Ik ben Lizzie en bloggen is tegenwoordig een hippe manier om anderen te bereiken. Voor mij is dit een manier om mijn ervaringen van een interculturele relatie te delen met anderen die zich in een gelijkaardige situatie bevinden of een licht te werpen op wat dat allemaal met zich meebrengt. Om het wat gemakkelijker te maken, schets ik even onze relatie. Sefa en ik hebben elkaar leren kennen in 2003 in Turkije toen ik daar woonde en werkte. We hebben 1.5 jaar samengewoond tot ik in augustus besloot om terug naar Belgiƫ te verhuizen...zonder hem. De reden(en) van mijn vertrek: ik was al 4 jaar aan het werken in het buitenland en had behoefte aan de zekerheden die Belgiƫ te bieden heeft, wilde tijd doorbrengen met mijn grootouders (die niet meer van de jongsten zijn) en last but not least was ik bang van de horrorverhalen die de ronde doen over buitenlandse (westerse) vrouwen die een relatie hebben met een turk. Ik was ook bang om te zeggen tegen vrienden en familie dat onze relatie toch wel wat serieuzer was en kon me er zelf ook niet bij neerleggen dat ik de rest van mijn leven met een turk zou willen (en kunnen) samenleven. Stereotiep? Idioot? Wel, ik heb al die angsten naast me kunnen neerleggen en kan jullie zeggen dat we trouwplannen hebben. Vanwaar die (voor buitenstaanders) toch wel drastische ommekeer? Wel, er was een gemis en ik besloot om vrienden te bezoeken in Istanbul. Onverwacht ( een plan uitgewerkt tussen Sefa en zijn nichtje) stond hij voor mij en het was het gelukkigste moment van het voorbije jaar. We hebben de draad weer opgepakt en hier zijn we dan. Stukje bij beetje zal ik onze relatie met jullie delen en de (extra) obstakels uit de doeken doen. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben.