Als de Nieuw-Vlaamse Alliantie in het nieuws komt, gaat het bijna steevast louter over communautaire thema’s als de splitsing van een kieskring, het taalgebruik in de faciliteitengemeenten of het overhevelen van federale bevoegdheden naar de deelstaten. Wie de site¹ van de partij eens bekijkt, merkt hier en daar echter toch sporen van een heel andere agenda. Aangezien deze standpunten zo goed als nooit de nationale media halen, ben ik er vrij zeker van dat veel mensen die van plan zijn op deze partij te stemmen eigenlijk niet weten waar ze aan beginnen of wat de gevolgen van hun daden kunnen zijn. Hieronder volgt een veelzeggend voorbeeld.

Op de site staat onder meer een poll over de toekomst van de werkloosheidsverzekering. Bezoekers kunnen kiezen tussen drie standpunten. Hieronder staan de voorlopige resultaten op 18 mei 2010:

“De werkloosheidsverzekering moet...

- blijven zoals het is: 10% (128 stemmen)

- in tijd beperkt worden voor iedereen: 19% (245 stemmen)

- in tijd beperkt worden naargelang het arbeidsverleden: 70% (888 stemmen)

Totaal aantal stemmen: 1261”

Ik veronderstel dat we er mogen van uitgaan dat bijna al deze stemmen door leden, kiezers of sympathisanten van de partij zijn uitgebracht. Laten we eens nader bekijken wat deze mensen eigenlijk willen in verband met een thema dat volledig losstaat van het taalgebruik of de grondwettelijkheid van een kiesarrondissement.

Blijkbaar wil slechts 10 percent dat de situatie blijft zoals ze is. Op zich zegt dit natuurlijk niet veel. Er zijn immers maar drie keuzemogelijkheden en mensen die zich in geen van beide andere standpunten kunnen vinden, vloeien noodgedwongen naar deze bevestiging van de bestaande status quo terug.

Ik vind het in elk geval veelzeggend dat er slechts drie mogelijkheden worden gepresenteerd. Veel denkwerk is hier niet aan voorafgegaan. Is dit mogelijk een teken dat doelbewust naar een welbepaald stemresultaat wordt toegewerkt?

Daarnaast wil 19 percent dat de werkloosheidsverzekering voor iedereen in de tijd wordt beperkt. Dit zou inhouden dat mensen die gedurende jaren hun best doen voor een bepaald bedrijf en vervolgens zonder pardon op straat worden gesmeten na enkele jaren vruchteloos solliciteren bij onwillige werkgevers tot de armoede worden veroordeeld. Dit standpunt wordt echter slechts door een minderheid verdedigd.

Ik vind het in elk geval opmerkelijk dat het hier zogezegd om een verzekering zou gaan. Het gaat hier namelijk om de werkloosheidsuitkeringen, vervangingsinkomens voor de mensen die als werkzoekende zijn ingeschreven. Een verzekering is een contract dat tussen twee partijen wordt afgesloten. Een uitkering is een recht dat bepaalde mensen verwerven door aan bepaalde voorwaarden te voldoen.

Dat een vervangingsinkomen voor de N-VA een verzekering is, zegt zeer veel over de ingesteldheid waarmee deze partij de burger op de arbeidsmarkt benadert. Blijkbaar is een werkloze een contractuele partij die met een firma, in dit geval blijkbaar de overheid, een zakelijke overeenkomst sluit. Door het zo te formuleren, wordt het beleid ten aanzien van werkzoekenden uit de juridische sfeer gehaald en zachtjes naar de zuiver economische sector geleid.

Een ruime meerderheid, in dit geval 70 percent van de mensen die een stem hebben uitgebracht, kiest evenwel voor de derde optie, een beperking van de als verzekering vermomde uitkering in de tijd afhankelijk van het arbeidsverleden van de betrokkene. Deze meerderheid is zo ruim dat we hier enkel uit kunnen concluderen dat dit in de toekomst het officiële partijstandpunt of toch minstens het uitgangspunt tijdens onderhandelingen zal worden.

Op het eerste gezicht klinkt dit natuurlijk een stuk socialer en menselijker dan het tweede standpunt. Een beperking die afhankelijk van het arbeidsleven der betrokkenen is, kan rekening houden met allerlei omstandigheden en factoren die tot de werkloosheid van de uitkeringsgerechtigden hebben geleid. Zo kan een doodbraaf en hardwerkend mens die plots en geheel buiten zijn eigen controle om op straat belandt langer van een uitkering genieten dan iemand die chronisch in de werkloosheidsstatistieken heeft gestaan en de voorgaande jaren helemaal niet zo hard heeft gewerkt. De gevolgen zijn echter verregaander dan deze populistische redenering laat uitschijnen.

Ten eerste, er staat nergens welke vorm of lengte die beperking in de tijd zou moeten krijgen. Hierover blijft de vraagstelling zo opvallend vaag dat mensen die voor deze optie stemmen eigenlijk niet weten waar ze aan beginnen. Als dat tekenend is voor de manier waarop de partijbasis haar kopstukken wil mandateren, zullen we nog heimwee naar de volmachtregeringen van Martens krijgen.

