Dag trouwe
volgers van mijn blog (en mensen die er toevallig even naartoe surfen)
Sinds mijn
laatste blog is er weer heel wat gebeurd. Laten we beginnen met de dag dat ik
mijn reis naar België zou aanvangen: Donderdag 29 maart. Omdat ik vrijdag om
6u40 mijn vlucht had, ben ik donderdag vertrokken naar Malaga om in de
luchthaven te slapen. Op een gepast uur vertrek ik naar het busstation in Cabra
om een bus te nemen van Lucena om van daaruit de bus te nemen naar Malaga, om
van daaruit de bus te nemen naar Malaga luchthaven. Aangekomen in het
busstation van Cabra bleek dat het staking was, ik wist dat wel, maar was een
beetje vergeten dat een algemene staking ook betekent dat het openbaar vervoer
(dat hier als zo summier is) ook helemaal in de war is. In paniek bel ik naar
wat mensen die ik ken hier in Cabra/Andalusië en na enkele minuten blijkt dat
mijn enige optie om die dag in Malaga te geraken een taxi en een trein
inhouden. Dus ik op naar mijn taxi, die bracht mij voor 45 euro naar puento
genil, een ander klein dorpje. In Puento Genil kon ik een trein nemen voor 38
euro naar Malaga en in Malaga bleken de bussen naar de luchthaven nog steeds
niet te rijden, dus heb ik met enkele andere gestrande reizigers een taxi
genomen. Gelukkig viel dat nog mee van prijs omdat we met vier in die taxi
zaten.
Uiteindelijk
aangekomen in de luchthaven bleek dat een van mijn medepassagiers ook op de luchthaven
moest blijven slapen, dus dat kwam goed uit. Wij hebben onze stoeltjes bij
elkaar gezet, rugzakken ertussen en eigenlijk heb ik die nacht wel heerlijk
geslapen (voor die enkele uurtjes).
Aangekomen
op de luchthaven van Eindhoven, kwam Cedric mij halen (Joepie jeej, blij
weerzien!!!). De weg terug naar huis was niet zo evident, maar uiteindelijk
zijn we terug in Antwerpen geraakt. Hmmm heerlijk zo terug thuis zijn
(aleja, bij Cedric, maar dat is ondertussen
ook een beetje thuis).
s Avonds
meteen op leidingsweekend, zaterdag eerst familiefeest, dan terug
leidingsweekend, zondag ook. Zo ging het een beetje de ganse week. Elke dag wel
iets te doen en ik heb heel wat mensen gezien die ik gemist heb. Vooral Thomas,
die was voor de gelegenheid ook enkele dagen afgezakt naar België! Wat was het
leuk om hem weer te zien!!!
Na een
heerlijke tiendaagse in België was het weer tijd om afscheid te nemen en te
vertrekken naar Spanje. Dit keer gelukkig niet alleen, Charlotte en Björn
kwamen mee voor een korte vakantie. Het was ongelooflijk fijn om een keertje
niet alleen te moeten vliegen. Dat maakte al het wachten en de vlucht een pak
aangenamer. Aangekomen in Malaga moesten we met de gehuurde auto naar Cabra
geraken. Omdat het donker was en ons zus nog moest wennen aan de nieuwe auto en
aan de Spaanse autostrades zonder licht, was het in het begin heeeeeeellll erg
spannend, maar na anderhalf uur zijn we heel in Cabra aangekomen. Toen was het
tijd voor ons bedje, want het was al 1 uur.
Wat ik daar
heb gezien is echt uniek! We hebben op rotsen geklommen en vliegfotos
getrokken en wij zijn op zoek gegaan naar Dolmen (wat eigenlijk gewoon een
monoliet was). Toen we eigenlijk op de plaats waren waar de wandelingen moesten
beginnen, begon het te regenen en zijn we maar terug gegaan, want wij vonden
dat we het indrukwekkendste al gezien hadden : ) .
s Avonds zijn
we nog even naar bar Liverpool gegaan voor een kort drankje en dan zijn wij als
brave kinders in ons bed gekropen.
De volgende
dag was het CORDOBA tijd! Voor mij was het de tweede keer in Cordoba, maar het
bleef even indrukwekkend, de oude stad van Cordoba is prachtig en deze keer
hebben we de winkel straten ook verkend, dat was natuurlijk ook heel fijn!
