Dag 34 (maandag): Vandaag had ik het moeilijker om op te staan. Na x-aantal keer op snooze te drukken, ben ik uiteindelijk opgestaan. Mary-Ann was zoals gewoonlijk al op, om de katten eten te geven. Na een ontbijt met spek en eikes, hebben Steve en ik koers gezet naar de wei waar de balen hooi in het veld liggen. We hebben 16balen in de truck geladen en zijn dan naar de Foresterfarm gereden. Het vee was zoals gisteren weer zeer blij met het hooi. Na blije koeien en stieren te zien, zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden. De kleine en de grote varkens kregen een nieuw stuk wei. Wat betekent alles naar hun nieuwe verblijf gesleurd moest worden. De varkens werden dan voorlopig in het veld ernaast gehouden en natgesproeid. Toen de kleine varkens in hun nieuwe wei werden losgelaten, waren er 5 varkens meteen onder de wagens gaan liggen. De anderen kwamen vrijwel meteen naar het water. De 5 varkens hebben we nadien natgemaakt onder de wagen, omdat ze echt aant afzien waren van de warmte. De grote varkens kregen ook een nieuwe plaats. Na de lunch, gaan we bomen in stukken zagen met de kettingzaag!
Dag 33 (zondag): Steve was vandaag nog later, omdat hij zich overslapen had. Blijkbaar is hij ook opgestaan met een katerke en dat na 2 pintjes! We hebben hooi in de truck geladen, voor het vee op de Foresterfarm. Het hooi is gisteren in het veld blijven liggen en omdat het anders rot ging worden hebben we het in het nieuwe veld gesmeten. Het vee schoot meteen naar het hooi toen we ze in hun nieuwe wei lieten. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gegaan om de beestjes te checken. De varkens hebben nog wat graan bij gekregen en het vee had nog voldoende gras, dus moesten we ze geen nieuw stuk wei geven. In de namiddag ben ik met Marie gaan fietsen. De fiets waar ik al een hele vakantie mee aant rijden ben reed in ineens miraculeus veel beter. Natuurlijk als de banden niet genoeg opgepomt zijn... We zijn naar Cedar Lake gereden een meertje waar vele mensen met hun kano, jetski en roeibootjes komen. We hebben kort daarna onze koers verder gezet over heuvels en kleine bergen. We zijn door Wallahi Park gereden. Wally was de naam van een hond. De boer riep nogal veel Wally here (in een dialect). Toen het land dan geschonken werd om er een park van te maken werd het WALLAHI park. De koers werd verdergezet eerst een enorme afdaling gevolgd door een enorme heuvel. Hoewel Marie me voorbijstak in de afdaling ben ik haar weer voorbijgestoken in de klim. :lol Na de fietstocht hebben we voor de paarden gezorgd en zijn we nog naar de Foresterfarm gerden om het vee naar een nieuwe wei te laten. Tot mijn grote verbazing hebben ze alles opgegeten (hooi + gras)! Al goe da we dan terug zijn gekomen! Marie heeft me afgezet voor Mary-Ann haar huis zodat ik me kon klaarmaken om te gaan eten. Omdat de restaurants maandag gesloten zijn, wou Mary-Ann vandaag met z'n allen gaan eten! De bediening in het restaurant verliep in mijn ogen zeer vreemd! We kwamen binnen kregen een menukaart in de handen geschoven, mochten ergens gaan zitten. Als we beslist hadden wat we wilden eten, moesten we de menu op de tafel placeren. Iets later kwam een meiske onze bestelling opnemen en moesten we ook een naam achterlaten, zodat ze de tafelnaam konden afroepen als het eten klaar was. Na iets te drinken en dergelijke werd de naam afgeroepen en moesten we ons naar een andere ruimte begeven. Aan tafel stond de salade reeds klaar toen we nog maar net neerzaten, kwam er een serveerster al vragen of alles inorde was en dergelijke. We hadden nog geen vork aangeraakt! Anyway 't waren precies madammen in ne klerenwinkel, die niet goe te doen had. Het eten op zich was ni echt wat ik verwacht had, maar 't was ook ni slecht! Gelukkig was het gezelschap beter dan het eten!
