In stilte zit ik achter mijn glazen spiegel. Ik kijk naar buiten en zie de watten door de hemel glijden. Het geeft me een rustig gevoel. Een gevoel van geluk overvalt me wanneer de gele stralen mijn gezicht verwarmen.
Wanneer ik mijn concentratie weer terug vind zak ik achteruit tegen een met stof beklede plaat. Mijn rug lijkt even weg te zakken in het dons en ik slaak een zucht. Dit is mijn stekkie. Even lekker achterover naar mijn eigen gecreëerde wereld vertrekken.
Het maagdelijk witte vlak voor me kijkt me uitdagend aan. De eerste woorden zullen het onschuldige er vanaf gaan halen. Ik kijk naar mijn vingers voordat ik ze de zwarte toetsen laat beroeren.
Als vanzelf grijpt mijn linkse hand naar de warmte links naast me. Met veel genoegen neem ik een slok en zet verstrooid het ding terug op de gladde plank. Het geeft een harde tik in deze stille serene ruimte. De twee oudste kinderen zijn naar school en de jongste twee liggen lekker te slapen. Mijn man is even een blokje om met onze viervoeters. Er heerst dus totale stilte.
De chaos achter me zie ik niet. Het enige wat ik nu nog kan zien zijn de zwarte vlekjes die de maagd laten verdwijnen als sneeuw voor de zon
Wanneer spreken we over een internet sex verslaving?
Allereerst voorop gesteld, niet iedereen die van porno of erotiek houdt is meteen een sexverslaafde. De een heeft een hoger libido dan de ander en dit is ook heel normaal. Het heeft dus niks te maken met hoeveel je masturbeert of daadwerkelijk vrijt met een partner.
Feit is dat sinds de jaren '60-'70 sex geen taboe meer is in onze samenleving, wat eigenlijk alleen maar goed is. Er kan over gepraat worden. Maar er zijn bepaalde industieen die dit erg uitbuiten. Kijk alleen maar eens naar de late avond reclames, de huis aan huis blaadjes en de tijschriften. Overal wordt wel reclame gemaakt voor sex. Zelf tijdens veel "gewone" reclamens wordt tegenwoordig een minima aan kleding gebruikt.
Sommige mensen kunnen hier zo in meegaan, dat het op een gegeven moment een drang voor ze wordt. Ze worden aangetrokken door de kracht van de sexuele spanning. In plaats van te genieten van de momenten met sex en ze normaal te vinden naast het dagelijks leven, wordt het een complete obsessie voor ze. Ze kunnen niks anders meer dan aan sex denken en er mee bezig zijn.
Is het een verslaving of een ziekte?
Dit is een vraag die je je bij elke verslaving kunt gaan afvragen. Veel wetenschappers zeggen dat het een aandoening in de hersenen is. Deze ziekte zou niet te genezen zijn, enkel tot stilstand gebracht kunnen worden. Andere wetenschappers zeggen weer dat het helemaal geen ziekte is maar alleen een verslaving. Ook beweren ze dat het vaak voorkomt bij personen met een moeilijke jeugd, of personen die sexueel misbruikt zijn. Wetenschappers beweren dat het hier om drie fases gaat namelijk: spiritueel, emotioneel en lichamelijk.
Spiritueel: Dit is misschien wel het moeilijkste gedeelte van de veslaving. Ze gaan steeds verder van zichzelf weg, raken hun zelfvertrouwen kwijt. En ook het vertrouwen in de mens. Dit komt vaak door de leugens die ze gebruiken. Ze kunnen er zelf niet mee stoppen wat ze zeer onzeker maakt. Het zichzelf pijn gaan doen of zelfs zelfmoord kan hierdoor sneller voorkomen.
Emotioneel: De verslaving beheerst het leven. Alles draait alleen nog maar om de sex en het gevoel hierbij. Het gevoel van macht. Het sociale leven heeft er zwaar onder te lijden. Het liegen en er blijkbaar niet mee kunnen stoppen plus de schaamte zorgt voor zeer veel problemen. Zo heeft de verslaafde vaker problemen met werk/school. Door het negatief zelfbeeld wat ze van zichzelf krijgen, wordt het probleem alleen maar groter.
