Inhoud blog
  • Bye bye bloggen.be
  • De dokter zei...
  • Verhuisleed
  • Gordijnenrails
  • De verhuis
    Archief per maand
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
    E-mail mij

    Foto
     


    BLOGROL

    Affodil

    Annemie

    Blah

    Chelone

    Friedkitten

    Myette

    Osahi

    Paz
    Speedy

    Tom Lievens

    Madame

    15-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Parfum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zoals eerder vermeld, gaven mijnheer en madame elkaar voor de kerst een halve diepvriezer cadeau. Maar zeg nu zelf, ook al zou hij feestelijk verpakt zijn, zo’n mastodont is toch geen zicht onder de kerstboom! En wat is nu een kerstboom zonder pakjes?  Dus besloten mijnheer en madame om alsnog voor mekaar een attentietje onder de kerstboom te leggen. Een kleinigheidje. Een verrassing.

     

    Madame vroeg zich af welke surprise mijnheer voor haar uit zijn duim zou zuigen. Ze verkneukelde zich bij voorbaat op de mysterieuze attentie. Tot mijnheer zei: “Schatje, ik heb een probleem. Ik zou voor jou een parfum willen kopen, maar ik heb geen idee welke geur jij lekker vindt.”

    Lap! Daar ging de verrassing! Toch begreep ze mijnheer. Ze had voor zichzelf nog nooit een parfum gekocht. Ze heeft niet het minste benul over parfums, weet in de verste verte niet welke geur ze zou prefereren. Hoe kon hij het dan weten, hè? Mijnheer stelde voor om samen een parfum te gaan kiezen.

     

    Madame was een tikkeltje opgewonden. Hoe kies je nu in godsnaam een parfum dat bij je past? Zou ze moeten voortgaan op de aanbevelingen van de verkoopster? Zou die zeggen: “en voor oudere dames hebben we dit.”? Of moest ze aan alle flesjes ruiken? Dat zou voor haar door nicotine afgenomen reukzin een behoorlijke klus worden. Ze ruikt amper dat de hond een scheet gelaten heeft. En dat zijn behoorlijke stinkers.

     

    “Aan welk parfum had u gedacht, madame?” vroeg de verkoopster.

    “Ik ken niks van parfums, mevrouw. Maar ik dacht aan een bedwelmend parfum.” flapte madame er uit. Mijnheer rolde guitig met de ogen. Hm… ze wou hem bedwelmen!…

    De verkoopster nam een kaartje en knipte er zo’n twintigtal kartonnen stripjes van. Op elk stripje spoot ze een wolkje parfum. En dan mocht madame ruiken. Bij de eerste stripjes kwam de geur duidelijk door. Maar na een stuk of vijf reukwaters, leek madame’s neus verstopt. Ze rook niets meer. Ze snuffelde en snoof tot de kartonnetjes tegen haar neusgaten plakte. Toen ze de geur van het twintigste stripje gechineesd had, was ze vergeten hoe de andere flesjes roken en begon de hele ceremonie opnieuw. Deze keer elimineerde ze: dat vind ik niet goed, dat is te flets, dat is mijn smaak niet. Uiteindelijk schoten er twee flesjes over. Met die twee genomineerden werden madame’s beide polsen beneveld. Toen heeft mijnheer mogen kiezen. And the winner is…. Tatatataa… Dolce & Gabbana.

     

    “Heaven, I’m in heaven“ zong madame in de auto, terwijl ze met gesloten ogen het bouquet op haar polsen inademde. Haar parfum! Haar eerste, echte, persoonlijk gekozen parfum!
    De winkeljuffrouw heeft het flesje feestelijk verpakt. Madame zal moeten wachten tot Kerstmis vooraleer ze zichzelf met een sluiertje welriekende hemel kan benevelen. Bedankt mijnheer! Madame is very happy! 

    15-12-2007 om 20:54 geschreven door Madame


    13-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedgenoot

    De laatste tijd wordt op menig blog geklaagd over moeheid. De winterblues zitten daar waarschijnlijk voor iets tussen. Weinig licht werkt immers op de stemming. Madame heeft er ook last van. Maar Draakje’s vermoeidheid heeft een andere oorzaak.

     

    Toen ze vorige maand voor een tijdje bij mijnheer en madame kwam wonen, kon ze in de logeerkamer terecht. Een slaapplaats voor Stripke vinden, lag moeilijker. De woonruimte is Woefke’s verblijf. Om kat en hond van elkaar te scheiden bleef maar één mogelijkheid over, nl. Stripke bij Draakje laten slapen. Draakje vond het een prima idee en leuk bovendien. Samen met een ronkend poezeminneke in bed, zalig! Maar zoals het een kat betaamt, krijgt Stripke nachtelijke kuren. Midden in de nacht wordt ze dynamisch, wil ze per se op jacht. Ze dolt en miauwt tot Draakje wakker wordt en van ellende de kat buiten zwiert. Hoe het tussen Woef en Stripke afloopt kan haar op dat moment geen lor schelen. Ze wil slapen! Een uurtje later staat Stripke weer aan de deur te wiewen en te krabbelen. En hupsakee, Draakje kan weer uit haar bed om de nachtbraakster binnen te laten.

     

    Gisteravond kloeg Draakje over haar onderbroken nachtrust. Madame, die soms denkt dat ze de wijsheid in pacht heeft J, zei: “laat je slaapkamerdeur op een kier staan, dan kan Stripke komen en gaan wanneer ze wil.”  Zo gezegd zo gedaan.

     

    “En meisje? Goed geslapen?” vroeg madame vandaag. Draakje schoot in een lach en vertelde.

    “Vannacht voelde ik in mijn halve slaap dat Stripke zich aan mijn rechterzij kwam nestelen. Ik dacht alleszins dat het Stripke was. Meteen daarna voelde ik de kat op bed springen en zich tegen mijn linkerzij vleien. Toen werd ik wakker, want dat klopte precies niet. Ik zag Woefke rechts van mij liggen en Stripke links van mij. Ik hield me zo stil mogelijk. Want stel dat een van beiden merkte dat haar rivaal ook in bed lag! Even later voelde ik dat Stripke de oversteek wou maken. En het onvermijdelijke gebeurde: ze zag Woefke. Ze blies en siste. Woefke vertrok met de staart tussen de benen. En ik... ik was  natuurlijk weer klaar wakker.”