Zaterdag
zijn we naar Ronda gereden. Dit was een rit van 2 uur, wat wel lang was, maar
iedereen zei dat dit echt de moeite was. Ronda is een dorpje dat langs twee
kanten van een klif gebouwd is. Het is zeker de moeite waard om naartoe te
gaan, maar toen wij er waren was het ZOOOOOOO hard aan het regenen dat alle
straten veranderden in rivieren en dat het niet meer echt veilig was om rond te
lopen in Ronda, dus zijn we maar terug naar huis afgedropen (nadat we droge
kleren gekocht hadden!! :D) (fotos: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3778795227020.173665.1191073426&type=3&l=06203c6243 )
Zondag was
het afscheid dag. Ik ben met Charlotte en Björn naar Malaga gereden, daar zijn
we naar het strand gegaan en hebben we wat rondgewandeld in de binnenstad en
dan was het tijd om afscheid te nemen, ik naar het busstation en zij naar
België. Op de bus naar huis was ik best wel droevig, het waren 5 fantastische
dagen geweest en nu moest ik alleen terug naar mijn appartement, gedaan met vakantie
terug naar de realiteit...
Ondertussen
ben ik weer helemaal gewoon aan mijn rustig appartementje en mijn gewone
leven hier. Ik heb mijn tickets geboekt voor mijn laatste korte vakantie in
België (samen met Jessica, mijn Amerikaanse vriendin) en ik kan niet wachten
tot het zo ver is!
Ok, het is weer veel
te lang geleden dat ik nog niets van mij heb laten horen en dat Rogier, wil
zeggen dat er een wall off text volgt. Dus als je daar geen zin in hebt, druk
dan op X verlaat deze pagina en no hard feelings.
Dus de laatste keer
dat ik jullie gesproken heb was eigenlijk vanuit de luchthaven. Mijn korte
zielige blog over hoe ik ongelukkige was en hoe ik niet wou wachten tot de
paasvakantie om naar huis te gaan en hoe geweldig mijn weekend thuis was.
Hoe belangrijk en
geweldig dat weekend eigenlijk was, weet ik nu pas. Maandag ben ik na 10 uur reizen
aangekomen in Montilla. Een dorpje in de buurt van Cabra. Daar woont een
collega van mij, Ana. Zij heeft ongelooflijk voor mij gezorgd. Als ik aankwam
in haar huis, kon ik mij opfrissen in mijn privé badkamer. Om daarna mijn
spullen neer te planten in mijn kamer en als avondeten kreeg ik zelfgemaakte
tortilla de patatas. Echt mijn favoriete eten hier in Spanje. Zeker als het
zelfgemaakt is.
Na een heerlijke
nacht werd ik wakker en kon ik mee aanschuiven voor een typisch Spaans ontbijt.
Melk-met-fruit-drank en koekjes om er in te doppen. Persoonlijk ben ik geen fan
van zachte, half uiteenvallende koekjes, dus het doppen heb ik achterwegen
gelaten, maar het bleef een ervaring, koekjes als ontbijt. Na school kon ik dan
eindelijk terug naar mijn appartement en toen ik daar aankwam werd ik
verwelkomt door een vreemd gevoel. Ik voelde mij plots thuis. Door dat weekend
naar huis te gaan ben ik mijn leven hier in Cabra zo veel meer gaan
appreciëren. Cabra is mijn oase van rust, mijn zen-plek waar ik alleen maar
moet genieten en verder niets (oh ja, ook nog een thesis schrijven, ...
hmmm...). Ik kan niet beginnen te vertellen hoe ik genoten heb van deze week,
zelfs een oor- en keelontsteking kunnen mijn plezier niet ondermijnen.
Wat ook een
belangrijk deel is van mijn gigantisch plezier is dat ik echt Spaans begin te
spreken. Ik heb conversaties met Spanjaarden die langer duren dan 2 zinnen en
mensen zeggen mij dat mijn Spaans best goed is. Zo begonnen mijn collegas
vandaag te zeggen dat ik perfect Spaans spreek, maar dat is toch wel lichtjes
overdreven. :)
Vandaag was een
vreemde dag. Toen ik wakker werd voelde ik mij echt vreselijk, mijn hele hoofd
deed pijn, alles, mijn hoofd, mijn oren, mijn neus, mijn keel, ... Omdat mijn
collegas altijd zo bezorgd zijn hebben ze mij verplicht om naar de dokter te
gaan en blijkbaar heb ik dus otitis, een oorontsteking, die bijna zo ver
gevorderd was dat ik op het randje stond van een geperforeerde trommelvlies, of
dat is toch wat de dokter beweerde, wat daar van waar is, ...
Na mijn
doktersbezoek ben ik naar huis gegaan, ik heb wat Spaans geoefend
(demonstrativas, superlativos en formas comarativo de los adjectivos), ik ben
artikels beginnen lezen over taalinitiatie, ik maakte mezelf een smoske en een
amerikaanse cake-taart en dat allemaal alleen. Het beste van al was dat het mij
niet kon schelen. Ik vond het best aangenaam om alleen te zijn in mijn
appartementje. Rond een uur of negen is Alexa dan afgekomen en hebben we V for
vendetta gezien. Echt ne waanzinnige film! Voor iedereen die hem nog niet
gezien heeft: DROP EVERYTHING, zet u voor de tv en zet die film op. :)
Verder is er niet
zoveel meer te zeggen buiten: ik begin hier toch best gelukkig te worden :)
Dikke zoenen aan
iedereen!
