Welkom in Rohan, het land van de Paardemeesters
klik hier om terug naar de startpagina te gaan

Het volk van Rohan heeft velen jaren in trots en vrijheid geleefd, maar de verradelijke Saruman heeft de bewoners onderworpen en geknecht door de geest van de koning Théoden te breken met zijn magie. Daarmee is de sluwe tovenaar de werkelijke macht op de troon geworden.

Edoras was ooit de trots van Rohan, Maar de hoodstad is nu vervallen tot een oord van wanhoop. Het volk heeft de vertrouwen verloren in hun koning, die willoos en zielloos troont in de duistere burcht Meduseld. Téoden is niet langer in staat om op te treden tegen de plundrende bendes Orcsdie zijn land teisteren. Grima Slangentong, die door Saruman betaald wordt om de koning in de macht van Isengard te houden, wijkt niet af van zijn zijde en fluisterd hem valse raadgevingen in. Toch is niet alles verloren. Éomer en zijn zon Theodred, de zoon van de koning, zijn het volk trouw gebleven en trekken met hun edele Ruiters van Rohan door het land om af te rekenen met de rauwe bendes Orcs en Uruk-Hai. Ze hebben een moeizame taak omdat alles wat ze voorstellen, wordt ondermijnd door het lage spel van Théodenés gluiperige raadsheer Grima.

Rohan is een landstreek die voorkomt in de trilogie In de ban van de ring van J.R.R. Tolkien.

Rohan was eerst een deel van Gondor, Calenardhorn genoemd. Doordat Eorl de Gondorianen kwam helpen de Orks uit Gondor te verdrijven, kreeg zijn volk dit land om in te wonen. Het volk werd Rohirrim genoemd en het land noemden zij zelf Riddermark of kortweg Mark. De Elfse naam en meest gebruikte ervoor is Rohan, het Land van de Paardenheren. Zij waren vooral bekend om hun paarden, die zij uit het Noorden meenamen en in Rohan fokten. Dit zijn de Mearas. In het verhaal wordt Rohan geregeerd door koning Théoden.

Het land ligt vol met lang gras, ideaal voor paarden. In het jaar 3019 was Edoras, de stad op de heuvel, de hoofdstad en hier woonde Théoden. De verdedingsplaatsen zijn Dunharg en Helms Diepte.

Isengard,de cirkel waarin de toren van Orthanc lag, was een erg strategisch gelegen, vrijwel onneembare stenen toren in een ring van bergen. Deze ring heet Nan Curunir. De plaats beheerste de voorden van de rivier de Isen die Rohan scheidde van Dunland. Voor de komst van de Rohirrim uit het noorden was Isengard de noordwestelijke grenspost van Gondor. Nadat Gondor het gebied aan de Rohirrim geschonken had, bleef de toren in handen van Gondor. De toren was namelijk uitgerust met een van de Kijkstenen van Numenor, een Palantír. Lange tijd bleef de toren in handen van een eigen kapitein, maar de contacten van de exclave met het verre Osgiliath - en later Minas Tirith - werden steeds zwakker. Toen de toren daarom in handen van de vijandelijke Dunlendings dreigde te vallen, nam - met goedvinden van Gondor - de tovenaar Saruman de Witte, toen nog een kampioen van het Goede, het gezag over de toren over. Saruman kon echter zijn nieuwsgierigheid naar de Palantír niet bedwingen en zo kwam hij oog in Oog te staan met Sauron en werd tot het Kwaad verleid.

Zo werd Isengard tijdelijk de gevangenis van Gandalf de Grijze, toen deze bij Saruman, het hoofd van zijn Orde, om hulp kwam vragen. Saruman maakte daarna in navolging van de Toren van Barad-dûr, het hart van Saurons rijk van de toren het hart van zijn eigen kwaadaardige rijk.

Orthanc had het woud van Fangorn als oosterbuur en Saruman dacht dat de daar wonende enten  een bedreiging waren. Hij vergiste zich daarin echter deerlijk. De Ring van Orthanc werd uiteindelijk door hen verwoest