Ten tweede, blijkbaar is het de bedoeling mensen die lang hebben gewerkt te belonen en mensen die niet lang hebben gewerkt te straffen. De vraag is maar in welke mate dit moreel te verantwoorden valt. Werkonwilligen worden geschorst² en krijgen helemaal geen uitkering. Men zou kunnen stellen dat de controle of de vervolging van werkonwilligen niet goed verloopt, maar de oplossing daarvoor bestaat natuurlijk uit een verbetering van de mechanismen en niet uit een verandering van de uitgangspunten van een systeem dat ook voor niet-werkonwilligen geldt.

Ten derde, de vraag blijft natuurlijk open wat er zoal moet gebeuren met de mensen wiens in de tijd beperkte uitkering afloopt. Zij zullen geen beroep op de ‘werkloosheidsverzekering’ meer kunnen doen en bijgevolg geen vervangingsinkomen meer ontvangen. Moeten de mensen die hierdoor in financiële problemen komen dan bij het OCMW aankloppen? Zo ja, wat heeft de maatregel dan voor zin? Budgettair blijft dit immers een nuloperatie. De uitkering die door de RVA niet wordt uitgekeerd, moet dan door het OCMW worden betaald. Goed, de uitgaven verschuiven van de federale staatskas naar de respectievelijke gemeentelijke kassen, maar op zich blijft dit een verschuiving van de ene overheidsbroekzak naar de andere overheidsvestzak. Het OCMW kan deze mensen in elk geval moeilijk weigeren. Ik zie niet op welke gronden. Ze hebben geen inkomen en ze hebben geen daad gesteld die hen het recht op het leefloon ontneemt.

Ten vierde, de slotzin van de vorige paragraaf is eigenlijk de kern van de hele zaak. Hoewel werklozen die op het einde van een niet nader bepaalde periode geen werk hebben gevonden niets illegaals hebben gedaan, worden ze financieel gestraft. Dit alles past in een sfeer van stigmatisering van al diegenen die geen economische meerwaarde opleveren en die geen lucratief onderdeel van de samenleving vormen. Zij die om een of andere reden niet meekunnen, zullen sociaal als paria’s en financieel als criminelen worden behandeld.

Voor de N-VA is de werkloosheidsuitkering, een wezenlijk onderdeel van onze sociale zekerheid, geen recht maar een voorrecht dat iemand eerst moet verdienen. Het is echter niet de taak van een rechtsstaat voorrechten toe te kennen. Het eenvoudige feit dat er een wettelijke basis voor de werkloosheidsvergoedingen is, volstaat al om te stellen dat het hier een recht en geen voorrecht betreft. Er is bijgevolg geen reden tot stigmatisering van de mensen die voor een bepaald recht niet in aanmerking komen.

Ten vijfde, de verschuiving van recht naar voorrecht komt natuurlijk niet uit de lucht gevallen. De N-VA zou met deze nieuwe regeling twee vliegen in een klap kunnen slaan. Ik kan enkel hopen dat de kiezer zich bezint eer hij met stemmen begint.

De eerste vlieg is natuurlijk de besparing. Een beperking in de tijd zou de overheid natuurlijk heel wat geld kunnen opbrengen. Deze maatregel zou veel mensen onder de armoedegrens en in de armen van het OCWM duwen. Heel wat andere mensen komen echter niet voor een leefloon in aanmerking en dit zou de overheid een moeilijk te berekenen maar ongetwijfeld significant bedrag opleveren.

De tweede vlieg is zo mogelijk nog ingrijpender. Mensen die hun uitkering niet willen verliezen, staan na verloop van tijd in feite met hun rug tegen de muur. Ze worden het slachtoffer van de populaire zegswijze ‘Wie wil werken, vindt altijd werk’. Wat hier nooit wordt bijgezegd, is dat de werkzoekende zich op dat ogenblik in een bijzonder zwakke onderhandelingspositie bevindt. De werkgever zal al snel doorhebben welk vlees hij in de kuip heeft en de werkzoekende zal zich gedwongen zien eender welk werk te aanvaarden, tegen eender welk loon dat boven het wettelijk minimumloon blijft en onder eender welke arbeidsvoorwaarden die aan de wettelijke minimumvereisten voldoen. Er zal eindelijk weer een duidelijk hiërarchie komen, waarbij het onderscheid tussen baas en ondergeschikte voor iedereen duidelijk zal worden. De arme werkzoekenden die hun uitkering niet willen verliezen, worden een visvijver voor de werkgevers die het beu zijn hun personeel veel te betalen, goed te behandelen of inspraak te gunnen. Eindelijk is er weer een echte verticale orde in de samenleving. Eindelijk zijn die naïeve linkse ideeën over gelijkheid en gelijkwaardigheid een halt toegeroepen.

