak werd verkocht aan slager
Lucien Van de Genachte (1876) enMarie De Baere, die ze omvormden tot varkensslachterij en vetmesterij (1926). In 1939 namen Adrienne Van de Genachte en Gaston Borgonjon de zaak over en
schakelden over naar saucissen en
charcuterie. Hun zoon Adriën Borgonjon (12 december 1930 31 december 2014)verbouwde de zaak in 1960, zijn echtgenote Suzanne Vanhyfte
hield de slagerij open en Adriën vervaardigde en verkocht koelinstallaties. Hij was ook luitenant bevelhebber van de
Gewestelijke Vrijwillige brandweerdienst, ridder in de Kroonorde en de
Leopoldsorde. Adriën en Suzanne hadden drie zonen Jean-Pierre, Stéphane en Luc,
die voor heel wat nakomelingen zorgden.
Slager Filip Martens nam de
handelszaak over in 1984, renoveerde
de gevels, die een meerwaarde betekenden voor de Noordstraat. Hij had er
jarenlang een drukke zaak, tot hij besloot zijn leven een andere wending te
geven rond 2012. Nu wacht de voormalige Slagerij Filip Martens op een andere
bestemming.
Op de oude prentkaart, kan je naast de inkompoort van de voormalige slagerij
F. Martens, een mooie gevel met de beeltenis van de vos boven het raam zien. Ernaast was de meubelzaak van Albert De Clerck en de woning en
handelszaak van Julien Willemarck.
Het eerste huis, nummer 64, was ooit bakkerij Jean-Baptiste De Candt, met langs de straatkant
een winkel en een herberg. Alfons
Borgonjon (1885) en Madeleine De Brabander,een aannemer van
bouwmaterialen kocht het huis en renoveerde het huis in de stijl van die
tijd in 1930. Alfons Borgonjon was de broer van Simonne en Suzanne Borgonjon, die vroeger naast Parfumerie Penelope
woonden. De aannemerhad het beeldje
van een vos gekregen van een leverancier van bouwmaterialen en had het laten
plaatsen boven het gevelraam. De vos verwijst naar de slimme streken (verstand)
van de eigenaar, die een prachtige woning liet optrekken in volle crisistijd.
Het beeldje hangt nog in de gevel van het restaurant complex Huyze De Baere, oud en nieuw met elkaar
verweven. De dochter van Alfons Borgonjon, Emma Borgonjon was getrouwd met
de gekende onderwijzer Armand Accoe
(1906). Buurman Albert De Clerck kocht later dat huis als woning, aan de
familie Borgonjon.
Daarna kwam de woning van August De
Clerck-Bonte (1863) in nummer 66.
Hun zoon Albert De Clerck (1915) en
Antoinette Willemarck runden er een meubelzaak
Au Divan. Later schakelden zij over naar een heus grootwarenhuis, iets
unieks in Maldegem, de MINIMA en nog
later de NOPRI (nos prix), dus alles
goedkoop.
Dit grootwarenhuis in de vroegere handelskilometer
betekende voor de omliggende winkels gouden tijden. Ontelbare mensen kwamen
zich vergapen aan het uitgebreide aanbod of deden er hun boodschappen en meteen
hun andere inkopen in de buurt: slagers, bakkers, kruidenierszaken,
schoenwinkels deden ook goede zaken. De Minima, later de Nopri was niet echt
een levensbedreigende handelszaak. Het warenhuis was een curiosum die de
dorpsbewoners en talrijke klanten uit de omliggende streken aantrok en meteen
een meerwaarde betekende voor de handelszaken in de buurt. Deze zaak stelde
verschillende mensen tewerk.
Albert en Antoinette hadden vier kinderen: Carla die vroeg overleden is,
Lieva die een hotel of een chambres
dhôtes heeft in Wibrin,
dichtbij Achouffe, gekend door de brouwerij. Greta die lesgaf en de jongste zoon
Dirk. Dirk speelde als jongentje in de Minima en leerde er de knepen van het
vak. Hij trouwde heel jong nog met Catherine
Seifert, dochter van verf-, behang- en interieur zaakvoerder Rita Deraes uit de Edestraat. Dirk en
Catherine hadden de handelsgenen in zich en hebben tot op heden een grote, bloeiende
interieurzaak in Knokke-Heist.
In de voormalige meubelwinkel startte restaurantgigant
Dirk De Baere, een traiteurzaak samen met zijn echtgenote Patricia
op 23 maart 1983. Zij slaagden er in
om uit te breiden, te vergroten, te renoveren en uit te groeien tot een geweldig,
romantisch, rustiek en indrukwekkend restaurantcomplex, Huyze De Baere. Talrijke bouwelementen herinneren nog aan de 18de
eeuw en het portiek, de schouwen, het brandglas en de plafonds binnen zijn nog
authentiek. Je waant je er in een Engels landhuis of mansion.
Op de foto
de vroegere woning van Alfons Borgonjon, later Albert De Clerck,Traiteur De Baere, het huis van Julien
Willemarck (zijn echtgenote had vroeger een winkel).
De woningen van Alfons Borgonjon,
August/Albert De Clerck, Julien Willemarck en de gezusters Borgonjon vormen nu het restaurant
Huyze DE BAERE.
Naast Albert De Clerck, in nummer 68, het derde huis naast Slager Martens woonde kleerstoffenhandelaar, vlashandelaar, leidinggevend
in de Vlasgaard en politicusJulien
Willemarck (1894). Julien Willemarck was de zoon van Hector Willemarck en
Leonie Standaert. Hij had drie broers: Albert (1892), Prosper (1896) en Omer
(1904). De echtgenote van Julien, Julienne
De Craene (1902) had er een textielwinkel.