     

    Tja. Draakje zal nog moeten volhouden. Nog even. Want vandaag heeft ze een appartementje gevonden. Begin januari kan ze verhuizen.

    13-12-2007 om 22:06 geschreven door Madame


    12-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het kalkoenfantje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Et voilà, het kalkoenfantje is geleverd. Het beest woog zo maar even 18kg200. Gelukkig heeft madame een brave achterneef-slager die zo vriendelijk was om het beest te komen fileren. Madame’s keuken leek gisteravond een heuse slachterij. Normaliter geen mooie aanblik. Maar madame genoot van het Fingerspitzengefühl van achterneef-slager en zijn zichtbaar genoegen om het vlees tot delicatessen te herleiden. Hij gaf bovendien nog wat kooktips mee. Wisten jullie dat enkele stukken witte selder (zonder draden) meekoken in de kalkoenragout (of kalkoenfricassee) de smaak ontzettend verfijnt? Het meest verrassende weetje was toch wel dat kalkoenmerg de hormonen stimuleert. Zo zou een vrouw die in of voorbij de menopauze is en dagelijks kalkoenmerg slurpt of kalkoennekken afknabbelt en -sabbelt na een viertal weken haar maandstonden terugkrijgen. Of ze dan nog zwanger kan geraken, wist achterneef-slager niet te zeggen.


     

    12-12-2007 om 14:30 geschreven door Madame


    11-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw engagement

    Het bestuur wou kennismaken met madame. En dus ontmoette madame gisteravond de voorzitter, de ondervoorzitter en de secretaresse. Het werd een plezante babbel, al leek het een beetje op een sollicitatiegesprek. Ze hadden een vragenlijstje klaar.

    Hoeveel vraag je?

    Wanneer wil je beginnen?

    Welke dag van de week kan je komen?

    Hoe laat wil je beginnen?

     

    Dat ze de ontmoeting zo grondig voorbereid hadden, siert hen. Madame werkt graag met mensen die een degelijke planning opmaken. Meer nog, deze vereniging plant heel ruim van tevoren. Ze repeteren nog volop voor hun toneelopvoeringen van januari 2008 en toch engageren ze madame nu al als regisseur voor hun theatervoorstellingen van 2009.

     

    Het is lang geleden dat madame nog geregisseerd heeft. Ze had er al een tijdje weer zin in. Naar haar gevoel zat ze de laatste tijd te veel thuis. Er mocht wat meer leven in de brouwerij komen. En waar kan men het meeste lol beleven? Toch in een toneelgezelschap, zeker!

    11-12-2007 om 13:26 geschreven door Madame


    09-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allemaal beestjes

    Zaterdagavond. Miek en Cook waren op bezoek. Er werd gezellig getafeld en gebabbeld. De genoeglijke stemming werd slechts heel even onderbroken. ’t Was Woefke. Zij claimde haar avondwandeling. Om van haar gezeur vanaf te zijn, trok madame haar jas aan en deed het dagelijks ommetje. Daarna hield Woef zich koest en kon het gezelschap verder keuvelen. Omstreeks 1u kondigden Miek en Cook aan dat ze wilden opstappen. Met de aanwezigheid van Stripke-de-kat wordt tegenwoordig ten huize mijnheer en madame voorzichtig omgesprongen met het openen van buitendeuren. In deze nog tamelijk onbekende omgeving mag Stripke nog niet naar buiten. Madame ging dus eerst kijken waar poezeminneke zat, zodat ze haar even kon opsluiten. Stripke lag niet onder het bed, niet in de lavabo, niet op een stoel, niet onder de zetel… Stripke was nergens te bespeuren. De schrik sloeg madame om het hart. Met z’n allen doorzochten ze het huis. Maar Stripke bleef onvindbaar. Zou ze… zou ze buiten geglipt zijn toen madame met Woefke ging wandelen? Madame ging in de tuin zoeken. “Pswswsws. Stripke!… Stripke!…” Tevergeefs. Madame was er het hart van in. Met zaklamp onderzocht ze nogmaals het hele interieur. Ten einde raad ging ze nog eens buiten kijken. Ze scheen in hagen en heggen, onder mijnheers auto, onder madame’s auto… En daar! Onder madame’s auto glinsterden de twee bekende kattenogen. Madame had het kunnen uitschreeuwen van vreugde! Met een kattensnoepje lokte ze Stripke onder de auto vandaan. Van pure blijdschap zette ze Stripke op de keukentafel en liet haar naar hartelust kattensnoepjes pikken.

     

     

    Zondagmorgen. Madame was nog maar net uit bed toen een onbekende dame met fiets aanbelde. Vlak voor haar voeten kwispelde een Jack Russelltje.

    “Is dit jullie hondje, mevrouw? Het volgde me aldoor. Mensen uit de buurt dachten dat het jullie hondje was.”

    Het was madame’s hond niet. Maar ze meende zich te herinneren dat in de zomer een furieuze buurman achter een ontsnapt Jack Russeltje aan liep en schreeuwde: “Vicky! Vicky!”
    Madame pakte het hondje op. Het vleide zich meteen tegen madame aan alsof het wou zeggen: “bij jou voel ik me goed.”.

    “Ik zal even meegaan.” bood madame aan.

    Ze belden bij de vermeende eigenaar aan. Niemand deed open. Wat nu?

    “Ik zal het hondje meenemen,” zei madame “en proberen of ik de buurman telefonisch kan bereiken. Ik zorg er wel voor dat het beestje terecht komt.” De dame met de fiets was blij met dat voorstel.


    Woefke keek ietwat ongelukkig toen madame het Russelltje in huis liet rondlopen, alsof ze wou zeggen: “Is het nog niet genoeg dat ik met een kat opgescheept zit?” Madame moest toegeven, het begon een aardige beestenboel te worden.

    “Wat zijn de wettelijke normen voor het uitbaten van een dierenasiel?” vroeg mijnheer langs zijn neus weg.

    Buurman X bleek geen telefoonnummer te hebben. Dus ging madame nog een paar keer bij de aanbellen. Maar hij gaf steeds niet thuis. Tenslotte hing ze bij buurman een briefje aan de achterdeur: “ Wij hebben een Jack Russell gevonden. Is dat jullie hondje?” Om 14u in de namiddag gaf buurman X nog steeds geen teken van leven. Het wispelturig Russelltje had zich intussen ingeburgerd. Het dartelde iedereen achterna en bedelde om aaitjes en aandacht. Toen besloten Draakje en Simon om met Russell nog eens naar de buurman te wandelen. En kijk! De kinderen waren thuis.