19-05-2010 om 20:46 geschreven door Malcolm Nix  

Het valt me op dat dit punt, een overheidsinitiatief om de zeer ingewikkelde plannen van opportunistische speculanten in te perken, tijdens de nieuwsuitzendingen van de VRT niet aan bod is gekomen. Tijdens de verschillende televisie- en radiojournaals ging de aandacht van de journalisten van de nieuwsdienst van de VRT uitsluitend naar de protesten in Griekenland, de uitlatingen van diverse politici en bankiers over de noodzaak aan budgettaire orthodoxie en nog wat nietszeggende hypotheses over de toekomst van de eurozone. In feite zijn we uit die nieuwsuitzendingen niet veel wijzer geworden. Geen enkel journalist heeft ons uitgelegd hoe deze crisis tot stand is gekomen of hoe regeringen dergelijke situaties in de toekomst zouden moeten of kunnen voorkomen.

Volgens mij ligt het niet aan de slechte wil van de verschillende personeelsleden van de nieuwsdienst. Ik kan me overigens niet inbeelden waarom ze bepaalde feiten met een zekere nieuwswaarde zouden verzwijgen of verhullen. Het probleem is veeleer dat zowat geen enkele journalist nog begrijpt hoe die financiële markten in elkaar zitten. Ze hebben gewoon niet de nodige kennis om hierover inhoudelijk onderbouwd verslag uit te brengen.

Het is zelfs nog erger. Zodra er een economisch probleem de kop opsteekt, moeten ze Paul D’Hoore uitnodigen om het, overigens zeer oppervlakkig, aan het grote publiek uit te leggen. Alleen heeft Paul D’Hoore ontslag genomen als journalist om zich als zelfstandige te kunnen vestigen. Dit betekent dat hij nu veel meer geld mag vragen om op televisie te verschijnen dan in de tijd dat dit zijn eigenlijke job was. Hij is een extern expert en hij profiteert financieel van het onvermogen van de nieuwsdienst om zijn eigen opdrachten zelf uit te voeren.

De nieuwsdienst heeft zelf niet voldoende geld en zeker al niet de toestemming van het management om een echte expert in dienst te nemen. Dat kost te veel en dat brengt niet genoeg op. Ik zou liever meer inhoudelijke bijdragen in de nieuwsuitzendingen zien of horen, maar blijkbaar is het prioritair te besparen en het weinige beschikbare geld te besteden aan sport en aan het ondertussen toch zeer buitensporig te noemen contract met Woestijnvis, een bedrijf met sympathieke medewerkers en een schimmige ceo.

19-05-2010 om 20:45 geschreven door Malcolm Nix  

De vorige editie van het ‘oldschool new wave’-festival Sinner’s Day, op 1 november 2009 in de Ethias Arena te Hasselt, heeft rechtstreeks de aanleiding gevormd om mijn plannen in verband met een eigen blog onmiddellijk in de praktijk te brengen. Ik had op dat ogenblik namelijk dringend een forum nodig om mijn en andermans kritiek op de praktische organisatie kwijt te kunnen. Nu de organisatie plechtig en officieel heeft beloofd met zowat al onze opmerkingen en suggesties van vorig jaar rekening te houden, kan ik dan ook moeilijk anders dan hier uitgebreid aandacht aan te schenken.

Om te beginnen, wil ik de aangekondigde veranderingen even overlopen. Eerst geef ik de belofte van de organisatie weer, zoals terug te vinden op hun eigen site en in hun eigen nieuwsbrief en vervolgens geef ik mijn mening hierover.

Sinner’s Day: ‘EXTRA NAMES (total: 16 bands)’

Malcolm Nix: is een uitbreiding van het programma eigenlijk wel nodig? Ik maak graag de vergelijking met Pukkelpop, dat ondertussen zodanig is uitgebreid dat een normaal mens met moeite 20 percent van het aanbod daadwerkelijk kan zien. Langs de andere kant biedt een uitgebreide affiche selectievere geesten natuurlijk de kans een eetpauze in te lassen of wat later toe te komen zonder iets cruciaals te missen.

Sinner’s Day: ‘De Sinner’s Main Hall wordt uitgebreid naar een capaciteit van 15.000 toeschouwers.’

Malcolm Nix: verwachten ze dan zo veel meer volk dan vorig jaar? Nu ja, op zich kan dit natuurlijk geen kwaad. Alleen hoop ik dat ze er budgettair niet van uitgaan dat ze die 15.000 tickets ook effectief verkocht krijgen.

Sinner’s Day: ‘Nieuw: de Sinner’s Club (2de podium)’

Malcolm Nix: andermaal dringt de vergelijking met de onoverzichtelijke wirwar van Pukkelpop zich op. Mijn geluk kennende, gaan mijn twee favoriete bands op de affiche net tegelijkertijd op twee verschillende podia spelen. Maar ook hier kan ik enkel concluderen dat dit op zich geen kwaad kan.

Sinner’s Day: ‘Het Sinner’s Café, meer bars en eetstanden’

Malcolm Nix: zeer goed, want hierover waren vorig jaar veel klachten. Hopelijk wordt het aanbod niet enkel uitgebreider, maar ook kwalitatief beter. In elk geval is dit een belangrijke verbetering. Als ik het goed heb begrepen, komt de caféruimte wel op de plek waar vorig jaar de tweedehandsbeurs stond. Die is blijkbaar uit het concept geschrapt. Hetzelfde geldt trouwens voor de afterparty, waar nu totaal geen sprake meer van is.

Sinner’s Day: ‘gratis toiletten’

Malcolm Nix: cruciale zet om ongenoegen te voorkomen. Vorig jaar heeft zowat iedereen zich dood geërgerd aan de wachtrijen aan de toiletten en aan de bandjes die daarvoor speciaal moesten worden aangekocht. Dit is zonder meer een verbetering die door iedereen zal worden geapprecieerd.

Sinner’s Day: ‘Podium, licht en geluid zullen – nog – indrukwekkender zijn.’

Malcolm Nix: aangezien ik vorige keer niet binnen ben geweest, kan ik moeilijk oordelen over de noodzaak dit uit te breiden of te verbeteren.

Sinner’s Day: ‘Iedereen kan vanaf 16.00 ongestoord binnen en buiten lopen.’

Malcolm Nix: dit is waarlijk een cruciale verbetering. Zonder deze maatregel zou ik het zelfs niet overwegen publiciteit voor dit evenement te maken. Ik stel echter vast dat met zowat al mijn kritische opmerkingen van vorig jaar rekening is gehouden. Wie het festival met iets anders wil combineren, zoals een bezoek aan vrienden die in het Hasseltse wonen, of wie liever buiten voedsel gaat zoeken, kan nu zonder problemen binnen en buiten. Nu begint het op een serieus festival te lijken.

Sinner’s Day: ‘tickets: 55 euro’

Malcolm Nix: de tickets kosten zowaar minder dan vorig jaar. Daar kunnen we moeilijk kwaad om worden.

Daarnaast is er natuurlijk nog de affiche zelf. Momenteel zijn nog maar de acht van de zestien uiteindelijke namen, oftewel de helft van het programma, bekendgemaakt. Ik overloop ook dit lijstje, met eerst de commentaar van de organisatoren en vervolgens mijn eigen interpretatie van deze uiteraard lovende woorden.

NINA HAGEN BAND

Volgens Sinner’s Day: “Half genie. Half fenomeen. En Unbeschreiblich Weiblich.”

Volgens Malcolm Nix: een dame op leeftijd met een tiental goede nummers en een hoop inhoudloos opvulsel op haar repertoire. Inderdaad voor 50 percent een fenomeen, maar zeker niet voor 50 percent een genie. Wel een onverwachte verschijning op de affiche en voor velen misschien de enige kans dit mens ooit live aan het werk te zien.

MARC ALMOND (SOFT CELL)

Volgens Sinner’s Day: “Fabelachtige zanger met een grote muzikale honger.”

Volgens Malcolm Nix: aangezien zijn solo-werk eigenlijk zo goed als niemand interesseert, zijn ze zo voorzichtig er de naam van zijn vroegere band bij te zetten. Goede stem, maar alles hangt van de keuze van nummers af. Zou wel eens meer een androgyne cabaretvertoning dan een new wave-concert kunnen worden. Om het publiek enigszins mee te krijgen, zal hij zich natuurlijk wel verplicht zien wat oud werk uit de kast te halen en die eerste LP van Soft Cell blijft een zwaar onderschatte plaat.

THE SELECTER

Volgens Sinner’s Day: “De skagroep met de beste songs.”

Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of ze effectief de beste songs hebben, maar op zich zijn ze live wel leuk en blijven al die nummers nog altijd aanstekelijk. Helaas kennen de meeste mensen enkel die paar singles die destijds de hitlijsten hebben bereikt, want ook dit oeuvre kent zijn onderschatte, op LP’s begraven pareltjes.

PETER MURPHY (BAUHAUS)

Volgens Sinner’s Day: “The Goth-father. Bezieler van Bauhaus en de bezitter van een Stem.”

Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of hij dit epitheton zelf wel apprecieert, maar een stem en de bijbehorende presence heeft hij zeker wel. Het is me ook niet duidelijk in welke mate we Murphy als de echte bezieler van Bauhaus mogen beschouwen. Dit is nu net een van die weinige bands die enkel tot hoogtepunten konden komen door de samenwerking van alle vier betrokkenen. Ook hier blijft de keuze van nummers een belangrijk vraagteken. Zijn solowerk is wat te soft om een festival mee in vervoering te brengen, maar niemand kan voorspellen welke nummers van zijn oude band de playlist zullen halen.

JAH WOBBLE

Volgens Sinner’s Day: “De maker van het clublied van een generatie.”

Volgens Malcolm Nix: de vroegere bassist van PiL wordt hier aangeprezen omwille van een nummer¹ dat even goed een creatie van de Duitse experimentalisten Holger Czukay en Jaki Liebezeit is. Ook hier is het maar de vraag hoeveel mensen op zijn solowerk, een een eigen interpretatie van dubreggae met Oosterse invloeden, zitten te wachten. Het is evenzeer de vraag hoeveel mensen meer van zijn werk kennen dan het nummer in de reclametekst. Live heel onvoorspelbaar, maar dat is natuurlijk niet noodzakelijk een punt van kritiek.

