Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Luxor
Because there's no place like home! :)
23-01-2012
Egyptische hersenknronkels...
Wel, gisteren heb ik heel wat zitten nadenken. Of me misschien beter dingen zitten afvragen. Ik had wat zitten mailen met Amina om te vragen hoe het ging met haar. Ze zei dat met haar alles goed gaat, maar dat de bezetting van het hotel momenteel maar 20% bedraagt. Wat weinig is. Er zijn nog geen ontslagen gevallen op het eiland, maar ik vrees dat dit ook hier niet zal uitblijven. Tegen dat de zomer - het laagseizoen - eraan komt moet men een buffer hebben kunnen opbouwen, maar aangezien er nu zo weinig toeristen zijn gaat dat niet. Het zijn vooral mensen die weten dat Luxor veilig is die terugkeren. Vooral de mensen dus die jaarlijks of meerdere keren per jaar naar het eiland reizen.
Heel veel mensen zitten zonder werk. Door alles wat er gaande is, zijn er amper nog toeristen die Egypte op hun reisbestemming zetten. En dat is zo jammer voor alle mensen die rechtstreeks of onrechtstreeks afhankelijk zijn van de inkomsten daaruit. Net zoveel mensen komen zonder werk te zitten, maar nieuwe jobs zijn er nergens. Tegelijkertijd blijven de kosten voor deze gezinnen wel verder gaan. Ze moeten hun flat betalen, een auto betalen, eten betalen, ... En in Egypte bestaat er niet zoiets als een werkloosheidsuitkering. Dus wie geen werk heeft, heeft GEEN geld. Dat is ondertussen ondermeer het geval voor Ahmed. Hij is ontslagen omdat er onvoldoende werk was, maar kan nergens aan een nieuwe job geraken. Hij moet zijn flat betalen, moet meehelpen voorzien in het levensonderhoud van zijn familie, ... Maar dat gaat niet. e oplossing daarvoor is dat de regering deze mensen in de gevangenis dropt en ze daar onderbetaald laat werken tot de schulden betaald zijn. Je kan zeggen; waarom vereffen jij het niet? Wel, dat heb ik overwogen. Echt waar, niemand wil z'n geliefde naar de gevangenis sturen, maar langs de ene kant is de schuldenberg ZO groot, dat ik er echt niet bij kan, en langs de andere kant brengt het zoveel vragen met zich mee. Als ik het doe, maak ik ze afhankelijk van mij! Ze zullen altijd verwachten dat ik zomaar geld geef, of iedereen zomaar uit de brand kan helpen. Wel, sorry, maar dat kan ik echt niet maken. En Wat als de schulden dan effectief betaald zijn? Wel, dan begint het verhaal terug van voorafaan. Zolang er geen werkgelegenheid is, zullen heel veel gezinnen en families het zwaar te verduren krijgen. Dat begrijp ik. Maar ik kan hen niet allemaal helpen. Elke keer als ik 'naar huis ga', ga ik met een koffer gevuld met spullen die ik daar terug achterlaat. Dingen die ze nodig hebben, zoals een boekentasje of wat kommetjes of een balpen, wat papier, en voor de kids neem ik speelgoed, schoentjes, haarspeldjes, ... mee. En hoe groot mijn hart ook is terwijl ik al deze spullen verzamel, het doet pijn als je aankomt dat ze er zitten op te 'wachten' tot ze iets krijgen. Het is niet meer die ware vorm van VRIENDSCHAP. Ze willen bevriend zijn met Westerse mensen om er beter van te worden.
Zo stel ik me voor hoe gek het zou zijn als ik de straat binnenwandel van de flat. De gekke buurvrouw zal vragen waar haar BH's zijn die ze wou. De andere zal vagen naar haar schoenen, dan nog wel in het zwart die ze wou nadat ze mijn witte schoenen had gezien. Dat maakt het voor mij nu heel confronterend en lastig om te gaan. Ten eerste om een lege flat aan te treffen en ten tweede om al deze mensen die grote geschenken verwachten, maar niet kunnen zien dat ik ook moet sparen om mijn vliegticket te kunnen boeken.
