05-07-2012 Dag 29 Santiago de Compostella - Zwijnaarde
Het
Laatste Avondmaal was een gezellige tête à tête waar we nog wat napraatten van
ons avontuur.
Deze
morgen lekker uitgeslapen en ons enige camino-opdracht vandaag is Jacob gaan
bedanken. Er is namelijk een pelgrimsmis om 12h in de kathedraal die we niet
willen missen.
Eerst
nog vlug naar de balie van het hotel om de vliegtuigtickets uit te printen want
alles was via internet geboekt.
Als
we in de kathedraal binnenkomen om 11h20 zit het al overvol. Jacob herkent Pierewiet
meteen en is blij dat hij teruggekomen is en zelfs Leentje meegebracht heeft.
Zet je maar vooraan dat ik jullie beter in de gaten kan houden, maar er is geen
plaats meer, nog net 2 op de laatste bank. De kerk is overvol en zelfs in alle
zijbeuken staan pelgrims. Iedereen is onder de indruk bij de afroeping van de
nationaliteiten die aanwezig zijn. Zelfs 2 uit Gent BelgIca, 32 uit Antwerpen
en 1 uit Brugge. Halfweg de mis wordt er ook een Vlaamse tekst voorgelezen.
Onze verwondering is groot als we op het einde van de viering toch het
wierookvat zien optrekken en balanceren over de twee zijbeuken. Extase alom en
een daverend applaus.
We
moeten ons haasten om de bus te halen voor de rit naar de luchthaven.
Twee
keer moeten we de lucht in om Brussel te bereiken.
Santiago
Barcelona: vlucht: VY1675 om 14h50 16h25 (1h vertraging)
Barcelona
Brussel : vlucht VY8990 om 18h05 20h10 (2h vertraging)
Dan
een laatste treinrit naar Gent en de thuisbestemming komt in zicht, een bereidwillige man uit Roeselare wil ons een lift geven; dankuwel Jacob voor de brave man op ons pad te sturen.
We
gaan moeten afkicken van de dagelijkse fietstochten maar ook van onze
dagelijkse gewoontes in het verborgene ttz. de BPs en BKs (bermplassers en
boskakkers) en ook eens een BP in de gloria. Wat we geleerd en ondervonden
hebben is in iets geloven en er voor gaan in volle vertrouwen, natuurlijk met
de goede voorbereiding van Pierewiet was dat al iets makkelijker. De problemen
aanpakken als ze zich voordoen en niet op voorhand scenarios maken van als dit
of dat zou kunnen gebeuren.
Dank
aan alle bloglezers, de gebrande kaarsjes hebben onze geest verlicht en de vele
opgestoken duimen hebben ons een duwtje in de rug gegeven. Wij hebben genoten
onderweg en jullie via de blog.
Wie
er niet genoeg kan van krijgen kan de blog van Juan Bicigrino van vorig jaar
nog lezen. www.bloggen.be/jpds
04-07-2012 Dag 28 Curtis â Santiago de Compostella
Na
de zware trip gisteren was er een pelgrim in ons hotel uit Sevilla die wist te
vertellen dat het nog niet gedaan was. Hij deed het voor de 2é keer en
verwittigde ons dat er zeker nog 2 zware bulten en nog heel wat bobbels waren
op de laatste 50km.
We
vertrekken 8u45 in een miezerig weer en de eerste 35km lopen toch vlot ondanks
de kwellingen op de hellingen en bovenop wat tegenwind en een bijze regen op
onze kop. Merci Jacob, het mag niet TE goed gaan hé.
Op
een rondpunt moeten we van de baan af. We zien hele drummen stappers aan de
overkant van de weg die aan een omheining hun symbolische last neerleggen of
hangen.10tallen takkenkruisjes, fotos, sjaaltjes, zakjes, brieven hangen er in
een kleurig lint aan de draad. Wij laten ook iets achter.
We
zitten in de sfeer en nemen een foto aan het Jacobsbeeld en Leentje wil de
voetgangers volgen ipv het naastliggend fietspad. Amaai , geen Eduardo in de
buurt, iedereen is belast en beladen en einde krachten zo te zien. De weg is
steil en bezaaid met keien en Leentje wordt gestraft, niet te doen en met de
fiets aan de hand hijgend naar boven tot we weer de fietsweg op kunnen. GPS en
Pierewiet kregen gelijk deze keer.
Nog
wat gevaarlijke wegen op en af en dan de stad binnenrijden in alweer een fikse
regenbui.
Het
geeft een raar gevoel de laatste 2km naar boven rijden: iets zoals weemoed
omdat het gedaan is, onwezenlijk en ongelooflijk dat we het gepresteerd hebben
zonder tegenslag en tegelijkertijd iets van heimwee naar huis omdat we het met
zo velen willen delen.
Aankomen
op het plein is magisch, iedereen wenst mekaar proficiat in alle talen en nemen
fotos. Japanners, Nederlanders, Britten, Duitsers, Portugezen, Brazilianen,
Fransen en wij Belgen daartussen doen ook ons babbelke .
Geloof
het of niet, maar een cameraploeg van Santiago TV interviewt Pierewiet. s Avonds gekeken, niets
gezien maar toch echt gebeurd.
We
gaan onze CAPITULUM ophalen, in t Vlaams: onze diplome in het pelgrimshuis.
In
ons hotel komen we gelijktijdig toe met de Nederlander die het fietstransport doet. Als we snel zijn
kan onze fiets en bagage ook mee opgeladen worden in zijn grote camionette. Er
staan al een dertigtal fietsen en inpakdozen klaar en terwijl hij inlaadt maken
wij ook snel onze pak. We halen snel wat stadskledij en toiletzak uit de
fietszakken want anders konden we niet meer deftig terugkeren. t Kon eigenlijk
niet beter passen die zorg was dan ook al uit de voeten.
Nu
vrije tijd in Santiago en we gaan dat hier op een waardige manier afsluiten.
De
rit: 52 km, gemiddelde 15,4 km/h, 455 hoogtemeters
Logies:
Hotel Mèxico
Spreuk
van de dag; Wie een fietscamino maakt naar Santiago, komt terug met een
herboren imago.
Na een
sober ontbijt deze morgen, om 8u50 vertrokken voor een steile klim van aan de
deur van het hotel. Daarom ook dat we gisteren tot hier wilden geraken om met
verse moed te kunnen gaan werken.
8km stijgen
en al 345 hoogtemeters. We zien nu meerdere pelgrims op de weg, te voet en
zelfs fietsers die het lastig hebben en met de fiets aan de hand verder gaan. Gelukkig
is het niet te warm, de ganse dag bewolkt, de windvestjes waren meer dan nodig
in de afdalingen.
We
zien meer caminowegwijzers en zelfs als tegel in het voetpad geplaveid. Het
scharnierpunt van de schelp is de richtingsaanwijzer en de nerven symboliseren alle
wegen die samenkomen in dit ene punt. (zie foto)
Het
is half 12 en we zijn 34km verder en 494 hoogtemeters overwonnen.
Leentje
roept naar Pierewiet :de kleinen op mijn stoelke begint te neuten dat hij
honger heeft. Hij had nochtans een vol buikske als we vertrokken. Hij heeft verdorie al meer
dan 70% opgegeten, dat is goed gesneukeld op zo ne korte tijd en hij wil nog!
We
zullen hem content stellen als brave ouders want anders wordt hij lastig en maakt
hij ons ook de hele dag ambetant. De kleinen trekt zijn ouders meerdere bars
binnen en we geraken nog niet al te rap buiten. Hij is lastig vandaag en om 17u
is er geen houden meer aan. We gaan hem zijn buikske vol laten eten en wij gaan
dat ook doen en zelfs blijven slapen.
De
rit: 88 km, gemiddelde 14,6 km/h, 946 hoogtemeters
Logies:
Hostal Sasmonde
Spreuk
van de dag; Maakt de kleinen van zijnen neus op t stoelke, dan is het voor ma
en pa een boelke.
Espana
italia 4 0 ALEGRIA con muchos cervezas San Miguel y
Mahou vieren de Europese titel mee.
9u3O
verlaten we Villa Roja en het weer zit mee vandaag. Jacob is ons gezind en
geeft een duwtje in de rug, de wind blaast in de goede richting. Gracias Jacobeo!
We
passeren een Francaise die een praatje slaat met Pierewiet. Als we verder
rijden roept ze ineens:Arrète mon mari, jai une problème. Pierewiet zet een
spurt in want de Fransman is al een kilometer verder. Oef, hij arresteert de
man, enfin, hij arrêteert hem en zegt dat zijn madame achterop is met fietspech.
Hij kijkt verwonderd en zegt:Pourtant elle sait bien faire du cyclisme. Hij
doet toch een détour en wij verder. Om ne keer te zeggen als ne vent op zijne
vélo zit dat hij aan niets anders denkt.
Het
is een nette streek in Asturia, er zijn
veel bebloemde dorpjes en de groendienst is hier altijd aan het werk met
snoeien, sproeien en bermen maaien. Die mensen hebben nog werk, de jongeren spreken
anders, ze willen naar het buitenland, werk zoeken, gelijk waar.
Halféén
en ons maagske begint te knorren, alhoewel er al 1 platano y 1 madalena in zit.
We gaan el café dEspagne binnen en bestellen onze broodjes terwijl el
batteria ook oplaadt. We kunnen onze ogen niet geloven: de senôra komt rond met
mini tapas en versnaperingen voor iedereen aan de bar en ook aan ons tafeltje.
We kijken wat verbaasd en ze legt zelf op een servetje nog een mini kippenstukjes
voor ons. Iedereen die iets drinkt krijgt er meerdere malen iets bij. We
bestellen nog een koffie en weer komt ze af met een sneetje brood con jamon. Ze
zijn zeer vriendelijk en dat is hier blijkbaar de gewoonte, een beetje meer dan
een chipske of wat borrelnootjes die steeds weerkeren zoals bij ons.
Content
rijden we verder en Leentje ziet de eerste richtingsaanwijzer SANTIAGO op een
andere weg dan gepland. We besluiten die te nemen omdat hij vermoedelijk korter
is, wel meer op de grote baan maar minder kronkels in de lieflijke dorpjes en
bossen die de weg langer maken. Leentje krijgt vleugels en duwt ongenadig op de
pedalen.
Ons
pa zaliger zou gezegd hebben: we zijn nog verre van tdurp, tdurp, tdurp, we
zijn nog verre van tdurp. Dat was een airke
dat ze met de harmonie speelden als het einde in zicht was maar de
rondgang of de stoet nog niet gedaan was.
Hoop
doet leven en we hebben gas gegeven. Op de alto Vilalba zijgen we neer op een
terras van het enige café met 8 huizen errond. Onzen asem was op en dorst,
dorst, dorst. Het zonnetje scheen lekker maar droogt ons ook uit. Een biertje hebben
we wel verdiend.
Nog
een 12 tal km af te malen zoals die 2 Bruggelingen met de moto zeiden op een
ander terras :We hebben junder gezien en twas kaffiemeuln voor jundere hé en
wieder op us gemak op de moto. Ze deden een toer in de bergen, niet naar
Compostella, maar gewoon op vacantie en graag zigzaggen en ulder leggen in de bochten. Allé, een
goeje vojoize nog en stelt da wel tot ginter hé. Je moet maar goeste hèn op de
vélo zo verre. Merci madam, en we hebben ulder uuk een goeie reize gewenst.
Mondonedo
is in zicht en we nemen het eerste hotel dat we zien want we hebben ons
kilometers en mogen stoppen vinden we allebei.
Weer
is het avondmaal maar om 21 uur, maar we kunnen onze tijd goed opvullen met
onze dagelijks werk.
De
rit: 105 km, gemiddelde 16,8 km/h, 920 hoogtemeters
Logies:
Hotel Montero
Spreuk
van de dag; Als je rot(s)kust verlaat, denk dan niet dat het steeds bergaf
gaat.
Domingo=zondag
,maar voor ons toch een gewone werkdag. Ondertussen zijn we ook kampioenen geworden
in onze lavaderia bano y ducha. s Avonds de slipjes, koersbroeken, shirts,
handschoenen en kousjes wassen. Superdroog wringen en in de handdoek uitduwen,
dan op de kapstok, handdoekrekken of andere haakjes hangen. s Morgens uitwapperen
en op de lampadères verder drogen, de haardroger is de max om het helemaal
droog te blazen terwijl we op het toilet zitten. Zo kan alles weer aan of in de
fietszakken.