POESIE NOIRE

Volgens Sinner’s Day: “Na goed 20 jaar stilte weer levend. Een primeur.”

Volgens Malcolm Nix: volgens de informatie die ik officieus heb gekregen, is dit niet zo exclusief als de organisatoren laten uitschijnen, maar daar komen we later nog op terug. Verder hoop ik natuurlijk dat ze zich niet tot de oppervlakkige electro à la ‘The Gioconda Smile’ willen beperken, maar ook de meer gitaargerichte en ook gewoonweg betere nummers uit LP’s als ‘Love is colder than death’ ten beste zullen brengen.

MARKY RAMONE

Volgens Sinner’s Day: “De laatste der Ramones, Gabba Gabba Hey!”

Volgens Malcolm Nix: hoezo, de laatste? Hoe zit het dan met Tommy en C-Jay? In elk geval mogen we ons verwachten aan een gelegenheidsgroepje met de originele drummer dat een soort tribute ten beste brengt. Kan beter, maar kan zeker ook slechter.

DEPARTMENT S

Volgens Sinner’s Day: “Is Vic there?”

Volgens Malcolm Nix: Vaughn Toulouse, de originele zanger, zal in elk geval niet ‘there’ zijn, want die is ondertussen al bijna 30 jaar dood. De vraag is dus in de eerste plaats hoeveel originale leden ze nog bij elkaar geschraapt krijgen. Ik moet hier trouwens aan toevoegen dat de vele nummers van dept. S die destijds zijn opgenomen maar pas eind jaren 90 zijn uitgegeven wel degelijk de moeite waard zijn.

De conclusie kan natuurlijk enkel luiden dat we hier nog op terugkomen zodra meer informatie bekend is. Dit klinkt zeer vaag, maar er kan nog veel veranderen. Het lijkt me bijgevolg zinloos hier ongefundeerde speculaties aan toe te voegen.

13-05-2010 om 12:33 geschreven door Malcolm Nix  

Goed, er komen dus vervroegde verkiezingen. De federale regering is vallende. In andere landen valt ze of valt ze niet. In ons land kan de regering slechts vallen zodra de onderhandelingen over de voor herziening vatbaar te verklaren artikelen van de Grondwet zijn afgerond. Alleen is de regering net gevallen over een discussie die hiermee nauw samenhangt. Het gevolg zou kunnen zijn dat de partij die de regering heeft laten vallen in de hoop een staatshervorming te stimuleren tot de vaststelling zal komen dat precies door het feit dat de regering valt er geen of bijna geen staatshervorming kan komen. In elk geval is het duidelijk dat de partijleiders en -besturen die voor deze puinhoop verantwoordelijk zijn niet de beloning zullen krijgen waar ze zelf op hopen.

Misschien biedt een overzichtje wat meer duidelijkheid. De vraag is wie er garen zal spinnen bij de val van de regering.

CD&V: vijf minuten politieke moed van de kiezer kan voor een onverwijlde achteruitgang zorgen. De partij van de dubbelzinnigheid heeft het tempo der vadermoorden zodanig opgedreven dat ze hun nieuwkomers aan de top al onmiddellijk op de hoogste plaatsen van de lijsten moeten plaatsen. In een best-case scenario zouden ze Pieter De Crem als kandidaat-premier naar voren schuiven, maar ook zonder diens stommiteiten dreigt een nederlaag. Niemand weet nog wat te verwachten van wat deze grote vormeloze massa in het midden van het politieke spectrum. Ze willen angstvallig een campagne zonder communautaire discussies, maar dat zal allicht niet lukken. Ze willen een campagne rond nietszeggende slogans, maar daar zijn ze vroeger ook al eens mee weggekomen. Waarom zouden de mensen nog op CD&V stemmen? Omdat een volk de leiders krijgt dat het verdient? Omdat de mensen angstvallig uitkijken naar de volgende identiteitsloze vod die zich als een competente boekhouder en een goede huisvader kan profileren? Sommige kiezers geven nu eenmaal de voorkeur aan kleurloze figuren, omdat die hen aan hun eigen omgeving herinneren. Al wat een beetje van de norm afwijkt, wordt in ons land al gauw gewantrouwd. De slogan ‘Doe maar gewoon, dat is al gek genoeg’ hypothekeert elke aanzet tot verandering. Het is alleen maar de vraag hoeveel mensen ditmaal in deze val zullen trappen.

Open Vld: een groots rampenscenario. Na de zoveelste rampzalige peiling besluit neo-Thatcheriaan Alexander De Croo dat het tijd wordt een hard en duidelijk standpunt in te nemen. Tijdens de voorzittersverkiezingen is gebleken dat veel leden weer een harder partijstandpunt willen horen en afstand van de erfenis van de breed-humanistische erfenis van Verhofstadt c.s. willen nemen. Of ze daarmee in de eerste plaatse aan communautaire discussies denken, is nog een heel andere vraag. Waarom zouden mensen nu plots op de Open Vld stemmen? Omdat het partijbestuur al verschillende contracten voor affiches en ander campagnemateriaal had afgesloten nog voor de door haarzelf gestelde deadline voor de onderhandelingen was verstreken? Omdat ze een economisch model verdedigen dat het afgelopen anderhalf jaar enkel ellende heeft veroorzaakt? Ze hebben voor de komende verkiezingen gewoonweg geen verkoopsargument.

