|
Ik heb ze vanmorgen even geteld, de twintig-vierkante-meter-reclameborden die ik op mijn weg naar het werk voorbij ben gereden
Negen stuks! Op de afstand die ik doe is dat bijna eentje per drie kilometer. Als je dan ook nog weet dat ik aan een gemiddelde snelheid van zon negentig kilometer per uur rijd, dan reken je makkelijk uit dat ik zowat om de twee minuten een seksuele prikkel krijg van zwaar uitvergrote tieten, eindeloos lange benen in sexy nylons en perfecte kontjes die lachen vanuit zongevulde slipjes. Om dan nog te zwijgen van alle damhertenoogjes en pruilmondjes die je smachtend toekijken in de hoop dat je je volgende gsm, je volgende reis of je nieuwe auto bij hen zou kopen. Billboards, Vlaanderen staat er mee bezaaid.
Op zich snap ik dat natuurlijk wel, want de grootwarenhuizen barsten nu eenmaal uit hun voegen van de honderdduizenden verschillende producten, die allemaal een koper moeten zien te vinden. Vroeger had je één soort spinazie, één soort maandverband en één soort koffie. Tegenwoordig is er een veelvoud aan keuze. Koffie kan je kopen in twintig verschillende smaakvarianten, spinazie is er in tientallen bereidingswijzen en elke winkel puilt uit van gigantische hoeveelheden inlegkruisjes en tampons in alle maten en vormen. Er schijnt zelfs al een tampon met suiker te bestaan voor de zuurpruimen.
Hoedanook, wat geproduceerd wordt, moet verkocht raken en als je met je eigen product beter wil scoren dan de concurrentie, dan zal je er moeten voor zorgen dat jouw handeltje meer opvalt dan dat van alle anderen. Je kan dus maar best een reclamecampagne opzetten, maar aangezien elke concurrent óók zo denkt, kan je er maar beter voor zorgen dat jouw reclame meest in het oog springt. En zeg nu zelf, waarde lezer, wat valt nu het meeste op: een reclamebord met een potje yoghurt van merk A, een soortgelijk bord met een potje van merk B, of merk C, die op twintig vierkante meter uitpakt met een geil kijkende schoonheid die nog wat restjes witte yoghurt van haar volrode pijplippen likt
? Voor wie er nog aan twijfelde: sex sells!
Onze maatschappij is nu eenmaal overgeseksualiseerd. Muziekvideos met uitdagende vrouwen die schaars gekleed rond de artiest in kwestie kronkelen, autosalons waar de duurste merken hun waar prijzen met tientallen bikini-babes op en rond de motorkap, pornofilms en sites waarin vrouwen handen, monden en kutten te kort hebben om zich begeerlijk te laven aan de mannelijke spijs en drank,
De lijst is eindeloos. We kunnen dergelijke beelden quasi niet meer uit ons dagelijks leven bannen. Sterker nog, we zijn eraan gewend geraakt. En geef toe, seks verkoopt en lààt verkopen. We doen er trouwens allemaal duchtig aan mee. Zelfs de grootste puriteinen onder ons. Of wat dacht je van die kennis van mij, die -preuts als hij is- schande spreekt over een televisiespot waarin shampoo aan de man gebracht wordt door een halfblote dame, maar die in één adem tegen zijn vrouw zegt dat ze maar beter een korte rok en een diep décolleté kan aandoen als ze met de auto naar de keuring moet. Tja
Maar we dwalen af! Wat ik eigenlijk wou vertellen is dat ik vanmorgen de billboards langs de weg geteld heb, omwille van een artikeltje wat ik deze week had gelezen over de erotica-keten Pabo. Jaja, dé Pabo, de catalogus die in meer huishoudens te vinden is dan de Streekkrant, probeerde namelijk haar nieuwe catalogus te promoten door er een gratis string bij te geven. Ze hadden daarvoor een plekje aan de A12 in Aartselaar uitgekozen, waar ze een metersgroot bord aan de kant van de snelweg hadden neergepoot, met de beeltenis van een vrijwel perfect perzikpoepke in een zwarte reetveter. Een ideaal middeltje om de nog half slapende bestuurders meteen wakker te krijgen, dacht ik, maar dat was buiten het Agentschap Wegen en Verkeer gerekend. Het bord moest in no time weer verdwijnen wegens té afleidend voor de ontwakende automobilisten.
Bij het AWV gaan ze er blijkbaar nog altijd vanuit dat mannen hulpeloze primaten zijn, die bij het minste streepje vrouwenbloot meteen zoveel bloed naar hun fluit voelen stromen dat er te weinig overblijft om hun hersenen te laten functioneren. Hilarisch, vind je niet? Hilarisch, maar helaas ook ronduit betuttelend om de gemiddelde mannelijke automobilist te degenereren tot een soort oerwezen dat zichzelf verongelukt omwille van een poster met een bloot gat. Welk stom wijf heeft dat nu weer bedacht?
Trouwens, wat dan gezegd van de vrouwen op de weg? Van de negen billboards die ik vanmorgen geteld heb, waren er twee met knappe binken, die ook allerminst een verduidelijking van hun geile blikken nodig hadden. Eentje maakte in gebronzeerd bloot bovenlijf reclame voor de ultieme mannelijke deodorant en hij keek daarbij zo ondeugend naar beneden dat elke voorbijrijdende dame spontaan haar rokje naar beneden trok.
