Ik ben Pieter , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piet Luizenfluit.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 10/02/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Squash.
Piet @ School
23-11-2010
Mijn Eigen Gevecht
23 November 2010, 4 dagen na datum en het wordt erger met de dag. Tussen Lilly en Cristophe is het menens, ze zijn niet van elkaar te scheiden en Lilly gunt me zelfs geen glimlach. Ik probeer me er over te zetten, maar voorlopig zonder succes. Elke keer ik ze samen zie maak ik mezelf wijs dat het me niets doet en doe alsof ik ze niet eens gezien heb, maar ik ben een slechte leugenaar. Ik kom mezelf voortdurend tegen en dat doet pijn, want hoezeer ik de schuld niet in mijn eigen schoenen probeer te schuiven, kom ik uiteindelijk toch terug bij mezelf terecht. Ik had hem nooit moeten slagen, dan had ik nu misschien nog enig contact gehad met Lilly.
Als ik van school naar huis wandel kom ik langs een treinspoor en moet ik het kanaal over. Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat, moest ik het ooit doen, ik voor het treinspoor zou gaan. Het duurt maar enkele seconden maakte ik mezelf wijs, terwijl het kanaal veel langer zou duren. Ik werd misselijk als de gedachte nog maar bij me opkwam maar ik dacht er wel aan, en dat is zeer confronterend. Ik had het gevoel in een stripverhaal te zijn, waar je een duivel en een engel hebt die je, in je hoofd, proberen te overtuigen. Als ik mijn duivel zou volgen had ik dit niet meer geschreven, maar dankzij mijn engel heeft momenteel het overwicht. Voorlopig weer ik de duivel af met de bedoeling de gemakkelijke oplossing te vermijden en iets van mijn leven te maken. Doch, telkens ik langs dat treinspoor kom zijn ze er terug en ik weet niet of mijn engel het overwicht nog wel lang zal behouden.
We schrijven vrijdag 19 November 2010. Deze dag zal officieel de geschiedenis ingaan als mijn slechtste dag ooit!
Het was vrijdagavond en dus tijd om te gaan feesten. Ik ging met mijn vrienden naar het plaatselijke scoutsfeestje om nog een laatste keer te proeven van de zorgeloze sfeer. Het moest het laatste feestje voor de examens worden en het zou dus een geweldige avond moeten zijn geweest, maar het is uitgedraaid in een totale catastrofe.
Ik was aan het dansen en keek subtiel rond in de hoop een glimp van Lilly op te vangen. Ik wist dat Lilly kwam en vond het de uitgelezen kans om er een deftig mee te praten. Opeens kreeg ik een zure oprisping een kwam tot het besef dat ik dorst had dus ging ik drinken halen. Het was gekkenwerk om de weg naar de toog te vinden en de dorst werd enkel erger. Toen ik bijna uit de doolhof was zag ik het gebeuren, mijn grootste nachtmerrie, Lilly en Cristophe stonden ik elkaars armen! Het gevoel dat ik toen kreeg was niet te beschrijven, alsof een trein met 50 wagons mij net overreden had en ik mijn laatse stuiptrekkingen aan het maken was. Mijn eerste reactie was de grootste fout uit mijn leven. Ik heb Cristof vastgenomen en heb hem recht in zijn gezicht geslagen.
10 minuten later stond ik buiten in de regen. Ik had kou maar dat kon me niets schelen. Het was gedaan met Lilly. Of ik mij hier ooit nog kan over zetten? Dat zal de tijd moeten uitwijzen.
Zoals de titel van deze post zegt: VAKANTIE! Eindelijk, kan je wel stellen... . Deze eerste periode bleef maar duren en duren, ik ben blij dat ik nu even wat tijd heb om uit te bollen. Gewoon even een weekje niets doen en vooral ...uitslapen, iets wat ik toch zo mis tijdens school.