Het is
altijd wat moeilijk om de stad uit te geraken en de juiste richting te volgen. Op
een smal wegeltje volgen we de camino in de bossen. Veel mountainbikers en wielertoeristen
die dat precies gewoon zijn. Op een iets betere weg zowaar ook echte coureurs
met volgwagen die geen moete hebben en vrolijk ola roepen. Waren het allemaal
OLAs ijsjes die we moesten oplikken, we
hadden allang buikpijn Hier groet iedere passant, dat kennen we niet in Belgie.
We
moeten naar de kustweg en schieten goed op omdat de hellingen iets minder steil
zijn zodat we in de afdalingen onze snelheid
flink kunnen aanhouden, minder remmen dan in de bospaden. In een
tapasbar in Soto de Liuina komen
meerdere fietsers hun stempel en controleblaadje invullen op hun weg naar
Compostella, hun startte in Bilbao.
Nu
slingert de route voortdurend onder de
nieuwe autopista waar we verschillende keren onderrijden.Die autostrade is natuurlijk
een rechte lijn en 20 km korter dan onze weg. Pierewiet is de locomotief en Leentje volgt goed mee maar ze wil een
eindstation.
We
zien een mooie villa Casa ROJA , bellen meteen aan en zijnzeer tevreden met de
accommodatie.
We
kunnen hier lekker à la carte eten. De keuken van de stijlvolle madame zal vrie
goe zijn (10 croquetas par persona)
We verkiezen de locale sfeer op te
snuiven 50 meter verder. Menu
peregrino, muy bien, con a la casa: vermicellikiekensoep, salade verde y garniture,
ribbekes en frietjes voor Pierewiet en merlusa con patatas voor Leentje; Postre?
si si. Vamos tomar el café al bar. TV futbol y ambiancia, dos bieros por favor.
We
beginnen goed de Jommekestaal te spreken allos eindigt op os en mas contentos
keren we naar onze mooie villa om dit neer te schrijvosè
Adios y hasta
maniana y vamos dodos.
De
rit: 90 km, gemiddelde 14,2 km/h, 1004 hoogtemeters
Logies:
Hotel Casa Roja
Spreuk
van de dag; Neem je af en toe een banaan in de mond dan draaien de beentjes
beter rond.
Na onze strandwandeling gisteren blijven we in het restaurant van het
hotel eten. Om 21h zijn we weer de eerste klanten terwijl de camarero en de
cocinero nog buiten staan. We zitten als enige gasten en met een cava en een
hapje bestuderen we el menu. We gaan voor de croquetas casera con queso
(Pierewiet) y con jamon ibérico (Leentje). We lachen ons een kriek als we elk
10 stuks krijgen en dat als voorgerecht na reeds een klein soepje fabado Asturiana.
Ze zijn overheerlijk maar er moeten er toch een paar terug want we hebben nog
ons hoofdgerecht bacalao y acompanamientos voor Leentje en fileta de ternera y guarnicion voor Pierewiet.
Ook een dubbele portie voor elk! We geven de ½ terug alhoewel het fijn en
lekker is.
Mochten we thuis zijn dan zouden
de perros Beegie & Wielka en de gatos
July en Amedée smullen van de restjes van hapjestante Marleen in Belgie,
maar niet deze keer.
Stilaan komen de andere gasten binnen terwijl wij al aan onze postre toe
zijn, maar we moeten echt NO-NO zeggen. Café? si si, dos cafés Americano maar
liefst op het terras. Pierewiet verwent
zich nog met een cognac erbij en dan gaan we naar boven dodo doen, we zijn
thuis.
Deze morgen pas om 10 uur vertrokken voor een lange rit. De regenvestjes
aan want het druppelt al. Na 3km giet het onophoudelijk maar we gaan toch door. We
rijden volgens het boekje dat ons weer
de bergen instuurt. 551 hoogtemeters al op 3u1/2 rijden en 40km gedaan. De
voorziene tussenstop in Villaviciosa komt geen minuut te vroeg. We warmen en drogen ons bij de menu del dia en
na de koffie zijn we weer paraat.
