Liefde of lust Deze blog vertelt het verhaal van Marie en haar dagelijks gevecht om te overleven. Ze leert liefde en lust kennen, daarom niet noodzakelijk in die volgorde.
09-10-2012
Deel 3: "Volg je hart"
Je groeit op en staat niet stil bij de verandering die je ondergaat.
Soms vraag ik me af waarom ik ben wie ik ben. Waarom ik zo geworden ben?
De emotionele knoop waarmee de meeste jongeren worstelen, bloeit ook bij mij.
Ik doe dingen die andere mensen zouden afkeuren of misschien juist begrijpen.
Is het juist om in te stemmen met dingen waarvan je hart STOP roept?
Waarvan je weet: dit doe ik beter niet?
Of volg ik te veel mijn gevoel?
Zowel in het leven als in de liefde heb ik, als opgroeiend individu, ingrijpende veranderingen ondergaan.
Je leert liefhebben en je hebt lief.
Ik ben de grens van mijn liefde al tegengekomen (Jaron) en al die maanden later voel ik me nog steeds incompleet.
Alsof hij nog steeds dat stukje van mij bezit.
Bij het kleinste sprankje liefde, begint de onderdrukking.
Bang om nog een stukje van mijn onvolledige ik te verliezen.
Maar als verliefd zijn betekent de hele dag uitkijken naar zijn berichten, de hele dag zijn gezicht zien als je jouw ogen sluiten..
Dan ben ik verliefd! Ik wil het niet, maar het is nu te laat.
Mijn dromen gaan over die ene heerlijke nacht waar je mijn wereld hebt stilgezet.
Want toen ik naar je keek als je sliep, kon ik alleen maar denken: Ik hou van jou.
En dat allemaal opdat men ergens in mijn opvoeding mij heeft geleerd:
'Volg je hart'
Dit gaat over Thomas. Thomas was een vaste klant van de zaak waar Marie werkte in de weekends. Na een avondje uit hebben ze elkaar tegengekomen en bekende hij dat hij al een tijdje een zwak voor haar had. Marie had hem altijd al een mooie jongen gevonden, maar dacht nooit aan een relatie. Uiteindelijk belandt ze in zijn bed, waar Thomas duidelijk maakt dat ze enkel zullen slapen. Maar uiteindelijk gebeurt het toch. Thomas maakt haar echter duidelijk dat het enkel voor het plezier is.
De herfst is meer en meer voelbaar. Koude dagen en kille nachten.
Het leven went snel. Ik heb meer tijd, ook voor mezelf.
Mijn weekends zijn nokvol gevuld met uitgaan op werken.
Hoe belangrijk school ook is, mijn vrienden zijn dat meer. Ook al haal je een diploma,
wat ben je ermee als je niemand hebt?
Het is een periode van hoofdstukken afsluiten, maar ook oude opnieuw openen.
Het was geen goed idee jou terug hoop te geven achter al die tijd.
Het doet mij hem niet vergeten.
Alsof mijn leven al 8 maand stilstaat. Pas nu heb ik de moed er opnieuw tegenaan te gaan.
Hoe graag je ook iemand ziet en hoe graag je ook weer in zijn armen wilt liggen...
Soms is het gewoon niet haalbaar.
Waar ligt de grens?
Uitleg
Deze blog gaat over Jaron. Een jongen waarmee Marie zes maanden een relatie mee gehad heeft. In tegenstelling tot haar jeugdliefde hield deze jongen wel oprecht van haar en zij zag hem zielsgraag. Hij was echter een paar jaar ouder en zijn ouders hadden het heel moeilijk met de thuissituatie van Marie. Meer uit verstandelijke redenen dan om emotionele redenen besluiten Marie en Jaron uit elkaar te gaan. Marie is dagen ontroostbaar. Het was de eerste keer dat haar hart gebroken was. Voor haar was hij de wereld. Ze blijven elkaar tegenkomen in het leven en leren omgaan met hun diepe liefde voor elkaar zonder een relatie te hebben.
In de eerste delen gaat het over de verse wonden van de scheiding. Haar moeder woonde dichtbij een secundaire school en verplichtte Marie daar naartoe te gaan. Marie wilde echter ver weg om met een schone lei te beginnen. Ver van haar jeugdliefde. Een plaats waar niemand haar verhaal kende. Daarom is ze vaak lang onderweg. Haar vader breekt volledig met haar nadat hij hertrouwd en de band met haar moeder verwatert langzaamaan als ook zij een nieuwe vriend heeft. Daarom gaat Marie op internaat. Ze geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar wordt hopeloos verliefd. Al op de eerste schooldag kussen ze elkaar. Ze gaat paar weken later naar zijn huis waar van het één het ander komt. De jongen blijkt echter een relatie te hebben en ze breken met elkaar. Ook Marie's hart breekt voor een deeltje mee. Tijdens de examenperiode van haar 5de jaar barst haar appendix waardoor ze buist voor één van haar hoofdvakken. Volledig in de put en bij gebrek aan steun keert Marie uiteindelijk terug naar een school in haar buurt.
Een stap in het onbekende. Een nieuwe start letterlijk en figuurlijk.
Afstand nemen van wat ik altijd al hebt gekend. Een dagelijkse routine die tot op
het afgezaagde vertrouwd was. Iedere dag 12 uur weg van huis en 's avonds meestal
de harde confrontatie met het dagelijkse leven.
Want dat was en is school voor mij. Een vlucht van de realiteit, een shelter waar ik
de problemen van thuis soms kon vergeten. Ik heb moeten vechten om te staan waar ik nu sta.
Daarom dat ik vanaf dit jaar intern ben. Zodat het vechten niet voor niets is geweest.
Want opgeven is het laatste woord in mijn woordenboek. Maar de wanhoop en de pijn zaten zo diep..
1 September 2009 een nieuw schooljaar, een nieuw begin. Samen met vriendinnen
5 dagen samenleven lijkt voor velen feest. Wij zijn er voor elkaar en proberen elkaar
een gevoel te geven dat bij sommigen thuis ontbreekt. Ondanks de verschillende motieven
om intern te gaan, is een vaak gehoord excuus: het gaat thuis niet meer.
Die eerste dag kreeg ik veel nieuwe indrukken. Had ik toen geweten waar ik nu zou staan,
had ik beter toenadering naar andere mensen gezocht. Want ook in een maand kan je diep
ontgoochelt worden in mensen die je denkt te kennen. Ik heb mezelf tegengekomen op een
bepaald vlak waar ik nog niet klaar voor was. Slapeloze nachten en een gebrek aan eetlust.
Maar nooit dacht ik : Ik wil naar huis. Iedereen maakt fouten. Maar het is de vraag wanneer
