Na dat ik het berichtje van Jonas had gelezen leek het wel alsof mijn hart in vuur en vlam stond.
Maar ik hou ook heel veel van Nick, dit is een situatie waarin ik echt mijn hart moet gaan volgen. Hoe bang ik misschien ook ben om iemand te kwetsen, ik moet nu echt goed gaan nadenken over de toekomst.
Maar wat mijn keuze ook word ik zal hem alleen volgen met mijn hart, zo weet ik zeker dat die liefde echt is.
Ik besluit nog niet te reageren op het berichtje van Jonas. Ik wil niet over enthousiast overkomen bij hem.
Ik druk mijn computer uit en ga op bed liggen, met een lach op m'n gezicht die eeuwig blijft zitten.
"Mirthe, kom je nog even beneden?" hoor ik mijn moeder van beneden roepen.
Ik sta op van bed en kijk in de spiegel, wat zie jij er gelukkig uit zeg! zeg ik nog even tegen mezelf.
Zo loop ik naar beneden, en laat niks merken. Beneden zie ik dat mijn oom en tante op bezoek zijn.
Dat is natuurlijk ook zo, ze hadden ons groot nieuws te vertellen! Nu ben ik echt heel nieuwsgierig.
M'n tante kijkt me een beetje met een enge te vrolijke lach aan, en ik vraag mezelf af of dat door mij komt. Of ik misschien toch wel zo luid was door het berichtje dat echt de hele buurt kon meegenieten.
Ze kijkt mijn oom aan en zegt dan "We krijgen een baby!". Iedereen rent naar haar buik toen om te voelen. Haha weet je hoe grappig het is als iemand goed nieuws verteld, je de hele familie als een gek op diegene af ziet rennen. Ze moesten eens weten wat voor vreugde sprongetjes mijn hart maakt op dit moment. Ik feliciteer mijn oom en tante en vraag hoever ze al is.
"5 maanden" zegt ze dan vol trots. Om eerlijk te zijn was dat mijn nog absoluut niet opgevallen.
"Hoe blijf je toch zo slank?" vraag ik dan heel geïnteresseerd aan haar. Het was een serieuze vraag maar ze kijken me allemaal aan alsof ik iets heel erg doms heb gezegd. Mama zorgt gelukkig voor de oplossing, koffie!
Was dat nou echt zo'n domme vraag? Dat moment had ik laatst ook al in de klas toen ik me serieus af vroeg of The Beatles nog wel allemaal leefden. Ja hoe moet ik dat nou weten, dat was toch voor mijn tijd? Dat zijn natuurlijk weer van die momenten waarop ik me beter stil kan houden natuurlijk.
Maar als ik een vraag in mijn hoofd heb wil ik het ook weten. Dan maar een afgang, maar ik heb wel het antwoord!
Als ik weer naar boven mag neem ik even een aantal minuten voor mezelf. Papa is vandaag precies 9 jaar overleden en ik vind dat ik daar wel even aan moet denken.
Is het heel raar als ik geloof dat als ik in mijn eentje ergens zit, en ik heb echt een vraag in mijn hoofd waar ik maar niet uit kom. Dat ik dan papa vraag naar het antwoord?
Ik was een echt papa's kindje, overal waar papa was was ik ook. Ook al was ik pas 8 toen hij overleed, ik weet nog heel veel dingen die we vroeger deden.
Vooral aan de tijden dat papa me altijd beschermde tegen bezorgde mama en oma. Ik was 2 en nogal een avontuurlijk meisje. Ik herinner me dat oma heel kwaad op mij was om iets wat ik had gedaan. Dus ik kreeg straf en mocht niet bij de tent weg. We stonden op dezelfde camping als mijn opa en oma, en dat had natuurlijk zijn voor en nadelen. Toen oma gauw naar het toilet moest greep ik mijn kans om weg te glippen. Bij dat moment moet ik wel lachen, niet zoveel verschil met nu. Hoeveel avonden ik hier wel niet weg glip om Jonas te zien. Het blijft in mijn bloed. Maar om terug te komen om mijn verhaal, ik liep graag weg van de tent.
Als meisje van 2 kende ik de camping op m'n duimpje, en dat was maar goed ook anders kwam ik nooit weg bij die tent. Ik sloop weg achter de toiletten en daar was een klein steegje richting de zandvlakte, Een gigantisch grote zandbak, een hemel voor dreumesen als ik. Daar hadden ze ook een hele mooie grote boom, perfecte klimboom. Grote dikke takken, op elke plek precies de goede hoogte. Dat was een grote uitdaging voor mij en ik klom in die boom. Ik de verte hoorde ik mijn oma al roepen, en even later ook nog mijn moeder. Mijn vader bleef stil, maar niet onopgemerkt. Ik zag hem achter wat bosjes vandaan komen, hij had me natuurlijk allang gevonden. Hij lacht en leidt mij naar beneden. Eenmaal beneden aangekomen verteld hij me wat de gevolgen hadden kunnen zijn als ik was gevallen. Maar hij was niet gek, hij wist dat ik het weer zou doen. Aan het einde van zijn "preek" zei hij dan altijd tegen mij. "Onthoud heel goed wat ik je net gezegd heb!" En zo liepen we naar mijn moeder en oma. Die helemaal kwaad waren op mij natuurlijk. Papa zei op zulke momenten altijd van "Ik heb net al een heel goed gesprek met Mirthe gehad en ik denk dat ze het nu wel door heeft" Waarop ik altijd de wijze woorden van papa sprak.
Zulke dingen vergeet je gewoon nooit weer.
Ik was denk ik al papa nog leefde zelfs nog naar hem toe gegaan en hem vertellen over de situatie met Jonas. Hij had me waarschijnlijk geweldig advies gegeven.
Na dat ik daar een aantal minuten voor heb gegeven leek het me verstandig om maar eens wat slaap te pakken. Morgen is het zondag, een rust dag voor vele mensen. Maar mijn hoofd heeft denk ik geen rust.
De volgende ochtend word ik weer met een grote glimlach wakker. Wat is het toch een prachtige dag!
Ik heb nog steeds niet de behoefte om Jonas de waarheid over mijn gevoelende te vertellen, dat was nog veel te vroeg. Maar natuurlijk wou ik hem wel zien, hoe verkeerd het misschien ook was om ik deze situatie naar hem toe te gaan tegenover Nick. Ik moest en zal hem zien!
De lente was aangebroken en dat zag je overal, het werd zoveel mooier hier in het dorp.
Ik sms Jonas: "Hey ben je thuis? (: x" Ik hoop echt dat hij thuis is, anders word het vanavond pas dat ik hem zie en eigenlijk heb ik dan geen tijd.
Al gauw krijg ik een reactie terug, "Ja ben nog wel aan het wow'en, wat is er dan? x"
Haha natuurlijk world of warcraft, een spel waar ik me waarschijnlijk nooit in zou kunnen vinden, maar goed wie ben ik. Ik heb het nog nooit gespeeld, alleen verhalen over gehoord.