Het echtpaar had heel veel kinderen, die allen studeerden en wereldwijd hoge
posities bekleedden. Op de fotos 4 & 5 van de voormalige brede
woning/winkel van Julien Willemarck, herken je duidelijk de woning van Alfons
Borgonjon, Meubelzaak Albert De Clerck dan traiteur Dirk De Baere en de
woning en de winkel van Julien Willemarck.
Naast Julien Willemarck woonde Gusta Savat, een vroedvrouw, moeder van Rafaël (1925), Wilfried (1929 postbode) en Leona
De Clerck. In het huisnummer 70 woonden
de gezusters Borgonjon: Simonne (1920) was bediende en Suzanne (1911)winkelierster.
Simonne en Suzanne waren dedochters
van Jozef Borgonjon (1876) en Célina Degrande (1885). Op de foto met de
handelszaak Parfumerie Penelope kan u nog duidelijk de woning Borgonjon zien,
die nu is ingenomen door Huyze De Baere.
Vanaf Slager Martens tot en met huisnummer 70, bevindt zich nu Huyze De Baere. We moeten er geen
doekjes om winden, maar deze prachtige gevelstrook met glanzend wit geschilderde
muren, zwarte luiken met ramen met kleine ruitjes en omlijste ingangsdeuren, koperen
naamplaatjes naast de verschillende prachtige inkomdeuren, de smaakvolle
buitenverlichting en bloembakken aan de inkom. Het is gewoon geniaal hoe die
huizenrij omgevormd werd tot een in het oog springend en oogstrelend geheel. Het
restaurant ademt distinctie en voornaamheid uit in onze Noordstraat, die nog
vergroten als je binnengaat. Deze handelszaak is meteen de fraaie ingangspoort
naar een breed lopende Noordstraat.
Op de diverse fotos kan u duidelijk de evolutie van de verschillende
handelszaken volgen gedurende de afgelopen halve eeuw. Waar vroeger diverse
handelszaken elkaar opvolgden is nu alleen nog een mooi restaurant, een
monument.
Bakker Savat Deel VII, de Noordstraat deel XVI, wordt vervolgd.
Met
dank voor de fotos en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna
Dobbelaere, de notities van Valeer Posman en het archief Maldegem werden
geraadpleegd. Op de fotos de Slagerij F. Martens, de meubelzaak Albert De
Clerck, de woningen van Julien Willemarck, S. en S. Borgonjon en Parfumerie
Penelope. Alle handelszaken in de buurt van Bakkerij Savat. Op de oude
prentkaart, zicht op de besproken huizenrij. Reychler:Antonius Reychler
had een school in het huis van wijlen Marcel Caeckaert en Philibert Reychler was de architect van ons gemeentehuis. Bakker
Jan Standaert, vader van de tweeling Zoë en Christella was getrouwd met Leona Reychler.
In een prachtig overzicht
in Vrij Maldegem van 31 januari 1992 nummer 50 geeft Rik Van de Rostyne een
schets van de geschiedenis van de slagerij Filip Martens.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484
79 78 16, of 0 486 45 38 69.
23-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
16-01-2015
Bakker Stefan Elias, deel II.
Bakker STEFAN ELIAS met roots in de Noordstraat, MALDEGEM,
schrijft
drie boeken met recepten van JACQUES BLOCH, de bekendste Gentse patissier.
DEEL II
ONTSTAAN VAN DE RECEPTENBOEKEN.
Talrijke
nakomelingen van Jozef en Georgette De Baere - Lampaert uit de Noordstraat,
Maldegem halen nationaal en internationaal de krantenkoppen.De kleinzonen van
Jozef De Baere hadden elk op hun eigen manier een specifiek uitgesproken
talent die zij tenvolle ontplooiden en op die manier naam verwierven op
wereldvlak.
De
dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Cecile Elias - De Baere, heeft
een dochter Colette en een zoon Stefan. De grootvaders van Stefan en Colette
waren RobertElias en Jozef De Baere, twee
opmerkelijke zaakvoerders in Maldegem.
Stefan
Elias werd geboren op 2 februari 1968 en bracht zijn peuter- en kleuterjaren
door in de Noordstraat waar zijn moeder een boetiek van Baby- en
Kinderkledij, benodigdheden en speelgoed uitbaatte, in en naast de
voormalige handelszaak van haar moeder Georgette Lampaert, echtgenote
van Jozef De Baere. Daarna verhuisde het gezin naar de mooie en gerenoveerde
woning in de Gentsesteenweg.
Stefan
Elias volgde lager onderwijs in de Broederschool in Maldegem en wou op
twaalfjarige leeftijd bakker worden. Zijn ouders vonden hem te jong om op die
leeftijd al een beroep te bepalen en zonden hem op internaat in Gent, waar hij
de richting Wetenschappelijke A volgde. Toen hij zeventien jaar werd, stak zijn
sluimerend, oorspronkelijk verlangen weer de kop op en startte hij een opleiding voor
bakker, in de bakkerij - en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat in Brugge van 1985 tot 1987.
De algemene vakken waren voor hem kinderspel en de theorie en de praktijk van
bakker had hij snel onder de knie, want hij wou absoluut bakker worden.