Hoewel, niets doen, aangezien we nu een week vakantie hebben zien de meeste leerkrachten dat als het moment om ons goed wat huiswerk te geven. We hebben zogezegd toch de hele vakantie niets beters te doen dan huiswerk te werken. Het is ook altijd even schrikken hoe snel de examens er zijn na de vakantie, voor wiskunde kan ik maar ook beter wat op tijd beginnen. Ik neem liever geen risico's in mijn laatste jaar ASO.
Over risico's gesproken, misschien zou ik er beter eens één nemen met Lilly. Als ik niet snel actie onderneem ben ik ze namelijk definitief kwijt, maar misschien durf ik wel helemaal niet, uit schrik om afgewezen te worden. Niets is namelijk slechter voor een tiener zijn zelfvertrouwen. Maar goed, ik kan maar beter eens mijn bed opzoeken, want het is al laat genoeg.
Mijn ouders zijn eindelijk gestopt met hun dagelijkse ruzies, ik hoop dat ze het voor eens en voor altijd bijgelegd hebben. Het was het juiste moment om mijn testen te tonen en jawel, ze waren dolgelukkig! Gisterenavond gingen ze samen dineren (iets wat ze zelden of nooit doen) en ook mijn broer was uitgegaan. Ik wou Lilly uitnodigen om langs te komen maar ze antwoordde niet op mijn sms'jes en nam haar telefoon niet op. Vermoedelijk had ze al iets aan de hand...
Om eerlijk te zijn heb ik soms het gevoel dat mijn liefde voor Lilly niet echt wederzijds is. Op school gaat ze nog amper met me om en ik ben altijd degene die als eerste contact moet maken. Christophe is degene die al haar aandacht opeist en het spijtige is dat ze hem die nog geeft ook. Ik weet niet wie ik hierover moet aanspreken, op het moment voel ik me vrij eenzaam.
Ken je die momenten waarin jou en haar blik elkaar kruisen? En wanneer dat gebeurd dat de tijd even helemaal stilstaat? Is dit liefde? Is dit geluk? Beide dingen heb ik deze laatste dagen mogen ervaren. De date was fantastisch, we waren eerst een film gaan zien en zijn daarna nog iets gaan drinken waarbij ik alles betaalde, het is een grote hap uit men budget, maar het was het allemaal waard. En nu elke keer als ik haar zie op school, ook al is het maar even, dan stokt men adem en slaagt men hart veel sneller dan normaal. Ik heb me nog nooit zo gevoeld en ik had gedacht dat ik me ook nooit zo zou voelen, bij haar toch niet. Ik weet niet of zij zich ook zo voelt, we hebben na de date namelijk niet veel kunnen praten, we hebben veel testen en Lilly is nou eenmaal iemand die rap zenuwachtig is voor een test en dan wil ze eerst studeren voor dat ze wil praten.
Over testen gesproken, we hebben een paar testen van wiskunde en fysica terug gekregen. Beide waren zeer goed en dit begint ook bij de leerkrachten op te vallen. Het is niet de eerste keer dat mr. Mollemans me een compliment geeft voor men test. Ik heb nog niets gezegd tegen men ouders over men testen want het gaat niet echt goed thuis, het is nu al de 3e keer dat ze ruzie maken, zoveel heb ik nog nooit meegemaakt. Ik hoop echt dat het goed komt.
Maar ik zal het hierbij laten, het wordt namelijk al laat en ik moet dringend nog een paar sms-jes sturen naar Lilly.
Ik had moeite met in slaap vallen, ik had immers last van stress, ik moest gewoon beter worden. Maar deze morgen ging het inderdaad al veel beter! Nu dat ik een date met Lilly heb kunnen versieren, mocht het gewoon niet mis gaan. Ik ging dus weer naar school en kreeg al de achterstallige taken en toetsen op mijn nek. Buiten de grote toets wiskunde tegen maandag, heb ik er nu ook nog één van Nederlands bij gekregen.
