Toen ik twee jaar geleden mijn stoute schoenen aantrok en stadsgenote Bettina Geysen opbelde met de vraag of we eens konden praten over een politiek/maatschappelijk engagement, wist ik dat ze een knappe manager was die bij de VRT één en ander in beweging had gezet. Ik had enkele interviews met haar gelezen die me alvast overtuigden dat het een vrouw was die één en ander in haar mars had. Maar meer wist ik ook niet toen ik op een zonnige ochtend met haar afsprak op de Grote Markt van Lier.

Het eerste gesprek maakte meteen duidelijk dat Bettina niet alleen een knappe manager was, maar ook een warme, enthousiaste, fijne vrouw. Iemand met wie het persoonlijk klikte, iemand waarvan ik meer dan ooit overtuigd was dat ze een echte meerwaarde kon betekenen voor onze stad en onze maatschappij mocht ze zo gek zijn om ja te zeggen op mijn vraag om onze Lier Leeft lijst te duwen. Ik durfde er niet op hopen, maar enkele weken later kwam het telefoontje. “ Ik heb er lang over nagedacht en ik ga het doen”. De storm die ze daarna over zich heen kreeg doorstond ze stevig. Want het was haar overtuiging dat ze zich maatschappelijk wilde inzetten.

Twee jaar later – en vooral een zware verkiezingsnederlaag voor progressief Vlaanderen en voor onze partij spirit later – zitten we opnieuw samen. De hele zomer had een team hard gewerkt aan een ledenbevraging en aan een evaluatie van de verkiezingsnederlaag. De conclusies: spirit heeft nood aan nieuwe boegbeelden, aan een meer zelfstandige koers en aan een duidelijker profiel (ook op sociaal-economisch vlak). Geen eenvoudige opgave. En toch moet het mogelijk zijn. We hebben met zijn allen hard gewerkt, Geert , Bert, onze mandatarissen, ikzelf ook. Maar we voelden met zijn allen dat er nood was aan meer.

En spontaan kwam de naam van Bettina weer bij me op. Ze heeft me de afgelopen tijd echt overtuigd van haar talent en oprechte gedrevenheid. Ze is ook echt spirit: Vlaams van achtergrond en overtuiging, oprecht progressief en links-liberaal, en bovenal ook een echte manager. Iemand die uitdagingen aandurft. Zelfzeker, no-nonsense. Ze woont natuurlijk ook in mijn stad. Iemand uit je stad op een hoger niveau brengen, dat doe je niet. Je eigen concurrenten groot maken: gekkenwerk. Niet dus. Bettina is een fantastische madam die spirit en bij uitbreiding de progressieve krachten kan versterken. Daar geloof ik in. Ik heb het haar die keer dat we samen zaten dan ook gewoon gevraagd. Ze heeft me weer eens vervloekt, ze heeft weer de tijd genomen om na te denken en ze heeft weer – vol overtuiging – gezegd: “ik ga er voor”. Of beter gezegd: “we gaan er voor”.

Samen met de vele spirit-mandatarissen, militanten en sympathisanten gaan we er een lap op geven. Wat de toekomst zal brengen weten we niet. Maar dat we niet – zoals sommigen denken of wensen – aan ons einde toe zijn, dat weet ik wel zeker. Spirit leeft, meer dan ooit tevoren.

27-09-2007, 08:43 geschreven door Els Van Weert  

L’ orange bleue est un fruit qui a des difficultés à mûrir cet été.” Di Rupo mag in Vlaanderen dan wel uitgegroeid zijn tot de baarlijke duivel in eigen persoon, maar – geef toe – de kunst van de milde ironie beheerst hij als weinige anderen. Een mens zou van minder ironisch worden. De rooms-blauwe regeringsonderhandelingen slepen nu al 105 dagen aan en het verzamelde leger van informateurs, bemiddelaars, formateurs, koninklijk verkenners en wellicht binnenkort ook nog pre-formateurs hebben nog geen meter vooruitgang geboekt.