Na zijn
opleiding werd hij bakker bij de Bakkers
Bonaventura en Walter De Lille, in de Noordstraat
7, waar hij hard werkte, praktisch zeven dagen op zeven. Toen hij een
advertentie las dat de bekende Patisserie
BLOCH (1898 2008) in de Veldstraat Gent een bakker zocht, vijf dagen per
week was zijn beslissing snel genomen. In de kelderkeuken van de bekende Gentse
banketbakker-patissier
Jacques Bloch (°1929) onttrok zich een nieuwe wereld
en harde leerschool voor Stefan Elias. Hij hield vol en werkte er bijna twintig
jaar als chef-bakker met vijfentwintig man personeel aan de handelswaren enkel
en alleen bestemd voor de zaak. Bloch bood elke dag een broodsymfonie van vijfenvijftig
soorten, een breed spectrum van drieëndertig soorten boterkoeken en ontelbare
delicatessen, die versgebakken en artisanaal bereid, gepresenteerd werden aan
de klanten van de tearoom en de winkel. Om achttien uur sloot de zaak en het
brood dat niet verkocht werd, werd prompt aangeboden aan de armen die goed de
weg wisten naar de handelszaak van de Heer Jacques Bloch, alom gekend,
streng, rechtvaardig en gewaardeerd zaakvoerder en leermeester, met een edelmoedig
hart voor de minderbedeelden.
Bijna
iedereen die ooit Gent eens aandeed herinnert zich de heerlijke geur die zich vanuit
de handelszaak tot aan de hoek van de Veldstraat
en de Hoornstraat verspreidde. De 110 jaar oude handelszaak was gekend in
binnen- en buitenland maar sloot noodgedwongen en definitief de deuren in 2008.
Wie
eens wil surfen op internet kan de geschiedenis van deze bloeiende handelszaak
volgen en waarderen. www.bloch.be.
Vanaf september 2011 werd de verworven
kennis, de ervaring en de recepten vastgelegd in drie boeken, door Stefan
Elias met de steun van Jacques Bloch, die zijn erfgoed bewaard zag worden. De
drie boeken worden ook als trilogie uitgegeven.
Stefan Elias selecteert recepten van
Jacques Bloch, Stefan Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch en
Stefan Elias reist in de voetsporen van Jacques Bloch zijn drie praktische
bak- en kookhandleidingen die in elke keuken thuishoren, die wereldwijd
gelezen, vertaald en gesmaakt worden.
De inleidende
historische schets van de eerste twee delen komt van Stefaan Van Laere en
Sabine Croquet en de fotos van de heerlijke creaties werden genomen door
fotograaf Johan Blommaert. Stefan Elias zelf schreef nauwgezet elk recept met
inleidend rubriekje ingrediënten en de bereidingswijze op. Het boek is meteen een
stukje Bloch geschiedenis gebundeld in een handig formaat bakboek, prachtig
geïllustreerd met kleurfotos op stevig papier, met spiraalbinding zodat het gemakkelijk
te gebruiken is terwijl je een Bloch recept klaarmaakt.
In
het eerste boek, uitgegeven in 2011, staan meer dan honderd vlot
bruikbare basisrecepten en baktips voor brood, gebak en specialiteiten. Het
gaat van krentenbollen, hazelnoot brioches tot kaastaart, chocolademousse en de
bekende pizzaatjes van Bloch.
Het tweede
deel bevat recepten van gebak en borden voor feesten en speciale
gelegenheden en in het derde deel gaat het over origine-recepten,
producten en recepten van over de hele wereld, Congo, Rusland, Wenen, van
Jeruzalem naar de Auvergne tot in New York, bereidingen van o.a. Joodse
producten en specialiteiten enz.., waarvan Jacques, echte Bloch recepten heeft
gemaakt. Het eerste boek was op twee weken uitverkocht en haalde het Journaal, de
nieuwszender AVS, er verscheen een artikel in Tendens, Smaak, de Standaard, het
Nieuwsblad en werd uitgebreid beschreven op internet. Het boek haalde de TOP
TIEN van de best verkochte boeken en is aan een derde druk toe. Stefan Elias
werd uitgenodigd voor signeersessies in verschillende bekende boekhandels en
werd gevraagd om diverse projecten op te starten in Dubai, New York, Koeweit,
Uganda, Rimini enz.
Wie
echte recepten van Bloch wil verwezenlijken moet de juiste en kwaliteitsvolle
basisproducten gebruiken, verse goede boter en melk. Verder Griekse krenten van
de bio winkels, currykruiden van Tierenteyn, kruiden zoals oregano, tijm,
rozemarijn en basilicum enz
Heeft
de beroemde patisserie Bloch de deuren gesloten in 2008, de naam Bloch en waar
die naam voor staat is bewaard gebleven in de boeken van Stefan Elias die
ervoor zorgde dat de erfenis van 400 recepten bewaard bleef en toegepast
kan worden door de huisman of - vrouw en wereldwijd wordt verspreid. Bovendien
werd door Sylvia Van Peteghem, afdelingshoofd van de universiteitsbibliotheek,
een prachtige website opgezet waar je de historiek, alle informatie en zelfs
recepten kan vinden. www.patisseriebloch.behttp://www.patisseriebloch.be
Stefan Elias vond na de sluiting van Bloch in
Gent, een interessante betrekking bij Bloemmolens
Dossche in Deinze, waar hij demonstraties geeft aan bakkers en hen nieuwe
producten leert kennen en adviseert, in binnen- en buitenland (Maison Matisse
New Haven).
Zie facebook
pagina Stefan Elias: Stefan
Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch.
De boeken kan je bestellen bij
gelijk welke dagblad- of boekhandel.
Met dank voor de informatie
aan Mevrouw Cecile De Baere en zoon Stefan Elias.De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in
kranten, tijdschriften en websites over Stefan Elias.De fotos stellen Stefan Elias
voor, zijn collegas en de quiches, de heer Jacques Bloch en Stefan Elias bij
de voorstelling van het boek.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484
79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas
bij definitieve uitgave.
16-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
11-01-2015
STEFAN ELIAS, voorouders, deel I.
Bakker STEFAN ELIAS met roots in de Noordstraat, MALDEGEM,
schrijft drie boeken in samenwerking met de legendarische JACQUES BLOCH, de bekendste Gentse patissier.
DEEL I. VOOROUDERS STEFAN ELIAS.