Dag 31 (vrijdag): We zijn vandaag vertrokken met een zak vol lekkers voor de varkens (aardappelschillen, wortelschillen, pellen van meloen + pitjes). Eerst zijn we naar de Foresterfarm gegaan om voor het vee te zorgen. We hebben ze meer ruimte gegeven, proper water en nog wat mineralen. Na wat bloemekes te plukken, hebben we onze koers verder gezet naar de Lax Chapel Farm. De kleine bandieten waren zeer blij met het lekkers. Ze waren vandaag uitzonderlijk vrolijk! Er is een varkentje dat om de een of andere reden graag in mijn kuiten bijt. 't Is ni zozeer dat hij doorbijt, maar toch plezant is anders. De varkens hebben blijkbaar een ander talent dan graven, namelijk veters lostrekken. Hetgeen wat de varkens, zowel de grote als de kleine graag doen, is hun lichaam tegen onze benen wrijven. Niemand komt verlaat proper een varkensstal, zelfs niet als ze op de wei zijn! Het vee op de Lax Chapel Farm hebben we in een andere weide gelaten. Daarna begon het grote werk! Omdat er morgen een groot PIGEVENT gaat plaatsvinden en er nog veel moet gebeuren. Ik heb met de kleine tractor nog een paar velden gemaaid inclusief een wandelpad naar de grote varkens. Je kan het zien als de groene loper Steve heeft me gezegd dat vorig jaar bijna iedereen op de foto zou met zijn varkens. Anyway na de tractor was het de beurt aan de weedeater. De stukjes ronde de bomen en de schuur werden vakkundig ontonkruid. Daarna heb ik een moerassig stuk varkenstuin (nabij de stallen) gecamoufleerd. Door de graafwerken van de varkens hebben ze het zand opgehoopt tegen de hekken, waardoor er een enorme vettige plas ontstond met de regen. De zon heeft de plas weer uitgedroogd, maar de algen en weet ik veel wa nog bleef achter als een groene vettige brij. Dus ik heb de hekheuvels ontheuvelt en het zand op de groenige laag gestrooid. Dus nu ziet het er minder vettig uit! De schuur moest ook opgeruimd worden. De emmers en touwen en andere spullen kregen hun plekje en de machines werden weggesleept naar de andere schuur, waar niemand komt. De grote camouflage en verstopactie heeft toch enige tijd in beslag genomen, dus nu maar hopen dat alles goed gaat morgen en dat de regen wegblijft!!!
Dag 32 (zaterdag): Vandaag ben ik met de fiets naar de Lax Chapel Farm gereden en Steve met de tractor. Ik heb voor de beestjes gezorgd. De koeien kregen een nieuw stuk wei, dus heb ik eerst een nieuw gebied moeten afbakenen, de koeien binnenlaten, de andere omheining afbreken en het water verplaatsen. De grote varkens lagen nog te slapen, maar van zodra ze hoorden dat ik het vuile water uit hun bad uitkiepte, kwamen ze aangelopen. Terwijl dat ik het bad terug vulde met proper water schuurden ze hun ruggen tegen mij aan en speelden ze met de tuinslang. De varkens vonden het wel plezant om eerst in de modder te duiken en dan tegen mij aan te wrijven. Na al het water weer aan te vullen, niet te vallen na krabpaal te spelen, was mijn broek kletsnat en bemodderd... De kleine varkens lagen ook nog allemaal te slapen. Ik heb dan eerst hun zwembadjes uitgekiept om die meteen te vullen. Een paar curieuze neuzen en vroege vogels hebben hun eerste ochtendduik genomen en hebben meteen van de tuinslang gedronken. Als al het water aangevuld was, ben ik de slaapkoppen gaan wakker maken. Hun geknor en wiggelende staarten lieten me verstaan dat ze blij waren mij te zien. Ik heb ze naar het water geleid en ze nog even natgespoten. Als ze klaar waren met in mijn botinnen en kuiten te bijten, ben ik doorgegaan. Na in de varkensstallen te komen heb ik de zwangere kat gezien en blijkbaar is ze ergens bevallen, want haar dikke buik is weg. In de schuur heeft Steve de grote truck van zijn broer dan toch aan de praat gekregen, want hij stond er niet meer. De graanwagen en nog een ander karreke met gereedschap stonden mooi in een hoekje. De muren van de schuur werden afgeborsteld om de meeste spinnewebben weg te vegen. De grond van de schuur kreeg ook een opknapbeurt. Zo hebben we het stro dat er lag bijeengeveegd en op de weg gestrooid om erosie tegen te gaan. Na het poetsen zijn we naar de Foresterfarm gereden. Het vee heeft hier een nieuw stuk wei gekregen met veel klaver en nog wat mineralen. Nadien is Steve terug naar de Lax Chapel Farm gereden. Daar was er niet veel meer dat we konden doen, dus ben ik naar Mary-Ann gereden. Rond 16u30 is het hard beginnen regenen en het was anderhalf uur nadien nog steeeds aant regenen. Marie heeft me opgepikt om naar de Lax Chapel Farm te rijden. De Chefs stonden onder tentjes te grillen en de gasten stonden in de schuur te schuilen voor de regen. Niet veel later stopte het met regenen en kwamen de eerste hapjes tevoorschijn. Het varkensvlees dat gebruikt werd doorheen de hele menu, kwam van Steve zijn farm. 't Was een goed varken! De schuur was versierd met lichtjes en een gitarist zorgde voor de sfeer. Kortom het was een zeer leuke ervaring!!!
