Aswoensdag

Bronnen : www.nl.wikipedia.org

www.users.telenet.be/pastonet

www.katholieknederland.nl

In de katholieke traditie is Aswoensdag het begin van de veertig dagen durende vastentijd, die loopt tot Paaszaterdag (of Stille Zaterdag). Omdat in de kerk op zondagen niet werd gevast, bepaalde Paus Gregorius de Grote (590 – 604) dat de veertigdagentijd voortaan 46 dagen voor Pasen moest beginnen. Zo bleven er, na aftrek van de zondagen, tot Pasen 40 werkelijke vastendagen over. Door de bepaling van Gregorius de Grote ving de veertigdaagse Vasten voortaan aan op een woensdag: Aswoensdag. De laatste zondag voor Pasen is Palmzondag.

Op Aswoensdag is er in de kerk een viering, waarbij een askruisje op het voorhoofd wordt gegeven. Deze as is het overblijfsel van verbrande (gewijde) palmtakken, die het jaar daarvoor gebruikt werden voor de viering van Palmzondag. De blijdschap om Jezus toen wordt nu het fundament van de inkeer. Christenen beseffen in dit teken waar zij naartoe willen: naar Jeruzalem, een nieuwe stad.

Dit kleine ritueel van het askruisje wordt uitgevoerd om ons aan te sporen tot bezinning, boete en bekering. Aswoensdag zet ons correct op onze plaats in ons bestaan. Zich meer voelen, omdat men maatschappelijk een hogere positie heeft of omdat men intellectueel gezien meer kan, … het maakt allemaal niets uit in onze plaats tegenover God en tegenover elkaar. Aswoensdag zet ons correct op onze plaats in ons bestaan, precies daar waar wij tijdens de vasten willen terecht komen.

Aswoensdag is, net als Goede Vrijdag, een verplichte vastendag voor de katholieken. Dit is al zo sinds het Tweede Vaticaans Concilie. Dit vasten houdt in dat alle gedoopten tussen 18 en 60 jaar maar één volle maaltijd mogen nemen op die dag. Wie kan, wordt ook uitgenodigd om op de andere vrijdagen van de vasten en op paaszaterdag te vasten met één volle maaltijd.

De viering van Aswoensdag zoals men die nu kent, is een verkorte versie van de asbestrooiing die in de vroege Middeleeuwen openbare zondaars ten deel viel. Aan sommige zondaars werd, volgens kerkelijk recht of kerkelijk gebruik, een openbare boetedoening opgelegd. Zij werden op Aswoensdag tijdens een indrukwekkende plechtigheid met gewijde as bestrooid. Daarna werden zij door de priester naar de deur geleid en de kerk uit gestuurd. Dit ter vergelijking met Adam en Eva, die vanwege hun zonde uit het paradijs werden verdreven. Tot Witte Donderdag mochten de boetelingen niet meer in de kerk komen en niet meer deelnemen aan de eucharistie. In de 11e eeuw raakte de openbare boetedoening in onbruik. Voortaan kregen alle gelovigen op Aswoensdag een askruisje. Dit kwam voort uit de gedachte dat alle mensen zondigen ten opzichte van God en hun naasten.

Veertigdagentijd

Bronnen : www.users.telenet.be/pastonet

www.veertigdagentijd.nl

www.nl.wikipedia.org

www.isidorusweb.nl

De veertigdagentijd of vasten is voor de christenen de periode die begint op Aswoensdag, en is de voorbereiding op Pasen. Deze veertigdagentijd is een periode van bezinning. Men denkt na over hoe men als christen leeft en zijn christen-zijn in de praktijk brengt.

Aswoensdag is, net als Goede Vrijdag, een verplichte vastendag voor de katholieken. Dit is al zo sinds het Tweede Vaticaans Concilie. Dit vasten houdt in dat alle gedoopten tussen 18 en 60 jaar maar één volle maaltijd mogen nemen op die dag. Wie kan, wordt ook uitgenodigd om op de andere vrijdagen van de vasten en op paaszaterdag te vasten met één volle maaltijd. Vlees is bovendien niet toegestaan.

In de tweede eeuw werd het in de Katholieke Kerk gangbaar om ter voorbereiding op Pasen te vasten. In het begin vastten christenen alleen de drie dagen direct voorafgaand aan Pasen. Later werd die periode uitgebreid tot de hele Goede Week. Pas op het einde van de derde eeuw kwam er een periode van veertig dagen voor Pasen als een doorlopende tijd van vasten en boete. Je kan deze veertigdagentijd vergelijken met de veertig dagen die Jezus vastte in de woestijn.

