Een warme groet aan iedereen die zich te goed doet aan deze blog
Ik ben Maaike, een 25-jarige student, momenteel zit ik in de laatste maanden van mijn onderwijscarrière, met de nodige ups en downs zoals we die allemaal wel kennen. Maar met deze blog zou ik graag een beetje positiever naar het leven willen kijken. Voor vele is dit heel moeilijk, want geluk zit, zoals we allemaal wel weten, in de kleine dingen. Die kleine dingen zou ik willen naar boven halen zodat we allemaal een beetje vrolijker naar het leven kunnen kijken. You only life once (YOLO voor de tieners onder jullie) dus maak er het beste van en staar je niet blind wanneer het even tegenzit.
De bedoeling van deze blog is een ander licht werpen op wat ons dagelijks omringt, of dingen waar we niet naar kijken omdat we zo druk bezig zijn met die smartphone of met die ene deadline die we nog moeten halen. Het leven is meer dan dat alleen, alleen al het geschater van kleine kinderen die ik zie spelen in een klein speeltuintje aan de kant van de weg kan men dag al weer helemaal opbeuren.
Elke morgen als ik naar mijn stageplaats wandel kom ik voorbij een klein groen pleintje waar mensen met hun hond komen wandelen, er zijn daar ook eendjes die zich te goed doen aan het vijvertje dat daar gelegen is, alleen hun al zien pootje baden kan een glimlach op mijn gezicht toveren. Het lijkt misschien onnozel maar ik probeer elke dag zo van die dingen op te merken en dan is het referendum van Erdogan net dat tikkeltje verder in mijn achterhoofd gebannen.
Ook al zit ik op een bureau de alledaagse dingen te doen, na mijn vakantie break, toch ben ik blij dat het zonnetje eventjes op mijn armen schijnt. Al moet ik nu wel weer mijn pull aandoen of zo dadelijk is mijn rechterarm verbrandt zoals dat alleen weer mij kan overkomen. Gelukkig kunnen we hier weer mee lachen en hebben we weer iets om onszelf op te beuren.
Die eerste dag na een weekje vakantie is altijd weer een beetje wennen, weer in dat ritme komen maar vanaf het moment dat ik op de trein stap richting Genk voel ik even een moment van vrolijkheid op me neer dalen. Een gevoel dat ik vandaag weer iets ga kunnen betekenen voor mensen, dat ik weer iemand kan helpen met een probleem, dit doet me deugd en eindelijk kan ik zeggen na al die tijd dat ik een verschil kan maken bij mensen. Dat is toch hetgene wat ik wil bereiken in mijn leven, soms lijkt het te ambitieus om te denken of te hopen dat ik graag iets wil betekenen voor de mensheid, een verschil te maken. Hopelijk ooit op een dag dat die ambitie werkelijkheid kan worden, in de sfeer van het positief denken kan ik mezelf overtuigen dat er ooit een moment zal komen dat ik dit verwezenlijk.