De foto's staan in bijlage!
Elias is een heel mooie naam en verwijst naar Elia, de Griekse versie van de naam van de profeet, het is ook een oratorium van Felix Mendelssohn Bartholdy, een gemeente in Colombia, een televisieprogramma voor kinderen en een commandovoerings ondersteuningssysteem voor de Koninklijke Landmacht (KL), Koninklijke Luchtmacht (KL) en Koninklijke Marine (KM).
Kortom het is een mooie naam, die zowel als voornaam en achternaam gebruikt wordt.
We gaan naar de overgrootvader van Stefan Elias, naarAloysius of Aloïs Elias, aanvankelijk smid toen alle vervoer nog voltrokken werd met paard en kar. Hij werd mecanicien en garagehouder toen de motorische voertuigen Maldegem binnen sijpelden na W.O.I. Hij woonde in de Voorstraat 7, vanaf 1936 de Mevrouw Courtmanslaan genoemd, maar het opschrift van de garage Elias op de foto vermeldt Gentsesteenweg. We situeren de laatste handelszaak van Aloïs Elias dus rechtover de huidige praktijk van Dokter Dimitri Van Landegem en het Koninklijk Atheneum, voormalige villa van August Standaert en Magdalena Elias.
De geschiedenis van de familie Elias te Maldegem start bij Aloïs Jozef Elias, geboren te Sint-Andries op 31 maart 1876, zoon van Eduard Elias ( Jabbeke, 28 mei 1879) en Amelia Puype ( Maldegem, 2 september 1900).
De West-Vlaming Aloysius Elias kwam in Maldegem terecht door zijn huwelijk op 2 augustus 1901 met Irma De Neve, geboren te Maldegem op 24 augustus 1878, dochter van Petrus, aardewerker, ( 1901) en van Barbara Piceu ( Maldegem, 24 oktober 1881).
Aanvankelijk woonden Aloysius Elias en Irma De Neve langs het Westeindeken te Maldegem. Beroepshalve was Aloïs Elias smid maar ook en vooral handelaar. Op 12 maart 1905 zoekt hij een smidsknecht om bij hem te komen werken. Dus de zaken draaien goed. Op 12 augustus 1906 woonde Aloïs Elias op de Markt te Maldegem. In 1922 woonde hij in de Noordstraat en daarna verhuisde hij definitief naar de Voorstraat toen de aanleg van betere verbindingswegen een feit werd. In het boek 100 Jaar Maldegem, p 80/81 vind je prachtige fotos en een reportage over de handvaardigheid en de handelsactiviteiten van Aloïs Elias. Hij vond een betere schokdemper uit, hij herstelde wagens en hij kon op een geleverd chassis een aangepast koetswerk bouwen. Hij was bovendien verdeler van het automerk Ford. Er waren heel wat handige garagisten in Maldegem, Alfred Van Hoorebeke, Denis Ysebaert, Marcel Geernaert en nog enkele anderen, dus er moeten heel wat wagens gereden hebben. Voorbijgaand verkeer of autobezitters uit de omgeving kwamen naar Maldegem om hun auto te laten nazien of herstellen. Zoals de fotos duidelijk maken was de garage van Aloïs Elias een hele brede mooie handelszaak, pal in het centrum met aanhangborden Mobiloil,Sinco benzine, Michelin banden en opschriften Atelier de réparations, dépannages et Agence Ford, allemaal in het Frans.
Aloïs Elias en Irma De Neve hadden 4 kinderen.
René was handelsreiziger (27 02 1902) en woonde in de Gentsesteenweg 42. Hij was niet getrouwd.
Irena is geboren in Maldegem op 12 juli 1905 en is er ongehuwd overleden op 28 januari 1983. Irene is altijd bij haar zus Madeleine blijven wonen in de ouderlijke woning in de Mevrouw Courtmanslaan 71.
Robert Elias (4 februari 1907) was getrouwd met Agnes Verbeke (°Maldegem, 3 oktober 1910) en zij namen de handelszaak van Aloïs over.
Agnes Verbekehad vier zussen en een broer. Agnes Verbeke was de zuster van Julienne Verbeke (1904), de moeder van onderwijzer Walter, onderwijzeres Agnes (1927) en Denise (1929) Baetens, dus hun tante. Herbergierster Joséphine Verbeke was getrouwd met Richard Faelens. Ze noemden haar Fientje Faelens.
Laura Verbeke (1917) was getrouwd met Omer De Geeter. Zij hadden een herberg op de grens in Strobrugge. MariaVerbeke (1908) was getrouwd met onderwijzer (meester) Abel Dhooge, ook een gekend figuur in Maldegem. René Verbeke (1901) had een herberg en was kunstmeststoffenhandelaar, rechtover het oude rustoord, nu Dienstencentrum Oud Sint Jozef. Hij was getrouwd met Emma de Taeye. Een van hun kinderen was Eddy Verbeke. Het ouderlijk huis werd verkocht aan Johan Cromheecke en Liliane De Windt die het renoveerden als mooie gezinswoning dicht bij het centrum.
Magdalena Maria Gilberta Elias werd geboren te Maldegem op 14 september 1913. Madeleine was getrouwd met August Standaert (05 01 1914 - 2 oktober 1983) en zij hadden twee zonen, Geert en Godfried. Zij woonden in het ouderlijk huis, zij maakten van de handelszaak een mooie villa en zij hebben er altijd gewoond met hun gezin. Deze mooie brede woning was achteraan nogal kort afgebakend door de tuin van de familie Verkindere en van Emiel Taveirne en werd pas afgebroken in 2013. Op diezelfde plaats worden nu vier smalle eengezinswoningen opgetrokken.