Lichamelijk: Zoals de wetenschap beweert zit het probleem in de hersenen. De chemische stofwisseling werkt niet of niet in voldoende mate. Het verschil zien tussen normaal en een obsessie is geheel verdwenen. Er wordt overal en altijd ergens een link gelegd met de sexuele gevoelens en ideeen. Concentreren op iets anders wordt moeilijk. Ook een normale relatie zonder extreme gedachten of behoeftes gaat steeds minder goed. Dit veroorzaakt dan weer stress. En men weet dat stress weer andere ziektebeelden kan gaan geven.
De kenmerken voor een sexverslaving.
Er zijn een aantal kenmerken die wijzen op een (beginnende) sexverslaving. Dit geldt evenwel voor jongens als voor meisjes, zowel vrouwen als mannen. Het wordt in onze maatschappij vaak gezien als iets wat alleen bij mannen voorkomt, maar er zijn ook een percentage vrouwen die lijden aan een sexverslaving.
Een aantal kenmerken zijn bijvoorbeeld:
Niet of nauwelijks vrienden, of omgang met mensen. Vrij geissoleerd zijn.
Sex wordt gezien als een overlevings middel, belangrijker dan eten, geld, familie, vrienden
Stemmingswisselingen, de ene keer voel je je goed bij de verslaving, de andere keer val je in een gat
De lustgevoelens kunnen niet meer zelf in de hand gehouden worden
Veel liegen tegen naasten
Twee levens lijden, de ene persoon is alleen bezig met sex, de andere probeert normaal te leven
Het sexuele verlangen krijgt steeds meer gevolgen, problemen op je werk omdat je je niet meer kan concentreren
Steeds meer en langer bezig zijn met sex, ook steeds extremer kan voorkomen
Vaak fantaseren over sex
Veel en onder valse namen op chatboxen zijn en het gesprek naar sex lijden
Webcamsex hebben
Proberen meiden iets te laten doen wat ze niet willen via de webcam
Sexdates doen
Naar een bordeel gaan
Valse namen geven en daarmee proberen een date te krijgen
Wat kunnen de gevolgen van een sexverslaving zijn?
Zoals bij elke verslaving zijn er bij de sexverslaving ook een aantal, soms ernstige, gevolgen.
Voorbeelden hiervan zijn:
Allereerst de kosten, het kost veel geld om naar sexlijnen te bellen
Afhankelijk zijn van de sex
Zich vervreemden van familie en vrienden waardoor ze alleen achterblijven
De relatie die verbroken wordt
Schaamte en schuldgevoelens, waardoor zelfs zelfmoord voor kan komen
Soms komen (vooral jonge) meisje en/of jongens in de prostitutie terecht
Het gaan hebben van geweldadige sex
Sex gaan hebben met minderjarige
Sex gaan hebben met dieren
Incest gaan plegen
Natuurlijk hoeft dit allemaal niet te gebeuren, maar wees erop bedacht dat een aantal van deze gevolgen wel degelijk op de loer liggen.
Wat kan je er dan aan doen?
Wat je vooral niet moet doen is jezelf schamen ervoor. Er zijn verschillende instanties die heel goed kunnen helpen hierbij. Denk aan een psychiater, een sexuoloog en praatgroepen. De verslaafde is niet alleen. Onderzoek wijst uit dat het veel vaker voorkomt dan eerder werd gedacht. Ook jezelf informeren. Praat over sex in het gezin, over behoeftes, maar ook over problemen of vragen die een partner of kind over sex heeft.
Ten slotte hoeft een gezonde behoefte aan sex helemaal niet voor problemen te zorgen. Niet iedereen die vaker masturbeert of eens naar porno kijkt is sexverslaafd. Maar wanneer je merkt dat jezelf of je partner dagelijks met sex bezig is, praat er dan over en blijf er eens bij stilstaan of er niet iets anders aan de hand is. Het is niet te genezen, maar er is voldoende hulp te vinden om het onder controle te krijgen en weer een gezond sexleven en een normaal sociaal leven op te bouwen.
Hoe leef je met iemand die Sex verslaafd is? En dan vooral met iemand waarvan je houdt, waarmee je een gezin hebt en voor jouw gevoel nog steeds niet genoeg aan je heeft en de spanning elders zoekt? Lees nu het verhaal van een partner van een (ex)Sexverslaafde. En een aantal belangrijke feiten over de verslaving op zich.
Het begin...