    “Is dat jullie hondje?” vroeg Draakje?

    De bengels monsterden het hondje.

    “’k Ben niet zeker, maar ik denk dat het het hondje van onze bompa is.” zei een van hen, “dat beest loopt regelmatig weg.”

    Daarop overhandigde Draakje het beestje aan de bengels. Het zou nu wel bij zijn rechtmatig baasje terechtkomen.

    “En wordt het volgende?” vroeg mijnheer. “Een vogel die binnenvliegt? Een goudvis die aanbelt?”

    09-12-2007 om 16:14 geschreven door Madame


    07-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Diepvrieskast

    “Schatje, wil je plaats maken in de diepvriezers? Zakenrelatie X geeft ons binnenkort weer een kerstkalkoen cadeau.”

    Madame Schatje reageerde onthutst. “Je had toch gezegd dat hij geen kalkoenen meer kweekte! De diepvriezers zitten vol! Wanneer wordt dat beest geleverd?”

    “Ik weet het niet. Morgen? Volgende week?”

     

    De gulle kweker heeft dus nog wel een kalkoenenfarm. Kortelings zal hij weer zo’n bloot gevaarte in mijnheers ploffen. Stel hierbij geen kalkoen van de slager voor. Dat zijn kuikentjes. Mijnheer X kweekt kolossen die niet passen in een standaard oven. Het zijn kadetten die moeten uitgebeend worden. Die van vorig jaar woog 12 kilo, te vergelijken met een flinke baby van 18 maanden.

     

    Madame’s wishful thinking ging al een tijdje uit naar een grotere diepvriezer. Momenteel heeft ze er twee in gebruik: een ingebouwde met 3 schuiven en een tafelmodel met vier schuiven. Maar dat laatste is Draakjes diepvriezertje. Zodra zij een appartement gevonden heeft, neemt ze het mee. Met de aangekondigde komst van het kalkoenfantje muteerden madame’s wensdromen stante pede in een bliksemactie.

     “Lieverd. Als ik voor je kerst een halve diepvriezer koop, koop jij dan voor mij de andere helft?” 

    En mijnheer was akkoord. Gezien de vage leveringsdatum van het kalkoenbeest moest de diepvrieskast snel geleverd worden. Madame belde enkele elektrozaken op en bestelde halsoverkop bij degene die het snelst kon leveren. Drie dagen later werd de diepvrieskist bezorgd. Dat bracht voor madame nog wel kopzorgen mee. Zo’n kast van 1m80 hoog duw je niet zo maar tussen het meubilair. Er moest ruimte vrijgemaakt worden. Onverdroten wierp madame zich in de strijd. Nadat een kwart van de garage een facelift had ondergaan, stond de diepvrieskast praktisch opgesteld en was ze paraat om kortelings een kalkoenfant te herbergen.

    07-12-2007 om 17:20 geschreven door Madame


    06-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aantwaarpen

    Gisteravond moest madame in Aantwaarpe zijn. Om het nuttige aan het aangename te paren, besloot ze in de vroege namiddag te vertrekken. Dan kon ze in de grote stad nog kerstshoppen. Sedert de rit naar Brussel had ze haar buik vol had van ontsporende autotochtjes en besloot wijselijk om van het openbaar vervoer gebruik te maken. Ze nam de autobus. En jongens, ging dat vlotjes! Binnen de 3 kwartier stond ze in het hartje van de stad.

     

    Haar eerste doel was de Fnac. Ze had de tram kunnen nemen, maar dacht: “Ach, ’t is maar 1,5 kilometertje stappen.”  Het weer was wel koud en miezerig. Maar dat deerde haar niet. Ze stapte lustig door en snoof onderweg de modetrends op.

     

    In de Fnac vond ze de twee boeken die ze zocht. Voor haar aan de kassa stond een man die voor zijn kleinzoon een Sinterklaasboek wou kopen, een boek van A4-formaat. De juffrouw aan de kassa zei: “Dat boek is te groot voor een gratis plastic zakje, mijnheer. Wilt u een groot zakje? Dat kost 20 eurocent. Het is herbruikbaar.”  

    Kijk. Van zulke mededeling krijgt madame het op haar heupen. Dat plastic zakjes geweerd worden, tot daar aan toe. Maar dat je voor de verpakking een boek van Suske-en-Wiske-formaat 20 cent moet bijbetalen, gaat voor madame te ver. Moet de consument zijn zakken volproppen met plastic zakjes voor hij de stad in gaat? Shoppen is toch veelal uit opwelling kopen! Binnen in madame groeide een grote grrrrrom. Ze bekeek de boeken die zij wou kopen. Eén ervan was iets groter dan de doorsnee leesboek. Ook zij kreeg van de verkoopster de vraag of ze het in een grote of een kleine zak moest doen. “Doe het maar in een klein zakje” zei madame en hield zich klaar om, moesten de boeken er niet in passen, een tweede gratis zakje te vragen. De 2 boeken pasten nipt in 1 zakje. Ze dacht dat ze slim geweest was. Maar later bleek dat de kwaliteit van het plastic draagtasje erbarmelijk was. Door het gewicht van de boeken werden de handvatjes alsmaar dunner. Ze dreigden te breken. Toen was al het comfort van het draagzakje was foetsie.

     

    Van de Fnac wou madame naar een winkel met schildermateriaal. Madame werkt het liefst met Lascaux acrylverf, een verf die je enkel in één bepaalde winkel in Antwerpen (of in het bijhuis in Rumst) kan krijgen. De verfwinkel was vorig jaar verhuisd en lag nu op 1,8 km. van de Fnac vandaan. Maar ach! Dat kon madame toch nog wel aan, zeker! Het regende nog steeds. Haar stap werd minder energiek. Na drie keer de weg vragen - waarbij ze telkens heel vriendelijk werd te woord gestaan – kon ze eindelijk haar geliefde verf kopen.