Natuurlijk wil ik iedereen ZO graag terug zien. Maar ik vraag me af op welke basis deze vriendschappen nog gebaseerd zijn. Het lijkt wel hoe slechter het daar gaat met toerisme en economie, hoe meer ze gaan vasthangen aan de westerse relaties die ze hebben, zonder daar verder bij stil te staan. Dat Egypte nog 100 jaar achter loopt is een feit, maar ja, ach, ik heb het er even heel lastig mee. Vooral het feit te weten hoe graag ik iedereen zie, hoe anders zij kunnen worden door wat er gaande is. Dan denk ik nog zo graag terug aan mijn laatste reis in November. Voor Nadya had ik niets meegebracht, Niets. Ik hoorde wel dat ze graag een pizza wou en dan ben ik die voor haar gaan kopen. Ze was door het dolle heen, de pizza werd bij wijze van spreken in 100 stukken gesneden en met iedereen gedeeld. ze was ZO blij. Dat was nog oprecht. ! :)
Volgens mij, als ik terugga, lijkt het met goed even tot rust te komen. De situatie onder ogen te zien, en ik ga naar het weeshuis! Daar ben ik nu heel zeker van. Ze hebben handen te kort om voor de baby's en de kindjes in het weeshuis te zorgen. Wel, een kind kan nog onvoorwaardelijk liefhebben, dan deel ik mijn liefde ook heel graag met hen, door babymelk en kleertjes en speelgoed te kopen, en door de baby's vast te houden, te voeden, te verzorgen.
Wat de rest brengt weet ik niet, weet niemand. Maar dat dit nu even 'uit' mijn hoofd is geeft ruimte en plaats voor nieuwe antwoorden! :)
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
23-01-2012 om 09:36
geschreven door
15-11-2011
Gisteren in de dansles moest ik ineens zo hard aan hem denken. Ik vroeg me af hoe het ging met hem.. En alsof ik nog niet ongerust genoeg was bleef ik onderweg naar huis piekeren. Zo ook besefte ik dat er een dag komt waarop we weer afscheid moeten nemen (of misschien is die dag al voorbij) zonder dat we elkaar ooit terug zien, omdat een van beiden iets overkomt. Ik moest daar nu gewoon zo hard aan denken..
Onlangs klaagde iemand tegen mij dat ze op zondag naast haar vriend hoort wakker te worden, dat ze dat wil. En toen dacht ik bij mezelf, ja, ik ben ook graag eens bij mijn vriend, enig verschil is dat jij jouw vriend 52 weken op een jaar ziet, en ik maar 4.
Na veel gepieker en tranen onderweg besloot ik te bellen als ik thuiskwam.. Nog steeds niet veel beterschap, integendeel. Zijn stem klonk bibberig en hees. Ik probeerde de tranen in mijn ogen zo goed mogelijk te verbergen, maar plots brak zijn hart en zei hij; 'Habibi, please stop crying, I just can not handle to hear to cry like this right now.' Hij klinkt ZO ziek.. Hij heeft wellicht koorts ook.
Hoe oneerlijk is het niet te weten dat zoveel mensen elke dag moeten sterven omdat ze geen gezondheidszorg hebben of omdat ze die niet kunnen betalen?
We hebben niet lang gebeld, maar een minuutje of twee. We hebben afgesloten met dat we van elkaar houden, elkaar missen en we hebben elkaar beloofd sterk te zijn en vol te houden..
I love him! :')
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
15-11-2011 om 05:09
geschreven door
14-11-2011
Een zieke habibi...
Gisteren toen ik hem belde wou ik weten hoe het was, maar hij klonk nog steeds niet erg 'gezond'. Een man is een man, maar hij heeft er precies toch goed van! :S Hij zei zelfs dat hij van de papieren zakdoekjes al overgeschakeld was op rollen toiletpapier, waarvan hij er al 1 verslonden heeft. Z'n neus ziet dan ook helemaal rood van het snuiten! :(
Daarnet besloot ik dus terug te bellen, in de hoop dat het vandaag beter zou gaan. Ik heb wel 17 keer moeten bellen voor hij uiteindelijk opnam.. En hij klonk NOG zieker dan gisteren... Ocharme... Het duurde altijd zolang voor hij doorhad wat ik vroeg en er antwoord kwam...
Ik wou inderdaad dat ik bij hem was om hem in zijn bed te steken en voor hem te zorgen!! Morgen bel ik terug. Ik duim zo hard dat het beter gaat!
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
14-11-2011 om 18:02
geschreven door
13-11-2011
Gisteren heb ik uiteindelijk toch nog een pay-safe-card kunnen halen en natuurlijk duurde het geen 5 minuten vooraleer ik aan het bellen was! Ocharme, mijn ventje is ziek. Een serieuze verkoudheid. Waarschijnlijk van toen hij naar Hurghada is gegaan, want hij had enkel een T-shirtje aan maar geen rekening mee gehouden dat het in Hurghada veel kouder is dan in Luxor.
We hebben elkaar later ook nog even gesproken op Skype.. Zo stom om zo ver te zijn terwijl ik hem zo graag in zijn bed wil steken met een dekentje en een warme thee. Maar goed, zo gaat dat met heel lange afstandsrelaties. Gelukkig kan ik hem af en toe bellen! :) Zo weet ik precies hoe het met hem gaat! :)
We love each other. En we missen elkaar om het meest. Love is beautiful, isn't it?! :)
Fijne dag allemaal vandaag!
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
13-11-2011 om 06:58
geschreven door
12-11-2011
Een heel klein beetje zielig voel ik me nu... Zucht. Vanmorgen ben ik naar de winkel gegaan, met in mijn hoofd een klein boodschappenlijstje. Het ergste kwam pas toen ik terug thuis was.
Wat ik moest meenemen heb ik natuurlijk niet gekocht; in de plaats daarvan zal ik alleen maar Egypte-getinte producten. Ahmed zijn favoriete thee, rijst, ajuin, tomaten, komkommers, 4 soorten kaas (waarvan geen één dezelfde smaakt), Nestlé water, ...
Blijkbaar zit in nog met mijn hoofd in de wolken... Maar ik vind dat dat nog even mag, en in de plaats van zielig is het misschien gewoon best grappig! ;)
De krantenwinkel was dicht vanmorgen dus ga ik vanmiddag een Pay-safe-card halen!! :) En ondertussen heb ik voor hem ook een Skype-account gemaakt en werkt mijn webcam! :) Life can be good!
Alles is mooier als het door liefde is aangeraakt! ;)
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
12-11-2011 om 14:15
geschreven door
Gisteravond was lastig om in slaap te vallen.. Ik was heel laat opgebleven omdat ik hoopte misschien nog een kans te hebben hem online even te zien. En ja, heel even hebben we gechat. Niet lang, want de verbinding verbrak.
Ondanks het feit dat ik heel moe was geraakte ik niet in slaap. Ik moest zo hard denken aan hem en hoe hij zoveel moeite deed om de ELKE dag een verhaaltje te vertellen voor ik in slaap viel. Hij zei; kom habibi; ik zal je een verhaaltje vertellen over Johahy. En elke keer zei ik; Gooooh, niet weer. Maar eigenlijk waren ze stuk voor stuk best leuk, moest ik dan ook nog van 1 het einde gehoord hebben! :')
Wat een lieve man is hij..
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
12-11-2011 om 10:25
geschreven door
11-11-2011
Hij zei me; 'Stuur me een sms als je online kan zijn'. Dat deed ik en stuurde er ook bij dat hij zich vooral niet schuldig moest voelen als het niet onmiddellijk ging. Ik kreeg als antwoord dat hij onderweg is naar Hurghada. Om eerlijk te zijn had ik niets anders verwacht, maar langs de andere kant is hij weg uit zijn 'vertrouwde' omgeving, en daar heb ik het altijd zo moeilijk mee. Hij gaat zijn spullen vast ophalen, misschien bij vrienden gaan, misschien met zijn baas gaan praten, misschien ander werk zoeken..