"Het is voor de buitenwereld moeilijk te zien wat er in ons gelukkige gezin speelt. Niet zo verwonderlijk eigenlijk, je gaat niet aan de grote klok hangen dat je partner verslaafd is aan sex. Het is en blijft toch een taboe, iets waar je nog steeds niet makkelijk over kan praten. Zeker niet tegen Jan en Alleman
Tien jaar geleden leerde ik mijn huidige man kennen. Het kliktte echt meteen tussen ons. We hadden dezelfde opvattingen, we reden beiden paard en we hadden dezelfde humor. Al snel woonden we dan ook samen en waren we samen in verwachting van ons eerste kindje. In de derde maand van de zwangerschap kwam er al het een en ander aan het licht. Ik kreeg vreemde smsjes op mijn gsm van (fake) vrouwen. Achteraf gezien weet ik dat dit alleen nog maar het begin was. Maar ik kon me erover heen zetten, ik wist tenslotte dat zulke diensten niet eens echt zijn. Dus ik stopte het weg en leefde door.
Een aantal maanden later kreeg ik de telefoonrekening van over de 2000 euro. Ik schrok me dood en heb meteen een specificatie aangevraagd. Het bleek om betaalnummers te gaan. Iedereen kent ze wel van Tv, internet en de krantjes. Als ik niet binnen de maand betaalde werd mijn telefoon afgesloten. Dit is dan dus ook gebeurd. Zeg nu zelf wie heeft er zomaar 2000 euro aan de kant liggen?
Maar ook nu vergaf ik het mijn man. Hij beloofde er iets aan te doen. Beloofde te werken, want werk heeft hij, in die tijd, nooit kunnen volhouden, dus ik zorgde voor de inkomsten. Maar natuurlijk hield het niet op. Het heeft letterlijk zeven jaren geduurd voordat ik er genoeg van had. Ik was alles kwijt wat ik had. Mijn meubels, mijn twee paarden, mijn wagen maar wat nog het ergste was, mijn eigenwaarde was eraan onderdoor gegaan.
Ik raakte helemaal overspannen en heb therapie gevolgd. Daarbij kreeg ik anti-depressiva. Maar het probleem ging daarmee niet weg. Het werd alleen maar erger. Doordat ik mezelf zo rot voelde, voelde mijn man zich nog erger en dat uitte zich, natuurlijk, weer in hoge rekeningen. We zijn in die tijd een jaar uit elkaar geweest. Ikzelf richte mijn leven weer in. Betaalde mijn schulden af en probeerde normaal te leven samen met onze inmiddels twee kinderen.
Hij aan de andere kant, leefde op straat, kon nergens terecht. Maar het heeft acht maanden geduurd voordat hij zelf contact opnam. Al die tijd heb ik hem gemist. Want ik hield van hem en kon en wilde hem niet loslaten. Ik kon alleen niet met zijn probleem leven."
Feiten: Volgens studie die uitgevoerd word door sexuologen, is het zeker dat er veel meer mensen zijn met een sexverslaving dan men denkt. Het is zelfs zo dat ongeveer 20% van de mannen daadwerkelijk een sexverslaving heeft en dan nog eens 25% wat op het randje leeft. Het grootste probleem voor de partner is de schaamte. Ondanks dat de maatschappij tegenwoordig veel vrijer is dan een aantal jaren geleden, blijft er toch een soort van taboe op rusten.
Vervolg
"Na die tijd zijn we langzaam aan een nieuw leven gestart. We zijn toen getrouwd, het ging tenslotte heel erg goed. We hadden plezier. Mijn man is een hele lieve zorgzame vader en vriend. Buiten zijn verslaving is hij de partner waar ieder jong meisje van droomt. Hij is attent een beetje prettig gestoord, maar vooral heel erg zorgzaam. We besloten voor een derde kindje te gaan. Dolgelukkig waren we toen we weer zwanger bleken te zijn.
Helaas was dat gevoel maar voor korte duur. De rekeningen begonnen weer binnen te stromen. Het gevoel wat ik toen kreeg kan ik niet beschrijven. Ik voelde me leeg, eenzaam en veraden door mijn eigen man. Hij had het zo beloofd! Maar ik was ook sterker geworden. Ik heb tegen hem gescholden, met dingen gegooid. Maar daarna gelukkig toch een rustig gesprek kunnen voeren. Ik bleef voor mezelf en mijn kinderen staan. Ik heb hem een keus gegeven. Hij moest er eerlijk over zijn, zowel tegen mij als tegen de familie en vrienden. Ik wilde geen smoesjes meer verzinnen waarom. Waarom ik niet mee kon, waarom ik niet met de kinderen naar de Efteling kon. Waarom we het zo zwaar hadden financieel terwijl ik toch een goed loon had. Ik had er schoon genoeg van hem en mezelf te beschermen tegen de reacties van anderen wanneer ze het zouden weten. Daarnaast wilde ik dat hij er mee ophield uiteraard. Maar ondertussen had ik genoeg gelezen over de veslaving en wist dat dat onmogelijk was zonder hulp. Wat me toen verbaasde was dat hij zelf voorstelde in therapie te gaan. Ik kon werkelijk mijn oren niet geloven. Zeven jaren problemen, zeven jaren verdriet, eenzaamheid en schulden. En dan ineens komt hij met zo een voorstel.