We volgen nu de rijbaan en hebben nog een klim tegoed, de Alto del Campo
6km klimwerk. Weer even bijladen in het enige routiercafé op die hoogte want dit
stond vermeld in het boekje
Op naar Oviedo waar we gaan overnachten, het is 18u45 als we arriveren
in ons hotel. We genieten van een lekker warm bad en willen nog even buiten in
het centrum en tevens iets eten. Sfeer alom in de Asturische sidrerias waar ze
de cider op spectaculaire manier inschenken. Wij kiezen voor een typische
restaurant Tierra Astur, waar we ook cider drinken bij onze schotel: Mar y Montagne.
Nog een kommetje aroz con leche , een café solo en na een wandelingske ons blogske
typen en t beddeke opzoeken.
Morgen weer vroeg dag voor een rit met misschien weeral kronkels en
hoogtes, je mag niet al geloven wat ze u beloven.
De
rit: 83 km, gemiddelde 14,3 km/h, 937 hoogtemeters
Logies:
Hotel Caveda
Spreuk
van de dag; Als het teveel regent ga dan lekker eten, want dan kan je die miserie
wat vergeten.
We
hadden gisteren al op voorhand afgerekend voor onze kamer met ontbijt en bij
het afgeven van de sleutel bleek dat we nog 4 euro extra moesten betalen. We hadden
een 2° tas koffie gevraagd omdat het zo koud was en dat was die extra. Tegen
onze zin betaald en dan maar gestart in een malse regen en kil, slechts 12°.
Zwijgend
zetten we ons eerste klim van 6 km in met bedampte brilglazen, natte sandalen
op gladde pedalen en een nog gladder wegdek.
Opletten
dus: Troage gereje es vroeg thuis (voor de familie die da verhaaltje wel
kent) Na 12 km, een steile helling waar Leentje de pedalen verliest en tijdig
van de fiets wipt; te voet dan maar. Pierewiet is galant want na eerst zijn
fiets naar boven te brengen keert hij terug voor Leentjes fiets aangezien er
geen Eduardo in de buurt was.
De
gps-route volgt de camino die alle dorpjes wil aandoen via kronkelende
stijgende en dalende wegen. Leentje wil de grote baan volgen met minder km op
de wegenborden. Nog even, we moeten nog een bergje over, wegwijzer tres picos
al domain natural zware klim na 22 km hebben we al 450 hoogtemeters. Pierewiet
en danseuse en Leentje niet zo comfortabel met e-hulp 2 om toch boven te
geraken.
Op
de top, in Colombres.is een mooi herenhuis, ingericht als museum, van Spaanse
emigranten die teruggekeerd hun gestolen
rijkdom uitstallen. Villa Quinte Guadeloupe, archivo de indianos met opvallende
blauwe gevel. In dit mooie park en met dat uitzicht verorberen we onze pik-nik om
12h30 en het boeltje wordt gesloten tot 15h30 . Het is siësta;.
We zetten onze weg verder zonder bezoek en we
zoeken de hoofdweg op die wel een voldoende brede fietsstrook heeft.
Het
loopt zeer goed tot Llanes en op een terrasje willen we opladen.
1°
bar; nen beuzak, no, no
2°
vinobar zonder eten, si, si, si en we drinken elk 2 tonicas. Een waterzonnetje
droogt onze klamme kledij en geeft ons weer courage om geestig verder te
bollen.
Eerst
nog wat gezever bij zonnig weer en een goed lopend stuk; Máa zitte goe, doe eu
gat gien ziere? Páa zitte gij wel goe want euwe zak hangt schief. Welke zak? De
linkse, zein slotse es open. Verdomme, da slotse éét verre zitte, t goa nie
goe niemier toe. Stop nen kier t es verslete zekers. k zalt nog nen kier in
de goeie poziese steke. t Es t hope da t eiuwt tot t endend.
Om
17h in Ribadesella een mooi badplaatsje. We hebben een mooi hotelletje als
beloning voor de geleverde inspanning en maken nog een wandeling op de dijk.
De
rit: 79 km, gemiddelde 16,4 km/h, 717 hoogtemeters
Logies:Hotel
Verdemar
Spreuk
van de dag; Heb je langs de grote weg gereden dan heb je heel wat hellingen
vermeden.
Een gezellige avond als afsluiter gehad met ons dagje aan zee. Tevens in
het restaurant veel ambiance met de voetbal Spanje Portugal op tv. Opgezweepte
Spanjaarden leefden luidruchtig mee en de ontlading was groot bij de
overwinning na strafschoppen, leuk om eens in het echt mee te maken.