De moeder van de kinderen Elias, Irma De Neve (°1878) stierf vrij jong op 21 juni 1925 amper 46 jaar oud. De jongste dochter, Magdalena of Madeleine was toen pas 12 jaar oud. De broer van Irma de Neve was de peter van René Elias jr. en was de grootvader van Frieda De Neve (03 01 1942 23 03 2014), leerkracht bij de Zusters Maricolen.
De zoon van Aloïs, Robert Elias (1907) en zijn echtgenote Agnes Verbeke hadden zeven kinderen die dus meteen de naam Elias deden klinken in Maldegem. Robert Elias was mecanicien en nam de handelszaak van zijn vader Aloïs over.
De zeven kinderen van Robert Elias en Agnes Verbeke.
Monique is getrouwd met Jan Staelens, broer van Denise Staelens, echtgenote Louis Leliaert, Noordstraat 25.
Luc is getrouwd met Magda Willemarck die samen ook zeven verstandige en knappe kinderen hadden en die intussen al zorgden voor heel wat kleinkinderen.
Johan is getrouwd met Yvette Janssens van de sigarenfabriek. Zij hadden vijf kinderen.
René is getrouwd met Cécile De Baere. Zij hebben twee kinderen, Stefan en Colette. Colette heeft een zoon en een dochter.
Jacques ( september 1992) is getrouwd met Marie-Thérèse De Cock en zij woonden in Adegem.
Ann Elias is getrouwd met Marc De Baets uit de Noordstraat en zij hebben drie kinderen.
Paul Elias is getrouwd met Maria Dhaenens, zij hebben vier kinderen en zij wonen in Sint Laureins.
De vijf zonen van Robert Elias zorgden voor de verspreiding van de mooie naam Elias in Maldegem.
Op de drie fotos heb je een duidelijk beeld van de garage Elias, met grote inrijpoort rechts voor de wagens om te herstellen, in het midden het agentschap Ford, dus een winkel met woning aan de linkerkant. Voor de zaak staat een grote takelwagen, waar Aloïs terecht fier op was.
Op de hoek staat nog geen appartementsgebouw met onderaan ACV kantoren en heb je nog een zicht op de huizen in de Kanunnik Andrieslaan. In de verlenging van de zaak Elias stond de patronage,naar het zuiden gericht, in of dichtbij de grote tuin van de broederschool. Die tuin viel zowat gelijk met de speelplaats van de school nu en nam ook een stuk van de grond in waarop nu de Kanunnik Andrieslaan loopt. Kanunnik Andrieslaan dateert van eind 1938 en is pas te zien op oorlogsfoto's van de jaren 40-44.
Er is een factuur van 114 frank aan A. Berlé uit Cleyt daterend van 12 december1924, wat in die tijd een behoorlijke som geld was.
Dit is een korte, informatieve en blije schets van de familie Elias met als voorvader Aloïs die gezegend werd met ondernemingstalent en zijn talenten doorgaf aan zijn aanzienlijk nageslacht. Een van zijn achterkleinzonen wordt de volgende keer belicht, Stefan Elias, zoon van René Elias en Cécile De Baere. Cécile De Baere, kleindochter van Désiré en dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Maldegem.
(Maldegems Talent Deel I)
Met dank voor de informatie aan De Heer Walter Notteboom, Mevrouw Cécile De Baere en zoon Stefan Elias; de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen met de hulp van stamboomkenner Marc Schoonacker. Met dank voor het Archief Maldegem voor de fotos die de handelszaak ELIAS voorstellen in de Voorstraat, nu Mevrouw Courtmanslaan, rechtover Dokter D. Van Landegem en het K.A.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over 'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.
11-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
07-12-2014
RIK DE BAERE, banketbakker. Deel I.
Pasteibakker
RIK DE BAERE uit Maldegem
maakt
de fijnste, de mooiste, de grootste en de meest originele patisserie-creaties
ter wereld
in
Knokke-Zoute.
Deel I.
Het levensverhaal van
een van de zonen van Etienne De Baere, een inwoner van de Noordstraat, Maldegem
iseen aaneenschakeling van
arbeidsvreugde, grenzeloze inzet en welslagen. Naamgenoot Guido De Baere gaf
enkele jaren geleden een boek uit De
afstammelingen van Joannes De Baere en hij kwam tot de bevinding dat de
stamvader Joannes De Baere geboren werd in Maldegem in 1663, ongeveer 450 jaar
geleden en er ook stierf in 1733. Het spreekt vanzelf dat heel wat nakomelingen
van Joannes De Baere verspreid zijn in Maldegem en omstreken. Velen zijn ook
uitgeweken naar Noord-Amerika en Nederland.
De Baere is een welluidende en mooie familienaam die
op het puntje van de tong ligt omdat de naam gekend is in Maldegem. Heel wat
mensen noemen De Baere en zij zijn allen verwant met Joannes De Baere. Een heel
gekende naam in de Noordstraat ook trouwens, Aloïs, Camiel, Désiré, Josef,
Omer, Esther en Etienne De Baere enz. vertegenwoordigen intussen vage maar
dierbare herinneringen.
Nemen
we nu Désiré De Baere,
fruitkoopman, vrachtrijder en winkelier, geboren op donderdag 11 april 1878 in
Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart 1956. Hij was de zoon van Napoleon De Baere (1847) en Hortensia de Rijcke en de kleinzoon van
Fernand De Baere (1815) en Anna Caere. Désiré trouwde op vrijdag 22
januari 1904 in Maldegem met Emma Versluis, die een kruidenierswinkel uitbaatte. Zij hadden twee kinderen: Maria De
Baere, geboren op 8 december 1904 in
Maldegem en overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28
augustus 1928 in Maldegem met Georges
Van de Putte. De broer van Maria, Josef De Baere is geboren op maandag 23 maart 1908
in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Josef is overleden op dinsdag 2
maart 1976 in Sijsele.