Vlaams Belang: de neergang zet zich voort. Wie ziet of hoort er nog mandatarissen van het Vlaams Belang? Nu de communautaire discussies de media beheersen en er van een zekere radicalisering kan worden gesproken, blijkt de partij die de splitsing van België indertijd tot haar core bussiness rekende langs de kant te staan. Veel verder dan een zangstonde in een voor het overige leeg parlement geraken ze niet. Het Vlaams Belang juicht de val van de regering toe, maar waarom zouden de mensen plots op deze partij stemmen? Omdat ze een werkbare oplossing voor BHV voorstellen? Omdat ze al jaren steeds weer hetzelfde gezaag over dezelfde onderwerpen als inhoudelijk onderbouwde standpunten trachten te verkopen? Ze zijn voorbijgestoken en ze zullen moeite moeten doen om zich aan hun eigen mandaatjes vast te klampen. In de privésector zitten de werkgevers in elk geval niet op hen te wachten.

sp.a: twijfelgeval. Nu de partij die tegelijkertijd het socialisme vertegenwoordigt en haar eigen meest socialistische vleugel stil tracht te houden tijdens de vorige verkiezingen zowat al haar kiezers zag vertrekken, kan ze vanuit haar sociologisch minimum weer aan een remonte werken. Alleen vergt dit natuurlijk een aanpak die van de kleurloze fixatie op het centrum van de meeste andere partijen kan worden onderscheiden. Hoe deze verkiezingen voor de sp.a zullen aflopen, zal grotendeels van het verloop van de campagnes afhangen. In elk geval zitten ze met hun eigen voorkeur voor de sociale zekerheid en dergelijke als electorale thema’s goed om een gedeelte van de tijdsgeest aan hun kant te vinden. Tenslotte is zowat iedereen het beu dat er enkel nog over die faciliteitengemeenten wordt geleuterd.

N-VA: gedoodverfde winnaar. De vraag is alleen wie er precies iets bij wint. Indien de N-VA te groot wordt, wordt het land onbestuurbaar, maar daar hebben zij ook geen werkbaar antwoord op. Indien de N-VA groot, maar niet incontournable wordt, zullen de andere partijen zich plots gemotiveerd voelen om front te vormen tegen deze onverwachte indringer in het landschap. We mogen niet vergeten dat iedereen zich in 2007 nog afvroeg of dit residu van de voormalige VU de kiesdrempel wel zou halen. Ditmaal is de vraag of ze de kaap van de 20 percent zullen halen. Hun imago is keurig, hun boodschap is duidelijk verpakt en hun kopstukken zijn voorlopig nog onbesproken. Enkel een onverwacht schandaal kan hun opmars nog tegenhouden. Alleen is er een groot verschil tussen het winnen van verkiezingen en het realiseren van een verkiezingsprogramma. Wat is een partij met macht in een van beide taalgroepen als zelfs de subtielste hint van een suggestie al volstaat om iedereen aan de overkant van de taalgrens tot een eensgezind blok om te vormen?

Groen!: een paar mandaatjes kunnen er wel af. Ontsnappend aan elke beschouwing, observatie of discussie kan Groen! proberen her en der nog een kiezer te recupereren en zich weer een echte parlementaire fractie te veroveren. Waarom zouden mensen ditmaal op Groen! stemmen? Omwille van het bedroevende niveau van hun kopstukken? Omwille van de diepgang van hun bijdrage aan de debatten? Natuurlijk worden ze door de media gemarginaliseerd, maar die zijn sowieso al jaren niet meer met de inhoud van hun nieuwsberichten begaan. Groen! heeft zowat alles tegen, behalve dat ze zich de voorbije paar jaar aan niets meer hebben verbrand. Aangezien niemand nog rekening met hen houdt, kan hen nu ook moeilijk iets worden verweten.

LDD: de overlevingsstrijd. Een partij die haar eigen président-fondateur wil aanklagen, haar eigen ondervoorzitter tot ontslag dwingt omwille van een discussie over de partijnaam en voor het overige vooral pathologische ruziestokers in de rangen telt, kan enkel succes boeken indien ze de aandacht op de problemen van anderen kan gevestigd houden. Op zich geen probleem in tijden van crisis en conflict, maar er zijn andere kapers op de kust om de stemmen der ontevredenen in huis te halen. Waarom zou LDD ditmaal nog de kiesdrempel halen? Omdat er nog voldoende mensen zijn die naïef geloven dat deze populisten om iets anders dan hun eigenbelang begaan zijn? Wel, het is een mogelijkheid. De beste strategie om LDD te beschadigen, bestaat er in elk geval uit hun kiezers de inhoud van hun programma eens degelijk uit te leggen. Indien daar iemand in slaagt, kunnen de ruziemakers weer op straat ruzie gaan maken.

PVDA: de marge kent veel levensvormen. Misschien stijgen ze ditmaal weer eens 0,3 percent. Aan dat tempo kunnen ze rond 2030 hun eerste zetel opeisen. Niemand heeft ooit beweerd dat de revolutie snel zou verlopen. Gezien het hoge aantal naamsveranderingen van het afgelopen decennium is dit ondertussen trouwens de partij met de oudste partijnaam op de verkiezingslijsten.

PS: onderschatting is een gevaarlijke boemerang. Geplaagd door schandalen en interne afrekeningen zou de Parti Socialiste een electoraal verlies tegemoet moeten gaan. De kans is echter groot dat ze weer eens als winnaar uit de bus komen. Ze zijn blijkbaar van plan zich gedurende de hele campagne tegen de MR af te zetten en ze praten niet over de communautaire agenda, waardoor ze zich onmiddellijk weer wat dichter bij hun achterban plaatsen. De naam van Di Rupo circuleert bovendien in de roddelcircuits als nummer 1 op de lijst van potentiële formateurs, waardoor ze zichzelf onmiddellijk kunnen profileren als de partij van de komende regeringsvorming.

CDH: handhavingspolitiek. Reden tot paniek noch victoriegekraai. De partij dreigt wat verloren te lopen in het oratorisch geweld dat de PS en de MR op elkaar en de rest van de wereld zullen loslaten. Waarom zouden mensen ditmaal op CDH stemmen? Om dezelfde redenen als de vorige keren. Er zijn geen echte redenen om hen de rug toe te keren en ze vormen een aanvaardbaar alternatief voor die kiezers die de MR te cynisch, de PS te corrupt en Ecolo te links vinden.

MR: de usurpator en zijn bastaardzoon zullen zich weren als duivels in een wijwatervat. De onheilige alliantie tussen de twee partijen die een geïnstitutionaliseerde vorm van egoïsme verdedigen, heeft uit wanhoop voor de vlucht voorwaarts gekozen. De andere Waalse partijen laten op regelmatige basis verstaan het liever zonder hen te regelen. Bijgevolg moest de MR een electoraal strijdpunt vinden, zoals het nog nauwer aanhalen van de banden met het FDF en met de talrijke Franstalige kiezers in Brussel en de Brusselse Rand. Alleen geldt Reynders ondertussen bij velen als de slechtste minister van Financiën ooit, een onbetrouwbare intrigant en een cynische machtswellusteling. Zijn spitsbroeder Maingain, voorzitter van het FDF en beroepsprovocateur zonder duidelijk politiek mandaat, wekt in Vlaanderen enkel nog afkeer op, zeker nu hij een paar eenvoudige discussies over de taalwetgeving met de Duitse bezetting heeft vergeleken, en kan in Wallonië in het beste geval op een beetje sympathie rekenen van politici die hem liever ruwe taal laten uitkramen zodat ze in het verlengde hiervan zelf een diplomatisch imago kunnen kweken. Waarom zouden de mensen op de MR stemmen? Omdat ze Reynders vertrouwen? Omdat ze het leuk vinden dat een zelfs in Vlaanderen nog tamelijk populair of minstens algemeen aanvaard politicus als Louis Michel door Reynders opzij is geschoven? Omdat ze vertrouwen hebben in een liberalisme dat enkel dient om de machtsdromen van de partijvoorzitter te dienen? Omdat ze de strijd van de Franstalige parvenus in hun villawijken rond het centrum van Brussel willen steunen? Dit laatste lijkt op het eerste gezicht nog aannemelijk, maar iemand moet me dan toch eens vertellen waarom de straatarme arbeiders van de Borinage zich solidair met de omhooggevallen ex-pats en eurocraten zouden voelen. De MR heeft enkel de compromisloze communautaire escalatie te bieden en ik denk niet dat dit product, althans in Wallonië, nog steeds even goed in de markt ligt.

Ecolo: de onverwachte favoriet in het Zuiden. Zij hebben de problemen niet veroorzaakt. Zij hebben zich mooi afzijdig gehouden toen de grote communautaire conflicten moesten worden uitgevochten. Zij hebben nergens eeuwige vijandschappen doen ontstaan. Waarom zouden de mensen op Ecolo stemmen? Omdat niemand iets tegen hen heeft. Omdat de argumenten contra niet zo zwaar wegen. Omdat ze tegenwoordig beter weten hoe ze het spel moeten spelen dan hun Vlaamse equivalent. Als ze er tijdens de campagne in slagen voldoende de media te halen, wacht hen een mooi percentage.

FN: ach ja, die bestaan ook nog. De vraag is voor hoe lang. De zogenaamde tegenhanger van het Vlaams Belang in Franstalig België is niet alleen een stuk extremer dan de Vlaamse extreem-rechtse partij. Het FN heeft geen centimeter professionalisme in de eigen gelederen en blijft blijkbaar vooral bestaan als een forum om de eigen voorzitter door het slijk te halen. Waarom zouden mensen voor het FN stemmen? Omdat ze racistisch denken en bijgevolg hopen dat hun protestsignaal in Brussel zal worden gehoord. Deze partij is een karikatuur, maar kan gemakkelijk nog een paar zetels versieren.

PP: als de ratten het schip verlaten voor het zinkt, is er misschien sprake van een constructiefout. Wie vertrouwt nu een paar overambitieuze ultrakapitalistische xenofobe megalomane populisten? Dit is LDD in het kwadraat en het succes zal hier omgekeerd evenredig aan zijn. De kiesdrempel lijkt even haalbaar als interne harmonie tussen al de grote ego’s die menen dat de wereld eindelijk hun unieke positie als visionair hervormer moet erkennen. Zelfs nog voor de verkiezingsstrijd officieel is begonnen, trappen allerlei zogenaamde kopstukken het al weer af. Waarom zouden mensen op de Parti Populaire stemmen? Niet omdat ze zo populair is, in elk geval. Natuurlijk is er heel wat ontevredenheid in Wallonië en kan een handig politicus die in zijn eigen voordeel aanwenden. Dit betekent echter niet dat dit zootje erin zal slagen zichzelf als een realistisch alternatief te presenteren. Indien de kiesdrempel ditmaal niet wordt gehaald, lijkt een verdere leegloop onafwendbaar.

Tot daar mijn persoonlijke inschatting van de situatie. Dit is natuurlijk slechts een momentopname. We komen hier zeker nog op terug als de periode van 40 dagen in de pre-electorale woestijn wat verder is gevorderd. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich aan een bijtende afrekening met de nieuwe lichting gerecruteerde BV's verwachten, maar dat stel ik liever uit tot eind volgende week. Wie weet wat of wie er nog uit de bus komt...

07-05-2010 om 13:39 geschreven door Malcolm Nix  

Ik weet dat het al een hele tijd geleden is dat ik nog iets op deze blog heb gepost. Ik zal het maar op de drukte op de werkvloer steken, een excuus dat al jarenlang als hip en trendy geldt. In elk geval is het de bedoeling de komende weken en maanden weer regelmatig een bijdrage te leveren tot het debat over de terechte teloorgang van onze normen en waarden.
Om mezelf enige druk op te leggen¹, geef ik hier zelfs al een overzichtje van wat zoal zal volgen. Zo mag de lezer zich verwachten aan:

- delen 4 en 5 van de reeks over het door ons ondertussen uittredend federaal parlement geplande rookverbod in de horeca. In deel 4 zal ik de tekst van de wet eens onder de loep nemen en verduidelijken, want ik ben er redelijk zeker van dat bijna niemand ooit de moeite doet de bronteksten zelf te lezen. In deel 5 zal ik, tot slot, op basis van deze tekst en andere elementen uit onze niet erg beknopte wetgeving een aantal loopholes trachten te vinden om het rookverbod te omzeilen of te minimaliseren.

- delen 3 en 4 van de reeks over de maatschappelijke gevolgen van de erkenning van de NSV door LOKO. In beide delen zal ik trachten uit te leggen waarom de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie eigenlijk geen fundamentele bestaansreden meer heeft en enkel nog dient om de belangen van een paar individuen te verdedigen.

- een stukje over de zogenaamde onafhankelijkheid van professionele muzikanten, die hun afhankelijkheid van een werkgever inruilen voor de afhankelijkheid van een wispelturige industrie zonder rechtstreekse werkgever.

- een nuchtere analyse van de redenen waarom atheïsme een conditio sine qua non is om de menselijke beschaving te redden. Dit klinkt natuurlijk zeer provocatief, maar in feite is het niet zo bedoeld. Wie zou ik trouwens moeten provoceren? De honderden pilaarbijters die mijn blog lezen? Dit is louter een poging tot objectiviteit ten aanzien van een verschijnsel dat de mensheid al decennia aangrijpt om het eigen leven en de samenleving enig gevoel van richting te geven. Alleen stel ik me vragen bij die richting.

- een afrekening met een verschijnsel uit het verleden dat ook nu nog dagelijks blijft doorwerken, oftewel de beargumenteerde stelling dat de huidige onmacht van de politieke linkervleugel grotendeels de rechtstreekse schuld van de zogenaamde Millet-generatie is.

- verder natuurlijk nog een bijzonder sloganeske afrekening met de idioten die de val van de regering hebben voorbereid en uitgevoerd. Hun bijzonder cynische machtsspelletjes zullen hen ditmaal geen fortuin opleveren.

- in het verlengde van het voorgaande heeft iedereen natuurlijk ook recht op een reactie op http://www.standaard.be/interactie/?poll=11878 , een zogenaamde poll die ons met onze eigen, hopelijk tijdelijke, machteloosheid confronteert.

- tot slot volgt midden in de verkiezingscampagne zowaar een echt stemadvies. Laat Malcolm Nix uw toekomst voorspellen op basis van de verkiezingsprogramma’s en besef hoe erg het met onze samenleving gesteld is. Als een volk de leiders krijgt dat het verdient, mag ik dan stemmen om het volk te vervangen?

30-04-2010 om 11:00 geschreven door Malcolm Nix