Gisteren was het zonnig en 38°,maar deze morgen is het zeer grijs en overtrokken. Pierewiet beloofde een min of
meer golvend ritje naar onze tussenstop Santander maar dat starte toch al met
een gestage klim van 13km op ons volle maag en dan meer van dat kaliber. We
zien maar 20 meter voor ons uit als we in de hoogte zitten door de mist. Er
valt een druilige motregen en dat is wat minder voor de fietsvreugde.
Aan de overzet zien we net de boot de trossen losgooien en het zeegat
kiezen. Zo een 35 minuten later mogen we er toch op en weer niet zo gemakkelijk
met die bepakte fietsen tussen de gewone passagiers. We kunnen wat op adem komen en met onze
regenjasjes aan rijden we Santander binnen.
Grote, drukke stad met immense gebouwen, winkels, banken, restos en bars,
parken en kerken een beetje zoals in elke grootstad. We vinden een leuke plek om
de batterij op te laden en we mogen ze zelf in het stopcontact steken, want
zoals BENA schrijft :wat je zelf doet is meestal beter. Ondertussen genieten we
van el menu del dia We moeten wel wachten tot 13 uur eer ze warme maaltijd opdienen.
Na de koffie ons hulpmiddel ophalen en joepie ze is voor 95% geladen.
Gerustgesteld en uitgerust rijden we verder want met volle batterijen is
het echt wel plezanter rijen. We klimmen en rijden nog een 50km verder en net
voor we ons eindpunt voor vandaag bereiken zien we nog 2 Duitse peregrinos.
Enkele tips uitgewisseld en kiekjes genomen
Het stadje Comillas heeft als bezienswaardigheid El Capricho van Gaudi
ea mooie oude gebouwen. We zijn echt wel moe en aan een opfrisbeurt toe. Leentje
krijgt flanellen benen als ze stopt en Pierewiet vond het ook meer dan genoeg. Leentje
ervaart die kustroute toch meer als een bergroute, het is maar wat ze je
wijsmaken in de boekskens en de kunsten van de alom geprezen en soms verfoeide
gps.Die kent alleen de windstreken en kilometers die kilos worden!
Deze avond weeral fiesta in de stad: we horen al kanonknallen ,muziek en
ambiance. Is dat ter ere van onze intrede in de stad of als aanmoediging om
verder te gaan?
Vanavond trekken we nog eens de stad in, maar we zijn wel op tijd terug,
we zullen ons bedje hard nodig hebben.
De
rit: 81 km, gemiddelde 14,8 km/h, 855 hoogtemeters
Logies:
Hotel Solatorre
Spreuk
van de dag; Boten houden niet van fietsers.
Onze citytrip gisterenavond afgesloten met een glaasje bubbels, een
uitstekende maaltijd en een flesje rood.
Om 7h nog snel de koppen van de e-krant De Gentenaar doorgenomen en we
leiden onze goed uitgeruste paarden met de lift één voor één naar beneden. Na
het ontbijt volgt de derde lifttrip met de bagage, alles goed opgebonden en
wijle weg uit Bilbao met een pak goede herinneringen..
Weer is het dat druk verkeer tot 10 km buiten de stad, eerst langs een
groot havengebied om dan in ons fietstempo te komen eens we weer door kleinere
dorpjes rijden.
De eerste onschuldige klimmetjes dienen zicht aan maar volgen elkaar in
sneltempo op dus om 11h een bijlaadbeurt in een bar en wij 2 tonicas con lemon.
Nog geen 20 km verder is t weer van da, nu is ze echt zo goed als plat. (zie
hoogtemeters) We zijn in Laredo en 2h verplicht terras met eten en drinken en
een ex-pelegrina die ons een uurke in t Spaans ratelt waar we overal moeten
stoppen en hoe we best rijden. Wij verstaan één tiende van haren uitleg en
knikkken altijd begrijpend zodat ze zou afronden. Gien avance, dus maar onze
velo gepakt en vertrokken naar een overzet om alzo 6km omweg te besparen.