Désiré
De Baere en zijn echtgenote Emma Versluis woonden ongeveer in het midden van de
Noordstraat in Maldegem rechts als je je van het centrum verwijdert. De zoon
van Desiré, Josef was kolenhandelaar
en vrachtrijder
en had een handelszaak er rechtover.
Josef was
getrouwd op donderdag 16 juli 1931 in Eeklo met Georgette Lampaert die een Boetiek voor Kinderartikelen en
speelgoed uitbaatte.Zij hadden vijf kinderen: Etienne, geboren op zondag 1 mei 1932 in Maldegem en Lucien, geboren op vrijdag 6 december 1935 in Maldegem.Gratienne, geboren op 10 april 1938 is
overleden op woensdag 13 april 1938 in Maldegem.Cecile is geboren op zondag 27 juni 1943 in Maldegem en getrouwd
op donderdag 29 april 1965 in Maldegem met René Elias.Ritais geboren op zaterdag 23 maart 1946 in Maldegem en er overleden op 30
januari 1997.
Talrijke nakomelingen van Josef De Baere uit
de Noordstraat laten opmerkelijk van zich spreken.De kleinzonen van Josef De Baere hadden elk op hun eigen manier een
bepaald sluimerend talent waarvan sommigen met hart en ziel gebruik hebben
gemaakt en naam gemaakt hebben op wereldvlak.
De oudste zoon van Josef de Baere uit de
Noordstraat, Etienne De Baere, handelaar
in steenkool en brandstoffen, geboren in 1932 , was getrouwd op woensdag 20
januari 1954 in Maldegem met Maria Antoinette Bottelier. Zij hadden vier
zonen.Luc, geboren op zondag 16 december 1956 in Eeklo.
Luc werd een voortreffelijk keurslager in Sint-Joris-Ten-Distel. Dirk is
geboren op dinsdag 2 februari 1960 in Eeklo. Hij is meester-kok en baat thans
met zijn gezin en zijn team Huyze De Baere uit, het gerenommeerde
hotel-restaurant in de Noordstraat. Rik is geboren op maandag 2 maart 1964 in Eeklo en Filip, geboren op dinsdag 24 september 1968 in Eeklo. Filip
nam de stookolie- en steenkoolhandel Brandstoffen Q8 Vossenhol van zijn vader
over.
RIK DE BAERE, zoon van Etienne en
kleinzoon van Josef waagde zich, na een vreugdevolle en kommerloze kindertijd
in het landelijke Vossenhol, aan een
opleiding voor bakker, in de bakkerij- en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat
in Brugge van 1976 tot 1979. Als dertienjarige had hij zich
nog niet echt verdiept in het vak, zijn belangstelling ging toen nog uit naar
voetbal. Cercle Brugge had hem
gescout en bood hem een jeugdcontract aan voor de voetbalclub. Zijn ouders die
hem kwamen afhalen na een week internaat omzeilden zijn enthousiasme met de
mededeling: Dat zal niet gaan, want morgen mag je bij Patisserie Heidi beginnen! En zo geschiedde, tijdens de weekends
werkte Rik in Patisserie
Heidi(later Pierrot, nu Nicolas).
De zaakvoerders Paul Huysser (1935) en
Marie-Louise Dhont in de Westeindestraat 14 waren uitstekende, stimulerende
en enthousiaste leermeesters en meteen de aanmoediging voor Rik De Baere om het
vak nog beter te kennen en te kunnen. Paul Huyssermaakte heel fijne
gebakjes en de lekkerste truffels in Maldegem en omstreken. Paul Huysser was
een perfect stielman en filosoof. Hij kon prachtige verhalen vertellen over
zijn loopbaan, die zich afspeelde, ook in Brussel.
Op die manier smeedde Rik ook plannen om zich waar
te maken in de hoofdstad. Nooit had iemand
kunnen dromen of denken dat die ambitieuze jongeman de wereldpers zou halen.
Maar hij zette onvermoeid door. Hij was zich tenvolle bewust van de vele
mogelijkheden en de onuitputtelijke schakeringen van de bakkunst en hij
realiseerde zich vooral hoe hij genoot van zijn creaties. Hij werkte niet
dwangmatig maar beschouwde bakken als een vreugdevolle ontdekkingsreis. Hij
barstte van ambitie en talent. Experimenteren, creëren, nieuwe technieken
uittesten waren de geliefkoosde vrijetijdsbestedingen voor Rik De Baere.
In 1980 startte hij de leerschool in de
hoofdstad Brussel bij bakker Hennes in Jette
en werkte van 1981 tot 1983 bij Patisserie Matthys, aan het
mooie park in St-Pieters Woluwe, Brussel. ZaakvoerderAndré Matthys is geboren
in Kleit en zijn echtgenote Rita
Leliaert was afkomstig van de Warmestraat, Maldegem. Zij zetten zich 100 %
in voor hun zaak en straalden dit enthousiasme uit over hun werknemers. Rik De
Baere heeft er vier jaar gewerkt als inwonende leerjongen en hij voelde er zich
thuis. Als Maldegemnaar kon hij
Maldegems spreken in Brussel en dat was mooi meegenomen. Patisserie Matthys
was een exclusieve patisserie die bijna dagelijks aan de Cercle Royal Gaulois
Artistique & Littéraire leverde, in de Wetstraat 5, een selecte club aan
het ministerie. Mevrouw Matthys-Leliaert keek er op
toe dat alles tot in de puntjes verzorgd en geleverd werd! Tijdens de
kerstperiode gingen grote ladingen gebak naar het voormalige Congo, ook daar
werd het fijne gebak geapprecieerd.
