Kruisverheffing (14 september)

Bronnen :

www.users.skynet.be/wereldwijd.geloven

www.nl.religion.wikia.com

www.nl.wikipedia.org

De Heilige Kruisverheffing is een feest in de liturgie van de Rooms-Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk. De datum valt bij de Katholieke en een deel van de Orthodoxe Kerken op 14 september. Een ander deel van de Orthodoxe Kerken viert het in de lijn met de Juliaanse kalender op 27 september. De liturgische kleur op dit feest is rood.

Het Heilig Kruis werd – naar overgeleverde verhalen – gevonden door Sint Helena, de moeder van Constantij de Grote. Omstreeks 324 maakte zij een pelgrimstocht naar Jeruzalem en liet opgravingen doen, waarbij naast het kruis ook de grafkelder ontdekt zou zijn.

De oorsprong van dit feest ligt in de jaarlijkse viering van de kerkwijding van de basiliek van het Heilig Graf in Jeruzalem (13 september 335), die samenviel met de vondst van het Heilig Kruis door Sint-Helena. Deze basiliek staat volgens de overlevering op de plaats waar Christus tussen kruisdood en verrijzenis lag opgebaard.

Gedurende het jaarlijkse kerkwijdingsfeest werd aan het volk het kruis getoond waaraan Jezus heeft geleden. Op de plaats van de gevonden grafkelder, achter Golgotha, liet Helena de basiliek van het Heilig Graf bouwen. Het kruis werd door Helena gedeeld; een deel bleef in Jeruzalem en twee andere delen schonk zij aan Constantinopel en Rome. De vondst van het heilig kruis leidde vooral vanaf de kruistochten tot een onstuitbare verspreiding van kruisrelieken en daarmee ook tot verspreiding van het feest van de Kruisverheffing. Bovendien heeft de verspreiding van de Cisterciënzers en Trappisten over Europa een rol gespeeld, aangezien in hun spiritualiteit de Kruisverheffing van bijzonder belang is. Het tonen van het kruis als teken van verlossing door Christus, verspreidde zich zo door de hele Kerk.

De spirituele betekenis ligt voor de hand. Het kruis waaraan Jezus gestorven is, heeft ook ons gered. Christus is niet alleen de Opgestane, maar ook de gekruisigde. In die zin is de uitdrukking dat 'ieder zijn kruis moet dragen' meer dan een volksgezegde. Het feest helpt ons dieper na te denken over de betekenis van het vergoten bloed, zoals het in de geloofsbelijdenis van Nicea verwoord staat: 'gestorven voor ons, mensen, en voor ons heil'.

Rechtstreeks aansluitend op het feest van de Kruisverheffing is de gedachtenis van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, gewijd aan het verdriet van Maria: de profetie van Simeon in de Tempel; de vlucht naar Egypte; het zoek raken van Jezus in de Tempel; de ontmoeting van Maria met Jezus op weg naar de Calvarieberg; Maria staat onder Jezus' kruis; Maria omhelst Jezus' dode lichaam na de kruisafname; Jezus wordt begraven. Deze gedachtenis is steeds op 15 september.

Wordt vervolgd …

Viering in de Oosters-Orthodoxe Kerken

Het feest van de Kruisverheffing is één van twaalf grote feesten binnen de Oosterse orthodoxie. Het wordt echter niet in alle kerken op dezelfde dag gevierd. Wie de Gregoriaanse (westerse) kalender volgt, viert het feest op 14 september, wie de traditionele Juliaanse kalender volgt, viert het dertien dagen later, namelijk op 27 september. De dag van het feest zelf is een vastendag. Er is een na-feest op de tweede en derde dag.

Helena (circa 248 - circa 329) was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Zij wordt binnen het Byzantijnse en rooms-katholieke christendom als heilige vereerd. Ze werd waarschijnlijk in Drepanum geboren. (Haar zoon Constantijn verandert de naam van die stad later in Helenopolis). Volgens sommigen is ze de dochter van een herbergier. In elk geval stamt ze uit een lage sociale klasse. Ze maakt kennis met de Romeinse militair Constantius Chlorus en baart diens zoon Constantijn. Constantius trouwt vervolgens met de stiefdochter van keizer Maximianus en wordt later zelf keizer.

Na zijn dood in 306 volgt zoon Constantijn hem op en Helena wordt, als moeder van de keizer, een belangrijke figuur aan het keizerlijk hof. Evenals haar zoon bekeert Helena zich tot het christendom. Omstreeks het jaar 325 onderneemt ze een reis door het oosten van het Romeinse Rijk. Volgens de beschrijving die kerkvader Eusebius van haar omzwervingen door Palestina geeft houdt ze zich voortdurend bezig met bidden, het uitreiken van aalmoezen, het bezoeken van heilige plaatsen en het stichten van kerken. Verder ontdekt ze het graf van Jezus. En passant neemt ze ook de stoffelijke resten van de Drie Koningen mee terug naar Constantinopel, waarna deze relikwieën aan de stad Milaan worden geschonken in 344.

Einde

Onze Lieve Vrouw van Smarten (15 september)

Bronnen :

www.nl.wikipedia.org

www.agneskerk.org

www.rkkerk.nl

De  Rooms-Katholieke Kerk viert op 15 september Onze-Lieve-Vrouw van Smarten. Men gedenkt dan de zeven smarten, oftewel het lijden, van Maria :

1.    De profetie van Simeon in de Tempel bij het opdragen van Jezus

2.    De vlucht naar Egypte

3.    Het zoek raken van Jezus in de Tempel

4.    Ontmoeting van Maria met Jezus op weg naar de Calvarieberg

5.    Maria staat onder jezus’ kruis

6.    Maria omhelst Jezus’ dode lichaam na de kruisafname

7.    Jezus wordt begraven

In de liturgie van vandaag wordt de hymne Sabat Mater gezongen. Daarin wordt Maria bezongen als de Mater Dolorosa, de Moeder van Smarten. Zij was getuige van de vernedering, de marteling en de dood van haar Zoon. Haar ziel werd door een zwaard doorboord, zoals Simeon reeds bij de opdracht van het Kind Jezus in de Tempel had voorspeld (Lucas 2:22-40). Op deze dag overweegt de Kerk het mysterie van Maria's aandeel in de Verlossing.

Op veel iconen wordt Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten afgebeeld als vrouw wier hart door zeven zwaarden wordt doorboord. In Vlaanderen is ze ook bekend als Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën.

Onze-Lieve-Vrouw van Smarten is de patrones van Slowakije, de staat Mississippi en Mola di Bari in Italië.