Ps: Voor de mensen
die het interessant vinden: ik ben in België van 30 maart t.e.m. 11 april
Pss: Heb je vragen? Post
een reactie! (ik hou van reacties :D )
Vorige week had ik een behoorlijk slechte week... Ik voelde mij erg eenzaam, ik voelde mij niet op mijn plaats en ik miste mijn vrienden, familie en vooral cedric heel erg hard. Na een hele avond te wenen heb ik dan besloten om toch een weekendje naar huis te gaan voor de paasvakantie, gewoon omdat ik het niet meer aankon.
Dat weekendje is nu net voorbij. Ik zit nu op de luchthaven te wachten tot ik kan instappen op mijn vliegtuig, echt nen aanrader... :) Niet dus. Ik verveel mij dood, dus heb ik maar betaald om op het internet te kunnen.
Ik vind het geweldig dat ik heb besloten om een weekendje naar huis te gaan! Ik ben vrijdag middag aangekomen in België en deze ochtend ben ik weer vertrokken. Ik kan u zeggen dat ik van elke minuut genoten heb!
Vrijdag ben ik naar Cedric thuis gegaan, alwaar ik heerlijk heb genoten van het brood en die koffiekoeken die Chris speciaal voor mij was gaan halen (en dan heb ik het vooral over de koffiekoeken). Na een dutje was het ondertussen tijd voor het avondeten. Ook hier heb ik van genoten, steak met kroketjes en appelmoes. Njammie!
'savonds gezellig voor de tv hangen was de perfecte afsluiter van deze dag. :)
Zaterdag was een drukke dag. Eerst cedric naar de opencampusdag brengen, dan naar't stad om Kim te zien (waarbij ik plots het lumineuze idee kreeg om misschien toch nog te gaan studeren), dan naar huis om te lunchen met jolien en taarten te maken (uiteindelijk was het er maar 1 en nog een mislukte ook, danku aan alle bakkers die zo vrijgevig waren om gratis taarten te geven :D) dan terug naar hoboken om Cedric te gaan halen. Van Hoboken rechtstreeks naar de scouts voor het klaarzetten vd taartenquiz en als avondeten: FRIETJES!!!!!!!!! Een minike me satékruiden twee potjes joppiesaus en een kipcorn! Wat heb ik er toch ongelooflijk van genoten! :)
Zondag was nog een heerlijke uitrustdag en na de scouts ben ik nog gaan trommelen. Dat mis ik ook wel erg in Spanje!
Zo lieve mensen, even een kort blogberichtje, want mijn tijd op deze anonieme luchthavencomputer zit er bijna op!
Dag lieve vrienden!
Hoe gaat het ermee in België? Hoe is het weer daar??
Hier in Spanje is alles leuk, alleen is het hier aan het REGENEN/HAGELEN...
Jezus, ik ben precies in België...
De voorbije
anderhalve week was echt fijn. Vorige week maandag zijn papa en Ann aangekomen
in het prachtige pittoreske Cabra. s Avonds zijn we lekker gaan eten en de dag
daarna zijn we naar Cordoba gegaan, daar zijn we de oude stad gaan bezoeken
echt prachtig! In de oude stad zijn we de mezquita gaan bezoeken. Het is een
oude kerk die dan een moskee werd en die daarna terug een kerk werd.
Het is een ongelooflijk gebouw, als je er binnenkomt, dan zie je pilaren, veel
pilaren, met prachtige overbruggingen. Als je dan een beetje rondkijkt, dan zie
je plots christelijke gevangenissen met, volgens de papa, koekendooskunst.
Een beetje verder in het, overwegend Islamitische gebouw zie je plots een
MONUMENTALE kathedraal! Echt magnifiek hoe Islam en Christendom zo vredig in en
rond elkaar kunnen bestaan...
De dag daarna ben ik
gaan werken en s avonds heb ik me papa en Ann wat rondgewandeld in Cabra. Zo
heb ik mijn dorpje ook eens gezien, want buiten het stadscentrum heb ik nog ni
zoveel gezien hier.
Donderdag moesten
papa en Ann terug vertrekken naar huis. Omdat Cedric aankwam als papa en Ann
moesten vertrekken, ben ik met hen mee naar de luchthaven gegaan.