In 1989 tot 1996 exploiteerde
Rik zelf zijn eigen topbanketzaak in Woluwe in Brussel, die uitgroeide tot
een firma met tientallen dynamische personeelsleden, die afwisselend en
motiverend werk kregen. De dochter van de
zaakvoerders Matthys-Leliaert, Anne Matthys is nog steeds eigenaar en
zaakvoerder van de aantrekkelijke door Rik opgerichte, Patisserie De Baere Brussel en leidt
bijna 25 jaar lang één van de grootste en fijnste patisseries in Brussel samen
met chef, Thierry Wynants, ooit
leerling van Rik De Baere die zilver haalde voor de
wereldbeker. Thierry Wynants was de mentor van MaldegemnaarPascal De Deyne die brons behaalde. Ook andere leerlingen
van Rik De Baere hebben de wereldbeker behaald: Patrick Aubrion zilver en Raphael
Giot brons.
Rik De Baere zat ondertussen nooit stil en volgde stage in Brussel bij diverse grote patisseriehuizen, van 1984 tot 1989 bij toppatissier Wittamer,
Fauchon en Mahieu gedurende vijf jaar. Hij perfectioneerde zijn
vaardigheden met Peltier in Parijs. Tijdens de vakantieperiodes
trok hij naar Metz
en Rouen, om nog een hoger niveau te bereiken. Hij ontdekte
de kunst van het suikerwerk en ontwikkelde de juiste smaken met precisie. Hij volgde de ene
opleiding na de andere en nam deel aan cursussen geleid door Jean-Paul Fresson, lid van relais desserts in Jarny, Meurthe-et-Moselle, in
Lotharingen. Hij ging verder in
Frankrijk en naar het chocoladeland Zwitserland.
Rik waagde zich aan indrukwekkende,
uitputtende, internationale wedstrijden om zijn potentieel te beoordelen en
internationale bekendheid te verwerven. Maandenlang werd elk vrij moment
gespendeerd aan de voorbereiding van die wedstrijden.
Hij won
een stage voor banketbakkerij, suiker- en ijsbewerking bij Gaston Lenôtre in Parijs
en haalde de Coupe du Monde in Lyon.
Een
stukje historiek De Baere en een
deel van het succesverhaal van een van Maldegems
zonen zoals we dat uitdrukken, waar wij Maldegemnaars terecht fier op zijn.
Een ambitieuze jongeman, met roots in de Noordstraat die al zijn talenten
kordaat, verbeten en doelbewust heeft ontplooid om zich een weg te banen in de
maatschappij en er in geslaagd is. (Uitgeweken
Maldegems Talent Deel I, wordt vervolgd.)
Zie website www.rikdebaere.be.
Met dank voor de informatie aan Rik De Baere, de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen
via de notities van Guido De Baere, De afstammelingen van Joannes De Baere.De tekst is gebaseerd op de
talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites
over de kunstwerken van Rik De Baere. De fotos stellen Rik De Baere
voor, zijn dochtertje Yna en zijn creaties.
07-12-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-12-2014
Rik DE BAERE, Maldegem. DEEL II.
Pasteibakker RIK DE BAERE UIT MALDEGEM
maakt
de fijnste, de kleinste, de grootsteen
de meest originele patisserie - creaties ter wereld.
Deel
II.
Rik De Baere vertrok uit Maldegem naar
Brussel, vervolmaakte zich in Frankrijken behaalde talrijke prijzen. Het succesverhaal
van Rik
DE BAERE zette zich verder.
Hij verkreeg de tweede nationale prijs
voor de Kunstverdienste in Luik met
zijn ontwerp van een kunstzinnig chocoladekereltje en ontving de Callebaut Trofee 88. Sommige creaties
zijn zo schitterend afgewerkt als echte sculpturen dat de klanten ze willen
bewaren, niet proeven. Hij won de Twintigste Internationale Grote Banketprijs Mandarine Napoléon in
1992 en hij werd Zelfstandig ondernemer
voor het Brussels Gewest in 1993.
Hij werd Eerste Pasteibakker van België
in 1994 en hij behaalde de Eerste prijs Prosper Montagné. Hij
werd Wereldkampioenpasteibakken in 1995 en behaalde de Coupe du monde de
la patisserie in Lyon in 1995, met
mededingers als Gunter Van Essche van Patisserie Delrey Antwerpen en Pierre
Marcolini die het grote publiek bereikt met tv programmas in Frankrijk,
diechocolade winkels heeft over de hele
wereld, een echte superstar onder de chocolatiers met vijf winkels in Japan,
vier in Parijs enz. Verder werkte Rik nog samen met Luigi Biasetto, een vooraanstaand patissier in Italië.
Rik De Baere won zowat elke culinaire
prijs in zijn vakgebied. Allemaal
prijzen, awards die te vergelijken zijn met een atleet die goud wint op de
Olympische Spelen.
GAULT & MILLAU is uitgever van de gastronomiegidsen boordevol
lekkere restaurants, maar bekroont sinds 2012, ook de beste patissiers en
chocolatiers van België.
Volgens Uitgeverij Gault & Millau is Rik De Baere het instituut van de patissiers enhij staat vermeld als een van de 25 beste banketbakkers in België en
dat wil heel wat zeggen.
Na zijn successen in Frankrijk en de
oprichting en de bloei van Patisserie De Baere in Brussel zou Rik zich een weg
banen in het mondaineLonden (1996 2002)waarhij in 1996 investeerde
in een zaak in William Streeten er
constant zijn personeel motiveerde om de perfectie na te streven en hen
inspireerde met innoverende ideeën. Hij haalde regelmatig de krantenkoppen met
zijn fenomenale, oogstrelende en smakelijke kunstwerken voor de fijnproevers.