     

    De verf woog 3 kilo; de boeken 2,5 kilo. Toch besloot madame gewoon naar het volgende doel te stappen. Ze had met Draakje afgesproken chez Fouquets op de Keyserlei. In de verte zag ze de boerentoren. Dus zo ver kon dat niet zijn. Slechts heel langzaam kwam de boerentoren dichterbij. Madame’s linkerknie begon tegen te pruttelen. Stappen werd wandelen; wandelen werd voortslepen. Begrijpelijk, toen achteraf bleek dat haar laatste trip eentje was van 2,5 km. Ze strompelde de taverne (Fouquets) binnen. Na zoveel afzien was ze aan een beloning toe. Ze bestelde meteen een Italiaanse koffie (= koffie met Amaretto en slagroom). Een soterisch moment! Minder zaligmakend was de rekening. 8,95 euro voor een Italiaans koffietje. Nu ja, Fouquets is “grand chic” – al is er volgens madame met uitzondering van de rekening weinig grandeur te bespeuren.

     

    Toen Draakje gearriveerd was, gingen ze samen iets eten. Een dikke Argentijnse steak, dat kon madame toen wel verdragen. Ze stapten het Argentijns etablissement binnen – t.t.z. Draakje stapte, madame hinkte. De kok nodigde hen meteen uit om rechtover zijn keuken plaats te nemen. De snoeper! Als ze daar zaten, had hij zicht op madame’s niet onaantrekkelijke dochter.

     

    Het doel van de avond was een appartement bezichtigen. Draakje wil in Antwerpen gaan wonen. Vandaar. Op foto leek het appartement best een aangenaam ding, en de huurprijs, 450 euro, was schappelijk. De verwelkoming van de makelaar was bijzonder onpersoonlijk. Dag juffrouw, dag mevrouw, handje schudden en vooruit met de geit! Hij liep de gang door, opende een glazen deur met deurdranger en liep verder. Dat de glazen deur voor madame’s neus dichtviel, was zijn zorg niet. Het was groepsbezichtiging. Er waren nl. nog kandidaat huurders. De makelaar stevende van hut naar her, zei in ’t voorbijvliegen “dat is de slaapkamer” en vloog weer weg. Uiteindelijk bleef hij toch als een biddende buizerd even hangen. Hij zei: “De prijs is dus 450 euro per maand plus 100 euro vaste kosten.” Dàt schoot bij madame in het verkeerd keelgat.

    “Mijnheer. In jullie annonce staat niets over vaste kosten vermeld. Dat is niet wettelijk. Je bent wettelijk verplicht om de vaste kosten te vermelden.”

    “Maar madame. Dat zijn de kosten voor water, elektriciteit, onderhoud lift. Dat moet je anders toch ook betalen.”

    “Ja. Maar jij had het moeten vermelden. Wij zijn gekomen omdat we er van uitgingen dat de prijs 450 euro was. Nu komt er plots 100 euro bij.”

    “Dat moet je moet op een ander toch ook betalen?”

    “Dat is niet overal evenveel. Er zijn er die minder vragen. Je had het moeten vermelden.”

    “Maar madame, wij staan op zoveel verschillende sites. Wij kunnen toch niet op iedere site de vaste kosten apart gaan bijzetten.”

    Daar had hij te veel gezegd. Madame schoot in haar krammen.

    “Me niet behandelen als een onnozel kieken, hè mijnheer. Als je op een website reclame maakt, geef jij de tekst door. En dan kan je zowel de huurprijs als de vaste kosten vermelden.”

    Nu was de makelaar op zijn pik getrapt. Hij spreidde zijn vleugels, vloog in zichzelf grommend, mompelend en zagend naar beneden, alwaar hij de deur open hield. Draakje en madame zeiden nog “goedenavond”, maar zijn duracellekes waren op.

     

    Tijdens de autorit naar huis (met Draakjes auto) braken de wolken boven Antwerpen. Het stortregende. De wegen waren een zee van regenblaasjes. De aquaplaning spatte meters hoog. De ruitenwissers konden niet volgen. Een klaterend orgelpunt achter een bewogen dagje Aantwaarepe.

    06-12-2007 om 16:06 geschreven door Madame


    03-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brussellois

    Gisteren zijn Draakje en madame naar Brussel gevoyageird. Er was ne marchei veur theoeter en daar wilden ze wel eens connaissance mee moeken. Naar Brussel rouleiren! Madame mocht er niet aan penseiren!  Ze détesteirt  den traffic in Brussel. Uren tevoren zat ze te trembleiren. Spookbeelden hanteirden door haar kop. De keren dat ze vruuger naar de hoofdstad rouleirde, termineirden iedere keer in totalement avoir perdu le kluts. Enfin, ze encourageerde heur eigen en doecht dat het deze keer wel za goen. Draakje allait avec elle en in haar auto was een GPS geïnstalleird.

     

    Op de autoroute pas de problèmes. Mais alors! De laatste kilometers waren en plein ville. En je weet, in de stad ça grouille van de sens uniques. Zelfs de GPS was er door gebouleverseird. Hij dirigeirde madame tellement en rondes, dat ze drie keer rond dezelfde place circuleirde. En dat in een drukke traffic. Madame begon stillekesoen te panikeiren. “Nog iene kier” doecht ze, en dan parkeir ik hem hier quelque part en doen we de laatste kilomètres à pied Ze had het nog maar justekes gedoecht, zegt die stoeme GPS: “u bent aangekomen.”

     

    Naar huis rijden was une autre pair de manches. ’t Was doenker en het reigende. De asfalt was ne miroir. Trouveirt dan maar de flêches oep de baan! Madame rateirde ene flêche à droîte en arriveerde boenk in Centre Bruxelles. Dès lors ça devenait une voyage touristique. Ze hebben alles gezien: de basiliek van Koekelberg, le gare du Nord, le palais Royal, de avenue Louis de Mettewie… Na à peu près une demie heure dwars door den Bruxelles, arriveirden ze finalement op de Brusselse Ring.

     

    En ga geluuft dat madame nog met den auto naar Brussel rouleirt? Paast dan mo rap iet aanders!

    03-12-2007 om 10:53 geschreven door Madame


    30-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Belastingen

    Vorige week kreeg madame haar aanslagbiljet voor de personenbelasting inkomstenjaar 2006. (Is dat niet vroeger dan gewoonlijk?) Zoals de meeste Belgen kan ze daar niet om lachen. Waar ze wel kan om lachen is deze mail die ze gisteren toegestuurd kreeg.

     

    Aan de inspecteur der belastingen.