Integendeel eigenlijk. De patstelling is compleet. Staatsmanschap is verworden tot een term uit het verleden. Platitudes en huizenhoge clichés nemen de bovenhand – niet alleen in de Wetstraat, maar ook in de Dorpstraat. Een Vlaamse politieke partij die met vrachtwagens nepgeld naar Wallonië trok om de transfers aan te klagen roert stoer de trom en acht zich desalniettemin bekwaam om mee een federale regering te vormen. Een Waalse politieke partij die vreemdelingenhaat vertaalt in Vlamingenhaat bepaalt mee de Waalse politieke agenda. En de man van 800.000 , de leider van de partij die staat voor wij en niet voor ik ,ik ,ik ? Die valt voortdurend uit zijn rol, giet olie op het vuur en niet op de golven.

De lopende zaken kabbelen inmiddels verder. Een drama voor het land is dat vooralsnog niet. Maar lang houdbaar is die situatie evenmin. Wel behoorlijk frustrerend en straks veel meer dan dat. Bijvoorbeeld voor de sector van de sociale economie, die behoorlijk in de problemen komt als de ondersteunende maatregelen uitblijven of subsidies te laat komen. Leg dat maar eens uit aan de duizenden werknemers die zo al moeilijk aan de slag raken. ‘Goed bestuur’ werd ons beloofd, vooruit met de geit dus. Benieuwd met welke slogan wij de verkiezingsstrijd van 2009 zullen aangaan. ‘Beter bestuur’ misschien?

24-09-2007, 00:00 geschreven door Els Van Weert  

De herstructurering van Janssen Pharmaceutica is een gevolg van wereldwijde structurele problemen waarmee gans de farmaceutische industrie te kampen heeft. Ook de Vlaamse vestigingen ontsnappen daar jammer genoeg niet aan. De Vlaamse Regering betreurt dan ook het verlies aan arbeidsplaatsen.” Zelden zo’n apathische reactie gelezen op een sociaal bloedbad van dergelijke omvang als deze van Vlaams minister-president Kris Peeters. Hij “onthoudt ook dat er geen sprake is van delokalisatie van Johnson & Johnson uit Vlaanderen.” Juicht Vlaanderen, juicht.

Vanuit politieke hoek wordt een verlies van 688 arbeidsplaatsen dezer dagen enkel nog ‘betreurd’. Van enige sociale verontwaardiging die naam waardig is in politieke kringen nog amper een spoor te bekennen. De angst om multinationale ondernemingen van het kaliber van Johnson & Johnson te veel tegen het hoofd te stoten, neemt steeds meer de overhand, schijnbaar over partijgrenzen heen. Hoe voelt een getroffen arbeider of bediende van Janssen Pharmaceutica zich bij het lezen van zoveel gelatenheid?

In december vorig jaar nog maakte Vlaams minister van Economie Fientje Moerman bekend dat van de in totaal 23,5 miljoen euro expansiesteun die vanuit de Vlaamse regering wordt vrijgemaakt voor bedrijven, Janssen Pharmaceutica er 8 miljoen euro van binnenrijft. Voelt minister Moerman zich niet eens bedrogen door Janssen Pharmaceutica en bij uitbreiding Johnson & Johnson? Zette ze haar weliswaar wat stuurloze administratie inmiddels aan het werk om alle middelen in te schakelen om deze expansiesteun terug te vorderen? Vooralsnog ziet het er niet naar uit dat hierover veel vragen gesteld worden.

Op zijn website www.jnj.com beroemt Johnson & Johnson zich erop dat het sinds 1943 bezig is met maatschappelijk verantwoord ondernemen. Lees er zeker ook het ‘credo’ van Johnson & Johnson – hun zelfuitgeroepen bedrijfsfilosofie zeg maar – waarin het welzijn van de in totaal 115.000 medewerkers een centrale plek krijgt toebedeeld. Ook het streven naar ‘gezonde’ winst staat – terecht – opgenomen in dit ‘credo’. In 2005 boekte Johnson & Johnson 10,4 miljard dollar winst. Ook de cijfers voor 2007 ogen niet bepaald benard, wel integendeel: in het tweede kwartaal van 2007 boekte Johnson & Johnson bijvoorbeeld 9,3% meer winst ten opzichte van het jaar daarvoor.

Els Van Weert is uittredend staatssecretaris voor Sociale Economie en Duurzame Ontwikkeling. Samen met een groot en welwillend deel van de bedrijfswereld ontwierp zij de afgelopen jaren een Actieplan Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.

24-09-2007, 00:00 geschreven door Els Van Weert