Dag 29 (woensdag): Vandaag beloofd een weer een zeer warme dag te worden. We zijn naar de Foresterfarm gereden waar het vee al het lekker sappige gras heeft opgegeten. Het volgende stuk dat we ze gegeven hebben is een mix van een beetje droog en verse jonge plantjes. We hebben de mineralenbak en de waterbak moeten verplaatsen naar het nieuwe stuk wei. Toen Steve zag hoeveel bloemekes er stonden die de beesten niet eten, wist ik hoe laat het was. Dus plukken die handel! Na de bloemen vakundig te verwijderen, zijn we naar de andere boerderij gegaan om de beestjes te checken. Vandaag was het de beurt aan de grote varkens om naar een andere locatie te gaan. We hebben eerst de omheining geplaatst en daarna de beesten naar hun nieuw plekje te brengen. Steve heeft dan de spullen, voederbak en waterbakken nar het veld gebracht. Aangezien het maar 5 grote varkens zijn, kon het geen kwaad dat de varkens in de zelfde wei waren. Ze waren toch bezig met het verkennen van hun nieuwe gebied en als ze inde nabijheid van de tractor waren liepen ze weg. In de namiddag heb ik in een hele wei het gras afgereden met de kleine tractor. Voorzichtig rijden was vereist angezien het veld geboobytrapt was met putten. Nadien zijn Marie, Steve, Mary-Ann en ik naar doctor Hanna gereden om te eten. Het hele gebeuren was Europees getint met hapjes (verschillende kazen, toastjes met tomaat basilicum en mozarella, chips van zoete aardappel, nootjes en crackers met twee soorten smeerkaas) gecombineerd met prosecco vooraf. Om daarna aan tafel te schuiven, waar de glazen reeds gevuld waren met een uitstekende rode wijn (ne pinot noir). Hanna had een Hongaarse soep gemaakt van champignons, paprika en dille afgewerkt met zure room. Daarna hebben we schpetzln (of hoe ge da ook moogt schrijven!) gegeten met een kalfsstoverij, asperges, boontjes en mais. Als dessert hebben we rabarbertaart gehad met koffie en limonchello voor diegene die wou. Ik uiteraard zeer happig op da voorstel. Ik heb echt genoten van de avond. Marie en Mary-Ann hebben geen rode wijn gedronken, dus heb ik ze geholpen om hun glazen leeg te maken. Eten was lekker, wijnen waren lekker, alles was op en top! Voor sfeer en gezelligheid een dikke 9! Na het avondmaal en voor we naar huis gingen, hebben we de paarden helpen verplaatsen. Hanna heeft Ijslandse paarden, kleinere paarden dan die van Marie en Steve maar dan fluffy.
Dag 30 (donderdag): Vannacht was er een fameus onweer met bijhorende regen. De plantjes hebben weer wat water om te groeien. Vanmorgen zijn we om 8u15 vertrokken naar de Foresterfarm. Het vee was al aan't reclameren toen we aankwamen. Toen we ze dan in hun nieuw plekje lieten was het drummen langs alle kanten om eerst te zijn. Precies vrouwen bij de eerste dag van de solden! Gelukkig geraakte niemand vertrappeld of gewond. De mineralen werden aangevuld en verplaatst, evenals het water. De bloemekes in dat stukje veld werden weer vakkundig verwijderd! We zijn daarna naar de Lax Chapel Farm gereden om de beesten te bekijken en de varkens vers water en eten te geven. De lucht zag er grijzig uit en het voelde aan alsof het ging regenen. Toen we in de truck zaten, begon het te regenen. Als elk grassprietje voetjes had, zouden ze allemaal dansen!!