"Lijkt het je leuk om straks even gezellig een rondje te lopen door het mooie GROENE vlagtwedde?(a)" sms ik hem dan terug.
Natuurlijk zegt hij daar ja op, hij is al net zo gek op natuur als ik. Ben ik na vele gesprekken achtergekomen.
PLING, daar gaat mijn telefoon. " Sure! Ik loop wel richting jou en jij richting mij goed?". "Prima kom eraan! xx"
Ik trek gauw mijn jas aan en ren naar buiten. In de verte zie ik hem al lopen. Heeft hij snel gedaan denk ik bij mezelf.
Ik geef hem een knuffel en kijk hem aan. "GROEN He?:D" Zegt hij met een grote lach op z'n gezicht.
Haha ontzettend zeg ik terug. We lopen langs het bos richting het vakantiepark. Je merkt echt dat het lente word, de vogel fluiten harder, iedereen komt weer buiten en Jonas roept de hele dag GROEN HE?! Ja het echte lente gevoel.
Ik laat niets merken van mijn gevoelende, maar toch zijn er spanningen tussen ons die sterker lijken dan ooit te voren.
Ik bied hem een sigaret aan en we gaan op het bankje bij het meer zitten. Eigenlijk zijn de stiltes nog nooit zo onwennig geweest. Maar ook wel weer fijn.
Ik durf Jonas bijna niet aan te kijken, bang dat hij merkt dat ik bloos.
Hij heeft me dan ook wel een beetje bang gemaakt met het in zijn ogen kijken, hij zegt namelijk dat hij precies weet wat ik denk.
Nou op dit moment is niet de bedoeling dat hij dat weet, dus ik vermijd het oog contact.
We praten veel over de dingen die wij zien in het leven, onze dromen en over de manier van denken. Het zijn vaak diepgaande gesprekken die alleen maar meer interesse bij me opwekt, interesse in hem.
Ik wil meer over hem weten, hoe wil hij die dromen waar maken? Wat zijn zijn toekomst plannen en visies? Maar er is maar 1 vraag dat mij echt bezig houd.
Wat zijn jouw plannen in de zin van 'ons'? Maar hoe graag ik het antwoord ook wil weten, ik houd me in om het te vragen.
Het is nu al weer bijna etenstijd en we besluiten naar huis te gaan. Bah, alleen de gedachten al dat ik hem morgen pas weer zie laten mij hem missen.
Thuis heeft mama soep gemaakt, staat nogal traditioneel denk ik in de familie. Zondag soepdag.
Maar het is wel elke keer weer even heerlijk. Na het eten neem ik nog gauw een douche en kruip in mijn schoolboeken.
Hoewel ik mijn gedachten echt niet bij mijn schoolwerk kan houden, doe ik toch erg mijn best om de correcte antwoorden op te schrijven.
Als dat na anderhalf uur eindelijk klaar is ben ik al ontzettend moe, en besluit te gaan slapen.
Na een uur word ik weer wakker, ik kijk op de klok en zie dat het 9uur s'avonds is. Maar slapen lukt niet meer.
Ik ga naar beneden om nog gezellig bij Mama en mijn kleine broer en zusje te zitten. Als zij allemaal besluiten om naar bed te gaan zit ik nog in mijn eentje beneden van de tv te genieten.
Ach misschien moet ik ook maar eens naar bed gaan. Als ik eindelijk weer in bed lig val ik ook weer meteen in slaap.
Tot dat ik mijn telefoon hoor afgaan, maar ik kan hem nergens vinden.. O wacht hij ligt nog beneden! Snel ren ik naar beneden om mijn telefoon te zoeken.
Het is Jonas! Maar wat moet hij dan nog zo laat, zal wel iets ergs gebeurt zijn denk ik?
Het wat is er aan de hand? vraag ik dan. Ik verveel me . hoor ik aan de andere kant.
Dit ga je toch niet menen he, belt hij me nou serieus uit bed omdat meneer zich verveeld? Haha dit moet ook echt niet gekker worden!
Oke goed dus je verveeld je, wat ga je eraan doen? zeg ik. Nou ik had gehoopt jou nog te kunnen zien of sliep je al? zegt hij.
Hij wou me zien? Hoorde ik dat nou goed? Nou daar mag je me wel wakker om maken hoor zeg ik lachend.
Kom je hier anders? Het regent ontzettend hard namelijk, ik loop je eerst wel tegemoet. Deal! roept hij Tot straks.
Ik hang op en kijk naar de klok, half 10 hm nou ja dat moet toch nog wel kunnen? Ik trek mijn jas aan en ga naar buiten, bah wat een weer.
Gelukkig zie ik hem al. "Weet je nou wat het fijnste is aan regen?" vraagt hij me. Ik heb werkelijk geen idee dus ik schud mijn hoofd.
Als je morgenvroeg wakker word, ruik je die heerlijke geur van opkomend gras en als het dan een beetje geregend heeft ruikt het heerlijk!
Daar heeft hij helemaal gelijk in, op de camping rook dat ook altijd zo lekker! Maar ik dacht dat dat alleen kwam omdat we op de camping waren.
We lopen weer terug naar mijn huis maar Jonas begint wat te klieren, ik probeer hem in de bossen te duwen maar in plaats daarvan trek hij me mee en liggen we samen op de grond.
Haha fijn helemaal nat Gelukkig is Vlagtwedde maar klein en gaan we richting mijn huis.
Thuis besluit ik om warme chocolade melk te maken, want dat hadden we wel verdiend. We ploffen neer op de bank en zetten de tv aan.
Yes Southpark is erop! Maar onze aandacht houden we niet lang bij de tv. Door een aantrekkingskracht die sterker is dan ooit, kruip ik steeds dichter tegen Jonas aan.
Ik knuffel hem heel, heel lang. Ik hoop dat ik mezelf nu niet teveel verraad. Het enige wat ik nu nog maar wil, is hem zoenen. De hele nacht in zijn armen liggen.
Ik kijk hem aan en zie hem lachen. Er zit een klein sprenkeltje in zijn ogen, dat sprenkeltje maakt mij weer aan het lachen.
Ik voel dat het moment eraan komt want onze voorhoofden steunen nu tegen elkaar aan en we kijken elkaar diep in de ogen.
Dit duurt even, waarschijnlijk bouwen we de spanning nog een beetje meer op. Ik merk dat mijn hart als een gek tekeer gaat, en ik helemaal rood word.
Eigenlijk zou ik niet diegene moeten zijn die begint, maar dit keer geldt dat even niet. Ik kan absoluut niet nog langer wachten.
Het is een hele intieme, liefdevolle zoen. En ook deze zoen, zegt weer duizenden dingen. Woorden zoals liefde, trouw, vriendschap, eerlijkheid, passie en mysterie komen voorbij.
Als de zoen gestopt is wil ik hem alleen nog maar in de ogen kijken, me mee laten slepen in zijn gedachten. Wat zou ik nou toch eens graag willen weten wat hij denkt.
