Stel je voor...
Een nieuwe wereld opent zich voor jou.
Je wordt wakker, wetend dat als je voor je uitstaart een raam ziet &
naast je je levenspartner.
Als je opstaat, kun je er vrijwel zeker van zijn dat die overheerlijke
pot nutella die je gisteren kocht, nog steeds in de keukenkast zal
staan.
Je partner heeft een halfuur nodig om van z'n dagelijks ochtendhumeur af
te geraken; geef hem tijd zegt dat kleine stemmetje in je.
Wanneer je ontbeten hebt, je aangekleed hebt & klaar bent om naar je
werk te vertrekken, weet je dat je auto nog steeds daar zal staan op je
oprit.
Thuiskomend van je werk, je partner aan je zij; steeds weer op zijn
manier laat hij voelen dat hij nog zielsveel van je houdt.
Dmv. zachte woorden, telkens met een kleine variant, weet hij je keer op
keer te verrassen, maar ergens toch weer niet... Altijd zal dat nieuwe
verrassende steeds weer een manier van doen zijn... zijn doen &
laten.
Bij het slapengaan blikken we soms terug op enkele gebeurtenissen van de
dag... net die momenten die ons het meeste raakten, die we niet gewoon
zijn, dit zowel in positieve als negatieve zin.
Wat als we in een wereld zonder zekerheid zouden leven?
Stel je voor...
Een nieuwe wereld opent zich voor jou.
Je wordt wakker; je staart voor je uit... je hele interieur is
veranderd, geen partner aan je zij...
Alle dagdagelijkse dingen waaraan je je verwacht, zijn er nu niet meer.
Chocoloos bestaan in je kast beneden in de eetkamer...
Ontslag wordt gemeld via de telefoon... je auto is vanochtend
weggesleept; alles wat je niet verwacht doet zich voor.
Dé ideale man komt aan je voordeur aankloppen, vertelt dat hij al jaren
een oogje op je heeft; je vroegere beste vriendin neemt opeens weer
contact met je op; je wordt door een idyllisch uitzicht, dat je voordien
gewoon aan je voorbij liet gaan, geraakt.
Een-op-het-eerste-zicht ietwat vreemde weergave van 2 uitersten:
(on)zekerheid.
Dieper nadenkend, wat houdt ons leven zo boeiend?
Wat maakt dat we soms een uitstekende & soms in-een-depressie-voelende bui verkeren? Hormonen die de ene dag frequenter & harder aanweziger zijn dan op een andere dag? Waarschijnlijk wel. Maar is alles ter verklaren door al de biologische mechanismen in ons lichaam? Waarschijnlijk niet.
Ik ben er steevast van overtuigd dat een mens zekerheid nodig heeft. Waarom bestaan er zeker en vast nog goede liefdesrelaties, die meegaan van begin tot einde? Deze zijn niet zo perfect als m'n doet uitschijnen in films. M'n heeft onzekerheid nodig om zekerheid te kunnen verkrijgen. Is alles niet ontstaan uit onzekerheid? Van wanneer je hersenen zich beginnen te onwtikkelen, is er steeds dat moment in je zeer jonge jaren dat er voor alles een eerste keer is, een moment dat zich nog nooit eerder voorgedaan heeft, een primeur... In het wilde weg, met een bang hart zijn we beginnen leven. Wat eerst nieuw & onzeker is, wordt zeker, een zekere gewoonte, alsof je er al jaren mee bezig bent. Die houvast maakt tot wat we nu zijn. We geloven allemaal in een bepaald geloof (niet zozeer godsdienstig), een moraal, een visie, een mening, ... . Elk van ons heeft dmv. omgeving, vrienden, standpunten van anderen over alles wel een idee. Veel ideeën lijken op elkaar, afhankelijk van wat anderen je met je geboorte, levensloop je hebben meegegeven. Tot op het moment dat het pijnlijke moment zich voordoet dat je je hele denken moet overzien... Is het wel zo?
Waarom lopen er zoveel depressievelingen rond & zoeken velen van hen niet snel genoeg hulp wegens die grote stap? Waarom stellen vrouwen het doktersbezoek ivm. borstkanker steeds uit? Waarom lopen er zoveel huwelijken stuk?
Onze comfortzone, die zone die je bij geen enkele verandering het gemakkelijkst doet voelen, wordt soms doorbroken. Enerzijds willen mensen in onzekerheid verder leven om het al dan niet negatieve zekere feit niet te vernemen. Anderzijds is de mens nieuwsgierig & zal het patroon van zekerheid willen doorbreken, wat weer leidt tot een nieuwe zekerheid die na een tijdje weer tot nieuwsgierigheid leidt naar het onzekere...
Enerzijds willen we zekerheid & anderzijds onzekerheid. Hoe is dit mogelijk? Evenwicht.
Een teveel aan het ene zal leiden tot een tekort aan het andere. Ons levensdoel is om de juiste proporties, verhoudingen te vinden. Maar het is een leerproces, misschien ergens een zaak van de juiste feeling hebben, waar sommigen in falen & anderen in slagen.
Tenslotte kunnen we uiteraard niet allemaal de zondebok of de perfectie zelve zijn... dat onderscheidt ons van ons bestaan, het zijn.