Dank zij zijn toenemend succes, zijn onvoorstelbare vaardigheid, onstuitbare
fantasie, zijn organisatietalent en hevige passie, groeide zijn populariteit. Het
enthousiasme van Rik De Baere en zijn drang naar uitbreiding in wereldsteden
was niet meer te stuiten.
Hij kwam in contact met
een Saoedische sjeik en prinses en dat was het begin van een fantastisch
sprookje. Rik De Baereheeft
vijfzakenopgestart voor hen optopliggingen, in de meest
prestigieuze winkelstraten in de buurt van Harrods,
vlakbij Hyde Park (Knightsbridge), naast het imposante Sheraton hotel en de winkels
van moderne ontwerpers, in Notting Hill,
South Kensington, Windsor en Mayfair, allemaal zaken en locaties
hoofdzakelijk gefrequenteerd door de grootsten der aarde, door spraakmakende of
beroemde personen maar ook door gewone mensen, want Rik zorgde er altijd voor
dat de beste kwaliteit verkocht werd aan
betaalbare prijzen.
Rik De Baere leverde o.a. broden en
andere specialiteiten, de St André of Coupe Lyon 95 aan Carluccio. Coupe Lyon 95 is ooit
verkozen tot beste taartje ter wereld, is gevuld met een bittere chocolademousse
met een interieur van crème brûlée van appelsien met een krokante bodem. Verder
leverde Rik aan de sushi keten Yosuchi,de dessert cookies in Selfridges, de mince pie
aan Harrods enz Mince pie is een Britse specialiteit, zeer populair in de
kerstperiode. Ze werden in doosjes van acht verpakt, met een klein boekje aan
het lint met de beschrijving van de delicatesse.
Deze ophefmakende zaken
in Londen draaien nog altijd verder op groothandel en dragen nog steeds zijn handelsmerk, Handbaked Innovation, PATISSERIE
DE BAEREViennoiserie, met
zaakvoerders Kaleem Bhutta en Terry Morgan. Zie website De Baere.ltd Londen.
In
Londen werd hij erkend en genoot van die erkenning. Hij werd regelmatig
gefotografeerd met beroemdheden die zijn kunstwerken tenvolle smaakten: Paul McCartney, Roger Moore 007,
Sean Connery, Pierce Brosnan, Liam Neeson, Nikki Lauda, die
een koersauto in taartvorm bestelde, Richard
Branson, JuliaRoberts, de
koning van Maleisië enz. Ook belangrijke mensen van eigen bodem konden zijn
handelswaar waarderen.
Rik
heeft zijn internationale reputatie te danken aan zijn grenzeloze creativiteit
en onuitputtelijke energie waarmee hij de Belgische chocolade en
voedingsstoffen, Franse bloem en de fijnste, beste boters uit Normandië en
Luxemburg enz. verwerkt. Frankrijk, Zwitserland en Engeland waren begenadigde
leerscholen. Zijn ervaring, de wedstrijden, de contacten, het werken in
teamverband met topbanketbakkers vergrootten zijn kennis en vaardigheid wat ten
goede kwam aan zijn creaties. Eddy De
Ridder en Tom Kerkhove waren zijn chefs in Brussel, volgden naar Londen en
hebben nu een Salon de Thé, een tearoom-pastry
RiddeR & Hove, met Duizend en 1 lekkernijen in de Voorstaat 7, Kortrijk.In
de buurt van Namen woont een ander leerling
van Rik De Baere, Jean-Yves Wilmot, Createur
De Plaisirs Gourmands en oprichter en voorzitter van Passion Patisserie, dit
is een organisatie van patissiers die zich inzet voor vernieuwing en jonge
banketbakkers motiveert in het beroep.
Talrijke bekende
patissiers maakten deel uit van het team van Rik De Baere. Francis Rahier
heeft een mooie zaak in Toronto, Canada. Manuel Latruwe heeft een Belgian Patisserie & Bread Shop in
Victoria Park, Calgary, Canada. Danny
Gerlach heeft verschillende winkels in Wallonië. Andy Vanderhaeghe heeft nu Patisserie
Andy op het Winderickxplein in Alsemberg. Clem Chambaere, won de Grand Prix
Mandarine Napoleon in 2000 en 2001, zilver in 2002 en heeft een zaak in
Oostende.
Vanaf 2003
vestigde Rik De Baere zich in Knokke. De
bekende zakenman Baron Bert De Graeve spreekt zich in het Magazine Immozine 07 lovend uit over het overheerlijk gebak en
vooral de vriendelijkheid in de zaak De Baere.
Trouwe medewerkers
in de huidige zaak zijn: Guido (chocolatier), Frank (taarten), Carl, Piet (chef
bakker), Bertrand zorgt voor de viennoiserie, Bram is leerjongen en Roy is een opkomend
talent. Vito Manelli verzorgt de fruitsables en het mini gebak, Chema zorgt dat
alles hygiënisch en netjes blijft en Kristof is de nieuwe kracht voor de
patisserie. Veel stagiairs van Belgische vakscholen volgden en volgen stage in
de zaak. Lisa uit Maldegem bedient de
klanten in 3 talen, afgewisseld door Sandrine, Melanie, Sofie enz
Een creatieve samenwerking van hart en geest
brengen de meest gekke dromen tot werkelijkheid in ingenieuze, fenomenaal mooie
en smakelijke creaties, verwezenlijkingen van een Maldegemnaar. (Uitgeweken Maldegems Talent Deel II, wordt vervolgd).
Met dank voor de informatie aan Rik De Baere.De tekst is gebaseerd op de
talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites
over de kunstwerken van Rik De Baere.De fotos stellen Rik De Baere voor, zijn
echtgenote Stefanie, die zorgt voor het decor van de zaak, zijn creaties en
zijn zaak voor.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484
79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.