Voor we naar de
luchthaven vertrokken is papa hallo komen zeggen op mijn school. Elke
leerkracht die we tegenkwamen begon mij te bestoefen over hoe hard ik wel
werk en hoe goed ik wel met de kinderen overeen kom en hoeveel ze van mij
houden en hoe blij ze zijn dat ik hier ben, ... de complimenten bleven maar
stromen, ik werd er zowaar verlegen van! Na de stoefronde op school zijn we
vertrokken naar Malaga. Onderweg hebben we enkele prachtige dorpjes bezocht!
Het was echt fantastisch mooi! Blij dat ik mee ben gegaan. In malaga airport
aangekomen was Cedric er al! Ik was zoooooo blij om hem te zien. Cedric missen
is voor mij toch het moeilijkste hier. Ik mis het om samen met hem in slaap te
vallen, om hem te bellen als ik het moeilijk heb of om gewoon eindeloos niets
te doen, samen met hem!
Met Cedric heb ik
enkele fantastische dagen beleefd! De eerste dag hebben we een bezoekje
gebracht aan mijn Amerikaanse vrienden. Dat was een belevenis! Ik vond het fijn
dat het op zekere hoogte wel klikte tussen hen. De meisjes waren nogal
opgewonden omdat ze naar Madrid vertrokken diezelfde avond dus het waren vooral
Jessica, Natalie en Crystal die aan het praten waren, maar ik vond het wel heel
gezellig. De dag daarna zijn we naar Granada gegaan. Dit hebben we een beetje
(heel) onvoorbereid gedaan. Aangekomen in Granada, bleek dat de hoofdweg van de
stad volledig open lag en we hebben er een half uur over gedaan om een parking
te vinden. Toen we uiteindelijk geparkeerd waren, gingen we iets eten. In mijn
beste Spaans vroeg ik aan één van de andere klanten waar la Alhambra ergens
was. Deze dame vertelde mij (ook in haar beste Spaans, dat was moeilijk voor
mij, maar het is gelukt :D) dat je een bus moest nemen om naar Alhambra te gaan
want het was toch wel moeilijk om daar te parkeren, toen heeft ze nog iets
verteld, maar dat heb ik niet verstaan. J
Omdat we zo
onvoorbereid waren, wisten we niet waar we een bus konden nemen en na lang
beraad (tijdens het eten van een overheerlijke bocadillo)hadden we besloten dat
we gewoon wat gingen rondwandelen in Granada en niet naar la Alhambra zouden
gaan. Toen zijn we naar de kathedraal gegaan, toen we binnen wilden gaan, bleek
dat ook een kathedraal last kan hebben van de siësta waar Spanjaarden zo van
houden. Plots zag ik een bus met Alhambra vooraan, we hebben dan maar aan de
vriendelijke vrouw van de toeristische bussen wat info gevraagd en zij vertelde
ons dat wij voor amper 1,20 euro deze bus konden nemen naar de Alhambra,
impulsief als we zijn, zijn we op de bus gesprongen en naar La Alhambra gegaan.
La Alhambra blijkt een verzameling van historische gebouwen te zijn op een
bergtop van Granada. Het belangrijkste gebouw van La Alhambra is het paleis van
de familie Nasrid. Het is een complex gebouwd voor de laatste Islamitische
heersers in Spanje. Het is een gebouw vol met de mooiste muren, de mooiste
tuinen en de mooiste binnenpleinen die ik OOIT gezien heb. Ik was helemaal
weggeblazen. Vlak naast het paleis van de familie Nasrid ligt het paleis van
keizer Karel V. Dit is een potlelijk gebouw vergeleken met het Moorse paleis.
Het gebouw is een gigantisch vierkant met middenin een rond binnenplein. Alles
is strak (bijna modern) en buiten de marmeren trappen vond ik er eigenlijk
niets aan.
Verder vind je er ook nog een kerkje, een oude militaire basis met
ongelooflijke uitzichten (van bovenop de wachttorens) en een tuin die gebouwd
werd voor de ontspanning van de koningen die in La Alhambra gewoond hebben. Het
was echt prachtig.
De volgende dagen
hebben Cedric en ik niet zoveel gedaan, inkopen, eten gemaakt, rondgehangen,
Cabra bezocht, ... En toen was het spijtig genoeg tijd om afscheid te nemen! Ik
vond het fantastisch en ik ben zo blij dat hij is langsgekomen.
De twee dagen die
volgden waren eigenlijk heel eenzaam. Mijn Amerikaanse vriendinnetjes waren in
Madrid, Cedric was weg en verder ken ik hier nog niet echt veel mensen, dus ik
heb twee dagen voornamelijk binnen gezeten. Toen besloot ik om een gitaar te
kopen. Daar ben ik heel blij om, ik ben al een paar dagen niets anders aan het
doen dan gitaar spelen. Ik vind het echt fantastisch en het is een fijne
bezigheid.