Bij de andere Mister Universe on billboard is de boodschap voor het product mij ontgaan, maar te zien aan de gigantische boebel in s mans boxershort, denk ik dat het een reclame moet geweest zijn voor een soort grote familie-salami
Afijn, om maar te zeggen dat al dat lekkers langs de weg zeker opgemerkt wordt door zowel de mannen als de vrouwen, maar dat we die belachelijke preutsheid beter achterwege kunnen laten. Met al het geld dat in die zoektochten naar afleidende reclame kruipt, zouden we al veel putten in onze wegen kunnen opvullen, lijkt me. En sta mij toe om te menen, waarde lezer, dat dit toch nét iets belangrijker is dan het weghalen van een foto, waarop een bijna blote madame reclame maakt voor de lingerie waarin ze te zien is.
Trouwens waar zit de eerlijkheid en de gelijkheid in deze? En ik heb het nu even niet over de snelwegen, waar het trouwens voor iedereen verboden is om reclame te maken, maar over de kleinere wegen, waar je als het ware om je oren wordt geslagen met het ene bord na het andere. Naast een hele trits andere voorwaarden, zoals de kleuren van verkeerslichten die niet in de reclameposters mogen gebruikt worden binnen een bepaalde afstand van een kruispunt, is dé grote boeman voor de reclame toch wel de afleiding.
Bestuurders mogen niet afgeleid worden van de weg door het reclamepaneel! Dat is bottomline hét punt waar alles om draait. Toegegeven, ik zal ook sneller geneigd zijn om te kijken -en vooral iets lànger te kijken- naar een knappe vrouw in lingerie, dan pakweg naar een hond die hondenbrokken zit te vreten. Daarmee lever ik dus het levende bewijs dat lingeriereclame mij meer interesseert dan reclame voor dierenvoeding. En wat dan nog? Prima punten voor de voederproducenten -hun reclame leidt mij minder af- maar vertel mij dan asjeblief ook eens hóé die lingeriefabrikant minder afleidende reclame kan maken? Met kattenbrokken misschien? Die mens maakt nu eenmaal tetten- en billentextiel. En net zoals een schoen bij een voet hoort, zo hoort een string nu eenmaal bij een kut en een kont. Dan kan je van die lingeriefabrikant toch moeilijk verwachten dat hij zijn slipjes en behas rond een kattenstaart bindt om ze te promoten?
Vice Versa ook trouwens of heeft u ooit al een kat in een damesonderbroek zien zitten om Whiskas aan te prijzen? Ik dacht het niet! Tenzij misschien voor de blikjes met muizensmaak
Als dat al zou bestaan?
Erotiek is gewoon niet meer uit de reclame weg te denken. Het bestaat trouwens al langer dan vandaag. Als tiener werd ik wild van de knappe, blote brunette die als een nimf uit de zee kwam gestapt met een fles Fa-douchegel in haar handen, als was het een gezonde versgevangen kabeljauw. Later kwamen de controversiële reclames van Calvin Klein, de pikante spots van Levis skinny-jeans en nóg veel later lachte Emmanuelle Beart van de H&M-lingerie ons sensueel toe vanuit alle bushokjes die Vlaanderen rijk is.
Meer recent vond ik de Sloggi-campagne wel leuk, waar een aantal vrouwen rondfietsen in slips en strings in de kleuren van de klassementstruien uit de Ronde Van Frankrijk. Goed gevonden, dat wel, maar veel liever had ik daar -net als in Nederland- kontjes gezien die gehuld waren in de kleuren van het nationale voetbalteam. Maar goed, aangezien niet de Rode Duivels, maar wel Oranje mocht schitteren tijdens het WK-voetbal, moesten wij het hier in België stellen met de gele, de groene, de witte en de bolletjesstring. Gelukkig was er in diezelfde periode ook Kelly Brook die compleet zonder brook reclame maakt voor een paar lekker zittende sneakers van Reebok.
Toch blijft mijn persoonlijke favoriet, de initiële versie van de affiche voor de E3 Prijs Harelbeke, waar piepkleine rennertjes de heerlijke blote rondingen beklommen van het Vlaamse playboymodel Gaelle Garcia Diaz. Ik wou al bijna naar de koers kijken, alleen maar voor deze prachtige brunette met een heerlijk pruilmondje en ogen om flauw van te vallen. What a woman! Wie is Gisele Bündchen? Who the fuck is Cindy Crawford? Naomi Campbell eat your fucking heart out
Wij hebben Gaelle Garcia Diaz. Alleen van de naam al,werd ik bijna lyrisch. Tot
hoofdsponsor KBC de poster véél te sexy vond en totaal niet passend bij het imago van een bank. Weg waren plots alle rennertjes tussen borst en dal. Alle affiches werden meteen verwijderd en vervangen door nieuwe exemplaren met de koppen van een stel saaie renners.
Hoe was de slogan van de bank ook al weer? KBC, we hebben het voor U?
Ik dacht het niet!
Luctorxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