De laatste week van de vasten, de Goede Week, is het hoogtepunt van de vastenperiode. Van deze week is het Triduum, samen met Pasen, de belangrijkste periode in het liturgische jaar. Het Triduum bestaat uit Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag. Deze dagen zijn nog sterker dan anders op gebed gericht.

Vroeger werd gedurende de vastentijd in de kerk een hongerdoek opgehangen. Dit doek toont meestal afbeeldingen van armoede in ontwikkelingslanden.

Tijdens de veertigdagentijd worden christenen opgeroepen om soberder te leven. Het kan met wat minder, en dan denken we niet alleen aan het laten van voedsel. Kan het met minder televisie, meer aandacht en tijd voor mekaar in ons gezin of op het werk, minder uitgaan, minder roken of alcohol, thuis eten in plaats van op restaurant, aandacht voor de medemens door bijvoorbeeld ons rijgedrag aan te passen wanneer we met de wagen onderweg zijn, … Het zijn maar enkele voorbeelden van hoe we ons leven kunnen aanpassen. Het gaat erom dat wij ons bekeren, eerlijk bekommerd zijn om onze medemens, solidair zijn met de zwakkere medemens. Deze solidariteit met de zwakkere medemens kunnen wij ook uiten in het deelnemen aan acties van Broederlijk Delen.

Wordt vervolgd …

Waarom hebben wij een veertigdagentijd nodig ?

Als alles goed gaat, neemt ons verlangen naar God vaak snel af. We groeien geestelijk niet meer. We hebben een ‘woestijnperiode’ nodig, waarin we meer afstand nemen van alles waar we zo aan gehecht zijn : rijkdom, televisie, consumptie, … Ieder voor zich moet uitmaken waar hij of zij het meeste aan gehecht is, en moet zich de vraag stellen : waar kan ik meer los van komen ? Hoe kan in mijn levensstijl aanpassen, zodat ik minder afhankelijk wordt van alles wat me bindt ? Want vaak denken we vrij te zijn, GSM in de hand en met talloze vrienden op facebook. We worden overspoeld met reclame op televisie, radio, kranten en reclamebladen. Er wordt ons wijsgemaakt dat we móeten ontstressen door fitness, de sportclub, een reis, door naar wellness-centra te gaan of naar die leuke fuif of dat concert. Roken staat goed en als je niet elke week uitgaat om eens goed uit de bol te gaan met alcohol, drugs en loeiharde muziek, dan ben je flauw, saai, of ‘niet in’. We hollen van hot naar her, fitness, wellness-centrum, weekendje Ardennen, … zogenaamd om rust te vinden. Hangen wij niet vast aan een levensstijl die net níet de rust brengt die we eigenlijk zoeken of zo graag willen ? Durven wij neen te zeggen tegen de verleidelijke aanbiedingen van deze wereld en ja tegen de stilte van een kerk of het gebed ?

In de vastentijd wordt ons gevraagd om even na te denken, te bezinnen. We leren relativeren, zodat we beseffen dat het echte levensgeluk daar niet van afhangt. We moeten ook durven in ons eigen hart kijken en zien waar wij zelf kunnen, en vooral willen veranderen. We moeten niet een ander de schuld geven van wat mis loopt. Durven wij nog onszelf bevragen, of lopen we weg in de drukte van alledag ?

De vastentijd is ook dé periode om ons tot God te wenden, Hem te zoeken en Zijn stem te laten spreken in ons hart. Wat vraagt God van ons ? Laten wij Hem toe, zodat Hij ons kan leiden om een beter mens te worden … ?

… Daarom hebben we een vastentijd nodig. We hebben behoefte aan een bezinningstijd om een stapje terug te doen, uit de sleur van elke dag. We moeten weer even gaan nadenken over ons leven en ons gezin. Dat kunnen we doen door ons iets te ontzeggen, zodat we meer tijd over houden om aandacht te schenken aan ons gezin, aan onze manier van leven, om weer liefdevol met elkaar te kunnen omgaan en minder egoïstisch te zijn. Kunnen wij na deze periode van veertig dagen antwoord geven op deze centrale vraag die God ons stelt : “Waar staat uw leven in vergelijking tot waar Ik het hebben wil?” Als we meer tijd doorbrengen met God en minder met de aangename kanten van het leven dan zullen ook wij Gods stem horen en erachter komen wat Hij van ons wil. Ook wij zullen de zegeningen in bezit nemen die Jezus ons door zijn kruis al heeft gegeven.

Einde