Dag 26 (zondag): Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gegaan om het vee te checken, mineralen te geven en meer lekker halfdroog gras. Het is wel opmerkelijk dat aan de andere kant van de weg het gras veel groener is, op een bepaalde plaats. Dat sappige groene gras is voor morgen, dus vandaag zal het halfdroog gras zijn. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden om de varkens en het vee te checken en eten en drinken te geven. Het vee had nog voldoende gras te eten, dus mochten ze blijven staan. Het pompoenveld was het volgende werkje. Tussen de rijen pompoenen en de pompoenplanten zelf, moesten de distels en andere woekerende onkruiden geweedeat worden. Jullie mogen denken: "piece of cake!", maar het vergt meer concentratie en inspanning dan ge denkt. Zeker wanneer er onkruiden zijn die geweldig veel op de pompoenplanten lijken! Steve was op datzelfde moment hooi gaan snijden. Na 5,5 rijen te weedeaten in de hitte, met nodige drankpauzes: voor mij water en voor de weedeater benzine, heeft Steve besloten dat het tijd was om te lunchen. Spijtig dat zo'n weedeater geen grotere tank heeft, dan had ik zeker meer rijen gedaan. Ik heb gevraagd aan steve hoe het zat meet BBQ's en Amerikanen. Hij moest lachen en zei dat de meeste Amerikanen veel BBQen, maar dat zij dat soms doen en dus een uitzondering zijn. Hij vertelde ook dat toen hij opgroeide ze elke zaterdag, in weer en wind nen BBQ deden. Hij heeft kort daarna vlees uitgehaald om die avond te BBQen. Anyway in de namiddag zijn Marie, Steve en ik gaan wandelen met 3 van de 6 paarden. Inderdaad zoals je gaat wandelen met honden, maar dan nu met paarden. Tijdens een spelletje waarbij de paarden elkaar niet zien, doordat je cirkeltjes wandelt rond een grote struik. Is Jasmine het paard dat Marie vast had, beginnen flippen, steigeren en gaan lopen. Het paard van Steve, Rusty, voelde zich duidelijk niet op't gemak en begon wat met zijn achterpoten te stampen, om bijna direct te kalmeren. Jasmine liep nog steeds gelijk een zotin heen en weer. Bow het paard dat ik vasthield, was in't begin wat geschrokken, maar is niet doorgedraaid. Toen madam gekalmeerd was en weer naar Marie terugkwam, zijn we weer verder op pad gegaan door het bos. Na een steigervrije wandeling, heb ik Bow getrakteerd op ne wortel. Alle paarden kregen hun supplementjes aan mineralen en dergelijke en daarna konden wij ook beginnen aan ons avondeten. steve deed de BBQ en Marie en ik hebben de sla geprepareerd. Het vlees dat werd gebruikt, komt allemaal van hun Farm. Na het geweldige avondmaal met sappige steaks (zowel van varken als rund) hebben we een beetje naar de Big BANG Theory gekeken.
Zowel Mary-Ann, als Steve en Marie nemen vele supplementen aan vitamines en dergelijke. Mary-Ann overdrijft daar misschien wel het meeste in. Zo neemt zij bij elke maaltijd een handvol pillen voor dit en dat... Een beetje overdreven als je het mij vraagt.
Dag 27 (maandag): Na een check-up bij het vee en de varkens bleek alles inorde te zijn. Het vee op de Foresterfarm kreeg het laatste stuk halfdroog gras. Bij de varkens bleek alles inorde te zijn. De kleine varkens hebben hun graaftalenten laten zien, moest het een discipline zijn in de Olympische spelen; ze zouden winnen! Daarna was het opkuistijd! 4 augustus is er een PIGevent. Waarbij der traiteurs naar de farm komen om het vlees te bereiden en mensen een rondleiding krijgen op de Lax Chapel Farm. Volgens Steve veranderen zijn varkens in ware fotomodellen voor de vele mensen die afzakken naar dit evenement. De rode loper hebben we net niet klaargelegt, tenzij die ergens in de schuur ligt voor het allerlaatste moment. Ik heb een stuk veld moeten maaien voor de parking en daarna ben ik met de weedeater langs de randen van de schuur en dergelijke gegaan, om een propere indruk te geven. Na de middagpauze hebben we een affiche uitgehangen en hebben nog wat opknapwerkjes gedaan. Om 16.30 zijn we doorgereden naar de Foresterfarm. Hij had een afspraak met de buren en een specialist in stenen, om zijn aardeweg te bespreken. De weg is in slechte staat en moet opgeknapt worden, dus komt diene kerel wa kiezels op de weg smijten en verder afwerken. Na de lange bespreking over hoe dat het water moest aflopen en hoe de kiezels precies geplaatst moesten worden, met een bolling in het midden van de weg. Konden we het vee loslaten in de mooie groene weide met sappig gras. Het vee was nog nooit zo gelukkig om zo'n groen gras te zien, ze huppelden, kwispelden en speelden het sappige gras snel binnen. Steve en ik zijn nadien nog rap naar de supermarkt gereden om een cadeau voor Marie te kopen. Steve heeft de trilogie van de Hungergames gekocht en ik heb een sla-zwierder gekocht. De cadeaukes werden vakundig verstopt in de garage, meer bepaald in een leegstaande doos bedekt met cowboyhoed. Marie stelde voor een film te zien, dus hebben we naar "Mirror, mirror" gekeken. Sneeuwwitje waarin Julia Roberts de slechte koningin speelt. Tijdens de film is het geweldig beginnen onweren. De bliksemflitsen waren bijna constant, precies een grote zaklamp dat voortdurend aan en uit ging. Dit in combinatie met vele regen, donder was er amper.