Normaliter gezien zou ik gelukkig moeten zijn dat hij er ook echt iets aan wilde doen. Want hij begon meteen, hij is naar mijn ouders gegaan waar hij vertelde dat hij een probleem had. Ook zijn familie heeft hij zelf ingelicht. De mensen reageerde beter dan ik had verwacht en dat was dan ook de enige opluchting die ik voelde. Binnen diezelfde maand regelde hij al een therapeut. En toch, het voelde niet goed. Ik voelde me zelf schuldig. Als ik die keus eerder had gesteld hadden we veel eerder de problemen uit de weg kunnen ruimen. Als ik van begin af aan verteld had aan de omgeving wat er speelde had het zover niet hoeven komen. Als als als. Ik ben ingestort en zag het niet meer zitten. Ineens draaide alles om de verslaving van mijn man, iedereen vroeg hoe het met hem ging, hoe zijn therapie vlotte en dat ze het zo knap vonden dat hij zelf hulp had ingeroepen.
Op dat moment voelde ik me eenzamer dan ooit. Gedachten vlogen door mijn hoofd. Waarom moet hij zoveel aandacht hebben? Kijk eens wat hij ons gezin ermee heeft aangedaan? Waarom doet hij dat allemaal? Ik wil mijn verhaal ook wel eens kunnen doen, maar ik was blijkbaar alleen maar goed om alles te betalen? "
Feiten: Wat hier beschreven wordt is heel typisch een voorbeeld van overleven en gewenning. Deze persoon was gewend geraakt aan de partner zijn verslaving en wanneer het probleem opgelost lijkt te gaan worden, komen er gevoelens vrij. Deze gevoelens zijn er niet zomaar. De hele tijd dat het probleem geheim gehouden werd, heeft de partner in schaamte en wroeging geleefd. Met andere woorden, ze deed maar alsof ze gelukkig was. Ze was nooit zichzelf. Nu het op tafel wordt gelegd komen alle negatieve gevoelens ineens naar boven. Het is eigenlijk een soort van opluchting, maar die niet direct geplaatst kan worden. Het is niet onwaarschijnlijk dat dit gebeurd. Tenslotte is het voor de partner een net zo moeilijke periode als voor de verslaafde zelf.
De bezinning
"Nu is hij al een aantal maanden bezig met de therapie en kan ik het beter relativeren. Natuurlijk krijgt hij alle aandacht, hij is tenslotte de persoon die de verslaving moet leren onderdrukken. Want ervanaf raken zal nooit lukken. Maar de gevoelens van wanhoop en verdriet voel ik nog dagelijks. Ik ben heel onzeker over mezelf geworden. De reacties van mensen om je heen komen hard aan. Veel vragen als, waarom heb je die nummers niet afgesloten? worden gesteld. Natuurlijk waren die afgesloten, maar als je even nadenkt weet je ook dat wanneer je getrouwd bent, de partner deze zelf ook weer kan aansluiten. Wat me het meest pijngedaan heeft is het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Dat is nog steeds heel erg moeilijk voor me. Mijn eigen gevoel dacht op de slechte dagen altijd dat hij alleen aan zichzelf dacht, dat hij niks voor mij of de kinderen moest voelen. Als je ziet wat hij ons afgepakt en aangedaan heeft kan je op een gegeven moment ook niks anders meer zien. Maar in mijn achterhoofd wist ik altijd dat er meer achter moest zitten, dat dit niet normaal was en ik kon ook niet geloven dat hij op deze manier gelukkig was. Tenslotte weet hij heel goed wat de concequenties zijn en heeft hij er heel vaak verdriet over. Dat zijn dingen waar we nog aan moeten werken."