Ook heb ik tickets
gekocht om tijdens de paasvakantie naar huis te komen. Duuuus van 30 maart tot
11 april ben ik terug thuis. J Daarna komen Charlotte en Björn met mij mee
naar Spanje. Maar omdat ik tot 11 april weg ben, mis ik op school drie dagen,
daarom dat ik nu drie vrijdagen wel moet werken en dat is wel spijtig! Haha.
Omdat het maandag en
dinsdag vakantie was hier in Spanje heb ik wel een erg korte week achter de
rug. Ik heb de volle drie dagen les moeten geven. Zoals jullie al weten loop ik
voornamelijk mee met Juan José, de leerkracht die Engels geeft in de lagere
school, maar ook geef ik Frans in het vijfde en het zesde leerjaar en eigenlijk
zijn dat echt mijn favoriete uren op school, ik kan echt zelf les geven en de
leerlingen vinden het fantastisch om Frans te leren. Volgende week moet ik les
geven over eten en ik kijk er echt naar uit, ik ga mij zelfs verkleden! Haha
Verder gaat het
leven hier rustig zijn gangetje, ik ga naar school, ik eet, ik hang wat in mijn
appartement (tijdens de siësta), ik ga naar de Amerikanen, ik Skype wat, ik
speel wat gitaar, ... ik begin het leven hier lekker gewoon te worden, maar
soms is het toch moeilijk om zo ver weg te zijn van thuis, van alles wat ik
ken, van mijn vrienden, mijn familie en mijn liefje. Ik leer hier veel over het
alleen leven en over vrienden maken als je eigenlijk niemand kent, maar ik
leer ook veel over mezelf. Ik ben al lang aan het twijfelen of lesgeven echt
iets voor mij is en zoja, of ik het ooit echt gepassioneerd zou kunnen doen
zoals bv Evi en Marijke. Hoewel ik er ongelooflijk van hou om kinderen iets bij
te brengen weet ik dat ik het nooit zou kunnen volhouden om echt zelf voor een
klas te staan, alles voor te bereiden, agendas bij te houden, vorderingen neer
te schrijven, ... Het is gewoon niets voor mij, ik kan niet vol enthousiasme
uitkijken naar volgend jaar helemaal alleen voor de klas te staan.
Desalniettemin wil ik graag iets met kinderen doen, want ik fleur helemaal op
als ik in de buurt van kinderen ben. Toen ben ik gaan nadenken wat ik dan wel
zou kunnen doen en ik denk dat ik er uit ben. Ik wil graag educatief medewerker
willen zijn, dit houdt in dat ik, eender waar, programmas uitschrijf voor
kinderen. Dit kan zijn in een museum, bij een jeugddienst, bij een
vakantievereniging (zoals activak, of free-time), bij een vereniging tegen racisme,
... you name it, zo kan ik toch nog bezig zijn met kinderen en doen wat ik echt
graag doe. Educatief scoutsen noem ik het! J
Goed lieve
bloglezers, ik vermoed dat ik jullie lang genoeg bezig heb gehouden met mijn
fantastische avonturen hier in Spanje!
Mijn tweede week in Cabra zit er op. En ik heb een heleboel te vertellen...
Maandag ben ik naar Madrid geweest voor de comenius meeting. Dit is een bijeenkomst van alle comeniusassistenten in Spanje. Voor de meeting kregen we 'koffiekoekjes' en vruchtensap/koffie/thee. Daarna begon de meeting, mensen die drie uur lang in het Spaans dingen kwamen vertellen, dit was erg saai/vermoeiend voor mij omdat ik heel de tijd mijn best moest doen om het Spaans te verstaan. Uiteindelijk heb ik niet veel bijgeleerd, maar na de meeting was er nog een soort receptie waarbij we allerlei Spaans 'tapas' kregen. Njammiiieee!!! :) Daar heb ik een heel grappig conversatie gehad met twee walen, een hongaarse en een 'ik weet niet meer van waar'-se. Het was een conversatie met een mengelmoes van 4 talen... Voornamelijk Frans, gemengd met wat Spaans, Engels en Nederlands... Zooo grappig, maar we verstonden elkaar!!!
Daarna ben ik met Loli nog even naar de Plaza del Sol geweest, het belangrijkste plein in heel Madrid. Erg leuk om nog eens in een grote stad te zijn, een stad die leeft, een stad vol energie. Daarna was het spijtig genoeg tijd om naar huis te gaan :(...
De rest van deze week heb ik meegelopen met Juan Jose, dit is de leerkracht Engels van de lagere school. Een super vriendelijke man die zijn best doet om mij te betrekken bij het hele lesgeven gebeuren. Ik heb deze week ontdekt dat mijn voornaamste taken uitspraak en conversatie zullen worden.