Dag 28 (dinsdag): Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gegaan. Het vee heeft een massamoord begaan op al die frisse jonge grassprietjes! Het groene veld had opeens een kakikleur in plaats van fris-lente-groen. Dus hebben we het vee nog een veld jonge sappige grassprieten gegeven. Net zoals gisteren waren de koeien en stieren ons dankbaar en kwispelden ze met hun staarten terwijl ze gulzig het sappige gras naar binnen werkten. Op de Lax Chapel Farm hebben we het vee laten staan, wegens nog genoeg eten. De grote varkens moeten morgen verplaatst worden naar een nieuwe schaduwrijke plaats. De kleine varkens hebben we terug naar de stal gebracht, omdat we hun materiaal moesten verplaatsen en de varkens anders in de weg lopen. Na enige tijd hebben we de stal bereikt. Waarna we het onderhoud moesten doen van de tractor, dus moesten we terug naar huis rijden. Ik heb het vettigste werkje mogen doen. De bouten die aan de armen van de tractor zaten, bevetten. Dus werken met een 'greasegun', vergelijkbaar met een siliconepistool, maar dan gevuld met vettig spul. Na enig prustwerk, morsen en vuil worden, werden de armen van de tractor vettig genoeg verklaard. Steve heeft ondertussen de airconditioning gerepareerd, dus mocht ik daarna den tractor vol tanken. Waarna Steve de radiator en dergelijke heeft uitgekuist. Na al dat vettige werk zijn we gaan eten om daarna naar de Lax Chapel Farm te rijden. Ik heb met de grote tractor het hooi dat Steve gesneden had bijeen geharkt, zodat hij het hooi kan balen. Na het harken, hebben we de spullen van de varkens weggesleept, de omheiningen geplaatst en de onkruiden en het hoge gras langs de draden weggesneden. Na heel de rimram te verhuizen, hebben we de varkens naar hun nieuwe wei gebracht. Het naar de wei brengen ging vlotter dan naar de stal gaan deze morgen. Als de varkens verplaatst worden, doen ze dat allemaal te samen en ze blijven meestal dicht bij elkaar. Als je er dan achter loopt zie je al die wiggelende billekes en staartjes best wel grappig om te zien.
Aangezien iemand via de gastenboek een vreemde link geplaatst heeft, waardoor de blog onbereikbaar werd, heb ik deze afgesloten...
Dag 23 (donderdag): De missie is geslaagd! We hebben de kleine varkens in de wei gekregen! JOEPIEE!! De wei stond al enkele dagen klaar om de kleine spruitjes te ontvangen. Door de vele regen die eindelijk uit de lucht gevallen is, moesten we het natte voer uit de voerbakken scheppen. Geloof mij het is geen gemakkelijke opdracht als de varkens zich komen moeien en hun neuzen onder u arm duwen of in u broek of schoenen beginnen bijten. Na het natte voer weg te scheppen, konden de de beestjes naar hartelust eten. We hebben het vee van de Lax Chapel als van de Foresterfarm meer plaats en gras gegeven. Nadien zijn Steve en ik naar een hooiveiling gegaan. Op een grote zanderige parking stonden 13 aanhangwagens met hooi klaar om gekeurd te worden door de kopers. Plotseling rijdt er een klein auto'ke (beetje het type van de Creme glackes) naar de eerste aanhangwagen. Dan begon hij zo rap te babbelen. bijna zingen, de prijzen af te roepen en hup voor ik het wist wast verkocht! Wij zijn naar huis gereden met de kleinste aanhangwagen. Steve zal ergens anders nog hooi moeten vinden... We hebben het hooi gedropt bij de schuur waar Mary-Ann woont en zijn gaan lunchen. Niet veel daarna begon het te regenen en hebben we het hooi "rap" binnen gebracht. De regen was vrij hevig, niet veel later kam er nog donder en bliksem bij te pas. Omdat buiten werken in dat weer bijna onmogelijk was, leek binnen schuilen en droge kleren aandoen een wijze beslissing. Een halfuur daarna scheen de zon weer en zijn we naar de Lax Capel Farm gereden om de toestand van de kleine varkens te checken. 3 kleine deugenieten zijn onder de omheining gekropen. Wat later bleek dat er geen elektriciteit op de omheining stond, vandaar de "ontsnappingen". Omdat er ook veel onkruid stroom wegneemt van de omheining zelf, hebben we de stukken errond moeten weedeaten. Weedeaters zijn te vergelijken met grote mixers, maar dan gelijk een grasmachine, dus een staafgrasmachine??