Feiten: Een sexverslaving ontstaat niet zomaar. Meestal zijn deze personen zelf ooit sexueel misbruikt of hebben ze een moeilijke jeugd gehad. Ook komt het vaak voor dat ze al in een ander soort verslaving hebben gezeten zoals bijvoorbeeld drugs. Het is een moeilijke weg voor de verslaafde. Hij weet dat hij verkeerd bezig is, hij weet ook dat hij zijn leven overhoop haalt ermee. Maar de drang weegt zwaarder dan wat dan ook. Zoals elke verslaafde is ook de sexverslaafde egoistisch en kunnen ze hun probleem heel goed verbergen met leugens. Voor de buitenwereld zijn het gewone mensen met een normaal gezin.Een verslaafde kan ook heel goed manipuleren. Zeggen dat het allemaal niks uitmaakt, dat het gewoon voor de kick is, proberen alles zo te draaien dat op het eind van het gesprek jij diegene bent die zich schuldig voelt. Elke verslaafde doet zoiets. Dat is niet alleen bij een sexverslaafde zo, dit zie je bij de meeste verslavingen terugkomen.
Een voorbeeld van deze mevrouw:" Hij wilde vrijen met me, maar ik kon het gewoon niet. Voelde me de duizenste in rij en ik wilde dat niet meer. Ik heb hem dat uitgelegd en gezegd. Op dat moment werd hij een ander persoon. Hij zei me dat het voor hem echt niet leuk meer was zo, dat als ik dan toch niet meer wilde vrijen hij niet wist waarvoor hij de therapie zou moeten voortzetten. Hij zei ook letterlijk: " Als jij me dan toch als een of andere hoerenloper ziet, waarom blijf je dan nog hier? Ga maar op de bank slapen als je me zo walgelijk vindt."
Je kan je voorstellen dat zulke woorden de partner veel verdriet doen en dat je heel sterk in je schoenen moet staan om zulke dingen niet persoonlijk op te pakken.
Het blijkt nu door de therapie dus ook dat deze verslaafde een zware jeugd heeft gehad, drugsverslaafd is geweest en er zelfs voor opgepakt is geweest. Maar er kwam ook iets nieuws boven tafel en dat was misschien het schokkendst. Hij bleek inderdaad vroeger sexueel misbruikt. Hij heeft overigens in zijn eigen verslaving nooit fysiek contact gehad met andere vrouwen, maar natuurlijk zijn veel partners daar heel huiverig voor en niet geheel onterecht. De bevrediging moet steeds opwindender worden voor de verslaafde.
Slot
"Ik heb ervoor gekozen mijn man te steunen om ervanaf te raken, om controle over zijn eigen leven te hebben. Dat is niet de makkelijkste weg voor mij als partner, maar ik houd van hem en weet dat hij onder zijn verslaving een ontzettend goed mens is die voor iedereen klaarstaat. Hij is ook een geweldige vader voor zijn kinderen, ondanks dat hij zoveel geld uitgeeft zodat we ze minder kunnen geven dan we willen. De weg naar een beter leven is zwaar. Er komen veel emoties bij kijken en niet iedereen heeft begrip. En ja, helaas moet je jezelf ook wel eens aan de kant schuiven om begrip te tonen voor de verslaafde. Maar ondanks de moeilijke tijden gaat het nu na die zeven jaren eindelijk beter. Mijn man heeft nu een vaste baan en de therapie blijft nog een hele tijd duren. We hebben goede afspraken gemaakt en hij liegt er niet meer om. We hebben nog een hele lange weg te gaan, maar we komen er wel. De liefde in ons gezin is nog lang niet uitgeput."
(Dit is een levensverhaal....ondertussen zijn wij alweer heel wat verder. Schuldbemiddeling is aangevraagd, therapie voor de vrouw is in volle gang, de man is vrij van therapie en staat er nu om de vrouw te steunen in de verwerking van dit alles. Steeds blijft er een stukje angst hangen, die moet verdwijnen. Realiseer je dat het als partner misschien nog wel veel moeilijker is om rechtop te blijven staan. Mijn mening achteraf is dan ook zelf ook therapie te volgen, tegelijk. Je eigenwaarde en zelfvertrouwen terug vinden, weten dat je het ook zonder hem zou kunnen moest het nodig zijn. Je eigen durven zijn en blijven, niet stoppen met plezier maken.)
Ik ben steffie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam steffietje.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is geen momenteel maar voorheen pc werk.
Ik ben geboren op 26/11/1980 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kinderen, honden, schrijven. wii.
Tja ik wil zoveel kwijt! Over de maatschappij...het mooie leven van liefde...vanalles. Ook over mijn borderline en de ve