De kinderen hier hebben erg verschillende niveaus, zelfs in 1 klas. Ik kan bijvoorbeeld aan één leerling vragen "what do you do before you go to sleep?" en zij kan daar vlot op antwoorden terwijl een andere leerling mij aanstaart alsof ik Chinees praat. Omdat ik maar een weinig Spaans spreek, zorgt dat vaak voor hilarische taferelen waarbij beide partijen proberen om elkaar te verstaan, soms met weinig succes...
Ook het lesgeven hier is helemaal anders dan in België, de leerkrachten staan/zitten vooraan in de klas, ze doen hun ding met de leerlingen die willen volgen en de leerlingen die niet willen/kunnen volgen worden rustig aan hun lot overgelaten. Als die willen praten, doen ze maar, allemaal geen probleem. Bij mij werkt die zever niet. Als ik les geef loop ik steevast rond in de klas en zorg ik er voor dat alle leerlingen minstens op de juiste bladzijde zitten en zwijgen. (en antwoorden wanneer het moet) Als ze dit niet doen, kijk er erg boos en vraag ik in het Spaans, Engels en Nederlands om stil te zijn (ja hoor, dat verstaan ze hier al :D)
De meeste klassen hebben nu wel door dat ze bij mij stil moeten zijn en zich moeten gedragen, in sommige klassen blijft het een groot probleem omdat er een concentratie eikels in die klassen zitten. Die leerlingen hebben geen enkel respect voor leerkrachten... ik word er echt zot van, vooral omda ik er niets op kan zeggen met mijn beperkte kennis van het Spaans. Ik hoop dat dit snel beter wordt. Ik merk wel dat mijn kennis van de taal elke dag een beetje beter wordt. Ik versta veel, als de mensen een beetje rustig spreken en niet TE Andalucisch, want dat dialect is voor mij redelijk onverstaanbaar.
Donderdag namiddag begint het weekend hier voor mij. Omdat het een eerder vermoeiende week was heb ik een beetje thuis gezeten, ik ben ook even naar de gym geweest (niet zo'n goed plan voor mijn knieën :( pijn...) en 'savonds ben ik met Natalie naar een bar geweest 'Liverpool', daar heb ik enkele spelletjes tafelvoetbal gespeeld in een team me een kerel genaamd Sergio, een vriend van Natalie. Ik heb ontdekt dat ik dit eigenlijk een heel tof spelletje vindt om op café te spelen. :)
Daarna ben ik naar huis gegaan om nog een filmpje te zien en rustig in mijn bed te kruipen.
Vrijdag ben ik met Crystal naar het 'schoonheidssalon' gegaan. Zij ging haar haar laten doen en ik ben gewoon mee gegaan om niet alleen thuis te moeten zitten, want Natalie en Jessica gingen naar de gym en dat is voor mij spijtig genoeg geen mogelijkheid. Daarna ben ik een jas gaan kopen (ik had geen jas meegenomen, want het ging toch warm zijn hier in cabra... NIET DUS) en in de namiddag zijn we kostuums gaan kopen voor zaterdag (carnaval in Cadiz). Ik heb een super leuk feeën kostuum gevonden... 's avonds was er een gezellige get to getter in het huis van de Amerikanen, maar ik was dood moe en ik wist dat er een slapeloze nacht op mij afkwam, dus ik ben maar gaan slapen.
Zaterdag, THE DAY, Carnaval in Cadiz... In de voormiddag zijn we bezig geweest met ons klaar te maken om naar canaval te gaan. Ik heb mijn feeën kleed aangedaan, Jessica heeft mijn haar gekruld en ik heb mij en Jessica geshminkt, klaar om te vertrekken naar het busstation, alwaar we voor vier uur op een bus gingen stappen.
Na vier uur bussen (ik zat in de bus naast een Pools meisje dat een jaar in Leuven heeft gewoond, dus het was wel leuk om eens Nederlands te kunnen praten :D) waren we eindelijk in Cadiz, blijkbaar één van de beste plaatsen om carnaval te vieren.
Enkele sfeerfoto's van onze aankomst en meer zie je onderaan dit bericht.
Na een beetje ronddwalen hadden we het centrum van de feestvreugde gevonden, plaza de la cathedral. Een plein met een kathedraal (duuhhhh) palmbomen en MILJOEN mensen. Op een gegeven moment kon ik niet vooruit of achter, zonder zwans, ik heb nog NOOIT zoveel mensen bij elkaar gezien die zo doelloos ronddwaalden en stonden te staan en nog NOOIT zoveel drank bij elkaar gezien. I'm telling you, dit is het zotste dat ik in mijn leven OOIT gezien heb.