     

    Het spijt me u te moeten berichten, dat het voor mij onmogelijk is te bekijken of ik mijn belasting voor 2008 nog kan betalen. Mijn financiële positie is zeer onoverzichtelijk geworden dankzij de toepassing van:

    de Arbeidswet, de Auteurswet, de Horecawet, de Beurswet, de Loterijwet, de Motorrijtuigenwet, de Warenwet, de Woningwet, de Drankwet, de Gezondheidswet, de Winkelsluitingswet, de Invalidenwet, de Vestigingswet t/m de Ziekenwet enz. enz. die op een weerloos publiek wordt losgelaten.

     

    Door al deze verschillende wetten ben ik zo terneergeslagen, uitgeput, uitgebuit, uitgewonnen, uitgetrokken en uitgeperst, dat ik niet meer weet waar ik aan toe ben, hoe ik moet zijn en of ik er nog wel ben. Men heeft mij genoodzaakt te betalen voor:

    Milieubelasting, Inkomstenbelasting, Vennootschapsbelasting, Overdrachtsbelasting, Staatsbelasting, Straatbelasting, Rioolbelasting, Grondbelasting, Wegenbelasting, Verzekeringsbelasting, Beursbelasting, Weeldebelasting, Gemeentebelasting, Dividentbelasting, Successiebelasting, Hondenbelasting, Vermakelijkheidsbelasting.

     

    En verder voor:

    Tabaksaccijnzen, Benzineaccijnzen, Gedistilleerdaccijns, Zegelrecht, Registratierechten, Invoerrechten, Statistiekrechten, Reinigingsrecht en wat er nog meer aan rechten zijn.

     

    Ik ben verplicht bij te dragen aan:

    WOA, AOW, AWW, WW, WWV, BTW en tal van anderen weeën; alsook aan Ziektegeldverzekering, Zorgverzekering en Autoverzekering.

     

    Ik betaal:

    Liggeld, Staangeld, Parkeergeld, Tolgeld, Sluisgeld, Schoolgeld, Inschrijfgeld, Lesgeld, Kijkgeld en Luistergeld.

    Ik ben aangezocht of verplicht bij te dragen voor:

    Dierenbescherming, Vrijheidsbond, Kankerbestrijding, Astmafonds, Nierfonds, Leprafonds, Kinderbescherming, Geheelonthoudersbond, Rampenfonds, het Begrafenisfonds, enz.

     

    Er wordt druk op mij uitgeoefend om als steun te dienen voor:

    Het Rode Kruis, het Groene Kruis, het Wit-gele kruis, het Oranje Kruis en een regenboog van andere Kruizen.

     

    De regering en anderen die mij in haar naam regeren, hebben mij zo geregeerd, dat ik niet meer weet wiens eigendom ik ben. Ik ben verplicht, verdacht, verhoord, ondervraagd, berispt, beboet, bekeurd, bestraft, bekeken, onderzocht, nagegaan, gecontroleerd, gezuiverd, ingesloten, uitgesloten, verwisseld, ontbonden, gecommandeerd, ingeschreven, uitgeschreven, doorgelicht, ingelicht, voorgelicht, opgelicht en heen en weer geschoven.

     

    Ik heb tot nu toe mijn leven doorgebracht met het invullen, uitschrijven, overschrijven, halen en bekrachtigen en tekenen van formulieren. Ik heb reeds honderden malen verklaard dat ik ben geboren en waar en wanneer. Maar men schijnt mij slecht te geloven, omdat men voor mij allerlei folteringen nodig heeft.

     

    Voor actiecomités, bonden, fondsen, verenigingen, clubs, instellingen, instituten, organisaties en stichtingen schijn ik een onuitputtelijke bron te vormen voor het verschaffen van GELD en het bevredigen van tegenwoordige en toekomstige wensen en behoeften van het menselijke ras.

     

    Ik ben verplicht voor een Energie Keurmerk te betalen voor ik mijn huis mag verkopen.

     

    Het enige wat mij nog aan het leven bindt, is mijn nieuwsgierigheid: WAT KOMT ER NOG MEER??? Dat is dan misschien het betalen van milieuheffing op een biefstuk, omdat het milieu vervuild wordt door de uitstoot van gassen door het rund. Dan voel ik door mijn klompen heen, dat de volgende stap zal zijn, dat ik straks verplicht ben een snuffelpaal aan te schaffen voor in mijn huis, om mijn eigen uitstoot te meten en daarover ook milieubelasting te betalen.

     

    Mijnheer de Inspecteur, zoals u ziet, kan ik mij tot mijn spijt nog nauwelijks veroorloven om te leven, laat staan om nog meer te betalen.

     

    Hoogachtend,

    30-11-2007 om 16:17 geschreven door Madame


    29-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3 kopen, 1 gratis

    Madame had in de supermarkt boodschappen gedaan en was alles in de auto aan ’t laden. Plots werd ze aangesproken.

    “Je moet hier alles nogal in het oog houden, hè madame.”

    Madame keek verbaasd op. Het was een struise kerel in lichtblauwe overall. Hij zag er niet al te snugger uit en ratelde door.

    “Ik ben hier daarstraks 9 worsten komen kopen. Toen zag ik dat de worsten in reclame waren. Drie kopen en één gratis, stond er. En ik bestel 9 worsten. Dan moest er toch 12 krijgen, nietwaar madame?”

    Madame bevestigde zijn knappe berekening.

    “Wel, toen ik thuis kwam, deed ik het pakje open en ik had maar 9 worsten. Nu controleer die mensen aan de toog nooit. Maar in ’t vervolg ga ik dat toch doen. Want dat kan niet, hè madame? Als ik 9 worsten bestel moet ik er toch 12 gehad hebben, hè? Ik heb direct mijn fiets gepakt en ben teruggekomen. En weet je wat die juffrouw zei? Ze zei dat ze er maar zes aangerekend had. Maar dat kan niet, hè madame?”

    Madame antwoordde: “Dan heb je eigenlijk goede zaak gedaan, mijnheer.”

    Hij keek haar schaapachtig aan. “Dat zei die aan de vleestoog ook. Ik heb er zes gegeven en er drie gratis bij gedaan, zei ze. Maar dat kan niet, hè? Ik had er negen besteld. Dan moest ik er twaalf krijgen. Als ik hier nog eens kom, hou ik in ’t vervolg alles in ’t oog. Hier moet je echt oppassen of ze foppen je waar je bijstaat.”