Toen ik deze middag thuis kwam was er wel iets vrij onaangenaam, mijn ouders hadden namelijk ruzie. Mijn ouders maken niet veel ruzie, maar als het dan eens gebeurt, zijn het meestal heftige. Ik ging dan maar meteen naar mijn kamer, voor ze mij er zouden bij betrekken, of het op mijn zouden beginnen af te reageren. Het geroep was tot op mijn kamer te horen, dus het weekend was niet al te best ingezet.
En dan ook nog eens dit: zaterdag zal ik mijn ouders moeten helpen in de tuin, voornamelijk snoeiwerk, en het afval vervoeren naar het recyclagepark. En zondag zal ik dus voornamelijk moeten studeren en een paar kleine taakjes afwerken. Al goed dat er tenminste één ding is waar ik me kan aan optrekken, mijn date met Lilly. Maar ik zal me nu maar beter eens een beetje haasten, ik moet me namelijk nog klaarmaken voor vanavond en de hond uitlaten. Ik wil er tip top uitzien, om een goede indruk te maken. Ik heb ook wat extra zakgeld bij zo dat ik haar eens kan trakteren.
Ik ben de laatste dagen niet naar school kunnen gaan, vandaar deze late blog. Dinsdag werd ik zeer vroeg wakker met een zware loopneus, tranende ogen, noem maar op. Ondanks het feit dat ik niet meer in slaap kon vallen, geraakte ik niet uit mijn bed. Ik besloot dan maar om een dagje te blijven liggen... Eten ging moeizaam door de ernstige keelpijn telkens wanneer ik slikte. Ik heb echt spijt dat ik me vorige week niet wat warmer heb aangekleed. Hopelijk ben ik morgen beter, ik kan namelijk niet wachten op mijn date met Lilly!
Nog een nadeel aan het ziek zijn is al het achterstallige huiswerk. We hadden namelijk wel wat huiswerk voor de vorige 3 dagen waaronder een grote toets van wiskunde. Deze zal ik maandag moeten inhalen samen met enkele andere, het wordt met andere woorden veel studeren dit weekend. Ook mijn cursussen moet ik allemaal bijschrijven en ik zal iemand anders moeten vinden dan Lilly want zij is ook nog steeds ziek.
Ik voel me intussen al wel wat beter en ga dus waarschijnlijk morgen naar school. Hopelijk valt Christoph me weer niet te veel lastig. Ik kan er niet aandoen maar hij maakt me soms zo kwaad met zijn onnozele opmerkingen. Hij is het type mens dat ik vroeger met plezier zou slaan.
Pff, vandaag was geen leuke dag. Het vroor vanmorgen en ik kwam helemaal verkleumd aan op school. Gelukkig is het bij ons in de klassen altijd warm. Dat kan je niet van alle scholen zeggen, heb ik gehoord. Ook was Lilly er vandaag niet, ze SMS-te later die dag dat ze ziek was. Dit was niet leuk voor mij want Lilly is de enige waarmee ik de laatste tijd met rondhang, zelf heeft ze ook niet veel vrienden.
Oh, en ik heb mijn rapport gekregen vrijdag. Ik heb maar twee buizen deze keer (Chemie en Fysica) en over het algemeen ben ik zeer tevreden over mijzelf. Van Fysica had ik eigenlijk gehoopt dat het geen buis ging worden maar mijn laatste toets werd nog niet meegeteld. Mijn ouders waren ook heel blij met dit rapport en zijden, voor de verandering, dat ze heel trots op me waren.
Dit weekend ben ik niets gaan doen. Ik ben thuisgebleven, heb mijn huiswerk gedaan en ik heb ook mijn boek Nederlands uitgelezen. De laatste tijd doe ik niet veel meer na school maar dat is eigenlijk een verbetering tegenover wat ik vroeger deed. Vrijdagavond ga ik wel weg: met Lilly naar de cinema! Als ze beter is tenminste.