Hij wou zo graag weg uit de flat omdat hij het zo lastig had om de stilte te confronteren.
Gisteren mijn laatste Skype krediet met hem opgebeld.. Aaaargh. Waarom zijn ook krantenwinkels hier dicht vandaag?? Dat is het eerste dat ik morgenochtend doe!! :)
Of hoe liefde ook zo confronterend en hard kan zijn soms.. ;) <3 <3 <3
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
11-11-2011 om 15:44
geschreven door
Hier zit ik dan.. Op de luchthaven, aan Gate 1. Nog 1uur en
10 minuten voor we boarden. Aangezien ik net het schitterende nieuws gekregen
heb dat ik op de laatste rij zit (waar haast geen plaats is) besluit ik de
batterij van mijn pc hier alvast de gebruiken! ;) Ik kan ze trouwens nog
opladen ook. Of niet.. Bedenk me net dat de lader in mijn valies zit.
Vanmorgen hoorde ik Boussy aan de deur dus liet ik haar
binnen voor de laatste keer. Ze was weer heel aanhankelijk en hongerig! ;)
Tegen dat ik alles gepakt had vroeg Ahmed of ik niet nog even in de zetel bij
hem wou gaan zitten. Uiteraard! :) We hebben samen nog naar Around the world in
80 days gekeken, die was toevallig op tv en ik wou me niet focussen op de tijd.
Die ging veel te snel en zo tergend traag tegelijk.
Zo werd het 12 uur en hoorden we Hamada stoppen met de
wagen. De hele morgen al liep er af en toe een traan over mijn wangen, maar
Ahmed was hard voor me. Be strong and stop crying. Zo gezegd, maar die kraan
gaat vanbinnen helaas niet op commando dicht. Hoewel ik wist hoeveel pijn het
hem doet mij te zien huilen. We namen mijn spullen en brachten ze naar de auto.
Shaaima heb ik helaas niet meer gezien, ze hadden besloten
langer in Aswan te blijven. Rahma en Fatma kwamen van om de hoek gelopen, recht
in mijn armen. Gallas Evelien, gallas. Dikke knuffels en kusjes later kreeg
ik van Rahma een hele stapel zakdoekjes! (Waar ik er nu eentje van vol snuit)
Ze zwaaiden nog lang na, maar ik kon niet blijven kijken Eens traat verder
stopten we voor Nadya. Ook zij begon te huilen van zodra ze ons zag. Ik stapte
uit en we gaven elkaar nog een dikke knuffel. Ze bracht me terug naar de auto
en zei dat ik moest gaan. Maar dat ik snel moest terugkeren!
In de auto heeft Ahmed me nog heel veel gezegd: stop met
huilen! Je bent in Egypte. Hier huil je niet op de straat. Enkel als er iemand
overleden is. Hoewel ik mezelf nu diep vanbinnen ook een beetje voel sterven
van verdriet.
We dronken nog een koffie op de luchthaven en dan moest ik
wel doorgaan. We hebben elkaar zo hard vastgehouden, zo hard in elkanders hand
geknepen. Maar dat bracht niet de oplossing die we beiden wouden. Toen ik
ingecheckt was en doorliep naar de paspoortcontrole heb ik nog 1 keer gekeken.
Dan ben ik verder gegaan. I know you are strong, hold on.
In mijn handbagage zit mijn darbouka en fototoestel, een
serieus gewichtje. Ze wogen het en zagen dat het teveel was, maar ik had nog 2
kg over in mijn bagage dus was het ok. Heb ook ingecheckt in het Arabisch en
met mijn nieuwe MOMO kleedje lijkt het ook wel een beetje of ik Egyptisch ben.
Nu zit ik aan de gate. En jongens.. Hoe zeer ik wou dat we
al 8 uur verder waren. Ik kijk niet uit naar de vlucht. Helemaal niet, maar I
just have to deal with it.
