Geen idee wat het leven me biedt,
Buiten pijn, zorgen, verraad.
Vechten voor de prille kans op overleven,
dat is waar alles om gaat.

Soms zou de uitweg een geschenk zijn,
de baken in de nacht.
Soms zou de uitweg een vergiftigd geschenk zijn
wie weet wat me daarna wacht

Elk woord is weloverwogen,
de geliefden vluchten.
En ik blijf doorgaan,
mijn brug der zuchten.

De raaf krast rond m’n hoofd,
ik zou willen weten wat het leven me biedt.
Haal gerust adem,
je weet wat ze zeggen:

Onkruid vergaat immers niet.

03-06-2010 om 19:21 geschreven door Lolita

09-11-2010 om 20:51 geschreven door Lolita

09-11-2010 om 20:48 geschreven door Lolita

04-06-2010 om 18:44 geschreven door Lolita

Elke storm die kwam,
ons schip bleef onverwoestbaar.

Tot die ene, laatste regendruppel
ons beide overboord sloeg.

Elk op ons eigen stuk wrakhout.

Vanop mijn vlot zie ik je
naar de andere kust drijven.

En ik?
Ik zink.

03-06-2010 om 20:53 geschreven door Lolita

Als de zon verflauwt,
de zee inkrimpt.
Als de man verzwakt,
het gras wegzinkt.

Zorg dat je hart niet vernauwt,
het gevoel niet verdrinkt.
Blijf schijnen, zorg dat je liefde zingt.

Laat mijn zon niet verdwijnen,
onze liefde niet verarmen.
Als een rots in de branding,
vechtend tegen kolkend geweld.

Blijf staan,
zorg dat je liefde niet verzwelgt.,
in zelfmedelijden.
Omdat het wordt gekweld door de afwezigheid
van liefdesgeld.

Maar vergeet niet:
Je bent alles wat telt,
alles wat kwelt,
alles wat de pijn wegsmelt.

03-06-2010 om 19:20 geschreven door Lolita

Het lijkt altijd zo makkelijk,
wij.
Net zoals ik gelukkig lijk.
Mensen kijken naar me op,
ze kijken op me neer.
Maar liefste,
zien ze dan niet,
hartzeer.
Ik volg u,
waar u ook zal gaan.
Ik hou van u.
Zeg me waar ik moet zoeken,
wat ik moet doen opdat uw hart zou slaan,
voor mij.
Gij zei dat het dat deed;
Waarom lijkt het dan zo,
omgekeerd?
Het lijkt altijd zo makkelijk,
wij.

Lief, geef om mij.

03-06-2010 om 18:00 geschreven door Lolita

Waarom,

Daar draait het al die tijd om.
Elke dag, elk uur
Elke kille seconde.

Het leven,

De aaneenschakeling van teleurstellingen,
met tussenin sprankjes hoop
De kop ingedrukt,
met desastreuze gevolgen.

De dood,

Verlosser van de etter,
Verlosser van het bloed,
De oplossing voor rood.

03-06-2010 om 18:00 geschreven door Lolita

Hij is weg, Lolita.
Hou op met huilen,
het heeft geen nut.
niemand kijkt,
niemand ziet.
Slechts zijn stem kan nu verlichting brengen.
hoop niet meer, Lolita.
kapot is kapot.

Alleen lukt het je ook wel.

Verminkt,
tot in het diepste van je ziel.
Ach, kleine Lolita,
geen mens die er om geeft.
De pijn zal wel vervagen,
geef het tijd.

Hou vol, Lolita.
niemand wordt beter van je verdriet.
Ban zijn beeld, kleine meid.
Dit einde betekent de dood nog niet,

Of misschien een beetje.

03-06-2010 om 17:59 geschreven door Lolita