Na nog een slechte nacht door mijn verstopte neus was het weeral eens goed koud deze morgen. Ik kleedde me zo warm mogelijk aan: jas, sjaal, handschoenen,... . Maar toen ik éénmaal bezig was aan mijn dagelijkse fietstocht, voelde ik het snot uit mijn neus loskomen. Ik kan je verzekeren dat als je stom genoeg was om je zakdoeken op tafel te vergeten, dit totaal geen pretje was. De ochtend was dus al vrij slecht gestart., ik kon enkel hopen dat de rest van de dag beter zou gaan.
Gelukkig kon Lilly voor een ommekeer in mijn dag zorgen, we hadden tijdens de eerste pauze namelijk een fijn gesprek. We praatten over de gewoonlijke dingen, en ik voelde me er goed bij. De rest van de dag verliep vrij normaal, het was in ieder geval geen te zware dag. Tijdens Nederlands hielden we een literaire quiz, wat voor aan aangename afleiding zorgde, na al die saaie leerstof. We hebben wel een herhalingstest van het afgelopen thema opgelegd gekregen, wat dan weer niet zo aangenaam is.
Morgen is het vrijdag, en je weet wat dat wil zeggen, tijd voor ons eerste rapport. Hoewel het maar een tussentijds rapport is, en dus eigenlijk niet veel waarde heeft, hoop ik toch dat het goed gaat zijn. Al is het maar om mezelf een beetje goede moed te geven, en ik niet de wil verlies om mijn goede prestaties voort te zetten.
Eigenlijk verwacht ik wel goede cijfers, maar er kan altijd een onverwacht punt tussen zitten. Mr. Mollemans is wel niet tevreden over mijn cijfer Wiskunde, een 5... . Ik vind dat natuurlijk geen goed cijfer, maar het kon erger. Hij verwacht in ieder geval beter van me, en spreekt me daar regelmatig op aan. Hij denkt dat ik mezelf niet goed inzet, maar het tegendeel is echter waar. Als hij maar geen brief naar mijn ouders stuurt! Daar zouden ze namelijk niet echt blij mee zijn, en ze dan weer eens een klein "preekje" houden.
Vermoeid, versuft en ziek: een slechte combinatie. De laatste tijd ben ik altijd zeer moe en vroeg gaan slapen helpt helemaal niet door m'n verstopte neus. Ik hoop gewoon dat men schoolresultaten er niet onder lijden. Ik ben tegenwoordig nogal goed bezig en ik heb geen zin om dat nu op te geven. Over school gesproken, deze vrijdag is het rapport en ik ben echt benieuwd of dat ik de vruchten van mijn nieuwe levensstijl kan plukken. We hebben wel al een paar punten gekregen maar ik ben de onzekerheid zelve op dit moment. Alles hangt af van dit eerste rapport.
Met men oude vrienden gaat het niet zo goed, er is geen enkele verbetering te zien in hun prestaties. Ik kan echt niet geloven dat ik vroeger ook zo was: lachen met slechte toetsen, lessen storen en zelfs domme, irritante vragen stellen. Ik had echt gehoopt dat ze zouden veranderen en misschien toch iets volwassener zouden worden, zeker die kwal van een Christoph, zo'n echte fitnessboy die elke dag traint en denkt dat hij elk meisje kan krijgen. Ik snap die jongen echt niet! Als ik dan gewoon met mensen ben aan het praten moet hij er tussenkomen en nutteloze dingen zeggen en altijd wel eens op mijn arm slagen. Ik hoop echt dat ik me kan inhouden.
Met Lilly daarentegen gaat het wel goed, ik probeer al wat meer contact te zoeken en het gaat vrij goed tussen ons. Ze is eigenlijk veel toffer dan dat ik ooit dacht dat ze was. Ik denk wel dat er een klik is, het is te zeggen dat hoop ik toch, ze is zeer lief en toch wel knap (hoewel veel mensen zeggen van niet, maar wat weten ze ervan).
Maar ik zal het hierbij laten. Ik moet nog verder studeren aan die test van chemie voor morgen en ik wil mijn punten voor dat vak niet laten dalen want dat zou een deuk zijn in datgene wat ik nu al bereikt heb.