Er is een tijd dat mensen komen en er is een tijd dat mensen
gaan. Vorige week kwam ik, nu is het tijd om te gaan. Dat weet ik. Dat weet ik
heel goed. Alleen mijn hart heeft soms zo een moeite dit te begrijpen
Ahmed zei tegen me; Habibi, ik heb vannacht amper geslapen,
ik heb zo lang zitten denken in de zetel. Zo lang. Ik weet geen einde of begin.
Straks ben je weg en zal in deze flat een trieste stilte hangen zonder jou. De
buren zullen aan het raam staan roepen, maar je zal niet gaan, boussy zal eten
komen vragen en aandacht, maar je zal het niet kunnen geven. (En dan mag ik
niet huilen!!) Ik denk dat ik vandaag naar Hurghada vertrek. Ik ga mijn spullen
ophalen (hij is net ontslagen omdat er geen werk is) of misschien blijf ik daar
wel even. Misschien kom ik terug naar Luxor en ga ik bij een vriend logeren
Ik hoop maar dat hij snel een nieuwe job vind.
Ondanks het feit dat vandaag een harde dag is en morgen
hoogstwaarschijnlijk ook nog en de dagen nadien zal het gemis er natuurlijk ook
nog zijn. Maar mensen willen dat je je daarover zet. Dat zal ik doen, op mijn
tijd. Dus ondanks dit alles ben ik natuurlijk ook heel blij en dankbaar voor
alles wat me terug te wachten staat!
Straks zie ik mijn lieve broer en papa terug, morgen kan ik
fotos maken, misschien breng ik mijn sjaal voor mama wel tot bij haar, ik kan
mijn choreo voor Duisbrug afwerken en een oplossing voor ons kostuums zoeken,
ik kijk uit naar de les, maandag bij Famke! De les op woensdag, dat is echt een
leuke klas en ik ben zo benieuwd om iedereen zijn fotos terug te zien! :) Dit
weekend ga ik ook al weer naar Eindhoven. Dus heel veel tijd heb ik sowieso
niet om te lang stil te staan. Maar heel even mag nog wel! :)
Ik ben ook heel benieuwd om jullie verhalen te horen.
Sandra; hoe je examen was, natuurlijk heb ik voor je geduimd! Veerle; hoe je
lessen waren. Broer, hoe je test was. Tania; hoe jij het stelt, ik denk aan je.
Dingen die in België gebeurt zijn,
Ondertussen is het nog steeds maar half 2. Ondanks het feit
dat het nog een dik half uur is, sluit ik mijn pc toch al af, ga ik nog eens
naar het toilet denk ik, een beetje lezen, En een pijnstillertje nemen
terwijl ik mezelf beloof zo weinig mogelijk te wenen! ;)
En terwijl ik aan dit stukje begin is het half vijf
Belgische tijd. Toen ik vertrok op de luchthaven in Luxor, had ik het geluk een
zeer vriendelijke man te mogen ontmoeten. We hebben wat gepraat in het
Arabisch(! Het begint leuk te worden) en hij heeft me geholpen met dragen! :)
De verrassing was dat we een tussenvlucht hadden op Sharm-El-Sjeik. Dat stond nergens
op mijn ticket of documenten vermeld, maar goed, ik wist het nu dan toch. Ik
vond het al zo raar dat ik noch op de heen, nog op de terugvlucht geen
tussenlanding zou hebben.
We waren snel in Sharm-El-Sjeik. Daar moesten we wel even
uit het vliegtuig omdat er moest getankt worden en schoongemaakt. We werden
naar het luchthavengebouw gebracht en kregen een transit-kaartje. We bleven er
niet zo lang hoor eigenlijk, dan weer het hele circus op die bus en terug naar
het vliegtuig. Het voordeel is; het is een lange vlucht van net iets minder dan
5 uur dus daarom moet de achterste rij vrij blijven voor het cabinepersoneel.
Yes! Ik heb een ander plaatsje gekregen en zit nu maar op rij 27! ;) Kan ik op
zijn minst mijn laptop opendoen, wat verder schrijven en vooral naar mijn
filmpje kijken! :) Zo ben ik even weg van al de anderen hier op het vliegtuig.
Tijdens onze transit belde ik vlug nog even naar Ahmed. Hij
was al terug op de flat. Maar zei dat het daar leeg was. We missen elkaar al
zo hard. :( Maar ja, dat komt wel terug goed!!
Ik was heel blij nog even zijn stem gehoord te hebben, en als het lukt
bel ik hem deze avond op om te zeggen dat ik goed aangekomen ben, daar zit hij
altijd op te wachten. Elke terugreis duurt lang voor mij, maar ik ben er zeker
van dat dat voor hem ook geldt.
Het duurde langer dan voorzien voor we konden opstijgen
omdat er heel veel vliegtuigen aan het landen waren. Met een vertraging van 15
minuten zijn we dan toch vertrokken. Ik wou wat slapen, maar kreeg ijskoud. Heb
nu mijn dikke trui en sjaal aangetrokken en begin op temperatuur te komen. Ik
vraag me af wat voor weer het in België is.. Een open hemel hoorde ik daarnet
en 12°C.. Het verschil zal weer groot zijn vrees ik! Kan misschien ineens mijn
skipak aandoen.
Ondertussen krijg ik toch weer mijn klopje en ga ik
misschien toch een poging doen om een beetje te slapen.. Of eventjes mijn ogen
dicht te doen. Straks ben ik in België en is dit voorlopig de laatste update..
Niets is ooit zo triest als diegene van wie je houdt te moeten achterlaten. Het moet nu rond 20 à 20u30. Wat maximum nog 40 minuten vlucht kan zijn. Geslapen heb ik nog niet, geweend had ik nog niet, tot nu. Al de hele tijd was ik trots over hoe sterk ik me heb gehouden. En nu lijk ik hopeloos verloren. Er gaat zoveel om in mijn hoofd en al die mooie momenten van de afgelopen week flitsen nog eens aan me voorbij. Ahmed zei vanmorgen nog hoe mooi hij me vond in mijn nieuwe jurk. God weet hoelang we elkaar nu weer moeten missen en wat er intussen met ons gebeurt. Ik weet best wel dat ik vertrouwen moet hebben, maar dat is niet altijd evident. Zeker niet op een dag als deze als je na een week intens samenzijn moet afscheid nemen voor onbepaalde tijd. Natuurlijk gaat het wel weer beter met me. Het verschil voelt 'gewoon' even als een SHOCK en vooral ZO eenzaam, al heb ik de liefste mensen rond mij. Er bestaat vast wel een plaats voor hoop en liefde, een plaats waar we op een dag gewoon samen zijn. Een plaats misschien waar verdriet niet altijd zo hard moet zijn...
Nu ben ik vooral wat teleurgesteld in mezelf. Ik dacht dat ik sterker was. Maar moet dat dan? Je altijd sterk houden? Kijk, wij houden van elkaar en van mij mag de hele wereld dat ook weten. En bij houden van hoort ook verdriet. Een hart is niet gemaakt om opgesloten en alleen te zijn, maar om liefde te delen, en de pijn van het gemis neem ik er dan ook wel bij. Omdat ik er rotsvast van overtuigd ben dat we elkaar snel terug zien. En dat we geloof, hoop en liefde kunnen delen. Aangekomen op BE grond. Inshallah..
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
11-11-2011 om 00:00
geschreven door
09-11-2011
Dag lieve lezertjes
Geen idee wanneer ik dit kan posten, want er is geen
internet. Maar ik wou het toch al schrijven, anders gaat het er zeker niet meer
van komen! ;)
We zouden vandaag met de moto ons eten gaan halen.. Maar
Mahmoud was ons te slim af en vertrok net voor ons. Dus konden we weer lopen..
Aargh. 1u15 enkel. Dan 1 wachten tegen dat het klaar was en dan terugkomen? Ik
had het gehad! Mijn voeten konden echt niet meer. Terwijl we aan het wachten
waren zijn we nog iets gaan drinken. Vlak naast de Nijl! :) Hamada heeft ons
uiteindelijk teruggebracht en we hadden onze lunch vandaag om 15 uur!
Ahmed ging naar de barber deze namiddag en ondertussen lag
ik met mijn voetjes omhoog! Mijn ene voet is echt bloot vlees aan de onderkant!
Ieuw! En dan lekker in al dat stof hier! Jammie!
Na dat hij al een uurtje weg was besloot ik mijn valies wat
te beginnen pakken, ik wou niet dat hij het al zag, ondanks dat we beiden heel
goed weten waar we aan toe zijn. Dan nam ik een douche en tegen dat ik klaar
was, was hij terug. Hij douchte ook snel en dan zijn we vertrokken met de moto
deze keer! We waren onderweg naar Karnak, naar het Alladin cafe, als hij plots
van idee veranderde. Hij belde Hamada en we gingen bij hem langs, hij stond
dicht bij het station. Hamada had 2 vrienden/klanten in zijn taxi en toch wou
Ahmed wisselen, hij vond de auto beter om naar Karnak te gaan. Maar dat Hamada
dan met die twee andere mannen op zijn kleine moto moest kruipen Het was
eigenlijk best hilarisch!
In karnak dronk ik een chocomelkske ;) Er was heel veel volk
want er was een trouw.! Met vuurwerk, een hele band (!!!) met live muziek
Aaaaaarh en al mijn favoriete ritmes speelden ze! :) Op onze terugweg moesten
we gaan tanken. Zo gezegd, zo gedaan?! NOT! Nergens was er nog benzine, kom dat
tegen. En we stonden heel hard in het rood :D Overal zeiden ze; morgen in de
namiddag zal er zijn. Aan elk station stonden PAKKEN mensen te drummen voor de
laatste druppels. Ondertussen had Mahmoud nu naar ons gebeld voor te zeggen dat
er een truck aan het lossen was bij het dichtstbijzijnde station, dus Ahmed is
naar daar en staat als eerste in het rijtje om er te kunnen krijgen! Anders kan
ik morgen niet naar BE terug komen he! Want tot aan de luchthaven geraken we
niet meer :D
En passant zijn we nog gestopt bij MOMO! Eindelijk! Weer
heel mooie kleurrijke dingen gezien, maar net zoals de vorige keer wist ik
precies wat ik wou. De verkoopster kleedde me aan, bekeek het spiegelbeeld, zag
dat het goed was, pakte in en hup, klaar was kees! :) Natuurlijk is het weer zo
een lang kleed. Heb wel getwijfeld, omdat ik dat niet altijd durf aandoen. Mijn
broer is altijd de eerste; amaaaai, zo chique, zeker een galabal? Euhm Nee,
eigenlijk is dit dagelijkse kledij. En vanaf nu Trek ik het mij niet aan, en
als ik goesting heb om ze aan te doen, dan ga ik dat zeker doen! :)
Toen we terugkwamen begon die ene buurvrouw weer. Jongens,
dat is pas een zotte! Die wil mijn BH! Jongens. Je maakt hier echt vanalles mee.
Ze trok zelfs echt mijn kleedje weg om te zien wat voor een het was. Ahmed kon
daar natuurlijk veel minder hard mee lachen. Ik wou nog zeggen dat het de
laatste keer was dat ik de hele groep zou zien, maar ze luisterden niet,
jammer.
Eens boven heb ik toch een beetje moeten wenen Ik weet dat
Ahmed dat niet wil, maar ik kon me niet meer houden. Ik mag er niet aan denken
hoe zeer ik iedereen weer moet missen.
We hebben elkaar deze week zoveel gezegd hoeveel we echt van
elkaar houden. Hopelijk genoeg voor elke keer of elk moment dat we elkaar
moeten missen
Na bijna 7 jaar zouden we er bijna aan gewoon moeten zijn,
maar dat is het niet. Het lijkt zelfs elke keer moeilijker te worden Afscheid nemen is zowat het moeilijkste elke keer opnieuw. En zeker omdat hier altijd meer mensen zijn waar ik ga van houden.Eens zij beginnen te huilen, loopt het bij mij ook over hoor..Hoewel ik zo dankbaar ben.. Het lijkt alsof ik hier weken geweest ben. Niet zomaar 7 dagen.
