De Ouders en hun zoontje dienen in bezit te zijn van hun
paspoort (deze moet langer dan 30 dagen geldig zijn voor terugkeer, er moeten 2
lege bladzijden zijn).
Je paspoort moet je aanvragen op de gemeente waar je gedomicilieerd
bent of op de ambassade van België.
Inentingen:
De ouders en hun kindje moeten de volgende vaccinaties
krijgen:
-Tetanusvaccinatie
-Difterievaccinatie
-Kinkhoestvaccinatie
-Mazelenvaccinatie
-Poliovaccinatie
-Hepatitisvaccinatie A en B
*In specifieke gevallen laat je je ook best inenten voor
hondsdolheid en Meningokokken
acwy meningitis.
Ziekteverzekering:
Je dient in bezit
te zijn van een World Assistance Card. Deze kaart is geldig voor iedere
bestemming op de wereld en je moet op iedere kaart een gele klever kleven.
Om het formulier te downloaden dien je het document te
downloaden op http://www.cm.be.
*Je dient voor iedereen van het gezin een World
Assistance Card te downloaden.
Eindelijk daar is Sikelelwa! Wat hebben we lang op haar
moeten wachten maar nu is het moment daar! Nog enkele weken en we komen met
haar naar België. Kunt u ook niet wachten op Sikelelwa ,dan bent u altijd
welkom op zaventem.
Voor u naar ons kindje komt aangelopen, willen we toch het
volgende vragen:
Aangezien Sikelelwa ons nog maar net kent en nog aan alles
moet wennen, zouden we willen vragen om niet meteen naar ons te komen lopen.
Hoe graag we willen komen pronken met onze kleine spruit kunnen we spijtig
genoeg geen bezoekjes brengen of bezoekjes ontvangen. Bezoekjes brengen is altijd tof en leuk maar
we zullen dit moeten uitstellen. Uitstel is geen afstel!
Het is de bedoeling dat we zelf eerst een goede band kweken
met ons kindje . We staan voor vele taken maar als ouders van zon wonderkind
zal ons dit zeker lukken. We zullen er altijd zijn voor haar.
Wanneer u wel een bezoekje mag brengen zal onze kleine
spruit in onze oren fluisteren.
Fysiek contact kan en mag ze momenteel enkel met ons hebben
totdat de band tussen ouder en kind optimaal is.
Wenst u een kleine gift te geven dan zullen wij dit met veel
liefde aan Sikelelwa bezorgen.
Tijdens het werken rond adoptie en het opzoeken van
informatie,kwam de volgende vraag Hoe kunnen we Sikelelwa helpen waardoor ze
zich niet meer vastklampt aan haar naar naaste omgeving ? bij ons boven. We
stelden ons deze vraag omdat Sikelelwa veel te afhankelijk is van haar
verzorgsters en ze begint zonder enige reden te wenen als er geen verzorgster
in de buurt is. We willen dit oplossen zodat Sikelelwa niet meer overstuur is
als er geen verzorgster dicht bij is.
Om Sikelelwa te helpen raadpleegden we verschillende sites
om te weten te komen waarom Sikelelwa dit gedrag stelt. Bij het deel
klampgedrag kwam ik eindelijk te weten waarom Sikelelwa zich altijd vastklampt
aan haar verzorgsters. Het blijkt dat Sikelelwa
bang is om mensen van haar naaste omgeving kwijt te raken omdat ze zich anders
onveilig voelt. Ze is bang om haar verzorgsters te verliezen en ze nooit meer
terug te zien. Dit is dus de reden waarom ze haar verzorgsters altijd achterna
loopt.
Om Sikelelwa te helpen zal er na het adoptieproces een
sterke band moeten ontstaan tussen de adoptieouders en het adoptiekind, dit is
een proces dat lang kan duren maar het blijkt dat dit de perfecte manier is om
het kind aan de ouders te laten hechten. Het is dus de bedoeling dat het kind
zich gaat hechten aan de vreemde ouders in plaats van de verzorgers.
Op het internet vond ik verschillende oplossingen die de
ouders kunnen helpen om een goede band te scheppen met hun adoptiekind. De
eerste periode na de thuiskomt is een zeer belangrijke periode voor het proces.
Het is de bedoeling dat na het adoptieproces er voor de ouders en het kind een
periode is van rust waar het kind een onderscheid kan maken tussen ouders en
vreemden. Je ontvangt dus beter geen bezoek in deze periode. De ouders moeten
het kind laten zien dat ze er altijd voor zullen zijn en dat ze te vertrouwen
zijn. Het laatste advies is dat vreemden beter geen fysiek contact hebben met
het kind. Je moet dit rustig opbouwen nadat het kind een goede band heeft
opgebouwd met de ouders.
Maar wat als het kind klampgedrag vertoont bij de
adoptieouders ? Ook hier hebben we enkele oplossingen voor. Laat het kind
experimenteren door afstand te nemen en op onderzoek uit te gaan, wanneer het
kind hier nog niet klaar voor is kan het nog altijd terugvallen op de ouders.
Als je het kind op eigen verkenning laat gaan zal je na enige tijd merken dat
het zelfvertrouwen krijgt en zich niet steeds gaat vastklampen aan de ouders.
Door steun te bieden geeft dit het gevoel dat je kind altijd bij je terecht kan
voor zijn/haar problemen.
Wanneer ouders van een adoptiekindje in de periode na de
thuiskomst merken dat hun kind klampgedrag stelt dan kunnen zij het kind laten
experimenteren zodat het uiteindelijk genoeg zelfvertrouwen kweekt om zijn
eigen sociale omgeving uit te breiden.
Onze reactie op âOver de oceaan van de kindertijdâ
Na het lezen van de tekst voelden we ons eigenlijk heel
triestig. Dit kwam doordat het kind geen echte thuis had. Hij kwam tot het
besef dat hij niet voor zichzelf kon zorgen en dat hij hulp nodig had van
anderen. Maar gelukkig werd hij uitgenodigd door twee kapiteins om als klein
matroosje aan boord te komen. Ondanks dat het verhaal goed eindigde vinden we
het toch een triestig verhaal omdat het kind al zoveel tegenslagen heeft gehad.
Onder andere de scheiding met zijn biologische ouders. Het enige positieve aan
dit verhaal is dat het kind een beter leven krijgt bij de 2 nieuwe kapiteins.