    Madame probeerde ernstig te blijven en knikte alleen maar. Ze had zin om uit te leggen dat hij perfect bediend geweest was. Maar ze voelde dat het onbegonnen werk was om hem de regel van drie aan te leren. Toen hij mompelend vertrok had ze het gevoel dat ze een live episode van “man bijt hond” had meegemaakt.

    29-11-2007 om 15:15 geschreven door Madame


    28-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The president's wife

    De laatste tijd lijkt wel het alsof madame voortdurend op de hort is. Gisteren was ze alweer een hele dag op trot. Ze ging een dagje statten met The President’s wife. Vijf jaar geleden hadden ze elkaar leren kennen.

     

    ’t Was begin december 2002. “Ik moet met onze grote baas drie dagen naar een technische beurs in Düsseldorf” zei mijnheer, “Heb je zin om mee te gaan? Je kan gaan shoppen als je wil. Zijn vrouw gaat ook mee.”

    Madame had noch de big chief, noch zijn lady ooit ontmoet. Maar drie daagjes Düsseldorf stonden haar wel aan. In Duitsland wordt de kerstsfeer nogal vroeg ingezet. Ze wou er best wel eens van de Weihnachtengemütlichkeit gaan proeven. En zo kwam het dat the president’s wife en madame drie dagen op elkaars gezelschap aangewezen waren.

    “In welk soort winkels zou jij willen gaan shoppen?” vroeg madame voorzichtig. Want ja, welke voorkeur heeft een presidentsvrouw? Handtassen van Delvaux? Haute couture?
    “Waar ga jij meestal shoppen?” kaatste  ze  terug.

    “Ik?…. euh… ik koop meestal in de C&A.” zei madame.

    “O maar, ik ook!” zei ze. Het klonk bevrijdend.

    Binnen de kortste tijd waren ze boezemvriendinnen.

     

    Tot voor gisteren was het 1,5 jaar geleden dat ze elkaar nog gezien hadden. Ze bezochten drie etablissementen: een verwarmd terras, een restaurant en een bruin café. Ze praatten zeven uur vol. Toch hadden ze nog uren kunnen doorgaan. Beiden besloten een volgende rencontre niet zo lang meer uit te stellen. Ze wonen wel 55 km. van elkaar. Maar zo moeilijk is die afstand nu ook weer niet te overbruggen.

    28-11-2007 om 12:11 geschreven door Madame


    26-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Volle maan

    Madame had vorige nacht 7 uur geslapen. Een normaal dag- en nachtritme. Toch is ze de godganse dag loom en slaperig geweest. Wat niet wil zeggen dat ze geen poot heeft uitgestoken. Ze heeft haar dagtaken volbracht. Maar niet zo gemotiveerd als anders. Het was alsof ze gevangen zat in een zombieachtig sleepnet. Haar voorhoofd voelde ernstig aan, haar glimlach leek uitgegomd. Ze bewoog zich ongewoon lodderig doorheen de dag. Wat scheelde er toch?

     

    Tv-kijken werd tv-luisteren, want haar ogen vielen dicht. Met een half oor hoorde ze Martine Tanghe zeggen dat het springtij geweest was. Springtij en volle maan… Madame droomde weg naar de spookverhalen van haar grootvader. Zijn vertelsels over heksen, spoken, weerwolven e.d. speelden zich altijd bij ontij en volle maan af. Madame zag hem weer zitten in zijn grootvaderzetel. De Leuvense stoof roodgloeiend, een viertal kleinkinderen (waaronder madame) aan zijn voeten. Hij had ooit echte dwaallichtjes gezien, vertelde hij, en echte heksen gekend. Siska Sempels, dat was een heks. Op een avond – het was volle maan – toen hij in zijn (water)molen aan ’t werken was, kwam een witte kattenpoot onder de molendeur krabben. Miauw! Miauw! Het klonk monsterachtig ‘t Was ijselijk gekrijs. Dat was geen gewone kat, wist grootvader, dat was een heks. Moedig als hij was, nam hij een groot mes – het mes waarmee hij de koorden voor de zakken doorsneed – en hakte op de kattenpoot in. ’s Anderendaags kwam Siska Sempels naar de molen om tarwebloem te kopen, met haar arm in een verband.

     

    Sinds mensenheugenis wordt volle maan geassocieerd met gure en/of mysterieuze gebeurtenissen. Fabeltjes? Niet helemaal. Volle maan (wanneer zon, maan en aarde op één lijn staan) heeft niet alleen invloed op de watermassa van de aarde. Er zijn aanwijzingen dat het ook de mens beïnvloedt.

    Nachten met volle maan zijn berucht vanwege het vermeende slaapgebrek. Niet geheel ten onrechte, zo blijkt. Ruim 7 % van de ondervraagden gaf aan een stuk korter geslapen te hebben. Vier personen gaven aan zelfs geen oog dicht gedaan te hebben. Bovendien blijken de effecten bij vrouwen groter te zijn dan bij mannen.  (Uit diverse internetbronnen)

    26-11-2007 om 21:34 geschreven door Madame


    25-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerstplannen

    Het rommelt in madame’s brein van de ideeën. Ook van de komende kerst wil ze weer iets memorabels maken. Het is zo stilaan een gewoonte geworden: met Kerstmis trommelt madame de familiebende bijeen voor een onorthodox familiefeest. Maanden van tevoren loopt ze daarover te brainstormen. Want geen enkel kerstfeest mag hetzelfde zijn. Aangenaam verrassen en een plezante sfeer scheppen, daar gaat het om. De gasten zullen het zich nog wel herinneren:

    de kerstboomballenbar - boom vol glazen bollen met vele kleurige alcoholhoudende drankjes (was de zatste kerst aller tijden J),

    de drugsboom - boom vol doktersspuitjes gevuld met jello shots,

    de appelboom - vol geboetseerde appeltjes met loterijbriefjes in,

    de clochards kerst - buiten kastanjes poffen, living die op een vuilnisbelt leek, feestdis opgediend in gerecycleerd materiaal…

     
    Ook dit jaar zal het feest op een originele leest geschoeid zijn. Vandaag sprokkelde madame op het internet nog een paar leuke recepten die in het nieuwe concept passen. Ze zat daarbij aldoor te gniffelen. Stiekem verrassingen voorbereiden vindt ze toch zo plezant! De gasten moeten zullen echter nog dertig dagen geduld moeten hebben. Want madame verraadt nog niets. Deze blog is enkel een smaakmakertje.