Ik vind het wel spannend die mysterie tussen ons, dat is wat het ook weer heel interessant maakt.
Wat een geweldige spanning! Het blijft een hele tijd stil maar het is geen verkeerde stilte. Gauw bedenk ik me dat Jonas misschien wel alles volgt wat ik nu denk, dus ik verander gauw van onderwerp en vraag of hij misschien iets wil drinken. Ja lekker, zegt hij dan. Hij houd mijn hand nog een tijdje vast zodat ik niet weg kan komen. Dus zeg ik dat hij zijn drinken zelf moet pakken als hij me niet los laat.
Blijkbaar was dat niet zo'n slimme zet, want nu word ik op de grond mee getrokken naar de keuken.
Ik ben dus een dweil geworden, altijd fijn. Toch moet ik er erg om lachen en geef hem een knuffel en een kus. Zoals we nu tegen over elkaar staan met de armen om elkaar heen, ik wil dit.
We nemen nog een sigaretje en drinken onze drinken op, daarna besluit Jonas om naar huis te gaan. We geven elkaar een flinke knuffel en een kus en nemen afscheid.
Zodra ik de deur dicht heb gedaan wil ik het liefst nog achter hem aan rennen, maar dat lijkt me echt geen goed plan.
Ik ga dan maar gauw naar bed en voor dat ik in slaap val wil ik Jonas nog even een berichtje sturen.
"Slaap lekker lieve Jonas, vond het echt een geweldige avond met je! xx"
Ik val ook gelijk in slaap, ik was blijkbaar wel erg moe, maar ik ben er nu denk ik wel uit.
De volgende dag op school besluit ik dat ik het Nick maar moet vertellen, dat ik teveel gevoelens heb voor Jonas.
Ik de pauze zeg ik tegen hem dat ik hem even wil spreken na school tijd. Ik denk dat hij het al aan zag komen, want hij kijkt niet zo gelukkig meer.
Het doet me pijn om het te zeggen maar het is wel nodig ik wil Nick niet langer voor de gek houden, en ik wil eerlijk kunnen zijn tegen Jonas.
De rest van de dag loop ik met een prop in m'n maag, dit word erg moeilijk. De laatste bel gaat en ik loop richting te kluisjes.
Nick wil me een kus geven, maar ik draai weg. Ik denk dat hij het nu wel snapt.
We lopen naar buiten en ik zie zijn gezicht al weg trekken, bah wat haat ik het om dit te doen.
We stoppen bij een bankje en gaan daar zitten. "ik moet je iets vertellen, en het is niet zo leuk" begin ik dan.
Weet je nog dat je me vertelde dat je het niet fijn vond dat ik zo veel met Jonas om ging? Nick kijkt me aan maar zwijgt..
Dus ik ga verder met mijn verhaal. Ik denk dat je toch gelijk had, er speelt inderdaad meer tussen mij en Jonas.. ik denk dat ik verliefd op hem ben geworden.
Nick kijkt me weer aan en zegt dan dat hij dit al aan zag komen en niet zo zeer verrast is. Ik denk dat het beter is om uit elkaar te gaan zeg ik dan tegen hem.
Ik wil jou niet langer voor de gek houden, en ik wil eerlijk kunnen zijn tegen Jonas. Er laat me dan ook geen andere keus dan mijn gevoel te volgen. Sorry.
Zonder iets te zeggen loopt hij weg, wat ik best raar vind maar ook wel weer begrijpelijk. Ik voel niet de drang om achter hem aan te gaan, dat is denk ik wel iets waar hij op gehoopt had maar ik zie dit als een opluchting.
Nu hoef ik voor beide geen geheimen meer te hebben. In de bus onderweg naar huis bel ik Jonas en vertel hem dat het over is met Nick, en blijkbaar was ik niet de enige die de relatie heeft verbroken.
Hij ook met Wendy, maar dat bleek al een tijdje niet meer helemaal goed te gaan. We spreken af om s'avonds niets te doen, en dat we vrijdag samen naar het feest van Lisa zouden gaan.
De dagen erna vlogen voorbij, het was verschrikkelijk om Nick telkens te zien. Maar gelukkig was het vrijdag en dus vakantie! Vanavond had ik dat feest waar ik samen met Jonas heen ga, maar ik moet mama nog vragen of het mag.
Ze lijkt er niet zo blij mee, maar ik vind dat ze niet moet zeuren het is vakantie en ik wil die goed in gaan! Dus ze besluit dat ik wel mag maar tot 2 uur.
Maar dat komt allemaal goed uit want Jonas had blijkbaar dezelfde tijd mee gekregen. We fietsen door een erg donkere straat maar dat maakt gelukkig niets uit.
Op het feest aangekomen zie ik heel veel bekenden en het word erg gezellig. We drinken wat, dansen in het rond en zitten bij het kampvuur.
Ik zie dat Jonas met een meisje staat te praten, ze is wel erg jong volgens mij. Op gegeven moment zie ik hem met haar de tent in gaan. Nu gaat mijn hart te keer van woede, hoe kan hij..
Maar eigenlijk heb ik ook helemaal geen reden om kwaad te zijn want ik heb Jonas nog steeds niet verteld over wat ik nou echt voor hem voel.
Ik ga onder de boom naast de tenten zitten en voel een traan over m'n wang glijden, ik moest veel eerder zijn..
Lisa komt naar me toe en vraagt wat er aan de hand is, ik zeg dat er niets is maar draai tegelijkertijd mijn hoofd weg. Ze kijkt me aan en wijst dan naar de tent, is dat het probleem? Ben je verliefd op hem? vraagt ze dan.
Ik knik, en besluit het dan maar uit te leggen over wat er tussen Jonas en mij speelt. "Ik had werkelijk geen idee" zegt ze dan. Als ik dit wist had ik dit niet toe gelaten, wil je dat ik ze uit de tent haal?
Ik schud m'n hoofd, nee ik wil het feestje niet voor hem verpesten dus laat ze maar. Ik sta op en loop naar het kampvuur, gezellige kampliedjes die zouden me wel opvrolijken.
Het is echt ontzettend gezellig, ook erg leuk dat ik weer allemaal oude schoolgenootjes tegen ben gekomen.
Ineens voel ik een hand op m'n schouder, ik draai me om en zie Jonas staan. Hij kijkt me aan en vraagt of ik even mee wil lopen. Wat zal er gebeurt zijn, moeten we nu al naar huis?
We gaan op het opstapje bij de voordeur zitten en het is even stil. Ik hoorde net iets heel interessants van Lisa, begint hij dan.
Ik voel m'n hart weer bonken. Ohnee toch, ze heeft hem echt uit de tent gehaald..
Hij slaat een arm om me heen en kijkt me diep in de ogen aan. "Je hebt geen idee hoe blij ik was toen ik dat te horen kreeg" . Ik kijk hem met grote ogen aan, meent hij dat nou echt?