Dag 24 (vrijdag): De aanhangwagen van de hooiveiling moest teruggebracht worden naar Reedsville, een bijna evenklein dorpje als Kiel. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden. Terwijl Steve de varkens en het vee checkte, heb ik het veld afgereden met de kleine tractor. Daarna zijn we naar de farm van Harvey Work gegaan. Hij is ook diegene die de pigworkshops georganiseerd heeft. Hij heeft op zijn farm, 3 verschillende soorten varkens: Chesterwhites, Tamworth pigs en Large Blacks. De eerste zijn de varkens die wij kennen, de rozige varkens. Harvey en Steve hebben veel met elkaar gepraat. Harvey heeft veel ervaring met bepaalde varkens te kweken. Steve is aan het twijfelen om zijn varkens te kweken met een ander soort. Ik heb ervan genoten om de verschillende varkens te kunnen bekijken. 2 van zijn Chesterwhite zeugen en zijn een van zijn Large Black zeugen, hadden een paar dagen voordien gejongd, dus kleine roze en zwarte varkentjes. Harvey had in aparte stallen nog Tamworthbiggen, die niet meer afhankelijk waren van de mama. Na de 3soorten te kunnen vergelijken van big tot volwassen, zijn de Large Blacks schattig. Hun grote oren zijn dan misschien niet handdig, maar dat maakt hen uniek. De Tamworth biggen zijn zeer schattig als ze klein zijn, de volwassen versie van Harvey vond ik maar niks. In het naar huis rijden zijn we gestopt bij de Foresterfarm om het vee meer plaats te geven, een nieuwe omheining op te zetten en onkruid te plukken. Nooit gedacht dat ik zoveel onkruid uit de wei ging plukken.
Dag 25 (zaterdag): Vandaag is het Farmersmarket, dus Marie was weer weg met de truck. Dat wil zeggen Lynn en Steve konden fietsen... Ondertussen weet ik al ongeveer hoe ik da ding onder controle moet houden. Iets minder afzien en hunkerend denken had ik mijne fiets maar hier. Snelheid halen met diene fiets praktisch onmogelijk, zelfs bij bergaf... Anyway eerste stop Lax Chapel Farm. De stallen van de varkens moesten nog gekuist worden, dus dat hebben we dan meteen gedaan, evenals het water verversen. De zwangere kat lag neer en keek naar ons werk en zag dat het goed was. Ik blijf me afvragen wanneer die ga bevallen, hare buik staat naar mijn mening dik genoeg. De stallen zijn proper, dus moeten we de beestjes gaan bekijken en verzorgen, ale dat doet Steve. Ik heb ondertussen het gras afgereden met de kleine tractor. Nadien zijn we gaan lunchen bij Mary-Ann, om daarna weer op de fiets te springen en naar de Foresterfarm te rijden. Het vee kreeg meer wei en de hun vers stukje voor de dag erna werd afgebakend. Hups terug fietsen dit keer naar de Lax Chapel Farm. Daar heeft Steve gras afgereden om hooi van te maken en ik heb de onkruiden die tussen de pompoenen woekeren geweedeat.
Dag 21(dinsdag): "Butcherday" Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gereden om het vee te verzorgen en verplaatsen. Steve heeft een kar gemaakt zodat hij de drinkbak en de mineralenbak van de dieren gemakkelijker kan verplaatsen. Je moet het nu niet meer meezeulen, maar je moet wel trekpaard spelen. Het vee hebben we vandaag verplaatst naar de andere kant van de weg. het was al een beetje warm, dus zo spectaculair was het niet, geen mini-stromloop. Het meeste werk hebben we moeten doen bij de Lax Chapel Farm. We moesten er eerst voor zorgen dat de grote varkens geen toegang meer hadden tot hun 'tuintje'. Ik had enkel de deuren toegeschoven, maar 3 wroeters hebben zich tussen de deur kunnen duwen om toch buiten te geraken. We hebben de varkens dan weer naar binnen gestuurd en tegoei opgesloten. Nu dat we toch daar waren hebben we hekken moeten plaatsen, zodat de varkens en de koeien gemakkelijker in de vrachtwagen kunnen laden. De stallen van de kleine varkens werden nog eens ontmest. Wat zo'n kleine beestjes produceren van mest is toch ongelooflijk zenne! Nadien hebben we het vee verplaatst van de halfdroge weide waar ze stonden naar de varkenstuin, zodat 3 we ze gemakkelijker kunnen bekijken, selecteren en in de vrachtwagen laden. Eens het vee in de tuin was, moest Steve nog varkens selecteren. Hij heeft 5 varkens gemerkt met een groene streep. Waarna we deze 5 varkens moesten scheiden van de rest van de groep. Na een beetje spelen met de staldeuren werden de varkens van elkaar gescheiden. Steve is van plan de varkens die blijven (de kleintjes en de 5 grote), naar de wei te brengen eens alles achter de rug is. Dus moesten we eerst de weides inorde gaan maken voor de komst van de