De weg eindigt op houten loopplanken tot halfweg het strand om dan nog 100m
de fietsen aan de hand in het zand voort te duwen. Het bootje ligt er al en we
haasten ons want we kennen het system al van boten die op tijd vertrekken. Op
een loopplank van 40cm breed moet Pierewiet 2X met het volle gewicht van de
fietsen op die smalle plank en dan nog goed evenwicht houden of man en paard
liggen in t water! 5 minuten later aan de overkant en hetzelfde scenario speelt zich af met een
bonus van 20 trappen om de promenade te bereiken.
We zien het nog zitten om nog 15km door te gaan want een gezellig
kuststadje wenkt. We vinden ons hotel en krijgen een kamer met zicht op zee. Na
deze inspanningen meer dan verdiend en Leentje gaat nog even pootje baden.
De
rit: 84 km, gemiddelde 14 km/h, 921 hoogtemeters
Logies:
Hotel Las Olas Noja
Spreuk
van de dag; Met Gert en Josje is het uit, maar met ons gaat het nog goed
vooruit.
Gisteren, tijdens onze avondwandeling, ontpopten we ons als kerkgangers.
In de 1° iglesia Sint-Nikolaas met prachtig interieur (bladgoud alom) hebben we
2 elektrische kaarsen ontstoken. Eenmaal gebeld aan de sacristie voor de
stempel in onze credential (driemaal was om te biechten) Een oude, dove,
bevende pastoor kwam de trappen af en moest dan nog terug achter zijne stempel.
Leentje is hem een beetje tegemoet gegaan om hem die trappen te besparen.
Volgende kerk een kathedraal Juan XXIII° op de heuvel van Bilbao. Een
man raadt ons aan om de lift te gebruiken want die brengt ons wel 50m hoger. 45
eurocent/pers te betalen aan de liftboy die op een barkruk zit in de liftcabine
(1,5m X 1,5m) en steeds mee op en neer
gaat. De ransel vol wisselgeld en tickets om zijn nek en uit een portatiefradio
die boven zijn hoofd hangt klinkt te luide muziek. (wat een job!) De kathedraal staat op het hoogste punt dus
nog wat trappen maar het was de moeite.
De afdaling van wel meer dan 200 trappen was in de stijl van Montmartre
in Parijs en eindigde op een gezellig pleintje waar we onze 2 cervesas dik
verdiend hadden.
21h, we wippen als eerste klanten een restaurant binnen en de
Spanjaarden arriveren maar rond 22h en zelfs met kleine kinderen bij. Na het
eten direct naar bed want het is weeral half twaalf.
Bilbao, un dia de cultura.
Het Guggenheimmuseum heeft heel wat te bieden, eerst en vooral de
architectuur (zowel binnen als buiten) maar ook de permanente tentoonstelling is
schitterend. Nog meer geluk hebben we met de tijdelijke expositie van de Britse
kunstenaar David Hockney.
We vergapen ons vooral aan een 35 minuten durende videomontage. Met 2 X 9
cameras maakt hij opnames vanuit
verschillende invalshoeken en projecteert die dan op 18 schermen in aangesloten
opstelling 3 X 6. Soms worden dezelfde landschappen in een verschillend seizoen
met elkaar vergeleken en in een ander beeld laat hij dansers van het ene scherm
naar het andere huppelen. FANTASTISCH MOOI!!!!
Alsof we er niet genoeg kunnen van krijgen doen we ook het Museo Bellas Artes de Bilbao aan dat een beetje
doet denken aan ons Gents museum van schone kunsten. We krijgen ook compassie
met de museumsuppoosten. Hoe lang moet de dag van deze mensen wel niet duren,
zo een ganse dag in een zaaltje rondlopen om dan eens uit te rusten op een
stoeltje.
Voor ons middagmaal volstaan weer enkele tapas, die we kiezen uit een
gevarieerd aanbod op de toog; We
beginnen het te kennen en rond 14h30 nemen we onze siesta want het wordt weer
drukkend warm.
Na het dagverslag voor de blog gaan we terug wat flaneren in de stad en
ons avondeten zoeken.
De
rit: 0
km, gemiddelde 0 km/h, 0 hoogtemeters
Logies:
Ibis Bilbao centro
Spreuk
van de dag; Voor cultuur en citytrippen moet je een dagje van het zadel wippen.