Ik kijk hem aan en zeg dan tegen hem iets wat ik nog nooit heb gezegd zonder er bij te twijfelen, "Ik hou echt van je Jonas" mijn buik draait en weet me geen raad meer.
En wat mij nog meer op valt is dat het dit keer echt rustig is in mijn hoofd, geen raar iets dat in me zegt dat ik lieg. Ik meen dit met alles wat ik ben.
We hebben nog heel lang daar gezeten op het opstapje voor de deur. Maar besluiten toch maar gauw weer terug te gaan naar het feest.
Voordat we weer aankomen bij alle mensen op het feest, pakt Jonas mijn hand en blijft hem vast houden tot we stil staan bij het kampvuur, en zelfs dan nog even.
Ik voel me op dit moment ontzettend gelukkig.
Er is wel iets wat ik me blijf afvragen, en dat is hoe groot de risico's zijn dat dit totaal verkeerd afloopt.
Maar op dit moment wil ik daar niet bij na denken, Jonas en ik weten nu beide van elkaar hoe we over elkaar denken.
En ik besef me dat ik dit gevoel nog nooit zo sterk heb gehad. We zullen zien waar dit tot uitbloeit...
De dagen erna gingen zo snel voorbij, het was alsof ik een toneelstuk speelde tegenover Nick.
Maar ik kon het ook niet zeggen, Nick had me namelijk eens verteld dat heel veel meisjes hem bedrogen hadden. Dat maakte de situatie ook niet veel makkelijker.
Ik had me voorgenomen om het te vergeten en dat de gevoelens die ik toen die avond met Jonas voelde gewoon bedrog waren.
En besloot om me alleen nog maar op mijn relatie met Nick te richten en Jonas maar even te vergeten.
Maar dat was lastiger dan ik had verwacht, elke avond keek ik weer naar buiten of ik Jonas niet toevallig zag lopen met Geert. Maar helaas, het leek wel alsof hij mij ook wou vergeten.
De volgende dag op school kwam ik Nick tegen en liep enthousiast naar hem toe.
Hij leek wat minder vrolijk.. Wat is er aan de hand? vroeg ik.
Niets, ik praat er na schooltijd wel even met je over. antwoordde hij toen.
Fijn, daar gaat mijn goede humeur.. zou hij het weten van mij en Jonas? Ik begin steeds meer en meer te twijfelen.
Na schooltijd liep ik naar de kluisjes toe om Nick op te wachten. Hij kwam naar me toe met hetzelfde gezicht. Gaan we naar buiten? vraag ik dan maar heel voorzichtig.
Ja is goed we kunnen wel even naar mijn huis. zegt hij.
De wandeling naar zijn huis lijkt uren te duren, wat speelt er nou in zijn hoofd?
En hij is ook al niet zo spraakzaam. Waar wou je het nou met me over hebben? vraagt ik.
Hij twijfelt en zegt dan tegen me, het zit me niet lekker dat je zoveel met Jonas omgaat.
Ik snap dat jullie goede vrienden zijn en ik wil daar ook heus niet tussen komen, maar iets in me zegt me dat er iets speelt tussen jullie twee.
Ik kijk hem aan en merk aan hem dat hij het meent, hij vindt het echt niet fijn dat ik zoveel met Jonas om ga.
Maak je nou niet zo druk lieverd, zeg ik. Er speelt helemaal niets tussen Jonas en mij.
Ik heb toch niet voor niets voor jou gekozen en niet voor hem?
Toch komen die woorden niet van harte. Iets in mij zegt me dat ik lieg.
Hij geeft me een knuffel en een kus. Ik hou heel veel van je, weet je dat?
Kijk daar is die lach weer merk ik op! Ik ook van jou, antwoord ik terug.
Thuis bij Nick hebben we nog heel gezellig muziek gemaakt en geluisterd en nog even lekker bij gepraat met zijn moeder. Om 6uur besloot ik maar eens naar huis te gaan, wat een lange dag.
En heb me weer eens voor niets zorgen gemaakt. Alleen nu zit ik wel met die gigantische twijfel.
Wat was dat in mij dat zei dat ik loog toen ik tegen Nick zei dat ik van hem hou?
Het was niet gelogen! Ik hou van hem, alleen van hem! NIET! schreeuwt weer iets in mij.
Wat is dat toch steeds, ik word toch niet gek hé?
Thuis aangekomen was ik gauw iets gaan eten en maar bezig gegaan met mijn muziek.
Ik ga maar eens slapen, zeg ik tegen mijn moeder. Ben kapot.
Eenmaal in bed begin ik weer te denken, niet aan Nick maar aan Jonas.
Ik heb de hele dag niets van hem gehoord, eigelijk de hele week nog niet.
Hij zou het vast heel leuk hebben met Wendy, en druk met school natuurlijk!
Toch ben ik nieuwsgierig en start mijn computer op. zou hij online zijn?
Bah wat is dat ding traag zeg! Word tijd voor een opschoon beurt.
Toen mijn computer dan eindelijk volledig was opgestart kon ik me inloggen.
Ja hij was online! Zal ik hem aan klikken of niet?
Toch kan ik echt niet wachten tot hij me aan klikt en begin tegen hem te praten.
(Jonas) Ja lekker, heb je al een tijdje niet meer gesproken
(Mirthe) Ja klopt vind ik opzicht wel jammer!
(Jonas) Tja ik ook wel, hoe gaat het op school, en met Nick?
(Mirthe) Haha ja prima hoor, en met Nick ook hoor alleen hij zat vandaag ergens mee.. En hoe gaat het bij jou en met Wendy?
(Jonas) Oeii relatie problemen? En mooi dat het goed gaat. Met mij en Wendy gaat het ook nog wel prima, we gaan deze zomer naar Pinkpop!
(Mirthe) Zo doe maar weer voor een dagje of een heel weekend? Enuh nouja geen problemen, hij vond het alleen niet zo'n fijn idee dat ik zoveel met je omging. Hij snapte wel dat we gewoon goede vrienden waren maar hij had het idee dat er meer speelde..
(Jonas) Nee voor een heel weekend! echt awesome! Oei en wat heb je toen gezegd?
(Mirthe) Zo doe maar weer duur! Ik heb gezegd dat er niets speelt tussen ons.
(Jonas) Ah okay, dus die zoen betekende niets voor jou?
(Mirthe) Ik weet het niet.. ik probeer dat juist te vergeten..
(Jonas) Waarom wil je het vergeten? Het is toch gebeurt, en niet zomaar.
(Mirthe) Maak het nou maar niet lastiger dan het al is, de gevoelens die ik die avond had waren vast gewoon een vergissing..
(Jonas) Gevoelens? niemand had het hier over gevoelens. vertel (6)
(Mirthe) Nou om eerlijk te zijn, ik voelde een bepaalde aantrekkingskracht/ liefde gevoelens bij me opkomen die avond, en niet alleen die avond.
Maar daar wil ik het niet over hebben dat was gewoon waanzin.
(Jonas) Hm okee dan, nouja ik denk er persoonlijk heel anders over maargoed.