    25-11-2007 om 17:20 geschreven door Madame


    24-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Adventure games

    Zowat 20 jaar geleden maakte madame voor het eerst kennis met een computer. ’t Was nog in de oertijd toen pc’s met tapes ofte cassettes werkten. Haar eerste computer was voor boekhoudkundige doeleinden aangeschaft. Maar alras ontdekte ze dat een computer ook voor amusement kon gebruikt worden. Haar eerste adventure game was een verhaal. Niks plaatjes in die tijd, enkel tekst. Het verhaal begon aan de ingang van een piramide. Er stond een beeld en een lamp. Daar moest je dan (in ’t Engels) iets mee doen. Duw tegen het beeld, neem de lamp, spreek tegen het beeld, trek aan het beeld… alle werkwoorden waren mogelijk. Het verhaal ging pas verder als je het juiste werkwoord ingetikt had. Zoetjesaan en met behulp van een Engelse werkwoordenlijst lukte het madame om een flink stuk in het verhaal te vorderen. Tot ze in een ondergrondse kamer met drie gangen arriveerde. In ’t midden van die kamer zat een giftige slang. Dat serpent werd een regelrechte nachtmerrie. Uren, dagen, maanden probeerde madame de slang uit de weg te ruimen, te betoveren, te verbranden, te verschalken. Maar dat onnozel beest bleef zitten. Het werd een obsessie. Elke zondag voormiddag bracht ze met haar slang door. Ze moest en zou dat stuk venijn passeren. Ze dacht er zelfs aan om via de radio een oproep te doen naar mensen die datzelfde spel ooit hadden uitgespeeld. Maar zo ver kwam het niet. Op zekere zondag vond ze, door een stom toeval, aan de ingang van de piramide een voorwerp waarmee ze de slang kon liquideren. Ze sprong op, lachte, danste, huppelde, jubelde. Als een zottin stormde ze de leefkamer binnen en riep al maar door: “De slang is dood! De slang is dood!”  Haar dochters keken haar bang aan. Was hun moeder gek geworden?

     

    Inmiddels zijn de adventure games er gesofistikeerder op geworden. De grafische presentaties zijn soms echte meesterwerken, de interactie is vereenvoudigd, de hersenbrekers zijn straffer. Het fascinerende is echter nog niet veranderd. Op dit moment speelt Draakje Syberia. Ze mompelt, lacht, jubelt, vloekt, zucht, moppert. En madame glimlacht. Naar haar computeroertijd.

    24-11-2007 om 15:45 geschreven door Madame


    22-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de badkamer

    Stripke de kat begint zich thuis te voelen chez madame. Ze verschuilt zich niet langer op de slaapkamer maar gaat op ontdekkingstocht en profileert zich als heerseres des huizes. Ze speelt postuurtje op het doorgeefblad tussen living en keuken, probeert de zittingen van de stoelen uit, vleit zich als een prinses op een trede van de trap…

    Gisteravond riep Draakje vanuit de badkamer: “Mama! Kom eens kijken! Rap!”

    Madame rende naar de badkamer. En oh, wat schattig! Stripke had zich behaaglijk in de lavabo genesteld. Ze wapperde als een vamp met haar lange wimpers alsof ze wilde zeggen: “lig ik hier niet beeldig?”  Ze lag er inderdaad zo schattig te wezen dat madame meteen naar de living rende om haar fototoestel te halen.

    “Wat ga je doen?” vroeg mijnheer?

    “Een foto maken van Stripke. Ze ligt in de lavabo.” antwoordde madame.

    Ze graaide het etui uit de schuif, opende het op weg naar de badkamer en nam het toestel er uit.
    Tiens! Haar fototoestel was precies zo groot! Meteen daarop daagde het.

    Ze mompelde: “Maar enfin! Waarom heb ik nu mijn GPS bij?”

    Mijnheer antwoordde: “Om de weg naar de badkamer te vinden?”

     
     

    22-11-2007 om 23:55 geschreven door Madame


    21-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sex ID

    Wat krijgen we nu? Gaat madame het over seks hebben? Nope. ” Sex ID” staat voor “sekse identificatie”. Madame wou wel eens weten hoe het met haar brain sex gesteld was. Niet te verwarren met seksuële fantasieën. Brain sex gaat over het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke hersenen. Ze deed een test op een site van de BBC: Sex ID Find how your mind Works.  
    Ziehier madame’s profiel.

     

    Globaal genomen heeft ze een vrouwelijk brein. Op de schaal van vrouwelijke hersenen staat ze netjes in het midden.

    Zij heeft niet de minste feeling voor ruimtelijke zaken.

    In het herinneren waar bepaalde dingen zich bevinden, scoort ze hoog boven het gemiddelde.

    Madame’s linker hersenhelft domineert, wat wil zeggen dat ze verbaal competenter is dan analytisch.

    In systematiseren is ze grandioos gebuisd. Bouwpakketten, landkaarten, wiskundige vergelijkingen zijn niet aan haar besteed.

    Madame heeft een heel groot inlevingsvermogen.

    Ze heeft een voorkeur voor mannen met vrouwelijke trekken.

    Richtingsgevoel een dikke nul. Om te weten welke richting ze uit gaat, moet de landkaart meedraaien.

    Madame's verbale test was buiten proportie. De schaal waarop de algemene scores weergegeven werden, was niet groot genoeg.  

    En nu jij.

    21-11-2007 om 16:41 geschreven door Madame


    20-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Snoepjes

    Madame had koffiekoeken gekocht, Cousine had pralines bij. De versnaperingen waren wel niet echt nodig. Ook zonder zoethoudertjes is een babbelnamiddag met Cousine een heerlijkheid. Keuvelen zonder franjes en daarbij zoetjes naar psychologisch getinte onderwerpen kabbelen. Madame kan daar gigantisch van genieten. Cousine citeerde vandaag een snoepje van een aforisme:  “A diplomat is a person who can tell you to go to hell in such a way that you actually look forward to the trip.”  Delicieus! Madame is er nog op aan ‘t sabbelen.