varkens. Dus enkele keren over en weer rijden met de tractor met voedsel en een voederbak en de weides waren inorde. Na de lunch kreeg Steve een sms'ke van den trucker dat hij vertrok en er in een halfuurtje zou zijn. Wij zijn dan terug naar de Lax Chapel Farm gereden en hebben het vee nog een laatste keer bekeken en de beste 3 geselecteerd. Toen den truck er was hebben we eerst de varkens een met een paar tegelijk ingeladen, waarna er een schot werd geplaatst zodat de varkens en het vee niet in dezelfde laadruimte zouden zitten. Het inladen van de varkens ging zeer vlot. Bij het vee ging het iets minder, maar toch nog vlotter dan ik gedacht had. Als de truck wegreed, hebben we de hekken afgebroken en het overige vee terug naar de weide gebracht. Nadien hebben we de grote varkens naar de wei gebracht, om nadien ook hetzelfde te proberen met de kleine monsterkes. De kleintjes hebben we niet in de weide gekregen. Steve wil ze ook niet pushen en ziet dit als een training. We hebben ze even laten grazen onderaan het heuveltje dat ze normaal op moesten om in de weide te komen. Eigenlijk hadden ze gewoon heen zin om een heuvelke op te lopen. Ze hebben wel de stal van de grotere varkens gekregen, zodat ze toegang hebben tot de 'tuin'. Er lag veel modder daar, dus elk varkentje is der goe ingedoken. VARKEN VOL MODDER + SNELHEID + BOCHT + ONDERGROND IN BETON = ONDERUIT VLIEGEND VARKEN
Dag 22: Vandaag met Mary-Ann naar Marquette gegaan. Marquette is een inuversiteit in Milwaukee. Zij heeft daar gestudeerd in den tijd en heeft daar ook haar man leren kennen. We hebben daar een beetje rondgeneust in de verschillende universiteitsgebouwen. Stukjes tour meegedaan met andere groepen... In het nieuwe gebouw van rechten, moesten we ons laten identificeren vooraleer we konden binnengaan. Daarenboven moesten we zeggen hoe lang we van plan waren in het gebouw te verblijven en kregen we een briefke mee met enkele bezoekersregels. We werden net niet gefouilleerd! Op het domein stond ook een kapel ter ere van Jeanne d'Arc. Mary-Ann vertelt dat er vroeger, toen zij er schoolliep, vele koppels in die kapel trouwden. We hebben nog een paar andere gebouwen en een kerk bezocht, om daarna naar huis te rijden.
Dag 20 (maandag): Vandaag opstaan om 7u, ontbijten, wachten tot Steve er is om dan naar de Lax Chapel Farm te rijden. We hebben de grote varkens even achter de schuur op het gras laten grazen zodat we hun stal konden opkuisen. Nadien kwamen de stallen van de kleine varkens in aanmerkimg. als de varkens in hun opgekuiste stal losgelaten worden, beginnen ze rond te lopen. Zouden ze dan denken: "Oh, let's make an even bigger mess today!" Anyway Steve heeft in de schuur twee katten, ne rosse kater (ne grote flodderaar) en een witte katin, die hoog zwanger is. Ik ben is benieuwd of ik die klein spruitjes nog te zien krijg voor ik vertrek. Het vee op de Lax Chapel Farm moest ook een nieuw stukje weide krijgen en we hebben iets van voorbereidend werk gedaan voor morgen. Morgen komt er een truck die naar de slager rijdt, dus gaan we afscheid nemen van 10 grote varkens en 3 stieren. Na de omheining te plaatsen, zijn we naar de Foresterfarm gereden om ook daar het vee meer plaats te geven. Normaal komen ze altijd achter ons aan gewandeld om dan hun nieuw stukje te plunderen. Dit keer keken ze ons aan van: 'Jullie mogen die heuvel op, maar wij blijven schonekes staan!' Het water werd ververst, de mineralen werden toegevoegd en de schaduw werd voorzien door de bomen. Vandaag zou het tegen de 40graden worden, 't was iets voor de middag, maar het zweet liep al van mijne rug. Steve is van plan een mobiel hutje te maken voor zowel vee als voor varkens, daarenboven wil hij ook een soort van koelingssysteem ontwikkelen/ontwerpen voor de varkens wanneer ze op de wei staan. Dus in de namiddag hebben we een paar dingen uitgeprobeerd, niet alles had het gewenste resultaat dus moet er verder over nagedacht worden. In de werkplaats ligt zoveel rommel en machines die herstelt moeten worden, dat er tijd te kort is. Steve wil mij zoveel mogelijk laten doen, dus het volgende op het lijstje: lassen. Hij heeft een ijzeren hek, waarvan sommige draden losgekomen zijn of scheef hangen. Steve is duidelijk iemand die niets kan weggooien dat heeeeel misschien nog bruikbaar is. Het doel was dus het hek te repareren. Na een paar pogingen heb ik da spel iets of wat onder controle en lukt het redelijk om die dingen schoon aaneen te lassen.