Ik heb honger! Mama maakt eten voor me nom nom nom.
(Mirthe) Hahaha jij ook altijd met je eten, maar ik geef je geen ongelijk ik heb ook wel honger!
(Jonas) Muwhaha ik steek je nual aan dus! Euhm zullen we straks nog even sigaretje doen?
(Mirthe) Ja valse draak dat je bent! haha. Straks nog? het is al half 12.. Ik weet niet of ik nog kan weg glippen.
(Jonas) Rawr.. ja straks ja! moet eerst eten! zullen we afspreken om 12 uur bij de boom?
(Mirthe) Ja is goed, ik ga ook eerst even eten, en dan ga ik gewoon even beneden zitten, en dan kan ik zo achter langs weg glippen.
Nou dat was me het gesprek wel weer hoor, ben gewoon eerlijk geweest over mijn gevoelens! Dat zou ik normaal echt nooit gedurfd hebben.
Ik smeer mezelf gauw een broodje want Jonas heeft me weer eens hongerig gemaakt. Ik check snel nog even of mama wel slaapt.. Yes! ze slaapt.
Nog met een half broodje in mijn mond sluip ik het huis uit, wel ontzettend spannend. Stel dat mama ineens wakker word om naar het toilet te gaan.
Voorzichtig doe ik de achterdeur open en sluit hem zachtjes. Haha ik maak toch wel erg grappige dingen mee hoor als het om Jonas gaat.
Het lijkt wel een heel nieuw avontuur. Ik red gauw door naar het einde van de straat zodat ik snel weg ben.
Daar stop ik even en sms Jonas dat ik onderweg ben.
Onderweg er na toe zeg ik nog even gauw in mezelf "Nou rare waanzin gevoelens, vanavond even niet oké?"
Dat zal vast werken. Als ik de straat in loop waar we hebben afgesproken zie ik Jonas er al helemaal vrolijk en blij aan komen rennen.
Nou dat is in ieder geval enthousiaster dan hoe Nick naar me toe kwam vandaag. bedenkt ik bij mezelf.
Ik geef hem een dikke knuffel en zeg hem dat ik blij ben hem te zien. We lopen samen naar de boom en hebben nou alweer ontzettende lol samen.
Gelukkig is het droog vanavond, Ondanks dat het half winter/half lente is is het nog behoorlijk koud.
Dus jij kon ook niet slapen? begint hij. Nee echt niet het wou maar niet lukken, antwoord ik.
Ik kijk hem aan en moet lachen, terwijl hij verteld over wat hij de afgelopen weken heeft meegemaakt.
Tijd speelt bij ons ook echt absoluut geen rol merk ik, we hebben het zo ontzettend leuk samen!
Maar toch als we merken na 2 sigaretjes dat het al bijna 1 uur is besluiten we toch maar om naar huis te gaan.
Ik geef hem een flinke knuffel en een kus op zijn wang. En hetzelfde krijg ik terug.
Welterusten roep ik nog gauw, en ren dan snel naar huis. Hij riep nog iets terug maar dat verstond ik niet goed.
Thuis op bed viel ik ook gelijk in slaap, misschien komt dat omdat ik Jonas eindelijk weer gezien heb.
S'ochtends gaat de wekker weer om 7uur, tijd voor school!
Het is vrijdag! Gelukkig maar want ben ontzettend aan weekend toe.
Dit weekend ben ik bij Nick, het hele weekend heerlijk voor ons zelf! Wat een heerlijke gedachten.
En met een grote lach op mijn gezicht spring ik mijn bed uit, snel douchen, aankleden, eten en rennen naar de bus voor dat ik te laat kom.
Op school is mijn humeur blijkbaar goed op te merken, Manon komt al naar me toe met de vraag "Zo goede nacht gehad?"
Ik moet lachen en zeg dan tegen haar dat ik gewoon erg veel zin heb in het weekend. Nick en ik zijn het weekend alleen thuis bij hem en we hebben al van alles geplant!
Ze geeft me den knipoog "I know what you mean baby" zegt ze dan.
Nou ja misschien weet ze ook wel wat ik bedoel bedenk ik me dan, we zullen zien.
In de pauze spring ik Nick al in de armen. "Wat ben jij vrolijk zeg!" hij lacht en geeft me een kus.
Maar natuurlijk ben ik vrolijk! Ik ben het hele weekend samen met jou. antwoord ik terug.
De dag vliegt voorbij en we gaan snel naar huis. Wat gaan we vanavond koken? vraagt Nick me.
Ik stem voor pizza! roep ik vrolijk. Haha jij altijd met je pizza, zegt Nick met een lach.
Die avond zitten we gezellig op de bank een film te kijken, al bleven we niet de hele tijd kijken, we verhuisden al gauw naar boven.
We konden weer eens niet van elkaar afblijven tijdens de film, dat is gewoon onmogelijk.
Hij verteld me dat hij de volgende ochtend nog wel moest werken, maar dat ik gerust mocht blijven liggen.
Maar daar was ik het niet mee eens en beloofde hem dat als hij s'ochtend ging douchen ik gauw een ontbijten voor hem maak.
dat is dan een deal, en ik val fijn in zijn armen in slaap.
De wekker ging al weer om half 8 en ik stap maar gauw uit bed voordat ik weer in slaap val, bah wat is het vroeg!
Ik wek Nick en zeg dat ik alvast met een ontbijt begin zodat hij snel kan douchen.
Als hij eenmaal beneden is heb ik net het meest lekkere broodje ooit gemaakt, een omelet met kaas en spek.
"Als dit nog geen ontbijt is weet ik het ook niet meer!" zegt hij en geeft me een kus.
Ja ik weet het ik ben een top kok, maar veel tijd heb je niet om er van te genieten want je moet om 8uur bij je werk zijn en het is al 5 voor 8.
Wow ja is ook zo, bedankt voor het ontbijt lieverd, ik ben om 12uur terug! zegt hij. Ik moet lachen en geef hem een kus, tot vanmiddag!
Ik sluit de deur en kijk om me heen, wat moet ik nu eens doen? Dan maar even tv kijken.
Nick is een lieverd, maar alles waar ik aan kan denken is aan Jonas. Zelfs gister in bed een moment tussen twee geliefden dacht is aan Jonas! Dat is pas waanzin.
Ik heb het gehad met deze onzekerheid, en pak gauw Nick zijn laptop. Wouw Jonas is al online? Hoe kan dat mogelijk zijn in het weekend.
Ah ik zie het al hij gaat sporten om 1 uur, goed bezig Jonas! Ik leg hem uit waar ik nu al weken aan denk.
Weet niet zo goed of dit wel een goed plan is geweest maar ik hou niet van geheimen, dus zal ik er ook maar niet van maken dat het een grapje was.
Ik merk dat het al half 12 is en Nick elk moment thuis kan komen. Ik vraag Jonas of hij me in een mail of een privé bericht op hyves wil vertellen hoe hij echt over mij voelt en denkt.
En dat het mij opvreet van binnen want ik weet nu niet of het echte gevoelens zijn of niet. Hij zegt tegen me dat hij dat zal doen.
Ik verwijder gauw het gesprek van de computer en sluit hem dan gauw af. Misschien een goed plan om echt bezig te zijn, dus ik besluit om de tafel te gaan dekken en broodjes te bakken voor Nick.
Wat een toneelstuk word het toch eigenlijk tussen mij en Nick, als Jonas hetzelfde over mij voelt moet ik toch maar eens nadenken wat ik liever wil.
Een leuke lieve relatie met een jongen die dezelfde interesses heeft als mij, of een risico relatie tussen twee beste vrienden maar die toch zo ontzettend veel van elkaar houden, en niet van elkaar af kunnen blijven.
Hoe meer ik over Jonas door denk hoe meer mijn gevoel naar Jonas gaat, ik bedoel hij kent me beter dan wie dan ook in de wereld. We zijn altijd 110% eerlijk naar elkaar toe, en ik hou ontzettend veel van hem.
Wat kan er dan stuk lopen? Er moet dan wel echt iets heel erg gebeuren wil dat stuk lopen. Maar eerst het berichtje van Jonas afwachten, hij heeft natuurlijk wel een vriendin waar hij heel erg blij mee is.
Ik zie Nick al aankomen, hij zit helemaal onder de modder. Haha dat douchen had vanmorgen echt geen zin bedenk ik me.
Ik stel voor om eerst iets te eten en dan samen een douche te nemen omdat ik dat vanmorgen vergeten ben.
Wat een geweldig idee zegt hij en geeft me een knuffel. Thank god dat ik straks ook nog moet douchen anders was je echt de sjaak!
Ohja? en wat wou je daar dan aan doen? een voedsel gevecht? Inderdaad ja! En ik pak een broodje en gooi het naar zijn hoofd.
Dat was leuk, lekker gek doen met je vriendje. Na het eten nemen we gauw een douche en plannen iets leuks voor de middag.
We besluiten een wandeling te maken door het bos vlak bij het klooster. Ik blijf dat toch een verschrikkelijk eng gebouw vinden.
Hij laat me heel veel mooie plekken zien, en ik voel me echt een prinsesje. Alleen heb ik soms ook wel de gedachten van dat kan ik zelf ook nog wel.
Hij bedoelt het in ieder geval goed, en dat is heel lief.
Maar toch blijf ik zenuwachtig voor het mailtje van Jonas, wat voelt hij en hoe denkt hij over mij?
Na een mooie lange wandeling ga ik naar huis.
Thuis ren ik zo snel als ik kan naar boven en start mijn computer op. Schiet nou op sloom ding! roep ik terwijl ik vol zenuwen achter mijn bureau zit.
Ik hoop dat hij het al verstuurd heeft, ik start gauw internet op en link naar mijn hyves. Ik zie dat ik 3 berichten in mijn inbox heb staan en klik erop.
Respect .reactie . aaaah een berichtje van Jonas! Mijn hart gaat echt al een tijdklok tekeer.
Ik open het berichtje en lees het aandachtig. Mijn lach op mijn gezicht met word met de zin groter en groter.
Ik spring van m'n stoel en dans in het rond. "Yes yes yes! Hij voelt hetzelfde, hij begint verliefd te worden! Aaaaah!!" Op dat moment komt mijn moeder m'n kamer binnen.
"Ik zie dat je blij bent, maar kan je misschien ook wat zachter blij zijn?" Hm ja daar heeft ze misschien wel gelijk in, straks kan de hele buurt meegenieten.
Of erger nog straks staat hij toevallig buiten en heeft hij me gehoord? Hij zal me dan vast ontzettend raar vinden.
En nu ik er zo bij stil sta, die gevoelens hebben niet gelogen, als ze hadden gelogen zou ik nu echt niet zo blij zijn.
En die zin op het laatst, dat zal echt voor eeuwig in mijn hoofd gemankeerd staan.
"Ik denk dat dit echt iets perfect en geweldigs kan worden"
Dit is het begin van een heel mooi en nieuw avontuur, maar nu moet ik een keuze maken.
Word het de onweerstaanbare Jonas waarmee ik nu al aan band heb opgebouwd wat goud waard is.
Of ga ik toch voor die lieve zorgzame safe zone Nick...
Ik heb gewoon zo'n verschrikkelijk saai leven zegt Mirthe als ze haar tas op de tafel gooit.
Ze is er van overtuigd dat ze nooit iets spannends zou meemaken in een relatie, of nooit iemand zou tegen komen die haar zo van haar stuk brengt.
Schiet nou maar op! zegt Denise nogal ongeduldig. Aan dat gezeur van je hebben we nu niets, ik wil mijn nieuwe schoenen!
Mirthe geeft haar een nogal twijfelachtige blik en pakt dan toch maar haar jas.
Weet je al hoe laat de bus gaat? Was dat niet om 10 voor 2..?
Laten we dan maar opschieten zegt Denise dan.
Ik de bus kletsen ze nog wat verder over hun ontzettend lange schooldagen, tot de bus bij een halte verderop stopt om iemand in te laten stappen.
Mirthe is gelijk stil, wie is die jongen?! vraagt ze aan Denise.
Oh dat is Jonas die woont hier ook in het dorp, ik ken hem wel.
Hallo Jonas zegt ze als hij bij Denise en mij op de achterbank komt zitten.
Ze praten wat bij en ik volg het gesprek niet eens.. het enige waar ik naar kan kijken zijn die mooie groene ogen, die als het ware recht in mijn ziel kijken.
Hij glimlacht naar me en geeft me een hand, Hoi ik ben Jonas, en wat is jouwn naam?
Mirthe, zeg ik een beetje kortaf, want het verliefd worden heb ik nou wel helemaal afgesloten na die 2 jaar lange relatie met Willem.
Ik bekijk hem nog even goed, hij komt stoer over, beetje te stoer als je het mij vraagt.
Niet een persoon waar ik vrienden mee kan worden bedenk ik me.
Eenmaal in de stad aangekomen sprinten Denise en ik naar de schoenenwinkel, en daar staan ze dan die mooie rode pumps met dat schattige strikje!
Na nog een aantal andere schoenen gepast te hebben gaan we weer terug naar de bus.
Waarom kan ik die groene ogen nou niet vergeten, zo leuk was hij helemaal niet.. vraag ik me de hele rit naar huis nog af.
Thuis ga ik gelijk op zoek naar zijn Hyves, eerst via die van Denise, zij kent hem ze zal hem ook vast wel hebben.
En ja hoor daar is die, Jonas Adelaar 17 jaar, en woont hierin het dorp.
Het o zo mooie dorpje Vlagtwedde. Waar je iedereen kent, althans dat dacht ik altijd..
Even later krijg ik al een bevestiging binnen dat hij me heeft geaccepteerd als vriend.
Het is misschien een beetje raar, normaal zou ik een persoon echt niet gaan opzoeken na een gesprek, maar iets in hem leek me wel interessant.
Dus ik stuur hem een privé berichtje, "Het herken je me nog?" zet ik er dan maar neer.
En al gauw kreeg ik een berichtje terug en zo bleef dat de hele avond doorgaan.
Hij is opzicht wel oké, hij leek me in eerste instantie nogal arrogant maar daar kan een mens zich vaak in vergissen,
Ik ga maar eens slapen denk ik, de dag heeft wel weer lang genoeg geduurd.
De volgende dag op school vloog voorbij het was een erg interessante dag geweest, we hadden namelijk muziek, en dat vind ik zo'n leuk vak!
Thuis was het eerste wat ik deed mijn mail checken. En ja hoor ik had een berichtje van Jonas binnen.
Hij vroeg of ik zin had om even buiten een rondje te lopen en misschien een sigaretje te roken. Nou ik wou hem wel beter leren kennen dus het leek me erg gezellig en we spraken een tijd af.
Ik ging gauw naar beneden en zei tegen mijn moeder dat ik naar buiten ging, en liep richting de oude basisschool, daar achter hebben ze een boom staan waar je heerlijk kunt zitten.
Toen ik daar aan kwam stond hij er al, ik gaf hem een knuffel en we liepen richten de boom.
Hij is totaal anders dan ik had verwacht, heel slim ook. Ik kan wel uren naar zijn verhalen luisteren zonder dat het verveeld.
Zo hebben we nog uren zitten praten, en ik realiseerde me dat ik er een hele goede vriend aan heb over gehouden.
Wie had dat nou ooit kunnen denken, dat dit zoiets moois kon opleveren.
De volgende dag op school vertelde ik het verhaal aan Denise, ze kijkt me aan me grote ogen en stelt dan de vraag "je word toch niet verliefd hé?!"
Nee joh! k zou echt nooit verliefd op hem kunnen worden, het is gewoon een vriend, meer niet. Antwoord ik dan.
Die avond sprak ik weer met Jonas af, en hoe meer we praatte hoe meer we elkaar gingen vertrouwen.
Ik heb normaal naar de buiten wereld toe een gigantische masker op, niemand die mijn verleden kent, en niemand die weet wat ik echt leuk vind.
Zelfs tegen mijn beste vriendinnen vertel ik dat soort dingen niet, maar bij hem is dat anders ik vertrouwde hem op zijn mooie groene ogen.
En de tijd gaat zo snel voorbij als je zo fijn in gesprek bent, en ik wou dat er geen einde aan kwam.
Niet omdat ik misschien wel gevoelende voor hem kreeg, maar meer om het gevoel dat ik nu eindelijk iemand met mijn verleden kon vertrouwen.
Zo ging dat een aantal weken door, elke avond op de zelfde plek. Achter de oude basisschool onder de boom.
Het werd vaak erg laat maar heel gezellig, in de winter gingen we gezellig bij elkaar thuis zitten een filmpje kijken of gewoon zoals gewoonlijk urenlange gesprekken tot midden in de nacht.
Op een gegeven moment verteld hij me over een meisje bij hem op school wat hij wel ziet zitten, ben ik daar jaloers om? nee alles behalve dat.
Na het weekend is het weer tijd voor school, de maandagen zijn zo verschrikkelijk.
Ik loop samen met Manon door de gang en we praten wat bij, in de kantine kom ik een vriend tegen die met een jongen stond te praten.
Hm niet lelijk zeg ik tegen Manon, ze kijkt me aan en moet lachen. Haha dat is nou Nick zegt ze.
Dus ik sta op en stel me voor, Hoi ik ben Mirthe een vriendin van Manon en Ruben.
We raken in gesprek en merk dat we veel gemeen hebben, hij is drummer en speelt in een band.
Gek genoeg blijk ik hem al op Hyves te hebben, hm nou dat scheelt weer een zoektocht!
Wat een leuke jongen! denk ik bij mezelf.
S'avonds had ik weer met Jonas afgesproken en vertel hem over Nick, hij vertelt mij dat hij het toch is aangegaan met Wendy het meisje waar hij me over vertelde.
En zegt me dan dat hij alles wil horen over Nick. Ik vertel hem dat hij een drummer s en in een band speelt.
Helemaal iets voor jou! zegt hij dan! Ik straal van top tot teen en merk dat ik Nick toch wel erg leuk vind.
Toen ik eenmaal weer thuis was zag ik dat Nick online was en raakte met hem in gesprek, we hadden afgesproken om in de pauze gezellig samen te lunchen.
Op school was ik behoorlijk zenuwachtig en ging om het les uur naar de spiegel om te kijken om mijn haar en make-up wel goed zat, want stel je voor dat ik hem tegen kwam in de gangen.
Toen de bel ging voor de pauze was ik zo zenuwachtig dat ik eerst maar naar de wc ging. En liep daarna rustig vol zelfvertrouwen naar hem toen en gaf hem een knuffel.
Het is erg gezellig en merk batik toch wel wat verlegen word als ik naar hem kijk.
Na schooltijd loopt hij met me mee naar de bushalte, dat vond ik zo lief.
S' avonds kreeg ik weer een berichtje van Jonas of ik zin had om naar buiten te komen, gek genoeg sla ik deze avond even over.
Ik heb namelijk met Nick afgesproken om online te komen rond 7uur. Maar al gauw miste ik toch die gesprekken met Jonas, maar dat is nu even niet belangrijk.
Ik had Nick verteld dat ik hem wel zag zitten, maar wel graag duidelijkheid wilde in wat hij van me vond, anders was dit gewoon tijdverspilling.
Maar toen hij tegen me zei dat hij me ook een erg leuk meisje vond was mijn avond helemaal goed! En we hadden afgesproken om vrijdag gezellig een filmpje te kijken.
De schooldagen erna ging ook weer zo snel voorbij, maar als ik aan vrijdag dacht duurde het weer ontzettend lang.
Op donderdag sprak ik nog af met Jonas en vroeg hem om tips, ontzettend handig zo'n vriend zo leer ik jongens wat beter kennen en hij verteld me wat jongens wel en niet leuk vinden bij een meisje.
En hetzelfde geldt voor hem. Het is zo grappig dat we met relatieproblemen of date tips bij elkaar kunnen komen. Wat een geweldige vriend!
Die vrijdag waren Nick en ik vroeg vrij en rond dezelfde tijd. We fietsten naar zijn huis en zette een leuke film op, maar ik heb natuurlijk wel een regel, niet zoenen op de eerste date!
Het was erg leuk we hebben veel gelachen, maar heb me keurig aan die regel gehouden.
Zaterdag avond hadden Nick en ik beide een feest van Ruben die werd 17 dus dat was een reden voor een feestje! We konden de ogen niet van elkaar af houden en ondertussen hield ik contact met Jonas of wat er gebeurde.
Ik vroeg of Nick met me mee naar buiten wou want ik wou even frisse lucht.