Iedereen was zat en zot, alle mensen hadden drank bij er werd gedeeld met iedereen, er werd gekust met iedereen (ikke ni hoor Cedric, maak u geen zorgen) en er werd gepraat met iedereen. Dit was wel een kans voor mij om wat Spaans te praten. Zo heb ik een hele conversatie gehouden met twee gasten die graag naar tomorrowland willen gaan en mij vroegen of ze daar drugs konden verkopen... :)
We hebben zo heel de avond wat rondgedwaald in Cadiz (lees, aangeschoven in straten om toch maar ergens naartoe te kunnen gaan) de ene al wat zatter dan de andere, maar ik was heel erg blij dat ik nuchter was, want het was mij toch een beetje te druk. Na ettelijke uren (10 uur) ronddwalen in Cadiz was het tijd om terug te gaan naar huis met de bus, ook dit was makkelijker gezegd dan gedaan. We gingen terug naar het punt waar de bus ons had afgezet, we hadden met onze buschauffeur hier afgesproken om 5u50, om 6u10 zagen we eindelijk onze bus, maar dan bleek dat we pas op een andere plaats mochten opstappen, de politieagente zei: deze straat door en dan naar links, daar zal u bus staan. Zo gezegd, zo gedaan, maar de straat door en dan naar links, daar bleken nogal veel bussen te staan. Ik heb ze ni geteld, maar als ik zeg dat er meer dan 50 bussen stonden, dan overdrijf ik zeker niet. Wij hebben 20 minuten moeten wandelen voor we eindelijk bij onze bus waren, om 6u45 was het eindelijk zo ver, we konden terug naar huis vertrekken. Ik heb op de bus niets anders gedaan dan geslapen... Heerlijk was dat :) om 11 uur waren we eindelijk in Cabra, ik ben als de bliksem naar huis vertrokken en heb heel de dag geslapen :) heerlijk...
Deze week heb ik ook voor de eerste keer mijn kleren gewassen. Helemaal zelf... *fier* 1 wasmachine me donkere was en eentje met lichte was. Omdat mijn droogrek niet groot genoeg was en de deur naar het dakterras op slot was, heb ik dan maar heel mijn appartement vol met kleren gelegd om te drogen. Best een grappige bedoening, maar alles is droog geraakt en niets is van kleur veranderd, dus I did well :D
Goed beste mensen, dit is zowat alles dat ik deze week gedaan heb. Hopelijk was het een beetje interessant. =)
Hoe gaat het ermee? Mijn eerste week in Spanje
is bijna voorbij. Tijd voor een update.
Maandag 6 februari ben ik vertrokken in
België. Ik dacht dat ik zaterdag ingepakt was, maar tijdens mijn laatste nacht
in België ben ik ettelijke malen wakker geworden omdat ik me bedacht dat ik nog
spullen was vergeten.
Toen het eindelijk ochtend was, heb ik
afscheid genomen van Cedric. Ik was echt super droevig, maar ik mocht niet
wenen van hem, dus speciaal voor hem heb ik het niet gedaan. I finished packing
my bags, got in the car with my mother and left!
In de luchthaven heb ik nog een heerlijk smoske kipsla gegeten van de PITOE en
dan heb ik afscheid genomen van mama en mami. (danku nog eens om mij naar het
vliegveld te brengen! Youre the best!)
Na een lange tijd van eenzaamheid in de gate
en op het vliegtuig, ben ik aangekomen in de luchthaven van Malaga. Daar stond
Loli op mij te wachten. Loli is mijn mentor hier in Cabra. Het is een kleine,
maar super vrolijke vrouw van ong 45 jaar oud. Ze zorgt hier goed voor mij en
zou er alles aan doen om mij gelukkig te maken.
In het hotel heeft ze er voor gezorgd dat ik
nog un sandwich (uitgesproken als volgt: un sangwisch :D) kon eten. Dit houdt
in 2 getoaste boterhammen (koud) met koude hesp en kaas tussen en on the side
lagen er chips. Blijkbaar is dat een gewoonte hier. Vreemde gewoonte nummer 2.
(nummer 1 was dat er geen verlichting is op de autostrade.) Toen ik in het
hotel aankwam was ik echt super droevig. Ik realiseerde mij op dat moment pas
hoe lang vier en een halve maand eigenlijk is. Loli wou mij opvrolijken, maar
het enige dat ik wou was alleen zijn en skypen, dus ik heb haar afgescheept en
ben in mijn kamer eenzaam gaan wezen met mijn computer en mijn skype.
De volgende dag moest ik al vroeg op, want ik
moest met Loli naar de school CEIP NTRA SRA de la sierra. Ik ben er nog niet
helemaal uit hoe ik het moet uitspreken, maar de naam verwijst naar een maagd
(zoals moeder maria) die op een berg woont aan de rand van het dorp. In
september brengen ze het beeld van de maagd naar Cabra en dan blijft die hier
voor een maand.