Vandaag was weer een normaal uur. Marie staat elke zaterdag met hun vlees op de farmersmarket. Zij heeft de pickuptruck nodig om de tent en het vlees te vervoeren. Dus zijn Steve en ik met de fiets gegaan. Hij op ne koersfiets en ik op ne mountainbike waarvan de vittessen zelfs niet aangeduid staan. Erg goed rijdt dat ding niet, maja beter da dan niks. We zijn eerst naat de Lax Chapel Farm gegaan om de varkensstalop te kuisen en het vee te verplaatsen. Nadien zijn we naar de Foresterfarm gereden. Nu plat is het lanschap niet, maar op een fiets met 'crappy' vittessen was het een tochtje om U tegen te zeggen! Anyway uitgedroogt en bezweet hebben we het vee ginder een nieuw stuk halfdroog gras gegeven, voor sappig gras gaat het veel meer moeten regenen. Na een kort hydrateermoment kon de helse weg terug naar huis beginnen. In de namiddag hebben we niet veel gedaan. Het was te warm om buiten te komen. We hebben dan pizza gegeten bij Mary-Ann en daarna ben ik gaan slapen.
Dag 19(zondag): Vandaag voorspelt het weer weer veel hitte. Vandaar dat we vroeger moesten opstaan om de varkens terug in de schuur te laten. De stallen moesten dan uiteraard eerst gekuist worden, want kleine varkens maken ook ne mesthoop! Als alles geregeld is, gaan we het vee ginder een nieuw stukje gras geven. Daarna rijden we naar de Foresterfarm om het vee te verplaatsen en hun meer mineralen te geven. In de namiddag zijn we naar het Maritiem museum van Manitowoc gegaan. Daar lag de USS Cobia, een duikboot die meevocht in WO II. Ik moet zeggen de films laten zo een duikboot veel groter uitschijnen dan het werkelijk is. Alle knopkes en hendeltjes die daar te zien zijn en de kliene ruimtes...respect voor die vele mariniers die daar opgepropt zaten dagen aan een stuk! De gids had een nogal turbospraakgebrek en het ging zo snel dat je je afvroeg of hij wel ademde tussendoor. Blijkbaar dronken de mariniers aan boord van de duikboot in den tijd een cocktail van torpedobenzine, wat eigenlijk grotendeels uit gedestilleerde alcohol bestond. In het museum zelf kon je vele modellen bezichtigen van boten die daar ook gemaakt werden. Er stond in een van de ruimtes ook een model van een Japans passagiersschip dat een route had van ergens in Japan naar Amerika. Het schip was bekend om zijn grote en luxe aan boord en werd daarom The Queen of the Pacific genoemd. Tijdens WO II werd het schip omgebouwd tot een ziekenhuisschip. Het schip werd ook niet aangevallen door de US omdat het geen wapens aan boord had en dus ongevaarlijk was. Uitleg van een Amerikaanse papa aan zijn zoon: "Well son, this is a Japenese ship that was blown to pieces by the Us Army." En zo wordt geschiendeis herschreven... Nadien zijn we naar huis gereden en op weg daarheen zijn we gestopt voor een ijsje.
Toen de kleine varkens in hun nieuwe wei werden losgelaten, waren er 5 varkens meteen onder de wagens gaan liggen. De anderen kwamen vrijwel meteen naar het water. De 5 varkens hebben we nadien natgemaakt onder de wagen, omdat ze echt aant afzien waren van de warmte. De grote varkens kregen ook een nieuwe plaats. 
Al goe da we dan terug zijn gekomen!
Dus plukken die handel! Na de bloemen vakundig te verwijderen, zijn we naar de andere boerderij gegaan om de beestjes te checken. Vandaag was het de beurt aan de grote varkens om naar een andere locatie te gaan. We hebben eerst de omheining geplaatst en daarna de beesten naar hun nieuw plekje te brengen. Steve heeft dan de spullen, voederbak en waterbakken nar het veld gebracht. Aangezien het maar 5 grote varkens zijn, kon het geen kwaad dat de varkens in de zelfde wei waren. Ze waren toch bezig met het verkennen van hun nieuwe gebied en als ze inde nabijheid van de tractor waren liepen ze weg. 
Spijtig dat zo'n weedeater geen grotere tank heeft, dan had ik zeker meer rijen gedaan.
best wel grappig om te zien.