    20-11-2007 om 23:34 geschreven door Madame


    19-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kat en hond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijnheer en madame hebben logés. Eén van de gasten is Stripke, een tijgerkat. Dat het voor Woefke een ingrijpende verandering in haar luilekker leventje betekende, was meteen duidelijk. De aangename kennismaking die Woefke in mind had, werd meteen afgeblazen. “Blijf vijf stappen van mijn lijf!” was de duidelijke boodschap. Woefke kromp ineen en was ongelukkig. Ze maakt toch zo graag vriendjes. Maar deze hautaine prinses wilde van haar liefde niet weten. Welke toenaderingspoging ze ook ondernam, Stripke grolde blies en grolde haar weg. Dat zat Woefke duidelijk dwars. Hoewel ze meer aaien kreeg dan normaal, was de misnoegdheid van haar snuit af te lezen.

     

    Draakje was Stripkes’s souper aan ’t bereiden. Madame serveerde het avondmaal. Op het menu: Argentijnse steak met sla en kroketjes. Madame had de steak al over de borden verdeeld. Nu de kroketjes nog en dan konden ze smullen.  Mijnheer schoof aan tafel. Plots begon de centrale verwarming te bonzen. Sedert de thermostaatkraan in de badkamer vernieuwd is, krijgt die nogal eens de neiging om de percussionist uit te hangen. Mijnheer sprong op en liep naar de badkamer. Heel even, slechts heel even was iedereen weg. Toen sloeg Woef toe. Met een hap en een snap pikte ze mijnheers steak en schrokte hem op. Overduidelijk een wraakactie tegen de aanwezigheid van Miss Poes.

     

    Ook op de kattenbak werkte Woefke haar frustraties uit. Op onbewaakte momenten haalde ze fecesbolletjes uit de kattenbak en legde ze verderop. Waarschijnlijk waren Stripke’s bolletjes uiteindelijk toch niet zo’n delicatesse als paardenvijgen (die ze tijdens wandelingen wel eens durft op te slokken). Mijnheer lanceerde meteen de slogan: “Heb je stront, wij hebben de juiste hond.”

    19-11-2007 om 19:41 geschreven door Madame


    17-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wc-borstel

    Het toilet en zijn accessoires zijn kiese onderwerpen.  Fatsoenshalve worden er geen publieke verhalen over verteld tenzij met bemantelde bewoordingen. Madame zal haar uiterste best doen om het ontlastingsverhaal van mijnheer zo fijnzinnig mogelijk weer te geven.

     

    Het was vrijdag. Asia had gepoetst en het huis rook heerlijk fris. Mijnheer kwam tamelijk laat thuis. Hij was geagiteerd want hij weer eens uren in de file gezeten. Eén van zijn manieren van afreageren is met een Sudoku puzzel op het toilet gaan zitten en gezellig zitten wachten op een darmontsluiting. Na zowat een half uurtje van “ontspanning” stond hij recht, hees zijn broek op en wilde het toilet doorspoelen. Hij keek in de toiletpot en schreeuwde: “Madame!!!” Door zijn onthutste kreet flitsten bij madame’s doemfragmenten op. Gevallen, gekwetst, bloed? Ze ijlde naar het toilet en opende de deur. Daar stond mijnheer onthutst naar de wc-pot wijzen.

    “Wat doet dat daar?” zei hij.

    Madame keek in de wc-pot en schoot in een onbedaarlijke lach. In de pot lag een ondergepoepte wc-borstel. Asia was hem er na de poetsbeurt vergeten uit te halen.

    “Nog een geluk dat het een korte steel is.” zei madame en hinnikte van ‘t lachen.

    Madame kuiste het boeltje op. Want mijnheer mag dan wel een zelfkoker zijn, een zelfreiniger is hij niet.

    17-11-2007 om 13:08 geschreven door Madame


    16-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Galanterie

    Epoisse kaas eten is een culinair orgasme. Omdat het lang geleden was dat madame nog een zo’n orgasme beleefd had, reed ze naar de openbare markt, naar de marktkramer die gespecialiseerd is in zinnenstrelende kazen.

     

    Het was er tamelijk druk. Om doelbewust naar de kaaskraam te stevenen, paste madame allerhande technieken van het alpineskiën toe: slalommen, afremmen, stoppen. Dat verliep echter niet feilloos. Onverwacht stapte een dame achterwaarts van een kraam weg en madame knalde er tegenaan. Madame verontschuldigde zich deemoedig en besloot vaart te minderen. Waarom moest ze zich ook haasten? Ze had tijd genoeg. Ze flaneerde mee met de meute en lette beter op het tegendraads wriemelend voetvolk. Waar het kon verleende ze zelfs met een galant gebaar voorrang. De verwondering die haar galanterie opwekte was mooi om zien. Uitgestreken gezichten ontloken, monden krulden omhoog, ogen werden helderder. Heel even zweemde er wederzijds genoegen. Zou galanterie de ontbrekende schakel zijn onze verzuurde maatschappij?
     
    Vanavond krijgt mijnheer heel galant Epoisse op zijn bord. Een warmhartig aangeboden culinair orgasme. Als daar maar geen smeerkaas van komt.

    16-11-2007 om 16:08 geschreven door Madame




    NOMENCLATUUR

    De familie

    Madame – zijzelf

    Mijnheer – partner van madame

    ET - zoon van mijnheer

    Miek – dochter van mijnheer

    Cook - partner van Miek

    Knoopke – 1° dochter van madame

    Joost- man van Knoopke

    Draakje – 2° dochter van madame

    Simon – partner van Draakje
    Kwik - 1° zoontje van Simon
    Flupke - 2° zoontje van Simon


    Meer familie
    Ma - moeder van mijnheer
    Bomma - schoonmoeder van mijnheer
    Broer - broer van madame
    Schoonzus - vrouw van Broer
    Directrice - 1° dochter van Broer en Schoonzus
    Moesje - 2° dochter van Broer en Schoonzus
    de Soep - zoon van Broer en Schoonzus

    Cousine - 1° dochter van tante van madame

    Medemensen

    Polska – interieurverzorgster
    Jetje - tof blogmaatje
    Antoine - buurman, man van Maria
    Maria - buurvrouw, vrouw van Antoine

    Tuinsmurf - de tuinman
    Ray - vriend regisseur

    Beestenboel

    Woefke – hond van mijnheer en madame
    Sloeber - Berner Sennen van Knoopke en Joost
    Stripke - Kat van Draakje

    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs