|
Het menuxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wie denkt dat madame enkel de menukaart schilderachtig opmaakte, heeft het mis. Elk gerecht kreeg een toets schildermateriaal mee. Zo serveerde ze bij de pompoensoep een (meng)potje gevuld met lichtjes opgeklopte room en een houten spateltje. Met behulp van het spateltje mochten de gasten hun soepje romig inkleuren.
En dan kwam de fondue. Voor madame le moment suprême. Want over de presentatie van de groenten en de sausjes had ze zich maanden van tevoren verkneukeld. Het bereiden van de Mondriaanse groenten kostte bloed, zweet en tranen. Aan die schoteltjes alleen al hebben Draakje en madame vier uur gezwoegd. Want wat was het opzet? Madame wou (per se!) dat elk kommetje groenten er uit zag als een schilderij van Mondriaan. Tomaten, sla, ei, komkommer, alles werd in vierkantjes en rechthoekjes gesneden en daarmee moest puzzelgewijs een compositie gemaakt worden. In het begin probeerden ze een bestaande compositie van Mondriaan na te bootsen. Mét de meetlat!
Maar zon mozaïek samenstellen was moeilijker dan gedacht. Dan gleed het vierkant stukje perzik naar beneden, dan krulde het langwerpig stukje sla om, de lijntjes maïskorrels vertikten het om in het gelid te blijven, dan waren de streepjes ananas weer krom, de streep asperge bleef niet liggen, enz. Ten lange leste hebben ze het Mondriaans model grosso modo opgevolgd en met eigen inspiratie afgewerkt. En het resultaat mocht gerust de naam groentenmondriaan genoemd worden.
Voor de sausjes had madame maanden van tevoren contact opgenomen met de apotheker van het dorp.
Mag ik eens een heel eigenaardige vraag stellen, mijnheer? t Is een heel rare vraag, hoor. Zoiets is je vast en zeker in je hele carrière nog nooit gevraagd.
Zo stak madame van wal. Ze vertelde geanimeerd over haar plannen voor het komende kerstfeest en vroeg uiteindelijk of de apotheker zo vriendelijk zou willen zijn om haar fonduesausjes voor het schilderachtig kerstfeest in tubes te doen. Ze zou er zelf wel etiketjes op plakken. Of ze de sausjes half december mocht binnen brengen.
En zo kwam het dat madame met kerst de mayonaise, ketchup, cocktail-, pilipili- en currysaus in tubes serveerde. Alle tubes netjes voorzien van een met Photoshop bewerkt etiket van Talensverf.
De figuratieve aardappelen waren platte kroketjes in de vorm van dennebomen, sneeuwmannen, engelen, sterren
Voorgebakken en diepgevroren aangekocht.
Het dessert bestond uit een frisse fruitsla, geserveerd in impressionistisch besneeuwde coupes. De coupes besneeuwd doen lijken was een eenvoudig procédé. Water aan de kook brengen. De buitenkant van een coupe boven de waterdamp ronddraaien en meteen daarna bestuiven met poedersuiker. Ziet er dan zo uit.
En dan was er overheerlijke koffie. Madame had nooit gedacht dat met ingrediënten van het koffierecept zon verbluffende koffie kon gemaakt worden. Voor wie het wil proberen.
Doe 10 cl. vanillesiroop in een kop
Vul aan met sterke koffie en roer
Leg er een vlok zoete, stijf geklopte room bovenop
Giet op de room 1 theelepel Sirop de menthe.
Facultatief: op de room enkele pistachenootjes als versiering
Anekdote bij de voorbereidingen. Draakje ging de zoete room (voor de koffie) kloppen. Omdat ze niet wist hoeveel poedersuiker ze moest toevoegen, nam madame die taak op zich. Draakje klopte en madame schudde geregeld met de bus poedersuiker. Samen zoete room kloppen. Oergezellig! Plots merkte madame een rood sliertje in de room. Wat is dat rood? riep ze. Met een driftige reflex dook haar linkerhand in de pot met room en klauwde naar het stukje rood. Op dat moment besefte madame dat haar volledige knuist in de room stak. Ze keek beduusd. Ze besefte dat ze geblunderd had. Wie steekt nu zijn volledige hand in een pot room? Bewust van het onwelvoeglijke en komische tegelijk, keek ze Draakje aan. Daarop schoten beiden in een onbedaarlijke lach die uitmondde in een slappe lach. Moeder! was alles wat Draakje nog kon zeggen. Moeder! Toen madame haar hand afgewassen had, viste ze met een lepel naar het mysterieuze streepje rood. Het bleek een plastic stripje van de bus poedersuiker te zijn. Iets te hard geschud, misschien?
|
. Dat verdient een applaus! Zoveel geduld, creativiteit en toewijding: ik zou het eerlijk waar zelf niet kunnen opbrengen, maar toch heb ik bij het lezen van dit alles wel wat inspiratie gekregen voor een toekomstig dessert bijvoorbeeld...(bedankt!). Wat zeiden de gasten ervan?