We hebben lang staan knuffelen en toen kwam het moment, ik voelde het aankomen, we keken elkaar diep in de ogen aan en zijn gezicht kwam steeds dichterbij.
Mijn hart ging als een gek tekeer en k volgde hem, wouw! Dat was geweldig!
Maar al gauw werd ons moment verstoord door Ruben en Jesper die in de deuropening stonden te roepen.
We keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd, tijd om weer naar binnen te gaan. Om 11 uur was het weer tijd om naar huis te gaan helaas, het was een geweldige avond.
Misschien is dit wel de relatie waar ik altijd naar zocht, een lief zorgzaam iemand die ook nog eens gek is op muziek! We zullen zien.
Het ging behoorlijk snel voordat we een relatie kregen, ik voelde me geweldig, als een prinsesje werd ik behandelt.
Er mist alleen nog een ding, het avontuurlijke gedeelte. Maar wat er niet is kan altijd nog komen!
De volgende dag sprak ik weer met Jonas af en vertelde hem over het weekend. "Zo dus je hebt beet, zegt hij met een grote glimlach.
Ik geef hem en stomp en moet lachen. Maar vertel me nou eens over jouw weekend zeg ik dan.
Hij verteld me dat hij het nog niet helemaal zeker weet met Wendy maar het toch nog even aanziet, verder laat hij er niets over los.
Maar ik ben toch erg nieuwsgierig en vraag door over wat er gebeurd is.
Hij verteld me dat hij bij haar thuis was geweest en dat ze tijdens het eten ontzettend veel leugens had verteld over hem, waar hij gewoon bij zat.
Hij voelde zich daar niet prettig bij dat zag ik al wel aan zijn uitdrukking in zijn gezicht.
Ik geef hem een knuffel en ik kijk hem aan, in die mooie groene ogen die als het ware in mijn gedachten staan gebrand.
Het komt heus wel goed zeg ik dan, misschien heeft ze wel ontzettend strenge ouders die eisen stellen voor haar vriendje.
Hij begint gauw over een ander onderwerp, en het word weer lachen. Het is fijn om hem te zien lachen, een teken van geluk.
Is het raar dat ik me nu toch erg tot hem aangetrokken voel? En ik bedenkt bij mezelf of dit de eerste keer is.
Nee het is niet de eerste keer, ik merkte een aantal weken geleden ook al dat ik een raar gevoel bij hem kreeg.
Ik probeer het te negeren en weer naar zijn verhaal te luisteren.
Als ik merk dat die aantrekkingskracht te groot word sta ik op. Ik denk dat ik maar eens naar huis moet zeg ik vlug.
Waarom? vraagt hij. Ik kan zo gauw niet iets bedenken en zeg dan maar dat ik heel moe ben van het weekend.
Ik geef hem een knuffel, een knuffel dat in mijn belevenis langer duurt dan normaal. Het voelt fijn.
De weg naar huis was een grote verwarring, wat voelde ik nou precies dan?
Eenmaal thuis aangekomen ben ik gelijk mijn bed in gekropen met de hoop dat het morgen allemaal voorbij zou zijn.
Op school kon ik niet wachten om Nick weer te zien, zal hij net zo lief tegen me doen als dit weekend?
En ja hoor hij komt gelijk naar me toe en geeft me een kus. Wat is het ook een schatje!
Ja hij doet me die gevoelende van gisteravond bij Jonas echt vergeten, gelukkig maar!
Die avond besloot ik toch maar niet iets met Jonas af te spreken, misschien was ik bang dat het weer gebeurde.
Ik zei tegen hem dat ik het ontzettend druk had met school en dat ik hem wel sprak via de chat.
Gelukkig was het geen probleem en het was eigenlijk net zo leuk via de videochat met hem te praten als in het echt.
En een stuk veiliger denk ik bij mezelf.
Volgens mij gaat het al weer een stuk beter met hem en Wendy, gelukkig maar!
Ik heb hem er namelijk niet meer over gehoord.
De gesprekken gaan weer door tot midden in de nacht, en er word veel gelachen.
Als ik eenmaal in bed lig val ik ook gelijk in slaap, wat een dag!
Toch gek dat ik de hele avond nog niet aan Nick heb gedacht is dat wel normaal?
Ach ik zie hem morgen toch wel weer, en dan is het als gewoonlijk weer betoverend om hem weer te zien.
Na schooltijd ging ik gelijk naar huis, ik wou alles af hebben voor school die middag zodat ik s'avonds alle tijd had om andere dingen te doen.
En dat was maar goed ook want ik kreeg om 7u al weer een berichtje van Jonas. "Hee heb je vanavond wel tijd om gezellig bij te kletsen?"
Ik moet lachen en bedenk me dat ik daar ook wel weer aan toe ben.
Even later zitten we weer onder de boom, het is onwijs gezellig misschien een beetje te gezellig als je het mij vraagt.
O nee toch, daar is het weer die aantrekkingskracht waar ik zo graag van af wou.
Ik kijk hem aan en kan me weer niet afleiden van die mooie ogen die ogen dat is het gewoon!
vanaf moment 1 vielen ze me al op.
Het was me niet eens opgevallen dat we elkaar al 5minuten lang diep in de ogen aankeken en moet dan lachen.
Die glimlach, ook weer zo iets. Die twee dingen laten me echt smelten, zijn ogen, zijn glimlach, en de verhalen die hij me verteld urenlang zonder me te laten vervelen.
Ik geef hem een knuffel omdat ik uit onhandigheid niet meer weet wat ik moet doen, en bang ben om iets doms te zeggen.
Het eindigt in wat geklier en veel lachen tot onze gezichten dicht bij elkaar komen. Ik ken dit gedeelte, gezichten dicht bij elkaar, die spanning die er verschijnt.
Is dit wel goed? We zitten beide in een relatie en het lijkt ons beide niets uit te maken. Alsof deze avond van ons is en de rest op de wereld niet bestaat.
Onze lippen raken elkaar, wouw wat voelt dit fantastisch! Het lijkt wel alsof er iets in me ontploft. Een kus waar je als meisje altijd al van droomt.
Een kus die zegt, ik wil bij je zijn, dit is het! Een kus die zegt, de wereld is van ons.
Een kus waarvan ik hoopte dat het nooit zou stoppen.
Heeft mijn gevoel dan toch gelijk gehad, begon ik meer te voelen dan vriendschap bij Jonas? .
Na een ruime 5 minuten stopte de kus, ik keek Jonas aan en liet me meeslepen in zijn ogen.
Het moment werd al gauw verstoord door een opmerking van hem, zo'n opmerking wat hij zegt als het onwennig begint te worden.
Ik moet lachen en geef hem een stomp op zijn bovenarm.
Ik denk dat het tijd is om naar huis te gaan zegt ik dan. hij knikt en staat op.
Ik steek mijn hand omhoog en vraag of hij me omhoog wil helpen.
We kijken elkaar even aan en moeten weer lachen, ik geef hem een knuffel en een snelle zoen en zeg dan welterusten.