In de school aangekomen, begon Loli mij aan iedereen voor te stellen en
iedereen gaf mij twee kussen en begon in het Spaans tegen mij te praten.
In deze situatie zitten 2 grote problemen:
1: Ik geef geen kussen, ik haat het J
2: Ik versta NIKS van het Spaans dat ze hier praten.
Dus ik heb maar wat geknikt en gedaan alsof ik
er iets van verstond. De leraarskamer is een kippenhok vol met vrouwen die door
elkaar heen roepen op zon hoge toon dat mijn oren er pijn van deden. Gelukkig
ging om negen uur de bel en kon de dag beginnen. Ik liep heel de dag met Loli
mee om Engels te leren aan kleuters... (ja hoor, kleuters, voor de mensen die
mij goed kennen zal dit geen verassing zijn, maar ik haat een kleuterklas. J ) De kleuterklassen hier zijn helemaal anders dan de kleuterklassen in
België. De kinderen zitten hier allemaal aan tafeltjes en moeten allemaal
opdrachten doen in werkboeken en als de kinderen te luidruchtig zijn, blaast de
juf op een fluitje en moeten de leerlingen stil zijn. Ook leren ze lezen en
schrijven op hun vijf jaar (de laatste kleuterklas) en kunnen de kinderen van
vijf jaar beter knippen dan de kinderen van 7 jaar in België, maar dat is
veruit het enige goede aan het Spaans onderwijs.
Na een hele dag school (school start om 9
uur en eindigt om 2 uur) ben ik met Loli mee naar huis gegaan en heb ik een
typisch Spaanse lunch gekregen. Een stuk kip met een slaatje en soepstengels.
Echt super lekker. Dan zijn we op zoek gegaan naar appartementen en na een
lange en vermoeiende dag ben ik beland op het appartement van 3 Amerikaanse
meisjes: Jessica, Crystal en Natalie. Hier woon ik nu al drie dagen en hopelijk
kan ik vandaag (vrijdag) in mijn appartement (I will keep you posted!)
Ondertussen kan ik mijn draai al een beetje
vinden hier. Iedereen is hier super lief voor mij en iedereen wil mij zo graag
helpen dat het soms een beetje gênant wordt. Vooral Jessica en Natalie zijn
zoooooo lief voor mij. Ook de vreemde tijdsindeling begint mij eigen te worden.
Ontbijt om half negen (een toast met een yoghurt), snack om 11u30 (een koekje,
een koffie of churros), middageten tussen 14u en 16u (dit is de hoofdmaaltijd,
dus pasta of soepstengels met vlees of vis en een slaatje ofzo en als dessert
fruit) en tot slot avondeten ergens tussen 20 uur en 22u30 (dit is terug een
kleine snack zijnde een sandwich ofzo). Tussen 15u en 18u stopt het leven hier
een beetje, winkels gaan toe, mensen zitten gewoon rustig thuis en doen
eigenlijk niet veel. Dat vind ik het vermoeiendste, want je wordt echt moe van
te zitten niksen. s Nachts slaap ik heel slecht, dus nu is het voor mij wel
goed om een middagdutje te doen, maar aan die lazy afternoon moet ik echt wel
wennen.
Ok lieve mensen. Dit was een gigantisch lang
blogbericht. Ik zou een heel boek kunnen schrijven over mijn belevenissen in
Spanje, maar ik zal nog wat overhouden voor mijn volgende blogitems.
Love you guys and miss you!
(ps: sorry voor het vele Engels in mijn blog,
maar ik spreek nu voornamelijk Engels en het is moeilijk voor mij om nu in het
Nederlands te denken!)
Binnen een maand zit in echt in Cabra. Ik heb juist mijn overnachting in het hotel achter de rug. Ik heb kennis gemaakt met mijn school en hopelijk heb ik een appartement. :)
Het begint zo dicht bij te komen en soms heb ik twijfels of het wel een goed idee was... Zo 4,5 maand alleen gaan wonen ergens in een land dat ik niet helemaal niet ken. Dit is zo spannend!
Twee weken geleden boekte ik mijn vliegtuigticket (ik vertrek maandag 6 februari om 15u30 richting Malaga), vandaag boekte ik het hotel waar ik de eerste nacht ga slapen (Hotel in Cabra), ik heb mijn contract terug gekregen en ik krijg stilaan vlinders in mijn buik als ik aan mijn groot avontuur denk.
Dit alles betekent dat het NIET MEER LANG DUURT VOOR IK VERTREK. Ik vind het allemaal heel spannend en ik ben benieuwd hoe ik die 4,5 maanden ga overleven, maar ik kijk er ook ontzettend naar uit.
Dit is trouwens ook officieel de plaats waar jullie al mijn avonturen kunnen lezen: www.bloggen.be/loranne_in_cabra