Lieve Tania, ik heb al veel aan je gedacht vandaag, en
morgen nog meer! Dikke knuffel en veel sterkte!!!!!!! Ik denk aan je! Love you!
Habibi, bedankt voor het liedje! :) x
Ik moet niet vertellen wat er nu allemaal in mijn hoofd spookt! :')
Dikke kus en knuffel voor jullie allemaal!
Bedankt om zo dicht bij me te zijn. Misschien post ik
morgenvroeg nog iets..
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
09-11-2011 om 23:17
geschreven door
Goede morgen!!
Om eens iets anders te zijn was er geen internet gisteren en
vanmorgen ook niet.
Wat ik gisteren nog moest vertellen:
-
s avonds was er een trouw en alle genodigden
werden naar het feest gebracht met een calesh. Je kan je dan wel al voorstellen
dat dat er heel wat waren! Zo een rij jongens! :) Ahmed zijn neef zat er ook
bij met zijn calesh.
-
We zijn Asma ook nog tegengekomen, dat was meer
overdag. Ik had haar herkend terwijl Ahmed volledig afgeleid was door iets anders.
Ze zei dan ook dat ze het erg vond dat ik hen wel herkend had en hij niet, maar
ik heb gezegd dat hij ook effectief naar iets anders aan het kijken was, dat
was ook zo.
-
En! Onze trouwplannen zijn aangepast! :) Na die
caleshen rij van gisteren ben ik wel verkocht en denk ik dat dit wel leuk is
voor de gasten. De gastenlijst is ook iets uitgebreider geworden, waaronder
enkele lezertjes van jullie hier! ;)
Yamilla, ik zag vanmorgen je sms. Ahmed was gisteravond nog
even weg en had daarom blijkbaar gestuurd. :D Er was niet eens internet! LOL.
Ik heb me wel afgevraagd hoe het geweest zou zijn je eerste les!
Toen hij dan inderdaad weg was ben ik met Boussy in de zetel
in slaap gevallen! ;)
Gisteren hebben Ahmed en ik nog zot zitten doen! :DD Elk om
beurt op de darbouka of de zills! Het heeft vooral veel lachplezier opgewekt!
:)
Ik wou ook nog het vel afknippen van zo een van die
superblaren omdat ze was opengegaan. En toen kwam de verrassing. Ik heb me
gewoon blaar over blaar over blaar gelopen! :S 3 in 1 om het zo te zeggen. Heb gisterenavond dan
terug wat met mijn voetjes omhoog gelegen en voelde me een oud vrouwtje. Maar
slecht was het niet! Op tv de grootste buikdanssterren en in de keuken mijn
liefje die voor mij aan het koken was. Wat wil een mens nog meer, buiten zere
voeten dan?! ;)
Mama, voor jou heb ik de perfecte sjaal gevonden. De stof
die je zo graag hebt en de kleur?! Dat moet ik niet vertellen zeker? Ahmed wil
u paarse keuken wel eens zien! :) Hoewel het wel niet makkelijk kiezen was voor je!
Anja en Yamilla, bedankt voor jullie reacties! :) Mja... Ik geniet nog van vandaag en morgen hoor! ;)
Habibi, wil jij een sms sturen aan mijn broer voor te vragen of hij the call van regina spektor via itunes wil downloaden en via mail naar me wil sturen? Mijn smsjes komen niet aan en blijkbaar heeft hij het gemist op de blog ;) Heb een filmpje gemaakt voor mijn habibi. En zou het graag afwerken met muziek, dan kan ik het net voor ik vertrek nog posten ook! :) Laat je weten hoe het was op de les???
Ahmed is bij Mahmoud voor de sleutels van de moto! ;) Tot straks!
'Een vrouw zonder buik is als een hemel zonder sterren' (Arabisch spreekwoord)
